Man word sneller boos en agressiever

E.. schreef op 12-12-2024 om 08:56:

[..]

We hebben nog regelmatig seks hoor, we hebben een kinderwens maar het lukt ons al anderhalf jaar niet om kinderen te kunnen krijgen

Je wilt toch geen kinderen dit aandoen to? Ik zou die wens even uitstellen hoor ! Dit wil je toch niet voor je kind?

E.. schreef op 12-12-2024 om 08:59:

[..]

We proberen anderhalf jaar kinderen te krijgen maar tot onze spijt lukt het niet. We zijn al bij fertiliteitsartsen geweest maar ze zien niks zorgwekkend. Soms denk ik .. heeft hij daar stress van? Ik wel maar ik probeer het weg te steken om hem niet van streek te maken.

Maar ook al heeft hij daar stres van dan is dit geen excuses voor zijn gedrag , en een kinderwens is juist een reden om heel erg aan zichzelf te werken want een kind houd geen rekening met hem hoor , Jij als ouder moet juist de emotioneel stabiele zijn 

Zou er iets kunnen spelen van het gevoel dat hij geen sterke man is omdat hij geen kind verwekt bij jou? Dat hij zich daarom moet laten gelden op een andere manier?

Heb je al eens gesproken met hem wat deze verandering heeft veroorzaakt?

Zijn er al lichamelijke oorzaken uit gesloten?

En een tip voor de komende tijd: zet je kinderwens heel even in de koelkast totdat deze gedragsverandering is uit gezocht en opgelost. In deze relatie met verdriet, angst en pijn wil je toch geen kleine laten komen?

Voor degene die beweert dat mannen agressief worden als ze geen seks 'krijgen'.... Je reduceert daarmee de man tot een primitief wezen die willoos zijn hormonen volgt en geen enkele macht heeft over zijn gedrag...

 Is dat werkelijk zoals je de halve mensheid wilt wegzetten?

Hoi E,

Woede aanvallen. Ik heb ze ook meegemaakt . Mijn hele huwelijk. De eerste keer woonde ik zelfs nog niet samen. Maar kwam ik bij hem na een avondje uit. Hij was al thuis. Lag op bed en er was chaos in zijn huis. Luxaflex aan diggelen. Salontafel stuk( was van glas) dacht wat is hier gebeurd. Ik naar hem toe. En kreeg ik een stomp in mijn gezicht( hij was nog in slaap) maar wat ik wil zeggen. Daarna spijt spijt spijt..gouden bergen beloven. En dat wil je graag horen want je houdt van iemand.
Eerst ging ik er altijd fel tegenin tot er een moment kwam dat ik steeds stiller werd. Ik hield mijn mond. Huilen dat deed ik niet meer want ja...als je te horen krijg zit niet zo te janken dan stop je daar ook wel mee.

Ongeveer 15 jaar geleden was ik het echt helemaal zat. Ik zat er zelf niet lekker in maar ik was al die woedeuitbarstingen zo zat. Het ongecontroleerde. En echt..het is gewoon zo heftig om mee te maken als je zoveel verbale agressie mee maakt. En als je er midden in zit dan heb je af en toe het gevoel dat je gek wordt.  Je praat er ook met niemand over want je schaamt je ook wel. Hoe kan dat toch. Dat allemaal pikken.  Want je kan toch ook weg gaan.
Maar goed ik wilde dus scheiden. Maar man toch weer gouden bergen beloofd.  En ik tja...geloofde dat natuurlijk. Man was ook een hoopje ellende. Dus mijn redders rol ging ook weer helemaal aan.

Maar het is een ongezonde dynamiek waar je in terrecht bent gekomen. En als je er middenin zit is dat heel lastig om daar los van te komen. Je leeft op de goede momenten want die zijn geweldig. En dan wil je echt geloven dat het nooit maar dan ook nooit meer zal gebeuren. Maar ja..die woede zat in mijn man. En echt..hij is echt niet alleen slecht hé 
Dus de scheiding ging 15 jaar geleden niet door. En het werd wel wat rustiger qua ruzies.
Maar uiteindelijk gebeurde het af en toe nog wel maar de frequentie werd wel minder.

