Relaties
neuroot
11-10-2013 om 12:49
Maak ik me terecht zorgen?
Ik maak me de laatste tijd zorgen over mijn relatie.
Mijn man is een aantal maanden geleden begonnen in een baan die veel van hem vraagt, meer dan hij tot nu toe gewend is. De grootste verandering is dat hij dagelijks met veel mensen contact heeft en er de hele dag veel van/aan hem wordt gevraagd.
Voorheen was een nieuwe of drukke baan nooit een reden voor afstand maar nu hebben we echt nauwelijks nog contact met elkaar. En dan bedoel ik niet bellen ofzo maar echt contact, verbinding, verbondenheid. Hij is afstandelijk, geirriteerd, onaardig (ook tegen de kinderen), ik kan niets goed doen. Eigenlijk lijkt het alsof ik hem totaal niet meer interesseer en of hij zich vooral ergert.
Onlangs heb ik dit met hem besproken en toen voelde hij zich nogal aangevallen.
Nu heb ik eigenlijk twee scenario's in mijn hoofd: of hij heeft het echt gewoon druk waardoor hij weinig energie meer over heeft voor "thuis" of hij gaat vreemd. Beetje kort door de bocht misschien, maar goed.
Ik heb mijn zorg en mijn gedachten ook met hem besproken.
Hij bezweert me dat hij geen gevoelens heeft voor iemand anders en dat hij gewoon druk is en s avonds helemaal stuk is. Hij doet alleen verder niet zo veel met mijn gevoelens van onrust omdat hij, zoals hij dat zelf zegt, "gewoon niet zo goed is in die gevoelsdingen" (dat klopt trouwens; hij is superslim maar z'n EQ is niet hoog). Hij vindt het moeilijk om erover te praten en hij kan er niets mee "want alles wat ik zeg is toch verkeerd".
Ik ben echt boos op hem geworden omdat ik vind dat hij op deze manier mijn gevoelens bagetelliseert/negeert en zichzelf in de slachtofferrol plaatst. Ik baal ervan dat hij zich ogenschijnlijk gewoon niet interesseert voor mijn onrust, laat staan dat hij er iets aan wil doen.
Inmiddels doet hij wel zijn best om zich wat meer open te stellen maar toch blijft er iets knagen.
Op zich kan ik me wel voorstellen dat een nieuwe baan veel energie vreet, vooral als je niet zo'n sociaal dier bent. Maar ik maak me echt zorgen en eerlijk gezegd gaan er ook wel wat alarmbellen rinkelen.
Wat denken jullie? Ben ik een neuroot en moet ik hem gewoon met rust laten en het de tijd geven? Of is er echt iets aan de hand, maw: gaat hij vreemd (of iets in die richting)?
Ik heb trouwens geen zin om in zijn spullen (mail, telefoon etc) te snuffelen.
vastberaden
16-10-2013 om 10:07
Jasam...
wat bedoel je precies met 7 haar shit?
We zijn 15 jaar samen. Of bedoel je dat niet?
Help me even...
vastberaden
16-10-2013 om 10:12
intuitie
Wat me wel verbaast is hoe goed mijn intuitie werkt. En hoe betrouwbaar die intuitie is, ook over hoe dingen zullen gaan.
Wat er nu gebeurd is heeft zich in mijn hoofd al afgespeeld. Maar meer in de zin van iets waar ik bang voor was. Ik dacht: het is een kwestie van tijd voor hij haar weer ontmoet. En vervolgens gebeurt er bijna precies wat ik denk, voel, vrees. Ook de manier waarop.
Daarom ben ik ook zo bang voor mijn intuitie nu: ik voel gewoon hoe het vervolg gaat zijn. Daarvoor hoef ik echt niet in zijn spullen te snuffelen. Ik weet het zonder dat ik het weet, zeg maar.
En het trieste is ook dat hij er niet eerlijk over is. Ook dat weet ik.
Charis
16-10-2013 om 10:33
Ja maar vastberaden
Je klinkt als een lam dat zich naar de slachtbank laat leiden.
