Latten, ongelijk inkomen en kosten verdelen. Hoe doen jullie dat?
Mijn vriend en ik zijn bijna twee jaar samen in een lat-relatie.
We hebben elk twee opgroeiende kinderen en wonen een half uurtje van mekaar. Elk z'n eigen leven dus, en wanneer de kinderen er niet zíjn, brengen we zoveel mogelijk tijd samen door.
We hebben samen een rekening, om kosten te betalen zoals een etentje of verteer, dingen die we doen wanneer we samen zijn.
We delen het dus via die rekening vaak in twee. Onze middelen zijn echter nogal verschillend. Hij heeft een mooie spaarboek, geen lening meer, en een goed loon. Ik ben nog maar pas gescheiden, heb daardoor heel wat minder aan de kant staan, ben opnieuw moeten gaan lenen voor mijn huis, en heb door ziekte een vervangingsinkomen.
Mijn gevoel zegt, dat het best zou mogen dat onze bijdrages aan gezamenlijke kosten niet 50-50 zijn, omdat onze middelen dat ook niet zijn. Ik wil dat wel zoveel mogelijk nastreven, maar zou het fijn vinden als mijn partner af en toe eens iets op zich nam, om mij wat meer ademruimte te geven.
Hij heeft het daar echter moeilijk mee. Zijn ex, de moeder van zijn kinderen, heeft jarenlang op zijn kosten geleefd, en dat heeft hem nu misschien wat té geldbewust gemaakt.
Ik ben benieuwd hoe anderen dit aanpakken, en hoor graag eens jullie mening.
Tja, dat is lastig dat je niet evenveel geld te besteden hebt. Dan zou je de gezamenlijke rekening kunnen opheffen en voor elkaar betalen bij uitjes. Jij neemt hem mee naar het bos voor een picknick, hij neemt je mee naar een restaurant. Hij komt bij jou koffie drinken, waarbij je een koekje serveert, hij neemt jou mee naar een terras.
Dat hij het lastig vindt door wat hij heeft meegemaakt met zijn ex snap ik wel een beetje. Misschien kijkt hij nog even de kat uit de boom met jou en verandert het als jullie misschien over een paar jaar samenwonen.
Geld blijft een lastig ding in relaties en vriendschappen. Ik heb bijvoorbeeld een heel rijke broer, nou ja, rijke schoonzus met megabaan en salaris. Wij hebben zes kinderen, goede banen en voldoende geld, maar kunnen niet even met z’n achten een weekje naar Italië vliegen om met hun en hun kinderen gezellig in een landhuis met zwembad te zitten. Vinden zij jammer. Voor jou is het nog moeilijker omdat het je eigen vriend is.
houd de inleg zoals nu maar elk kwartaal stort hij achteraf een deel terug, naar rato van jullie inkomensverschil. En sowieso is het toch logisch om het inkomensverschil als uitgangspunt te nemen? Dat is verreweg het meest neutrale argument.
Gr Angela
ps ook mensen met hoge inkomens (en toch verschillen) doen dit leert mijn jarenlange leeservaring op forum.
Gr Angela
Ik vind hem maar een knieperd. Ik neem aan dat hij er zelf mee akkoord gegaan is dat hij tijdens het huwelijk het inkomen verdiende en zij minder of niet werkte.
Wij latten ook. Mijn vriend heeft jarenlang alles betaald, nu gaat het meer gelijk op omdat mijn inkomen wat hoger is (niet dan het zijne maar dan wat het was) en mijn kosten lager zijn geworden.
Hij vindt niet dat we van het inkomensverschil moeten uitgaan. Daar kan hij niks aan doen, zegt hij. Dus daar wringt het schoentje.
Lilyli schreef op 02-09-2021 om 23:37:
Hij vindt niet dat we van het inkomensverschil moeten uitgaan. Daar kan hij niks aan doen, zegt hij. Dus daar wringt het schoentje.
Dus hij vindt het niet erg als jullie samen minder kunnen doen door jouw lage inkomen, of dat jij krapper komt te zitten door dure activiteiten? Ik vind dat weinig liefdevol, maar ik ben het dan ook anders gewend.
MMcGonagall schreef op 02-09-2021 om 23:37:
Ik vind hem maar een knieperd. Ik neem aan dat hij er zelf mee akkoord gegaan is dat hij tijdens het huwelijk het inkomen verdiende en zij minder of niet werkte.
Wij latten ook. Mijn vriend heeft jarenlang alles betaald, nu gaat het meer gelijk op omdat mijn inkomen wat hoger is (niet dan het zijne maar dan wat het was) en mijn kosten lager zijn geworden.
Ik vind hem ook nogal gierig naar mij toe, om eerlijk te zijn. Voor de rest is hij een topkerel, echtwaar. En ik wil ook niet dat hij denkt dat ik van hem profiteer.
MMcGonagall schreef op 02-09-2021 om 23:39:
[..]
Dus hij vindt het niet erg als jullie samen minder kunnen doen door jouw lage inkomen, of dat jij krapper komt te zitten door dure activiteiten? Ik vind dat weinig liefdevol, maar ik ben het dan ook anders gewend.
Nee, vind hij helemaal niet erg. Vorig jaar zat ik een tijdje héél krap bij kas. Ik vertelde hem dat even op cafe gaan dan zelfs moeilijk was voor mij. "Niet erg, dan maken we het thuis gezellig", zegt hij dan...
Terwijl ik dan denk, kom jij eens over de brug.
