Controle in huwelijk werkt verstikkend?

Lexus schreef op 02-02-2024 om 12:30:

[..]

Nou inderdaad. Een nieuwe dame (zo hij die heeft) is natuurlijk leuk nieuw spannend, interessant. Hij wordt weer 'gezien'. Denkt hij. Maar hij vergeet dat hij dat allemaal beleeft vanuit de comfortabele positie van een thuis achter zich hebben. En hij vergeet ook dat het volkomen unfair is een nieuw contact met iemand die je al jaren lang kent en waar je een diepere band mee op zou moeten hebben gebouwd. En het belangrijkste wat hij vergeet is dat die spanning ook weer overgaat.

En als hij dan alleen voor de kinderen moet zorgen de helft van de tijd, is dat een heel ander verhaal. Helaas is het zo dat de nieuwe vlam dat ook vaak op zich wil nemen voor een deel.

Dat laatste is zeker niet altijd zo. Er zijn genoeg vrouwen die geen trek hebben in "andermans kinderen". 

Hij zit nu op de roze wolk. Plus dat het nu spannend is als ze elkaar kunnen zien of kunnen spreken. Dat moet stiekem, mogelijkheden zijn beperkt, etc. 

Eenmaal van de roze wolk, elkaar altijd kunnen zien en spreken... dan moet het allemaal nog maar eens stand zien te houden.

En normaal gesproken zal zij - als ze serieus is - hem ook wel goed in de gaten houden. Voor vreemdgangers geldt vaak dat ze wel hun haren verliezen maar niet hun streken.

Wat een l*l dat hij jou steeds bekritiseerd heeft terwijl hij zelf buiten de deur aan het shoppen was. Natuurlijk zal hij in de relatie ‘klachten’ hebben, maar wie heeft die niet? Welke relatie heeft geen aandachtspunten? Het is heel oneerlijk, een vorm van misleiding, om zich steeds negatief op jouw gedrag te focussen en jou daarmee onzeker en onrustig te maken en daarmee de aandacht van zichzelf af te leiden. Het zal wel heel gewoon zijn dat mensen de verantwoordelijkheid bij een ander te zoeken maar het is natuurlijk wel een weinig volwassen, verantwoordelijke houding in een relatie, naar je partner, met wie je een jong gezin hebt. 
Ik zou proberen dit besef tot je door te laten dringen, dat je erg weinig aan zo’n man hebt. Hij laat het compleet afweten in de relatie. Dat staat los van of hij fysiek vreemd gaat. Hij haakt emotioneel volkomen af en dumpt de verantwoordelijkheid daarvoor ook nog bij jou. Slappe hap. 
Het is goed te snappen dat je compleet op je kop staat. Dat hij je emoties volkomen negeert, is in lijn met de manier waarop hij dit heeft gedaan, alsof het niks met hem te maken heeft. Je kunt niks van hem verwachten, niet naar jou toe in ieder geval. Handel daarnaar, bescherm jezelf en trek een stevige grens. Ik zou ook zoeken naar een manier om hem uit je dagelijks leven te krijgen waarbij hij wel de 50/50 verantwoordelijkheid houdt voor de kinderen. Dat geeft jou de ruimte om voor jezelf te zorgen. Het is overduidelijk dat je daarvoor niet bij hem moet zijn. 
Sterkte

AlisonH schreef op 02-02-2024 om 06:49:

[..]

Ik zou het misschien alleen doen als je de beslissing die je neemt af laat hangen van of er al dan niet fysieke intimiteit is geweest. Maar wat doet het ertoe? Hij heeft zijn beslissing al genomen, hij wil jullie relatie geen kans geven. Dan maakt het toch niet uit op wie hij zijn oog heeft laten vallen? Je hebt niks met haar te maken - en mocht dat wel gebeuren omdat ze een blijvertje is, dan is het vroeg genoeg als de emoties wat minder zijn geworden. Mijn advies: niet doen. Gebruik je energie voor betere doelen.

