Flirten met je eigen man/vrouw
ik ben gefrustreerd! Ik snap zo weinig van liefdesrelaties… die van anderen en de mijne!
Ik vraag me af: waarom stoppen we op een bepaald moment in de relatie met elkaar te flirten, verleiden en versieren?
Elke relatie begint (toch vaak) met flirten, versieren en verleiden… we doen ons stinkende best, kleden ons mooi en sexy, lachen met elkaar, teasen elkaar, zijn speels… wow die rush! En ja laten we eerlijk zijn , dat flirten leidt toch grotendeels tot die aantrekking en de verliefdheid.
En dan na een tijd, poof weg! Ja we verbinden, meer diepgang, het leven… en hop we zijn vergeten hoe flirten er überhaupt uitziet…
na een tijd beseffen we dat we die speelsheid missen, straffer nog we missen ons eigen speelse kant… we missen dat deeltje van ons dat zich levendig voelt… de genegenheid zwakt af, de aantrekking verminderd, en de lust en seks ook… (we gaan dit toch niet ontkennen) en dan op een dag is het gemis zo groot - die ene gevoelige snaar is al lang niet meer geraakt … komt er een nieuwe persoon die weer en Bam, we voelen ons weer levendig en sommigen gaan over die ene fijne grens en gaan vreemd… o die andere geeft wel aandacht, ow die andere flirt ow die andere versiert, verleidt….
Ik ben gefrustreerd! Ben 2 jaar met mijn partner en damn wat mis ik het versieren en verleiden, het flirten het spelen!!!
Ik probeer zelf nog steeds sexy te zijn, lingerie, altijd netjes en sexy, lachen naar hem, flirten, teasen, spelen…. Hij daarentegen… weinig over van het versieren van weleer! Het voelt allemaal zo ‘zakelijk’ zo saai, eentonig … seks en intimiteit is ‘mechanisch’ geworden.
Een hele dag wordt amper met elkaar gecommuniceerd… we gaan naar bed… kusje en klopje op de schouder… zullen we? Knettergek word ik ervan! Wel zeggen ik mis X Y Z maar jet dan teveel gedoe of moeite vinden ombré flirten of versieren als toen?!? (Maar passeert er een nieuw blondje… dan gaat zijn geflirt wel vanzelf)
Gek wordt ik ervan.
dus mijn eigenlijke vraag: WAAROM STOPPEN DE MEESTE MENSEN MET FLIRTEN MET HUN PARTNER?
Waar zijn ze hun speelse kant onderweg verloren? Ik ben een echte speelvogel… maar de speelmaatjes worden snel tam en saai 😢
En nu weer in de verleiding om met anderen te flirten, want dan voel ik me levend
Ja, eigenlijk zeggen wij hetzelfde als ik je goed lees 😄 Je hebt een rechtmatige wens die zeker uitvoerbaar is 🥰
Theekannetje schreef op 12-09-2023 om 11:30:
[..]
