De pijnlijkste kerstvakantie

Drie maanden terug vertelde mijn vrouw dat ze nieuwsgierig was naar hoe het zijn om het bed te delen met een vrouw. Ik zou liegen als ik nu zou zeggen dat de gedachte van mijn vrouw samen met een andere vrouw mij niet opwond. Er zou natuurlijk geen trio van komen, daar zijn we allebei veel te jaloers voor. Mijn vrouw wilt niet dat ik met een andere vrouw samen ben, net zoals ik haar niet zou willen zien met een andere man. Maar het idee alleen al dat ze ergens in bed zou liggen met een vrouw vond ik al opwindend genoeg.

Ik gunde het haar ook. We hebben bijna een jaar geleden samen een huis gekocht voor ons en onze kleine dochter. We zijn er erg blij mee, maar het staat ver weg van haar familie en vrienden, en nieuwe vriendinnen maken gaat haar niet al te makkelijk af. Misschien dat dit het wat makkelijker maakt. Ze zat ook al een tijd in een burnout en had nergens meer energie voor. Wellicht dat ze van dit soort spanning juist energie opdoet. En wie weet, misschien leert ze dingen over haarzelf in bed met een andere vrouw die wij ook kunnen toepassen in ons eigen seksleven. Ik gaf haar dus mijn volledige toestemming om deze kant van haar te verkennen.

Daten!

Op datingsites voor bischierige vrouwen komt het blijkbaar vaker voor dan niet dat stelletjes op zoek zijn naar een vrouw om uit te nodigen in hun bed. Na een hoop stelletjes te hebben afgewezen en een paar keer geghost te worden door een paar single vrouwen kwam ze een vrouw tegen die wel in een relatie zit, maar deze had opengesteld. Ze had dus weliswaar een vriend, maar deze vriend zou niet in de slaapkamer worden uitgenodigd. Ik benadrukte ook nog eens dat dat inderdaad niet de bedoeling is. Maar ik vertrouwde erop dat ze altijd de goede beslissing zou maken. In de 8 jaar die wij ondertussen al samen zijn heeft ze mij nog nooit een reden gegeven om haar niet te vertrouwen. De eerste date was snel gepland. Ze woont hier slechts 20 minuten vandaan. Het was een lunchdate, en blijkbaar klikte het goed, want de volgende date liet niet lang op zich wachten.

Deze andere vrouw en haar vriend hebben van de donderdagavonden "date night" gemaakt. Hij gaat op pad met zijn andere vriendin en blijft de hele nacht weg, waardoor mijn vrouw en deze andere vrouw het rijk voor hun alleen hebben. Twee maanden lang zijn ze op de donderdagavond wezen daten. Ik zorgde er elke keer voor dat ik op tijd thuis was van werk zodat we op tijd konden eten, zodat zij het meeste uit haar avondjes uit kon halen. En elke keer kwam mijn vrouw enthousiast thuis. Ik probeerde niet teveel in te breken op hun avondjes samen. Ik heb, na wat wikken en wegen, haar een keer geappt tijdens een date toen onze dochter alleen maar bleef huilen die avond en niet wilde slapen. We wisselden elkaar vaak even af op dat soort momenten, want als je kind al 1,5 uur aan het huilen is kan dat je best gek maken. Ze vroeg of ze eerder naar huis moest komen, en ik dacht er even over na, maar besloot dat ik het zelf wel kon afhandelen. M'n vrouw had dit soort avondjes echt even nodig.

Ze liet alleen niet veel los over wat er tijdens die dates allemaal gebeurde. Ik heb er in het begin wel eens naar gevraagd, maar de antwoorden waren kort, dus ik dacht dat m'n vrouw het misschien ongemakkelijk vind om dit soort dingen uitvoerig te bespreken. Op zich wel begrijpelijk, ze heeft seks met iemand die niet haar man is. Ze hadden samen speeltjes gekocht, die had ze mee naar huis genomen. Sexy. Dat hadden we zelf nog niet geprobeerd. Ik dacht dat m'n vrouw daar nooit voor openstond, want de enkele keren dat ik ook maar iets anders probeerde was het "na-ah-ah" of "ieuw". Het verkennen van deze kant van haar werkt dus echt. Ons seksleven was tijdens deze dates praktisch niet-bestaand, maar ik had het ervoor over als dit betekent dat we straks allemaal nieuwe dingen kunnen doen samen.

Verkracht?!

Drie weken terug was ze ziek en ging date avond niet door. De week daarop was ze ook niet gegaan, omdat de feestdagen zo druk zijn. Op de laatste dag van werk voor de kerstvakantie kwam ik thuis van werk en stond ze te koken in de keuken. Ineens zei ze dat het klaar was met de andere vrouw. Dat verraste mij, ze had het steeds zo naar haar zin. Ik vroeg haar of alles in orde was, en plotseling begon ze te huilen. Ik vroeg wat er was gebeurd, maar voordat ze mij ook maar iets wilde vertellen moest ik beloven "om hier niks mee te doen". Ik ging ervanuit dat deze andere vrouw er gewoon klaar mee was, en dat mijn vrouw zich gebruikt voelde. Maar natuurlijk zou ik daar verder niks mee doen, dat is geen reden om iemand te confronteren. Dus ik beloofde het.