Als hij een affaire heeft dan kan de dame in kwestie zeker een perspectief bieden dat je zelf mist. Je weet vooraf niet weet wat voor persoon ze is, het is een risico die je neemt. Als de kans groot is dat ze liegt, zoals sommigen hier hebben aangegeven, dan zal het maar zo zijn maar ik zou er niet vanuit gaan dat alles wat ze zegt een leugen is. Zelf heb ik dit ervaren nadat mijn ex openlijk aangaf gevoelens te hebben voor iemand anders. Hij overwoog nog of hij verder wilde met haar maar stond ook open onze huwelijk een kans te geven vanwege ons kind. Na een jaar van inspanningen, relatietherapie en aarzelingen, heb ik uiteindelijk opgegeven. Dit was toen ik zijn minnares ontmoette, vroeg haar direct naar de waarheid over hun relatie, met name of er fysiek contact was geweest (achteraf niet belangrijk maar eerder een kwestie van vertrouwen), dit had mijn ex altijd ontkend. Zij ontkende dit ook en legde uit dat ze hem op afstand hield zolang hij nog in een huwelijk zit. Ze benadrukte ook dat de gevoelens wederzijds waren. Voor mij was dit het keerpunt om de scheiding in gang te zetten en zorgvuldige afspraken te maken voor ons kind, aangezien ik niet langer wilde vasthouden aan een relatie met iemand die niet meer van mij hield. Mijn besluit staat los van enige negativiteit naar haar; het is een keuze die hij heeft gemaakt. Het gesprek aangaan met haar heeft er ook voor gezorgd dat ik de situatie heb moeten accepteren en ook haar, ze speelt een rol in het leven van mijn kind. Het manipuleren van situaties, vertrekken, kinderen achterlaten en laten ervaren hoe het is om alleen te staan, is ineffectief als hij echt waar wil scheiden. Het verlengt slechts de pijnlijke en moeilijke situatie. Hij bleef bij mij totdat ik besefte dat het niet langer houdbaar was. Als we destijds niet waren gescheiden, zou het onvermijdelijk toch zijn gebeurd, misschien na 1, 2 of zelfs 5 jaar. Achteraf ben ik dankbaar dat de gebeurtenissen zo zijn verlopen, aangezien ik een jaar na de scheiding opnieuw liefde heb gevonden. Het belangrijkste is om de kinderen voorop te stellen, voor hen zorgen en verantwoordelijkheid dragen. Het besluit om kinderen te krijgen is gezamenlijk genomen, dus laat hen alsjeblieft niet de dupe worden van deze situatie. Wees sterk en vooral de moeder die ze nodig hebben, want het is ook een moeilijke tijd voor hen.

Hartstikke rot voor je TO, dat je relatieproblemen op een echtscheiding lijken uit te draaien. 
Tegelijk moeten we je oorspronkelijk vraag niet negeren. Was er al een ander in het spel en voelde je man zich daarna pas door jou gecontroleerd en verstikt? Of voelde hij zich al langer gecontroleerd en verstikt en was er daardoor ruimte voor een ander? 

Ben jij in het algemeen mondiger dan hij? Was het voor hem lastig zich te uiten en zich pratend aan jou (eventuele) controle/betutteling te ontworstelen?  Ik denk dat dit wel belangrijk is te weten, mochten jullie een poging tot herstel doen.

Wilmamaa schreef op 02-02-2024 om 14:58:

Hartstikke rot voor je TO, dat je relatieproblemen op een echtscheiding lijken uit te draaien.
Tegelijk moeten we je oorspronkelijk vraag niet negeren. Was er al een ander in het spel en voelde je man zich daarna pas door jou gecontroleerd en verstikt? Of voelde hij zich al langer gecontroleerd en verstikt en was er daardoor ruimte voor een ander?

Ben jij in het algemeen mondiger dan hij? Was het voor hem lastig zich te uiten en zich pratend aan jou (eventuele) controle/betutteling te ontworstelen? Ik denk dat dit wel belangrijk is te weten, mochten jullie een poging tot herstel doen.

