Geld lenen aan iemand die niet met geld kan omgaan; niet doen!

Wat je reactie aan Molletje betreft, #28, is dat vind ik best een hele stap. Daarmee degradeer je zo'n moeder wel naar het niveau van een kind.

@ Kaaskopje

# 28 is je eigen posting!
Ga er vanuit dat je # 29 bedoelt.

Moeder heeft ook bewezen dat ze de boel heeft op gelicht. Ik spreek gewoon uit levenservaring, zie onder andere # 31

Jij kijkt te veel vanuit je eigen visie en denkt dat de hele wereld zo betrouwbaar is dan jij zelf.

Molletje heeft geen totaal financiële verplichting jegens moeder en/of kind. Om er zeker van te zijn dat je geld gebruikt wordt waar het voor bedoeld is, kun je beter korte lijntjes gebruiken. Ik begrijp totaal niet wat je met degradatie van de moeder bedoelt.

@ Kaaskopje

Ik reageer vanuit levenservaring, zie o.a. # 31

Wij hebben daar verschillende meningen over. Als ik muzieklessen voor iemands kind betaal dan mag ik zeker voorwaarden aan koppelen.

Maar omdat ik geen voorwaarden wil koppelen aan mijn gift zou ik ook geen muzieklessen van iemand betalen.
Zoals gezegd, dan geef ik bijvoorbeeld een kerstpakket. En als het mij niet kan schelen of dat de ontvanger ook sigaretten er van gaat kopen: een cadeaubon van een supermarkt.
De ouders van mijn achternichtjes/neefjes stop ik zo nu en dan een zwemkaart toe met een X aantal vrij entree voor het zwembad. Ik geef ze bewust geen geldbedrag omdat ik wil dat ze dus ook echt gaan zwemmen. Hiermee omzeil ik "voorwaarden" terwijl mijn gift op zich al "dwingend" is. En ik heb nooit geen klachten gehoord, integendeel.
Ik geef graag, maar verwacht nooit wat terug, een bedankje is fijn, maar ook dat is geen verplichting.

@ Jo, #26

Mijn excuses dat ik niet zo schenkingsbereid ben als u.

Ik ben geen voorstander van *geven* van geld aan individuen, om tal van redenen niet: het brengt de ontvanger in een minderwaardigheids-/afhankelijkheidssituatie, er komt, bij wat grotere bedragen, een behoorlijk duur stukje fiscaliteit bij kijken en ik ben niet rijk genoeg om kwistig centen om me heen te strooien.
Daarenboven vind ik niks verkeerds aan de verwachting dat schulden terugbetaald worden.

Iedereen heeft op een gegeven moment levenservaring. Ik dus ook. Maar dan kun je inderdaad nog steeds een ander uitgangspunt in bepaalde situaties hebben.

In het geval van Molletje was niet van te voren duidelijk dat de buurvrouw van een paar huizen verder misbruik maakte van het geld van Molletje. Dus Molletje was te goeder trouw aan het hele plan begonnen. Dat vind ik niet raar. Ik zou mijn buurvrouw ook vertrouwen. Pas achteraf is gebleken dat de buurvrouw misbruik heeft gemaakt van meerdere mensen nog wel. Dat is teleurstellend, zelfs op het gemene af. Moet je om die reden iedereen die ooit hulp vraagt wantrouwen?

Ik ben wel van mening dat je mensen die echt niets te besteden hebben beter 'in natura' kunt helpen dan grote sommen geld te geven. Dus op zich verschillen we niet zo enorm van mening, maar het ging mij nu om het specifieke geval van de muziekles. Stel dat iemand tegen mij gezegd zou hebben, dat ze mij daarmee zou helpen en in overleg met mij zou voorstellen dat ze het geld gewoon rechtstreeks kan voldoen, omdat dat wel zo handig is, zou ik dat waarschijnlijk niet vervelend gevonden hebben. Als diegene had gezegd "Ik wil het wel doen, maar alleen als ik het direct aan de muziekschool (of wat dan ook) kan betalen.", had ik het wel vervelend gevonden, want daar spreekt direct wantrouwen uit en/of 'ach dat kan jij niet zelf'.