Tot hij een paar jaar geleden opbiechtte dat hij vreemd was gegaan. Na dat opbiechten is hij meteen weg gegaan. En wat voelde ik me vrij. Ik kreeg weer adem. Ik hoefde niet meer op eieren te lopen in huis. Maar ook de kinderen. Want die voelen sommige dingen haarfijn aan.

Toch weer verder gegaan met man. Want ja die toxische dynamiek.  Die blijft aanwezig . Alleen als je zelf patronen gaat ontdekken en herkennen bij jezelf kun je je daar van los maken.
Dus wij gingen verder . En man was nederig, was tot alles bereid om mij gelukkig te maken. En ik...ik ging volledig aan. Want ja wat een heerlijk gevoel was dat weer. Man droeg mij op handen. Geen woede uitbarstingen meer. De rollen waren omgedraaid want ik had zoveel boosheid omdat hij was vreemdgegaan. En hij onderging mijn woede. 
Maar toch na 3 jaar ( aard van het beestje) had hij toch weer een woede uitbarsting. En toen dacht ik...ik wil dit niet meer. Daarna nog een stuk of wat. Maar ik onderging het niet meer. Ik gaf aan dat ik dat gewoon niet meer wilde. Ik kon de patronen tussen ons herkennen. Het is niet mijn schuld en ik hield mijn mond niet meer. En ik mag huilen. Want ik was daarvoor helemaal gevoelloos geworden. Zoveel muren om je heen om maar niet geraakt te worden.

Heel verhaal maar wij liggen nu toch echt in scheiding. Na 32 jaar. 
Wat ik wil meegeven aan je is dat je steeds je grenzen opschuift. Steeds meer gaan ze grenzen over. Maar bedenk goed dat die woede in je man zit. Ze laten je twijfelen aan jezelf. Zou het dan toch door mij komen. Maar ook al doe je dingen die een ander irriteert. Dan nog hoef je niet zoveel woede over je heen uitgestort te krijgen. Die woede zit in je man en alleen hij kan dit aanpakken.
Jij kan dit aanpakken door je grens aan te geven. Door te zeggen. Tot hier en niet verder. 
Sterkte...ik weet hoe moeilijk het is.

Ik zou die kinderwens inderdaad parkeren. Zo te lezen steek jij best veel energie in hem niet kwaad maken. Omdat helemaal niet duidelijk is waar zijn gedrag precies vandaan komt, moet je rekening houden met de mogelijkheid dat zijn gedrag niet verandert als er een kind komt. Sterker nog, de kans is aanwezig dat het erger wordt, want een klein kind betekent meestal slaapgebrek en daar wordt een mens niet stabieler van, en kinderen doen regelmatig dingen waar je niet om hebt gevraagd en als hij daar niet mee om kan gaan, wordt hij daar ook boos over. Of op het kind, of op jou. 

Hou er dus rekening mee dat nu een kind krijgen betekent dat jij straks veel energie steekt in voorkomen dat jij hem kwaad maakt of dat je kind hem kwaad maakt. Dat is dodelijk vermoeiend en enorm deprimerend. 

En dan doe je dat allemaal en maak je jezelf wijs dat het wel meevalt en dat hij best een goede vader is voor het kind oid, en dat hou je vol, of niet en dan ga je scheiden, maar het treurige  is: je kan de jeugd van je kind niet overdoen. Dus probeer eerst je man zover te krijgen dat hij dit probleem aanpakt, en begin pas daarna aan een kind. 

En je kan hem dit misschien ook maar beter zo zeggen. Dat je je kinderwens in de ijskast zet, omdat hij niet stabiel is en woede-aanvallen heeft en dat je in die situatie geen kind met hem wil. Misschien is dat het zetje dat hij nodig heeft om uit te zoeken waar dit gedrag vandaan komt, en om dat aan te pakken. 
Want aangepakt moet het worden, want zo doorgaan is niet gezond. 

