Geen idee wat te doen
ik ben al heel lang samen met mijn vriend. Het is geen goede relatie, ik vind het erg eenzaam. Dat is iets wat al jaren speelt. Mijn vriend en ik hebben het hier al heel vaak over gehad. Persoonlijk had ik al lang geleden uit elkaar willen gaan. Helaas heb ik geen groot netwerk om me heen waar ik (tijdelijk) terecht zou kunnen. In deze tijd met de woningcrisis is het heel moeilijk om aan een woning te komen. Ik zou eerlijk gezegd niet goed weten hoe we uit elkaar zouden moeten gaan gezien dit praktische gedeelte.
Daarnaast wil mijn vriend niet uit elkaar gaan. Hij zegt dat hij mij niet kwijt wil. Ook zegt hij dat hij niet weg zal gaan maar sowieso in het huis blijft zitten. Daarnaast hebben we een kind samen waarvoor het niet fijn is als we uit elkaar zouden gaan.
Als ik het toch ter sprake breng raakt mijn vriend overstuur.
Zelf ben ik al heel lang heel ongelukkig in deze relatie. Mijn vriend weet dat. Hij wil daar ook aan werken omdat hij niet uit elkaar wil gaan. Wat ik heel erg mis in onze relatie is een band samen hebben, echt maatjes zijn van elkaar. Dat is er totaal niet. We doen ons eigen ding en dat maakt het voor mij in ieder geval heel eenzaam.
Door de omstandigheden zie ik geen mogelijkheid om weg te gaan. Ik zie geen uitweg uit deze situatie. Dus kabbelt dit al een paar jaar zo door.
Het ontbreken van een band breekt me wel op. Het is voor mij een groot gemis. Nu heb ik heel fout via internet een man leren kennen. Ik had met hem heel fijne gesprekken. Hij gaf me op dat gebied de aandacht die ik al lang thuis mis. Ik voelde me er echt fijn bij. Het was fijn dat iemand me wel zag. Het betekende veel voor me. Het heeft heel lang geduurd omdat ik officieel geen vrijgezel was voor we elkaar gezien hebben. Ik heb dat mijn vriend van tevoren ook vertelt. Hij was boos natuurlijk.
De ontmoeting met die man ging niet zoals dat normaal ging. Na de ontmoeting deed hij ook anders. Hij gaf heel wisselende signalen. Ik heb zelf het idee dat hij zelf ook wat issues had. Het was gewoon heel onduidelijk. Hij zei oa dat hij me niet had willen afwijzen of kwetsen.
In ieder geval is het contact verbroken omdat hij het allemaal niet wist en mij geen duidelijkheid kon bieden. Ik heb zelf het contact verbroken omdat ik er niet tegen kon.
Inmiddels is dat alweer een tijdje geleden. Ik zit er nog steeds heel erg mee. Ik weet ook nog steeds niet wat ik er nou van moet denken. Die man vond is dat ik geen duidelijke keuze had gemaakt. Ik zit nog steeds bij mijn vriend maar ben nog steeds heel ongelukkig daarmee. Ik mis het contact met die andere man heel erg. Het liefst zou ik weer contact met hem willen opnemen. Maar ik wil ook niet als wanhopig iemand achter iemand aanlopen.
Als ik heel erg eerlijk ben zou ik het liefst bij die andere man willen zijn. Het contact betekende heel veel voor me. Ik vind het heel erg hoe het gelopen is. Ik voel me er vaak ellendig door dat ik niet weet wat ik nu het beste kan doen.
Bijtje82 schreef op 08-06-2022 om 16:49:
[..]
Een mediator heeft zeker wel zin. Dat is het begin. Mijn ex wilde ook niet uit elkaar, nog altijd niet.. Maar zonder mediator komen jullie er niet. Een mediator helpt jiet alleen bij het uit elkaar gaan. Hij/zij heeft soms ook connecties en kan je eventueel verder helpen.
Zijn familie helpt niet. Dus hij heeft ook geen goed band met zijn familie? Anders kan ik me niet voorstellen dat zijn familie hem laat vallen.
