Ik ben te oud voor kinderen maar mijn vriend heeft een enorme kinderwens
Lieve allemaal,
ik hoop dat iemand mijn kan helpen. Ik ben 52 en mijn vriend is 38. Ik heb een zoon van 24 uit mijn vorig huwelijk en dat gaat gelukkig enorm goed met mijn nieuwe vriend. We zijn inmiddels 13 jaar bij elkaar. Nu heeft mijn vriend als sinds een jaar of 4 een enorme kinderwens maar gezien mijn leeftijd ik dus niet meer. Hij is twee jaar geleden verliefd geworden op de mini versie van mij maar heeft daar verder niets mee gedaan. Onze relatie heeft daardoor een tik opgelopen en ik ben ( ook doordat ik zoveel ouder ben ) onzeker geworden. We zijn zelfs in relatietherapie gegaan omdat we enorm veel van elkaar houden maar de kinderwens schuurt aan onze relatie. De therapeute gaf als laatste aan dat mijn vriend zijn wens moet onderzoeken omdat wegstoppen geen oplossing is. Ze gaf ook aan dat als hij er niets mee doet de kans groot is weer een keer verliefd te worden op de mini versie van mij. Ik moest van mijn therapeute de regie over mijn leven weer terug pakken en nadenken of ik in de onzekerheid wil blijven zitten of niet. Lang verhaal kort. Wij zijn twee mensen die enorm veel van elkaar houden maar zijn gemis drukt echt een stempel op de relatie. Mijn vraag is of iemand hier ervaringen mee heeft en/of tips voor mij heeft hoe je hierin een keuze kan maken.
dank alvast dat jullie de moeite nemen om het verhaal te lezen en met eventuele tips kunnen komen.
liefs😘
Het heeft geen zin om te zeggen dat haar vriend dan maar eerder met zijn wens had moeten komen. Die wens was er toen nog niet dus dat is logisch.
Je vriend heeft de keus een ander te zoeken om een kind mee te gaan krijgen. JIJ hebt de keus om dat af te wachten of hij dat gaat doen, OF om je relatie met hem te beëindigen zodat hij zich makkelijker open kan stellen voor een andere relatie en voor je zelf: zodat jij niet in onzekerheid hoeft te zitten of je vriend toch een grotere kinderwens heeft dan liefde voor jou...
Sterkte met je beslissing
Ik snap best dat vriend op zijn 26e nog geen kinderwens had maar hij had wel al kunnen weten dat zijn vriendin dertien jaar later niet meer in staat zou zijn om kinderen te krijgen. Dus om nu een biologisch eigen kind te willen is een nogal irreële wens.
Een draagmoeder zou kunnen, maar dan heb je ook een eiceldonor nodig. Het kan misschien, maar het wordt lastig en kost vaak ook heel veel tijd. Dat betekent alleen maar dat TS nog ouder is als het kind er komt. Ik kan me heel goed voorstellen dat je geen zin meer hebt in een baby en luiers als je halverwege de vijftig bent. Gemiddeld gezien gaan kinderen dan het huis uit ipv dat er nog bij komen. Vergis je ook niet in de fysieke kant van het zorgen voor een klein kind. Mijn ouders zijn nu eind zestig en vinden het ontzettend leuk als hun kleinkinderen langs komen of om een keer op te passen en wat leuks te gaan doen, maar ze moeten er ook niet meer aan denken dat ze voltijds de dagelijkse zorg zouden hebben van naar school, zwemles, vriendjes, sport etc. brengen. En de eerste jaren heb je die zorg echt nog wel.
Daarnaast schrijf je dat je vriend nu bij zijn vrienden ziet dat er kinderen komen. Tuurlijk is dat leuk, maar bij anderen zie je nooit het hele plaatje. Dat moet hij zich ook goed realiseren.
"Daarnaast schrijf je dat je vriend nu bij zijn vrienden ziet dat er kinderen komen. Tuurlijk is dat leuk, maar bij anderen zie je nooit het hele plaatje. Dat moet hij zich ook goed realiseren"
Die heb ik zo vaak gehoord toen ik een kinderwens had en iedereen om mij heen kinderen kreeg. Daar kun je echt helemaal niks mee. Alsof die vrienden allemaal wel van tevoren wisten hoe het zou zijn en een doordachte keuze daarop baseerden. Iedereen die kinderen heeft weet dat je er geen idee van hebt hoe het is, totdat ze er zijn. En dat is heel legitem, ook als je een kinderwens hebt.
EmmaT schreef op 12-05-2021 om 09:33:
"Daarnaast schrijf je dat je vriend nu bij zijn vrienden ziet dat er kinderen komen. Tuurlijk is dat leuk, maar bij anderen zie je nooit het hele plaatje. Dat moet hij zich ook goed realiseren"
Die heb ik zo vaak gehoord toen ik een kinderwens had en iedereen om mij heen kinderen kreeg. Daar kun je echt helemaal niks mee. Alsof die vrienden allemaal wel van tevoren wisten hoe het zou zijn en een doordachte keuze daarop baseerden. Iedereen die kinderen heeft weet dat je er geen idee van hebt hoe het is, totdat ze er zijn. En dat is heel legitem, ook als je een kinderwens hebt.
