Geld lenen aan iemand die niet met geld kan omgaan; niet doen!

@ Nemo

En vergeet niet dat dit over het leven in Nederland gaat. Dus over wat de standaard is in Nederland. Dan zijn de paddenstoelen in de gang in een huis ergens in een ander land niet relevant.

@ Kaaskopje had het over een huis in NL in 1963.
Ik over een huis in NL in 1977.(heb geen jaartal of land genoemd)
Dus over welke ander land heb jij het?
Nu haal je er opeens bij dat je daarmee een Europees land bedoelde.Zo kan ik ook achteraf van alles recht breien wat krom is.
Je zit hier van alles bij elkaar te fantaseren, maar ja je zat natuurlijk al in Efteling stemming met je paddenstoelen huisje.
En nu probeer je dat naar mij terug te schuiven dat ik jou verkeerd heb begrepen.

Ik geef aan dat ik het niet over vroeger heb maar over leefomstandigheden heden te dagen in West Europa.

ik had begrepen dat het huis met paddestoelen in een ander land was (nou blijkbaar niet dus, dat snap ik nu), en dat je dat huis vergeleek met de huizen in Nederland. Vandaar mijn reactie van: ja dan kan je het net zo goed met een héél ander land (voorbeeld Somalie) vergelijken. Ik heb blijkbaar een verkeerde aanname gemaakt en dat kan ik prima toegeven. Maar nog steeda begrijp ik niet hoe jij er bij komt dat ik jou 'uitmaak' (is het een scheldwoord? voel je je beledigd daardoor??) voor Somalier?

Ik vind het zeer wantrouwig van je dat je beweert dat ik het feit dat ik dacht dat je een ander land bedoelde, nu pas er bij haal om iets recht te breien. Ik dácht echt dat je een ander land bedoelde, waarom zou ik anders de vegelijking met nog een heel ander land maken? Tja als je me niet gelooft zegt dat iets over jou en zijn we uitgepraat.

Overigens reageer je verder totaal niet op mijn eerste post maar haal je alleen wat zinnen uit de context. (Had nog een hoop andere dingen genoemd zoals de illusie dat je denkt dat je bij een kind het voor elkaar kan krijgen dat het geen behoefte kan hebben aan vakantie als de hele klas wel op vakantie gaat.) Blijkbaar dacht je: oh die maakt me uit voor Somalier dus ik ga er verder maar niet op in.
En ik vónd het al gek dat je aan mij ging uitleggen dat je een geboren Nederlander was, dat wist ik nl al. Maar nu snap ik het.

Ik vind je manier van discussieren bijzonder onprettig omdat je zelfingenomen overkomt en snel aangevallen lijkt. Ik wil graag geloven dat je in het echt niet zo bent en ik denk ook dat je je hart op de juiste plek hebt zitten maar hier zo in geschreven tekst vind ik je niet zo overkomen.

@ Nemo

In mijn ouderlijk huis sliep ik ook onder het raam dat niet goed sloot, geen CV, ijsbloemen op de ramen en paddenstoelen in gang.

Vind het heel vreemd dat jij mij voor Nederlander heb aangezien, maar toch mijn ouderlijk huis "ergens in een ander land" hebt voorgesteld.

Daarnaast een zeer minachtende benaming hier aan geeft: "paddenstoelenhuisje". Ik ben in dit draadje al voor van alles en nog wat uitgemaakt. Reacties waar ik niet eens op in wens te gaan.

Maar die van jou schoot even in mijn verkeerde keelgat. Want ik heb er wel degelijk uit gelezen dat ik uit een 1 of ander verweggiestan land afkomstig ben. Maar goed, ik ben nu eenmaal niet de slimste als het om taal en schrijfvaardigheid gaat .

"(Had nog een hoop andere dingen genoemd zoals de illusie dat je denkt dat je bij een kind het voor elkaar kan krijgen dat het geen behoefte kan hebben aan vakantie als de hele klas wel op vakantie gaat."
Hier ben ik bewust niet op in gegaan omdat ik mijn mening al had gegeven over vakantie gaan. Dat jij met jouw reactie aan wilt geven dat jij daar andere mening over hebt, dat zie ik eerder als een reactie op de mijn mening. En kunnen we wel heen en weer blijven schrijven.