Temet schreef op 12-12-2024 om 11:15:

En je kan hem dit misschien ook maar beter zo zeggen. Dat je je kinderwens in de ijskast zet, omdat hij niet stabiel is en woede-aanvallen heeft en dat je in die situatie geen kind met hem wil. Misschien is dat het zetje dat hij nodig heeft om uit te zoeken waar dit gedrag vandaan komt, en om dat aan te pakken.
Want aangepakt moet het worden, want zo doorgaan is niet gezond.

Mee eens. En als je dit niet durft te zeggen omdat je bang bent dat hij dan kwaad wordt, is het eens te meer reden om sws je kinderwens met deze man te heroverwegen en je relatie eigenlijk ook. 

Durf je het wel en erkent hij zijn probleem en is hij bereid er aan te werken, dan openen zich weer nieuwe wegen. 

Het schuldig voelen, spijt betuigen na een aanval en daarna heel erg zijn best doen, neem je misschien op als 'eigenlijk is het een goeie vent' maar is in feite onderdeel van een cylus met dezelfde onderliggende oorzaak: op die manier hoeft hij niet zijn probleem onder ogen te zien en  kan hij zelf geloven dat het niet meer voor zal komen als ook de relatie met jou behouden. Maar beloftes zonder verandering (op de lange duur) zijn in feite manipulaties: een hypotheek nemen op de toekomst die nooit ingelost wordt. 

100% mee eens: eerst dit gedrag grondig aanpakken (serieuze therapie, niet 3x gaan en klaar), dan pas kinderen. Kinderen zijn per definitie een bron van enorme stress, dus zijn gedrag zal enorm verergeren als er eenmaal een kind is. Been there, done that. Het werd een scheiding en getraumatiseerde kinderen. Doe dat jezelf en je toekomstige kinderen niet aan!

Enne... volgens mij weet je lichaam/onderbewuste heel goed dat je met deze man geen kinderen moet krijgen.

Sterker nog, je moet eens goed nadenken of je überhaupt verder wilt met een man die jou zo slecht behandelt. Praat je er eerlijk over met (een) vriendin(nen)/familie? Zo niet: begin daar snel mee.

Ik zou - in ieder geval voorlopig, maar waarschijnlijk nooit - kinderen met hem krijgen. Is deze relatie wat je wil voorleven aan je kinderen? Wil je zo'n vader voor je kinderen? Denk het niet. Als hij ziet dat hij een probleem heeft, dan kan hij daar wat aan gaan doen. Niet alleen zeggen dat het aan hem ligt, ook zoeken naar een oplossing. 
Zelfs als er een diagnose aan ten grondslag ligt, is dit gedrag niet oké. Natuurlijk is het goed om dingen uit te zoeken. Maar wat iemand beschreef van de buurvrouw met diabetes type 2, die zag gelukkig zelf ook wel dat ze er niet leuker op werd en dat dat problematisch was.

Lexus schreef op 11-12-2024 om 23:36:

[..]

Nou ik houd van vrijen, dus om mij gaat het niet hoor. Maar als ik een man zou hebben die agressief wordt omdat hij geen seks krijgt, mag hij zo vertrekken.

Doen of een man recht heeft op seks en anders wordt hij agressief, lijkt me eerder uit het incelkamp van Tate te komen. 

Als je zelf graag seks hebt met je partner is het onbegrijpelijk dat je zoiets oppert als "Ja maar hij kan zijn handjes toch laten wapperen?" Het zijn nogmaals twee totaal verschillende zaken. Seks werkt verbindend, de lijm van de relatie als het ware. Masturbatie fungeert als snelle fysieke ontlading maar het hele emotionele verbindende aspect dat bij seks komt kijken ontbreekt volledig. 

