Chaos in mijn hart (Relatie)

Koek

"Heeft iemand misschien goede raad?"

Nee.

"Misschien hetzelfde meegemaakt?"

Nee.

Gewoon doen wat je hersens of je hart je ingeeft en vervolgens op de rozen c.q. de blaren zitten. Dat kan niemand anders voor je doen.

Tja

Gezien de staat van je huidige relatie was het te verwachten dat er een 'bliksemschicht' voorbij zou komen. Maar dat wil nog niet zeggen dat deze bliksemschicht dan direct de juiste keuze zou zijn. Wat ze wel is, is een alarmbel. Luister daarnaar. Evalueer je huidige relatie, met je vriendin. Wat is er (nog) wel en wat niet? Wat zou je willen dat er is? Hoe zie de toekomst? Wat je ouders ervan vinden (of de rest van de wereld) is niet van belang. Dat jullie een werkrelatie hebben is op te lossen, lijkt me. Praktische problemen moeten je niet tegenhouden. En tenslotte, er zijn begrijp ik geen kinderen. Dat maakt uit elkaar gaan een stuk minder lastig en heftig.
Als je 28 bent en er nu al jaren geen passie meer in je relatie zit lijkt mij dat geen fijn uitgangspunt. Je hebt nogal wat jaren voor de boeg als het goed is. Lijkt mij dat het moment van uit elkaar gaan dus vanzelf wel komt. Maar áls je uit elkaar gaat, doe dat dan netjes, ga niet vreemd en ren niet naar je volgende lover maar bouw eerst een eigen leven op. Is zo en zo heel verstandig om te doen, even landen na een verbroken relatie.

Over de bliksemschicht heb ik geen advies. Leeftijdsverschil kan een probleem zijn, maar hoeft niet. Als jij zelf geen nadrukkelijke kinderwens hebt al helemaal niet. Heb je die wel, dan zou ik me nog eens goed achter de oren krabbelen. Ook het hebben van stiefkinderen die in leeftijd niet zoveel met jou verschillen is iets waarvan je pas kunt ontdekken of je dat 'trekt' als het zover is, denk ik, en hoeft ook geen punt te zijn.
Waar ik wel zorgen over heb is haar mededeling aan jou dat ze 'waarschijnlijk borstkanker heeft'. Dat klinkt mij erg manipulatief in de oren. Pas daar erg voor op. En realiseer je dat deze dame ook niet voor niks al 2 keer gescheiden is. Heeft ze daarvan geleerd? Als jullie over die scheidingen praten, waren het dan 2 boemannen of kan ze ook haar eigen aandeel zien? Heeft ze ervan geleerd? Ben jij anders dan die 2 mannen of valt ze op het (voor haar) verkeerde soort mannen?

Hou je hoofd erbij. Vlinders en roze wolken zijn leuk, maar die verdwijnen weer. Wat blijft er dan over? Is dat genoeg?

Tammy

Zou je het ook ongemakkelijk vinden als de man 21 jaar ouder zou zijn of maakt dat geen verschil?

