Ik denk dat mijn ouders ongelukkig zijn en hun leefwijze doet me verdriet

Zonder marktplaats en facebook is dit wat normaal was tot 20 jaar geleden. Bemoei je er niet mee en ga het huis uit. Dit is hún leven, niet dat van jou. 

Veel mensen zitten de hele avond op hun schermpjes. Soms zi er één de hele avond op zolder te gamen. Zij zitten nog bij elkaar.  En een  hobby ofzo is ook vaak maar een paar uur per week en door corona mag er regelmatig wekenlang niks. 

Ik vind het niet heel vreemd wat ze doen. Ik kijk ook elke avond tv en zit ondertussen vaak op mijn scherm. Niet tot 1 uur snachts ook alleen het weekend met snacks. Het liefst zou ik ook de hele dag met een joggingbroek rondlopen thuis en 's avonds met een onesie op de bank. Ik ben een echte huismus en gelukkig met dit leven. Ik houd overigens wel van op vakantie gaan met mijn gezin. 

om 2 uur nachts gepost? 

Jeetje wat een oordelen. Als je ouders ontevreden zijn over hun leven, dan gaan ze dat echt wel veranderen.
Sommige mensen zijn gek op uitgaan, naar de kroeg, naar een club. Daar wordt ik echt niet gelukkig. Mensen zijn verschillend en zolang zij zelf in staat zijn om de keuzes te maken lekker laten gaan.

dit heet een generatiekloof. 
ik word al moe als ik naar het leven van een van mijn zoons kijken. Werken, hierheen fietsen, daarheen fietsen, sporten, afspreken. Maar daar zeg ik ook niets van. Hij zal mij ook wel een saaie muts vinden. 

Oef wat een strenge oordelen hebben jullie over Courgettesoep. Ik lees bezorgdheid en onbegrip. Ik weet niet hoe oud je bent Courgettesoep? Heb je weleens geprobeerd het gesprek aan te gaan met je ouders? Je schrijft dat ze je zweverig vinden, maar het hoeft niet heel erg diep te gaan, zo’n gesprek. “He mam, zullen we dit weekend een lange wandeling in het bos maken?” of “zal ik gezonde snacks klaarmaken?” Heb je ze weleens verteld dat je je zorgen maakt over hun gezondheid en overgewicht? Heb je weleens je moeder meegenomen om te winkelen en een leuke kind/ouder moment te hebben?
Ik heb ook de neiging om te versloffen als ik moe ben hoor. En na 2 jaar Corona is iedereen een beetje boel moe. Mijn dochter spreekt me weleens streng toe en ik hoor dan liefde en bezorgdheid, geen veroordelen.
Sini

Ik vind het wel een mooie vraag. Er spreekt namelijk ook veel liefde en betrokkenheid uit. Hoe oud ben je als ik vragen mag?

Wat wel waar is is dat jij niet gaat over hun leven en wat hen geluk brengt. Wel kun je vanuit verbinding gewoon dit gesprek eens aan gaan. Gewoon omdat je geïnteresseerd bent in hun zienswijze, niet om ze jouw zienswijze op te leggen. Als je dat kunt heb je vast een mooi gesprek. Oefen dat in jezelf eventueel of hier.....
Een gesprek beginnen met hoe kan hele dag tv kijken je nou gelukkig maken is niet zo'n handige insteek. Een gesprek over dromen en welke er waren en welke dromen jij hebt voor jezelf om te verwezenlijken.  Dat kan je iets geven maar misschien ook niet.  De eerste vraag is: ben je oprecht nieuwsgierig? Of wil je hen jouw oordeel geven?
Dit is de energie van waaruit je vraagt.....en maakt het verschil.  Onderzoek dat eerst zelf eens. 

Niet iedereen heeft dezelfde behoeftes in het leven. Mijn ouders hebben ook een beetje zo'n leven. Altijd alles in het kader van de kinderen gesteld en nooit hobby's gehad of iets dergelijks. Ja, in de zomer wandelen en fietsen ze graag maar in de winter liggen ze ook heel de avond voor de tv. Toch heb ik niet de indruk dat ze ongelukkig zijn. Het ongezonde snacken kan ook iets zijn wat er door het vele thuiszitten en verveling ingeslopen is. Je kunt daar best je zorgen over uiten, zeker gezien de gezondheidsklachten die er al spelen. 
Het is ook lang zo geweest dat er weinig mocht qua sociale dingen.
Dat mensen zelf wel gaan veranderen als ze ongelukkig zijn is niet altijd zo. Soms weten mensen gewoon niet wat ze dan wel willen of hoe ze iets moeten veranderen en er kan een soort vlakheid en onverschilligheid optreden.