We gingen op de bank zitten en ze kon alleen voor zich uit staren, terwijl tranen opwellen in haar ogen. Ik ging naast haar zitten en sloeg een arm om haar heen om haar te troosten. Toen begon ze te vertellen. De laatste keer dat ze daar was kwam de vriend van deze andere vrouw ineens thuis toen zij nog bezig waren in de slaapkamer. Hij kwam binnen en ze hebben haar gedwongen om hem te pijpen. Ze hebben er een video van gemaakt. Deze video hebben ze die ochtend naar haar toe gestuurd, met het bericht dat ze zich niet moest aanstellen en terug moest komen, want anders zouden ze die video naar mij doorspelen. Mijn hart leek te stoppen met kloppen. Mijn vrouw is twee weken geleden verkracht en heeft daar al die tijd alleen mee rondgelopen…

Backup server

Een paar maanden voor dit allemaal plaatsvond liet ik mijn telefoon vallen en kon deze niet meer gerepareerd worden. Alle foto's en video's die ik had gemaakt van onze kleine meid waren weg, op een paar na die ik naar mijn vrouw had doorgestuurd via WhatsApp. Dit zou mij niet meer overkomen, dus installeerde ik thuis een backup server dat automatisch de foto's en video's die wij nemen met onze telefooncamera's onmiddelijk opslaat.

Een foto of video die je download of ontvangt van iemand anders komt op je telefoon in een andere folder terecht. Deze worden niet opgeslagen op de server. Maar dat wist mijn vrouw niet. Zij dacht dat de chantage video die zij had ontvangen ook zou zijn opgeslagen. Ze was bang dat ik deze zou zien zonder enige context, dus besloot ze het mij maar te vertellen. Ik denk dat ze dit anders altijd voor zich had gehouden… Die gedachte deed veel pijn, dat mijn vrouw haar verkrachting niet met mij zou durven bespreken, maar dit was niet het moment om het daarover te hebben.

Steun

Ik kom vaak verhalen tegen online van vrouwen die zijn verkracht en daar vervolgens op de 1 of andere manier zichzelf de schuld van weten te geven. Ze gaan alle beslissingen na die ze gemaakt hebben tot het moment waarop het hen overkwam en straffen zichzelf voor het feit dat ze geen andere beslissingen maakten.

Ik wilde dit koste wat kost voorkomen met mijn vrouw. Natuurlijk ging de vraag "waarom vertrok je niet meteen toen hij thuiskwam?" even door m'n hoofd, maar met zo'n vraag leg je de schuld bij haar neer. Ze bleef zich maar verontschuldigen, en het enige wat ik kon uitbrengen was dat het niet haar schuld was. Natuurlijk ben ik niet boos op jou. Dit was niet jouw schuld.

Geen hulp

Ik stelde voor om de politie te bellen. De video en het bericht had ze verwijderd van haar telefoon, dus hard bewijs is er niet. Sinds 2020 staan er celstraffen op wraakporno, dus misschien was de verkrachting moeilijk te bewijzen, maar met dat bericht hadden we ze achter slot en grendel kunnen zetten. Maar goed, ook zonder dat bewijs zou je er met een melding voor kunnen zorgen dat er een paper trail ontstaat voor eventuele volgende slachtoffers. De politie doet misschien niks met een enkele melding zonder bewijs, maar als er meer meldingen komen van meerdere vrouwen…

Maar nee, mijn vrouw stond erop om de politie niet in te willen schakelen. Als kindzijnde had ze een vergelijkbare ervaring en heeft de politie haar continu opnieuw haar verhaal laten doen. Dat wilde ze niet nog eens ervaren. Wie ben ik om daar tegenin te gaan? Dit was voor mij de eerste keer dat een geliefde van mij verkracht is, natuurlijk weet zij beter hoe dit soort dingen werken.

Is het dan een idee om dit te bespreken met een psycholoog? Je bespreekt dit nu met mij, maar dit is niet iets dat je zomaar kunt verwerken zonder professionele hulp. Nee, ze had daar geen behoefte aan. Ze was 'fine'. Het feit dat ze vond dat ze 'fine' was is volgens mij al reden genoeg voor veel therapiesessies. Maar ze stond erop, ze wilde dit niet opnieuw moeten herleven bij een psycholoog. Ik kan haar natuurlijk niet dwingen om te gaan. Therapie werkt alleen als je dat zelf ook wilt. En om eerlijk te zijn heeft ze zich de afgelopen 2 weken niet anders gedragen dan normaal. Zou ze dan toch 'fine' zijn? Ik wilde het niet verder pushen in haar kwetsbare staat.

Toch brachten deze reacties de nodige twijfel met zich mee. Was er wel sprake van verkrachting? Dat is zo ongeveer het ergste wat je op zo'n moment kon vragen. Dus ik formuleerde het op een andere manier:

"Dit is absoluut geen beschuldiging, maar stel dat wat is gebeurd minder… gedwongen was dan je mij nu verteld hebt… dan zou ik dat kunnen begrijpen. Als je bezig bent met een andere vrouw en er staat op dat moment ineens een man voor je, dan zou ik kunnen begrijpen dat je op zo'n moment een misstap zou kunnen begaan. Het was gewoon dom van ons om je te laten daten met een vrouw die deel uitmaakte van een stelletje. Zoiets hadden we moeten zien aankomen. Ik zou er niet blij mee zijn, maar ik zou het uiteindelijk een plek kunnen geven, en je zou mij hier niet om verliezen."

Nee, daar was geen sprake van. Ik geloofde haar.

Onmacht

Gevoelens van woede begonnen nu ook op te borrelen… Niet naar mijn vrouw toe, maar naar haar verkrachters. Wat zijn hun achternamen? Waar wonen ze? Hoe kon ik overigens zo stom zijn om mijn vrouw naar het huis van een vreemde te laten rijden zonder dat ik wist wat het adres was? Wat als ze nooit was thuisgekomen? Ik zou niet weten waar ik moest beginnen met zoeken. Ik sloeg mezelf voor m'n kop. Van binnen dan. Van buiten probeerde ik zo kalm en steunend mogelijk te zijn. Ze herinnerde mij eraan dat ik had beloofd om hier niks mee te doen. Dat was voordat ik wist dat ze verkracht was. Maar ze weigerde ook maar iets te vertellen over haar verkrachters.

