Geen idee wat te doen
ik ben al heel lang samen met mijn vriend. Het is geen goede relatie, ik vind het erg eenzaam. Dat is iets wat al jaren speelt. Mijn vriend en ik hebben het hier al heel vaak over gehad. Persoonlijk had ik al lang geleden uit elkaar willen gaan. Helaas heb ik geen groot netwerk om me heen waar ik (tijdelijk) terecht zou kunnen. In deze tijd met de woningcrisis is het heel moeilijk om aan een woning te komen. Ik zou eerlijk gezegd niet goed weten hoe we uit elkaar zouden moeten gaan gezien dit praktische gedeelte.
Daarnaast wil mijn vriend niet uit elkaar gaan. Hij zegt dat hij mij niet kwijt wil. Ook zegt hij dat hij niet weg zal gaan maar sowieso in het huis blijft zitten. Daarnaast hebben we een kind samen waarvoor het niet fijn is als we uit elkaar zouden gaan.
Als ik het toch ter sprake breng raakt mijn vriend overstuur.
Zelf ben ik al heel lang heel ongelukkig in deze relatie. Mijn vriend weet dat. Hij wil daar ook aan werken omdat hij niet uit elkaar wil gaan. Wat ik heel erg mis in onze relatie is een band samen hebben, echt maatjes zijn van elkaar. Dat is er totaal niet. We doen ons eigen ding en dat maakt het voor mij in ieder geval heel eenzaam.
Door de omstandigheden zie ik geen mogelijkheid om weg te gaan. Ik zie geen uitweg uit deze situatie. Dus kabbelt dit al een paar jaar zo door.
Het ontbreken van een band breekt me wel op. Het is voor mij een groot gemis. Nu heb ik heel fout via internet een man leren kennen. Ik had met hem heel fijne gesprekken. Hij gaf me op dat gebied de aandacht die ik al lang thuis mis. Ik voelde me er echt fijn bij. Het was fijn dat iemand me wel zag. Het betekende veel voor me. Het heeft heel lang geduurd omdat ik officieel geen vrijgezel was voor we elkaar gezien hebben. Ik heb dat mijn vriend van tevoren ook vertelt. Hij was boos natuurlijk.
De ontmoeting met die man ging niet zoals dat normaal ging. Na de ontmoeting deed hij ook anders. Hij gaf heel wisselende signalen. Ik heb zelf het idee dat hij zelf ook wat issues had. Het was gewoon heel onduidelijk. Hij zei oa dat hij me niet had willen afwijzen of kwetsen.
In ieder geval is het contact verbroken omdat hij het allemaal niet wist en mij geen duidelijkheid kon bieden. Ik heb zelf het contact verbroken omdat ik er niet tegen kon.
Inmiddels is dat alweer een tijdje geleden. Ik zit er nog steeds heel erg mee. Ik weet ook nog steeds niet wat ik er nou van moet denken. Die man vond is dat ik geen duidelijke keuze had gemaakt. Ik zit nog steeds bij mijn vriend maar ben nog steeds heel ongelukkig daarmee. Ik mis het contact met die andere man heel erg. Het liefst zou ik weer contact met hem willen opnemen. Maar ik wil ook niet als wanhopig iemand achter iemand aanlopen.
Als ik heel erg eerlijk ben zou ik het liefst bij die andere man willen zijn. Het contact betekende heel veel voor me. Ik vind het heel erg hoe het gelopen is. Ik voel me er vaak ellendig door dat ik niet weet wat ik nu het beste kan doen.
Jippox schreef op 01-07-2022 om 22:07:
je kunt natuurlijk ook sámen een cursus gaan doen. Dat is misschien nog wel een beter idee!
Dat vind ik niet leuk met hem. Ik zou liever een partner hebben waar ik een band mee heb.
Lisa80 schreef op 01-07-2022 om 23:02:
[..]
Dat vind ik niet leuk met hem. Ik zou liever een partner hebben waar ik een band mee heb.
Ja dan kun je of gaan scheiden, of toch kijken of er samen nog iets is. Die band was er toch ooit, dus die kun je ook nieuw leven inblazen!
Als ik het zo lees dan gaat een eventuele nieuwe relatie je ook niet helpen. Je mist aansluiting bij andere mensen misschien moet je daar aan gaan werken met behulp van een psycholoog.
Bolmieke schreef op 02-07-2022 om 09:31:
Als ik het zo lees dan gaat een eventuele nieuwe relatie je ook niet helpen. Je mist aansluiting bij andere mensen misschien moet je daar aan gaan werken met behulp van een psycholoog.
