Man ziet ons niet staan?

Als hij zijn plichten in het gezin verzaakt, en dat doet hij, dan mag (moet?) je daar gewoon duidelijk wat van zeggen. En als hij dan zegt dat je klaagt, kan je hem voorhouden dat je daar reden voor hebt. En dat jij best je bezwaren wil uiten op een manier die hem beter uitkomt, als jij dan maar de garantie krijgt dat hij die bezwaren vervolgens ook serieus neemt in plaats van zijn goddelijke gang te blijven gaan. 

Want nu is het: als je niks zegt, doe ik niks, en als je wel wat zegt ben je niet lief en word ik boos en doe ik niks. 

Creatief-chaotisch schreef op 19-11-2024 om 09:52:

Uit elkaar gaan voelt daarom ook zo dubbel. Wetende dat ik dan ook de kinderen 50% van de tijd kwijt raak.

dat hoeft niet, je kunt ook voor de klassieke weekend regeling gaan. De uitkomst is het resultaat van een onderhandeling.

Wij zaten op 60/40 want dat was de verdeling daarvoor ook al.

Voordat we hier alvast de echtscheiding gaan regelen toch nog een paar overwegingen:
Temet: 'Als hij zijn plichten in het gezin verzaakt, en dat doet hij, dan mag (moet?) je daar gewoon duidelijk wat van zeggen.' Dat ligt eraan wat er afgesproken is toen zij huisvrouw werd en hij zijn werkzame leven weer op zich nam. Veel zal wellicht onuitgesproken besloten liggen in stille verwachtingen.
Ik zou het eerst praktisch bekijken. Blijkbaar kan het wel, als jij weg wil, dat hij op tijd thuis is, maar bijvoorbeeld rond het zwemmen denkt hij dat je toch alle kinderen meeneemt. Dat soort punten kan veranderen, maar inderdaad, dat zal van jou uit moeten starten met hele duidelijke, eenduidige, smartgeformuleerde boodschappen. En dan blijf jij lekker hangen bij het zwembad, even bijpraten met andere ouders. Kinderen meer laten facetimen met hem, kinderen naar zijn werk brengen als hij er niet is, denk zelf even na over wel of geen eten bewaren dan wel samen eten nadat de kinderen al gegeten hebben, wat wil je. Er is een ideaal sprookje in je hoofd (hij komt thuis met een bos bloemen, dankbaar voor het eten, jullie brengen samen de kinderen naar bed en daarna praten jullie gezellig met elkaar op de dank. Patsj, dat ballonnetje knapt uit elkaar. In elk geval op dit moment. Het plaatje zal anders ingekleurd moeten worden, wat niet wil zeggen dat het onleefbaar wordt dan. Maar als alleenstaande ouder met weinig financiële middelen zal er ook weinig gezelligheid zijn. En hij kan inderdaad ook co-ouderschap vragen.
Voorlopig is de boodschap kort en duidelijk: ik wil dat je meer aandacht gaat besteden aan de kinderen (niet smart). En dat wordt dan steeds konkreet ingevuld.

Tsjor

serieus, vinden jullie ‘kinderen vaker laten facetimen met hem’ een goede oplossing? Deze vader werkt officieel gewoon tot 17.00 uur hè, het is niet dat hij weken aaneengesloten van huis is voor zn werk? Vind dit zo’n idiote ‘oplossing’. Dan zou co-ouderschap ook geen probleem moeten zijn, facetime je je kinderen ‘gewoon’.

RoodVruchtje schreef op 19-11-2024 om 15:42:

serieus, vinden jullie ‘kinderen vaker laten facetimen met hem’ een goede oplossing? Deze vader werkt officieel gewoon tot 17.00 uur hè, het is niet dat hij weken aaneengesloten van huis is voor zn werk? Vind dit zo’n idiote ‘oplossing’. Dan zou co-ouderschap ook geen probleem moeten zijn, facetime je je kinderen ‘gewoon’.