M'n vrouw ging naar bed, ze was kapot. Ik ging mee en ze viel als een blok in slaap. Voor haar was dit natuurlijk al weken geleden gebeurd. Ik hoor hier nu pas voor het eerst van. Ik heb die nacht geen oog dicht gedaan. Gevoelens van verdriet wisselden zich af met gevoelens van woede. Ik heb de hele nacht op Google doorgebracht.

Blijkbaar gaat de politie sinds de nieuwe wraakpornowet veel beter om met slachtoffers hiervan. Misschien kan ik mijn vrouw overhalen om hier alsnog melding van te maken? Ze hoeft haar verhaal niet eens te doen. Het maakt het voor de politie wel een stuk moeilijker om iets met de melding te doen, maar er zou wel iets van een paper trail zijn voor volgende slachtoffers, en misschien dat ze samen hun verhaal wel durven doen.

Zou ik hier zelf melding van kunnen maken achter de rug van mijn vrouw om? Hoe gaat de politie daarmee om? Bewaren ze de melding alleen voor eventuele volgende slachtoffers, of nemen ze contact op met mijn vrouw, waardoor ze erachter komt dat ik achter haar rug om alsnog de politie heb gebeld? Dat zou haar vertrouwen in mij enorm beschadigen. Ik heb een paar uur liggen wikken en wegen en besloot uiteindelijk om het maar niet te doen. Wel zou ik mijn vrouw in de ochtend vragen om alsnog aangifte te doen, het proces daaromtrent lijkt een stuk te zijn verbeterd.

Daarmee was de nacht nog lang niet voorbij. Ik begon zelf te zoeken naar de verkrachters. Facebook, Instagram, LinkedIn, Twitter, noem het maar op. Van de andere vrouw had ik alleen haar voornaam, leeftijd, woonplaats, en wist ik ongeveer nog hoe ze eruitzag van een foto die mijn vrouw voor haar eerste date liet zien. Ook wist ik dat ze werkt in de ouderenzorg en dat ze 2 jonge kinderen heeft.

Ik kreeg een hit op Google toen ik haar voornaam, woonplaats, en leeftijd met elkaar combineerde. Een lokaal artikel over 2 hartsvriendinnen, met naam en voornaam. Het ging over hun vriendschap en hoe ze voor elkaar klaarstonden, vooral tijdens hun zwangerschappen. Ze hadden beiden 2 kinderen rond dezelfde tijd gekregen. Zij haalde veel voldoening uit haar werk in de ouderenzorg. Bingo.

Ik ging alle social media sites opnieuw af, ditmaal met de voornaam en de achternaam die ik zojuist had gevonden. LinkedIn, Facebook, Instagram, ze had het allemaal. Inderdaad, een blonde vrouw, 2 kinderen, werkzaam in de ouderenzorg in de stad waar de dates plaatsvonden. Dit moest haar wel zijn. En daar was dan ook een foto van het hele gezin. Met een tag op de man die naast haar stond. De verkrachter. Een korte zoektocht later wist ik waar hij werkte.

Gevoelens van woede werden steeds sterker. Dat blijkt uit mijn zoekgeschiedenis: "Hoeveel procent van moorden wordt tegenwoordig opgelost?" Oftewel, wat is de kans dat ik ermee weg zou kunnen komen? En dan kwam weer het verdriet. Ik heb mijn vrouw niet kunnen beschermen. Ik heb gefaald als man. Ik had hier rekening mee gehouden moeten hebben en haar nooit hebben laten gaan.

Het vrat me op. Als ze echt niet de politie erbij wilt betrekken, en geen therapie wilt ondergaan, en mij verbiedt om ook maar iets te ondernemen tegen haar verkrachters en dat ze er ongeschonden mee weg zouden kunnen komen… Ik zou dat niet aankunnen. Ik zou zelf therapie moeten nemen om daarmee om te leren gaan. Dat liet me nog slechter voelen. Mijn vrouw die verkracht is heeft geen therapie nodig en kan het loslaten, maar ik niet? Waarom kan ik niet zo sterk zijn? Ik bleef maar malen tot m'n vrouw de volgende ochtend wakker werd.

Tipje van de sluier

Ik vertelde haar over mijn zoektocht de afgelopen nacht. Ik vertelde haar alles zoals ik het hierboven heb beschreven. Ze zei dat we het konden bespreken als de kleine zou gaan liggen voor haar middagdutje. Ik probeerde met haar te spelen, maar ik was een zombie. Er kon geen lach van m'n gezicht af, en dat is haast onmogelijk als onze dochter naar je lacht. "Rennen papa, springen papa!" Ik kon er alleen maar achteraan slenteren. Ik kon alleen maar huilen van binnen.

Toen de kleine naar bed ging namen we weer plaats op de bank. Weer begon ze te huilen en weer sloeg ik een arm om haar heen. Het bleef een lange tijd stil, en ik brak de stilte met "was het misschien inderdaad niet zo gedwongen als je verteld hebt?" Ze knikte ja, ze kon niet spreken van verdriet… of van angst?

