Jaloers op ex minnares man
Goedemorgen lieve mensen,
Ik heb gisteren verschillende topics gelezen over 'vreemdgaan en hoe verder', daar heb ik al veel uitgehaald en een traantje hier en daar weggepinkt omdat zoveel dingen herkenbaar zijn.
Ik zal mijn verhaal kort en bondig proberen toe te lichten. Sinds 2,5 jaar staat ons leven behoorlijk op zijn kop. Ik ben er achter gekomen dat mijn man een affaire met collega heeft gehad, dit duurde ongeveer 7 maanden. Hij is inmiddels al een jaar weg daar, maar heeft nog wel een jaar daar moeten werken, wat ook super moeilijk was.
Uiteraard zijn uit confrontatie heel veel ruzies, discussies, boosheden, ongenoegen en noem maar op uitgekomen. Maar ook mooie gesprekken over wat we misten, waarom dit gebeurd is en hebben zijn we ook een soort van spirituele reis aan het maken.
Dus ik kan eigenlijk ook wel stellen dat het ons iets goeds heeft gebracht.
Vermoeiende is ook zeker (en wat ik heel veel heb teruggelezen) zijn de terugvallen, de triggers.. en dan voel ik weer woede en dan denk ik... rot maar op. Ik kan dit niet meer...
Het ellendige is ook dat ik constant bezig ben met haar. Hoe zij eruit ziet, wat hij in haar gezien heeft, waarom die keuze. Ik vergelijk me met haar. Als mijn man en ik sex hebben denk ik hoe zouden zij dat hebben gedaan. Ik kijk ook constant op haar instagram, probeer alles van haar te vinden/zien. En dan kan ik haten. Maar ik haat dat haten, snappen jullie? Dus ik heb onweer en storm in mijn hoofd. Ik weet dat wat ik doe, niet goed is, maar ik kan er niet mee stoppen.
Herkennen jullie dit? Die obsessieve jaloezie en alles willen controleren?
Heel veel liefs
Elpisto schreef op 07-07-2023 om 14:42:
[..]
Hilarisch. Dan is je aanname dus dat ik troost nodig ben. Die aanname is dus fout.
Overigens, zeg ik volgens mij precies hetzelfde als wat jij in een eerdere post doet: Dat haar gevoel haar gevoel is, maar er in blijven hangen niet bevorderlijk is voor het herstel, met of zonder haar partner. Dus snap ik niet zo goed wat voor punt je denkt dat ik maak of waar ik op reageer.
jij hebt zo gelijk, ik heb me vergist, je zegt niet 'ik troost me met de gedachte' maar
"Ik sterk me dan altijd aan het feit dat het in 99/100 gevallen mensen zijn die nooit in die situatie gezeten hebben en dus eigenlijk niet zo goed weten waar ze over praten."
Blijkbaar heb je geen troost maar sterkte nodig. Die gun ik je. Het is allemaal al verdrietig genoeg.
Lexus schreef op 07-07-2023 om 16:35:
[..]
jij hebt zo gelijk, ik heb me vergist, je zegt niet 'ik troost me met de gedachte' maar
"Ik sterk me dan altijd aan het feit dat het in 99/100 gevallen mensen zijn die nooit in die situatie gezeten hebben en dus eigenlijk niet zo goed weten waar ze over praten."Blijkbaar heb je geen troost maar sterkte nodig. Die gun ik je. Het is allemaal al verdrietig genoeg.
En misschien had Elpisto dan ook beter het woordje ‘gedachte’ kunnen gebruiken ipv ‘feit’, want het is geen feit en daar was mijn post dan weer op gebaseerd 
ik denk dat we hoe dan ook de schuld geven aan de 3de persoon, al is t maar om je woede ergens te laten, je bent ook boos op je partner en hij of zij is uiteindelijk schuldige nummer 1 maar je voeld zoveel dat t ergens heen moet.
Ik had en heb t meeste moeite met t feit dat iemand leuker was dan mij, althans, op dat moment leuk genoeg was om mij mee te bedriegen. Dat is gewoon pijnlijk wie die 3de persoon ook is.
Ik weet igg dat ik "haar" zoiezo verafschuw, niemand gaat zeggen over die 3de, ja joh wat een leuk mens. En mss is ze idd wel leuk en was ze gewoonweg blind van verliefdheid wat iedereen kan overkomen maar voor mij zal ze altijd een stom mens zijn punt uit en ik schaam me daar absoluut niet voor om dat uit te spreken. Zij is namelijk deels de reden dat mn huwelijk stuk is.
Is het zo dat mannen alleen voor hun vrouw zullen blijven kiezen omdat alle andere vrouwen minder leuk zijn? Of is het juist zo dat iemand je man is omdat hij ondanks het feit dat er vast wel leukere vrouwen bestaan voor jou gekozen heeft. En als hij die keuze gemaakt heeft om toch vreemd te gaan, maakt het niet veel uit eigenlijk of zij leuker was of niet. Maar ik ben zelf ook altijd onder de indruk geweest van de soort nieuwsgierigheid die ik had voor zo’n vrouw. Ik denk niet dat het alleen haat is. Volgens mij heeft het met verbijstering te maken, wat iemand ook al zei, dat je er gewoon niet bij kunt en er soep van probeert te maken.