Ik denk dat ik me niet duidelijk heb uitgedrukt 😄 Soms moeilijk om met berichtjes iets duidelijk te maken. Het is wetenschappelijk onderbouwd en veel onderzoek naar gedaan: de verliefdheidshormonen pieken de eerste twee à drie jaar. Dat is helaas wel algemeen. Het geflirt, geplaag en elkaar verleiden komt dan vanzelf. Van elkaar niet kunnen blijven. Constant met elkaar bezig zijn. Maar niemand houdt dat uit. Dezelfde levels aanhouden van deze hoge piek de rest van het leven zou ons gewoon uitputten. Je hebt immers voor niets anders oog en het blik vernauwt. Het wordt zelfs vergeleken met een verslaving. Als het goed is volgt er na de verliefdheid de hechting. (Hechtingshormoon piekt dan) Wil dat zeggen dat er dan niet meer geflirt kan worden? Natuurlijk niet. Maar je kunt toch niet ontkennen dat de spanning van het begin niet even hoog blijft. Je moet daar wel bewuster mee omgaan dan. Ik heb het ook bij mijn ouders gezien, die lichamelijke liefde, dat flirten, en dat was super. Mijn man heeft dat niet gezien. Dus dat was voor mij meer vanzelfsprekend. En het verliefd gevoel komt met vlagen terug. Maar de allesverterende passie… nee… dat is eigenlijk onmogelijk. Als ik het zo lees wil je man steeds opnieuw het “nieuwe”, het superspannende, de verovering, verleiden en verleid worden … maar echt “nieuw” kunnen jullie voor elkaar niet meer worden. Het is eigenlijk altijd een kwestie van bewuste keuzes maken. En kiezen is ook altijd een beetje verliezen. Al dat swingen en al je zogenaamde verlangens blijven nalopen… been there, done that … voor mij werkt het alvast niet. Als jullie wensen zo ver uit elkaar liggen en jullie kunnen elkaar daar niet in vinden, wordt dat moeilijk. Ik begrijp zeker je wens voor een speelse, sensuele relatie met je eigen man. Die wens heeft evenveel bestaansrecht als zijn wens om te experimenteren. Wij lossen het op door te spelen met elkaar, maar dat komt niet zomaar. Je moet daar een beetje aandacht voor blijven hebben, bewust. En dan komt de rest vanzelf. Misschien dat je man zich dit niet kan voorstellen, maar het kan echt leuk en spannend worden, al lijkt het in het begin een beetje geforceerd. Allez… mijn ervaring he. Het verschil is wel dat mijn man zelf niet open staat voor buitenstaanders, dus dat is makkelijker om overeen te komen. Maar ik denk ook dat het blijven najagen van ongebreideld genot en aandacht van anderen op den duur een doodlopend spoor is. Althans, in mijn beleving. Ik hoop dat jullie een weg kunnen vinden naar elkaar x
Dankjewel! We snappen elkaar denk ik, ik ben het helemaal eens met jou… je omschrijft nu de situatie en hoe ikzelf erin sta helemaal juist 😊
Geeft me ook weer pistes om samen te bespreken. Zoals je aangeeft is het ‘spannend’ bij elkaar maken echt iets vreemds voor mijn partner en voelt heel onwennig… mss kan hij zich daarvoor openstellen en dan voelen hoe het is… net zoals we experimenteren met het swingen… het is een ontdekkingsreis… yupp stil traveling at 48 😅
Wel leuk vind ik eigenlijk, zelf al kost het soms moeite en lopen de emoties soms op… jezelf nog beter leren kennen en groeien met vallen en opstaan
👍😄😘
Ik begrijp het als en dat flirtgedrag afneemt na een tijdje in een relatie. Iets anders wat er vlak naast ligt maar wel heel belangrijk is imho, is als mensen zich voor lief genomen voelen, niet meer gewaardeerd voelen. Dan kan je makkelijk gaan terug verlangen naar de flirterige periode terwijl een lieve blik of een ander blijk van waardering al heel veel goed zouden maken.
Maar als, zoals ts schrijft, hij wel kan flirten met blondjes die voorbij komen maar jou niet ziet staan, dan zou ik me een sukkeltje gaan voelen. Of een soort moeder van een negentienjarige thuiswonende knul: thuis emotionele opvang en gezelligheid hebben en buiten de player zijn.
Ik maak me plaatsvervangend zorgen over het swingen. Je schrijft dat het zijn wens was, al vanaf het prille begin. Dat jij mee gaat, maar het klinkt echt niet van harte. Dan schrijf je:
" Ik wil net met mijn partner spelen en flirten, hij geeft duidelijk niet thuis … heeft ook duidelijk aan dat WEL met anderen te willen doen… en met wie speel ik dan? (Ja hier komt heel veel ego bij kijken, i know 🙈 mijn therapeut geeft mij de goeie sleutels om mee te werken.) Dus ik ga mee… en het is ‘plezant’ (zijn nog niet all the way gegaan) maar bij mij blijft een duidelijke leegte: de speelsheid met mijn partner… zie je speelsheid is meer dan seks… het is eerder passie, seksualiteit… dansen, lachen, … plezier hebben… dat zit in zoveel meer dan in lekkere seksuele spanning."