Ga sparen op een aparte rekening waar hij niet bij kan.
Ik ga er even van uit dat jullie kinderen al iets ouder zijn, aangezien je het over jaren op de basisschool hebt. Ga dus gewoon een weekend weg. Boek een goedkoop hoyelletje of een airbnb en zeg, dit weekend heb jij de zorg over de kinderen.
Ga apart slapen, desnoods op de bank als je elders geen plek hebt. Geef gewoon duidelijk signalen dat jullie uit elkaar zijn. Niet gaan.. Jullie zijn vanaf nu uit elkaar, ongeacht wat hij ervan zegt.
Ik zou eerder denken aan een advocaat. Mijn ex wilde ook niet scheiden. Na acht gesprekken bij een mediator, stond er nog niks op papier.
Lisa, wat je wel of niet al hebt gedaan is niet eens heel belangrijk. Wat wél belangrijk is, is dat je jezelf een doel gaat stellen. Wil je weg bij je vriend? Dan is dat je doel. Een tip van mijn therapeut die ik hier eerder heb gegeven: bedenk hoe jouw leven er over vijf jaar uit zou zien als jij het voor het zeggen hebt. Schrijf het op tot in de kleinste details: hoe je huis eruit ziet, met wie je woont, wat voor werk je doet, hoe je naar je werk gaat....alles. dát wordt je doel. En dan is vanaf dat moment iedere stap die je zet, een stap richting dat doel.
Zo'n doel maakt het makkelijker om keuzes te maken. Om de knoop door te hakken, apart te slapen, een advocaat in te schakelen of juist een kleine studio te huren....alles wordt makkelijker, want alles brengt jou dichter bij je doel.
Echt, lees mijn topic (ex maakt geen haast om te vertrekken). Je moet het heft in handen nemen en in oplossingen gaan denken, ook a die verre van ideaal zijn. Anders kom je echt helemaal nergens tot je een keer geluk hebt met een loting. En ik weet niet hoe het bij jullie is, maar bij ons reageren er zo'n 2.000 mensen op lotingwoningen, dus dat is niet te doen.
Je zult vast een hoop doen en denken. En ik vermoed dat je thuis ook de kar trekt dus dat is ook vermoeiend.
Toch snap ik ook wel weer dat anderen een beetje het idee krijgen dat je niet echt actie onderneemt. Ik denk dat dit komt doordat je een beetje in kringetjes rond blijft draaien op bepaalde punten.
Zo zeg je elke keer weer ' mijn vriend wil niet uit elkaar'. Ja en.... ??? Dan wil hij niet uit elkaar. Als je het van hem af laat hangen ben je op je 99e nog bij hem.
Er zijn dan twee opties of je gaat in relatie therapie en maakt er samen het beste van of je gaat scheiden. Dat eerste is voor jou geen optie meer leid ik af uit alles wat je schrijft.
Je doet alles alleen... En je zult ook alleen alles in gang moeten zetten wat betreft scheiden. Niet wachten tot je vriend ook zegt dat hij uit elkaar wil. Dat gaat niet gebeuren. Dus hoe lang wil je wachten?
Ik vind de tip van mevrouw Krul.een hele goede: waar wil je over 5 jaar staan.
Dan het huis. Het is mij en anderen overduidelijk dat je geen urgentie krijgt en dat je mee moet doen met loten. Gewoon elke keer meedoen en bij zoveel mogelijk woningbouwverenigingen inschrijven.
Het heeft niet heel veel zin om elke keer op te schrijven dat het niet lukt. Blijven proberen. En andere tips ter harte nemen.
Wat betreft het Tiny House. Dat is leuk maar die moet je ook ergens kunnen plaatsen.
Maar goed .... Ook op dat paard kun je ook wedden.
En als laatste. Kun je meer werken zodat je een hoger inkomen genereert? Dan kun je misschien een ander huis huren en in ieder geval meer sparen.
