Flirten met je eigen man/vrouw
ik ben gefrustreerd! Ik snap zo weinig van liefdesrelaties… die van anderen en de mijne!
Ik vraag me af: waarom stoppen we op een bepaald moment in de relatie met elkaar te flirten, verleiden en versieren?
Elke relatie begint (toch vaak) met flirten, versieren en verleiden… we doen ons stinkende best, kleden ons mooi en sexy, lachen met elkaar, teasen elkaar, zijn speels… wow die rush! En ja laten we eerlijk zijn , dat flirten leidt toch grotendeels tot die aantrekking en de verliefdheid.
En dan na een tijd, poof weg! Ja we verbinden, meer diepgang, het leven… en hop we zijn vergeten hoe flirten er überhaupt uitziet…
na een tijd beseffen we dat we die speelsheid missen, straffer nog we missen ons eigen speelse kant… we missen dat deeltje van ons dat zich levendig voelt… de genegenheid zwakt af, de aantrekking verminderd, en de lust en seks ook… (we gaan dit toch niet ontkennen) en dan op een dag is het gemis zo groot - die ene gevoelige snaar is al lang niet meer geraakt … komt er een nieuwe persoon die weer en Bam, we voelen ons weer levendig en sommigen gaan over die ene fijne grens en gaan vreemd… o die andere geeft wel aandacht, ow die andere flirt ow die andere versiert, verleidt….
Ik ben gefrustreerd! Ben 2 jaar met mijn partner en damn wat mis ik het versieren en verleiden, het flirten het spelen!!!
Ik probeer zelf nog steeds sexy te zijn, lingerie, altijd netjes en sexy, lachen naar hem, flirten, teasen, spelen…. Hij daarentegen… weinig over van het versieren van weleer! Het voelt allemaal zo ‘zakelijk’ zo saai, eentonig … seks en intimiteit is ‘mechanisch’ geworden.
Een hele dag wordt amper met elkaar gecommuniceerd… we gaan naar bed… kusje en klopje op de schouder… zullen we? Knettergek word ik ervan! Wel zeggen ik mis X Y Z maar jet dan teveel gedoe of moeite vinden ombré flirten of versieren als toen?!? (Maar passeert er een nieuw blondje… dan gaat zijn geflirt wel vanzelf)
Gek wordt ik ervan.
dus mijn eigenlijke vraag: WAAROM STOPPEN DE MEESTE MENSEN MET FLIRTEN MET HUN PARTNER?
Waar zijn ze hun speelse kant onderweg verloren? Ik ben een echte speelvogel… maar de speelmaatjes worden snel tam en saai 😢
En nu weer in de verleiding om met anderen te flirten, want dan voel ik me levend
AlisonH schreef op 11-09-2023 om 17:21:
[..]
Dan is het inderdaad een kwestie van bewoordingen. Voor mij is flirten echt een begin-van-de-relatie-ding, dus dan zou ik met een ander dan mijn man moeten gaan flirten en ik houd liever degene die ik al ruim 25 jaar heb. Die regelmatig bloemen meeneemt en me een knuffel geeft of lieve appjes stuurt, maar die ook in heel praktische daden toont dat hij van me houdt. De relatie van je ouders kan echt wel, maar het kost ook echt tijd om een stevig huwelijk op te bouwen. Zeker in tropenjaren met verlies en verdriet was het speelse er bij ons wel even af. De liefde niet, gelukkig. En de speelsheid is ook weer terug. Je best blijven doen voor elkaar moet altijd wel, wat mij betreft.
Maar als jij zoveel mist in je relatie terwijl je wel een monogame relatie wil, is dit dan wel de goede man voor jou? 2 jaar is nog niet zo lang om al zoveel te missen. Dat houd je nooit 25 of 50 jaar vol. Dat hij met anderen wél flirt vind ik ook niet zo’n leuke eigenschap. Laatste vraag: bespreek je dit ook met hem? En hoe reageert hij dan?