Zo ongeveer

Ik zit in een soortgelijke situatie, alleen ben ik de "bliksemschicht" Hier is het enorm geëscaleerd. Goddank zijn er geen kinderen bij betrokken maar (om in jouw termen te blijven) de "droomvrouw" is er helemaal kapot van, de "koek" zit ontzettend in de knoop met zichzelf en ik loop ook met m'n ziel onder de arm.
Mijn "koek" zat net zoals jij tussen 2 vrouwen in. De echtgenote waar hij van hield en houdt, waar hij een heel leven mee heeft opgebouwd maar waar de relatie door de gevolgen van een ziekte nogal onder druk stond. Al daarvoor hadden ze een open relatie maar dat ging altijd zonder problemen.
En dan komen hij en ik elkaar tegen en het was alsof 2 sterrenstelsels tegen elkaar aanbotsten. Zo'n enorme aantrekkingskracht heb ik nog nooit meegemaakt, hij ook niet trouwens. In het begin was het alleen maar dat maar het is in de loop van de tijd uitgegroeid tot veel meer en toen werd het ook een bedreiging voor de "droomvrouw" en wilde zij dat het stopte. Logisch dus een aantal keren afgesproken elkaar niet meer te zien maar niet vol kunnen houden met een nogal dramatisch voorlopig einde dus.
Het ellendige is, niemand kan meer terug naar hoe het van te voren was. Er zijn dingen definitief veranderd en het is afwachten hoe dat uitpakt.
Dat is bij jou niet het geval dus vanuit mijn ervaring zou ik zeggen, kap met je bliksemschicht en kijk of er nog leven zit in je relatie met je droomvrouw. Als je daar geen heil meer in ziet, trek dan je conclusies en pas als dat allemaal afgehandeld is, kijk je of er meer in zit met je bliksemschicht. Maar twee relaties is een drama. Als het uitkomt voor iedereen maar nu al voor jou. Ik herken jouw beschrijving. Mijn "koek" heeft de afgelopen maanden ontzettend geworsteld met de liefde voor zijn vrouw en voor mij en met wat hij moet doen. Ik zag hoe het aan hem vrat en hoe hij er aan onderdoor ging. Daarom heb ik ook uiteindelijk de knoop doorgehakt. Ik hou zoveel van hem en ik wil hem niet zo ongelukkig zien. Liever een redelijk goed leven zonder mij dan deze ellende. Maar goed, zo ongeveer tegelijkertijd escaleerde de boel dus nu is het helemaal onduidelijk wat er gaat gebeuren.

Nja

Je huidige relatie is niet genoeg om mee verder te gaan lijkt mij. Dus dat zou ik netjes af gaan ronden.
Die andere vrouw gaat het ook niet worden want daarvoor ben je sowieso al volkomen verkeerd gestart. Als je met haar verder zou willen dan zul je haar om te beginnen moeten vertellen in welke situatie je nu zit.
Maar ik denk eigenlijk ook niet dat het je grote liefde is, het is de wake up call die je laat zien dat je huidige relatie over de datum is....

En nu?

Oké, je bliksemschicht heeft zich teruggetrokken in haar wolk, maar hoe ga jij nu verder? Want je als je een kinderwens hebt zul je toch een keer moeten geloven aan seks met je vriendin . Dus als je van haar houdt en bij haar wil blijven en samen een gezin wil stichten, denk ik dat je hard aan de slag moet met je huidige relatie. Gezien het totale gebrek aan intimiteit, wat blijkbaar in ieder geval ook bij jou vandaan komt, zou ik zelf een therapeut of coach gaan zoeken en eens gaan graven naar het waarom van dat gebrek aan passie. Want het klopt niet, in een nog zo jonge relatie tussen zulke jonge mensen. Daarnaast zou je ook nog een seksuoloog kunnen overwegen.
Ik hoop dat als jij zelf aan de slag gaat, zelf verandert, jullie relatie als vanzelf mee verandert.

Heb je het al eens met je vriendin over dat gebrek aan intimiteit en passie gehad? Hoe ervaart zij het? Heeft zij een antwoord op de vraag waarom het zo is? Denkt zij dat dit een goede basis is voor een langdurige, prettige, bevredigende relatie? Ik kan me er zelf zo weinig bij voorstellen, maar dat is natuurlijk heel persoonlijk.