Je staat er alleen voor ... Heel naar maar ook nu moet je dit toch nog alleen oppakken anders kom je nergens. Sterkte.
En iets heel anders. Verdiep je eens in inspirerende verhalen. Ik vind het blad Genoeg bijvoorbeeld heel leuk. Heette vroeger de Vrekkenkrant 
Of verhalen van mensen die een heel andere richting in hun leven hebben gekozen.
Ik denk dat je wat inspiratie mist af en toe...
'Het gaat ook om 2 kinderen basisschool leeftijd. Ik vind het nogal wat om die van hun school af te halen waar ze inmiddels al wat jaren op zitten. Dat doe ik liever niet.'
Het is niet zo'n groot probleem als je denkt. Ik heb maar 1 kind dat 8 jaar lang op dezelfde basisschool heeft gezeten en eigenlijk was dat achteraf jammer, omdat er te weinig aansluiting was met vriendinnetjes. De andere twee kinderen hebben gewisseld, de een 5 keer en de ander 4 keer, vanwege verhuizingen. Zoals de oudste zei: je leert overal wat.
Maar afstand tot de vader is natuurlijk het grootste probleem.
Heb je al eens contact gezocht met die steungroep voor partners? Of ben je dar al mee bekend?
Fijn dat je nu een hobby hebt waar je veel plezier in hebt, ik hoop dat je dan ook andere mensen ontmoet, want het opbouwen van een sociaal netwerk voor jezelf is een belangrijk punt en dat kun je in elk geval zelf doen.
Wat betreft de woning: als je de berichten van de afgelopen jaren hebt gevolgd weet je dat de woonmarkt nu een heel groot probleem is, dus als je een oplossing vindt in een andere richting zou dat helpen.
Tsjor
Leene schreef op 09-06-2022 om 00:10:
Je zult vast een hoop doen en denken. En ik vermoed dat je thuis ook de kar trekt dus dat is ook vermoeiend.
Toch snap ik ook wel weer dat anderen een beetje het idee krijgen dat je niet echt actie onderneemt. Ik denk dat dit komt doordat je een beetje in kringetjes rond blijft draaien op bepaalde punten.
Zo zeg je elke keer weer ' mijn vriend wil niet uit elkaar'. Ja en.... ??? Dan wil hij niet uit elkaar. Als je het van hem af laat hangen ben je op je 99e nog bij hem.
Er zijn dan twee opties of je gaat in relatie therapie en maakt er samen het beste van of je gaat scheiden. Dat eerste is voor jou geen optie meer leid ik af uit alles wat je schrijft.
Je doet alles alleen... En je zult ook alleen alles in gang moeten zetten wat betreft scheiden. Niet wachten tot je vriend ook zegt dat hij uit elkaar wil. Dat gaat niet gebeuren. Dus hoe lang wil je wachten?
Ik vind de tip van mevrouw Krul.een hele goede: waar wil je over 5 jaar staan.
Dan het huis. Het is mij en anderen overduidelijk dat je geen urgentie krijgt en dat je mee moet doen met loten. Gewoon elke keer meedoen en bij zoveel mogelijk woningbouwverenigingen inschrijven.
Het heeft niet heel veel zin om elke keer op te schrijven dat het niet lukt. Blijven proberen. En andere tips ter harte nemen.
Wat betreft het Tiny House. Dat is leuk maar die moet je ook ergens kunnen plaatsen.
Maar goed .... Ook op dat paard kun je ook wedden.
En als laatste. Kun je meer werken zodat je een hoger inkomen genereert? Dan kun je misschien een ander huis huren en in ieder geval meer sparen.
Je staat er alleen voor ... Heel naar maar ook nu moet je dit toch nog alleen oppakken anders kom je nergens. Sterkte.
En iets heel anders. Verdiep je eens in inspirerende verhalen. Ik vind het blad Genoeg bijvoorbeeld heel leuk. Heette vroeger de Vrekkenkrant
Of verhalen van mensen die een heel andere richting in hun leven hebben gekozen.