Maar omdat jij zo graag een respons van mij wilt het volgende, jouw
suggestie dat alle kinderen uit een klas op vakantie gaan, behalve die ene..... dan denk ik dat je ver van de waarheid af zit. In mijn wijk gaat minstens de helft van kinderen niet op vakantie. Dus het betreft eerder een fifty fifty situatie dan een 1 op de pak hem beet 32 leerlingen.Ik heb ook familieleden die ook niet met hun kinderen op vakantie kunnen. Hoor geen geklaag wel zijn de ouders zeer creatief met wat ze wel kunnen.

Dat jij het als kind wel als naar hebt ervaren dat wilt nog steeds niet zeggen dat het niet op vakantie kunnen gaan bij de armoedegrens hoort, zoals Kaaskopje beweerd.Het gaat hier niet om een schoolreisje, maar een vakantie.

Wat belangrijk is voor een kind is een veilige leefomgeving, met liefdevolle ouder(s), een dak boven je hoofd en eten op tafel!

Ik zal je alvast voor zijn op je ongestelde vraag die ik ongetwijfeld anders zal krijgen. Als het om een schoolreisje ging van dat ene kind uit de klas, dan had ik gereageerd zoals topic opener, alleen net wat anders. Ik zou eerder met andere ouders wat bij elkaar lappen, waarvan ik zelf niet de beroerdste zou zijn om het grootste bedrag te doneren. Wel met de boodschap naar het kind, dat wij, alle andere ouders en onze kinderen graag willen dat hij ook met de rest van de klas een leuke dag zal hebben en hem een hele fijne dag gewenst. Het schenken als cadeau en mijn kinderen zich er van bewust van laten zijn dat er altijd nog kinderen zijn die minder hebben dan wij.

Dat we moeten delen als we dat kunnen. Want uiteindelijk zouden wij er geen boterham minder door eten. Wie goed doet, wie goed ontmoet.

Ik geef je een voorbeeld. Mijn kinderen hebben wel eens geopperd om met Koninginnedag speelgoed te verkopen waar ze op uit gekeken waren. Ik heb daarop geantwoord dat onze buurjongen, recentelijk uit Afghanistan gekomen er ook blij mee gemaakt kan worden. Dat een blij gezicht veel meer waard is dan wat euro's!

Ik heb even een artikel gegoogled over wat je onder armoede kunt scharen. Het is geen kakelvers artikel, uit 2013, maar de begrippen zijn vast niet veranderd of veel veranderd.

Het Sociaal Planbureau heeft, zoals ik het begrijp, binnen onder de paraplu 'armoede' twee categorieën, arm, dan kun je eigenlijk niet aan de basisbehoeften voldoen, en niet veel maar toereikend, waarbij je kennelijk wel je rekeningen kunt betalen en zélfs een korte vakantie of sportclub kunt betalen.

https://www.trouw.nl/home/1-2-miljoen-armen-in-nederland-maar-wat-is-arm-~a688bceb/

Oh te snel

Ik wilde nog helemaal niet verzenden, maar toch al gebeurd Ik zie ook een woord teveel: 'binnen onder de paraplu' moet natuurlijk zonder 'binnen'.

Binnen armoede valt dus én niet op vakantie kunnen én net wel, maar bescheiden.

Ik had het ook over een situatie (zoals ik al zei) waarbij (bijna) iedereen in de klas op vakantie gaat. Daar zitten de meeste kinderen wel mee. Im mijn klas ging bijna iedereen elk jaar maar er waren echt wel jaren tussen waarbij er misschien zelfs een kwart niet ging, maar dat zag ik als kind niet, ik zag alleen die andere driekwart.