Dat heb ik allemaal al gedaan. Daar heb ik ook geen behoefte meer aan eerlijk gezegd.
Het is gewoon jammer want ik ben erg gesloten/verlegen bij mensen. Pas als ik mensen beter ken stel ik mezelf meer open. Maar die kans krijg ik vaak niet omdat andere mensen spontaner zijn en dat praat makkelijker. Mij slaan ze dan snel over. Mensen leren me dan ook niet kennen. Zo gaat het ook op hobbieclubjes enz. Ik kan gewoon beter iets 1 op 1 gaan doen. Maar ik weet niet goed wat
Lisa80 schreef op 02-07-2022 om 10:57:
[..]
Dat heb ik allemaal al gedaan. Daar heb ik ook geen behoefte meer aan eerlijk gezegd.
Het is gewoon jammer want ik ben erg gesloten/verlegen bij mensen. Pas als ik mensen beter ken stel ik mezelf meer open. Maar die kans krijg ik vaak niet omdat andere mensen spontaner zijn en dat praat makkelijker. Mij slaan ze dan snel over. Mensen leren me dan ook niet kennen. Zo gaat het ook op hobbieclubjes enz. Ik kan gewoon beter iets 1 op 1 gaan doen. Maar ik weet niet goed wat
Probeer dan meer 1:1 contact te hebben met mensen ipv groepjes. Ik kijk zelf ook altijd eerst de kat uit de boom. Verder staat mijn gezicht altijd op onweer waardoor mensen denken dat ik niet/moeilijk te benaderen ben.
Hoe vaak ik al niet gehoord heb dat achteraf pas bleek dat ik toch best wel tof ben en leuk gezelschap.
Pro eer niet gelijk bij een grote groep te willen horen, maar breid het geleidelijk aan wat uit. Zodat je jezelf op je gemak voelt.
Bijtje82 schreef op 02-07-2022 om 11:24:
[..]
Probeer dan meer 1:1 contact te hebben met mensen ipv groepjes. Ik kijk zelf ook altijd eerst de kat uit de boom. Verder staat mijn gezicht altijd op onweer waardoor mensen denken dat ik niet/moeilijk te benaderen ben.
Hoe vaak ik al niet gehoord heb dat achteraf pas bleek dat ik toch best wel tof ben en leuk gezelschap.
Pro eer niet gelijk bij een grote groep te willen horen, maar breid het geleidelijk aan wat uit. Zodat je jezelf op je gemak voelt.
Ja precies dit. Heb ik ook weleens gehoord.
Ik weet alleen niet zo goed waar/hoe ik nieuwe mensen 1 op 1 kan leren kennen.
Ik denk dat je mensen leren kennen als ‘bijvangst’ zou moeten proberen te zien. Ik heb bijvoorbeeld eens een tijdje op yoga gezeten en daar heb ik geen contacten aan overgehouden maar het was wel een fijn uurtje, je doet eens wat anders, je beweegt wat en je ontspant wat. En vooraf of achteraf maak je eens een klein praatje. Ik merk dat dat soort kleine dingen voor mij al een verschil kunnen maken. Ook bijvoorbeeld praatjes met andere mensen met honden. Zijn er geen rassen waar jij niet allergisch voor bent? Mijn hond verhaart bijvoorbeeld niet. Ik weet niet of dat een verschil zou maken? Ik denk er nu over om bij een koor te gaan. Er is binnenkort een intro-activiteit van een koor waar ik eens een kijkje ga nemen. Ik weet niet of je een beetje in de alternatieve wereld geïnteresseerd bent? Ik vind mantra zingen bijvoorbeeld ook heerlijk. Dat doe ik ook geregeld. Ik ben verder niet zo’n ‘zwever’ dus ik zit niet zo diep in dat wereldje maar gewoon dat zingen, vind ik heerlijk.
Als je de lat heel hoog legt, dat je en de activiteit heel erg leuk moet vinden en dan ook nog mensen moet leren kennen van jezelf, wordt het moeilijk. Misschien gewoon maar eens met iets beginnen waarvan je weet dat het je goed zou doen: een hardloopcursus, naailes, yoga, meditatie of mindfulness, vrijwilligerswerk bij iets waar je affiniteit mee hebt, bij een wandelclub, een weekje alleen op (groeps-)vakantie, in de natuur of een mooie culturele reis. Wat doe jij eigenlijk graag in je vrije tijd? Waar ontspan je van?