Vergeet niet dat sporten en gezond zijn de nieuwe religie is. Zo kunnen ouders ook bijzonder ongelukkig zijn over het feit dat hun kinderen niet naar de kerk gaan. Vroeger was dat een belangrijk punt als het ging om een goed leven. 'Goed' leven was de doelstelling. Geluk was daaraan ondergeschikt, omdat het een individualistische doelstelling is.
Je kunt altijd open vragen stellen. Het kan zijn dat je ouders tevreden zijn met hun leven, omdat ze goed voor de kinderen gezorgd hebben, nog bij elkaar zijn (hoeveel mensen niet), een dak boven hun hoofd en geen schulden. Dan hebben zij naar hun gevoel een 'goed' leven gehad en zijn ze tevreden.

Tsjor

Ik vraag me af of jij werkt. Ik werk bijvoorbeeld nagenoeg fulltime en mijn man ook, na een werkdag van 9 uur ben ik dus kapot. Gisteren ben ik gaan sporten maar ik verlangde naar rust op de bank, zoals ik de meeste andere avonden doe. 

In mijn studententijd had ik ook een flinke baan ernaast maar had genoeg energie over omdat de colleges lang niet zoveel energie van mij vroegen als mijn werk.

Sinilind schreef op 18-01-2022 om 08:38:

Oef wat een strenge oordelen hebben jullie over Courgettesoep. Ik lees bezorgdheid en onbegrip. Ik weet niet hoe oud je bent Courgettesoep? Heb je weleens geprobeerd het gesprek aan te gaan met je ouders? Je schrijft dat ze je zweverig vinden, maar het hoeft niet heel erg diep te gaan, zo’n gesprek. “He mam, zullen we dit weekend een lange wandeling in het bos maken?” of “zal ik gezonde snacks klaarmaken?” Heb je ze weleens verteld dat je je zorgen maakt over hun gezondheid en overgewicht? Heb je weleens je moeder meegenomen om te winkelen en een leuke kind/ouder moment te hebben?
Ik heb ook de neiging om te versloffen als ik moe ben hoor. En na 2 jaar Corona is iedereen een beetje boel moe. Mijn dochter spreekt me weleens streng toe en ik hoor dan liefde en bezorgdheid, geen veroordelen.
Sini

Ik geloof zeker ook wel dat TO zich zorgen maakt en dan is het zeker goed om eerst eens te polsen of hier iets mee gedaan kan/moet worden en zo ja, op welke manier. Ons leven verloopt ook best vaak zoals bij de ouders van TO, althans wanneer we vrij zijn. Eerlijk gezegd zijn we dan al blij dat we weinig hoeven op zulke momenten. Wij hebben geen thuiswonende kinderen meer maar tijdens een bezoek aan ons, worden er vaak voorstellen gedaan zoals met zijn allen een spelletje doen. Dit doen we dan zeker wel want dat is gezellig. Of soms een wandeling maken in combinatie met boodschappen doen, een voorstel om samen te koken. 

Ik denk dat het dan ook verstandiger is, zoals Sinilind hierboven ook al aangeeft, om dit soort voorstellen te doen, misschien staan ze daar ook wel voor open? 

Nou nou, wat reageren er velen negatief op de vraag. Sterk negatief zelfs. Ik vind dat TO wel een punt heeft en snap dat ze zich ongerust maakt. Ze heeft het nota bene over een vader die steeds vaker verward is, de man is 55!!
Je zou willen dat  iedereen een dochter had die zich daarover ongerust maakt.
Van 19.00 tot 01.00 uur 'snachts tv kijken is inderdaad nogal afstompend. Maar blijkbaar vinden veel reageerders hier dit een soort van normaal. Sorry maar als je dat leest word je toch verdrietig....is dat de staat van Nederland vraag ik me dan af.. al kauwend voor de TV zitten. Wij zijn ook regelmatig moe en willen dan ook niet veel anders dan, lezen, kijken een programma op televisie, wat handwerken (ieks klinkt ouderwets) of zomaar lanterfanteren, Maar elke! avond 4 uur voor de televisie of andere schermen zitten?? vinden jullie dat echt normaal??? 
Hoe je leeft heeft ook invloed op hoe je oud wordt. Het is toch niet verkeerd om een beetje gezond proberen te blijven?