Wel nog een goede raad, zorg dat die relatie echt goed is en met een jarenlang perspectief voor je aan kinderen begint...!

okay

Ten eerste zou ik 'blikschicht' totaal op alles blokkeren: van de app gooien, blokkeren op facebook en insta, ook al zijn jullie geen vrienden meer van elkaar. Blokkeren op de email. Voor de rest zorgen dat je elkaar ook niet meer beroepsmatig tegen komt als dat kan.
Als je dat niet doet, zullen jullie elkaar blijven triggeren.
Dan zou ik eens echt voor een goed gesprek met je vaste partner gaan zitten en voorstellen het pad van tantra in te gaan: in mijn ervaring geeft dat niet alleen een (eerst voorzichtige) opleving van de seksualiteit maar ook een verdieping in het geliefden zijn.
Lees er anders eerst eens over . Omdat een zekere schroomvalligheid is 'ingebouwd' is het heel weinig 'bedreigend' voor degene die oorspronkelijk is afgehaakt.
Het kan je relatie redden en zelfs beter maken dan het ooit was.
Go for it, man.

en oh

stop met het jezelf uitschelden. wees een vent en maak hier iets goeds van. (of moet ik juist zeggen "wees een vrouw"? Want die beheersen dat imho vaak beter)

koekenpan

Denk je nu serieus dat je gewoon verder kan met je relatie, alsof er niets gebeurd is?

Kijk dat je na 10 jaar niet vanzelf heel erg warm loopt voor elkaar, seksueel, kan gebeuren en is niet zo gek. Je moet op een bepaald moment wel zelf wat fleur aan het geheel geven. Het spannend maken, zoeken naar verdieping. Het gaat niet vanzelf.

Maar jij hebt er inmiddels zo'n puinhoop van gemaakt...ik weet niet of je daarmee zo maar mee in het reine komt, het zij met jezelf , hetzij met haar en jezelf. Je zet de zaak op scherp door je misstap op te biechten, maar vlg. mij gaat het niet werken als je het niet doet. Maar goed, zo zou ik het voelen, dat hoeft niet voor jou te gelden.

Miekemieke

"Zou je het ook ongemakkelijk vinden als de man 21 jaar ouder zou zijn of maakt dat geen verschil?"

Ja. Daar zit een generatie tussen.

Mijn idee

Beste Pannenkoek, ik denk dat beide relaties geen toekomst hebben. Het punt of je wel of geen kinderen wil doet nu even niet ter zake. Feit is wel dat veel mannen die zeggen niet te weten of ze wel of geen kinderen willen hebben diep in hun hart bedoelen wel kinderen maar niet bij deze vrouw.
Je zou jullie relatie nog een kans kunnen geven waarbij je ook kan denken aan tijdelijk een periode uit elkaar en die tip over tantra is een goede. Een ding hou je vriendin niet aan het lijntje en geef haar geen hoop. Maar misschien ben je nu op een punt gekomen waarop duidelijk is dat je een andere richting op moet en dat kost veel. Sterkte.

Niet eerlijk

Beste Koekenpan, ik ben van mening dat 'bliksemschicht' jou behoorlijk onder druk zette, door dingen mede te delen als dat ze waarschijnlijk borstkanker heeft, dat ze klaar is met jou en echt niet op jou gaat zitten wachten en dus maar meteen weer verder gaat en een nieuwe date plant, ook al zegt ze enorm veel liefdesverdriet te hebben en zielsveel van jou te houden... Ik vraag mij serieus af wat ze er werkelijk van meent, van wat ze allemaal tegen je heeft gezegd, als ze zo gemakkelijk de beslissing neemt om verder te gaan. En zo voorbij gaat aan zaken, waar jij de tijd voor nodig hebt om even goed over na te denken, alsof je, in deze situatie, met zoveel chaos in je hart (en waarschijnlijk ook in je hoofd) binnen een maand weet, of je nu wel of geen kinderwens hebt. Die heb je misschien wel degelijk, maar inderdaad wat Watervrouw zegt, weet je niet zeker of je die met je huidige vriendin wil krijgen.

