Is monogamie achterhaald of juist niet
Gewoon een topic om meningen te posten, ervaringen en wie weet ook nog resultaten van onderzoeken. Aanleiding is het ontlasten van een ander topic maar het is misschien ook gewoon interessant om het hier eens over te hebben.
GekkeHenkie100 schreef op 11-10-2023 om 18:00:
Brene Brown heeft een hele mooie definitie van liefde. Het is niet iets wat je voelt of krijgt. Het is iets dat groeit als twee mensen zichzelf toestaan om volledig door elkaar gezien te worden.
Dat is waarom ik geloof in monogamie. Een open relatie, polyamorie en vreemdgaan doet in mijn ogen altijd iets af aan dit principe. En daarmee lijkt elke variant anders dan monogamie mij ergens eenzaam (naast vast heel leuke kanten).
Een monogame relatie kan natuurlijk ook eenzaam zijn. Maar ik denk meer omdat wij niet hebben geleerd hoe wij onszelf ten volle aan een ander kunnen laten zien en omgekeerd. Naast trauma, ziekte, persoonlijkheidsstoornissen etc die een relatie heel lastig kunnen maken.
En het heeft iets met verwachting te maken: niet alles in mijn leven hoeft fantastisch te zijn, ik mag elke behoefte hebben maar niet in elke behoefte hoeft voor mij voorzien te worden, mijn partner is er niet om mij gelukkig te maken of in mijn behoeften te voorzien.
Als mensen andere keuzes maken, be my guest. Wij werken samen aan een relatie die zowel veilig als spannend is. Dat lukt de ene dag beter dan de andere.
Oh dat vind ik heel mooi Henkie en dat is ook mijn opvatting en waar ik altijd op hoopte. Mijn ondervinding is helaas dat er maar weinig mensen zijn die hier blijvend voor open willen staan.
Ik heb al eerder gezegd dat voor mij het nadeel van polyamorie is, dat je bij moeilijkheden of verschil van opvatting altijd naar een ander kan rennen.
Voor mij persoonlijk is het nadeel van monogamie dat je er wel instapt zoals boven gezegd maar dat vaak de een toch uitzoomt en de ander dan maar blijft proberen die wederzijdse openheid terug te krijgen.
MRI schreef op 11-10-2023 om 17:29:
[..]
Tja de mens is geen dier imho. Een mens heeft een keuze. Bold: ja dat is dus de economische grondslag voor monogamie die ik al noemde.
Ik haalde de dieren aan omdat deze minder geremd worden door begrippen als monogamie; ze hebben een ander doel voor ogen en doen aan kansvergroting ( wet van de natuur). Ze zijn in weze minder kieskeurig. De mens heeft daarentegen meer tijd om om zich heen te kijken en leven met een ander doel; zinvol leven. Het is wel door de jaren heen een verschuiving gekomen waarbij monogamie wat heeft ingeboet. Maar ik vermoed dat landelijk het merendeel van de relaties een monogame relatie nastreven. Mogelijk omdat polyamory te los-vast aanvoelt.
GekkeHenkie100 schreef op 11-10-2023 om 18:00:
Brene Brown heeft een hele mooie definitie van liefde. Het is niet iets wat je voelt of krijgt. Het is iets dat groeit als twee mensen zichzelf toestaan om volledig door elkaar gezien te worden.
Dat is waarom ik geloof in monogamie. Een open relatie, polyamorie en vreemdgaan doet in mijn ogen altijd iets af aan dit principe. En daarmee lijkt elke variant anders dan monogamie mij ergens eenzaam (naast vast heel leuke kanten).
Een monogame relatie kan natuurlijk ook eenzaam zijn. Maar ik denk meer omdat wij niet hebben geleerd hoe wij onszelf ten volle aan een ander kunnen laten zien en omgekeerd. Naast trauma, ziekte, persoonlijkheidsstoornissen etc die een relatie heel lastig kunnen maken.
En het heeft iets met verwachting te maken: niet alles in mijn leven hoeft fantastisch te zijn, ik mag elke behoefte hebben maar niet in elke behoefte hoeft voor mij voorzien te worden, mijn partner is er niet om mij gelukkig te maken of in mijn behoeften te voorzien.
