ik en mijn grote mond

IMI-x2 schreef op 14-01-2023 om 12:34:

"welke relaties lopen er wel over wolken en gaan niet gepaard met onzekerheid?"

De eerste jaren van een relatie moet wel vlekkeloos verlopen. Dan leg je de basis voor de toekomst en die basis moet zeer solide zijn. Dat is hier allemaal niet aan de orde. Jullie basis is moeilijk, wankel, depressief. Daarom vrees ik dat dit niet tot een gezonde relatie kan leiden.
Ik snap dat je er voor hem wilt zijn, maar dat is die zorgrelatie, geen liefdesrelatie. Open je ogen, zie het verschil. Je hebt al genoeg jaren in een suboptimale relatie gezeten, maak die fout niet nogmaals. Nogmaals, je verdient beter. Sterkte.

😊is ook echt zo

misschien moet ik nog even doorgaan met deze topic, want met mijn ex startte het ook zo en ik weet nog dat iedereen me toen de raad gaf het snel af te kappen en dat deed ik niet.... op mijn 38 wil ik verder zijn dan toen

blijf me aub op de feiten wijzen, want idd, verliefd ben ik al en iedereen weet dat dat verblind. het zal wel pijn doen, maar ik kwam hier voor wijze raad en die krijg ik... amaai even bekomen...

Mija schreef op 14-01-2023 om 13:29:

Het is goed dat je alert wordt, hoe pijnlijk ook. Want de rode vlaggen zijn er wel degelijk. Hoe je de relatiepauze hebt beschreven bijvoorbeeld: je presenteert het alsof je hem ruimte geeft voor zijn bestwil en alsof hij signalen heeft gegeven dat hij die ruimte nodig heeft. Maar hoe meer je schrijft, hoe duidelijker het wordt dat hij jou gewoon niet genoeg te bieden heeft. Het is dus (gelukkig!) geen onzelfzuchtige dienst die je hem bewijst. Het is keihard noodzakelijke zelfzorg. Je hebt hem volkomen terecht een grens aangegeven. Maar waarom versluier je dat zo voor jezelf?

De vergissing zou kunnen zijn dat je het idee hebt dat iemand die zachtaardig, lief en zorgzaam is dus niet ongezond en in zekere zin parasitair in een relatie kan zitten. Dat is een vergissing natuurlijk. Die man kan heel aardig zijn en daarnaast niet doorhebben hoeveel hij van een ander, zeker een partner, verwacht. En omdat hij zo aardig is, heb jij het ook niet zo in de gaten. Hij bedoelt het immers allemaal zo goed. Hij is ongelukkig en moet groeien. Maar het feit dat iemand het goed bedoelt, betekent nog niet dat het gezond is voor jou om in een relatie met hem te zitten. En volgens mij weet je het ergens maar verstop je dit in mooie verhalen over hoe hij kan groeien als jij hem maar ruimte geeft.

Je bent overduidelijk een hartstikke slimme vrouw en je weet verstandelijk heel goed hoe het zou moeten zitten. Nu nog ophouden het verhaal in te kleuren met jouw beeld van jezelf als ideale, accepterende en begripvolle partner en je intense verlangen met hem verder te gaan. Probeer het zo neutraal mogelijk te bekijken, los van dat hevige verlangen. En kijk dan nog eens of hij een gelijkwaardige partner is in de relatie. Ik heb niet die indruk. Verre van zelfs. En dat na vier maanden relatie.

nou slim... meer een geit🤣

ik denk dat ik ook niet zomaar dit topic opende, er zat overduidelijk een onrust in mij, zaken die niet rijmden en ik ben dit begonnen na een incident: toen ik hem vroeg wat dit was, een relatie of niet, duurde het pijnlijk lang en zijn antwoord was goh, dat is moeilijk, want...toen een uitleg die kant noch wal raakte en dat zette me aan het denken... hoe graag ik deze man ook wil, ik ga vanaf nu moeten accepteren dat het gedaan is, dat wat hoopgevend begon toch niks wordt, ik geloof wel dat zijn wil er iets, maar hij er gewoon nog niet, ik kwam voor hem te vroeg en hij voor mij te laat... maar nu, na al dit, spreek ik het ook zo uit naar hem of wacht ik op het waterkansje dat hij toch echt verder wilt of... nu ik komaf heb gemaakt met mijn koppigheid en mijn vermogen rode vlaggen netjes te negeren en te ontwijken, weet ik niet goed wat gedaan. maar ik geloof dat het dood is, en dat al mijn reanimeer pogingen tot niks gaan leiden...en de vraag die ik mezelf niet durfde stellen was eigenlijk ook dit: ik ben maar bezig met is hij klaar voor mij terwijl het ook is, ben ik klaar voor hem? goh, net nog zei ik tegen een vriend dat ik het zelf ook best moeilijk vind, het emotioneel mezelf weer volledig openstellen. en wat hier ook werd gezegd, ik heb de neiging anderen te willen verzorgen... dat is mijn valkuil

@ Kersje,
ik ook, het is werkelijk volledig, ik ga daar dan ook naar handelen.
ik hou jullie op de hoogte!

de update dus:
ik heb goed nagedacht, ik daalde diep in mezelf en herlas jullie opmerkingen, maar luisterde vooral naar mijn buikgevoel, dat heeft me voorlopig nog nooit in de steek gelaten. dit was een puzzel en als je maar hard genoeg drukt, past het wel, min of meer
en dat heb ik gedaan, want ik ben met momenten een hopeloze romanticus, maar soms ook heel nuchter en instaat om kordaat te handelen en dat deed ik deze ochtend. na weken sliep ik weer bijzonder goed, werd wakker en wist wat me te doen stond. ik heb voor de laatste keer contact met hem genomen en gezegd wat ik moest zeggen en dat bellen nog altijd kan. de steen die in mijn maag zat is nu een kiezeltje en ook dat zal weldra oplossen. ik voel opluchting, want ik weet diep van binnen dat ik al eerder dan nu afscheid aan het nemen was, omdat ik het wel voelde, maar het niet wilde weten...

mijn relatie breuk leerde me sneller en korter op de bal te spelen, maar ik zal altijd naar de liefde verlangen

ondertussen zijn antwoord gehad: ik begrijp je beslissing, al vind ik het heel spijtig, maar je hebt gelijk, ik kan er nu niet voluit voor gaan en je verdient meer. Voila, zo simpel kan het zijn als je durft te zien...