Kerst valt in het water
Wij hadden met de hele familie in augustus al afgesproken dat wij eerste kerstdag met z'n alle kerst gingen vieren bij mij thuis. Iedereen was het daarmee eens en de plannen zijn getrokken. Nu heeft mijn stiefzus een nieuwe vriend gekregen (het is pas een maand of 2 aan) en ze willen samen kerst vieren. Helemaal prima. Wij kunnen makkelijk een extra stoel aan de tafel zetten. Maar stiefzus bedoelde eigenlijk dat zij met haar vriend samen met zijn familie kerst wilde vieren en je raadt het al dat moet op eerste kerstdag zijn.
Mijn moeder en stiefvader willen dolgraag met z'n alle kerst vieren en stelde voor om het dan tweede kerstdag te doen. Stiefzus kon dan wel. Maar ik en mijn man hebben dan al plannen om dan met zijn familie kerst te vieren. Nu is mijn moeder pissig op mij omdat ik niet flexibel genoeg ben.
Ik heb het zo gehad. Eerste kerstdag is afgesproken. Ik kan\wil de plannen met schoonfamilie voor tweede kerstdag niet veranderen. Heeft iemand hier nog tips?
Toen mijn dochter 8 jaar geleden haar vriend (inmiddels verloofde) ontmoette, kwam ze een beetje klem te zitten tussen haar gescheiden ouders, opa en oma (mijn ouders) en schoonfamilie. Wij hebben toen kerstavond ingesteld als vaste avond, zolang opa en oma nog zouden leven. We hebben tegen opa en oma een prachtig verhaal opgedist over hoe kerstavond eigenlijk de belangrijkste avond is in aanloop naar de geboorte van Jezus, blabla. Het heeft al die jaren fantastisch uitgepakt. Iedereen aanwezig en de rest van de kerst kon dochter doen wat haar goed leek. Opa en oma ook tevreden, want iedereen bij elkaar zonder gezeur. Dit jaar is oma helaas overleden en de vrienden waarmee opa en oma altijd 2e kerstdag vierden zijn er ook niet meer. Wij vieren nog steeds kerstavond met alle mensen die voor opa belangrijk zijn, alleen ik zal nu wat meer aandacht aan hem besteden tijdens de overige kerstdagen.
Ik begrijp nooit waarom er zo'n druk op de kerstdagen ligt. Hier zijn de kinderen wel of niet thuis net wat ze willen en wat uitkomt. Ook qua ouders gaan we wel of niet. Ook maar net hoe het uitkomt. Ik vind gezelligheid belangrijker dan verplichtingen. En er zijn inderdaad weinig momenten dat het lukt om de hele familie bij elkaar te krijgen. Tsja jammer dan.
wij leggen het ook in september oktober vast, anders zit het restaurant vol. En ze hebben dit toch zo gepland, ik vind het dan heel raar dat je dan in een keer naar de andere familie gaat.
En dan is je moeder maar boos, je bent volwassen, zoiets onbenulligs laat je dan toch van je afglijden.
Dat is het probleem van TO, die laat zich ringeloren door een moeder die vroeger teveel naar Het Kleine Huis op de Prairie gekeken en twee volwassen vrouwen dat ideaalbeeld wil opdringen. De ene laat het van zich afglijden en trekt haar eigen plan. Gelijk heeft ze.
TO, je bent bent geen klein kind meer. Neem de regie in handen. Het is JOUW huis, JIJ nodigt mensen uit, JIJ bent de gastvrouw, moeder is gast in JOUW huis.
Dymo schreef op 27-11-2024 om 10:20:
Toen mijn dochter 8 jaar geleden haar vriend (inmiddels verloofde) ontmoette, kwam ze een beetje klem te zitten tussen haar gescheiden ouders, opa en oma (mijn ouders) en schoonfamilie. Wij hebben toen kerstavond ingesteld als vaste avond, zolang opa en oma nog zouden leven. We hebben tegen opa en oma een prachtig verhaal opgedist over hoe kerstavond eigenlijk de belangrijkste avond is in aanloop naar de geboorte van Jezus, blabla. Het heeft al die jaren fantastisch uitgepakt. Iedereen aanwezig en de rest van de kerst kon dochter doen wat haar goed leek. Opa en oma ook tevreden, want iedereen bij elkaar zonder gezeur. Dit jaar is oma helaas overleden en de vrienden waarmee opa en oma altijd 2e kerstdag vierden zijn er ook niet meer. Wij vieren nog steeds kerstavond met alle mensen die voor opa belangrijk zijn, alleen ik zal nu wat meer aandacht aan hem besteden tijdens de overige kerstdagen.
wij breiden de kerstdagen ook regelmatig uit naar 0e en 3e kerstdag. En eerlijk gezegd vind ik een kerstdiner eind januari ook nog leuk, soms zelfs nog leuker, als onderbreking van die saaie winterperiode waarin de dagen nog maar niet langer willen worden... Dus in mijn mans familie (man met zijn 2 broers en alle gezinnen met aanhang, totaal ca. 20 personen, ouders zijn overleden) plannen we vaak het kerstdiner een maandje later - iedereen blij.