Ik denk dat je wat inspiratie mist af en toe...
Ik wil nog even reageren.
Dat is ook wat ik vaak terug krijg. Dat mensen inderdaad denken dat ik niks doe eraan. Soms doen ze er harde uitspraken bij ook. Terwijl ik het zo makkelijk gezegd vind en onterecht ook. Ik heb echt veel veel dingen uitgezocht.
Voor mij is het ook een kringetje. Ik zie er zo geen uitweg in.
Natuurlijk beslist mijn vriend niet alleen of we uit elkaar gaan of niet. Als eentje niet meer wil is het klaar. Maar ik kan dat pas kracht bijzetten als ik dan ook daadwerkelijk weg zou kunnen gaan. Nu is dat niet. Ik zeg het nog wel tegen hem dat ik niet gelukkig ben en uit elkaar wil gaan. Maar hij raakt dan elke keer ook overstuur en is heel onredelijk dan. Best een heel drama elke keer. Dat is ook niet fijn in huis elke keer. Ook zeker niet goed voor de kinderen. Als ik weg zou kunnen gaan is zo'n reactie 1 keer en klaar. Nu is dat niet zo. En komt dat elke keer terug.
Ik reageer meer op mensen waarom hun oplossing niet lukt tot nu toe.
Dat laatste zeker. Ik mis zeker ook wat inspiratie. Ik zou het fijn vinden gewoon een nieuwe start ook.
Lisa80 schreef op 10-06-2022 om 11:19:
[..]
Ik wil nog even reageren.
Dat is ook wat ik vaak terug krijg. Dat mensen inderdaad denken dat ik niks doe eraan. Soms doen ze er harde uitspraken bij ook. Terwijl ik het zo makkelijk gezegd vind en onterecht ook. Ik heb echt veel veel dingen uitgezocht.
Voor mij is het ook een kringetje. Ik zie er zo geen uitweg in.
Natuurlijk beslist mijn vriend niet alleen of we uit elkaar gaan of niet. Als eentje niet meer wil is het klaar. Maar ik kan dat pas kracht bijzetten als ik dan ook daadwerkelijk weg zou kunnen gaan. Nu is dat niet. Ik zeg het nog wel tegen hem dat ik niet gelukkig ben en uit elkaar wil gaan. Maar hij raakt dan elke keer ook overstuur en is heel onredelijk dan. Best een heel drama elke keer. Dat is ook niet fijn in huis elke keer. Ook zeker niet goed voor de kinderen. Als ik weg zou kunnen gaan is zo'n reactie 1 keer en klaar. Nu is dat niet zo. En komt dat elke keer terug.
Ik reageer meer op mensen waarom hun oplossing niet lukt tot nu toe.
Dat laatste zeker. Ik mis zeker ook wat inspiratie. Ik zou het fijn vinden gewoon een nieuwe start ook.
Ik zou hier niet meer met je partner over spreken dan.
Probeer zoveel mogelijk te sparen ( lastig nu alles duurder wordt) misschien toch wat meer inkomen te genereren door meer te werken.
Probeer toch wat tips uit over andere manieren van huizen vinden.. lees wat over andere mensen die een ander pad op zijn gegaan. Ga naar de bieb en zoek daar boeken etc.
Zeg tegen jezelf STOP als je weer dreigt in kringetjes rond te gaan draaien "ik moet eerst een huis, ik kan niet weg, mijn vriend wil niets" Je kunt NU nog niet weg en misschien duurt het nog 2 of 3 jaar of misschien wel niet en ben je sneller weg. Maar zoek alvast zoveel mogelijk uit. Wat wil je co-ouderschap, hoe zal het met de financieën gaan, probeer uit te zoeken of jij degene bent die het meeste kans hebt om in het huis te blijven.
Zorg dat je alles op een rijtje hebt.
En ik zou zelf toch nog inzetten op een betere relatie met je partner. Als is het dan niet om samen te blijven, maar je blijft wel ouders. Hoe is hij eigenlijk als vader? Wil hij mee naar therapie etc? ik zou echt nog een poging doen om dat beter te krijgen. Maar goed dat ben ik en ik ken je situatie verder niet en ook niet wat je allemaal hebt geprobeerd.