Heb je wel eens meegemaakt dat iemand vreemd is gegaan op je? Ik durf te wedden dat je op dat moment geen blijdschap ervaarde. Geen opluchting. Ik wel. Mijn vrouw was niet verkracht! Het speet haar enorm dat ze mij dat liet denken. "Ik wist niet dat je daar zo mee zou zitten. Het spijt me zo. Ik was zo bang om jou kwijt te raken." Ik was boos. Natuurlijk zou ik daar mee zitten. Ik had geen oog dicht gedaan die nacht, ik was kapot. Maar ook opgelucht. En boos, hoe kan je nou liegen over verkrachting, juist jij zou moeten weten hoe erg dat is! Inderdaad zei ze, dat had ze niet moeten doen, ze was gewoon zo bang om mij te verliezen.

Maar ik meende wat ik de dag ervoor had gezegd. Dat als het misschien geen verkrachting was, dat ik dat na verloop van tijd een plek zou kunnen geven. En dat wilde ik dan ook gaan doen. Ik wil dat onze dochter haar papa en mama in hetzelfde huis heeft wonen, ik wil haar perfecte kleine wereldje niet laten instorten, en na 8 jaar hou ik nog steeds van jou, dus ja, ik wil hiervoor vechten.

Was dit het enige dat was gebeurd tussen jou en hem? Ja. Na het pijpen keek hij alleen maar toe. Maar dat duurde niet lang, want snel daarna kreeg ze spijt, vertelde ze hen dat ze het heel vervelend vond dat hij zomaar de kamer in kwam, dat ze het hier maar bij moesten laten, en vertrok ze. Ik geloofde haar weer.

Het feit dat dit niet verkrachting was neemt niet weg dat ze haar probeerden te chanteren. Daar zouden we alsnog een melding van kunnen maken. We hebben geen bewijs meer, maar als er iets van een melding ligt bij de politie zou dat eventuele volgende slachtoffers kunnen helpen. Geen verkrachtingslachtoffers, maar slachtoffers van dit soort chantage. Ze zou erover nadenken.

Twijfel

Ik heb haar de rest van de dag alleen maar kunnen knuffelen op de bank. Zo blij was ik dat ze niet verkracht was. Gevoelens van boosheid over het vreemdgaan kregen de ruimte niet. Maar die nacht sliep ik weer slecht. Het kon er niet helemaal in bij mij dat deze man twee vrouwen voor z'n neus had, 1 van de vrouwen zich liet pijpen, en daarna maar gewoon besloot om van een afstandje toe te gaan kijken. Ik ben zelf een man. Tenzij je een vluggertje hebt is pijpen het voorspel dat opbouwt naar iets anders. En dit was geen vluggertje. Hier was een avond voor uitgetrokken.

Ik vertelde haar dat de volgende ochtend, maar ze beloofde dat er niks anders was gebeurd. Ik dacht dat ik gek was, dat het misschien toch zou kunnen dat een man misschien liever toekijkt dan meedoet? Was ik zo paranoïde? Ik had natuurlijk al een tijd geen goede nachtrust gehad, misschien overdreef ik inderdaad. De rest van de dag bleef het malen door m'n hoofd. En m'n vrouw bleef volhouden dat er echt niks anders was gebeurd.

Nog meer leugens

Na weer een slechte nacht van malen en twijfelen, en het scenario opnieuw en opnieuw af te spelen in m'n hoofd, besloot ik om de andere vrouw een bericht te gaan sturen. Ergens kon ik mijn vrouw niet meer op haar woord geloven. Wie zou dat nog wel kunnen na wat er allemaal is gebeurd?

Maar de vrouw die ik enkele nachten daarvoor had gevonden was niet de vrouw met wie ze gedated had, aldus mijn vrouw. Ze was schoonmaakster, geen ouderenverzorgster, en haar gezicht komt niet overeen. Dat zou natuurlijk kunnen. Weet je wat, ik maak een account op de datingsite waar jullie elkaar hebben ontmoet. Ze zat naast me op de bank toen ik het account aanmaakte. Ik had de andere vrouw best snel gevonden, alle details die mijn vrouw over haar had verteld kwamen overeen en ik herkende haar foto's meteen, mijn vrouw had die laten zien. M'n vrouw bevestigde dat het inderdaad haar was. Toen moest mijn vrouw snel naar de wc. Uit dit verhaal kan je misschien wel opmaken dat ik een ongelofelijke idioot ben, maar zo dom ben ik ook weer niet. Hoe verdacht kan je jezelf maken?

Op die site worden accounts op de hoofdpagina gesorteerd op activiteit. De meest recentelijk actieve accounts staan bovenaan. Dus terwijl ze op de wc zat ging ik naar de hoofdpagina, en daar stond ze, helemaal bovenaan. Ik appte haar vanuit de woonkamer met de vraag of ze snel was ingelogd om deze andere vrouw een bericht te sturen? "Nee natuurlijk niet, wat zou ik vanaf de wc moeten doen?". Nou, misschien wil je haar jouw verhaal laten bevestigen, wellicht met de belofte om toch nog een keertje terug te komen? Ze chanteren je om je terug te krijgen, dus dat zou best kunnen. "Je hebt echt gekke dingen in je hoofd he?". Waarom sta je dan bovenaan de lijst op de hoofdpagina? "Dat word gesorteerd op afstand, we zitten naast elkaar".

Toen vond ik op die site ook een pagina waar letterlijk stond "Meest recentelijk actieve accounts." En weer stond mijn vrouw bovenaan. Dat gebeurt niet zomaar. Mijn vrouw kwam terug van de wc en ik liet haar de pagina zien en eiste de waarheid. "Oke, ik was net wel ingelogd, maar niet om haar een bericht te sturen." Waarom dan wel? En hou nou eens op met liegen. Je laat me constant denken dat ik gek ben, ik word er nog gek van ook.