Wat mij ook hielp als ik weer eens boos was en het niet meer zag zitten was . Terug denken aan hoe ik me voelde dat we uit elkaar waren. Terugkijken naar hoe hard we samen gewerkt hadden. Kijken waar we nu staan. Dan dacht ik oh ja. En kon ik weer even verder.
Vorig jaar Oktober heb ik de beslissing genomen om HAAR achter me te laten.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik nooit heb gedacht dat zij leuker was of mooier. Nee vind ik niet. Maar dat komt omdat ik dat type vrouw niet aantrekkelijk vind. En dat is niet omdat mijn man met haar vreemdging maar dat komt omdat ik haar nogal gewoon vind. Ik hou meer van uitgesproken types en als ze lacht op een foto is het een nep lach. Haar ogen lachen niet mee. Ik heb meer met uitstraling. Dus gelukkig raakt dat me niet. Wil niet zeggen dat ik me niet onzeker heb gevoeld maar dat kwam meer door het liegen en verzwijgen. Dat is het stuk waar ik mee aan de gang moest en nog steeds.
En sociale media. Ik ging zelf ook dingen plaatsen omdat ik wist dat ze op mijn account keek. Kijk mij en ons eens gelukkig zijn. Ik heb een leuk leven. Om vervolgens een paar dagen later de foto van man en mij weer te verwijderen omdat ik weer half in scheiding lag. Dus sociale media is niet het echte leven. Dat is bij je thuis. Hier ben ik dus ook mee gestopt. Ik plaats even niets meer.
Misschien plaatst zij ook wel dingen op insta omdat ze weet dat je mee kijkt. Zo denken vrouwen volgens mij( niet allemaal natuurlijk)
Mijn man zei altijd als we weer eens een gesprek hadden. Ik ben nooit gestopt met van jou te houden.
Maar jullie zijn nu 2.5 jaar bezig om dit achter jullie te laten. Sinds wanneer is deze obsessie voor " de minares ". Is die er al vanaf het begin of is dit pas begonnen.
Je schrijft ook dat jullie nog heel vaak ruzie hebben. Gaat dit altijd over het vreemdgaan?
Ik denk dat de nieuwgierigheid naar die derde persoon niet alleen te maken heeft met jaloezie of met haat, als ik er nog eens over nadenk. Een relatie, dat is toch dat je denkt dat je met z'n tweeën een soort geheel bent, zonder dat je je daar altijd van bewust bent. En als dan ineens blijkt dat je 'andere helft' gewoon nog een andere helft heeft, moet je ook jezelf gaan herzien. Gekke vergelijking, maar stel dat je huis ineens bewoond blijkt te zijn als je terug komt van vakantie. Je jaagt de nieuwe bewoner er uit, maar ik denk dat je best heel benieuwd bent naar wie die weken in jouw huis heeft rondgelopen alsof het zijn/haar huis was en ook hoe die persoon daartoe gekomen is.
Ik denk dat het heel belangrijk is dat je na vreemdgaan van je partner leert dat je zelf iemand bent ook zonder je partner. Het geliefd zijn door een ander is heel ondersteunend voor je zelfgevoel, maar hopelijk er niet compleet afhankelijk van. Ik denk dat na vreemdgaan pas weer een relatie mogelijk is met je partner als je eerst weer kunt voelen dat je leven ook heel kan zijn zonder hem.
Wat mooi gezegd Thera. Ik ben daar de laatste tijd ook wat meer mee bezig. Om te bekijken wie ik ben zonder partner. En wat drijft mij nou naar die jaloezie. En waarom toch steeds die boosheid erover.
Sowieso is mijn karakter zo, dat ik lang nodig heb om te vergeven. En dat blijkt nu al helemaal.
@Titiv mooi gezegd, dit is ook hoe ik het ervaar!
Thera schreef op 08-07-2023 om 23:04:
Ik denk dat het heel belangrijk is dat je na vreemdgaan van je partner leert dat je zelf iemand bent ook zonder je partner. Het geliefd zijn door een ander is heel ondersteunend voor je zelfgevoel, maar hopelijk er niet compleet afhankelijk van. Ik denk dat na vreemdgaan pas weer een relatie mogelijk is met je partner als je eerst weer kunt voelen dat je leven ook heel kan zijn zonder hem.
Exact hoe ik erover denk!