Maar voor TO - ik zou vasthouden aan de eerst gemaakte afspraak, er is een verschil in niet flexibel zijn en gewoon de gemaakte afspraken nakomen (of afzeggen, zoals je schoonzus doet).
Dymo schreef op 27-11-2024 om 10:20:
Toen mijn dochter 8 jaar geleden haar vriend (inmiddels verloofde) ontmoette, kwam ze een beetje klem te zitten tussen haar gescheiden ouders, opa en oma (mijn ouders) en schoonfamilie. Wij hebben toen kerstavond ingesteld als vaste avond, zolang opa en oma nog zouden leven. We hebben tegen opa en oma een prachtig verhaal opgedist over hoe kerstavond eigenlijk de belangrijkste avond is in aanloop naar de geboorte van Jezus, blabla. Het heeft al die jaren fantastisch uitgepakt. Iedereen aanwezig en de rest van de kerst kon dochter doen wat haar goed leek. Opa en oma ook tevreden, want iedereen bij elkaar zonder gezeur. Dit jaar is oma helaas overleden en de vrienden waarmee opa en oma altijd 2e kerstdag vierden zijn er ook niet meer. Wij vieren nog steeds kerstavond met alle mensen die voor opa belangrijk zijn, alleen ik zal nu wat meer aandacht aan hem besteden tijdens de overige kerstdagen.
Eerlijk gezegd ken ik het zo ook van mijn ouderlijk huis. Mijn vader is belg, mijn moeder was Duitse. Geen idee waarom, maar bij ons werd op kerstavond de boom opgetuigd en dan naar de nachtmis met daarna een sauzijzenbroodje. Op kerstochtend werd er fijn ontbeten en dat was het wel.
Kerstavond was dus feestavond.
Ik geloof dat ik wel had gezegd dat ze het met alle plezier 2e kerstdag konden vieren, maar niet met jullie. Wat een starrigheid van je moeder zeg. En dan ook nog jouw de schuld geven. Lekker laten wezen en het met je eigen gezin vieren.
Hier nog geen plannen, moeder gaat niet lekker en ik wil mijn vader niet de hele dag alleen laten. We zien het wel. Eten heb ik altijd in huis.. komt vast goed.
Kimdekim schreef op 26-11-2024 om 23:00:
[..]
Je weet toch helemaal niet wat er gebeurd is? Ik zie mijn vader nauwelijks een daar heb ik een goede reden voor. Mijn broer ziet mijn vader ook niet btw. Als al je kinderen je niet willen zien heeft dat meestal wel een reden. Wat niet wegneemt dat het pijnlijk is hoor, maar egoïstisch en ondankbaar vind ik wel erg kort door de bocht
Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen verhaal dat klopt. Ik denk bij veel mensen die hun eigen moeder of vader verstoten zovan je bent wel voor de helft uit diegene gemaakt. Als je een hekel hebt aan je eigen moeder heb je ook een hekel aan een stukje van jezelf. Goed in de spiegel kijken en therapie doet dan ook wonderen. Ik zou mijn moeder ook kunnen verstoten om dingen die ze gedaan heeft zoals mijn broer heeft gedaan maar het is ook onmacht en mensen zoals mijn moeder doet niet expres iets om een ander pijn te doen, het is vaak onkunde en bij de macht en wijsheid die ze had en heeft doet ze wat ze kon en kan. Ik vind veel mensen zo ontzettend hard. Wat meer mildheid, vergeving en in de spiegel kijken zou een boel familieruzies schelen.
Moederkareltje schreef op 27-11-2024 om 13:53:
[..]
Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen verhaal dat klopt. Ik denk bij veel mensen die hun eigen moeder of vader verstoten zovan je bent wel voor de helft uit diegene gemaakt. Als je een hekel hebt aan je eigen moeder heb je ook een hekel aan een stukje van jezelf.
Natuurlijk niet. Je kunt gewoon heel anders zijn dan je moeder; waarom zou je dan een hekel aan jezelf moeten hebben? De slechte eigenschappen die zij heeft, kunnen jou bespaard zijn gebleven, maar je nog wel het leven zuur maken.
Valeria schreef op 27-11-2024 om 14:05:
[..]
Natuurlijk niet. Je kunt gewoon heel anders zijn dan je moeder; waarom zou je dan een hekel aan jezelf moeten hebben? De slechte eigenschappen die zij heeft, kunnen jou bespaard zijn gebleven, maar je nog wel het leven zuur maken.