Lisa80 schreef op 10-06-2022 om 11:19:
[..]
Voor mij is het ook een kringetje. Ik zie er zo geen uitweg in.
Natuurlijk beslist mijn vriend niet alleen of we uit elkaar gaan of niet. Als eentje niet meer wil is het klaar. Maar ik kan dat pas kracht bijzetten als ik dan ook daadwerkelijk weg zou kunnen gaan. Nu is dat niet. Ik zeg het nog wel tegen hem dat ik niet gelukkig ben en uit elkaar wil gaan. Maar hij raakt dan elke keer ook overstuur en is heel onredelijk dan. Best een heel drama elke keer. Dat is ook niet fijn in huis elke keer. Ook zeker niet goed voor de kinderen. Als ik weg zou kunnen gaan is zo'n reactie 1 keer en klaar. Nu is dat niet zo. En komt dat elke keer terug
Zet bij vetgedrukte eens wat extra kracht, het komt veel te vrijblijvend over, al jaren blijkbaar. Het nu wéér op dezelfde manier melden gaat dus niets uitmaken en je komt er geen stap mee verder.
Dus zeg bijv. “het is genoeg geweest en ik weet dat jij niet uit elkaar wilt, maar voor mij is het nu definitief klaar. Hoe gaan we het regelen, wil je wel/niet co-ouderschap en is dit haalbaar? Zo niet, dan laat ik het evt aan een rechter over om te beslissen wie er van ons in het huis blijft wonen als wij hier samen niet uit kunnen komen”
Komt hij dan nóg niet in beweging, dan schakel je een advocaat in en zet je de boel zelf in gang. Ik mis vooral daadkracht Lisa, al besef ik me heus wel dat je in een zeer lastig parket zit. Maar je kunt hem niets steeds laten wegkomen met enkel ‘ik wil niet uit elkaar’, dus nu doorzetten en de regie pakken. Kan het niet goedschiks, dan maar kwaadschiks, al vind ik dit niet eens kwaadschiks.
En ik zou de tip die eerder al is gegeven zeker ook in werking zetten door een eigen kamer in te richten thuis. Niet meer samen slapen en als hij flipt trek je jezelf terug in deze kamer. Gaat hij hierdoor nóg harder flippen dan bel je de politie of wijkagent. Ik weet, klinkt allemaal heel makkelijk, maar je zal toch iets moeten veranderen in je aanpak wil je vooruit komen………
'Hoe gaan we het regelen, wil je wel/niet co-ouderschap en is dit
haalbaar? Zo niet, dan laat ik het evt aan een rechter over om te
beslissen wie er van ons in het huis blijft wonen als wij hier samen
niet uit kunnen komen” '
Ik zou niet metten aan het einde beginnen. Eerst: een maand tijd om het door te laten dringen, dan afspraken over het proces: wat is er nodig, wat gaan we eerst doen (toch mediator?) wie gaan we het vertellen etc. Aan het einde komen pas de regelingen.
Tsjor
Kersje schreef op 10-06-2022 om 12:34:
[..]
Zet bij vetgedrukte eens wat extra kracht, het komt veel te vrijblijvend over, al jaren blijkbaar. Het nu wéér op dezelfde manier melden gaat dus niets uitmaken en je komt er geen stap mee verder.
Dus zeg bijv. “het is genoeg geweest en ik weet dat jij niet uit elkaar wilt, maar voor mij is het nu definitief klaar. Hoe gaan we het regelen, wil je wel/niet co-ouderschap en is dit haalbaar? Zo niet, dan laat ik het evt aan een rechter over om te beslissen wie er van ons in het huis blijft wonen als wij hier samen niet uit kunnen komen”
Komt hij dan nóg niet in beweging, dan schakel je een advocaat in en zet je de boel zelf in gang. Ik mis vooral daadkracht Lisa, al besef ik me heus wel dat je in een zeer lastig parket zit. Maar je kunt hem niets steeds laten wegkomen met enkel ‘ik wil niet uit elkaar’, dus nu doorzetten en de regie pakken. Kan het niet goedschiks, dan maar kwaadschiks, al vind ik dit niet eens kwaadschiks.