Nee, dat 'verstikt gevoel' is/was het probleem helemaal niet, maar haalde deze man aan om niet te hoeven zeggen wat er echt aan de hand was. Is toch altijd makkelijker om het probleem bij een ander neer te leggen dan eerlijk zijn.

Index224 schreef op 02-02-2024 om 15:03:

[..]

Nee, dat 'verstikt gevoel' is/was het probleem helemaal niet, maar haalde deze man aan om niet te hoeven zeggen wat er echt aan de hand was. Is toch altijd makkelijker om het probleem bij een ander neer te leggen dan eerlijk zijn.

Weten we dat wel zeker? Verstikte gevoel kan aanleiding zijn geweest voor de affaire. In de draad “ verder na ontrouw” geeft TO aan dat het huwelijk al een tijd niet lekker liep. Ik ben benieuwd hoe lang de affaire verhaal speelt en wanneer TO hier precies achter is gekomen. We zijn conclusies aan het trekken terwijl we niet een volledig beeld hebben…. 

Index224 schreef op 02-02-2024 om 15:03:

[..]

Nee, dat 'verstikt gevoel' is/was het probleem helemaal niet, maar haalde deze man aan om niet te hoeven zeggen wat er echt aan de hand was. Is toch altijd makkelijker om het probleem bij een ander neer te leggen dan eerlijk zijn.

Dat vind ik wel erg makkelijk gezegd. Ik snap dat het heel emotioneel ligt omdat velen zelf een scheiding hebben meegemaakt. To opent zelf dit topic omdat man e.e.a. heeft aangegeven over haar controledwang waarvan zij zelf ook zegt dat ze dat heeft. De voorbeelden die zij noemt onderschrijven dat ook en veel forummers hebben ook aangegeven dat het echt wel heel controlerend en dwingend gedrag is. Ik snap best dat velen de man nu als de boze wolf zien maar wij horen maar 1 kant van het verhaal, of hij zomaar nu contact heeft met een andere vrouw of dat, dat wellicht voortkomt omdat het thuis al langere tijd niet lekker loopt en wat hem betreft wellicht uitzichtloos is, is voor ons lastig te beoordelen. Net zomin of het ordinair vreemdgaan is of gewoon een goede vriendin waarmee hij wel goed kan praten, we weten het niet. Hij zal niet zo snel contact zoeken met een ander als het thuis allemaal zo geweldig is. Is het dan netjes hoe hij handelt; nee zeker niet maar er is ook veel wat wij niet weten en het helpt haar m.i. ook niet om haar uitsluitend als slachtoffer neer te zetten.

Gingergirl schreef op 02-02-2024 om 15:26:

[..]

Dat vind ik wel erg makkelijk gezegd. Ik snap dat het heel emotioneel ligt omdat velen zelf een scheiding hebben meegemaakt. To opent zelf dit topic omdat man e.e.a. heeft aangegeven over haar controledwang waarvan zij zelf ook zegt dat ze dat heeft. De voorbeelden die zij noemt onderschrijven dat ook en veel forummers hebben ook aangegeven dat het echt wel heel controlerend en dwingend gedrag is. Ik snap best dat velen de man nu als de boze wolf zien maar wij horen maar 1 kant van het verhaal, of hij zomaar nu contact heeft met een andere vrouw of dat, dat wellicht voortkomt omdat het thuis al langere tijd niet lekker loopt en wat hem betreft wellicht uitzichtloos is, is voor ons lastig te beoordelen. Net zomin of het ordinair vreemdgaan is of gewoon een goede vriendin waarmee hij wel goed kan praten, we weten het niet. Hij zal niet zo snel contact zoeken met een ander als het thuis allemaal zo geweldig is. Is het dan netjes hoe hij handelt; nee zeker niet maar er is ook veel wat wij niet weten en het helpt haar m.i. ook niet om haar uitsluitend als slachtoffer neer te zetten.