Gelukkig is het nu beter dan toen, maar ik moet toch uitkijken wat ik doe.
Lilyli schreef op 02-09-2021 om 23:39:
[..]
Ik vind hem ook nogal gierig naar mij toe, om eerlijk te zijn. Voor de rest is hij een topkerel, echtwaar. En ik wil ook niet dat hij denkt dat ik van hem profiteer.
Jij hebt geen invloed op wat hij denkt, maar ik vind niet dat je je in allerlei bochten moet wringen of teveel uitgeven om maar geen profiteur te lijken. Dat soort mensen zit meestal nogal vast in hun overtuigingen en ze zien in alles bevestiging van hun ideeën.
Lilyli schreef op 02-09-2021 om 23:37:
Hij vindt niet dat we van het inkomensverschil moeten uitgaan. Daar kan hij niks aan doen, zegt hij. Dus daar wringt het schoentje.
Nou dan bepaal jij waar jullie eten en niet hij. Lijkt me prima dan spaart hij wat meer en als hij toch op gegeven moment een duurdere pizzeria wil dan legt hij het verschil bij.
Of jij zegt : vanaf nu leg ik nog maar xxx in want de rest spaar ik of geef ik voor mezelf uit
Gr Angela
Ik vind het niet zo raar eigenlijk, zeker in een wat ingewikkelde situatie met kinderen en exen. Toen ik mijn man leerde kennen had hij ook meer te besteden dan ik. Ik was weduwe met twee kleine kinderen. Ik verdiende minder en had ook meer uitgaven omdat ik kinderen had. Ik heb eigenlijk nooit iets verwacht qua bijdrage van hem. Ik gaf wel mijn grenzen aan qua wat ik uit kon geven. Dus geen dure restaurants of luxe weekenden weg. Als hij dat wilde dan moest hij het betalen. Wilde hij 50/50 doen dan werd het bij de pizzeria eten en kamperen. Nu is hij niet iemand die enorm om luxe geeft dus dat vond hij ook niet erg. En ik kon verder goed rondkomen dus het was niet zo dat het echt moeilijk was.
Hij betaalde overigens wel regelmatig wat voor mij (en ik ook oor hem) maar dan was het echt spontaan, geen vaste afspraak. Meer verwachte ik ook niet. Hij is ook wel iemand van de rekeningen verdelen. Mijn eerste man was veel guller wat dat betreft, die bood altijd aan de rekening te betalen als we ergens waren, en ook met vrienden betaalde hij vaak voor de hele groep.
Pas toen mijn tweede man en ik gingen trouwen/samenwonen hebben we echt wat meer de financiën op elkaar afgestemd. Alsnog vond ik niet dat hij voor mijn kinderen hoefde te betalen dus de eerste jaren getrouwd had hij ook wel meer te besteden dan ik.
Nu we samen ook kinderen hebben is het anders en zijn de financiën veel minder gescheiden, hoewel we in principe nog steeds gescheiden rekeningen hebben en de lasten 50/50 verdelen.
Lilyli schreef op 02-09-2021 om 23:39:
[..]
Ik vind hem ook nogal gierig naar mij toe, om eerlijk te zijn. Voor de rest is hij een topkerel, echtwaar. En ik wil ook niet dat hij denkt dat ik van hem profiteer.
Is hij in het algemeen gierig? Of alleen naar jou toe? En wat vind je daarvan?
Angela1967 schreef op 02-09-2021 om 23:43:
[..]
Nou dan bepaal jij waar jullie eten en niet hij. Lijkt me prima dan spaart hij wat meer en als hij toch op gegeven moment een duurdere pizzeria wil dan legt hij het verschil bij.
Of jij zegt : vanaf nu leg ik nog maar xxx in want de rest spaar ik of geef ik voor mezelf uit
Gr Angela
Eens met Angela. Jij moet de tering naar de nering zetten en dus niet meer uitgeven dan wat je met jouw inkomen kunt missen, waarbij jij ook nog zoveel spaart, ook voor onverwachte uitgaven of voor later zoals jij wilt. Altijd. Niet ‘eventjes’, maar altijd, omdat jouw inkomen altijd lager is.
Meer betaal je gewoon niet. En als hij uit de pot samen wat wil doen, maar jij vindt dat te duur, omdat je bijv. liever 2x goedkoper uiteten gaat, dan zeg je nee. En niet een keertje maar elke keer als jij dat zo vindt. Zou hij dat accepteren?
Mocht hij meer of duurder samen willen doen, dan mag hij jou trakteren. Zou hij dat prima vinden voortaan veel minder uit te geven aan uitjes? Of moet jij niet zeuren en je aanpassen aan zijn uitgavenpatroon?
In mijn vorige relatie verdiende ik fors meer dan mijn vriend. We hadden geen gemeenschappelijke rekening. We gingen graag samen uit eten, ik betaalde de duurdere etentjes helemaal, verder deden we dat min of meer om en om (dan heb je het over een pizza of een daghap). Ieder deed de boodschappen voor zijn eigen huis. Hij was net wat vaker bij mij dan ik bij hem, dus daar betaalde ik wat meer aan.
Ik heb nu een vriend die ongeveer evenveel verdient, dus we delen alle kosten.
Als je een gemeenschappelijke rekening hebt, vind ik het niet meer dan logisch dat je daar op stort naar rato van je inkomen.
Als je lat is allebei de helft betalen voor uitstapjes e.d toch vrij normaal? Je hebt allebei je eigen huishouden plus kosten.
