Man wil substantieel bedrag lenen/geven aan broer in scheiding, ik heb zorgen

Mijn zwager, broer van mijn man, gaat scheiden. Ze hebben twee kleine kinderen, zijn vrouw kan het huis overnemen, hij kan dit niet op basis van zijn inkomen. Ook de overwaarde die hij meekrijgt, zal te laag zijn om zelf een woning te kopen in de buurt van hun huidige woning - iets wat ze graag willen vanwege de kinderen.

Mijn man en ik zijn eind 40. Mijn man heeft een eigen adviesbedrijf, ik heb een zeer goedbetaalde baan. 

Mijn man heeft veel stress van zijn werk, dat geen dalen kent, alleen normaal druk en zeer druk. Het is een eigen bedrijf, het geld wordt verdiend op basis van 'uurtje, factuurtje', dus er wordt alleen geld verdiend als er uren worden gemaakt.

Ik heb een baan bij een grote organisatie, in de top maar ook in de luwte van de organisatie. Ik heb er geen fulltime klus aan. Wel houdt mijn aanstelling/benoeming over 3 jaar op en dan moet ik op zoek naar een nieuwe klus, binnen of buiten de organisatie. Hoewel ik daar niet direct stress van heb, zal het niet eenvoudig zijn om een positie te krijgen met een vergelijkbaar salaris.

We hebben het financieel dus meer dan goed. 
Mijn man wil nu zijn broer financieel helpen door een gift of lening, of door een (achtergestelde) hypotheek te verstrekken. Het zal dan naar mijn inschatting om 100.000 euro gaan. Mijn zwager kan dit niet terugbetalen, de komende jaren niet, en in de toekomst naar alle waarschijnlijkheid ook niet. 

Ik begrijp deze wens van mijn man, maar zelf heb ik er zorgen over. 

Mijn man zegt al jaren dat hij wil stoppen met zijn werk en het niet meer lang volhoudt. Hij weet niet wat hij hierna wil doen, maar hij komt er niet aan toe om hierover na te denken zolang hij het zo druk heeft. Hij heeft stress, paniekaanvallen die hij al jaren met antidepressiva onder controle houdt, en op momenten van zijn pieken hebben we als gezin best een kluif om het gezellig te houden. Ik vind de hele situatie ongezond voor mijn man, hij ziet dit zelf ook zo, maar hij wil/kan nog niet stoppen omdat hij in zijn optiek nog niet voldoende financiele middelen heeft. Onze hele financiele huishouding is om deze redenen gebouwd rondom het 'eerder stoppen' van mijn man. Zijn beeld is dat hij nog een jaar of 3 op deze voet verder gaat en dan stopt. Wat mij betreft kan en mag dit eerder als dit qua gezondheid nodig is, maar hij geeft aan dat hij geld nodig heeft voor als hij stopt, om iets nieuws op te zetten.

Concreet betekent dit dat mijn man alles wat er in zijn BV binnenkomt, in zijn BV houdt, en dat ik met mijn geld spaar en het huis aflos. Geld uit de BV van mijn man wordt alleen in de vorm van een lening aan ons in prive verstrekt, omdat dat fiscaal beter is. Kortom, het geld van mijn man blijft bij hem, ik stop mijn geld vooral in "ons gezamenlijk". Soms vind ik het een vervelende constructie maar omdat ons huwelijk prima is en we zijn geld (nu) niet nodig hebben, is er niet echt een reden om hierover te klagen.

Nu zit mijn zwager in een lastige situatie en mijn man probeert hem te helpen. Samen met zijn ouders is hij bezig met een plan voor een nieuwe woning voor mijn zwager. Toen ik hem van de week vroeg of hij nu van plan is zijn eigen plannen opzij te zetten en toch door te blijven werken, gaf hij aan dat dit iets is waar hij zelf over gaat. 

Dit is natuurlijk waar, en toch zit het me niet lekker. Ik maak me zorgen om zijn gezondheid en ik wil met hem oud worden. Het geven of lenen van een groot bedrag aan zijn broer maakt dat zijn huidige plan om over een jaar of 3 te stoppen, min of meer in de prullenbak kan. En in de tweede plaats steekt het me dat er nu ineens wel geld uit de BV kan worden getrokken, wat voorheen echt niet de bedoeling was.

Ik heb mijn man aangegeven dat ik wil dat hij met mij afstemt voor hij toezeggingen gaat doen, maar het gesprek erover wekt aan beide kanten wrevel op. Mijn man vindt dat hij zelf kan bepalen, ik heb het gevoel dat mijn mening er niet toe doet en dat een toch al scheve situatie steeds schever wordt: mijn man bepaalt, ik betaal. Zodra ik dit laatste benoem, raakt mijn man enorm geirriteerd. 

Hoe kan ik het gesprek met mijn man op een goede manier voeren, hebben jullie tips? Vinden jullie dat hij zijn broer moet helpen, en vinden jullie dat ik hier ook iets over te zeggen heb? Het gaat hier niet om gelijk of ongelijk, maar om het vinden van een goede oplossing voor ons als gezin en voor mijn zwager.