Latten, ongelijk inkomen en kosten verdelen. Hoe doen jullie dat?
Mijn vriend en ik zijn bijna twee jaar samen in een lat-relatie.
We hebben elk twee opgroeiende kinderen en wonen een half uurtje van mekaar. Elk z'n eigen leven dus, en wanneer de kinderen er niet zíjn, brengen we zoveel mogelijk tijd samen door.
We hebben samen een rekening, om kosten te betalen zoals een etentje of verteer, dingen die we doen wanneer we samen zijn.
We delen het dus via die rekening vaak in twee. Onze middelen zijn echter nogal verschillend. Hij heeft een mooie spaarboek, geen lening meer, en een goed loon. Ik ben nog maar pas gescheiden, heb daardoor heel wat minder aan de kant staan, ben opnieuw moeten gaan lenen voor mijn huis, en heb door ziekte een vervangingsinkomen.
Mijn gevoel zegt, dat het best zou mogen dat onze bijdrages aan gezamenlijke kosten niet 50-50 zijn, omdat onze middelen dat ook niet zijn. Ik wil dat wel zoveel mogelijk nastreven, maar zou het fijn vinden als mijn partner af en toe eens iets op zich nam, om mij wat meer ademruimte te geven.
Hij heeft het daar echter moeilijk mee. Zijn ex, de moeder van zijn kinderen, heeft jarenlang op zijn kosten geleefd, en dat heeft hem nu misschien wat té geldbewust gemaakt.
Ik ben benieuwd hoe anderen dit aanpakken, en hoor graag eens jullie mening.
Misschien ben ik té makkelijk, maar als ik echt gek op iemand ben en zij op mij dan mag ze mijn laatste euro hebben. Ik ben geen "alles moet op een weegschaal" type. Wie het heeft, betaalt gewoon. Geld is uiteindelijk een ruilmiddel voor mooie herinneringen die je samen delen kan. Of klink ik nu wel heel cheesy? Ik ben 15 jaar getrouwd en heb 3 kinderen, dus heel veel geld zit er niet in de spaarpot. Maar wat we hebben is van ons samen of ik ze nu verdien...of zij.
Mark1975 schreef op 06-09-2021 om 10:41:
Misschien ben ik té makkelijk, maar als ik echt gek op iemand ben en zij op mij dan mag ze mijn laatste euro hebben. Ik ben geen "alles moet op een weegschaal" type. Wie het heeft, betaalt gewoon. Geld is uiteindelijk een ruilmiddel voor mooie herinneringen die je samen delen kan. Of klink ik nu wel heel cheesy? Ik ben 15 jaar getrouwd en heb 3 kinderen, dus heel veel geld zit er niet in de spaarpot. Maar wat we hebben is van ons samen of ik ze nu verdien...of zij.
Het ligt natuurlijk ook aan je financiële situatie. Als 'n moeder met kinderen in de bijstand uitjes beoordeelt, dan is het of dit uitje of dat uitje. Of of naar de Efteling met z'n allen of kleren kopen voor de kinderen. Dan is het elk dubbeltje omdraaien. Een dagje iets doen en 150 euro uitgeven is dan heel veel geld.
Dat vind ik wezenlijk anders dan wanneer iemand "geld genoeg" heeft en het een niet ten koste hoeft te gaan van het andere. Voor iemand met 'n prima salaris en spaargeld is 150 euro voor een dagje natuurlijk niet heel veel geld.
Sparen is goed, maar overdrijven hoeft wat mij betreft niet. Plat gezegd: wat heb je er aan als je heel je leven zuinig hebt gedaan, flink hebt gespaard en je op je 70e een dikke bankrekening hebt. Je leeft ook nu. Niet alleen vanaf je pensioen.
Dat ben ik ook zeker met je eens A12345. Zoals ik al vertelde in mijn vorige bericht, is onze spaarpot ook niet goed gevuld en moeten wij ook keuzes maken wat we wel kunnen doen en vooral wat niet. Maar we zijn tevreden met de wijze waarop we met geldzaken omgaan.
Mark1975 schreef op 06-09-2021 om 10:41:
Misschien ben ik té makkelijk, maar als ik echt gek op iemand ben en zij op mij dan mag ze mijn laatste euro hebben. Ik ben geen "alles moet op een weegschaal" type. Wie het heeft, betaalt gewoon. Geld is uiteindelijk een ruilmiddel voor mooie herinneringen die je samen delen kan. Of klink ik nu wel heel cheesy? Ik ben 15 jaar getrouwd en heb 3 kinderen, dus heel veel geld zit er niet in de spaarpot. Maar wat we hebben is van ons samen of ik ze nu verdien...of zij.
Dat ligt er natuurlijk maar aan. Ik kan me voorstellen dat als je kinderen hebt, dat je dan niet je laatste euro uitgeeft aan je vriendin, maar op de spaarrekening zet voor de studie van je kinderen. Of een leuk uitje voor hen.
Of misschien dat iemand fanatiek spaart om eerder met pensioen te kunnen.
Geen oordeel, maar ik wil alleen maar aangeven dat iedereen zijn eigen keuzes maakt. En dat dat niet wil zeggen dat een andere keuze verkeerd is.
A12345 schreef op 06-09-2021 om 10:47:
[..]
