Geen familiaal contact.
Hallo
Ben nieuw hier en m´n 1ste bericht.
Zal direct met de deur in huis vallen. Als iemand je doodzwijgt, hoe ga je ermee om?
M´n moeder heeft na n discussie (over m´n huwelijk) te kennen gegeven haar nooit meer te bellen. Nu bijna 4 maanden geleden. Ze neemt niet op. Ze belt ook niet. Bezoek gaat niet want woont in buitenland.
Alvast bedankt
Ik lees dat je in een ongezond huwelijk zit. En dat er iets gebeurd is, wat jij niet aan je ouders hebt verteld. Maar dat ze zelf hebben ondekt. Door dat "iets" willen jouw ouders geen contact meer met je willen hebben, zolang je bij je man blijft.
Hieruit trek ik de conclusie, dat het "iets" is, wat zo tegen de normen en waarden van je ouders ingaan. Dat ze daardoor geen contact willen. De vraag is of de rest van de familie geen contact wil omdat je ouders dat niet willen. Of dat het hun ook tegen de borst stuit.
Je kan natuurlijk ook contact zoeken met de rest van de familie. Hebben jouw kinderen (zijn pubers schrijf je) ook geen contact meer met hun?
Het is lastig om advies te geven als je dat "iets" niet weet.
Wanneer zou je geen contact meer willen.
Ik kan me voorstellen als het met criminele activiteiten,sexueel misbruik, zinloos geweld , aansluiten bij een terreurbeweging te maken heeft, ik ook terughoudend zou worden in het contact.
Bijtje82 schreef op 17-02-2023 om 10:27:
[..]
Waaruit haal jij dat het huwelijk beroerd js?
Misschien uit:
07Kers07 schreef op 17-02-2023 om 08:06:
Ok, ik heb geen gezond huwelijk en ben dat allang gewend maar ik vind dat ze dat niet moeten verwachten van mij (hem verlaten)
07Kers07 schreef op 16-02-2023 om 22:02:
[..]
Nee, niet pas getrouwd. Heb tieners. Ze zijn nooit tegen m´n huwelijk geweest. Ja idd, er zijn zaken gebeurd, maar ouders staan erbuiten. Heb ze gewoon nooit iets gezegd wat er gaande was tot ze het hebben ontdekt. Maar toch vind ik dat ze het recht niet hebben om me af te sluiten van heel de familie inclusief broers/zussen.
Ja, dat mag je vinden, dat ze daar geen recht toe hebben. Maar je ouders en de rest van de familie hebben natuurlijk zelf ook rechten. En wij kunnen van alles gaan vinden maar contact afdwingen gaat je niet lukken op grond van wat wij vinden.
Philou schreef op 17-02-2023 om 11:08:
[..]
Misschien uit:
07Kers07 schreef op 17-02-2023 om 08:06:
Ok, ik heb geen gezond huwelijk en ben dat allang gewend maar ik vind dat ze dat niet moeten verwachten van mij (hem verlaten)
Die heb ik gemist. Excuus.
Maar goed, uiteindelijk weten we nog niets.
Prillewits schreef op 17-02-2023 om 11:24:
[..]
Ja, dat mag je vinden, dat ze daar geen recht toe hebben. Maar je ouders en de rest van de familie hebben natuurlijk zelf ook rechten. En wij kunnen van alles gaan vinden maar contact afdwingen gaat je niet lukken op grond van wat wij vinden.
Niemand heeft 'rechten' in dit soort situaties. Ja, je kunt het vinden en 'rechten' klinkt heel mooi, maar je krijgt ze niet altijd. Dat lijkt me ook in dit geval vreselijk.
EmmaT schreef op 17-02-2023 om 11:40:
[..]
Niemand heeft 'rechten' in dit soort situaties. Ja, je kunt het vinden en 'rechten' klinkt heel mooi, maar je krijgt ze niet altijd. Dat lijkt me ook in dit geval vreselijk.
Iedereen heeft natuurlijk het recht contact te verbreken, denk dat dat wordt bedoeld.