En wie heeft het hier over een recht? Ik niet namelijk. Wel is het zo dat als een van de twee partners dus wel graag wil maar de andere om wat voor reden er dan seksuele frustratie en gevoelens van afwijzing de kop op doen. Niet als iemand een poosje geen zin heeft of een keer wordt afgewezen voor een vrijpartij maar als het fenomeen structureel en hardnekkig is gaat dat aan je vreten.

Kortzichtig ook van jou dat je dit toespits als een typisch foute mannengedrag en over die engnek van een Tate en incels en wat al niet begint want zowel mannen als vrouwen kan dit overkomen. Hoe je vervolgens met die frustratie om gaat is natuurlijk wel een dingetje en agressie valt onder geen beding goed te praten maar mensen in zo'n situatie hebben de neiging vaker ruzie te maken.

https://www.hln.be/seks-en-liefde/waarom-je-meer-ruzie-maakt-met-je-partner-als-je-weinig-seks-hebt~acb3dafe/

En jij? Word jij agressief als je geen seks hebt dan?

Wij hebben al zes jaar geen seks meer ik ben op het punt gekomen dat ik het als overschatte bezigheid zie. Maar daar zijn jaren van frustratie aan vooraf gegaan. Waarbij het ook helpt dat ik geen 25 meer ben en mijn libido nu een stuk lager is. Echter nu wil mijn vrouw weer seks maar ik niet en hebben we ook weer vaker ruzie over kleine dingen. Niet ruzie over seks maar zij heeft nu het korte lontje. Ondanks dat ik haar uitleg dat de afwijzing niets persoonlijks is hebben partners nu eenmaal de neiging dat enorm op zichzelf te betrekken in een relatie.

Maar goed, aangezien TO aangeeft gewoon seks te hebben zal dat het niet zijn. Het lijkt me eerder dat hij gefrustreerd is dat het niet lukt om zwanger te worden. 

Geen idee hoe lang ze bezig zijn maar is het wellicht handig om langs een dokter te gaan en zowel hem als jou te laten checken?

Sowieso kan zijn gedrag echt niet. Nog los van wat er wel of niet speelt Zichzelf slaan etc. Dat spoort niet. Jou kleineren al helemaal niet. Zorg dat je er achter komt waar zijn frustratie vandaan komt. Zo iemand is niet klaar om vader te worden. Eigenlijk ook geen relatiemateriaal meer. Hij zal dat af moeten leren.

Als hij nu al zijn emoties amper onder controle heeft dan kan dat in de toekomst potentieel gevaarlijk zijn voor jou maar vooral ook voor jullie toekomstige kinderen. Vooral als dat blijkt dat hij zo lelijk doet puur omdat hij zaken in zijn nabije omgeving niet onder controle heeft (zoals het zwanger worden) . Kinderen doen namelijk constant dingen waar je geen controle over hebt. Mijn vader (bleek later) een vorm van autisme te hebben en sloeg ons wekelijks het hele huis door. Niet omdat wij per se onhandelbaar waren maar als hij drie keer iets gezegd of gewaarschuwd had en het gebeurde toch dan kreeg hij letterlijk kortsluiting in zijn bovenkamer. Dat is dan je mogelijke vooruitzicht als hij nu voor die tijd geen hulp zoekt. Beschadigde man en beschadigde kinderen. Moet je echt wat mee. 

 Ik zou de kinderwens on hold zetten en hem eerst dwingen zijn gevoel uit te spreken en/of in therapie te gaan. Echt een enorme red flag wat die hij je hier voor houdt. Wees met de toekomst van jou en jullie eventuele kinderen in gedachte niet verdrietig maar een sterke vrouw en negeer de signalen in hemelsnaam niet. 

Scriptos schreef op 12-12-2024 om 13:04:

[..]

Als je zelf graag seks hebt met je partner is het onbegrijpelijk dat je zoiets oppert als "Ja maar hij kan zijn handjes toch laten wapperen?" Het zijn nogmaals twee totaal verschillende zaken. Seks werkt verbindend, de lijm van de relatie als het ware. Masturbatie fungeert als snelle fysieke ontlading maar het hele emotionele verbindende aspect dat bij seks komt kijken ontbreekt volledig.