Dat appje, "je hebt echt gekke dingen in je hoofd he?"... Het maakt me zo boos als ik dat nu teruglees..

"Oke, ik had nog een stukje tekst op m'n profiel staan waarin stond dat ik een vrouw zocht voor zowel 'mij als mijn man'. Ik dacht dat je dat misschien raar zou vinden, alsof ik met een andere man aan het daten was en daar een andere vrouw voor zocht." Wat? Dat was niet eens bij me opgekomen. Maar nu wel. Ik zou in eerste instantie denken dat je iemand zocht om eens mee naar huis te nemen om mee te experimenteren… Ik mag dan niet aanraken, maar toekijken is misschien een spannende optie. Maar wat kan mij het nou schelen wat je op je profiel zet om vrouwen aan te trekken, het is toch niet voor een echte relatie. Maar dat gelieg moet echt ophouden. Ik slaap slecht, ik ben al paranoïde over alles, en dan doe je er een schepje bovenop! "Sorry, sorry, had ik niet moeten doen…"

Het galmde nog na in m'n hoofd, "alsof ik met een andere man aan het daten was en daar een andere vrouw voor zocht"...

De "andere vrouw"

Ik moest de andere vrouw een bericht sturen. Het zou de enige manier zijn om een soort van afsluiting te krijgen. Ik zou haar 3 vragen stellen en mijn best doen om de woede over de chantage te onderdrukken.

• Hoe vaak was je vriend aanwezig toen jullie samen waren?

• Was zijn aanwezigheid vooraf afgestemd?

• Wat voor handelingen zijn er uitgevoerd tussen je vriend en mijn vrouw?

Ik had al een paar scenario's in m'n hoofd zitten van het soort reactie dat ik zou kunnen verwachten. Ze zouden het flink kunnen aandikken en dingen erger kunnen doen lijken dan de waarheid, gewoon om haar terug te pakken. Ze zouden kunnen zeggen dat er helemaal niks is gebeurd om haar om 1 of andere reden te beschermen, misschien in de hoop dat ze dan toch weer een keer terugkomt uit vrije wil. Of ze beantwoorden die vragen met precies het verhaal zoals mijn vrouw had beschreven. En in dat laatste geval zou ik haar eindelijk echt kunnen geloven en dit achter mij kunnen laten. Dan was het verhaal van twee kanten bevestigd. Daar hoopte ik op.

De volgende ochtend kreeg ik eindelijk een antwoord toen ik naast m'n vrouw zat op de bank. Of was het later diezelfde dag? Het is moeilijk om bij te houden, de afgelopen dagen zijn een hel geweest. Dit stond in haar reactie:

"Waar heb je het over? Ik ben inderdaad een keer wezen lunchen met je vrouw, maar we zagen dat we niet bij elkaar pastten en lieten het daarbij. Er zijn geen dates geweest en ik en mijn vriend zijn nooit intiem met haar geweest."

Die reactie had ik niet voorzien. Als ze zouden liegen, waarom op deze manier? Ze zou moeten weten dat ik weet dat er wel degelijk dates waren. Ik liet het bericht zien aan m'n vrouw en zij snapte het ook niet. Ik ook niet. Tenzij…

"alsof ik met een andere man aan het daten was en daar een andere vrouw voor zocht"...

De echte waarheid

M'n anders zo levendige dochter sliep op m'n schoot vanwege een griepje, dicht tegen me aangekropen. Ik hield haar wat beter vast. Ik keek m'n vrouw aan, die al tranen in haar ogen had. Ik weet niet meer precies wat ik zei, maar volgens mij kwam het hierop neer: "Vertel me nu alsjeblieft de waarheid. Ik kan hier echt niet meer tegen. Op dit moment zou ik je alles kunnen vergeven. Onze dochter staat op nummer 1 en er is niks wat je zou kunnen doen waardoor ik haar wereldje en ons kapot zou maken. Je raakt mij niet kwijt. Maar hou nu alsjeblieft op met liegen. Er was geen vrouw he? Het was een andere man?" Ik hield het zelf ook niet meer droog, en m'n vrouw kon alleen maar ja knikken.

Al die keren waarvan ik dacht dat ze op date was met een vrouw, was ze eigenlijk op date met een man. Nu de echte waarheid boven tafel was gehaald hield ze geen blad voor d'r mond meer. Ik stelde een vraag, en zij gaf antwoord. Elk detail waarvan ik het antwoord eigenlijk helemaal niet wilde weten, maar de vraag toch stelde. Onveilige seks? Check. Ja, hij had eerst een SOA test gedaan, daarna deden ze het pas onveilig. Alsof dat het beter maakt? Moet ik hem nu gaan vertrouwen dat hij tussendoor niet ook onveilige seks heeft met andere vrouwen? Pijpen deden ze wel meteen zonder condoom. Mijn vrouw de verpleegkundige die blijkbaar nog steeds niet weet hoe SOA's werken…