Inderdaad. Op je werk hoef je niet te facetimen met je kinderen. Bij co-ouderschap, zakenreizen of internationaal chauffeur of zo is dat wat anders, maar dan doe je dat buiten werktijd. 
Deze man kan gewoon na zijn werk naar huis gaan en er voor zijn gezin zijn.
De kinderen naar zijn werk brengen zou ik ook niet doen. Wat moeten ze daar? Dan moeten ze weer schoenen aan, jas aan, in de auto. Ik zie er de meerwaarde niet van. Vooral voor de kinderen niet. En dan kom je bij papa op het werk en dan is hij boos. Of hij blijkt er niet te zijn. En dan? Is dat echt iets waar je kinderen bij wil betrekken?

Veel is al gezegd over wat je zou moeten of kunnen doen. Daar heb ik niet veel aan toe te voegen. Toch ook even een andere kant ook.

Zelf ben ik moeder van inmiddels jongvolwassen kinderen en ik heb altijd fulltime gewerkt. Mijn ex is hier inmiddels een jaar of tien weg en sowieso sinds die tijd ben ik de enige die voor de kinderen heeft gezorgd, maar eigenlijk was ik ook daarvoor de persoon die het meest voor de kinderen deed. Dit even ter inleiding om te voorkomen dat je denkt dat ik net als je man dacht.

Toen mijn ex hier nog woonde, hebben we door de toeslagenaffaire een tijd van enorme financiële problemen gehad. Die problemen leverden hier in huis heel veel stress op. Stress die zowel bij mij als mijn toen nog partner heel hoog zat, maar zich op verschillende manieren uitte. Ik was de piekeraar, maar daardoor ook de zeur. Los van de financiële zorgen, zorgden deze problemen ook voor frictie tussen mij en mijn partner. Juist om alle problemen en spanningen te ontlopen, ben ik in die tijd ook wel eens langer dan nodig op kantoor gebleven. Niet omdat ik niet bij de kinderen wilde zijn, maar puur om de stress thuis te ontlopen.

Hier wordt door sommigen gereageerd alsof het niet gewoon is dat er zoveel mensen op kantoor of werk blijven hangen, maar bij ons was de begintijd redelijk vrij. De een kwam om 7.00 binnen en was vroeg weg, de ander begon pas om 9.30 maar zat er ook iedere dag tot minimaal 19.00. Juist in tijd van stress was ik soms net een struisvogel en bleef ik op mijn werk.

Geen idee of zoiets bij jullie in spelen, maar je schreef dat het inkomen van je man al op gaat aan de vaste lasten. Verder beschrijf je het ongeluk van je man en ook je eigen stress. Ik kan me voorstellen dat je man misschien ook soms thuis ontvlucht. Zou zoiets kunnen spellen, want dan kun je misschien in een andere richting gaan denken voor een oplossing.

" Zou zoiets kunnen spellen, want dan kun je misschien in een andere richting gaan denken voor een oplossing."

Maar welke andere richting dan? Ik snap dat TO dan misschien anders aankijkt tegen de oorzaak van het gedrag, maar maakt dat de oplossing anders? Uiteindelijk wil zij dat hij in elk geval regelmatig thuis is als het eten op tafel komt en dat hij vervolgens aandacht aan de kinderen (en ook aan haar) besteedt. Of hij op zijn werk blijft hangen omdat hij het gezelliger vindt met de collega's of dat hij dat doet als vlucht uit het drukke gezinsleven, dat verandert niet echt iets aan het feit dat TO wil dat hij gewoon vaker snel na zijn werk naar huis komt. 

Nee, dat verandert niets aan haar wens en in die richting zijn ook al veel oplossingen door anderen aangedragen waar ik ook volledig achter sta.

Wat ik met mijn vorige bericht een beetje probeerde te beschrijven (denk ik nu), was dat je moet voorkomen dat je alleen het symptoom bestrijdt, terwijl er diepere problemen achter liggen. Overigens doelde ik niet op vluchten voor het drukke gezinsleven, maar vluchten voor problemen. Alleen terwijl ik dit schrijf bedenk ik me ook meteen weer dat ook het drukke gezinsleven misschien door bijvoorbeeld dat ongeluk als een probleem kan worden ervaren.