Wat jij over je relatie schrijft is wat ik idd bedoel met flirten… flirten, spelen elkaar andere aandacht geven dan ‘voor elkaar zorgen’…
De tropenjaren hebben we niet, allebei groter kinderen… en latten… dus sleur kan je niet echt hebben…
Erover praten doen we maar het blijft wringen… lees ook mijn andere reacties hier boven.
wil ik zo oud worden als ik al zoveel mis? Neen… misschien mijn vraag hier om te toetsen of ik niet teveel ‘verwacht’ van relaties? Wil ik iemand waar ik wel van jou en om geef opgeven voor een onrealistisch sprookje dat ik najaag…
Altijd goed om te reflecteren…
En als side joke: 50 jaar lukt niet tenzij ik 100 word 😄
Theekannetje schreef op 11-09-2023 om 18:08:
Dat is gewoon biologie … een verliefdheid met de heftige emoties, aandacht en heftige seksuele aantrekkingskracht duurt 2 à 3 jaar. Daarna komt dat met vlagen maar meestal niet vanzelf. Je moet het misschien bewust “spelen”, maar dan merk je dat dat ook seksuele en opwindende spanning geeft. Na de dierlijke verliefdheid komt het menselijke “houden van”. Veel rustiger. Zo zitten we in elkaar. Sommige mensen hebben het daar moeilijker mee dan anderen. Ik zou dat eens aangeven. Doe iets, al lijkt het geforceerd. 👍
Ik ben niet 100% akkoord met de ‘biologie’… die speelt wel een rol in het begin… maar het versieren en verleiden (flirten, de speelsheid) is toch wat die verliefdheid in beweging zet… hormonen ok, maar ik ben meer dan hormonen!
Zoals je zelf aangeeft, forceren - ik noem het eerder bewust moeite doen… werkt volgens mij om de aantrekking en verliefdheid te behouden en dat naast het houden van, verliefdheid is voor mij een deel van houden van. De partner blijven behagen en beminnen, blijven lachen en speelsheid in de relatie houden. Waarom zou ik bvb geen jartellen meer aantrekken omdat ik in fase ‘houden van’ ben beland? Net omdat ik van mijn partner hou ga ik me nog vrijer en open voelen om ‘setjes’ bvb aan te doen… wel hoop ik (verwacht ik) dat mijn partner me ook blijft verleiden en versieren, zelfs na 10 jaar…
Het wordt eerlijk gezegd beetje ‘wazig’ in mijn hoofd… verwacht ik niet gewoon wat niet kan, hoewel ik het bij mijn ouders wel altijd heb gezien?
Ik zou dan toch het goede voorbeeld blijven geven en hem een beetje mee trekken daarin. En blijven aangeven dat je dit speelse leuk vindt, en dat je graag wilt dat hij jou ziet staan en dat ook laat merken. Blijven aangeven en wanneer hij dan ook 'iets' laat zien wat flirterig is hem dat ook laten blijken, dat je dat waardeert, ziet en leuk vindt. Je bent nooit te oud om iets bij te leren toch?
Belgica schreef op 11-09-2023 om 19:39:
[..]
Ik ben niet 100% akkoord met de ‘biologie’… die speelt wel een rol in het begin… maar het versieren en verleiden (flirten, de speelsheid) is toch wat die verliefdheid in beweging zet… hormonen ok, maar ik ben meer dan hormonen!
Zoals je zelf aangeeft, forceren - ik noem het eerder bewust moeite doen… werkt volgens mij om de aantrekking en verliefdheid te behouden en dat naast het houden van, verliefdheid is voor mij een deel van houden van. De partner blijven behagen en beminnen, blijven lachen en speelsheid in de relatie houden. Waarom zou ik bvb geen jartellen meer aantrekken omdat ik in fase ‘houden van’ ben beland? Net omdat ik van mijn partner hou ga ik me nog vrijer en open voelen om ‘setjes’ bvb aan te doen… wel hoop ik (verwacht ik) dat mijn partner me ook blijft verleiden en versieren, zelfs na 10 jaar…
Het wordt eerlijk gezegd beetje ‘wazig’ in mijn hoofd… verwacht ik niet gewoon wat niet kan, hoewel ik het bij mijn ouders wel altijd heb gezien?