Je bent nu heel erg in de war geraakt door wat 'bliksemschicht' enige tijd geleden in jou heeft wakker gemaakt aan lustgevoelens, passie, stomend hete seks... voor/met iemand die jou manipuleert door je onder druk tot bepaalde beslissingen te laten komen, waar je zelf misschien niet echt achter staat, diep in je hart.
Wat bracht het contact met 'bliksemschicht' je nog meer, naast het opwindende fysieke contact? Was zij ook zo'n lieve, warme, zachte vrouw, een ware rots in de branding, stabiel, standvastig, zorgzaam? En wat Koffiekop terecht opmerkte, wat heeft ze geleerd van haar 2 eerdere scheidingen? Heeft ze daar wel iets van geleerd, kan/wil ze haar eigen aandeel daarin zien?

Het feit dat je nu een vergelijking kunt maken, daarmee heeft je eigen vriendin al geen eerlijke kans gekregen om op een constructieve manier samen met jou te werken aan een fijnere, bevredigendere, diepere intieme relatie. En dat is jammer. Want wie weet is het een kwestie van haar seksuele gevoelends ook weer wat 'afstoffen', het vuurtje weer wat oplaaien, aanwakkeren, al dan niet met hulp van een seksuoloog/relatietherapeut, om het gevoel van zoals het in het begin van jullie relatie was, met het elkaar uitdagen en teasen, weer terug te laten komen?

Als je zegt alles voor haar te willen doen, ga er dan voor. Geef het nog een kans. Probeer uit te vinden welke taal der liefde jullie spreken en of jullie elkaar daarin beter kunnen gaan verstaan. Misschien gaan dingen zich dan zodanig ontwikkelen, dat jullie straks niet meer van elkaar af kunnen blijven en er geen genoeg van kunnen krijgen om 'aan elkaar te zitten'.

Werk aan de winkel dus. Go for it!

Wat ik lees

is dat je vooral bezig bent (en blijft) met wat anderen willen of zouden vinden. Dat is altijd een slecht uitgangspunt. En, even psychologie van de koude grond, misschien ook wel wat eraan schort in je huidige relatie. Ik raad je aan zelf in therapie te gaan. Ga jezelf eens ontwikkelen. Maak jezelf zelfstandig, zorg dat je ook alleen en met jezelf gelukkig zou zijn. Dat wil niet zeggen dat je bij je vriendin weg moet, maar je moet eerst zelf gelukkig zijn en van jezelf houden voordat je een ander gelukkig kunt maken. Been there, done that. Natuurlijk is het ook niet zo dat je ineens heel egoïstisch alleen aan jezelf moet denken, maar er zit een optimum in. Ga ervaren wat je zelf wil, waar jij blij van wordt, ga genieten van het leven. Daar word je zelf ook aantrekkelijker van, wie weet wat dat doet met het vuurtje tussen jou en je vriendin.

Echt, ga aan jezelf werken. Jouw relatie behoeft geen goedkeuring van je ouders. Dat is natuurlijk wel heel fijn, maar al bij voorbaat een relatie niet willen omdat je ouders hem af zouden keuren vind ik, ehm, niet heel volwassen overkomen en erg pleasend. Niet noodzakelijk heel aantrekkelijk in een man. Sorry dat ik het zo zeg. Maar ik probeer je te helpen . Ga uitvinden wie JIJ bent en wat JIJ wil.

ik ben het eens met Koffiekop

en heb er verder eigenlijk niks aan toe te voegen.

kies

Kiezen betekent: niet je twijfel steeds voeden. dat doe je nu. Je hebt toch al gezegd tegen bliksemschicht dat je van verder contact afzag?

Daar moet je helemaal achter gaan staan: je kan nog één bericht sturen waarin je zegt "Nee, ik wil dit niet meer, want ik ga er letterlijk aan onderdoor. Ik sluit hierbij alle contact af" Meer niet, dat geeft alleen maar weer een opening voor verder contact. En dan haar blokkeren op al je social media, telefoon, emailaccounts.