Noodzaak

Ik vind muziekles niet echt een noodzaak om daar geld vooruit te lenen.

Het gevaar met uitlenen is ook dat als je bekend staat als bereidwillig, anderen ook bij je aan de deur komen.
Heel vervelend als dat familie betreft: dan minder begrip voor je keuze de ene wel en de andere niet te helpen.
Het is veiliger niet geld uit te lenen.

En vaak kunnen ouders bij de gemeente terecht voor een bijdrage aan schoolreisjes. Je moet dan wel aantonen dat je het niet kan betalen. Dat is voor velen toch een drempel te hoog. Weer controle.

Flanagan

Ik vind muziekles niet echt een noodzaak om daar geld vooruit te lenen.===

Ik zou er zélf nooit geld voor lenen bij een ander in ieder geval. Tenzij je een ontzettend getalenteerd kind hebt en het gewoon vreselijk is als je dat kind de lessen moet ontzeggen. Dan zou ik toch naar mogelijkheden gaan zoeken.

Het hangt misschien wel van de omstandigheden af of je hulp kunt krijgen. Als je officieel 2000 euro aan inkomen hebt, maar je moet daar 800 euro van inleveren omdat je in de schuldsanering zit, dan is het maar de vraag of je geld uit een potje kunt krijgen. Het inkomen is het uitgangspunt.

ik hoefde het niet terug

Ik gaf het geld niet met het idee het ooit terug te krijgen. Ik gunde het buurmeisje ook een 'clubje', net zoals mijn eigen kinderen dat hebben. Je gaat er toch vanuit dat iemand het geld besteedt aan waar het voor is gegeven en dat je niet wordt voorgelogen. Inmiddels weet ik beter. Jammer hoor.

Te lief

Net als het een bepaald type is die geld leent, is het ook een bepaald type dat met een groot hart, aan het verzoek meewerkt
De vrager heeft er als het ware een neusje voor. Ze weten vaak aan wie ze het niet hoeven te vragen.

Net als met de contactmoeders op school; degene die nooit nee zegt, wordt het eerst benaderd.

Molletje

Hoe lang heb je dit betaald en hoeveel was het ongeveer per maand (ik hoor van muziekles zulke verschillende bedragen namelijk).

ach

Een kleine 100 euro per jaar, drie jaar lang. Was voor muziekles in een groepje. De kinderen maakten dan kennis met verschillende instrumenten en konden er uiteindelijk eentje kiezen. Sneu voor het buurmeisje dat ze dat uiteindelijk niet heeft mogen doen. En voor mij was het een les. Zeker omdat ik van de moeder nog een grote bek kreeg ook, als 'rijk kakwijf'.

Molletje

Wat een vreselijk mens! Ik zou echt ontzettend boos zijn. Het is natuurlijk sneu als ze met weinig geld moet rondkomen, maar dan nog maak je geen misbruik van andere mensen.

@ kaaskopje

Quote: ""want daar spreekt direct wantrouwen uit en/of 'ach dat kan jij niet zelf""

Hoeveel mensen die in de schuldsanering zitten denk je dat zelf goed is in het beheren van hun financiën??
Waarom denk je dat een rechter zulke personen een bewindsvoerder toewijst?

Of de moeder van het muzikale kind in de schuldsanering zat dat weet ik niet. Maar als dat niet zo is en ze leeft op bijstandsniveau dan kan ik uit ervaring spreken dat ze
aanspraak kon maken op een bedrag uit een potje van de gemeente. En misschien heeft ze dat ook wel gedaan. Geld ontvangen van meerdere personen, de nota inleveren bij de gemeente en vangen...

"kak madams" zoals topic opener en molletje die staan vaak ver van de wereld van een bijstandsgerechtigde en zijn veel sterker geneigd om trieste verhalen te geloven.
Ze moeten er niet aan denken om niet op vakantie te kunnen, vier hoog achter te wonen in een gribus wijk, geen auto te hebben etc. etc.
Maar ik woon zelf (met heel veel plezier) in zo'n flat, ga nooit op vakantie, heb geen auto, geen huisdier, een 3e hands telefoon etc. etc.
Die snotter verhalen die doen mij totaal niks. Ik weet dat je van een bijstandsuitkering echt kan rond komen en zelfs je kinderen naar een sportclub of schoolreis kan laten gaan. Degenen die dat niet kunnen die besteden hun geld verkeerd of ze weten de regels niet. Als zo'n persoon bij mij aan zou kloppen dan wijs ik ze op hun rechten en potjes bij de gemeente en tast ik niet in mijn eigen buidel.