Ik vind het een denigrerende uitspraak van jou als je beweert dat ik zo ver weg van de waarheid zit. Je weet toch niet wat ik allemaal heb meegemaakt? Bovendien: welke waarheid, jouw waarheid? Jij kan nooit beweren dat ik ver van de DE waarheid zit, want jouw waarheid is niet de waarheid. En wat als ik vertel in wat voor huis ík ben opgegroeid? In een achterstandswijk zonder cv en telefoon en met bloemen op de ruiten en honderden kakkerlakken in alle hoeken en gaten en waar alle muren zwart zagen van de schimmel? (Klopt overigens allemaal.) Zit ik dan dichter bij die waarheid? Het kan toch zomaar gebeuren dat iemand die het ook zo moeilijk heeft gehad als jij er gewoon een andere mening op nahoudt.
En niet elk kind is hetzelfde. Als alleen de helft van mijn klas op vakantie zou zijn had ik het vast en zeker ook erg gevonden.

"Dat jij het als kind wel als naar hebt ervaren dat wilt nog steeds niet zeggen dat het niet op vakantie kunnen gaan bij de armoedegrens hoort, zoals Kaaskopje beweerd."

Nou het is niet relevant wat Kaaskopje beweert, want ik zei zelf in mijn post al dat ik dat NIET bij de armoedegrens vind horen. Er zit een groot grijs gebied tussen het vinden dat het bij de armoedegrens hoort, of dat vakantie maar luxe is en een kind best zonder die behoefte opgevoed kan worden. Bovendien is het erg afhankelijk van het milieu en dus wat het kind allemaal om zich heen ziet.

Paddestoelenhuisje zei ik niet. Ik zei paddestoelenhuis (wezenlijk verschil) en daarmee bedoelde ik gewoon het huis waar je het over had. Ik had er allicht rekening kunnen houden dat het in het verkeerde keelgat had kunnen schieten. Ik vind het overigens niet zo minachtend als mij wegzetten als iemand die heel ver van de waarheid staat. Maar iedereen heeft zo z'n gevoelige snaar.

Ik had overigens geen idee dat je het over je ouderlijke huis had (weet niet of dat er bij vermeld stond) maar gewoon een huis waar je je in hebt gewoond. En toen je het ergens had over omstandigheden in bepaalde Europese landen dacht ik dat je daar ervaring mee had en heb ik aangenomen dat een huis met paddestoelen vast niet over Nederland ging My bad. Maar zo kwam het dus. Neemt niet weg dat ik het sowieso niet relevant vind hoe het er in andere landen aan toe gaat omdat je op die manier in geen enkel land de armoedegrens kan bepalen.

Bedankt voor het beantwoorden van mijn 'ongestelde' vraag die zonder jouw vooruitbeantwoording echt ongesteld zou blijven hoor. Ik had het zeker niet over schoolreisjes en zou er niet eens op zijn gekomen. Ik zou hetzelfde hebben gedaan met die ene arme leerling. Maar ik had zelf het geld gewoon aan de juf gegeven in plaats van bij dat kind het er nog even in te wrijven. Hij hoeft niet te weten wie het allemaal heeft betaald. Zo hoeft hij zich ook niet nederig dankbaar op te stellen tegen de donateurs en kan hij gewoon denken: er zijn blijkbaar lieve mensen die aan me hebben gedacht. Zo leert hij ook delen.

Kaaskopje

Ik vermoed dat Jo het niet eens is met het Sociaal Planbureau

Schoolreisjes. OT

Ik zit maar wat mee te lezen en zo ook het gesprek over schoolreisjes.
Wij betaalden als ouders allemaal 2 euro extra per jaar aan ouderbijdrage ovv "schoolreisje voor iedereen."

Mooi toch? Je had geen idee wie wel of niet die dure Efteling kon betalen, of schoolkamp, iedereen ging mee.
En welke ouders die 2 euro niet betaalden of überhaupt geen vrijwillige ouderbijdrage wisten we ook niets van. Maar er werd geen kind buitengesloten wegens de financiën.