Je blijft dus nog steeds op je honger zitten. Erger nog, je wordt erdoor met je neus op jouw probleem met hem geduwd: hij wil wel met een ander spelen, maar niet niet mij?! Dat kan voor jou toch haast niet anders dan kwetsend zijn? Swingen is dus geen oplossing voor jou. Het is iets wat jij voornamelijk voor je partner doet. Dat is m.i. absoluut geen goede basis om te gaan swingen. Dat doe je (in mijn belevingswereld) alleen als je het allebei heel graag wilt én vanuit een stabiele basis, en die is er na 6 maanden nog lang niet. Ik vind het een nogal bijzondere vraag van hem, eufemistisch gezegd.
Hou je alsjeblieft jezelf en je eigen grenzen, normen en waarden heel goed in het oog?
Je mag best iets voor een ander doen, maar swingen voor een ander gaat te ver. "Nee, dat wil ik niet meer" of "over een paar jaar kijken we weer wat we doen" zijn ook prima antwoorden.
Ik ken wel een stel dat altijd de intentie heeft gehad om vanaf het begin de relatie te openen. Die hadden daar ook al ervaring mee (de ene met een open relatie de ander met vreemdgaan waardoor bleek dat hij poly was). Maar dat was vanaf begin duidelijk en is veelvuldig besproken. De relatie heeft zich daarin ook gevormd en communicatie is heel belangrijk. Die zijn al ruim 10 jaar samen en heel gelukkig juist omdat ze diverse kanten van zichzelf kunnen ervaren zonder afwijzing of schaamte. Swingen, open relaties etc is niet iets voor stellen die op elkaar zijn uitgekeken of ingezakte relaties hebben. Juist niet want dat gaat vaak mis. Er is ook geen termijn wanneer een relatie goed en stevig genoeg is (ik ken er die na 6 jaar nog geen goede stabiele relatie hebben).
Ik lees hier veel reacties van mensen die geen ervaring met of kennis hebben van niet traditionele relatievormen. Dan krijg je natuurlijk heel andere reacties en ervaringen dan op plekken waar die kennis wel is. Wellicht goed om deze vragen daar ook eens neer te leggen (fora en Facebookgroepen voor deze levensstijl).
Maar ga in gesprek met je partner en verdiep je meer in deze levensstijl (want dat is het). Hij wil dit blijkbaar en is daar op zijn manier ook mee bezig (flirten met anderen, swingen en wie weet wat er speelt waar je niet van weet). Zoek verbinding ipv jaloers te worden of af te wijzen. Dat gaat jullie niet verder brengen.
IMI-x2 dankjewel voor je woorden. Je begrijpt het goed.
Ik blijf nu nog op mijn ‘initiële’ honger! Ik schrijf initieel omdat het voor mij ook zoeken is… verkennen, ik zie het als me openstellen en experimenteren… het is een hele weloverwogen en bewuste keuze om mee te gaan in het ontdekken van swingen. Er ook nog niets met anderen gebeurd buiten een vluchtige aanraking weliswaar!
Heb veel gelezen, gepraat, gekeken naar mijn gevoel, gekeken hoe ik zaken in een ander perspectief kan plaatsen, wat seks, relaties en ‘swingen’ voor mij betekenen. Kan ik het loskoppelen… Ik verken ook mijn eigen gevoelens en behoeftes. Dat gaat niet zonder slag of stoot geef ik toe. Het brengt me ook een stukje introspectie!
Wil ik echt enkel met mijn partner alleen spelen? Wat als mijn voorkeur spel niet dat van hem is, mss is er wel een andere met wie dat wel kan… naast hem? Is dat vandaag mijn voorkeur? Nope! Als ik een toverstaf had, dan… zou mijn sprookje er anders uitzien…
Wie weet… ook besef ik wel dat het risico bestaat dat doordat ik net met anderen ga spelen en ‘die ene behoefte’ wel wordt ingevuld ik diegene bent die de biezen pakt. Ben ik emotioneel al uitgecheckt? Is dit een experiment… weet ik niet.