Het doet er helemaal niet zoveel toe hoe de oorspronkelijke relatieproblemen eruit zien. Dat het thuis, in je gezin met jonge kinderen, niet lekker loopt, is (juist) geen excuus om je op een ander te richten en alleen maar nietszeggende antwoorden te geven als je vrouw je vraagt wat er nou eigenlijk scheelt als je íets abstracts zegt als: ‘ik voel me beperkt’. De concrete voorbeelden die zij noemt, komen van haar zelf. Ze probeert te raden of dat het zou kunnen zijn waar hij zich misschien aan stoort. 
Maar hoe heeft die man geïnvesteerd? Hoe wil hij dat zijn huwelijk eruit ziet? Hoe zou hun relatie beter kunnen werken? Wat kan hij daarin betekenen? Hij is geen boze wolf omdat hij zou willen scheiden maar wel omdat hij voortijdig emotioneel is afgehaakt zonder zijn vrouw daarin mee te nemen en kansen te creëren om de verbinding weer te herstellen. Hij is dus in ieder geval een slechte huwelijkspartner. Zij heeft vast haar eigen tekortkomingen maar ze is er niet eens aan toe gekomen om dat eventueel te erkennen en eraan te werken, omdat hij uit contact is gegaan. Er is dus iets fundamenteel anders aan hun betrokkenheid in hun relatie.

Mija schreef op 02-02-2024 om 18:14:

[..]

Het doet er helemaal niet zoveel toe hoe de oorspronkelijke relatieproblemen eruit zien. Dat het thuis, in je gezin met jonge kinderen, niet lekker loopt, is (juist) geen excuus om je op een ander te richten en alleen maar nietszeggende antwoorden te geven als je vrouw je vraagt wat er nou eigenlijk scheelt als je íets abstracts zegt als: ‘ik voel me beperkt’. De concrete voorbeelden die zij noemt, komen van haar zelf. Ze probeert te raden of dat het zou kunnen zijn waar hij zich misschien aan stoort.
Maar hoe heeft die man geïnvesteerd? Hoe wil hij dat zijn huwelijk eruit ziet? Hoe zou hun relatie beter kunnen werken? Wat kan hij daarin betekenen? Hij is geen boze wolf omdat hij zou willen scheiden maar wel omdat hij voortijdig emotioneel is afgehaakt zonder zijn vrouw daarin mee te nemen en kansen te creëren om de verbinding weer te herstellen. Hij is dus in ieder geval een slechte huwelijkspartner. Zij heeft vast haar eigen tekortkomingen maar ze is er niet eens aan toe gekomen om dat eventueel te erkennen en eraan te werken, omdat hij uit contact is gegaan. Er is dus iets fundamenteel anders aan hun betrokkenheid in hun relatie.

Je vult wel heel veel in wat wij helemaal niet kunnen weten. De oorspronkelijke relatieproblemen zijn best belangrijk want daar is de ellende begonnen. Of hij geinvesteerd heeft weten wij niet, want we horen zijn kant logischerwijs niet, misschien heeft hij het vaak genoeg aangegeven maar komt het niet binnen. To geeft aan overal een sterke mening over te hebben. Net wat Wilmamaa schreef; kan hij verbaal wel tegen haar op, is een gesprek  dan wel te doen? dat weten we niet . Maar zoals To omschrijft zoals ze tegen hem praat is het meer een politieverhoor, daar zou ik ook niet op in gaan als er zo tegen me gepraat wordt. Als het zo dwingend gaat dan is contact met een andere fijne gesprekpartner een gevolg. Geen leuk gevolg maar is het zo gek dat als je thuis problemen hebt je er ook met een ander over wilt praten? Of het een minnares is weten we niet, kan net zo goed een gewone vriendin zijn. TO geeft aan veel problemen te hebben met controledwang en onzekerheden te hebben, dit zijn problemen die zeer veel invloed hebben op een relatie en die wellicht ook door haar eerder aangepakt hadden kunnen worden i.p.v. pas wat aan doen als er een scheiding om de hoek komt kijken. Mannen zijn meestal geen praters vrouwen willen alles tot in den treure bespreken terwijl vaak geen woorden maar daden ( bv stoppen met controledwang) veel beter werkt. Daarin zijn ze wellicht beiden in gebreke gebleven.

simone1989 schreef op 02-02-2024 om 19:01:

[..]