Niet alleen privé kom ik minder bedeelden tegen, maar ook heel veel op mijn werk. Ook daar moet ik op maat beslissingen nemen. Het kaf van het koren scheiden. En mijn mensenkennis laat mij nooit in de steek.

Mira & Molletje, hierbij mijn nederige excuses dat ik jullie kakmadams heb genoemd en als snobs heb neergezet die niet zonder luxe kunnen. Het is maar een voorbeeld en absoluut niet persoonlijk bedoeld.

Ik heb zelf in de wsnp gezeten, ik ben dus 'zo'n persoon'. Je krijgt standaard een bewindvoerder toegewezen, sowieso om in de gaten te kunnen houden dat je je aan de regels houdt. Dat heeft niet automatisch te maken met dat je je eigen geld niet mag beheren. Wij hebben direct gekozen voor budgetbeheer, uitgevoerd door de gemeentelijke kredietbank. Daar voelden wij ons 'veilig' bij. Je betaalt voor die service, dus nóg minder geld wat overblijft en toch kan ik het iedereen in die situatie aanbevelen.

In het kader van 'mijn mensenkennis laat me nooit in de steek' ben ik wel benieuwd hoe TS en Molletje reageren op jouw inschatting dat ze te ver van mensen in de bijstand afstaan om ze te kunnen doorzien of begrijpen. Iedereen kan een inschattingsfout maken.

Ik moet er ook niet aan denken om vier hoog achter te wonen. Fijn dat jij prettig in zo'n flat woont. Jij werkt kennelijk. Is het dan vrije keus dat je nooit op vakantie gaat, of is je inkomen nog steeds 'bijstandsniveau'? Het maakt nogal verschil of iemand ervoor kiest om niet te gaan, of niet kán gaan. Niet op vakantie kunnen gaan vanwege een te laag inkomen hoort bij 'de armoedegrens'.

Hiermee heb je een punt: "...of ze weten de regels niet. " Ik denk inderdaad dat het bij veel mensen misgaat omdat veel onbekend is en niet iedereen bij de juiste informatie en kennis terechtkomt. Aan wie ligt dat? Is dat de schuld van die mensen? Voor wij in de wsnp terecht kwamen waren we op een gegeven moment ten einde raad en toen zijn wij gewezen op een geldpotje waaruit wij hulp konden aanvragen. Dat bleek van 'de kerk' te zijn. Het was geen gift, maar een lening die weer terugbetaald moest worden, maar wij werden zo wel uit de brand geholpen. Die lening werd omgezet in bijzondere bijstand van de gemeente, nog steeds geen gift, wel terugbetalen. De gemeente-ambtenaar viel bijna van zijn stoel toen bleek dat we dat potje gevonden hadden. Hoe of we dáár achtergekomen waren?? Het leek niet erg de bedoeling.

Ik ben inmiddels wel nieuwsgierig wat voor werk je doet. Dat krijg ik vast niet te horen. Ik hoop alleen dat de harde mij kunnen ze niet bedotten want ik weet precies hoe iedereen is toon die je hier laat horen, milder is in het echte leven.

@ Kaaskopje, # 25

"Hoe zie je het voor je dat rijk teveel taken naar zich toehaalt, waardoor arm arm blijft?".

Ik had geschreven: "[...]dat het weleens zou kunnen, dat die arme arm is, omdat die rijke wat al teveel het laken naar zich toehaalt.".

Maar ik neem aan dat we hetzelfde bedoelen (?).

U maakt wellicht een grapje?

Hoeveel voorbeelden wilt u hebben van "[...]omdat die rijke wat al teveel het laken naar zich toehaalt."?

Ik kan er al meteen enkele tientalen geven vanuit het kleine België/Vlaanderen. Ik wed dat het in NL niet beter is.