En wie heeft het hier over een recht? Ik niet namelijk. Wel is het zo dat als een van de twee partners dus wel graag wil maar de andere om wat voor reden er dan seksuele frustratie en gevoelens van afwijzing de kop op doen. Niet als iemand een poosje geen zin heeft of een keer wordt afgewezen voor een vrijpartij maar als het fenomeen structureel en hardnekkig is gaat dat aan je vreten.

Kortzichtig ook van jou dat je dit toespits als een typisch foute mannengedrag en over die engnek van een Tate en incels en wat al niet begint want zowel mannen als vrouwen kan dit overkomen. Hoe je vervolgens met die frustratie om gaat is natuurlijk wel een dingetje en agressie valt onder geen beding goed te praten maar mensen in zo'n situatie hebben de neiging vaker ruzie te maken.

https://www.hln.be/seks-en-liefde/waarom-je-meer-ruzie-maakt-met-je-partner-als-je-weinig-seks-hebt~acb3dafe/

En jij? Word jij agressief als je geen seks hebt dan?

Wij hebben al zes jaar geen seks meer ik ben op het punt gekomen dat ik het als overschatte bezigheid zie. Maar daar zijn jaren van frustratie aan vooraf gegaan. Waarbij het ook helpt dat ik geen 25 meer ben en mijn libido nu een stuk lager is. Echter nu wil mijn vrouw weer seks maar ik niet en hebben we ook weer vaker ruzie over kleine dingen. Niet ruzie over seks maar zij heeft nu het korte lontje. Ondanks dat ik haar uitleg dat de afwijzing niets persoonlijks is hebben partners nu eenmaal de neiging dat enorm op zichzelf te betrekken in een relatie.

Maar goed, aangezien TO aangeeft gewoon seks te hebben zal dat het niet zijn. Het lijkt me eerder dat hij gefrustreerd is dat het niet lukt om zwanger te worden.

Geen idee hoe lang ze bezig zijn maar is het wellicht handig om langs een dokter te gaan en zowel hem als jou te laten checken?

Sowieso kan zijn gedrag echt niet. Zichzelf slaan etc. Dat spoort niet. Jou kleineren al helemaal niet. Zorg dat je er achter komt waar zijn frustratie vandaan komt.

Als hij nu al zijn emoties amper onder controle heeft dan kan dat in de toekomst potentieel gevaarlijk zijn voor jou maar vooral ook voor jullie toekomstige kinderen. Vooral als dat blijkt dat hij zo lelijk doet puur omdat hij zaken in zijn nabije omgeving niet onder controle heeft (zoals het zwanger worden) . Kinderen doen namelijk constant dingen waar je geen controle over hebt. Mijn vader (bleek later) een vorm van autisme te hebben en sloeg ons wekelijks het hele huis door. Niet omdat wij per se onhandelbaar waren maar als hij drie keer iets gezegd of gewaarschuwd had en het gebeurde toch dan kreeg hij letterlijk kortsluiting in zijn bovenkamer. Dat is dan je mogelijke vooruitzicht als hij nu voor die tijd geen hulp zoekt. Beschadigde man en beschadigde kinderen. Moet je echt wat mee.

Ik zou de kinderwens on hold zetten en hem eerst dwingen zijn gevoel uit te spreken en/of in therapie te gaan. Echt een enorme red flag wat die hij je hier voor houdt. Wees met de toekomst van jou en jullie eventuele kinderen in gedachte niet verdrietig maar een sterke vrouw en negeer de signalen in hemelsnaam niet.

Je hebt gelijk, ik dacht dat jij dat impliceerde: zorg ervoor dat hij seks krijgt, dan wordt hij minder agressief. Dat was een aanname van mij, maar dat bedoelde je dus niet. 

Off topic: Dus jij doet er zelf niets aan om je vrouw een fijne vrijpartij te geven? Waarom niet? Juist als je weet dat het zo verbindend kan werken (ook daarin geef ik je gelijk) is het toch bijna wel je plicht als partner daar aan iig proberen iets te doen?