En ik zou de tip die eerder al is gegeven zeker ook in werking zetten door een eigen kamer in te richten thuis. Niet meer samen slapen en als hij flipt trek je jezelf terug in deze kamer. Gaat hij hierdoor nóg harder flippen dan bel je de politie of wijkagent. Ik weet, klinkt allemaal heel makkelijk, maar je zal toch iets moeten veranderen in je aanpak wil je vooruit komen………
Ik denk dat mensen niet echt door hebben dat dit al een paar jaar speelt. Ik heb dan ook best wat ingeleverd wbt oa zelfvertrouwen. Want het hakt er behoorlijk in. Ik ben inmiddels wel aan het einde van mijn Latijn. Dus aan daadkracht kan het inderdaad wat ontbreken.
Juist op dit punt mis ik dan ook wat familie om me heen. Iemand die in dit geval voor me was op gekomen. Of samen met me was gaan zitten om eea uit te zoeken.
Lisa80 schreef op 10-06-2022 om 13:05:
[..]
Ik denk dat mensen niet echt door hebben dat dit al een paar jaar speelt. Ik heb dan ook best wat ingeleverd wbt oa zelfvertrouwen. Want het hakt er behoorlijk in. Ik ben inmiddels wel aan het einde van mijn Latijn. Dus aan daadkracht kan het inderdaad wat ontbreken.
Juist op dit punt mis ik dan ook wat familie om me heen. Iemand die in dit geval voor me was op gekomen. Of samen met me was gaan zitten om eea uit te zoeken.
Dat snap ik zeker hoor, het is nogal wat, zeker als het al een aantal jaar duurt. Daarom juist dat ik schreef dat het geen enkele zin heeft het weer als de zoveelste boodschap te gaan brengen, maar concreter én dus met een soort van plan. Zo ziet hij hopelijk in dat het nu wél ernst is en dat hij er niet meer mee wegkomt door enkel te zeggen dat hij niet wilt en het dan weer wegebt tot een volgende keer.
Lisa80 schreef op 10-06-2022 om 13:05:
[..]
Ik denk dat mensen niet echt door hebben dat dit al een paar jaar speelt. Ik heb dan ook best wat ingeleverd wbt oa zelfvertrouwen. Want het hakt er behoorlijk in. Ik ben inmiddels wel aan het einde van mijn Latijn. Dus aan daadkracht kan het inderdaad wat ontbreken.
Juist op dit punt mis ik dan ook wat familie om me heen. Iemand die in dit geval voor me was op gekomen. Of samen met me was gaan zitten om eea uit te zoeken.
Er zijn hier al mensen geweest die aangeboden hebben om te helpen.
Nu laat je alles afhangen van een woning. Ik hoop dat je snel ingeloot wordt, maar er zijn nogal wat wachtenden voor je. Bovendien: een scheiding kan toch worden uitgesproken, terwijl er nog geen andere woning beschikbaar is. Lastig om mee te leven, maar het kan wel. Eerst verhuizen en dan pas scheiden is wat lastiger, want officieel ben je dan nog getrouwd of heb je nog een relatie.
Tsjor
Lisa80 schreef op 10-06-2022 om 13:05:
[..]
Juist op dit punt mis ik dan ook wat familie om me heen. Iemand die in dit geval voor me was op gekomen. Of samen met me was gaan zitten om eea uit te zoeken.
Probeer eens te kijken wat wél kan of wat je wél hebt ipv alleen hetgeen je niet hebt.