Als mensen andere keuzes maken, be my guest. Wij werken samen aan een relatie die zowel veilig als spannend is. Dat lukt de ene dag beter dan de andere.
Maar dat lijkt mij in tegenspraak met elkaar, hoe kan iets zowel veilig als spannend zijn?
Bolmieke schreef op 11-10-2023 om 18:19:
[..]
Maar dat lijkt mij in tegenspraak met elkaar, hoe kan iets zowel veilig als spannend zijn?
Achtergrond is dat wij, zonder het duidelijk te beseffen, steeds meer op afstand zijn komen te staan. Steeds meer zijn gaan denken dat ‘het is wat het is’. Met als dieptepunt helaas een affaire.
De pijn deed ons tegelijk beseffen wat wij hadden en hadden opgebouwd. Het heeft ruimte gegeven om opener te zijn, meer op elkaar gericht te zijn, eigen behoeftes te zien. En daar geven we nu veel meer prioriteit aan. We nemen geregeld tijd voor diepe gesprekken, ontspannende activiteiten, speelse momenten, seksueel spannende ervaringen. Het veilige zit in het commitment en het opnieuw kiezen voor exclusiviteit. Als is dat laatste op gevoelsniveau na de affaire nog wel eens lastig.
Wij hadden dit maar wat graag geleerd zonder de affaire en geloven beiden dat het ook anders had gekund.
Ik luisterde laatst een podcast over polyagamie en hoorde daarin veel wat Izza hier ook schrijft. Ik bedacht dat het wel interessant is dat een bepaald gedeelte van de bevolking de jaren 60 weer nadoet, maar dan dit keer met meer reflecteren erbij. Op de een of andere manier vind ik het wel interessant. Het is niet zo dat ik voor polygamie ben maar ik vind het leuk dat er discussies over gehouden kunnen worden.
Er wordt wel onderzoek naar gedaan naar de tijd in het verleden waarin de mens monogaam is geworden, maar dat is erg ingewikkeld. Wel denk ik dat men het er over eens is dat dat lang voor de tijd is dat de religies zoals het christendom ontstonden. Polygynie was gewoon in het vroege jodendom overigens, maar niet wat we nu onder polygamie verstaan.
Om even eerlijk te zijn, wat Izza naar stellen heeft die lang bij elkaar blijven (dat negatiever maken dan het denk ik is) ben ik geneigd te doen naar polyamoreuze relaties. Ik denk dat we elkaar hier niet zoveel te vertellen hebben als we elkaar willen overtuigen, maar het is goed voor beide insteken om het verhaal van anderen te horen.
Het christendom heeft wel voor een negatieve waardering van sexualiteit gezorgd, dat is best jammer. Gelukkig is men daarvan over het geheel genomen van terug gekomen.
Het schijnt vooral de schuld te zijn van de kerkvader Augustinus, zelf een echte vrijbuiter op sexueel vlak voor hij serieus christen werd. Hij is sexualiteit daarna gaan zien als iets wat alleen een soort van gedoogd kon worden als er kinderen gemaakt moesten worden. En hij had veel en lang invloed. Dus niet zo gek als mensen de kerk de schuld geeft van van alles op dit vlak.
topic dat steeds meer ter sprake komt… en moet toegeven dat ik me hier helemaal in verloren voel en vooral abnormaal, wat me eerlijk gezegd heel verdrietig maakt 😥
ik spreek dus enkel voor mezelf. Ik begrijp dus NIKS aan polyamorie!!!
ik lees overal over ‘oerdrang’, genetisch, biologisch,… 1 partner die niet ‘altijd kan behagen’… het willen van variatie…. Het is allemaal menselijk.
en dan slaan de stoppen bij mij letterlijk door! Ik voel me helemaal een alien bij het lezen van die punten.
oerdrang/lust? Dat gevoel ken ik niet… neen ben niet aseksueel, ooow zeker niet… I love sex met mijn partner!