Dit wíl je toch helemaal niet? Je leeft al zeven jaar in onzekerheid over die andere vrouw en nu wordt je angst bewaarheid en jij laat je man alle ruimte 'om zijn gevoelens te onderzoeken'. Kom op zeg, geef je grenzen aan, voordat er niks meer van je over is. Dat voel je nu nog niet, maar deze 'soepelheid' van jou gaat alles wegvreten wat er nog aan zelfvertrouwen en eigenwaarde bij je over is.
Boontje
16-10-2013 om 12:37
Grof
Ja maar wacht eens even! Je schrijft: ...'Hij weet niet of zij beschikbaar is om weer de draad op te pakken (ze heeft een kindje en is getrouwd). Ik heb gezegd dat zodra hij dat uitspreekt naar haar, zodra ze gaan uitvinden of die gevoelens zo diep zitten dat ze samen verder willen, ...'
Begrijp ik dat goed? Zij weet nog niet van zijn opnieuw opgelaaide gevoelens. Sterker nog, ze is getrouwd en heeft een kindje??! En hij, je man, is van plan om daar in te gaan stoken, dat volledig op z'n kop te zetten met een ontboezeming over zijn liefde voor haar??!! Welke liefde? Het is grof, en respectloos. Wie denkt hij wel dat hij is?! Deze man heeft niets begrepen van liefde, van respect voor anderen en het onderhouden van relaties. Ongeluk en narigheid brengen, dat is wat hij doet! Wat een egoïst!
Veel succes, Vastberaden, en wijsheid met het nemen van besluiten, welke dat dan ook mogen zijn.
Jasam
16-10-2013 om 13:50
vastberaden
Je schreef: Zeven jaar geleden hebben we ook zo'n gesprek gehad. Toen bleek dat hij een ander had.
Zit het nu na te lezen, sorry, ik bedoelde "na 7 jaar weer die shit", waar bij ik denk dat het 7 jaar van wantrouwen en argwaan was. And there we go again.
(Soms knip je wat, plak je wat, wis je weer wat, en uiteindelijk gaat er toch wat mis in de typery)
vastberaden
16-10-2013 om 14:02
boontje
Hij weet inderdaad niet hoe zij "erin" zit maar hij had de indruk dat ze niet happy is in haar relatie. Hij heeft er wel over nagedacht en zich afgevraagd of zij beschikbaar zou kunnen zijn. Het feit dat hij haar daarna heeft gebeld en dat ze hebben uitgesproken hoe leuk het was om elkaar weer te zien, etc, maakt dat ik vind dat hij de deur weer heeft geopend. De deur die eigenlijk nooit echt dicht is geweest. Misschien door mij dicht werd gedrukt.
Anyway wat ik gedaan heb is het volgende: ik heb tegen hem gezegd dat ik deze onzekerheid vreselijk vind en dat ik niet getrouwd wil zijn met iemand die eigenlijk liever met een ander is, met iemand die niet onvoorwaardelijk van mij houdt. En ik heb gezegd dat ik me heel goed kan voorstellen dat als zij destijds inderdaad zo'n heftig "ding" hadden, de impact van zo'n ontmoeting groot is. En dat hij destijds de zaken misschien niet goed heeft kunnen afsluiten omdat hij eigenlijk onder druk alles heeft afgekapt.
Door haar nu weer te bellen heeft hij wat mij betreft de deur open gezet om het contact met haar weer te vernieuwen. Dat doe je omdat je dat wilt. Hij zegt dat hij haar terug moest bellen maar dat is natuurlijk gewoon gelul.
Ik heb geen zin in stiekem gedoe en om constant in de onzekerheid te zitten over of hij met haar heeft afgesproken of niet. Dus ik heb voorgesteld dat hij haar belt en een afspraak maakt. Dan blijft de fantasie niet dooretteren. Ik vind het een vreselijke gedachte maar ik weet namelijk dat hij anders gewoon stiekem met haar afspreekt.
Misschien kan hij dan de boel afsluiten en een keuze maken. Want dat ga ik hem op een moment wel vragen. Geen keuze tussen haar of mij maar voor mij: kiest hij voor mij of niet.
Ik heb geen zin om me gek te laten maken door de onzekerheid, de angst dat hij stiekem met haar afspreekt, belt, whatever.
Misschien krijg ik hier ooit vreselijke spijt van maar ik ben hem emotioneel toch al kwijt. Dus als ik hem nu "aan de ketting leg" en constant zeg hoezeer hij geen contact moet hebben, doet hij het misschien juist.