Uit ervaring. Denk echt dat het beste is om Truus te negeren. Ze is niet geweldig en fantastisch maar een gewone vrouw die zich aanbood op het verkeerde moment. Je moet niet van haar houden of begrijpen of jaloers zijn of haar haten. Je moet niks met haar. Gewoon negeren. Ze bestaat niet meer. Wie wel alle waardering verdient ben jijzelf. Je partner was dat effe vergeten. Maar nu beseft hij het als nooit tevoren… wil hij jou houden, gaat hij ongelooflijk zijn best moeten doen. En wil hij niet zien wat voor fantastische vrouw hij heeft, die veeeel gemakkelijker zou kunnen weglopen, maar integendeel over haar hart strijkt en hem nog een kans geeft, wil hij dat niet zien, dan is hij jou niet waard. Jij bent hier de sterke persoon. De mooie persoon. En ik denk dat veel vreemdgangers dat te laat beseffen. En ik denk ook dat veel Tuusjes de trouwe partner onderschatten. In de geheime bubbel is Truus heer en meester. In het echte leven dondert Truus van zijn/haar voetstuk en blijkt ze toch niet zo geweldig te zijn. Laat haar los. Ze is je aandacht niet waard. Richt je op je relatie. Gemakkelijk gezegd en dat lukt niet in 123, dus alle begrip voor je geworstel. Been there, done that 😘
Wauw theekannetje, dit bericht van jou ga ik aan mijn man laten lezen! Ik krijg hier zoveel energie van en een ja ja ja gevoel! Voor mij is dit spijker op z’n kop!
Dankjewel voor je positieve bijdrage ❤️
💪👍❤️
@Theekannetje
Ja soms heb je het dat even nodig. Stukje begrip maar ook eigenlijk exact wat jij zegt.
Zij heeft hem bewierookt (heb ik eens gehoord in een podcast over vreemdgaan...Vond dat zo'n mooie!) En heeft hem op een onrealistische voetstuk geplaatst waardoor hij zichzelf de koning te rijk voelde!
En hij geeft idd heel vaak toe (afgelopen zondag nog) dat hij mij niet zag. En nu wel. En dat hij het verschrikkelijk vindt dat hij mij niet zag staan. En hij het niet snapt wat er al die jaren met hem aan de hand was... Want het vreemdgaan heeft een half jaartje geduurd, maar het niet zien staan was al jaren aan de gang als ik er op terugkijk.
Dus ondanks dat het verschrikkelijk veel pijn blijft doen, hebben we mooie gesprekken. Zijn we opener dan ooit, vooral hij. En daardoor ik ook weer. Onze relatie was misschien wel doodgebloed als we zo door waren gegaan voordat dit gebeurde.
Vind ik een pijnlijke wetenschap, maar ik denk wel dat dit het geval is.
Dus ergens heeft het ons ook iets moois gebracht. Alleen had ik de ervaring liever niet gehad.
Zonnetje1980 schreef op 11-07-2023 om 08:59:
@Theekannetje
Ja soms heb je het dat even nodig. Stukje begrip maar ook eigenlijk exact wat jij zegt.
Zij heeft hem bewierookt (heb ik eens gehoord in een podcast over vreemdgaan...Vond dat zo'n mooie!) En heeft hem op een onrealistische voetstuk geplaatst waardoor hij zichzelf de koning te rijk voelde!
En hij geeft idd heel vaak toe (afgelopen zondag nog) dat hij mij niet zag. En nu wel. En dat hij het verschrikkelijk vindt dat hij mij niet zag staan. En hij het niet snapt wat er al die jaren met hem aan de hand was... Want het vreemdgaan heeft een half jaartje geduurd, maar het niet zien staan was al jaren aan de gang als ik er op terugkijk.
Dus ondanks dat het verschrikkelijk veel pijn blijft doen, hebben we mooie gesprekken. Zijn we opener dan ooit, vooral hij. En daardoor ik ook weer. Onze relatie was misschien wel doodgebloed als we zo door waren gegaan voordat dit gebeurde.
Vind ik een pijnlijke wetenschap, maar ik denk wel dat dit het geval is.
Dus ergens heeft het ons ook iets moois gebracht. Alleen had ik de ervaring liever niet gehad.
Gelijklopend verhaal met het mijne en zo herkenbaar. ❤️
Wat ik ook eens las en onthouden heb… Het is meestal de partner die het minst investeert in de relatie die vreemd gaat. Omdat de bedrogene dikwijls denkt “waar ben ik tekort geschoten” vond ik dit wel een eye-opener. Meestal is het de vreemdgandger die “tekort schoot” en zijn partner uit het oog verloor. Niet omgekeerd. En eigenlijk is dat logisch als je erover nadenkt. Het is een zeer egoïstische reflex, dat vreemdgaan. Ik plaats dit niet om met vuil te gooien, maar om al die onzekere bedrogen partners duidelijk te maken dat ze niet zoveel aan zichzelf moeten twijfelen. Integendeel, ik heb nu geleerd dat ik meer aan mezelf mag denken. Vroeger stond alles in het teken van mijn relatie en van hem en mijn beloning was bedrog. Awel, nu denk ik veel meer aan mezelf. En ziet hij mij wel staan want ik ben niet meer de vanzelfsprekende onzichtbare persoon die altijd ter beschikking is. Hij begrijpt opeens dat ik ook kan weglopen moest ik dat willen 😄