Een leerproces, iets uitproberen om te zien of het wel past…
en ja dat is wel ‘moeilijk’ soms… soms denk ik wel: loop naar de maan! Ik vind wel iemand anders… pfff dat groeien en verkennen wel moe!! En dan gaat dat weer over en is het leuk samen… zonder al die vraagstukken… Ben soms een ‘overthinker’ 🙈
En ja hoor ik bewaak mijn grenzen… ik voel mijn grenzen haarfijn aan, mijn lichaam liegt nooit als een grens overschreden is… dat heb ik moeten leren… maar dat lukt wel aardig (is trouwens soms een bron van conflict… mijn grens gaat soms in tegen de wens van een ander …)
Je hebt zeker een punt als het gaat over feit dat onze relatie niet stabiel is!
Latten is allicht niet de meest stabiele relatievorm voor sommigen, ik voel me daar fijn bij … hij een pak minder…
To be continued… en blijven praten 😊
Izza schreef op 12-09-2023 om 15:41:
Maar ga in gesprek met je partner en verdiep je meer in deze levensstijl (want dat is het). Hij wil dit blijkbaar en is daar op zijn manier ook mee bezig (flirten met anderen, swingen en wie weet wat er speelt waar je niet van weet). Zoek verbinding ipv jaloers te worden of af te wijzen. Dat gaat jullie niet verder brengen.
Klopt en dat blijven we doen, praten… Lastig is het wel als de invulling van behoeftes in regelrechte tegenspraak liggen Snap je wat ik bedoel?
Eigenlijk is de behoefte zelf, dezelfde: feeling alive, in verbinding blijven met onze erotische kant (wat veel ruimer is dan seks trouwens volgens mij) onze ‘zotte/wilde kant - even niet de ‘goede burger zijn’, de verantwoordelijke ouder, effe alle remmen los zeg maar…
Ik wil die behoefte invullen MET mijn partner… op die plek voel ik me nog meer verbonden. Die speelsheid met mijn partner/ het flirten is wat mijn erotische en seksuele kant aandrijft … whooo, dan wordt ik heel passioneel 😍
Mijn partner wilt precies dezelfde behoefte invullen met anderen… met anderen gaat flirten ‘vanzelf’ zegt hij … het vernieuwende, het erotiserende van een ander die naar hem verlangt…
Ik associeer en ik krijg het gevoel dat hij dissocieert.
Dat is slikken… en ja daar komt jaloezie bij kijken… vanuit mijn ego natuurlijk. Op de momenten dat dit opkomt wijs ik hem idd af, vanuit een gevoel van ‘ik moet me beschermen tegen zijn afwijzing’… jaja dat ‘kinderlijk’ stemmetje dat me influistert: jij bent niet leuk genoeg om mee te spelen… en dan de volwassen stem die toevoegt: jaja jij bent goed voor de veiligheid en de lasten, fun en lusten zoekt hij bij een ander (zot welke gesprekken er dan plaatsvinden in mijn hoofd, volledig afgesloten van de wereld)
Dan heb ik een serieuze dosis ‘self-awareness’ , rust en empathie nodig om me in zijn beleving te verplaatsen, en daar verbinding vinden.
Dit topic krijgt wel een leuke introspectieve wending…
Belgica schreef op 12-09-2023 om 21:21:
[..]
Klopt en dat blijven we doen, praten… Lastig is het wel als de invulling van behoeftes in regelrechte tegenspraak liggen Snap je wat ik bedoel?
Eigenlijk is de behoefte zelf, dezelfde: feeling alive, in verbinding blijven met onze erotische kant (wat veel ruimer is dan seks trouwens volgens mij) onze ‘zotte/wilde kant - even niet de ‘goede burger zijn’, de verantwoordelijke ouder, effe alle remmen los zeg maar…
Ik wil die behoefte invullen MET mijn partner… op die plek voel ik me nog meer verbonden. Die speelsheid met mijn partner/ het flirten is wat mijn erotische en seksuele kant aandrijft … whooo, dan wordt ik heel passioneel 😍
Mijn partner wilt precies dezelfde behoefte invullen met anderen… met anderen gaat flirten ‘vanzelf’ zegt hij … het vernieuwende, het erotiserende van een ander die naar hem verlangt…
Ik associeer en ik krijg het gevoel dat hij dissocieert.