En als hij het dan nog steeds niet weet, dan ben ik er op een gegeven moment wel helemaal klaar mee, ja.
Ginny Twijfelvuur
16-10-2013 om 14:31
Ik wil een liefdevolle, onbezorgde relatie
Zeg je Vastberaden. En die verdien je ook.
Maar ik denk niet dat je die met deze man gaat krijgen. Doe jezelf eens een plezier en lees je eigen stukken nog eens terug in het archief. Jouw man voldoet in mijn ogen echt aan het predikaat 'foute man'. Als dit al goed komt, denk je dan dat het daarmee klaar is? Wil jij zo je beste jaren vergooien? Je bent bijna 50 zeg je. Wil jij zo samen oud worden? Dit gaat tobben blijven....
Neemt niet weg dat ik heel erg rot voor je vindt, en ook voor je kinderen. Hier heb jij niet voor gekozen. Maar soms zijn dingen zoals ze zijn.
vastberaden
16-10-2013 om 14:49
nee, zo wil ik inderdaad niet oud worden....
En volgens mij is het een patroon. Dat voorkomt uit hoe hij in elkaar zit. Hij heeft constant die onrust, het gevoel dat het nooit genoeg is, dat het altijd meer, grootser moet zijn. Hij moet ook bij zichzelf kijken wat dat is in hem, dat gevoel van onvrede, onrust. Hij heeft het met alles, spullen, banen, huizen. Maar ook in al zijn vorige relaties volgt hij dezelfde "tactiek": als het saai wordt gaat hij weg.
En dat blijft zich herhalen. Dis als dit voorbij is, staan we over 7 aar weer op dit punt. Dat wil ik niet meer. Wat een rotgedachte.
En begrijp me goed, ik vind ook dat ik de laatste tijd misschien een beetje op de automatische piloot heb geleefd, als vrouw, zeg maar. En ja, ons seksleven was ingekakt. En ja, misschien deden we te weinig samen. En misschien ben ik wel een beetje saai.
Maar dan kunnen we dat toch gewoon oplossen? Samen.
Hij praat nooit ergens over. Als je het er niet over hebt, dan is het er niet. En hij is gewoon niet eerlijk en open. Nu alles is besproken heeft hij het gevoel dat hij er geen controle meer over heeft, over de uitkomst.
Ik merk dat ik allerlei gevoelend doorleef: verdriet, angst, paniek en nu boosheid.
Ik weet zeker dat ik het kan, alleen met de kinderen. Maar het liefst met hem. Ook al vind ik hem nu niet zo leuk (understatement).
Jasam
16-10-2013 om 14:51
Love yourself
Wat zegt de "liefde" in je hart tegen jezelf? Wat ben je waard?
Wat zegt de "liefde" van je man tegen jou? Wat ben je voor je man waard?
Ben je voor hem een hulp in de huishouding, die keukenrechten heeft, en die heel handig is in het gebruik, want "het" is aanwezig, en hij hoeft niet al teveel te doen aan het huishouden en de kinderen worden wel geregeld, lekker makkelijk, en de sex haalt hij wel ergens anders, lekker voor de spanning, om maar niet in een sleur te komen.
Ben je bereid om als deurmatje te fungeren...
walk all over me... I don't care...
vastberaden
16-10-2013 om 15:05
oef! Jasam
Dat is wel een hele "rake". Als dit over een ander zou gaan, zou ik denken: jezus wat erg dit.
Ik denk dat ik nog te bang en te verdrietig ben om toe te geven aan jouw gedachten.
Hij houdt nog wel van me. Maar ja, wat is dat waard als hij liever bij een ander is? Bij iemand die hij wel als de vrouw van zijn leven ziet?
Nee, ik ben niet bereid om als deurmat te fungeren. Maar de gedachte dat ons gezin misschien wel uit elkaar valt, vind ik zo ontzettend moeilijk te verkroppen.
Ik wil niet degene zijn die die beslissing neemt.
En ik ben bereid om daar heel ver voor te gaan.
Jasam
16-10-2013 om 15:18
Volgens mij
heeft hij die beslissing al genomen.