Ik heb mij nog nooit zo verraden gevoeld. Op het overlijden van m'n vader na heb ik nog nooit zoveel pijn gevoeld. Ik voel me zo verloren. Na al die jaren was ik eindelijk weer gelukkig en nu ben ik terug die put in getrapt. Ik dacht aan de keren dat ik iets nieuws probeerde in bed en een "na-ah-ah" kreeg. Dingen die ze maar al te graag met deze man wilde uitproberen. Speeltjes, video's maken… De video die hij had gestuurd dat dit hele balletje heeft doen rollen? Die had hij haar gestuurd zodat ze dat kon sturen naar andere vrouwen, in de hoop dat ze mee zouden willen doen voor een trio. Het triootje dat absoluut geen optie was met mij… Nu kan ik dat laatste nog enigszins begrijpen vanwege gevoelens van jaloezie, maar het doet niet minder pijn. Ik hoopte stiekem misschien dat die tekst op haar profiel echt betekende dat ze misschien iemand mee naar huis zou nemen, en dat ik toe kon kijken. Nee, natuurlijk niet, hoe kon ik zo dom zijn, het was natuurlijk allemaal voor hem. Ze zou hem helpen om al z'n fantasieen uit te laten komen. Wat aardig van d'r... Als ik hier niet achter was gekomen was dat triootje voor hem gewoon gebeurd. Dat account op die site had hij zelfs voor haar gekocht, specifiek om een vrouw aan hun avontuurtjes toe te voegen.

Ze zegt dat de spanning eraf was, dat ze er spijt van had gekregen, dat ze daarom al 2 weken niet terug was gegaan. Al zou ze wel nog even terug gegaan zijn voor dat triootje om het af te sluiten. Het is dat ze dacht dat ik die video te zien kreeg en dat ze het daarom "opbiechtte", anders was die trio alsnog gebeurd. Zoveel spijt had ze… Ze zegt dat ze niet terug gegaan zou zijn voor hem, maar voor haar. Ze zou eindelijk de kans krijgen om te ervaren hoe het is met een vrouw...

Ze zei dat ze nu ineens besefte wat ze op het spel had gezet en als de dood was dat ze dat kon kwijtraken. Kon dat besef niet eerder komen? Na de eerste keer misschien? Moest je 7x naar hem toe en hem je 7x kapot laten neuken om daarachter te komen? Ik dacht aan die ene keer dat mijn dochter s'avonds zo aan het huilen was en ik haar had geappt tijdens 1 van haar dates. Ze vroeg of ze eerder naar huis moest komen, en ik zei nee, ik los het zelf wel op, geniet van je avond. Hoe schudt zoiets je dan niet wakker? Nee, ze legde daarna de telefoon neer en ging door met waar ze mee bezig was. Met hem. Ik voelde me zelfs schuldig toen ik op 'Verzenden' had gedrukt. Laat haar lekker genieten van d'r avondje dacht ik nog… En al die keren dat ik m'n best deed om op tijd thuis te zijn zodat zij langer de tijd had om vreemd te gaan… Ik voel me zo dom.

Elke week beramen, plannen, en fantaseren over wat je nog meer gaat doen met elkaar, terwijl het seksleven met je eigen man doodbloedt. Terwijl je met mij en ons kind in huis woont en doet alsof er geen vuiltje aan de lucht hangt. Ik ken deze vrouw niet. Waar is de vrouw met wie ik ben getrouwd?

De andere man

Ik wilde alles weten over hem. Hoe heet hij. Hoe ziet hij eruit? Oh, hij heeft een vriendin die ook van niks afweet en heeft 2 kinderen met haar? Waar hebben jullie seks gehad? Blijkbaar had hij hotelkamers gehuurd voor een paar uurtjes. En een enkele keer spraken ze buiten af. Maar ze hebben het ook gedaan bij hem thuis, terwijl z'n kleine kinderen sliepen en z'n vrouw aan het werk was. Hoe kan je zoiets doen? Ik wist niet dat mijn vrouw zo diep kon zinken. Als ik die vrouw was zou ik niet meer in die slaapkamer kunnen zijn zonder daar eerst een vlammenwerper doorheen te halen. Het is alsof er wordt ingebroken in je leven, je voelt je niet meer veilig in je eigen huis. Hoe kan je iemand zoiets aandoen? Ik herken haar echt niet meer.

Hoe heet z'n vriendin? Laten we het haar vertellen. Dat wilde ze niet. "Wees boos op mij, niet op hem." Ze nam hem nu nog in bescherming ook. "Ik wil me niet schuldig voelen voor nog een gebroken gezin." En je eigen gezin dan? Zijn gebroken relatie gaat zijn eigen schuld zijn. M'n vrouw zei dat ze haar een keer op Facebook had opgezocht. Gelukkig was ze vergeten haar zoekopdrachten te wissen, want zo kwam ik er toch nog achter wie z'n vriendin is. Waarom kon ze mij dat niet gewoon vertellen? Waarom moest ik er zo achterkomen? Zelfs nu nog beschermt ze hem… Heb je gevoelens voor hem? Ben je verliefd op hem? "Nee, hij is geen relatiemateriaal.' Goh, zou je denken? Hij gaat vreemd. Maar je wilde hem maar al te graag helpen om al z'n seksuele fantasieën werkelijkheid te laten worden, en hij die van jou. Zoiets doe je natuurlijk niet met je man, dat doe je niet in een relatie, het uitleven van je wilde seksuele fantasieën doe je alleen met mensen die geen relatiemateriaal zijn. En als het eindelijk uit je systeem is ga je terug naar je saaie leventje met je man, je kind, je werk, je hypotheek, de rekeningen, etc. Loont het blijkbaar toch om gewoon maar een klootzak te zijn die geen "relatiemateriaal" is. Hij heeft een kant van jou mogen leren kennen die je nooit aan mij hebt willen laten zien.