Lexus schreef op 12-12-2024 om 13:19:

[..]

Je hebt gelijk, ik dacht dat jij dat impliceerde: zorg ervoor dat hij seks krijgt, dan wordt hij minder agressief. Dat was een aanname van mij, maar dat bedoelde je dus niet.

Jij hebt ook gelijk. Agressie wat hij doet is nooit goed te praten. Zie seks als een graadmeter, tis niet voor niks zowat het eerste wat ze vragen als je in relatietherapie gaat. Doen jullie 'het' nog? 

De meeste mensen hebben er behoefte aan alleen soms heeft de ene een heel hoog libido en de ander niet en dat kan frustreren. Het kan zelfs zo zijn dat de partner die niet wil en de ander afwijst óók seksueel gefrustreerd is maar niet met haar partner wil omdat deze zich bijv als een hork gedraagt of 30 kilo is aangekomen. Ook dan dien je je nog steeds fatsoenlijk te gedragen maar het is evident dat de sfeer en gevoelens voor de ander daar onder komen te lijden en weldra je relatie als geheel. En ja dan kom je in zo een situatie dat je gaat lopen zeiken over een vlek in het tapijt of de wasmachine. Vandaar mijn vraag 

Off topic: Dus jij doet er zelf niets aan om je vrouw een fijne vrijpartij te geven? Waarom niet? Juist als je weet dat het zo verbindend kan werken (ook daarin geef ik je gelijk) is het toch bijna wel je plicht als partner daar aan iig proberen iets te doen?

Zij wilde vanaf de zwangerschap van de tweede van het ene op het andere moment mij niet voor meer dan twee jaar lang. Voorheen hadden we een gezond seksleven voor 15 jaar 2-3 keer per week. Toen raakte ik enorm gefrustreerd. Boos. Liep te geilen op elke vrouw die voorbij kwam. Ik walgde van mezelf. Vermoeiend ook. Sliep slecht en was constant geagiteerd. Bij elke knuffel die ik mijn vrouw gaf stond mijn jongeheer paraat. Waarom, er gaat toch niks gebeuren? Triest figuur. Gevraagd aan haar om samen hulp te zoeken. Nope. Gevraagd om het gewoon te proberen. Keiharde afwijzing. Je hebt toch handjes? Alternatieven dan? Mond? Handen? Nope. Geen zin aan seks.

Toen ben ik met mijzelf aan de slag gegaan en nu heb ik die afwijzing en seksuele drang eindelijk een fatsoenlijke plek gegeven waardoor we samen weer volop intiem kunnen zijn. Zonder die opgefokte energie in mij die schreeuwt om seks. Jarenlang ging dat goed maar het laatste driekwart jaar wil zij opeens weer seks omdat ze het mist. Van de zomer een keer geprobeerd te vrijen en toen gebeurde dit:

Misschien moeten we in therapie om de vonk weer te vinden maar deel van mij vind het wel prima zo. 

Toen ben ik met mijzelf aan de slag gegaan en nu heb ik die afwijzing en seksuele drang eindelijk een fatsoenlijke plek gegeven waardoor we samen weer volop intiem kunnen zijn. Zonder die opgefokte energie in mij die schreeuwt om seks. Jarenlang ging dat goed maar het laatste driekwart jaar wil zij opeens weer seks omdat ze het mist. Van de zomer een keer geprobeerd te vrijen en toen gebeurde dit:

https://www.youtube.com/watch?v=XanBQ8T2ivI

Misschien moeten we in therapie om de vonk weer te vinden maar deel van mij vind het wel prima zo.

Ja sorry TO voor dit off topic zij-draadje. Maar Scriptos, is dat deel wat het wel prima vindt, niet gewoon bang voor falen. Ja naar de therapeut. Of, wat mij en partner enorm geholpen heeft: 1x Cialis gebruikt en toen ging het prima en niet meer hoeven gebruiken. succes