En gewoon heel gedisciplineerd zijn voor jezelf: zie het als een verslaving waar je vanaf moet kicken. dus niet jezelf weglaten dromen in hoe mooi en geweldig het was. Dat zijn zoveel relaties in het begin, dat is ook niet eerlijk tegenover je huidige vriendin: een langdurige relatie kan nooit op tegen een spannend nieuw contact.

geef je zelf daar een maand of zo voor en ga dan bespreken met je vriendin dat je de intimiteit weer nieuw leven in wil blazen en vraag hoe zij er in staat. Misschien inderdaad tantra voorstellen.

Wees een man van stavast. Al doe je het maar zodat je je zelf in de spiegel aan kunt kijken.

succes

Helaas

spreek ik uit enige ervaring, Koekepan...

Mijn partner dacht ook bij iemand anders de liefde te vinden, die hij bij mij zo miste. Voelde zich door haar weer gewild, begeerd, gezien, geliefd. Dat gaf zijn zelfvertrouwen een enorme boost. Met haar kon hij ook zo lachen, urenlang kletsen/ouwehoeren, stoeien, zwijmelen, voelde zich met haar in alles ook zo op één level zitten, vond het zo fijn dat ze elkaar zo goed 'begrepen' in hun wederzijdse problemen die ze in hun beider vaste relaties ondervonden. Een tweede, geheim leven in een bubbel, een zeepbel, heerlijk met haar samen.
Maar op den duur begon zij ook op zijn gemoed in te praten, deed bepaalde uitspraken over hoe goed en fijn ze het toch steeds hadden als ze samen waren en het samen wel voor elkaar kregen allemaal. Begon ze te manipuleren, dreigde er bijv. mee dat ze zichzelf iets aan zou doen, als het zou stoppen. Dat heeft hun zeepbel ergens toch wel uit elkaar laten spatten. Ging steeds meer om zijn aandacht vragen, verlangde van hem dat hij 24 uur per dag voor haar klaarstond als ze haar verhaal kwijt moest en door hem gesteund wilde worden, wilde ze steeds meer wilde integreren in zijn leven en (dacht) ons steeds verder uit elkaar te (kunnen) drijven. Ze probeerden telkens wel weer een nieuwe zeepbel te blazen om te proberen om hun fijne momentjes in stand te houden, maar de bodem van het flesje 'zeepbellenwater' begon toch naderbij te komen.

Wij hadden allebei al een hele tijd te weinig 'onderhoud' aan onze relatie gepleegd, hebben alles veel te veel op z'n beloop gelaten, de vanzelfsprekendheid voor lief genomen. Mede daardoor was de intimiteit tussen ons ook behoorlijk afgenomen. En toen kwam hij op een dag een vrouw tegen, die zich heel gewillig naar hem opstelde, die hem liet weten maar al te graag intiem met hem te willen zijn...