@ Kaaskopje, #40

"[...] Het hangt misschien wel van de omstandigheden af of je hulp kunt krijgen. Als je officieel 2000 euro aan inkomen hebt, maar je moet daar 800 euro van inleveren omdat je in de schuldsanering zit, dan is het maar de vraag of je geld uit een potje kunt krijgen. Het inkomen is het uitgangspunt.".

Die laatste zin is inderdaad het kardinale punt.
Hoe hoger het inkomen, hoe groter de mogelijkheden om te besparen op de uitgaven.

Een voorbeeld, dat sommigen hier wellicht zal aanspreken: roken is niet gezond en duur. Vandaar dat onze B ziekteverzekering een rookstopkuur eenmalig goeddeels terugbetaalt. MAAR: het starterspakket medicatie moet de toekomstige ex-roker uit eigen zak betalen: € 50.
€ 50 is misschien niet veel geld, maar voor wie de maand niet doorkomt is het onoverkomelijk.

De lagere inkomens moeten gewoon naar omhoog en er is meer dan genoeg marge om zulks te bewerkstelligen. Dat geldt voor B, maar net zo goed voor NL.

Yvan, stoppen met roken

Dat wordt hier vergoed als je daarnaast via de huisarts nog hulp zoekt bij een coach of praktijkondersteuner.
Ik ben zo zelf met medicatie gestopt vorig jaar voorzomer.

It's politics stupid!

In B moet komend jaar weer € 300 miljoen bespaard worden in de pensioenen. Tegelijkertijd word een € 80 miljoen gereserveerd om de allerhoogste pensioenen/emeritaten (topmagistraten, topambtenaren, parlementsleden) te verhogen.
Pro memorie: de pensioenen in B zijn nu al de laagste van gans de EU. Een fiks deel van de B pensioenen zit onder de armoedegrens.

Gisteren in het nieuws: ondanks de belofte van de huidige (rechtse besparings-)regering om de armoede met de helft te reduceren, zien we hier een stagnatie en volgens sommigen een toename.

Om het tij te keren, heeft de huidige regering tal van maatregelen genomen. De energiefactuur van de gezinnen is op een goed jaar verdubbeld, tal van andere kosten zijn fors gestegen, er is een heksenjacht op zieken en werklozen, om "zuurstof te geven aan de bedrijven", middels kortingen op de loonkost.
De jobtoename is marginaal: de tewerkstellingsprognose bedraagt volgens HR dienstverlener Manpower 1%, een daling vergeleken met vorig kwartaal. De overgrote meerderheid van de werkgevers (+90%) voorziet voor dit jaar geen nieuwe aanwervingen.

Tegelijkertijd spitte onze parlementaire onderzoekscommissie "Panama Papers" boven, dat 853 B bedrijven ruim € 221 miljard ondergebracht hebben in belastingparadijzen. Ze verkeren daar in het aangename gezelschap van een onbekend aantal B, die daar ook een € 70 miljard aanhouden als reserve om de kapotte wasmachine te laten herstellen.

De goede fee uithangen en anderen verwijten dat ze het net zo goed konden gegeven hebben, zal dus niet veel helpen, nietwaar Jo?

"Geven" is allicht wel goed: het is een gebaar van diepmenselijke betrokkenheid en daar kan niemand tegen zijn. Zelfs niet als je bedonderd wordt. Als je je daartegen indekt middels sluitende overeenkomsten, hoe welwillend ook, is dat niet goed genoeg. Je had het ook gewoon kunnen geven... Tja. Ik had het ook gewoon kunnen krijgen, maar dat gebeurt nooit.

@ Yvan

Blijf lekker door hakken over een cynische opmerking waarvan jij de strekking schijnbaar niet hebt begrepen.

Bekrompen voorordeeltjes van enggeestige muisjes...

Dat is wat ik hier overwegend lees. O,mijn god, ze roken.
Het venijn zit al in het eerste bericht: "iemand die niet met geld kan omgaan".

(Tekst verwijderd door forumbeheer. De betreffende woorden kunnen worden opgevat alsof de forumbezoekers bedoeld worden)

...

Leg het me dan eens uit, Jo

@ Yvan

Die moeite ben jij mij niet eens waard.

Een zwaktebod...