Okay Lisa, weet je nog dat ik zei dat je zelf je pijn in stand hield door het steeds te benoemen en iets van de buitenwereld te verwachten
Dat doe je nu weer, je hebt een terugval in je oude denkwijzes. Dat is niet erg, dat is deel van het proces en ja het is ook vervelend geweest maar je kan nu anders kiezen.
want er gebeurt nu hetzelfde als de eerste tientallen zo niet honderden berichten: Lisa zegt hoe erg het is, mensen hebben empathie en geven voorstellen om het op te lossen. Lisa zegt dat dat niet kan of dat ze dat al gedaan heeft. Nee dat werkt inderdaad niet want het moet van jou zelf komen, van binnen uit.
Weet je nog twee weken terug:
je zag ineens het licht en vroeg om echte hulp, hulp bij wat jij kon doen. Je kreeg een heleboel tips. zoals affirmaties, allerleid dingen
Mijn two cents is nu, terug te gaan naar die tips en alle positieve feedback die je toen kreeg omdat je er zelf voor ging, Lees het nog eens en kies er voor nu helemaal terug te gaan naar jezelf en het opnieuw op te pakken. Je kan het want je hebt het al gedaan en het ging fantastisch en iedereen was ineens lief voor je.
Mija schreef op 02-07-2022 om 12:01:
Ik denk dat je mensen leren kennen als ‘bijvangst’ zou moeten proberen te zien. Ik heb bijvoorbeeld eens een tijdje op yoga gezeten en daar heb ik geen contacten aan overgehouden maar het was wel een fijn uurtje, je doet eens wat anders, je beweegt wat en je ontspant wat. En vooraf of achteraf maak je eens een klein praatje. Ik merk dat dat soort kleine dingen voor mij al een verschil kunnen maken. Ook bijvoorbeeld praatjes met andere mensen met honden. Zijn er geen rassen waar jij niet allergisch voor bent? Mijn hond verhaart bijvoorbeeld niet. Ik weet niet of dat een verschil zou maken? Ik denk er nu over om bij een koor te gaan. Er is binnenkort een intro-activiteit van een koor waar ik eens een kijkje ga nemen. Ik weet niet of je een beetje in de alternatieve wereld geïnteresseerd bent? Ik vind mantra zingen bijvoorbeeld ook heerlijk. Dat doe ik ook geregeld. Ik ben verder niet zo’n ‘zwever’ dus ik zit niet zo diep in dat wereldje maar gewoon dat zingen, vind ik heerlijk.
Als je de lat heel hoog legt, dat je en de activiteit heel erg leuk moet vinden en dan ook nog mensen moet leren kennen van jezelf, wordt het moeilijk. Misschien gewoon maar eens met iets beginnen waarvan je weet dat het je goed zou doen: een hardloopcursus, naailes, yoga, meditatie of mindfulness, vrijwilligerswerk bij iets waar je affiniteit mee hebt, bij een wandelclub, een weekje alleen op (groeps-)vakantie, in de natuur of een mooie culturele reis. Wat doe jij eigenlijk graag in je vrije tijd? Waar ontspan je van?
Ik denk dat je gelijk hebt. Ik vind het wel moeilijk omdat ik zo graag ergens bij zou willen horen. Dat ik echt een band voel met mensen. Dat mensen het leuk vinden als ik er ook bij ben. Dat is wat ik al heel lang zoek.
Ik ben wel geïnteresseerd in de alternatieve wereld. Verder hou ik van schilderen, wandelen, bloemstukken maken. Ik ga het liefst gewoon iets met iemand doen, al zou het een kopje koffie drinken zijn.
MRI schreef op 02-07-2022 om 12:16:
Okay Lisa, weet je nog dat ik zei dat je zelf je pijn in stand hield door het steeds te benoemen en iets van de buitenwereld te verwachten
Dat doe je nu weer, je hebt een terugval in je oude denkwijzes. Dat is niet erg, dat is deel van het proces en ja het is ook vervelend geweest maar je kan nu anders kiezen.
want er gebeurt nu hetzelfde als de eerste tientallen zo niet honderden berichten: Lisa zegt hoe erg het is, mensen hebben empathie en geven voorstellen om het op te lossen. Lisa zegt dat dat niet kan of dat ze dat al gedaan heeft. Nee dat werkt inderdaad niet want het moet van jou zelf komen, van binnen uit.