Ja, to moet zeker haar punt duidelijk maken en al jullie adviezen ter harte nemen, maar stel dat er meer speelt, kijk daar dan ook naar. Blijft man op het werk omdat het gewoon gezelliger is? Ja, dan is het inderdaad wel heel gemakkelijk. Stel dat man door zijn ongeluk problemen heeft met dat drukke gezinsleven en daarom vlucht, dan kijk je hoe je de situatie voor beiden werkbaar kunt krijgen.

Het kan ook zijn dan man frustratie heeft over de huidige rolverdeling. Dan kun je hem doodleuk verplichten om iedere dag op tijd thuis te komen, maar dat neemt de frustratie niet weg en dan zal het zich (als het al lukt) ook weer op een andere manier opkomen. Of als de man vlucht vanwege stress thuis, los je het dan op door meer op elkaars lip te zitten? 

Misschien bedoel ik dus vooral dat to sowieso wel voor zichzelf op moet komen (en inderdaad ook proberen financieel minder afhankelijk te worden), maar ook kijken hoe deze situatie is ontstaan en proberen het ook bij de wortel aan te pakken.

TO jouw man heeft een normale baan met reguliere werktijden. Dan kan hij daarna gewoon naar huis. Behalve op vrijdagmiddag. Dat is heel duidelijk lijkt mij. Hij is niet aan het overwerken. 

Uit jouw reactie over zijn omgang met de kinderen blijkt niet alleen weinig tot geen betrokkenheid. Hij brengt zo weinig tijd met ze door dat hij gewoon totaal hun ritme en aanpak niet kent. Hij komt alleen even langs voor de leuke dingen. Een soort stagiair met jouw als leidinggevende die moet aangeven wat er moet gebeuren (zo laat naar bed, nee hij moet nu eten, die spullen moeten er mee etc). Continu heeft hij jouw toezicht en aansturing nodig omdat hij dat zelf niet doet. 

Het is natuurlijk niet ok dat hij alleen eerder thuiskomt als jij weg moet. Hij moet er ook zijn voor jou en voor de kinderen. Ga dus nogmaals in gesprek en blijf in gesprek. 

En ga kijken naar een volwaardige baan. En geef bij hem aan hoe wij (dus niet jij) dit gaan oplossen.

Spelen er nog andere verontrustende zaken, die je lastig vindt om te vertellen? 
Je lat ligt wel heel laag, tevreden zijn met het feit dat je met zijn 5 een rustige maaltijd hebt. Je hebt je bij veel dingen al neergelegd, maar doe je daarmee jezelf en je kinderen niet erg tekort. 
Spreek met meer mensen om je heen wat je dwars zit. Ik gun jou veel rust, de steun van partner (ben bang dat dit niet de vader van je kinderen is), veel creativiteit en minder chaos in je leven. Als je de energie die nu opgaat aan die chaos, je aanwendt voor jezelf dan kan jij alles aan!!!

Labyrinth schreef op 19-11-2024 om 22:27:

Spelen er nog andere verontrustende zaken, die je lastig vindt om te vertellen?
Je lat ligt wel heel laag, tevreden zijn met het feit dat je met zijn 5 een rustige maaltijd hebt. Je hebt je bij veel dingen al neergelegd, maar doe je daarmee jezelf en je kinderen niet erg tekort.
Spreek met meer mensen om je heen wat je dwars zit. Ik gun jou veel rust, de steun van partner (ben bang dat dit niet de vader van je kinderen is), veel creativiteit en minder chaos in je leven. Als je de energie die nu opgaat aan die chaos, je aanwendt voor jezelf dan kan jij alles aan!!!

To spreekt over papa en hun kinderen...

Anoniemvoornu schreef op 20-11-2024 om 08:20:

[..]

To spreekt over papa en hun kinderen...

Ik las het zo dat Labyrinth verwacht dat TO geen steun van de vader van haar kinderen zal krijgen en dat ze haar een andere partner gunt.

IMI-x2 schreef op 20-11-2024 om 08:23:

[..]

Ik las het zo dat Labyrinth verwacht dat TO geen steun van de vader van haar kinderen zal krijgen en dat ze haar een andere partner gunt.

Ik las de zin verkeerd , ik denk dat je gelijk hebt😅