"Die moeite ben jij mij niet eens waard.".
Sommige mensen zijn grappig, ondanks zichzelf.

@ Kaaskopje

Ik ben het absoluut niet met je eens dat niet op vakantie kunnen gaan bij de armoedegrens hoort. In onze Westerse maatschappij gaan we er maar van uit dat ook luxe bij ons standaard levensbehoefte horen. Standaard levensbehoefte zijn een woning, gas, water en licht, eten en drinken, je zorgkosten kunnen betalen. Telefoon, tv en internet kun je hier desnoods ook nog aan toevoegen.
En als je buren op vakantie kunnen gaan of een auto kunnen veroorloven dan is dat hun luxe. Hun luxe is niet mijn of jouw armoede.

Dat ik jarenlang niet op vakantie ben geweest heeft deels te maken met het bijstandsinkomen dat ik had. (Ja, ik heb het nu wat beter nu de kinderen bijna klaar zijn met hun studie en mijn gezondheid vooruit is gegaan en een paar uur meer ben gaan werken.) Elke euro die ik per maand overhield heb ik geïnvesteerd in mijn woning en in mijn gezondheid. Van wc bril tot wasmachine….. Ik kwam immers 19,5 jaar geleden met praktisch niks naar NL. Waar ik enkele jaren heb gewoond was geen centrale verwarming, maar wel ‘s ’winters ruim 1,5 meter sneeuw, elektrische hoogspanningskabels bezweken met regelmaat door de druk van de sneeuw, dus zaten we zonder stroom. De geiser kon in de winter niet eens het smeltwater op warmen tot een dragelijke temperatuur om mee te douchen. In de zomer was het boven de 30 graden en werd het water overdag afgesloten om waterverkwisting te voorkomen. Waarschijnlijk vind jij een warme douche en een draai aan de knop van je verwarming een vanzelfsprekendheid maar ik beleef dat anders. Volgens Westerse maatstaven hoort het er bij, althans in Nederland. We kennen geen krottenwijken zoals in Parijs en enorme armoede op het plattenland zoals in een ander deel van Frankrijk. Verder kijken dan bij jezelf en je buren kan een heel andere blik geven op welvaart en het begrip geld.

Dat jij het niet op vakantie kunnen gaan beschouwd als armoede grens daar heb ik toch wel mijn bedenkingen bij. Een vakantie beschouwen tot basisbehoefte in plaats van dit geld te sparen voor financieel buffer kan leiden tot het afglijden naar de schuldsanering. Ook dit is een vorm van niet om kunnen gaan met je geld.
Ik vraag mij dan ook af had je zelf (achteraf) niet kunnen voorkomen dat je af bent gegleden naar wsnp? Voor zo ver ik mij kan herinneren ben je in de problemen gekomen door te veel ontvangen toeslagen. Was dit te voorkomen geweest als je je inkomensschatting naar beneden had afgesteld en /of wijzigingen op tijd had doorgegeven? Had je in de loop der jaren een buffer kunnen opbouwen om deze financiële tegenslag op te kunnen vangen?

Ik heb mij zelf verplicht tot het hebben van zo’n buffer. Gespaard van mijn vakantiegeld en mijn eindafrekening van de energiemaatschappij, waar ik doelbewust maandelijks minstens 100 euro te veel aan betaal.
Dit jaar had ik mijn ondergrens van mijn spaarpotje bereikt en heb ik mijzelf een pas cadeau gedaan voor gratis uitstapjes. Bij mooi weer ging ik in mijn vakantie naar het strand, ik heb fiets en boottochtjes gemaakt, ben meerdere keren (met kortingsbonnen) naar de sauna geweest, diverse musea bezocht en naar een pretpark geweest. Kortom, ik was bijna elke dag op pad. De totale kosten, inclusief OV (de grootste kostenpost) de pas en buiten de deur eten zijn 260 euro geweest.
En volgend jaar gaat er weer 2000,- euro in mijn spaarpotje. Ik verwacht nog tegenslagen in mijn leven en wil er in ieder geval financieel op voorbereid zijn. Regeren is voor uitzien.