Er is al meer dan 1 jaar contact tussen hun, man blijft volhouden dat het een fijne gesprekspartner is en dat dat het enige is. Ik heb het 3/4 Jr geleden ontdekt, hebben we over gepraat en hij zou contact verbreken. Ik geloofde hem.

Maar helaas.. dat contact is of nooit verbroken geweest, of weer opgepakt.

Ik vrees dat het contact mogelijk nooit is onderbroken, en zelfs als dat wel het geval was, lijkt er waarschijnlijk weinig veranderd te zijn in jullie huwelijk dat hem motiveert om te blijven. Eigenlijk weet je het antwoord al en dit heb je eerder gezegd alleen je accepteert het nog niet. 

“Zijn keus staat vast. Valt niet meer mee te praten. Hij laat mij nu ook rustig in een hoekje zitten huilen, hij loopt gewoon weg.”

Je kunt hem niet verplichten om te blijven en om van je te houden. Ik zou zeggen, begin met loslaten en focussen op jezelf en je kinderen!

Je bent in paniek wat normaal is maar lees je topic eens terug. Er staan veel tips voor je van (helaas) ervaren forumleden. Geef het allemaal eens tijd. Je zit in een rouwproces, bent verraden en de man waar je van hield is heel iemand anders geworden. Je kan niet in de toekomst kijken en moet je ook nu niet doen. Wie weet gaat de scheiding niet door maar leef nu per dag en werk/ zorg goed voor jezelf. 

simone1989 schreef op 03-02-2024 om 06:51:

[..]

Hoe laat je los? Hoe kan je iets accepteren wat je niet begrijpt?

Hoe kan ik leven met de gedachte dat mijn gezin kapot is. Dat het nooit meer hetzelfde zal zijn. Dat ik de helft van de tijd mijn kinderen moet missen, niet bij ze ben, en ook veel dingen/ontwikkelingen mis.

Hoe kun je positief de toekomst in kijken als je serieus geen levensgeluk meer ziet. Het lukt me niet, ik zie 1 donker gat.

Spijtig genoeg zie ik er zelfs tegen op om er alleen voor te staan met de kinderen.

Ik voel me schuldig dat ik ze niet kan geven wat ze verdienen en zij straks met hun koffertje heen en weer moeten tussen papa en mama.

Je kan niet positief naar de toekomst kijken op dit moment. Je kan ook niet in 1 keer loslaten. Dat moet je niet van jezelf verwachten. Wat ik deed in die eerste dagen: niet teveel vooruit kijken, mindfullness, sporten om mijn hoofd leeg te maken en even alleen te zijn. Probeer tijd alleen te pakken, je hebt het echt nodig om er ook voor je kinderen te kunnen zijn er hun niet teveel te belasten met jouw emoties. Verder is het al een topprestatie als je s ochtends je kinderen op tijd naar school krijgt. Wees trots op jezelf dat in deze zware tijd je dit lukt!

En nog wat praktische tips: ga niet het huis uit. Zorg dat hij weg gaat. Zo snel mogelijk. Je moet apart van hem zijn om los te kunnen komen, anders ga je kapot. Je zal dan misschien een paar weken de volledige zorg hebben voor de kinderen, maar regel dan hulp. Laat ze logeren bij je ouders of schoonouders of zo. Meld je even ziek op je werk of werk kortere dagen om je rust te kunnen pakken. Als je het huis uit bent en hij gaat moeilijk doen is het lastig om terug te komen. 

Tweede: zeg niks toe qua financieen, wie het huis krijgt, etc. Wacht totdat jouw emoties stabieler zijn en je de juiste menen om je heen hebt verzameld die kritisch mee kunnen denken in jouw belang. Je kan wel alvast zorgen dat je overzicht krijgt. Maak bv screenshots van de saldo's. 

Het gaat stapje voor stapje beter, echt.