Als mijn man deze keuze maakt, staan hetzelfde uur nog, zijn koffers op de stoep.
En natuurlijk ben je verdrietig, het betreft een afscheid, maar onthoud goed, het betreft ook altijd een nieuw begin, en dat kan het begin van iets heel moois zijn.
Geen idee hoever je wilt gaan, en je jezelf wilt laten vernederen.
Ik hou ontzettend veel van mijn man, maar ik hou nog meer van mijzelf, want wie ben ik zonder mijzelf.
Ik weet wie ik ben zonder mijn man!
Jippox
16-10-2013 om 15:27
vastberaden
Jij wilt niet degene zijn die de beslissing neemt over jouw gezin. Maar nu laat je dat dus liever aan die andere vrouw. Als zij met je man verder wil dan doet hij dat en als zij dat niet wil, dan blijft hij bij jou.
Zou je je niet hoe dan ook veel beter voelen als het JOUW keuze wordt?
Marieke
16-10-2013 om 15:43
Gedachtenspelletje
Mijn eerste idee was om je aan te raden het heft in handen te nemen, maar zoals je hierboven al schreef heb je dat al gedaan. Laat hij ophouden met het stiekeme gedoe en gewoon die afspraak maken. Het is niet waar dat je de regie bij haar legt. Dit moet uit de lucht voor je een stap verder kunt.
Wat voor mij werkt is een gedachtenspelletje; er is wel wat fantasie voor nodig
Stel je een vriendin of zus voor (echt of denkbeeldig) iemand van wie je heel veel houdt en voor wie je onvoorwaardelijk het beste wilt (neem er even de tijd voor om dit ook echt te voelen); hetzelfde geldt voor haar kinderen. Bedenk dan dat die vriendin in precies de situatie zit als dat jij zit. Wat zou je haar aanraden? Wat zou voor haar en haar kinderen het beste zijn voor de komende 10 jaar; voor haar kinderen als basis in het leven? Je weet zelf het allerbeste wat goed voor je is. Het is een (van de vele) truc om bij je eigen wijsheid te komen en over de emoties van het moment en de valkuilen van je gedeukte ego heen te kijken. Jouw eigenwaarde is niet van hem afhankelijk. En dat laatste heb ik jaren geleden ook al aan je geschreven geloof ik
Veel sterkte!
Marieke
16-10-2013 om 15:49
Het tweede deel van mijn mail staat los van het eerste
Mijn vorige mail is wat snel geschreven. Het heft in eigen hand nemen en de situatie recht in het lelijke smoel kijken, herken ik van je berichten vroeger, waarin je na een heftige dip jezelf weer terug vond. Er is veel moed voor nodig en ik vind het heel sterk van je.
Het gedachtenspelletje gaat over hoe je in deze achtbaan kunt uitvinden wat je zelf wil. Dit hoeft niet afhankelijk te zijn van de uitkomst van het eerste deel. Dat gaat alleen over jou en wat jij wilt.
vastberaden
16-10-2013 om 16:35
maar...
Een scheiding lijkt me voor de kinderen het allerergste dat ze zullen meemaken. Dat ons gezin straks niet meer bestaat. Het zal hun hele wereld op z'n kop zetten en hun beeld over relaties voor altijd veranderen. Het zijn beginnende pubers. Dat is zo'n gevoelige leeftijd.
Mijn hart breekt bij de gedachte.
Leen13
16-10-2013 om 16:44
Niet te dramatisch hoor
Dat kinderen een andere kijk op relaties krijgen lijkt me toch wel aan de orde. Je bent niet het enige gezin dat gaat scheiden. Bovendien zijn er allerlei kansberekeningen, maar dat wil niet zeggen dat dat de realiteit van je kinderen zal zijn. Het lijkt me sowieso goed dat kinderen snappen dat het heel fijn is om samen te zijn, maar dat het wel iets toe moet voegen. Alleen zijn, maar met vrienden en familie, is ook prima. Er zijn zoveel mensen die zo leven, en dat is ook goed.
Mijn kinderen hebben een nare scheiding meegemaakt. Maar heel paradoxaal wel allebei een hele zinvolle verkering waar ze veel van leren. Ook hebben ze genoeg andere gezinnen om zich heen waarin vader en moeder wel op een prettige manier bij elkaar zijn. Ze kunnen kiezen.