Uiteraard begrijp ik heel goed dat zo’n bedrag niet voor iedereen is weggelegd. Maar ook een klein bedrag is in ieder geval beter dan helemaal niet sparen.

En zo komen we op mijn werk (tandartspraktijk = een bedrijf). Ook daar bestaat er voor cliënten de mogelijkheid om behandelingen in termijnen te betalen van minimaal 25 euro per maand, afhankelijk van de nota. Het gaat om bedragen van 500,- tot 650,-. Zo’n regeling zijn wij niet verplicht maar is een handreiking. En waar mijn werkgever zich in het verleden flink in mensen heeft vergist heb ik er nooit naast gezeten. Ik ondersteun onze cliënten op meerdere wijze. Kan ze doorverwijzen naar bijzondere bijstand. Kan voor ze uitrekenen wat zij zelf aan eigen bijdrage kwijt zijn en of er dan een mogelijkheid bestaat om dit in termijnen af te lossen.

Ik waarschuw mensen als zij over hun budget van de zorgverzekering dreigen te gaan. Nota’s die naar via het factoring bedrijf worden ingediend bij de verzekering daar heb ik verder geen zicht op. Tot het moment dat deze door ons factoring bedrijf dreigen naar de incasso te worden gestuurd. Dan geef ik de cliënt een belletje om ze hiervoor te waarschuwen. Indien zij aangeven dat ze niet direct kunnen betalen maar wel over een paar weken dan stuur ik bericht naar het factoring bedrijf met het verzoek om uitstel van de incassodatum.

Mensen die regelmatig een afspraken vergeten, bel of mail ik om ze aan hun afspraak te herinneren (dit is onze praktijk geen standaard procedure), dit om te voorkomen dat zij een nota krijgen voor het weer niet op komen dagen op afspraken. Negen van de tien keer zijn het juist de financieel zwakkere die zo nonchalant zijn met het nakomen van afspraken.

Aan mensen die in de schuldsanering zitten vraag ik om gegevens van hun bewindvoerder en vraag ik zelf om schriftelijke toestemming voor in eerste instantie een intake/controle afspraak. Daarna mail ik de begroting door en als ik toestemming voor (een deel van de) behandelingen maak ik vervolgafspraken.
Al deze moeite doe ik voor mensen omdat ik mij er heel goed van bewust ben dat je sneller in financiële moeilijkheden kan komen dan dat je er uit komt. Mensen die in wsnp zitten die niet realiseren dat een nieuwe schuld, ook al is dat bij een tandarts, het einde kan betekenen van de wsnp traject.
Bij een alleenstaande moeder heb ik zelfs mijn dochter verzocht om op haar kindje op te passen zodat zij de mogelijkheid had om naar de tandarts te komen.

Mijn werkgever werkt korter in de praktijk dan ik. Had iets andere ideeën over de bedrijfsvoering dan ik. Door mijn manier van omgang met de cliënten heeft hij zijn strengere beleid afgezwakt tot een meer sociale beleid. Gelukkig heb ik de vrijheid om te werken met mijn hart. En Kaaskopje voor jouw geruststelling, die zit echt wel op de goede plek.

Ik vergeet geen namen en voorvallen, dus mij bedriegen lukt je 1 keer of in de meeste gevallen niet. En dan kan het voorkomen dat er geen afspraak gemaakt kan worden, zelfs niet bij een pijnklacht (tenzij de persoon direct afrekent).

Uiteraard heb ook mij in t verleden wel eens vergist in mensen. Maar nu door de het leven gemangeld en wijs geworden. Ook voor Mia, Molletje (en meelezers) telt hun ervaring als wijze les.

Kaaskopje, een echtpaar, zoals in jouw situatie of een alleenstaande (en dan wordt je op de dag dat je jongst kind 18 is) hebben het financieel veel slechter dan een alleenstaande ouder. In jouw geval kan je zorgpremie, je eigen risico en eigen bijdrage een strop om je nek zijn.
En dat is ook de reden dat ik heel weinig begrip kan opbrengen voor alleenstaande ouders die denken dat ze het slecht hebben, maar geen benul hebben dat een ander op bijstandsniveau het moeilijker heeft. Deze (gezonde) alleenstaande ouders hebben nog het vooruitzicht om uit de bijstand te komen. Terwijl het straks voor jou en (andere) zieken in de bijstand je eindstation is.