dat de opwinding niet eeuwig blijft? klopt bij mij ook… dan maar creatief zijn en samen met de partner investeren in speelsheid, spanning, avontuur…
En moeten al onze noden, behoeftes dan ook altijd 100% vervuld worden? Is goede fijne seks niet meer genoeg? Moet het altijd spannender, geiler, nieuw…
zelf al wordt het idd minder spannend met mijn partner, nog steeds voel ik nul komma nul ‘drang’ naar de ‘l*l’ van een andere man. Vind de aandacht van flirten wel leuk, kan een knappe man wel appreciëren maar steekt die 1 vinger uit naar mij dan ga ik lopen 😅 neen geen haar op mijn hoofd denkt ‘hey die wil ik wel doen’! Ik kom thuis met die energie en hoppa mijn partner heeft weer een nymph in huis.
1 enkele keer heb ik dat ‘lustig’ gevoel gehad naar een ander toen ik nog in relatie was… ik was wel emotioneel helemaal ‘uitgecheckt’… kwam na dat gevoel thuis en heb mijn koffers gepakt, it was over and out!
Ben blijkbaar een seriële monogaam.
seksualiteit heeft voor mij blijkbaar een dieperliggende betekenis, kan het moeilijk omschrijven… gewoon seks voor het fysieke aspect ervan met iemand voelt heel leeg en zeker niet bevredigend! Kan niet eens klaarkomen bij casual seks 😕 het brengt hooguit een vorm van ‘lege’bevestiging - ik wordt gezien voor mijn lichaam niet voor wie ik ben, lijkt het.
heb een relatie gehad met een man die poly is… snel gingen gesprekken over open relatie, seks met anderen… ik ben niet close minded, heb me opengesteld… zijn zelfs 2x naar parenclub geweest. Opwindend? Ja, de omgeving zeker! En toch, ik voelde opwinding, vond de sfeer en aandacht leuk, maar gans mijn lijf riep neen!!! Had geen enkel verlangen naar seks met anderen buiten mijn eigen partner. Mijn partner had wel verlangen naar die blonde, die rooie en de rondborstige… hoewel ik het rationeel begrijp… mijn ziel brak als het ware 💔 is dus mijn ex, hebben elkaar liefdevol losgelaten met de nodige traantjes, the price was to high to pay…
ben ik dan een alien? Of zijn er zoals bij alles verschillende ‘soorten’ mensen?
De ene monogaam, een ander serieel monogaam en nog een ander poly… geen enkel is goed of slecht, alleen maar verschillende tinten grijs ☺️ kunst is een gelijkgestemde partner te vinden, open blijven communiceren en zoals iemand het zei, veiligheid EN spanning onderhouden… je levendig blijven voelen kan in andere vormen dan seks met die ander… soms samen eens zot doen 🥳
@Belgica
Bij polyamorie draait het natuurlijk niet enkel om de seks/lust of L*l. Net zoals in monogame relaties het niet enkel daarom draait.
Dus vanwaar de vraag of je een aliën bent of er zelfs heel verdrietig van worden?
Moet het antwoord dan perse een algemene norm zijn, die voor iedereen overal geldt? Mensen zijn toch gewoon verschillend en dat is ook heel goed. Het gaat pas mis als je in een romantische relatie belandt met iemand die op dit punt heel andere ideeën heeft dan jijzelf. Voor de rest komt het toch neer op leven en laten leven. Dat we graag willen weten wat “normaal” is, zodat we onszelf en elkaar daar aan af kunnen meten, misschien moeten we daar gewoon mee stoppen. Het leidt alleen maar tot ellende, tot het aan willen passen van de norm omdat we daar niet passen, tot het aan willen passen van andere mensen omdat ze ons ermee confronteren dat zij niet aan “de” norm voldoen en daar helemaal niet mee zitten (o gruwel)…
Liever meer nieuwsgierigheid en minder veroordeling. Normen zijn zelf verzonnen en geen natuurwetten, en bij de buren hebben ze alweer een andere norm.