Het ligt natuurlijk ook aan je financiële situatie. Als 'n moeder met kinderen in de bijstand uitjes beoordeelt, dan is het of dit uitje of dat uitje. Of of naar de Efteling met z'n allen of kleren kopen voor de kinderen. Dan is het elk dubbeltje omdraaien. Een dagje iets doen en 150 euro uitgeven is dan heel veel geld.
Dat vind ik wezenlijk anders dan wanneer iemand "geld genoeg" heeft en het een niet ten koste hoeft te gaan van het andere. Voor iemand met 'n prima salaris en spaargeld is 150 euro voor een dagje natuurlijk niet heel veel geld.
Sparen is goed, maar overdrijven hoeft wat mij betreft niet. Plat gezegd: wat heb je er aan als je heel je leven zuinig hebt gedaan, flink hebt gespaard en je op je 70e een dikke bankrekening hebt. Je leeft ook nu. Niet alleen vanaf je pensioen.
Maar dat beslis je toch nog altijd zelf of je 150 euro uit wil geven? Als de een er steeds vanuit gaat dat de ander met zijn goede salaris wel even voor jou ook betaalt omdat die het in jouw ogen makkelijk kan missen gaat er iets fout.
Sparen doe ik overigens niet alleen voor mezelf maar ook voor mn kind en zijn moeder, mocht ik onverwacht vroegtijdig doodgaan kunnen hun nog wel een tijdje voort met het geld dat ik heb gespaard.
Sommigen vragen zich af waarom ik per se dure uitjes wil doen, als ik daar het geld niet voor heb. Maar daar gaat het niet om.
Ik heb wat moeite met de ingesteldheid van mijn partner. Het gegeven dat hij het er moeilijk mee heeft om mij wat tegemoet te komen om het mij wat makkelijker te maken.
Hij vindt het helemaal prima om het thuis gezellig te maken, en dat kunnen we ook. Zo vertelde ik hem eens dat het bij momenten zelfs moeilijk was voor mij om gewoon maar even op café te gaan, en dan zei hij dat hij dat helemaal niet erg vond om het dan gezellig te maken zonder dat het geld kost. Terwijl ik het dan fijner zou vinden als hij me dan toch eens dat leuk uitje zou gunnen door het op zich te nemen.
Nu, afgelopen weekend heb ik het er met hem over gehad. Het was geen makkelijk gesprek. Maar ik heb wel kunnen zeggen dat ik het aangenamer zou vinden wanneer ik niet altijd evenveel zou moeten inbrengen. Het wringt wat bij hem, maar hij probeert er toch wat rekening mee te houden.
Tijdens zo'n gesprek loop ik wel op eieren. Ik bespreek het voorzichtig, terwijl ik eigenlijk denk "voor je ex kon alles, en zij heeft je constant belogen en bedrogen (letterlijk, ze is een nymfomane), en ik behandel je met respect en bengoed voor jou, maar bij mij zit je zo erg op je geld. "
Ik geef het wat tijd. En als het nodig is, bespreek ik het nog eens met hem.
Lilyli schreef op 08-09-2021 om 00:14:
Sommigen vragen zich af waarom ik per se dure uitjes wil doen, als ik daar het geld niet voor heb. Maar daar gaat het niet om.
Ik heb wat moeite met de ingesteldheid van mijn partner. Het gegeven dat hij het er moeilijk mee heeft om mij wat tegemoet te komen om het mij wat makkelijker te maken.
Hij vindt het helemaal prima om het thuis gezellig te maken, en dat kunnen we ook. Zo vertelde ik hem eens dat het bij momenten zelfs moeilijk was voor mij om gewoon maar even op café te gaan, en dan zei hij dat hij dat helemaal niet erg vond om het dan gezellig te maken zonder dat het geld kost. Terwijl ik het dan fijner zou vinden als hij me dan toch eens dat leuk uitje zou gunnen door het op zich te nemen.
Nu, afgelopen weekend heb ik het er met hem over gehad. Het was geen makkelijk gesprek. Maar ik heb wel kunnen zeggen dat ik het aangenamer zou vinden wanneer ik niet altijd evenveel zou moeten inbrengen. Het wringt wat bij hem, maar hij probeert er toch wat rekening mee te houden.
Tijdens zo'n gesprek loop ik wel op eieren. Ik bespreek het voorzichtig, terwijl ik eigenlijk denk "voor je ex kon alles, en zij heeft je constant belogen en bedrogen (letterlijk, ze is een nymfomane), en ik behandel je met respect en bengoed voor jou, maar bij mij zit je zo erg op je geld. "
Ik geef het wat tijd. En als het nodig is, bespreek ik het nog eens met hem.
Ok volgens mij leg jij jouw probleem met jouw geld allemaal op een hoop samen met zijn karakter bij hem neer.
Ik lees nergens dat jij accepteert als zelfstandige vrouw wat je wel en niet met jouw eigen geld wil doen.
Ik denk toch dat ontevredenheid en mogelijk jaloezie het onderliggende probleem is. Niet geld of de verdeling daarvan. En het kan best zijn dat hij dat gedeeltelijk bij jou oproept door zijn aard en of reactie op zijn ex, maar jij zelf bent toch de motor achter je eigen gevoelens.
Gr Angela