Weet je nog twee weken terug:
je zag ineens het licht en vroeg om echte hulp, hulp bij wat jij kon doen. Je kreeg een heleboel tips. zoals affirmaties, allerleid dingen
Mijn two cents is nu, terug te gaan naar die tips en alle positieve feedback die je toen kreeg omdat je er zelf voor ging, Lees het nog eens en kies er voor nu helemaal terug te gaan naar jezelf en het opnieuw op te pakken. Je kan het want je hebt het al gedaan en het ging fantastisch en iedereen was ineens lief voor je.
Ik doe die affirmaties nog steeds 🙂
Ik heb er gewoon heel veel moeite mee dat dingen uit jezelf moeten komen.
Lisa80 schreef op 02-07-2022 om 12:22:
[..]
Ik doe die affirmaties nog steeds 🙂
Ik heb er gewoon heel veel moeite mee dat dingen uit jezelf moeten komen.
Geef het tijd en bezie het patroon dat weer ontstaat: Lisa gaat de hele tijd haar moeite benoemen, iedereen probeert het op te lossen. Niets werkt volgens Lisa.
Er werden veel meer tips gegeven dan affirmaties. Maar de crux was dat jij ineens inzag dat je je eigen pijn in stand aan het houden was. Daar lijkt het nu ook op. Lees even terug hoe het ging veertien dagen geleden. Misschien helpt dat
Lisa80 schreef op 02-07-2022 om 12:20:
[..]
Ik denk dat je gelijk hebt. Ik vind het wel moeilijk omdat ik zo graag ergens bij zou willen horen. Dat ik echt een band voel met mensen. Dat mensen het leuk vinden als ik er ook bij ben. Dat is wat ik al heel lang zoek.
Ik ben wel geïnteresseerd in de alternatieve wereld. Verder hou ik van schilderen, wandelen, bloemstukken maken. Ik ga het liefst gewoon iets met iemand doen, al zou het een kopje koffie drinken zijn.
Volgens mij zijn er her en der in Nederland wel spirituele centra of groepjes waar je bijeenkomsten, cursussen of retraites kunt doen. Durf je het aan om je regio aan te geven? Dan zouden we eventueel vrijblijvend kunnen meezoeken. Er zitten hier echt een stel Google-wonders volgens mij!
Mijn moeder heeft heel lang in de bloemenclub van de kerk gezeten. Iedere week maakte ze met een klein groepje vrouwen de bloemstukken voor de diensten op zondag. Ze ging er zelf niet eens naartoe, naar die diensten 😂.
Ken je NMLK? Ik heb dertig jaar geleden wel eens een tijdje zoiets gedaan en daar heb ik een goede vriendin aan overgehouden. Is een soort ‘datingsite’ maar dan voor gewone vrienden/kennissen/mensen om samen dingen mee te doen. Ook daar is het wel een beetje afhankelijk van de regio hoeveel aanbod er is. Meer in steden dan in dorpen natuurlijk.
Hoe meer ik van je lees, hoe meer ik denk dat je jezelf beperkt door de hoge eisen die je stelt: ‘Het kan niet leuk zijn tenzij ik er een vriendin leer kennen. Ik moet gewoon 1:1 vertrouwelijke gesprekken kunnen voeren.’ Dat is gewoon niet waar. Ik neem onmiddellijk van je aan dat je daar enorme behoefte aan hebt en daar doe ik niks aan af. Maar het is gewoon niet waar dat dit het is of niks.
Ik ben ook niet zo gemakkelijk met small talk en gesprekjes en zo. Als ik ergens naartoe ga, maak ik geregeld een afspraak met mezelf: Ik ‘moet’ een uurtje blijven en in dat uurtje ‘moet’ ik twee gesprekjes hebben gehad, liefst met onbekenden. Het mag overal over gaan. Een kort praatje over het weer of de aanleiding van de bijeenkomst is genoeg. En als ik er na dat uurtje dan niks aan vind, ‘mag’ ik van mezelf naar huis. Vaak ben ik dan door mijn weerstand heen en vind ik het best leuk. Soms niet en dan ga ik naar huis. Maar dan ben ik altijd tevreden over mezelf want ik heb mijn best gedaan om er iets van te maken. Zoiets zou jij ook eens kunnen proberen. Het geeft veel voldoening. Zelfs als het weinig oplevert qua contacten. Omdat je doelen stelt die je zelf in de hand hebt.
Mija schreef op 02-07-2022 om 13:00:
[..]
Volgens mij zijn er her en der in Nederland wel spirituele centra of groepjes waar je bijeenkomsten, cursussen of retraites kunt doen. Durf je het aan om je regio aan te geven? Dan zouden we eventueel vrijblijvend kunnen meezoeken. Er zitten hier echt een stel Google-wonders volgens mij!