Dat is slikken… en ja daar komt jaloezie bij kijken… vanuit mijn ego natuurlijk. Op de momenten dat dit opkomt wijs ik hem idd af, vanuit een gevoel van ‘ik moet me beschermen tegen zijn afwijzing’… jaja dat ‘kinderlijk’ stemmetje dat me influistert: jij bent niet leuk genoeg om mee te spelen… en dan de volwassen stem die toevoegt: jaja jij bent goed voor de veiligheid en de lasten, fun en lusten zoekt hij bij een ander (zot welke gesprekken er dan plaatsvinden in mijn hoofd, volledig afgesloten van de wereld)
Dan heb ik een serieuze dosis ‘self-awareness’ , rust en empathie nodig om me in zijn beleving te verplaatsen, en daar verbinding vinden.
Dit topic krijgt wel een leuke introspectieve wending…
Maar lieverd, wat is er mis met dat ego, dat is toch niet slecht? Dat is jouw ego, jouw ik, dat je waarschuwt dat dit niet is wat je wilt. Daar zou ik niet aan werken, daar zou ik juist heel goed naar luisteren. Ik hoor je nu meermaals duidelijk zeggen dat hij je kwetst met dat gedrag! Dat is niet lief en niet oké. Dat hoef je niet te leren accepteren, dat zou juist heel onverstandig zijn. Je kunt gewoon rustig "nee" tegen dat gedrag zeggen.
Nogmaals, geef je grenzen aan: vertel hem wat voor jou goed voelt en wat niet. Een liefhebbende partner wil het beste voor jou en respecteert jouw grenzen (overigens zonder daarbij zijn eigen grenzen uit het oog te verliezen).
Ik heb ook erg de indruk dat jij enorm aan het observeren en reflecteren bent, heel kritisch naar jezelf kijkt en kijkt waar je jezelf kunt ontwikkelen, maar ook/vooral dat jij meegaat in zijn wensen om te ervaren of dat voor jou ook werkt. Je doet dus keihard je best om hem tegemoet te komen.
Doet hij ook zijn best om jou tegemoet te komen?
En bovendien: hoe ver wil je gaan in het uitproberen van jezelf terwijl je keer op keer aangeeft bepaald gedrag van hem kwetsend en niet fijn te vinden?
ArianneH schreef op 12-09-2023 om 23:09:
Ik heb ook erg de indruk dat jij enorm aan het observeren en reflecteren bent, heel kritisch naar jezelf kijkt en kijkt waar je jezelf kunt ontwikkelen, maar ook/vooral dat jij meegaat in zijn wensen om te ervaren of dat voor jou ook werkt. Je doet dus keihard je best om hem tegemoet te komen.
Doet hij ook zijn best om jou tegemoet te komen?
En bovendien: hoe ver wil je gaan in het uitproberen van jezelf terwijl je keer op keer aangeeft bepaald gedrag van hem kwetsend en niet fijn te vinden?
En dan? Dan komt hij je tegemoet en gaat meer met je flirten, hoe echt is dat dan? Ik zou daar flink achterdochtig over zijn en dat zou voor mij een groter probleem nog zijn dan het ontbreken van flirten.
Flirten, geweldig, maar dan wel echt.
Ik weet niet hoe ik tov een open relatie zou staan. Maar in geen geval zou ik het kunnen verdragen dat mijn partner iets met een ander zou hebben dat mij niet (meer) gegeven kan worden. Tenzij het iets voor mij onbelangrijks zou zijn. Maar dit flirten is voor jou zo belangrijk (voor mij ook) kun je dat wel handelen?
Pinokkio schreef op 12-09-2023 om 23:38:
[..]