Helemaal eens Nemo met het laatste stukje

Met de rest ga ik me niet mee bemoeien

Ik heb eens betaald voor een activiteit in groep 8 voor een ander kind. Dat was een serie activiteiten buiten schooltijd waarvoor kinderen zich voor konden aanmelden. Iets in de sfeer van persoonlijke ontwikkeling en voorbereiding op het VO>
Ik vond dat die activiteit broodnodig was voor een vriend van mijn kind. Maar die vriend werd niet aangemeld door de ouders (logisch, geen geld, liepen bij de voedselbank).
Daarom heb ik die activiteit betaald voor kind, via school. School zou iets vertellen over over een potje voor kinderen waarvan de ouders het niet konden betalen. Het leek mij niet gewenst dat dit kind te weten zou komen dat een ander voor hem zou betalen. En ook de ouders hoefden dit niet te weten. Ik was niet op zoek naar dankbaarheid. Mijn kind wist het ook niet.
Maar mijn kind vond het heel fijn dat zijn vriend ook meedeed. Hij wist waarom dat programma juist voor zijn vriend heel goed was.

wil40/Lente

Ja ik vind dat ook netjes zo. En wil je dan per se dat het kind er wat van moet leren dan vraag je desnoods of de juf/meester hem (een op een!) uitlegt dat hij mee gaat met schoolreisje omdat er mensen zijn die hem graag wilden helpen. En niets meer. Hij moet zich niet als een of ander liefdadigheidsproject zien.
Uit de openingspost maak ik ook op dat OP ook niet bij het meisje na is gaan vragen hoe de muzieklessen gingen. Anders was ze er snel genoeg achter gekomen.

Het kind er iets van leren.

Jo bedoelde daarmee haar eigen kinderen. Leren delen.

Het kind dat alsnog mee kan hoeft van niets te weten, die hoeft er niets van te leren. Die hoeft de financiële sores van zijn ouders niet mee te torsen wat mij betreft.

wil40

Als dat zo is snap ik al helemaal niet waarom Jo het aan het arme kind zelf zou benoemen eigenlijk. Je kan ook gewoon tegen je eigen kind zeggen dat je een leerling (niet vertellend wie) hebt geholpen toch?

Nemo

Zelfs dat laatste zou ik niet doen.

Laatst zei een bejaarde dame tegen mij:"Jullie woonden vroeger vlak bij ons, jij kreeg vaak de kleding van mijn dochter."
Dat vond ik al een zinloze opmerking
Ze keek me aan met een blik van:"Dat was goed van mij hè?" Blêh!

nee zou ik zelf ook niet doen

Het was meer om een voorbeeld te geven van je eigen kind wat bijbrengen zonder het aan het arme kind te vertellen. Zelf zou ik het ook gewoon niemand vertellen.

En ja behoorlijk stomme opmerking van die mevrouw. 'Kijk mij dan goed zijn'. Mijn tantes kunnen daar ook wat van en scheppen ook altijd op hoe ze mij bijna 30 jaar geleden naar het park meenamen en wat voor een leuke dingen ze met mij hebben gedaan. Ehh, oke ja bedankt, hier heb je de nobelprijs voor beste tante.

Lief

Maar dat is toch gewoon lief en toevallig hetgeen iemand zich herinnert en aan je linkt?
De indruk die jullie kregen hoeft niet de juiste te zijn en zou eerder gevoed kunnen worden doordat jullie er zelf geen fijne herinneringen aan hadden?
Ik heb heerlijke herinneringen aan een aantal tantes, als ze zoiets zouden zeggen gaan we gelijk herinneringen ophalen denk ik.

Rekeningen

Wanneer iemand een bijstandsuitkering heeft, worden ook de rekeningen van de kinderen ingekeken. Het komt vaker voor dat iemand geld laat storten op de rekeningen van de kinderen. Dat wordt fraude genoemd. Je zult in moeten teren op de spaartegoeden tot je op een bedrag komt dat je als spaargeld mag hebben. Je riskeert ook een boete met dit soort fratsen.
Een uitkering is een vangnet voor mensen die het echt niet meer redden op een andere manier, en daar zijn (soms teveel) regels aan verbonden.

Maxi

Ik denk dat het aan de manier ligt waarop iemand het zegt. Verschil tussen "weet je nog dat we samen naar het pretpark gingen" (=indd lief) en "ik was altijd degene die jullie meenam om leuke dingen te doen". C'est la ton qui fait la musique.