Deze reactie onderstreept mijn boodschap.
Moederkareltje schreef op 27-11-2024 om 13:53:
[..]
Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen verhaal dat klopt. Ik denk bij veel mensen die hun eigen moeder of vader verstoten zovan je bent wel voor de helft uit diegene gemaakt. Als je een hekel hebt aan je eigen moeder heb je ook een hekel aan een stukje van jezelf. Goed in de spiegel kijken en therapie doet dan ook wonderen. Ik zou mijn moeder ook kunnen verstoten om dingen die ze gedaan heeft zoals mijn broer heeft gedaan maar het is ook onmacht en mensen zoals mijn moeder doet niet expres iets om een ander pijn te doen, het is vaak onkunde en bij de macht en wijsheid die ze had en heeft doet ze wat ze kon en kan. Ik vind veel mensen zo ontzettend hard. Wat meer mildheid, vergeving en ik de spiegel kijken zou een boel familieruzies schelen.
Nou, alleen het feit dat het je vader of moeder is zou geen reden moeten zijn om dan maar de lieve vrede te bewaren of het contact dan maar te onderhouden. Soms gaan ouders echt te ver, zelfs (of juist) voor hun eigen kinderen. Mijn vader flikt dingen waarvan ik bij vrienden voor veel minder het contact zou verbreken.
Moederkareltje schreef op 27-11-2024 om 14:08:
[..]
Deze reactie onderstreept mijn boodschap.
Uiteraard. Maar jouw boodschap is zeker geen garantie dat jouw kinderen later bij je komen met kerst. Integendeel, zou ik zeggen, want als je er van uitgaat dat een kind je altijd moet vergeven voor eventueel naar gedrag, hoef je nooit te reflecteren op dat eigen gedrag en dat aan te passen.
Valeria schreef op 27-11-2024 om 14:30:
[..]
Uiteraard. Maar jouw boodschap is zeker geen garantie dat jouw kinderen later bij je komen met kerst. Integendeel, zou ik zeggen, want als je er van uitgaat dat een kind je altijd moet vergeven voor eventueel naar gedrag, hoef je nooit te reflecteren op dat eigen gedrag en dat aan te passen.
Dat zeg ik ook niet. Ik hoop alleen dat mijn kinderen wat milder zijn dan veel mensen, wat verder denken en onderzoeken waarom iets in hun allergie komt (zoals ik dat ook doe) mocht er ooit iets gebeuren waardoor we uit elkaar gaan groeien of ruzie krijgen ipv het af te schuiven op de ander en hard worden. En verder leef ik voor hoe ik met mijn ouders omga dat ik dat fijn zou vinden als zij ook zo met mij om zouden gaan later.
Moederkareltje schreef op 27-11-2024 om 15:18:
[..]
Dat zeg ik ook niet. Ik hoop alleen dat mijn kinderen wat milder zijn dan veel mensen, wat verder denken en onderzoeken waarom iets in hun allergie komt (zoals ik dat ook doe) mocht er ooit iets gebeuren waardoor we uit elkaar gaan groeien of ruzie krijgen ipv het af te schuiven op de ander en hard worden. En verder leef ik voor hoe ik met mijn ouders omga dat ik dat fijn zou vinden als zij ook zo met mij om zouden gaan later.
Opvoeden is voordoen, dus daar heb je zelfook invloed op.
Marianne76 schreef op 27-11-2024 om 15:26:
[..]
Opvoeden is voordoen, dus daar heb je zelfook invloed op.
Precies en dat doe ik dus ook. Ik vergeef mijn moeder voor haar fouten, ik herken dingen in haar, zie dat ze ook niet perfect is net als ik en bezoek haar met regelmaat met de kinderen. Ik hoop dat ik mijn kinderen mildheid, vergevingsgezindheid en emphatisch inlevingsvermogen bijbreng zodat een voorval niet in meerdere ruzies of zelfs verstoting hoeft te eindigen.
Ik ben enorm voorstander van genade als levenshouding, maar ik heb ook het heilige principe dat er helemaal niks in het leven hoeft tegen elke prijs. Dus als contact met een ouder volkomen ten koste gaat van je eigenwaarde, zelfrespect en levensgeluk, dan is die prijs te hoog. Sommige ouders hebben hele nare dingen gedaan. Dat kan best uit onmacht voortkomen, maar maakt de pijn en het verdriet voor de kinderen niet minder. Als je daar op terug kunt kijken en zeggen 'ik was fout en dat spijt me heel erg', zet je de deur open naar herstel. Als iemand blijft zeggen 'welnee joh, je bent een sneeuwvlokje, stel je niet aan' dan lukt dat niet. Verzoening moet van twee kanten komen.