Op een gegeven moment begon ik mezelf af te vragen, of ik zelfs nog wel gevoelens van lust had, of ik nog wel seksuele activiteiten wílde ontplooien. Ik was de zin erin helemaal kwijt. En of het er bij een andere man misschien wel weer zou zijn. Voelde zo'n afstand tussen mijn partner en mij, dat ik bijna dacht dat het einde voor onze relatie in zicht was. Had ergens ook wel degelijk zo mijn vermoedens, dat hij mij niet langer trouw was. Feitelijk had ik mezelf er ook al bij neergelegd, geaccepteerd dat het over was tussen ons. In die tijd ging ik ook eens goed naar mezelf kijken en naar mijn gevoelens luisteren. Bemerkte bij mezelf, dat ik mezelf eigenlijk al heel lang 'tekort' had gedaan, door mijn gevoelens van lust, passie, ongeremd lekker vrijen, had weggestopt. Ik 'mocht' van mezelf niet genieten van intimiteiten.
Begon erover te lezen, ging met regelmaat met mezelf aan de slag en wakkerde zo het vuurtje in mij weer aan, gaf het de ruimte om op te laaien. Nam me voor, om op korte termijn met mijn partner te gaan praten, over dat ik hem, intiem zijn met hem, zo miste en eraan wilde gaan werken om het weer terug te brengen in onze relatie. Maar toen ontdekte ik dat er hij een geheime relatie op nahield naast onze relatie en werden mijn vermoedens dus ineens de harde werkelijkheid...en viel alles samen. Het flesje zeepbellenwater was op en mijn partner was opgelucht dat hij per direct een einde kon maken aan zijn geheime liefde (waarbij immers geen sprake was -en ook nooit is geweest- van echte liefde). Hij was er inmiddels voor zichzelf wel achter gekomen dat hij alles wat hij zocht, bij mij, zijn partner, kon krijgen. Dat hij dat al die tijd ook al had kunnen hebben, als hij de verleiding om met een ander in bed te duiken, had weerstaan, als hij wat meer moeite had gedaan om in de relatie met mij te investeren.
Ik was in eerste instantie vooral heel boos, kapot van verdriet, teleurgesteld en mijn hart was gebroken, maar ik voelde ook dat ik niet zomaar wilde opgeven wat ik met hem samen had opgebouwd.
Dus we zijn voor elkaar gaan vechten, hebben onze zielen tot op het diepste blootgelegd aan elkaar, hebben gepraat, gevraagd, geantwoord, gehuild, maar hebben elkaar en de liefde voor elkaar ook weer hervonden. Zijn elkaar weer gaan zien en we 'verstaan' elkaar nu veel beter, zijn dichter bij elkaar gekomen dan ooit tevoren.

Daarom, Koekepan, ga nou eerst eens goed na bij jezelf, wat jij wil. Hoe jij in het leven wil staan, in relatie tot je partner. Maak een keuze en hou jezelf daaraan. Laat 'bliksemschicht' los en laat jezelf niet verleiden door mee te gaan in haar mooie woorden die ze gebruikt om jou te manipuleren. Als het écht liefde is wat tussen jullie speelt, dan zou ze zich wel anders opstellen. Durf voor jezelf te gaan staan, durf zelf te kiezen wat voor jou het beste voelt. En als het échte liefde is tussen jou en 'bliksemschicht', dan komen jullie uiteindelijk wel bij elkaar uit. Maar eerst moet je zelf inderdaad gelukkig zijn en weten wat je wil, voordat je werkelijk van iemand anders kunt houden. Dat kan zij nooit voor jullie samen bepalen.
Laat haar los en besteedt er even geen aandacht meer aan. Ook niet informeren naar de uitslag van het onderzoek, of een kaartje sturen. Ga eerst aan jezelf werken, zodat je vanuit jezelf je keuzes kunt maken. De bal ligt nu bij jou.

Overigens

voordat het door wie dan ook verkeerd gelezen/begrepen wordt: ik ben zelf nooit vreemd gegaan. Heb enkel de gedachte gehad, of mijn zin in vrijen bij een andere man wel aanwezig zou zijn, of terug kon komen. Omdat ik in eerste instantie dacht dat het misschien aan mijn partner lag, dat ik mezelf niet meer tot hem aangetrokken voelde.
Maar heb dus nooit de stap gezet om dat te gaan meemaken. Dat wilde ik niet. Niet zolang wij nog samen door een relatie met elkaar waren verbonden.

Even voor de duidelijkheid.

toch nog even

"Mocht ''bliksemschicht'' contact zoeken,"

zorg dat ze geen contact kán zoeken. Blokkeer haar op alles.

Onderdoor?

'Mocht ''bliksemschicht'' contact zoeken, dan geef ik duidelijk aan dat geen contact voor nu echt het beste is en ik aan mezelf wil/moet werken en ik er anders aan onderdoor ga. '

Waarom zo dramatisch? Wat is er mis met gewoon zeggen dat je geen contact wilt?

Wat Mario zegt

blokkeer haar op alles. Dus ook op dat platform via welke jullie afgelopen zaterdag nog berichtjes over en weer stuurde.