Ik sta er ook zo in en ja, het kan wél.
In een eerdere post vroeg ik al: is hijbereid met jou mee te gaan hierin, zelfs al voelt het eerst wat ongemakkelijk, of blijft hij bescheiden toekijken hoe jij niet aan je speelse trekken komt en uiteindelijk de stekker eruit trekt? Kortom, gaat hij mee met jou, net zoals jij met hem meegaat in het swingersverhaal (wat ik overigens wel heel erg, zelfs te vroeg in jullie relatie vind, de stevige basis is nog lang niet opgebouwd. Dat is best wel een rode vlag voor mij. Maar dat is mijn mening, die hoef je natuurlijk niet te delen).
RoodVruchtje schreef op 11-09-2023 om 19:11:
[..]
100% eens met deze reactie!
Een relatie opengooien is alleen maar houdbaar bij een goeie stabiele basis waarin communicatie al goed loopt! Zoals ik het lees ben jij, Belgica, in zoverre gelukkig met hem, maar mis je de speelsheid zoals jij deze hebt mogen ervaren vanuit jouw jeugd. Overigens, de relatie van jouw ouders en de manier zoals jij deze omschrijft, komt ontzettend fijn en warm over, erg leuk om te lezen. Heel begrijpelijk dat ook jij dit, met zo’n voorbeeld, nastreeft in je eigen relatie.
Jouw partner heeft dit totaal nooit mogen ervaren, haast het tegenovergestelde zelfs en is misschien zelfs zichzelf nog aan het ontdekken, wie ben ik als persoon en persoonlijkheid? Zijn eigen ‘zijn’ werd nl altijd de kop ingedrukt vroeger, dat kan nogal shocking voor hem zijn als hij jouw jeugdervaringen hoort. Misschien zou je daar eens een begripvol gesprek over kunnen openen met hem?
Want wat voor jou ‘normaal’ en als wens wordt beschouwt, werd bij hem als ‘belachelijk’ en vooral not-done bestempeld. Heel verdrietig eigenlijk en ook best bepalend voor de rest van je leven, kijk maar naar jouw eigen ervaring.
Ik weet uit ervaring dat het zeker mogelijk is om binnen een langdurige relatie speelsheid en flirten te behouden. Toevallig sprak ik een aantal maanden geleden de dochter (nu 28) van mijn inmiddels overleden beste vriendin. Zij en haar moeder (mijn vriendin dus) hebben, toen dochter 5 jaar oud was, bijna een jaar bij mij en ex-vriend ingewoond (mijn vriendin zat nl in een gewelddadige relatie en móest daar gewoon weg met haar dochtertje). Elke dag draaiden wij keihard 10 minuten ‘foute muziek’ en liepen wij de polonaise door het huis en dat heeft zo’n ontzettende indruk op haar gemaakt, ze kijkt daar met heel veel liefde en dankbaarheid op terug.
En ook op feestjes of partijen hadden ex-vriend en ik een bepaalde ‘code’ bij oogcontact die liet doorschemeren dat ‘ik/hij zin in hem/mij had’ en wisten wij elkaar steeds onverwachts te verrassen of elkaar een warm gevoel te geven en dat bij 10 jaar relatie. Ik vind flirten ook niet gelijkstaan aan veroveren, helemaal niet zelfs.
Hetgeen jij graag wilt is dus zeker mogelijk, maar dat behelst ook een vorm van communicatie en kwetsbaarheid (vooral voor jouw vriend).
Het is een langere post geworden dan verwacht, dus hou het hier even bij, maar ik zie jullie relatie helemaal nog niet als ‘klaar’ eigenlijk 😉
Wow! De nagel op de kop!!! 😊
Ik lees vaker reacties van je en ben altijd zo verbluft hoe jij zaken kader! Dankjewel voor jouw bijdrage! Het bracht een glimlach bij me op en een warm gevoel - weet je dat gevoel begrepen te worden. Dankjewel hiervoor!