Wat dat betreft had hij in jou de perfecte vrouw gevonden om vreemd mee te gaan. Hij had geen betere vrouw voor deze taak kunnen vinden dan jij. Iemand die hem helpt om al z'n fantasieën werkelijkheid te laten worden. Iemand die voor hem op zoek gaat naar een tweede vrouw, daar hoefde hij zelf niet eens achteraan te gaan, dat ging jij wel regelen voor hem. Iemand die als een schoothondje naar hem toe komt gereden als hij het zegt. Heen en weer ritjes van bijna 2 uur terwijl we uit zitten te vogelen hoe we de hogere rekeningen gaan betalen. Iemand die, als de leugens beginnen te kraken, opnieuw en opnieuw zal blijven liegen voor hem. Iemand die, als de leugens geen stand meer houden, zo loyaal is geworden naar hem toe dat ze haar best doet om ervoor te zorgen dat z'n vriendin niks te weten komt zodat hij hier ongestoord mee verder kan gaan. Wat wil je nog meer van iemand met wie je vreemd gaat? Je zou zomaar verliefd kunnen worden op zo iemand. Er zijn relaties en huwelijken waarin mensen minder voor elkaar over hebben dan wat jij allemaal over hebt/had voor hem. Ons huwelijk is er 1 van. Ik heb er geen woorden voor, het is ongelofelijk.

Maar goed, nu wist ik eindelijk wie z'n vriendin was. Een aantrekkelijke en lief uitziende moeder van 2 kleine kinderen. Ze heeft qua uiterlijk wat weg van m'n vrouw. Ze verdient beter dan deze klootzak. Waarom zou hij mijn vrouw mogen neuken zonder enige consequenties?

Ik besloot haar een bericht te sturen met alles wat ik wist. Deels voor haar, deels voor mezelf uit wraak op hem. Twee vliegen in 1 klap. Ik had haar gevonden op Facebook, Instagram, en LinkedIn, en stuurde haar overal een bericht zodat ze er hoe dan ook achter gaat komen. Als de rollen waren omgedraaid zou ik het ook willen weten. Dit was ook het enige beetje controle dat ik had over deze situatie en ik ging me dat niet laten afnemen. Uiteindelijk kreeg ik de bevestiging dat ze het had gelezen. Hun beide LinkedIn profielen waren afgeschermd vanaf dat moment. Ik zag dat een vriendin van haar mijn profiel bekenen had, ze heeft het dus verteld aan een vriendin. Ze weet ervan. Dat voelt goed.

Hoe nu verder?

Voordat ik verder kan gaan moet ik weten: waarom? Waarom heb je dit gedaan? Ik liet je vrij om vrouwen te verkennen en je maakte daar op gruwelijke wijze misbruik van.

Ze voelde zich niet geliefd. Niet gehoord. Begin dit jaar zei ze inderdaad dat ze niet verder wilde zoals het op dat moment ging. Ik hielp niet genoeg mee in het huishouden, ik hielp niet genoeg mee met onze dochter, we knuffelden bijna niet meer, ze miste enige vorm van aandacht, en ze waarschuwde mij inderdaad dat ze vreemd zou gaan als dit zo door bleef gaan. Ze had gelijk, ik moest meer doen, maar ik dacht dat dat allemaal beter ging. Volgens haar gaat het de afgelopen paar weken pas beter, maar voor mijn gevoel ging het al maanden beter. Ik zou m'n vrouw niet op zoek laten gaan naar andere vrouwen als ik dacht dat het niet goed ging tussen ons. Dat is vragen om problemen.

Hoe kunnen we dan nog verder gaan? Als het voor mijn gevoel goed zit tussen ons, terwijl jij juist denkt dat het niet goed gaat, waarom zou dit dan niet nog eens kunnen gebeuren?

Ze zei omdat nu weet dat ze doodsbang is om dit kwijt te raken. Om mij kwijt te raken.

Als je je niet gewild voelde, kon het dan niet voldoende zijn om al die online aandacht te krijgen van mannen? Die bevestiging dat mannen aandacht van je willen was niet voldoende? Als je je niet gehoord voelde, kon je het dan niet laten bij chatten met andere mannen? Gesprekken voeren zodat je je wel gehoord zou voelen? Als je je niet sexy voelde, kon je het dan niet laten bij 1 keer vreemdgaan? In een opwelling, waar je achteraf meteen spijt van zou krijgen en het nooit meer zou doen? Twee maanden lang heb je elke week de tijd gehad om na te denken over waar je mee bezig was… En elke keer ging je terug…

Misstappen

Nu heb ik zelf in het verleden ook een keer een misstap begaan. Voordat we met elkaar trouwden zat ik in een vastgelopen trein door m'n contacten te scrollen om de lijst op te ruimen, wachtend tot we weer gingen rijden. Ik kwam iemand tegen met wie ik eens contact had nog voordat ik mijn vrouw had leren kennen. Ik begon tegen haar te praten, zei dat ik m'n vriendin wel zou verlaten voor haar in de hoop dat ze een spannende foto zou sturen, het ene leidde tot het andere, en ik stuurde een dickpic op. Nee, ik maakte geen dickpic in de trein, ik had er nog 1 staan op een hele oude google drive folder. Gelijk daarna dacht ik bij mezelf "waar ben ik mee bezig?". Ik wilde mijn (toen nog) vriendin niet kwijtraken. Ik verbrak het contact meteen, verwijderde haar nummer, en dacht dat het daarmee was afgelopen, maar ze kwam erachter wie mijn vriendin was en stelde haar op de hoogte van wat er was gebeurd. Vrouwen houden er blijkbaar niet van om geghost te worden.

Dus ik ken die angst om iemand kwijt te raken. Ik was op dat moment ook doodsbang dat ik haar kwijt zou raken, en het schudde mij wakker genoeg om zoiets nooit meer te doen. Dat was mijn misstap. Ze gaf mij nog een kans.