Mijn moeder heeft heel lang in de bloemenclub van de kerk gezeten. Iedere week maakte ze met een klein groepje vrouwen de bloemstukken voor de diensten op zondag. Ze ging er zelf niet eens naartoe, naar die diensten 😂.
Ken je NMLK? Ik heb dertig jaar geleden wel eens een tijdje zoiets gedaan en daar heb ik een goede vriendin aan overgehouden. Is een soort ‘datingsite’ maar dan voor gewone vrienden/kennissen/mensen om samen dingen mee te doen. Ook daar is het wel een beetje afhankelijk van de regio hoeveel aanbod er is. Meer in steden dan in dorpen natuurlijk.
Hoe meer ik van je lees, hoe meer ik denk dat je jezelf beperkt door de hoge eisen die je stelt: ‘Het kan niet leuk zijn tenzij ik er een vriendin leer kennen. Ik moet gewoon 1:1 vertrouwelijke gesprekken kunnen voeren.’ Dat is gewoon niet waar. Ik neem onmiddellijk van je aan dat je daar enorme behoefte aan hebt en daar doe ik niks aan af. Maar het is gewoon niet waar dat dit het is of niks.
Ik ben ook niet zo gemakkelijk met small talk en gesprekjes en zo. Als ik ergens naartoe ga, maak ik geregeld een afspraak met mezelf: Ik ‘moet’ een uurtje blijven en in dat uurtje ‘moet’ ik twee gesprekjes hebben gehad, liefst met onbekenden. Het mag overal over gaan. Een kort praatje over het weer of de aanleiding van de bijeenkomst is genoeg. En als ik er na dat uurtje dan niks aan vind, ‘mag’ ik van mezelf naar huis. Vaak ben ik dan door mijn weerstand heen en vind ik het best leuk. Soms niet en dan ga ik naar huis. Maar dan ben ik altijd tevreden over mezelf want ik heb mijn best gedaan om er iets van te maken. Zoiets zou jij ook eens kunnen proberen. Het geeft veel voldoening. Zelfs als het weinig oplevert qua contacten. Omdat je doelen stelt die je zelf in de hand hebt.
Dankjewel!
Ik woon in provincie Brabant
Ik heb heel vaak meegemaakt dat ik in een groep geen aansluiting heb. Daarom ben ik eigenlijk een beetje huiverig geworden om nog alleen naar een clubje te gaan. Dat is het meer.
Dankjewel voor je tip over wat je met jezelf afspreekt op een bijeenkomst.
Lisa80 schreef op 02-07-2022 om 13:42:
[..]
Dankjewel!
Ik woon in provincie Brabant
Ik heb heel vaak meegemaakt dat ik in een groep geen aansluiting heb. Daarom ben ik eigenlijk een beetje huiverig geworden om nog alleen naar een clubje te gaan. Dat is het meer.
Dankjewel voor je tip over wat je met jezelf afspreekt op een bijeenkomst.
Je komt een groep ook niet zomaar in. Daarvoor zul je echt moeite moeten doen.
Ik zit een beetje in dezelfde positie als jij, al denk ik dat ik dan misschien net iets makkelijker contact maak. Probleem is alleen dat het contact oppervlakkig is en altijd van mijn kant komt.
Ben ook wel eens jaloers op mensen die ogenschijnlijk altijd iets leuks doen met anderen. Vraag me dan ook af waarom ik alleen thuis zit. Kan best heel deprimerend zijn.
Op mijn werk ben ik de hele dag aan het plannen, maar thuis absoluut niet. Dan kan ik zomaar ineens besluiten dat ik iets wil doen en meestal ga ik dat ook doen.. Lekker impulsief.
Merk alleen dat anderen hun hele week vooruit plannen. Ik vang dus heel vaak bot als ik vraag of er iemand zin heeft om te komen eten, gaan shoppen oid. Maar ondanks de afwijzing blijf ik het proberen. Ook al voelt het op dat moment klote en zit je weer een avond alleen op de bank.
Uiteindelijk moet je er zelf iets van mKen.
Mocht het je leuk lijken. En ik kan natuurlijk niet in je portemonnee kijken, dan vind ik het prima om eens een dagje samen op te trekken hoor. Neem je kinderen mee, doen we een dagje dierentuin ofzo. Die kinderen vermaken zich samen wel. 😜
En misschien willen er nog wel meer aansluiten?