Belangrijker dan dat er gescheiden wordt is dat er op een zo min mogelijk dramatische manier zaken afgewikkeld worden. Probeer er een praktische zaak van te maken met zo min mogelijk drama. Dat is fijner voor de kinderen.
Jasam
16-10-2013 om 16:50
..en een verdrietige moeder
die regelmatig met rood behuilde ogen loopt, die een spanning en negatieve energie uitstraalt, denk je dat zij dat niet voelen?
Je kinderen hoeven niet te kiezen, jij houdt van ze, en je man houdt van ze. Jullie wonen alleen op een ander adres.
Jij en de kinderen vormen dan het gezin, en er ontbreekt alleen een stoorzender.
Goed idee Marieke: Hoe zou je je beste vriendin/ zus adviseren?
Polletje Piekhaar
16-10-2013 om 17:16
ik zou hem
NU de deur uitschoppen. Ongeacht of zij wel of niet met hem door wil. Issie nou helemaal belazerd!!
Jasam
16-10-2013 om 18:20
Marieke
Nee, geen vraag aan jou, maar een compliment voor jou goede voorstel.
vastberaden
16-10-2013 om 21:01
ruzie
We hebben net ruzie gemaakt. Eigenlijk omdat ik me ineens wat minder begripvol opstelde. Ik wilde gewoon weten wat hij nou wil. Of hij echt met mij verder wil.
Hij wil dat ik de keuze maak, dat ik de beslissing neem om de boel op te breken. Want hij hoeft niet weg.
"Maar echt leuk is het thuis ook niet op dit moment....."
De klootzak, hoe durft hij! Ik heb hem nog net niet geslagen.
Hij wil tijd. Hoe lang, tja dat weet hij natuurlijk niet.
Ik ben zo ontzettend boos.
vastberaden
16-10-2013 om 21:11
verkeerd?
Is het verkeerd om nu al te willen weten of hij voor 100% onvoorwaardelijk voor mij kan kiezen, nu hij zo midden in zijn verliefdheid zit. Of moet ik hem inderdaad de tijd geven en wachten tot die gevoelens zijn weggezakt?
Op zich is verliefdheid niet heel erg, toch?
En als hij het niet had verteld, had ik het nooit geweten.
Shit, ik weet het gewoon niet.
Katniss
16-10-2013 om 21:28
Jeetje Vastberaden
Ik had dit draadje gemist en nu stond het ineens bovenaan. Ik hoop echt echt echt dat je nu voor jezelf gaat kiezen en die man de deur uit zet. Weet je wat zo apart is, ik was de hele draad aan het lezen en gaandeweg kreeg ik het vermoeden dat jij het was. Door wat je zei over hoe groots en meeslepend en (blegh) passievol hij wil leven, over op je tenen lopen, dat het nooit goed genoeg is. Volgens mij is dat precies hetzelfde als waar het een paar jaar geleden over ging, en toen hebben verschillende forummers die uit een dergelijk huwelijk kwamen (w.o. ik zelf) je al een spiegel voorgehouden. Het N-woord, weet je nog?
Laat dit dan de druppel zijn...
vastberaden
16-10-2013 om 21:39
nou...
In mijn laatste posting heb ik op het laatste moment het N-woord voor "klootzak" gewist omdat ik het zo hard vond staan.
Ik vind het zo moeilijk om hem weg te sturen.
Hij laat het er zo op aan komen. Ik denk zodat hij het slachtoffer kan zijn en kan zeggen: "ze heeft me eruit gegooid, boehoe". Hij zal uit zichzelf niet gaan.
Hij deed zo naar, net. Lul.
Angela67
16-10-2013 om 21:42
is er niet een manier te verzinnen
waarop jij weg kunt bij hem en hij toch 'de boeman' is. kun je hem niet zwart gaan maken en heel zielig gaan doen? of hem en die vrouw gezamenlijk een email sturen? juist in alle openheid dat je hen geluk wenst en dat jij het prettig vindt om daar volledige openheid aan te geven naar de buitenwereld toe?
ik weet niet maar het zou toch mogelijk moeten zijn zo'n scenario te verzinnen?
