Geen familiaal contact.
Hallo
Ben nieuw hier en m´n 1ste bericht.
Zal direct met de deur in huis vallen. Als iemand je doodzwijgt, hoe ga je ermee om?
M´n moeder heeft na n discussie (over m´n huwelijk) te kennen gegeven haar nooit meer te bellen. Nu bijna 4 maanden geleden. Ze neemt niet op. Ze belt ook niet. Bezoek gaat niet want woont in buitenland.
Alvast bedankt
07Kers07 schreef op 19-02-2023 om 08:11:
[..]
Ja inderdaad, de grootste deel van de tijd zijn ze bij mij. Het is nu een gewoonte geworden maar het wordt me soms teveel. Ik zeg dan soms m´n gedachten maar het wordt me niet in dank afgenomen omdat ik altijd meegaand ben. Heb het goede voor voor iedereen, ben behulpzaam en heb een zwak voor kleine kindjes/baby´s. Maar mettertijd merkte ik, dat wat ik ook deed, het NOOIT genoeg was voor hem en zo ben ik in een soort web terecht gekomen door m´n goedheid. Als ik voor mezelf kies, ben ik egoïstisch en slecht. Sta ik klaar met hulp dan wordt dat als vanzelfsprekend gevonden.
Als je toch geen goed kan doen, doe dan waar jezelf zin in hebt, wat goed is voor jou dan maak je in elk geval één gelukkig.
Wat je erg afhankelijk maakt is dat je zelf geen inkomen hebt. Daardoor accepteer je sneller je huidige situatie waarin je niet gelukkig bent. Daar zou ik eerst verandering in proberen te brengen. Je eigen inkomen, niet financiëel afhankelijk zijn maakt je ook mentaal sterker. Wat je ook besluit, nu of in de toekomst, een eigen inkomen geeft je meer ruimte in je keuzes.
Over het verbroken contact met je moeder.
Je schrijft dat jouw moeder (en rest van de familie?) in het buitenland woont. Liggen jouw roots daar ook? Je schrijft dat je moeder zich schaamt: is dit ook een onderdeel van de cultuur van dit buitenland en dus ook van het gezin waar jij uit komt? Ik vraag het omdat ik weet van dit onderdeel van een cultuur dat het erg lastig kan zijn om ergens open over te praten. Dat is niet onbelangrijk.
Wat al werd genoemd om foto's en verhalen (van de kleinkinderen) te blijven sturen, eens in de maand per mail of whatsapp (en misschien wat echte foto's en kindertekeningen per brief). Daar kan je geen buil aan vallen en dan hoeven zij en jij het niet te hebben over wat tussen jullie instaat. Praten over iets waar je beiden van houdt werkt verbindend. Je kan natuurlijk ook je kinderen laten videobellen met je moeder. Hoe oud zijn je kinderen eigenlijk? En ik zou voor de rest zorgen dat je ook met een of twee andere familieleden het contact aanhaalt zodat je bij onmin met de een, niet van de hele familie verstoten bent. Dat is sowieso beter voor jou: meer hengeltjes in het water..
En wellicht dat er daarna ruimte is bij jouw moeder om jouw verhaal hoe het zo gekomen is, hoe alleen je je voelt en hoe moeilijk het dat allemaal maakt.. En dat zou ik per brief doen (papieren brief) want mail en whatsapp gaat snel maar omdat reageren ook snel gaat kom je bij negatieve emoties snel in een negatieve spiraal terecht. Ik zou wel foto's en tekeningen van de kinderen en jouw verhaal met haar, apart houden, ook in de lijn van communicatie.
Philou schreef op 20-02-2023 om 11:38:
Over het verbroken contact met je moeder.
Je schrijft dat jouw moeder (en rest van de familie?) in het buitenland woont.
TO woont in buitenland
gr Angela
Angela1967 schreef op 20-02-2023 om 12:33:
[..]
TO woont in buitenland
gr Angela
Volgens mij staat er dat moeder in het buitenland woont.
“Ze neemt niet op. Ze belt ook niet. Bezoek gaat niet want woont in buitenland.”
Schemerlampje schreef op 20-02-2023 om 14:03:
[..]
Volgens mij staat er dat moeder in het buitenland woont.
“Ze neemt niet op. Ze belt ook niet. Bezoek gaat niet want woont in buitenland.”
aha!
dat heb ik dus de hele tijd verkeerd gelezen, dank
gr Angela