Heb idd een fijn kader gekend thuis 😊 en streef daar ook naar, het is mijn ‘blueprint’ zeg maar… een plan kan je wel altijd lichtjes aanpassen, niet?
En je hebt een punt als het gaat over mijn partner wiens ‘ik’ onderdrukt is geweest… hij zei laatst nog: ik weet niet wie ik ben buiten de zoon van …, de vader van … of de ‘echtgenoot’ van… maar hoe daarmee omgaan??? open begripvolle gesprekken
Zalig de polonaise op foute muziek en de ‘code’ blikken! Dat ja, dat is wat ik nog graag eens wil ervaren!
Let’s have an open chat with the boyfriend soon.
MamaE schreef op 11-09-2023 om 19:22:
Mijn man en ik flirten niet bepaald met elkaar. We weten wat we voor elkaar voelen en wat we aan elkaar hebben. Maar we doen wel ons best voor elkaar, om de ander blij te maken, laten weten dat we van elkaar houden, moeite doen om er een beetje leuk uit te zien, liefde en genegenheid tonen, complimentjes geven etc.
Ik hoef hem niet meer te veroveren, maar ik ben na al die jaren nog steeds heel blij met hem en dat mag hij best weten. En dat is volstrekt wederzijds.
Mooi dat dat voor jullie werkt 😊 zie je iedereen is gelukkig verschillend.
Bij mij wringt het een beetje als ze gezegd wordt : we weten wel dat we van elkaar houden… onlangs zij mijn partner dit… maar je weet toch dat ik van je hou? Ja, klopt! En toch zie ik dat nog graag af en toe bevestigd dmv speelsheid, teasen en flirten …. Neem dat weg en ik voel me net een ‘kamerplant’ - voor lief genomen.
Allicht komt dit uit mijn opvoeding… we wisten als gezin dat we van elkaar houden en toch bleven we verbinden door speelsheid en affectie naast het zorgen voor elkaar
Belgica schreef op 11-09-2023 om 19:58:
[..]
Mooi dat dat voor jullie werkt 😊 zie je iedereen is gelukkig verschillend.
Bij mij wringt het een beetje als ze gezegd wordt : we weten wel dat we van elkaar houden… onlangs zij mijn partner dit… maar je weet toch dat ik van je hou? Ja, klopt! En toch zie ik dat nog graag af en toe bevestigd dmv speelsheid, teasen en flirten …. Neem dat weg en ik voel me net een ‘kamerplant’ - voor lief genomen.
Allicht komt dit uit mijn opvoeding… we wisten als gezin dat we van elkaar houden en toch bleven we verbinden door speelsheid en affectie naast het zorgen voor elkaar
Maar als hij na 6 maanden al begon over swingen snap ik eerlijk gezegd niet waarom je niet daar gestopt bent met de relatie, klinkt meer alsof hij vooral in andere vrouwen geïnteresseerd is.
Nick90 schreef op 11-09-2023 om 20:01:
[..]
Maar als hij na 6 maanden al begon over swingen snap ik eerlijk gezegd niet waarom je niet daar gestopt bent met de relatie, klinkt meer alsof hij vooral in andere vrouwen geïnteresseerd is.
Ja, ik vind dat ook erg vreemd om al in zo'n prille relatie voor te stellen.
IMI-x2 schreef op 11-09-2023 om 19:48:
[..]
Ik sta er ook zo in en ja, het kan wél.
In een eerdere post vroeg ik al: is hijbereid met jou mee te gaan hierin, zelfs al voelt het eerst wat ongemakkelijk, of blijft hij bescheiden toekijken hoe jij niet aan je speelse trekken komt en uiteindelijk de stekker eruit trekt? Kortom, gaat hij mee met jou, net zoals jij met hem meegaat in het swingersverhaal (wat ik overigens wel heel erg, zelfs te vroeg in jullie relatie vind, de stevige basis is nog lang niet opgebouwd. Dat is best wel een rode vlag voor mij. Maar dat is mijn mening, die hoef je natuurlijk niet te delen).