Angela
Katniss
16-10-2013 om 21:45
Archief
Op dit soort momenten is het wel erg jammer dat het archief weg is. Anders had je al je draadjes nog eens kunnen nalezen. Ik ga bijna voor je hopen dat die vrouw zegt 'kom maar', dan ben je tenminste van hem af.
Leen13
17-10-2013 om 01:06
its only love
http://www.youtube.com/watch?v=yDrkUmxrxpQ&feature=player_detailpageMet de songtekst
http://www.metrolyrics.com/heart-like-a-wheel-lyrics-kate-anna-mcgarrigle.html
"When harm is done no love can be won
I know it happened frequently
What I can't understand, oh please God, hold my hand
Why it should have happened to me"
Je hoopt altijd maar dat jij in je eentje een relatie toch op de rails kunt houden maar er zijn er toch 2 voor nodig.
Leen13
17-10-2013 om 01:17
tekst
Je man kan zielig doen wat hij wil, jij zegt gewoon dat je niet langer met zijn 2-en was in dit huwelijk en drie is teveel.
vastberaden
17-10-2013 om 08:19
twijfel twijfel
Wat ik zo moeilijk vind is dat er eigenlijk niet zo veel is gebeurd op het "overspel" vlak. Ze hebben elkaar weer ontmoet, gebeld en daarna is hij helemaal in de war door zijn hernieuwde verliefdheid. Hij heeft er nog niet veel mee gedaan maar het staat wel zijn gevoelens voor mij in de weg. Zodanig dat hij aangaf niet te weten of hij wel oud met mij wil worden en of ons huwelijk nog wel voldoende te bieden heeft.
Zij heeft (nog) geen idee. Behalve dan dat hij leuk contact met haar had en haar heeft gebeld.
En volgens mij is er ook nog niet zoveel meer gebeurd. Maar daar gaat het me niet eens om. Eigenlijk kan het me niet zoveel schelen.
Gisteravond, toen mijn boosheid was gezakt heb ik tegen hem gezegd: weet je, ik heb geen invloed op wat er zich in jouw hoofd afspeelt. Ik ga je geen ultimatum stellen. Kijk maar wat je ermee doet en ik laat het los.
Ik wil hem nu nog niet wegsturen (dat wil ik wel maar ik doe het niet) omdat ik niet degene wil zijn die die keuze maakt. Hij heeft dit weer over ons afgeroepen en hij moet daarin zijn verantwoordelijkheid nemen. Maar dat doet hij niet.
Hij zegt: het enige dat ik heb gedaan is opgebiecht dat ik gevoelens heb voor haar. En jij gaat veel te snel.
Hij vindt dat ik het te groot maak.
En hij wil gewoon doen alsof er niets aan de hand, 's avonds gewoon thuiskomen en samen inbed liggen en wachten tot het gevoel vanzelf verdwijnt.
En dan? Zitten we over 6, 7, 10 jaar weer op hetzelfde punt?
Ik ben weer terug bij af. Na alles wat we hebben geinvesteerd.
Ik heb verteld dit ook ik dit moet laten bezinken. Ik wil geen overhaaste beslissingen nemen. Maar dit is wel een hele legitieme reden om er mee te stoppen.
vastberaden
17-10-2013 om 08:49
angela67
Nee, dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen.
Ik denk dat zij geen idee heeft van de impact van die ontmoeting. Alhoewel, als hij haar een paar dagen later belt, zal ze wel een vermoeden hebben.
Maar weet je, zij interesseert me eigenlijk niet zo.
Misschien bel ik haar man wel als blijkt dat ze allerlei stiekem afspraakjes hebben, geen idee. Maar ze heeft een kindje van 2! Dat kan ik toch niet zomaar in de war schoppen. Misschien is zij wel gelukkig en wil ze helemaal niets met mijn man.
Hij wil haar in ieder geval niet bellen, zoals ik heb voorgesteld.
Nou ja, ik weet eigenlijk ook niet wat wijsheid is.
Zouden er eigenlijk mensen zijn die al jaren een fijn huwelijk hebben? Bestaan die?
Gisteren zag ik een ouder echtpaar en toen dacht ik: zal ik het ze vragen. Zal ik ze vragen naar hun geheim?
Niet gedaan natuurlijk
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.