07Kers07: het is natuurlijk erg verdrietig dat jouw ouders de beslissing hebben genomen het contact te verbreken. Of dit uit boosheid, bescherming of een laatste wanhopige poging is om hun kind uit dat ongezonde huwelijk te krijgen, doet er niet zo toe.
Ik vind het wel heel verdrietig om te lezen dat je in een ongezond huwelijk blijft, omdat je het gewend bent, zoals je zelf schrijft. Kan me heel goed voorstellen dat dit voor je ouders ook erg moeilijk is en mss is dit hún manier om er het best mee om te kunnen gaan. Hoe dan ook is en blijft het een verdrietige situatie.
Probeer vooral zo goed als je kunt rechtsstreeks contact te leggen met mensen waar je eerst alleen "via" deze persoon contact mee had.
Probeer ook het contact met je moeder open te houden op een asynchrone manier, dwz dat je het aan haar laat om wel of niet te regareen. Dat betekent dat je nooit opbelt en nooit opzettelijk een persoon "toevallig" tegenkomt, want daarmee zet je haar voor het blok en maak je het erger. Maar als je vroeger verjaardagskaarten en schoolfoto's stuurde, blijf dat vooral doen. Misschien kun je een app-groep opstarten om foto's van de kinderen te delen. Houd het vooral vrijblijvend, dwz ze hoeft niet te reageren. En als je goed hebt nagedacht over de situatie, dan kun je ook een keer een brief sturen met jouw eigen gedachten over de situatie.
Ik weet niet goed wat er achter zit bij je moeder. Is het manipulatief (ik ga jou dwingen), is het zelfbescherming (het contact met jou is zo pijnlijk voor haar dat het dragelijker is voor haar om geen contact te hebben) of is het een soort van gefrustreerde wanhoopsdaad uit machteloosheid (ik weet het niet meer, laat ik dit maar eens proberen)...
Misschien staat je moeder open voor contact waarbij het 'lastige' onderwerp (jouw man, jouw huwelijk) niet genoemd wordt. Misschien dat je daar via verjaardagskaarten en schoolfoto's en ander 'koetjes-en-kalfjes' contact naar toe kunt groeien.
Maar zoek ondertussen sowieso contact met de rest van de familie. En ook daar, misschien is bellen en bezoek nog wat te veel gevraagd; begin dan laagdrempelig en vrijblijvend met een app-groep voor nieuwtjes/foto's oid.
Misschien kun je deze actie van je moeder ook zien als een wake up call. Misschien kun je wel weg uit een foute situatie alleen kun je zelf niet die stap zetten. Als je moeder dit uit oprechte zorg doet en jij weet precies wat ze bedoelt dan kun je wel boos worden op haar maar dan is het moment waarop ze jou hulp heeft geboden misschien allang voorbij? En durf je niet toe te geven dat je wel weg wilt?
gr Angela
Wat zou je zelf graag willen? Weer contact met je moeder en via je moeder met de rest of dat je zelf on contact staat met de rest en je moeder even zo laat? Of misschien gaat het je alleen om het waarom en hoezo begrijpen.
Ik heb weinig begrip voor ouders die het contact met hun kinderen verbreken. Toch kun je daar helaas weinig aan doen, als ze niet willen, houdt het op.
Hopelijk lukt het om andere contacten te krijgen en vind je ooit de kracht om uit dat slechte huwelijk te stappen. Ik vermoed dat er echt wel iets ergs aan de hand is, als je moeder hiertoe besluit.
Hoe is het voor je kinderen eigenlijk om op te groeien in zo’n gezin waarvan de ouders een “ongezond” huwelijk hebben en nu ook zonder contact nog met familie?
Prillewits schreef op 17-02-2023 om 18:32:
Hoe is het voor je kinderen eigenlijk om op te groeien in zo’n gezin waarvan de ouders een “ongezond” huwelijk hebben en nu ook zonder contact nog met familie?
Wat wil je met die vraag bereiken? M.i. beetje hoog gehalte emotioneel spielerei door de kinderen ermee te halen terwijl TO het al lastig genoeg heeft met haar moeder en haar familie, die haar de rug toe keren.