Belgica schreef op 11-10-2023 om 23:55:
topic dat steeds meer ter sprake komt… en moet toegeven dat ik me hier helemaal in verloren voel en vooral abnormaal, wat me eerlijk gezegd heel verdrietig maakt 😥
ik spreek dus enkel voor mezelf. Ik begrijp dus NIKS aan polyamorie!!!
ik lees overal over ‘oerdrang’, genetisch, biologisch,… 1 partner die niet ‘altijd kan behagen’… het willen van variatie…. Het is allemaal menselijk.
en dan slaan de stoppen bij mij letterlijk door! Ik voel me helemaal een alien bij het lezen van die punten.
oerdrang/lust? Dat gevoel ken ik niet… neen ben niet aseksueel, ooow zeker niet… I love sex met mijn partner!
dat de opwinding niet eeuwig blijft? klopt bij mij ook… dan maar creatief zijn en samen met de partner investeren in speelsheid, spanning, avontuur…
En moeten al onze noden, behoeftes dan ook altijd 100% vervuld worden? Is goede fijne seks niet meer genoeg? Moet het altijd spannender, geiler, nieuw…
zelf al wordt het idd minder spannend met mijn partner, nog steeds voel ik nul komma nul ‘drang’ naar de ‘l*l’ van een andere man. Vind de aandacht van flirten wel leuk, kan een knappe man wel appreciëren maar steekt die 1 vinger uit naar mij dan ga ik lopen 😅 neen geen haar op mijn hoofd denkt ‘hey die wil ik wel doen’! Ik kom thuis met die energie en hoppa mijn partner heeft weer een nymph in huis.
1 enkele keer heb ik dat ‘lustig’ gevoel gehad naar een ander toen ik nog in relatie was… ik was wel emotioneel helemaal ‘uitgecheckt’… kwam na dat gevoel thuis en heb mijn koffers gepakt, it was over and out!
Ben blijkbaar een seriële monogaam.
seksualiteit heeft voor mij blijkbaar een dieperliggende betekenis, kan het moeilijk omschrijven… gewoon seks voor het fysieke aspect ervan met iemand voelt heel leeg en zeker niet bevredigend! Kan niet eens klaarkomen bij casual seks 😕 het brengt hooguit een vorm van ‘lege’bevestiging - ik wordt gezien voor mijn lichaam niet voor wie ik ben, lijkt het.
heb een relatie gehad met een man die poly is… snel gingen gesprekken over open relatie, seks met anderen… ik ben niet close minded, heb me opengesteld… zijn zelfs 2x naar parenclub geweest. Opwindend? Ja, de omgeving zeker! En toch, ik voelde opwinding, vond de sfeer en aandacht leuk, maar gans mijn lijf riep neen!!! Had geen enkel verlangen naar seks met anderen buiten mijn eigen partner. Mijn partner had wel verlangen naar die blonde, die rooie en de rondborstige… hoewel ik het rationeel begrijp… mijn ziel brak als het ware 💔 is dus mijn ex, hebben elkaar liefdevol losgelaten met de nodige traantjes, the price was to high to pay…
ben ik dan een alien? Of zijn er zoals bij alles verschillende ‘soorten’ mensen?
De ene monogaam, een ander serieel monogaam en nog een ander poly… geen enkel is goed of slecht, alleen maar verschillende tinten grijs ☺️ kunst is een gelijkgestemde partner te vinden, open blijven communiceren en zoals iemand het zei, veiligheid EN spanning onderhouden… je levendig blijven voelen kan in andere vormen dan seks met die ander… soms samen eens zot doen 🥳
Dag Belgica,
Ik heb hetzelfde gevoel. Alles geprobeerd. Open relatie. Ook parenclubs en zo. Heb er moreel gezien geen last mee. Maar gaf bij mij vooral een leeg gevoel op den duur. Seks werd daardoor nogal banaal, een vleeswinkel, en ook, steeds verder moeten gaan om dezelfde spanning te voelen. Alsmaar die bevestiging zoeken van derden, vermoeiend. Op den duur kreeg ik er een indigestie van. Toenmalige partner ook verlaten, in vriendschap. Voor mij is seks in een unieke verbondenheid ook het meest bevredigende, en is zeker niet afstompend. Integendeel. Het zorgt voor verdieping. Voor mij toch.