Dat klopt. Maar TS heeft al een kind en weet dus wel wat er allemaal bij komt kijken. En dan kun je ook de inschatting maken dat je dat op een bepaalde leeftijd niet meer wil of kan.
MamaE Net zo goed als dat de vriend zich had kunnen voorstellen dat hij misschien 10 jaar later wel een kinderwens zou ontwikkelen, had de vrouw in kwestie zich dit kunnen bedenken. En misschien hebben ze dat ook gedaan; whatever. Hoe dan ook: deze kwestie ligt er nu en zij hebben er mee te dealen. Lastig.
'Mijn vraag is of iemand hier ervaringen mee heeft en/of tips voor mij heeft hoe je hierin een keuze kan maken.'
Nee, ervaring hiermee heb ik niet. Jong getrouwd, jong kinderen gekregen. Mijn kinderen zijn (heel wat) ouder als ze aan een gezin beginnen.
Kinderwens zit diep. Kun je niet wegredeneren, lijkt me. Beatrijs in de vragenrubriek in Trouw raadt meestal aan om voor je kinderwens te gaan - dat zou betekenen dat jullie relatie hier gaat eindigen. Je vriend heeft een wens (een biologisch eigen kind) die binnen jullie relatie niet uit zal komen, hoe je het ook wendt of keert. Het is verdrietig. Tegelijk is het een gegeven dat niet uit de lucht is komen vallen. Hij heeft het niet voorzien toen jullie relatie begon destijds, dat is nu ontzettend jammer, kostbare tijd is voorbijgegaan. Sterkte.
Jullie hebben een mooie tijd gehad samen, maar nu lopen de toekomstperspectieven zover uiteen dat het leeftijdsverschil parten gaat spelen. Neem die regie voor je je relatie en leven verzuurt met blijven twijfelen. Je houdt van die man, laat hem in liefde los zodat hij zijn wens nog kan realiseren voor hij zelf een rollatorpapa met een puber wordt. En jij nu nog eventueel een vitale partner van je eigen leeftijd kunt vinden. Het idee om een draagmoeder te zoeken om in deze fase van je leven nog de ouderrol op je te nemen vind ik absurd. Kinderen zijn geen hebbedingetjes, vrouwen geen baarmoeder op pootjes.
Wat mij verbaast: Jullie zij al 13 jaar bij elkaar. In de begin tijd 'kon' het nog. En hij wist dat áls jullie aan een kind zouden willen beginnen, dat dan wel al snel moest. Dus, tja, als hij er nu de laatste 4 jaar ineens mee komt, op een moment dat dat echt niet meer mogelijk is met jou, vind ik ook nogal bedenkelijk. Niet zozeer, dat hij die kinderwens niet kan hebben, maar wat moet JIJ daarmee? Je kan er niks mee en dat weet hij ook.
Ook eens met de suggestie om er dan nu maar een punt achter te zetten (nee, niet makkelijk, dat snap ik....). Maar nu is het een kinderwens. En als die er, iig met jou, niet komt, zal dat bij hem blijven knagen. Én over 10 jaar als hij nog een fitte veertiger is, die nog even van het 'jonge' leven kan genieten, ben jij al 60 plus. Blijft dat goed gaan?
misschien kan je adopteren
https://www.oudersvannu.nl/zwanger-worden/kinderwens/zwanger-op-latere-leeftijd/
Gezien de risico’s bij zwangerschap op late leeftijd, vraag ik mij af of je vriend ook stil staat bij het feit dat het kind ook te maken kan krijgen met zulke complicaties dat het langs de voetballijn je kind aanmoedigen etc geen vanzelfsprekendheid is. Het lijkt of hij door een roze bril kijkt als hij de kinderen van vrienden aanschouwt.
ik wil niet beweren dat zwangerschap op late leeftijd niet goed kan gaan of dat alleen oudere moeders gecompliceerde zwangerschappen meemaken. Maar ik lees niets over de verhoogde kans op een kind met een afwijking.
Dat risico is relatief Flanagan, het is er altijd en is een beetje verhoogd als je ouder bent. En je kunt eenmaal ouder soms ook moeilijker zwanger worden en mogelijk vaker een miskraam doormaken. Dus deze leeftijd, 35 jaar, is eigenlijk heel gunstig. Niet te oud en ervaren genoeg om primair goed voor je kind en jezelf en je inkomen te kunnen zorgen.
https://www.gezondheidsnet.nl/zwanger/zwangerschap-op-latere-leeftijd
In de war met ander draadje Anne J?
TS is 52
O ja, inderdaad. 52 jaar lijkt me tamelijk onmogelijk.
tips schreef op 19-06-2021 om 13:07:
misschien kan je adopteren
Nee tips, daar is ze te oud voor.
"Zo mogen aspirant-adoptieouders die zich aanmelden voor de
adoptieprocedure in Nederland niet ouder zijn dan 41 jaar, tenzij zij
bereid zijn om een kind van twee jaar of ouder te adopteren of een kind
met een medisch probleem te adopteren. Zijn aspirant-ouders hiertoe
bereid, dan mogen zij namelijk ook een leeftijd van 42 tot 46 jaar
hebben."