Koekepan, je zegt dat je het lastig zult gaan vinden om af te kicken van het contact met 'bliksemschicht'. Naar wat mijn partner daar over verteld heeft tegen mij, kan ik me daar wel iets bij voorstellen. Hij voelde dat ook zo. Maar hij wil zoiets als dit NOOIT meer meemaken. Hij zou het liefst alle mannen ervoor willen waarschuwen, om er nooit, maar dan ook echt nóóit aan te beginnen. Het brengt je ook heel veel ellende, schuldgevoel, verwarring, jezelf niet meer in de spiegel recht in je eigen ogen aan kunnen kijken, verdriet om wat je je lieve dierbare naasten aandoet door zo tegen ze te liegen en de boel te bedriegen. Maar dat doe je, omdat je ego dat fijne gevoel steeds wil hebben, omdat het zo gemakkelijk bij die ander te krijgen is. Daarom blijf je het steeds weer ophalen, wil je dat gevoel bij je houden. Maar er is meer dan seksuele aantrekkingskracht nodig om in de realiteit een fijne, duurzame relatie met iemand te kunnen hebben. Iedere nieuw contact is spannend en geeft je een heerlijk geweldig gevoel, zelfs magisch te noemen in het begin, maar zoals al meerdere keren gezegd is, die vlinders en roze wolken blijven niet. Hoe graag je (ego) dat ook zou willen dat dat wél zo zou zijn.
Zet je ego even op een stoel en gebied hem daar even te blijven zitten om zijn zonden te overdenken. Laat hem niet steeds opspringen en om aandacht vragen voor wat hij wil. Luister en kijk naar wat je hart wil. Wat jouw eigen ik, diep van binnen, echt wil. Geef dat je aandacht. En heb/geef ook aandacht aan wat en hoe je lieve vriendin zou willen dat het gaat tussen jullie. Als je daar je aandacht naar uit kunt laten gaan, krijgt jullie (intieme) relatie weer de ruimte en kans om te groeien en op te bloeien. Een welbekend gezegde is niet voor niets: "Alles wat je aandacht geeft, groeit".

Sterkte. Ik hoop echt dat je de kracht in jezelf kunt vinden om je zelf standvastig hierin op te stellen en niet bezwijkt voor de 'zoete', maar uiteindelijk wrange verleiding.

ja dat is dus niet kiezen

maar opties open houden. Dat kan, het is jouw leven. Maar het maakt je een windvaantje: kijken wat er nog komt van de andere kant en niet je eigen verantwoording pakken. En omdat je aan de andere kant zo'n knagend geweten hebt, (en daar over klaagt en je schuldig voelt) creëer je op die manier je eigen tweestrijd.
Je houdt achterdeurtjes open man. Dat is nobel noch flink tegenover de andere partijen en tergend voor jezelf. Kies of gooi alles open. Of doe je dat niet omdat dan straks misschien beide dames pleite zijn?

Zachtjes laten doodbloeden???

Weet dat "Zachte heelmeesters maken stinkende wonden"...

Oh, Koekepan toch. Ben het geheel met Mario eens...

Wees niet zo'n pannenkoek. Echt, kies inderdaad of gooi alles open.

Maar goed, het is jouw leven, jouw keuze.

en nog even dit

het hoeft niet per se liefde te zijn wat je doet terug verlangen naar bliksemschicht. Het kan een snelle hechting (seks doet daar alles in) zijn die ook nog eens extra er in gebrand wordt doordat het een soort van stiekem is.
Hechting is een raar ding: verslavend en moeilijk van los te komen dan liefde tussen twee mensen. Je krijgt er ook toxische toestanden van.
Maar de grootste fout die je kan maken, is het te verwarren met liefde. In liefde kan je iemand loslaten, hechting is veelal gekoppeld aan hele oude pijn die je nu ingevuld hoopt te zien (wat nooit gebeurt, tenzij er ook veel liefde is) Je krijgt er ook toxische toestanden van. Het is een zijweg maar misschien handig je er van bewust te zijn