Mijn schoonmoeder koopt altijd heel veel kleren voor haar kleinkinderen (van haar andere zoon dus mijn schoonnichtjes) omdat de ouders het niet breed hebben. En ze vertelt het ALTIJD aan mij. Ze zegt dan gerust nou als ik er niet was hadden die kinderen niks om aan te trekken. Niet alleen heel fout om op te scheppen over liefdadigheid, ze verdraait het ook nog eens. Want mijn schoonzus en zwager kunnen best kleding kopen maar zij biedt het altijd aan dus accepteren ze het. Dan gaat het zo, bv als ze belt: hoi nemozwager, ik sta op de markt en ze hebben hele leuke sokjes, zal ik er een stel meenemen, welke maat? En als nemozwager dan zegt ja doe maar, dan vertelt ze het aan anderen weer zo: ja mijn zoon vroeg of IK kleren wilde kopen voor mijn kleindochters.
Ik denk dat ze het een fijn gevoel vindt dat haar kinderen haar nodig hebben of dat dingen zonder haar niet lukken, of zo. Ook een keer meegemaakt: ze was bij ons en mijn man stond op het punt te vertrekken naar werk. Er moest nog een rekening betaald worden maar mijn man had haast en vroeg toen aan zijn moeder of die het wilde betalen, ze zou toch gaan winkelen die dag. Hij gaf haar gewoon het geld voor de rekening, maar zij accepteerde dat niet en stond er op dat ze het voor ons wilde betalen, het is toch niet veel geld zei ze. Nou oke dan dacht mijn man, hij had geen tijd om nog uren aan te dringen dus hij vertrok. Even later belde zijn tante, dus de zus van schoonmoeder. En ik hoorde haar aan de telefoon zeggen: "ja ik kom straks langs maar ik moet nog langs de bank hoor, mijn zoon vroeg namelijk of ik zijn rekenig wilde betalen". Ik dacht echt wát?? Zo is het niet gegaan!
Die avond heb ik het verteld aan mijn man en hem verzocht om alsjeblieft nooit meer zulke dingen te accepteren van haar, hoe vreselijk ze ook aandringt en hoe financieel breed ze het ook heeft. Van zulke mensen hoef ik dus echt helemaal niks. Vertellen dat je iets doet is één ding maar om ook nog alles te verdraaien om over te komen alsof ze de redder in nood is vind ik echt niet gezond.

Nemo

Ik heb toch wat opbouwende kritiek, omdat ik merk dat je min of meer in dezelfde 'fout' trapt als je tantes. Je zegt dat je schoonmoeder vaak kleren koopt voor de kleinkinderen en benadrukt vervolgens dat dat voor de kinderen van je zwager is omdat hij en zijn vrouw het niet breed hebben. Voor ons doet dat er niet toe, maar jij wilt kennelijk laten weten dat jullie wel je eigen kleren kunnen betalen. Snap je wat ik bedoel? Ik weet zeker dat je hier geen kwade bedoelingen mee had. De tantes waarschijnlijk ook niet. Die waren gezellig herinneringen aan het ophalen en hadden waarschijnlijk niet in de gaten dat je dat kwetsend vindt.

Nemo2

Dat je schoonmoeder (dat lees ik net) opeens zei dat je man haar gevraagd heeft de rekening te betalen is natuurlijk niet zo fraai. Van dat soort grappen hou ik ook niet.

Kaaskopje

Oh ja niet in de gaten dat dat zo kan overkomen hoor, je hebt gelijk. Wij hebben het zelf overigens ook niet breed maar wat kleding betreft krijgen we altijd ládingen (heel mooie) tweedehandse van mijn neefjes en nichtjes dus voor ons hoeft ze daarom helemaal niks te kopen. Niet omdat wij nou zo zwemmen in het geld Maar ik zie dat dat zo over is gekomen.

Wat mijn tantes betreft is het een heel ander ingewikkeld verhaal. Die waren vroeger ook altijd aan het opscheppen en ik herinner me dat vooral mijn jongste tante heel vaak mijn vriendinnetjes aanwees en zei: zie je de tante van Miepje, die komt nooit bij dr langs. Die houdt niet zo veel van haar als ik van jou. Ik hoop dat je je realiseert wat voor een lieve tante je hebt, daar mag je wel blij mee zijn nemo... Ja dat vind ik toch wel raar hoor. Maar oke, ze zullen vast geen kwade bedoelingen hebben gehad. Over dat ze zeiden dat wij praktisch bij hen zijn omdat we elke dag bij ze over de vloer kwamen vind ik voornamelijk voor mijn moeder beledigend.