Wat wel klopt is dat het hun leven is en je er geen geluk in kan rammen. Bovendien is het jagen naar geluk soms ook iets waardoor je juist geen geluk vindt.
Maar inderdaad lijkt hun leven erg vlak. Ik zou zelf iets voorstellen, " mam of pap hebben jullie dan en dan zin in een wandeling in het bos of naar het strand"
Is er iets wat ze vroeger erg leuk vonden? Wat vind je zelf leuk, ik ken een situatie waarin een zoon vrijwilligerswerk deed en zijn ouders daarmee inspireerde, zij zijn uiteindelijk ook betrokken geraakt bij dit zelfde vrijwilligers werk. 
Moeder en dochter die zijn gaan zwemmen etc etc 
Als ze erg moe zijn kun je vragen of je hen kan helpen met iets, kijk of je hen het ergens mee makkelijker kan maken. En dan van daaruit het gesprek aangaan. Want een opgeheven vingertje werkt vaak averechts.

Ik vraag me nog wel af wat je bedoeld met "mijn vader is steeds vaker verward" dat klinkt niet echt goed voor iemand van 55. Is hij overspannen? burn-out? Hoe reageert je moeder daar dan op?? Als zij zich ook ongerust maakt ,zou ik hem eens proberen naar de huisarts te dirigeren.

ik vind die tijd ook bizar hoor maar ik doe niet veel anders. Soms sport ik, maar meestal vanaf 20:00/20:30 als mijn zoon in bed ligt tot 22:15 als wij naar bed gaan staat de tv aan, soms lees ik wat maar meestal doe ik dat ook alleen als ik in bed lig tot 23:00 of wat eerder. Maar ik zou een dag niet trekken als ik pas om 1 uur van slapen. Onze wekker gaat 6:15.

Ten eerste: er mag nog steeds een heleboel niet, want corona. Dus je ouders kunnen niet eens gezellig naar de bios, al zouden ze willen. 

Ten tweede: generatiekloof, zie boven

Ten derde: het is januari. Het is koud, het is grijs, en het is om kwart over vijf al donker. Daar knappen veel mensen niet van op (ikzelf hou ongeveer een halve winterslaap en wacht met smart op het voorjaar)

Ten vierde: aangeboden diensten zijn zelden aangenaam, zoals mijn oma placht op te merken. Boodschappen als "mam, zal ik gezonde snacks klaarmaken?" of "pa, zal ik eens kijken naar een goede manier om aan je overgewicht te werken" lijken mij niet bevorderlijk voor een goed contact met je ouders

Ten vijfde: als jij merkt dat je ouders allergisch reageren op jouw diepgravende vragen, heb die diepgravende gesprekken dan met je vrienden, en benader je ouders wat minder zwaarwichtig. Dus wat Sinilind ook al zegt. Niet "Ma, het kan toch niet dat je gelukkig wordt van de hele avond op de bank hangen", maar wel "goh, zullen we samen gaan wandelen/koken/naar de stad". Concrete voorstellen die niet meteen een hele zware lading hebben, daarmee heb je waarschijnlijk het meeste kans op resultaat. 

En wat de kwalen van je vader betreft: als hij duidelijk ergens last van heeft, is het denk ik niet verkeerd om hem aan te raden hiermee naar de huisarts te gaan. Hij is op een leeftijd dat bepaalde zaken als hoge bloeddruk of diabetes kunnen gaan opspelen, en daar is vaak prima wat aan te doen als duidelijk is wat er is. Maar dat moet dan dus wel worden bekeken. En er zijn nogal wat mensen die over hun kwalen klagen tegen jan en alleman, maar niet tegen de huisarts, terwijl dat nu net degene is waar je naartoe moet. 

Overigens begin je rond die leeftijd sowieso ook last te krijgen van PHPD: pijntje hier, pijntje daar. Ook al heb je geen overgewicht en ben je wel actief.

Groeten, 

Temet