@ #57, @#26/ Jo

Als ik #57 lees, begrijp ik #26 helemaal niet meer...
Ik zal maar niet instappen in een opbod aan zwaktebiedingen, dus ik verklaar me nader: u zegt in #57: "[...] Had je in de loop der jaren een buffer kunnen opbouwen om deze financiële tegenslag op te kunnen vangen? Ik heb mij zelf verplicht tot het hebben van zo’n buffer. Gespaard van mijn vakantiegeld en mijn eindafrekening van de energiemaatschappij, waar ik doelbewust maandelijks minstens 100 euro te veel aan betaal. [...].

Wie het zich kan permitteren en vooruitziend is, legt inderdaad een buffertje aan om onvoorziene tegenvallers het hoofd te bieden.

Als er dan al eens melding gemaakt wordt van het feit dat een lening onder vrienden (ook gefinancierd uit zo'n bescheiden en moeizaam opgebouwd buffertje) ook wel goed kan gaan, staat u al meteen klaar om daar uw veroordeling tegenaan te plakken, tegelijkertijd de lof over uzelf zwaaiend: "Als jij zo begaan bent met de minder bedeelde dan had jij die vriendin geen geld geleend (met contract en rente) maar geschonken. Als je het bedrag niet kon missen dan had je het ook niet uit kunnen lenen. Zoals ik al schreef, ik leen niet, ik geef, en dat terwijl ik in de ogen van de meesten tot de armen behoor." (#26).

Wat uw "tot de armen behoor." valt het blijkbaar nogal mee, maar dat zijn verder mijn zaken niet.

@ #57

Attributie, self-serving bias, narcisme.
Meer valt er niet over te zeggen.

en waarom geen lied?

Om onszelf nog even te wentelen in de droom van welgesteldheid en klasse, van absolute tolerantie en inlevingsvermogen.
Zolang die onbetrouwbare armen niet teveel roken en niet zeuren over een vaatwasser, kan het er nog mee door, maar alles heeft wel zijn grenzen.
Wij, de welgestelden kunnen veel hebben, maar dat krapuul moet zijn plaats kennen, niet?

Zjef Vanuytsel: high society

langs d'avenues zie je ze lopen
de dames heren van de hoge kring
goed gevormd de laatste mode
de nieuwste kleur de laatste snit
zij met hun puurste goud behangen
in een pracht van een dierenvel
hij wat stijver op zijn benen
een echte heer een klassevent

't is de high society
het kruim van het volk
de elite van de massa het volk

op de terrasjes zie je ze zitten
de dames heren van de hoge kring
waar z'hun fijne likeurtjes nippen
zeg nog wat ijs en een scheutje gin
zij spreekt stijlvol over sartre
of over wien of paris
hij droomt van zijn nieuwe wagen
of van een andere griet

't is de high society
het kruim van het volk
de elite van de massa het volk

en dan 's avonds in de privéclub
voor dames heren van de hoge kring
verloopt alles stijf en deftig
tot het wilde feest begint
dan spreidt zij haar mooie benen
lacht haar lekkere tanden bloot
hij vertelt zijn vieze mopjes
en iedereen lacht zich dood

ze lachen met de mooiste dingen
ze lachen wild ze lachen wreed
met hun eigen dwaze koppen
met alle mensenleed
met hun goedgevulde buiken
met hun goedgevormd gezicht
met hun afgestompte hersens
met hun adellijke plicht

ze lachen met de mooiste dingen
ze lachen wild ze lachen wreed
ze lachen met de kleine mensen
met de simpelen van geest

ze lachen met de mooiste dingen
ze lachen wild ze lachen wreed
maar ze zijn geen kruimel beter
alleen wat sjieker als de rest
wat meer cultuur wat mooier kleren
en voor de rest