En zo'n opmerking van mijn schoonmoeder is helaas geen incident. Ze zegt heel vaak tegen mij tussen neus en lippen door dat ze iets heeft gekocht voor bv schoondochter omdat zij er om vroeg. Dat neem ik met een korrel zout want ik weet dat zij er waarschijnlijk helemaal niet zelf om heeft gevraagd.

foutje

het moet zijn: "omdat we praktisch bij hen zijn opgegroeid"

grrr

ik bedoel DAT ipv omdat

Oei Nemo

Ik schoot spontaan in de lach bij wat je over je tantes vertelde, omdat het zo schandelijk is, dat het voor mij als buitenstaander lachwekkend overkomt, zo idioot is het. Dat klinkt inderdaad bijna 'vals', maar ook erg zelfingenomen.

Je tantes dus

en niet jij!!

Wordt een beetje ot...

... Maar wel fijn om even te kunnen zeggen, ik heb een vriend die bij tijd en wijle op zijn Facebookpagina dingen meldt als: ik heb zojuist mijn salaris van vandaag overgemaakt naar giro 555. Daar krijgt hij dan een berg duimpjes voor. Ik vind het vervelende borstklopperij. Misschien ligt het aan mij, omdat ik van huis uit heb meegekregen dat je goed doet in stilte, en vinden andere mensen het alleen maar geweldig van die vriend. Maar ik begrijp nu dat ik niet de enige ben die dit soort meldingen een beetje viezig vind?

Alleen als het gevraagd wordt of ter sprake komt

Ik zou niet uit mezelf gaan opsommen waar ik geld aan geef, maar ook niet trots gaan melden dat de een of andere organisatie niets van mij krijgt, om de een of andere reden, behalve als mijn mening gevraagd wordt. Ik ben ook terughoudend met te laten weten welke petities ik teken. Laatst was het toch doorgestuurd naar Facebook, terwijl ik bijna zeker weet dat ik dat niet zo had gekozen en daar wordt ik dan toch wel wat knorrig van.

Lou (OT)

"ik heb een vriend die bij tijd en wijle op zijn Facebookpagina dingen meldt als: ik heb zojuist mijn salaris van vandaag overgemaakt naar giro 555."

Ja, ik snap jouw gevoel.

Ik zou daar ook moeite mee hebben. Ik denk vooral om dat het dan (vermoedelijk) om een buitensporig groot bedrag gaat EN het lijkt alsof hij het inderdaad alleen als borstklopperij doet.

Als het bericht anders zou zijn in de trant van: "ik heb een bedrag overgemaakt naar 555, helpen jullie ook mee als je wat kunt missen?" dan zou ik het al weer anders vinden.

Dan deel je je eigen goede daad, in de hoop dat het tot meer goede daden leidt. Dat weet ik dan wel weer te waarderen. Mits het niet te dwingend is c.q. te veroordelend als je niet zijn advies opvolgt.

p.s.

Ik noem bijv. soms ook dat ik vrijwilligerswerk doe (iets heel simpels wat iedereen ook zonder opleiding kan doen) en probeer dan mensen te verleiden dat ook af en toe te doen (voor andere mensen). In elk geval niet bedoeld als borstklopperij (ik besteed er ook niet heel veel tijd per week aan, maar alles wat je doet is weer meegenomen denk ik dan maar).

Liz

Als het bericht anders zou zijn in de trant van: "ik heb een bedrag overgemaakt naar 555, helpen jullie ook mee als je wat kunt missen?" dan zou ik het al weer anders vinden.===

Nee, dat vind ik net zo vervelend. Ten eerste laat je zo ongevraagd toch voelen dat jij je 'morele plicht' gedaan hebt en zet je iemand min of meer voor het blok door meteen te vragen of die ander ook zijn morele plicht gaat doen. Ik zeg niet dat je nooit hoort te vermelden of vertellen dat je gedoneerd hebt, maar waarom zou je iemand op deze manier klem zetten?