Elpisto schreef op 11-10-2023 om 15:55:
[..]
Maar Izza blijft het tegengeluid toeschrijven aan "ouderwets gelul" of "achter de voordeur". Ik vind dat best een beetje een rare manier van discussiëren/communiceren.
-knip-
AnnaPollewop schreef op 12-10-2023 om 10:51:
Moet het antwoord dan perse een algemene norm zijn, die voor iedereen overal geldt? Mensen zijn toch gewoon verschillend en dat is ook heel goed. Het gaat pas mis als je in een romantische relatie belandt met iemand die op dit punt heel andere ideeën heeft dan jijzelf. Voor de rest komt het toch neer op leven en laten leven. Dat we graag willen weten wat “normaal” is, zodat we onszelf en elkaar daar aan af kunnen meten, misschien moeten we daar gewoon mee stoppen. Het leidt alleen maar tot ellende, tot het aan willen passen van de norm omdat we daar niet passen, tot het aan willen passen van andere mensen omdat ze ons ermee confronteren dat zij niet aan “de” norm voldoen en daar helemaal niet mee zitten (o gruwel)…
Liever meer nieuwsgierigheid en minder veroordeling. Normen zijn zelf verzonnen en geen natuurwetten, en bij de buren hebben ze alweer een andere norm.
Ja heb je allemaal helemaal gelijk in hoor. Maar dit draadje is ontstaan om het draadje over vreemdgaan te ontlasten. Daar zei de ene dat monogamie geen menselijke eigenschap is en veel anderen gingen daar tegen in. Daar had de conclusie al kunnen zijn dat het voor ieder een keuze is en die iedereen hier andere normen in hanteert.
Ruud1971! schreef op 12-10-2023 om 11:30:
[..]
-quote verwijderd-
Iemand monddood maken door met labels te gaan strooien is onnodig kwetsend en kinderachtig.
Nu lijkt mij de polyamorie eerder een trendy life-style, ingebracht door de invoering van de groepsapp. Als je bv spontaan naar een toneelvoorstelling wilt, maar je partner op dat moment verhinderd is of heeft daar geen belangstelling voor heeft, gooi je het in de app en zie je wie er reageert. Maar zo kan je ook mensen bereiken voor andere vormen vanplezier; hup, even een appje rondsturen, wel zo gemakkelijk.
Monogaam bestaan vraagt iets meer afstemming en rekening houden met elkaar. Maar goed, ieder zijn ding.
Ik denk dat iedereen een andere beleving van relaties kan en mag hebben. Er is geen goed of fout. Waar het om gaat is iets doen waar jij je prettig bij voelt. En zeker bij mensen die het geprobeerd hebben kan je stellen dat ze weten waar ze het over hebben. Het was alleen niet hun ding en dat is toch prima? Het openen van je relatie vraagt heel veel van mensen. Veel diepgaande communicatie, soms lastige gesprekken en openheid. Omgaan met jaloezie en onzekerheid. Wat dat betreft is vreemdgaan makkelijker want dan heb je die onderdelen niet. Maar goed dat is niets voor mij.
Ik denk dat het belangrijk is dat mensen open en eerlijk durven praten over hun behoeftes en problemen. Dat het taboe op andere relatievormen verdwijnt. Want er is zoveel meer dan het standaard plaatje. Waar veel mensen niet aan kunnen of willen voldoen (denk aan mensen die bewust single zijn, alleen willen latten, bewust geen kinderen willen etc).
En nogmaals poly is heel wat anders dan open relaties! Voor mij is het vergelijkbaar met meerdere vrienden hebben. Met iedereen doe je weer andere dingen en heb je andere raakvlakken. En van bijvoorbeeld meerdere kinderen hou je toch ook allemaal? Maar bij een partner moet 1 persoon eigenlijk alles hebben. Terwijl iemand daar niet aan kan voldoen en daar gaat het vaak verkeerd.