Ik denk wel dat hij bereid hiermee in te gaan, de speelsheid. Wel voel ik veel weerstand en ook heel veel onwennigheid (wat ik wel snap!) Tijd zeker, tijd om te wennen, groeien, andere perspectieven te krijgen…
Snap je ‘red flag’ mbt swingen… zijn ervan bewust dat dit nog veel te vroeg is… het wringt nog heel hard… ik sta open voor openheid en zaken uitproberen. We zijn er naartoe gegaan, niet gedwongen tot nu toe…. Brengt juist bepaalde emoties van beide aan het licht, die we eens de scherpe emoties zijn gaaN liggen kunnen bespreken. Wat heeft het in de werkelijkheid met me gedaan, wat vond ik leuk, wat vond ik minder leuk. Beantwoord dit wel aan de behoefte die ik dacht te hebben/niet te hebben. Wil ik dit zus of zo of besef ik dat ik dit eigenlijk niet wil. Moeilijke gesprekken, wel verhelderend en heel vermoeiend… is ook een stukje mezelf dieper ontdekken.
Amai en daar moet je 48 voor zijn 😅
Nick90 schreef op 11-09-2023 om 20:01:
[..]
Maar als hij na 6 maanden al begon over swingen snap ik eerlijk gezegd niet waarom je niet daar gestopt bent met de relatie, klinkt meer alsof hij vooral in andere vrouwen geïnteresseerd is.
ik snap je opmerking en zou deze ook plaatsen bij het lezen van mijn verhaal. Er is natuurlijk een hele context die je hier niet mee krijgt…
IMI-x2 schreef op 11-09-2023 om 20:06:
[..]
Ja, ik vind dat ook erg vreemd om al in zo'n prille relatie voor te stellen.
Met 6 maanden ruk je meestal nog de kleren van elkaars lijf elke keer dat je de kans krijgt.
Maar in z’n eentje komt hij die parenclub waarschijnlijk niet in.
Belgica schreef op 11-09-2023 om 20:15:
[..]
ik snap je opmerking en zou deze ook plaatsen bij het lezen van mijn verhaal. Er is natuurlijk een hele context die je hier niet mee krijgt…
Ja mijn ding zou het niet zijn.
Nick90 schreef op 11-09-2023 om 20:19:
[..]
Ja mijn ding zou het niet zijn.
Ach, en zo heeft iedereen wel iets waarom het voor iemand anders niets zou zijn. Gelukkig maar dat niet iedereen valt voor hetzelfde nietwaar 😫
Belgica schreef op 11-09-2023 om 19:52:
[..]
Wow! De nagel op de kop!!! 😊
Ik lees vaker reacties van je en ben altijd zo verbluft hoe jij zaken kader! Dankjewel voor jouw bijdrage! Het bracht een glimlach bij me op en een warm gevoel - weet je dat gevoel begrepen te worden. Dankjewel hiervoor!
Heb idd een fijn kader gekend thuis 😊 en streef daar ook naar, het is mijn ‘blueprint’ zeg maar… een plan kan je wel altijd lichtjes aanpassen, niet?
En je hebt een punt als het gaat over mijn partner wiens ‘ik’ onderdrukt is geweest… hij zei laatst nog: ik weet niet wie ik ben buiten de zoon van …, de vader van … of de ‘echtgenoot’ van… maar hoe daarmee omgaan??? open begripvolle gesprekken
Zalig de polonaise op foute muziek en de ‘code’ blikken! Dat ja, dat is wat ik nog graag eens wil ervaren!
Let’s have an open chat with the boyfriend soon.
Geen dank hoor, graag gedaan zelfs, want ik begreep blijkbaar best wat je bedoelde 😉
Het zijn vaak de kleine dingen die het ‘m doen in een relatie, want ik lees ook vaak hier op het forum dat een relatie hard werken is. Dat geldt dus niet voor mij, want zodra een relatie voor mij hard werken wordt is de relatie al op z’n end. Maar goed, ook dat is voor iedereen heel persoonlijk blijkbaar gezien de reacties daarop. 