En dan? Dan komt hij je tegemoet en gaat meer met je flirten, hoe echt is dat dan? Ik zou daar flink achterdochtig over zijn en dat zou voor mij een groter probleem nog zijn dan het ontbreken van flirten.
Flirten, geweldig, maar dan wel echt.
Misschien moet je het ook geen 'flirten' noemen, maar aangeven dat je graag wat meer aandacht voor elkaar wilt hebben. En dat is bij te leren hoop ik toch. Naar bed gaan met een kusje en een klopje op de schouder, tja, niets mis mee, maar hoeft niet iedere dag zo. Maar het plezier maken met elkaar, lachen, echte gesprekken, dat is toch waar je verbinding mee krijgt?
Je hebt trouwens ook spellen waarin je dit soort vragen voorgeschoteld krijgt en die moet je dan van elkaar beantwoorden, misschien is dit zo nu en dan eens leuk. Of inderdaad, ga dansen in de kamer, zeg hem wat je leuk vindt en hopelijk komt hij je daarin tegemoet, al doen jullie dit maar 1 avond in de week, hij moet hier ook aan gewend raken.
Je kunt ook iets bedenken wat je samen moet gaan doen, stijldansen bijvoorbeeld? Of salsadansen ? Of ga iets doen wat voor jullie beiden nieuw en spannend is, dat klimmen op een klimwand lijkt me leuk, het is het leukste als je dingen gaat doen waarbij je samen moet werken denk ik, maar een potje squash kan natuurlijk ook leuk en spannend zijn.
ArianneH schreef op 12-09-2023 om 23:09:
Ik heb ook erg de indruk dat jij enorm aan het observeren en reflecteren bent, heel kritisch naar jezelf kijkt en kijkt waar je jezelf kunt ontwikkelen, maar ook/vooral dat jij meegaat in zijn wensen om te ervaren of dat voor jou ook werkt. Je doet dus keihard je best om hem tegemoet te komen.
Doet hij ook zijn best om jou tegemoet te komen?
En bovendien: hoe ver wil je gaan in het uitproberen van jezelf terwijl je keer op keer aangeeft bepaald gedrag van hem kwetsend en niet fijn te vinden?
Ja ik sluit me aan bij deze observatie. Als ik je lees TS zie ik een heel gevoelig en creatief iemand die de ander heel veel te bieden heeft en zich in alle bochten wringt om maar gezien te worden hierin. Terwijl ik van je partner de indruk krijgt dat hij het wel best vindt en het zich lekker aan laat leunen en ondertussen zijn eigen plan trekt.
Ik denk dat je een partner heel heel veel te bieden hebt. Gooi geen paarlen voor de zwijnen.
Hoi TO,
(Bijna) alles gelezen.
Ik denk dat het echt niet teveel gevraagd is om van je partner wat meer speelsheid en flirten te vragen. Wat je vertelt over je ouders, dat klinkt heel warm en leuk, en ook niet alsof jij een onrealistische verwachting hebt van een relatie. Ook omdat je niet 30 jaar bijelkaar bent, maar pas 2,5 jaar.
Wat betreft je partner: ik vind het niet ok dat hij wel naar anderen kijkt, en nniet meer naar jou. En net als andere deel ik hun mening dat het echt te vroeg was om naar een parenclub te gaan.
Ik vraag me dus sterk af of dit de man is die jij verdient. (Ik denk het niet).
Dus mijn advies is om trouw te blijven aan jezelf, en op zoek te gaan naar een man die jouw levensinstelling (gewoon meer plezier maken - niets teveel gevraagd toch?) wel waardeert en jou daarin kan aanvullen en samen een feestje kan en wil maken van jullie relatie en jullie leven.
Verder wilde ik zeggen dat ik je manier van schrijven en uitleggen inspirerend vind. Dus ook een dankwoord en compliment voor jou: ik realiseer me dat ik in mijn relatie op dit moment veel te weinig 'fun' heb, jouw posts inspireren me om daar wat aan te doen.
Succes en veel geluk met het (her) vinden van een relatie die goed voor jou is. ♥️
Snap ik ook niet
