Heeft zij gelijk of niet?
Hoi, allemaal!
Het gaat om een vriendschap. Ik heb een vriendin die ik al jaren lang ken. We hebben bijna nooit discussies gehad. De afgelopen jaar al 2de keer of zo. Het gaat erom dat ik wil kunnen vertellen wat ik niet fijn vind. Net zoals iedereen zijn er dingen die ik niet fijn vind. Ik probeer soort van grenzen aan te geven en daar heb ik al altijd moeite mee gehad. Maar ik probeer het wel. Dus ik zeg wat ik niet fijn vind en hoop ik dat zij wilt luisteren en daar wat aan doet of het volgende keer anders doen. Het is niet iets groots iets vind ik. Wat ik vraag. Maar zij begrijpt dit als dat ik niet gewoon vraag om iets maar verwacht dat zij zelf gaat veranderen en ik hoor dus dit niet te doen maar haar accepteren als hoe zij is. Het klopt dat ik moeite heb met mensen accepteren zoals ze zijn maar ik doe wat ik kan. Ik vraag me af of zij gelijk heeft. Maar van andere kant, komt het over alsof ik niet kan zeggen wat ik niet fijn vind van wat zij doet. Zo kan ik dus geen grenzen aangeven als zij blijft doen wat ik heb gezegd dat onprettig voor mij is. Ik ben in de war en weet niet hoe dit te doen. Ik hoopte om andere perspective te zien en meningen te horen. Ik wil natuurlijk dat zij zich geaccepteerd voelt maar dan voel ik me niet dat ik genoeg beteken zodat zij iets voor mij anders doet.
Los van het voorbeeld, is het heel goed dat je zegt wat je graag wilt (formuleer het positief en niet negatief). Je doet een verzoek aan een ander, vanuit je behoefte. In dit geval vind je het fijn als ze voordat ze stopt met de appen dit aangeeft.
Voor jou is deze duidelijkheid heel fijn, deze behoefte vertel je erbij. Maar doe dit verzoek vanuit de keuzevrijheid van de ander. Anders zijn 'grenzen aangeven', eisen stellen. En een eis voelt heel onprettig.
Het lijkt aan de ene kant fijn dat al je verzoeken die je doet worden ingewilligd door de mensen/vrienden om je heen, maar dat is èn niet realistisch, èn het belemmert ook je eigen groei. Sommige ongemakken, confronteren je met je eigen eigenschappen, waarvan het juist mooi is dat de scherpe puntjes daarvan in het leven worden afgeslepen.Niet altijd of misschien wel heel vaak wordt jouw behoefte aan duidelijkheid niet ingewilligd. Daardoor leer je om te gaan met de onduidelijkheden van het leven.
De vraag die je ook stelt, wat als in een vriendschap al mijn verzoeken niet worden ingewilligd? Dan zou ik kijken naar hoe zwaar dit weegt. En dan ben jij vrij om die vriendschap te beëindigen. Dan ontbreekt de wederkerigheid.
Ik zou starten met het doen van positieve concrete verzoeken (met je behoefte daarbij) op zo'n manier dat de ander zich volledig vrij voelt hieraan niet tegemoet te komen.
Eens met de rest. Soms komt er wat tussen en stopt het gesprek even. Als ik degene ben die echt op antwoord zit te wachten zou ik nog een keer appen van 'ben je er nog?' Maar dat komt weinig voor, vaak ben ik zelf ook inmiddels alweer bezig met wat anders en dan komt er ineens weer respons op het eerder gestarte gesprek. Bij een moeilijk of verdrietig onderwerp zou ik inderdaad mezelf wel even afmelden, verder niet. Je hebt nu gevraagd of je vriendin dat wil doen en ze vergeet dat telkens, dan kan je 2 dingen doen, het accepteren of niet meer appen met haar, of als ze niets meer laat horen nog maar eens appen van 'waar ben je?'
Ik had een vriendin die mij regematig om 2 uur 's nachts een grappig filmpje stuurde. Uiteraard gaf ik aan van 'hé, kap hier even mee, je maakt me wakker dan" maar mijn vriendin (nogal een nachtmens) vergat dat vaak, dus haar meldingen heb ik uitgezet qua geluid. Pech dus voor haar als ik niet 1,2,3 in de gaten heb als ze appt, want ik krijg geen meldingen meer, probleem opgelost.
Mijn beste vriendin (in Nederland) en ik (Duitsland) hebben sinds we Whatsapp hadden, elke dag, de hele dag geappt. Maar omdat we allebei een druk leven hadden, duurde het soms uren voordat de één het gesprek voorzette, of een antwoord gaf. Ik heb een winkel en het kwam vaak voor dat ik midden in een gesprek een klant had. Zij op haar beurt, ging vaak met de hond wandelen of was ergens anders mee bezig. We hadden er beide geen problemen mee.
Drie jaar geleden werd mijn vriendin ziek en ik heb haar de laatste 3 maanden thuis verpleegd en zat aan haar bed totdat ze haar laatste reis begon.
Ik moet er niet aan denken dat we tijd hadden verspild met "dat vind ik niet fijn van jou". Jullie zijn vriendinnen! Dit gaat niet over dat zij jou niet respecteert. Het heeft gewoon een andere waarde voor haar dan voor jou. Laat het met rust. Alsjeblieft. Ik mis mijn vriendin elk uur van de dag en zou er alles voor over hebben om een dag te wachten op een antwoord van haar.
monika.angelova schreef op 28-11-2024 om 15:41:
Goed om te weten dat de meeste mensen hier liever hebben dat ik dan niets zeg. Ik ben nieuwsgierig als jullie iets dwars zitten of jullie ook niets zullen zeggen als iemand ermee door gaat met iets wat jullie niet oke vinden. En het gaat niet per se om WhatsApp.
Nu doe je het weer. Jij concludeert dat je niets mag zeggen. Waar het om gaat is dat je wel iets mag ZEGGEN, maar dat je niet MAG VERWACHTEN dat daarna het gedrag van die persoon veranderd wordt naar jouw wens.
Je kunt nu eenmaal niet altijd je zin krijgen. Maar je kunt er wel over praten. Dat kan al behoorlijk wat veranderen aan het hele idee. Meer begrip voor elkaar en misschien toch een kleine aanpassing.