TO, ik herken wat zaken; een kink in de kabel met als gevolg dat de ‘matriarch’ haar hele kroost tegen mij opzette. Ik ben mijn eigen weg gaan volgen en voor mijzelf gaan afvragen wat ik belangrijk vond en waar ik aan kon werken door o.a. zelf ook te ‘groeien’ of gesprekken anders in te gaan. Dit groeiproces deed ik oa voor de pubers, voor hen koos ik ervoor de stekker er niet te halen maar eerst voor verbetering te gaan. Achteraf ben ik blij dat ik mij niet heb laten beïnvloeden door commentaar van familie. Het is vreemd als familie elkaar niet meer steunen maar tegenover elkaar gaan staan; daar schiet je niets mee op.
Zelf ben ik op gegeven moment wel bij haar langs gegaan en het op een gesprek gezet. Helaas geen succes. Maar TO zou haar moeder een brief kunnen schrijven.
Ik vind dat het behoud van gezin boven familie gaat, als je meent dat dit ten minste nog een toekomst in zich heeft.
Lotte78 schreef op 17-02-2023 om 10:57:
Ik lees dat je in een ongezond huwelijk zit. En dat er iets gebeurd is, wat jij niet aan je ouders hebt verteld. Maar dat ze zelf hebben ondekt. Door dat "iets" willen jouw ouders geen contact meer met je willen hebben, zolang je bij je man blijft.
Hieruit trek ik de conclusie, dat het "iets" is, wat zo tegen de normen en waarden van je ouders ingaan. Dat ze daardoor geen contact willen. De vraag is of de rest van de familie geen contact wil omdat je ouders dat niet willen. Of dat het hun ook tegen de borst stuit.
Je kan natuurlijk ook contact zoeken met de rest van de familie. Hebben jouw kinderen (zijn pubers schrijf je) ook geen contact meer met hun?
Het is lastig om advies te geven als je dat "iets" niet weet.
Wanneer zou je geen contact meer willen.
Ik kan me voorstellen als het met criminele activiteiten,sexueel misbruik, zinloos geweld , aansluiten bij een terreurbeweging te maken heeft, ik ook terughoudend zou worden in het contact.
Ongezond kan ook betekenen; gokschulden of ontrouw of een buitenechtelijk kind. Aspecten die je ook liever voor jezelf houdt. Dan is het niet aan je ouders om jou aan te sporen de schaar er in te zetten omdat het in strijd is met hun normen en waarden. Maar TO zegt er niets over, dus lijkt het mij netter als we er niet naar vragen maar focussen op hoe contact met moeder in het buitenland verbeterd kan worden.
Ik heb wel alle reacties gelezen. Hartelijk dank om te reageren.
Algemene reactie: m´n man heeft kindjes van een ander na mijn kinderen en het grootste deel van de tijd verzorg ik hen. Voor m´n familie heb ik dit (dat hij een ander had want ik wou de vuile was niet buiten hangen) jarenlang geheim gehouden uit schaamte. Ik wou het nooit bekendmaken maar bij een bezoek hebben ze zaken gezien en verschoten een babybedje te zien en vroeg men uitleg.
Er is nog steeds contact met die andere vrouw door hem. Ze woont in zelfde app. Zij heeft zelf ook kinderen van een ander. (ze kan/kon niet alle kinderen tegelijk aan vandaar grootste deel bij mij. Ik wou het niet in het begin maar jullie kennen de mooie praatjes van mannen: dan hou ik meer van jou etc.)
Het was heel moeilijk voor mij om te accepteren maar in het begin was er vleierij en manipulatie. Tja dat is erin geslopen en m´n moeder heeft m´n ogen wat geopend. Maar weggaan kan ik niet, niet voor hem maar voor de kinderen. Ze willen ook niet dat ik wegga. Zelf heb ik geen inkomen of iets.
M´n ma was in shock en haar laatste woorden na ik weet niet hoeveel keer gebeld te hebben na het bezoek, waren: je bent gewoon een werkster voor hem dat is geen huwelijk en bel me nooit meer. Toen werd het stil en ik zei ok en heb afgelegd. That´s it.