Het hebben van familie geeft je nog steeds geen garanties dat zij zouden helpen namelijk. Een netwerk komt niet vanzelf aanbellen, dus probeer daar eens winst te behalen en als je het moeilijk vindt contact te leggen, dan zoek je een coach die je daarbij kan helpen. Je kunt meer dan je zelf denkt, dus wees daarin wat actiever.
tsjor schreef op 10-06-2022 om 14:26:
Nu laat je alles afhangen van een woning. Ik hoop dat je snel ingeloot wordt, maar er zijn nogal wat wachtenden voor je. Bovendien: een scheiding kan toch worden uitgesproken, terwijl er nog geen andere woning beschikbaar is. Lastig om mee te leven, maar het kan wel. Eerst verhuizen en dan pas scheiden is wat lastiger, want officieel ben je dan nog getrouwd of heb je nog een relatie.
Tsjor
En dit! Verdiep je wat meer in de mogelijkheden die er wél zijn, want die zijn er zeker.
tsjor schreef op 10-06-2022 om 14:26:
Nu laat je alles afhangen van een woning. Ik hoop dat je snel ingeloot wordt, maar er zijn nogal wat wachtenden voor je. Bovendien: een scheiding kan toch worden uitgesproken, terwijl er nog geen andere woning beschikbaar is. Lastig om mee te leven, maar het kan wel. Eerst verhuizen en dan pas scheiden is wat lastiger, want officieel ben je dan nog getrouwd of heb je nog een relatie.
Tsjor
Precies.
En als je de woning hebt ben je ook niet direct weg.
Nu wil ik niet heel lullig doen verder. Maar wie gaat jou helpen verhuizen, inrichten, verbouwen als je niemand hebt om op terug te vallen? Ik heb het ook voornamelijk alleen gedaan en ik kan je vertellen dat ik gesloopt ben. Mijn sociale netwerk is ook niet zo groot en van Family hoef ik het ook niet te hebben. Al hebben ze me af en toe wel een beetje kunnen helpen. Nu ben ik wel redelijk ondernemend en handig, ik kan gelukkig heel veel zelf en ben fysiek ook redelijk sterk.
Maar het vreet energie.. En dat is dan alleen nog het fysieke. Daarbij nog werken, zorg voor drie kinderen een complete woning leeghalen. Schilderen, vloeren leggen, meubels in/uit elkaar.
Papier werk, ex die zeurt over geld maar zelf niks bijdraagt
Ik denk echt dat het nu heel wijs is om op welke manier dan ook, een clubje mensen om je heen te creeren die jou kunnen helpen. Want je loopt mental en fysiek helemaal leeg.
Bijtje82 schreef op 10-06-2022 om 14:42:
[..]
Precies.
En als je de woning hebt ben je ook niet direct weg.
Nu wil ik niet heel lullig doen verder. Maar wie gaat jou helpen verhuizen, inrichten, verbouwen als je niemand hebt om op terug te vallen? Ik heb het ook voornamelijk alleen gedaan en ik kan je vertellen dat ik gesloopt ben. Mijn sociale netwerk is ook niet zo groot en van Family hoef ik het ook niet te hebben. Al hebben ze me af en toe wel een beetje kunnen helpen. Nu ben ik wel redelijk ondernemend en handig, ik kan gelukkig heel veel zelf en ben fysiek ook redelijk sterk.
Maar het vreet energie.. En dat is dan alleen nog het fysieke. Daarbij nog werken, zorg voor drie kinderen een complete woning leeghalen. Schilderen, vloeren leggen, meubels in/uit elkaar.
Papier werk, ex die zeurt over geld maar zelf niks bijdraagt
Ik denk echt dat het nu heel wijs is om op welke manier dan ook, een clubje mensen om je heen te creeren die jou kunnen helpen. Want je loopt mental en fysiek helemaal leeg.
Dat is zeker zo. Daar ontbreekt het zeker aan. Dat weet ik.
Maar als het zo makkelijk was om een clubje mensen om me heen te verzamelen dan had ik dat de afgelopen jaren al wel gedaan natuurlijk. Ik verwacht daar niet veel van
Daarom zeg ik dat je in geval van nood vaak wel bij familie terecht kan.