Belgica schreef op 11-09-2023 om 19:39:
[..]
Ik ben niet 100% akkoord met de ‘biologie’… die speelt wel een rol in het begin… maar het versieren en verleiden (flirten, de speelsheid) is toch wat die verliefdheid in beweging zet… hormonen ok, maar ik ben meer dan hormonen!
Zoals je zelf aangeeft, forceren - ik noem het eerder bewust moeite doen… werkt volgens mij om de aantrekking en verliefdheid te behouden en dat naast het houden van, verliefdheid is voor mij een deel van houden van. De partner blijven behagen en beminnen, blijven lachen en speelsheid in de relatie houden. Waarom zou ik bvb geen jartellen meer aantrekken omdat ik in fase ‘houden van’ ben beland? Net omdat ik van mijn partner hou ga ik me nog vrijer en open voelen om ‘setjes’ bvb aan te doen… wel hoop ik (verwacht ik) dat mijn partner me ook blijft verleiden en versieren, zelfs na 10 jaar…
Het wordt eerlijk gezegd beetje ‘wazig’ in mijn hoofd… verwacht ik niet gewoon wat niet kan, hoewel ik het bij mijn ouders wel altijd heb gezien?
Ik denk dat ik me niet duidelijk heb uitgedrukt 😄 Soms moeilijk om met berichtjes iets duidelijk te maken. Het is wetenschappelijk onderbouwd en veel onderzoek naar gedaan: de verliefdheidshormonen pieken de eerste twee à drie jaar. Dat is helaas wel algemeen. Het geflirt, geplaag en elkaar verleiden komt dan vanzelf. Van elkaar niet kunnen blijven. Constant met elkaar bezig zijn. Maar niemand houdt dat uit. Dezelfde levels aanhouden van deze hoge piek de rest van het leven zou ons gewoon uitputten. Je hebt immers voor niets anders oog en het blik vernauwt. Het wordt zelfs vergeleken met een verslaving. Als het goed is volgt er na de verliefdheid de hechting. (Hechtingshormoon piekt dan) Wil dat zeggen dat er dan niet meer geflirt kan worden? Natuurlijk niet. Maar je kunt toch niet ontkennen dat de spanning van het begin niet even hoog blijft. Je moet daar wel bewuster mee omgaan dan. Ik heb het ook bij mijn ouders gezien, die lichamelijke liefde, dat flirten, en dat was super. Mijn man heeft dat niet gezien. Dus dat was voor mij meer vanzelfsprekend. En het verliefd gevoel komt met vlagen terug. Maar de allesverterende passie… nee… dat is eigenlijk onmogelijk. Als ik het zo lees wil je man steeds opnieuw het “nieuwe”, het superspannende, de verovering, verleiden en verleid worden … maar echt “nieuw” kunnen jullie voor elkaar niet meer worden. Het is eigenlijk altijd een kwestie van bewuste keuzes maken. En kiezen is ook altijd een beetje verliezen. Al dat swingen en al je zogenaamde verlangens blijven nalopen… been there, done that … voor mij werkt het alvast niet. Als jullie wensen zo ver uit elkaar liggen en jullie kunnen elkaar daar niet in vinden, wordt dat moeilijk. Ik begrijp zeker je wens voor een speelse, sensuele relatie met je eigen man. Die wens heeft evenveel bestaansrecht als zijn wens om te experimenteren. Wij lossen het op door te spelen met elkaar, maar dat komt niet zomaar. Je moet daar een beetje aandacht voor blijven hebben, bewust. En dan komt de rest vanzelf. Misschien dat je man zich dit niet kan voorstellen, maar het kan echt leuk en spannend worden, al lijkt het in het begin een beetje geforceerd. Allez… mijn ervaring he. Het verschil is wel dat mijn man zelf niet open staat voor buitenstaanders, dus dat is makkelijker om overeen te komen. Maar ik denk ook dat het blijven najagen van ongebreideld genot en aandacht van anderen op den duur een doodlopend spoor is. Althans, in mijn beleving. Ik hoop dat jullie een weg kunnen vinden naar elkaar x