't is de high society
het kruim van het volk
de elite van de massa het volk

Kakmadam

Nog even terugkomend op dat kakmadam, de grap is dat ik dat helemaal niet ben. Ik heb een klein bedrijf en verdien daar een gewoon inkomen mee, maar ik ben niet rijk. Woon niet in een groot huis, eigenlijk allemaal heel modaal. Heb overigens zelf ook jaren in een flat gewoond, niks mis mee. Ik sta niet ver van mensen met bijstand of een minimumloon af en heb geen oordeel over roken, huisdieren of andere 'geldverslindende hobby's'. Ik ben dit jaar niet op vakantie geweest omdat mijn oude auto het had opgegeven en er een andere tweedehandse moest komen. Die auto kan ik dan prima betalen, maar ook nog een vakantie wordt teveel. Ik heb geen dure kleren en ik praat niet met een aardappel in mijn keel. Ik heb een heel normaal leven.
Ik gunde het meiske gewoon muziekles. Dat pakte verkeerd uit en toen ik moeder (die niet in de schuldsanering zat overigens) confronteerde met mijn ontdekking, kreeg ik 'kakwijf' naar mijn hoofd geslingerd. Lesje geleerd.

Je flinke reactie, heeft wel geholpen om mij duidelijk te maken dat je inderdaad hart voor de mensen hebt die je tijdens je werk tegenkomt, dat is mooi, ik heb het als zorgerverzekeringsklantenservicemedewerker (goed woord voor doorzagen ) wel eens anders gehoord. Ik heb zelfs wat wantrouwen tegen tandartspraktijken gekregen door wat ik ervan hoorde. Maar dat is weer een ander verhaal. Ik hoor van meer wat kleinere praktijken (van andere zorg) dat men daar ook alles uit de kast haalt om klanten/patiënten op een fatsoenlijke manier bij de les probeert te houden. Dat siert ze en jou ook.

Ik vind het wel te ver gaan dat jij contact zoekt met een bewindvoerder vanwege de kosten van een controle. Dat is zo'n 20 euro en dat kan iemand best uit zijn budget bij elkaar geschraapt hebben, waardoor de bewindvoerder er totaal niets mee te maken heeft. Daarnaast vind ik dat de persoon zélf contact moet zoeken met de bewindvoerder voor overleg en eventueel toestemming. Mensen in de schuldhulp zijn niet standaard onkundige wezens. Misschien ben ik in dat opzicht weer 'harder' dan jij, maar als die mensen dat overleg niet plegen, zitten ze zelf met de gebakken peren, dan kunnen ze niet aan een behandeling beginnen. Dat is hún verantwoordelijkheid.

Ook zonder ergens gewoond te hebben waar het slechter is dan in mijn huis, kan ik mij er een voorstelling van maken. Mazzelaartje die ik ben, heb ik inderdaad nog nooit zonder warme douche hoeven leven. Onze flat in Amsterdam was al van een douche voorzien in 1963. Centrale verwarming hadden we 'pas' in 1970. Het was niet standaard aanwezig in de huizen (nieuwbouw koophuizen) de bewoners moesten dat zelf doen. (Ik voel me nu wel een beetje 'oma spreekt') Maar ik weet dus ook nog wat 'bloemen op de ruiten' zijn. Met een beetje vorst was dat mijn uitzicht in de ochtend vanuit mijn bed.

Dat mensen als wij het slechter kunnen hebben dan een alleenstaande met kinderen, vind ik nog niet zo zeker. Stel dat wij in de bijstand zouden zitten, dan krijgen we ruim 1300 euro, tegen ruim 900 voor een alleenstaande ouder, terwijl zij of hij wel dezelfde vaste lasten heeft. Die ouder krijgt wel kinderbijslag, dat hebben wij niet en dat is op gezette tijden jammer. Ik gebruikte dat vroeger alleen voor kleding (ook voor onszelf), niet om rekeningen van te betalen.

Wat vakantie betreft... ik had ergens gelezen dat niet op vakantie kunnen gaan door geldgebrek bij 'armoede' hoort. Ik vind dat je alleen op vakantie kunt gaan als je het je kunt permitteren, maar kinderen die nooit op vakantie gaan, terwijl hun omgeving dat wel doet, dat is toch een beetje sneu. Dus hoewel je vakantie als luxe kunt zien, hoort het er ook 'gewoon' bij. Er zijn niet voor niets allerlei initiatieven om kinderen uit arme gezinnen toch op vakantie te kunnen laten gaan.