Nu heeft mijn vrouw ook een misstap begaan. En dat heeft haar nu ook wakker geschud. En als dat wakker schudden voor mij genoeg was om nooit meer zoiets te doen, dan zou dat misschien ook genoeg kunnen zijn voor mijn vrouw om nooit meer zoiets te doen. In mijn geval waren de eventuele gevolgen van mijn handelen nog een stuk kleiner. We waren nog niet getrouwd. We hadden nog geen kind. We hadden nog geen koophuis. Nu wel. Dus die angst om dit kwijt te raken zal waarschijnlijk nog 10x groter zijn voor haar in deze situatie.

Maar Jezus Christus, qua misstappen heeft ze er 1 begaan van de allerhoogste plank. Geen dronken one-night stand, geen onbezonnen kus op de dansvloer, geen date met een vrouw waarbij d'r vriend ineens kwam opdagen en je erin meeging en er meteen spijt van had, maar dit. Als je de beste schrijvers een worst-case scenario zou laten schrijven over vreemdgaan waarbij je het publiek zoveel mogelijk probeert te shockeren, dan zouden die verhalen waarschijnlijk verbleken met dit. Ik heb zelf nog nooit zoiets gelezen als wat mij nu is overkomen. Hoe kan iemand dit vergeven? Hoe kan ik dit ooit uit m'n hoofd zetten?

Om nog maar te zwijgen over al die vreselijke leugens eromheen. De verkrachting. Het idee alleen al gooide mij in een neerwaartse spiraal. Het feit dat m'n opluchting geen ruimte gaf voor m'n boosheid toen het toch geen verkrachting bleek te zijn. Het porren in mijn hoofd en mij maar bij elke stap laten denken dat ik gek ben. "Je hebt echt gekke dingen in je hoofd he?" Om woest van te worden. Het heeft in totaal een week gekost om die hele waarheid boven tafel te halen. Een week van alleen maar ellende in m'n hoofd. Het tolt er nu nog van. Ik krijg nog steeds geen hap door m'n keel. En ik weet dat de hele waarheid nu boven tafel is, maar m'n lichaam staat nog in high-alert mode, m'n hartslag heeft de afgelopen week volgens mij niet onder de 100 gezeten. M'n lichaam wacht op de volgende bom, op de volgende laag van leugens die elk moment weggepeld gaan worden zodat ik dit riedeltje weer opnieuw kan doorlopen…

Ik wil haar een kans geven na haar misstap. Het is de eerste keer in 8 jaar dat ze mijn vertrouwen in haar kapot heeft gemaakt. En na 8 jaar stop je niet ineens met het houden van iemand. Ze gaf mij ook een tweede kans na mijn misstap. De gradaties van die misstappen zijn natuurlijk absoluut niet met elkaar te vergelijken, maar zo zie ik het wel. Ik wil het echt nog proberen. En zij ook. En ik kan er denk ik wel op vertrouwen dat iets als dit nooit meer gaat gebeuren, dus het is ook niet alsof er thuis een spanning heerst van "wat doet ze nu, met wie praat ze nu, waar gaat ze heen?" Als dat zo zou zijn was het al voorbij, want ik zou mijn dochter niet in zo'n situatie laten opgroeien. Nee, ik denk dat zij, net als ik destijds, genoeg heeft aan deze wake-up call om dit nooit meer te doen. Daar maak ik mij niet zo'n zorgen om.

Maar ik ben als de dood dat ik nooit meer afkom van deze boosheid. Als ik samen ben met m'n vrouw blijft die boosheid op een afstand. Dus mijn dochter zal die boosheid tussen mij en mijn vrouw niet opmerken. Maar zodra ik alleen ben komt die boosheid terug als een vloedgolf. Wat als die boosheid gaat etteren en door gaat sijpelen door het huis? Wat als de aanwezigheid van m'n vrouw die boosheid niet meer op afstand kan houden? Dat ons kind dat op zou gaan merken? Dat zou het definitieve einde zijn van ons huwelijk, want ons kind is prioriteit #1. Als zij er last van zou kunnen ondervinden, dan moeten we uit elkaar, juist voor haar. Twee gelukkig gescheiden ouders zijn beter dan getrouwde ouders waarbij de boosheid alles heeft opgeslokt.

Zelfs al zou ik nu besluiten om ermee te stoppen, dan is dat op dit moment nog financiëel onmogelijk. Huizenprijzen zijn iets gezakt dit jaar, dus zouden we het moeten verkopen met verlies. Er loopt ook nog een flinke lening van de verbouwing. Dan zouden we daarna allebei iets moeten huren, maar we verdienen allebij teveel voor sociale huur, waardoor we in totaal nog duurder uit zouden zijn. Gedeeld ouderschap zou betekenen dat we voor de hele werkweek opvang zouden moeten regelen, ook dat kunnen we niet betalen.

Ik hoop dat het allemaal niet zo ver gaat komen. Ik heb me ingeschreven bij de huisarts, ik was dit vergeten te doen na de verhuizing. Zodra ik sta ingeschreven maak ik een afspraak met een psycholoog. Misschien dat ik daar kan leren om met de boosheid om te gaan. M'n trouwring heb ik afgedaan. Het betekent niks meer voor me. Ze had het fatsoen niet eens om haar ring af te doen toen ze bij hem was... Als, en dat is een grote als, als ik dit ooit achter mij kan laten, dan zullen we onze geloften moeten vernieuwen, met nieuwe ringen. Een nieuw hoofdstuk.

Eerst maar in therapie om m'n hoofd weer op orde te krijgen. Om de boosheid een plek te leren geven. Ik hoop dat het lukt...