Ben er klaar mee! Ik moet altijd alles regelen en doen in huis en met de kinderen

Ach

Ik kan het zelf ook voor geen meter, dus hoe moet ik dat mijn kinderen dan aanleren?
Rolgordijntjes en glazenwasser helpt ook.

Rolgordijntjes en glazenwasser

Haha, ja hier ook zo'n teleurgestelde glazenwasser elke maand, geen eer van zijn werk omdat de ramen van binnen nog altijd even vies zijn!
Ik neem me wel eens voor om een poging te doen, maar nah, er zijn altijd leukere en dringender zaken...

Je kunt alles leren

is mijn ervaring. Helemaal tegenwoordig op YouTube staan zoveel handige filmpjes. Dus ook als je niet zoveel ervaring hebt met technische dingen kun je dmv het volgen van zo'n filmpje iets maken/ uitzoeken/installeren.

Een fietsband plakken zal er vast ook opstaan. Waarom ligt daar jouw grens? Het is niet erg moeilijk.

Zelf aangeleerd

Ik heb een aantal taken in het huishouden geleerd via mijn moeder, maar veel dingen heb ik mijzelf aan geleerd en nu gebeurt het nog weleens dat ik mijn ouders tips geef. Sommige gerechten heeft mijn moeder mij leren maken, maar toen ik het eenmaal 'door' had hoe het koken werkte en dat ik er achter kwam dat het best leuk was, kon uiteindelijk meer koken dan hen. Ik merk dat het hier bij de mannen vooral taken "geven" is: ruim je even je spullen op? Wil je straks even meehelpen met....? Alleen bij een mindere bui of moeheid zijn ze dan nog wel eens in staat om te 'protesteren'. Dat kan ik van vriendlief dan nog wel begrijpen met een 40 urige werkweek. Maar op een of andere manier worden lege wc rolletjes altijd vergeten weg te gooien, ik weet niet maar ik erger mij daar best aan😁. Je vergeet toch ook je wc papier niet in de wc te gooien na gebruik? Iemand die dit ook herkent 😂.

hier niet

Hier help ik mijn man soms mee. Gemiddeld genomen gebeurt het door man, of niet.

Hij is wel troeperig (nog erger dan ik), maar daar kan ik moeilijk over klagen nu ik verder zo weinig doe.

herken het wel

ik heb ook geen zin om fietsbanden te leren plakken, misschien dat ik het wel zou kunnen als ik de moeite zou nemen én het geduld ervoor zou hebben. Bovendien gun ik de fietsenmaker in het dorp ook nog wel wat door mijn fiets daar te brengen met die lekke band, het zou toch jammer zijn dat hij failliet zou gaan door al die mensen die zelf hun banden kunnen plakken

Het is wel interessant

om eens te onderzoeken waarom de ene taak je te ver gaat, terwijl je de andere taak uitvoert zonder erbij na te denken.

Voor de vrouwen die hun man 'taakjes' geven. Is het niet handig om dan 1x te gaan zitten en alle taken die per week/maand/jaar gedaan moeten worden eerlijk te verdelen, zodat dat duidelijk is?

Het lijkt me doodvermoeiend om iedere dag weer achter een volwassene aan te moeten zitten. Dat je dat bij een puber doet snap ik, maar bij een volwassen man? Ik word al moe als ik eraan denk.

Toen al geemancipeerd

Zoals ik al schreef leerde mijn moeder mij ramen zemen en ander "nuttig" huishoudelijk werk. Dit alles in de jaren zeventig. Maar ik moet er wel bij vertellen dat ik van mijn vader leerde om mijn band te plakken. Jawel, en ik kan het nog steeds.
Ik had inderdaad ontzettend ijverige ouders. Als kind was ik er niet altijd gelukkig mee. Ik moest veel te veel werken en klussen voor mijn gevoel.

ik heb laatst

de ketting van een student erop gelegd toen ik met de hond liep. Voelt toch leuk. Dat kan zoon in ieder geval en band plakken kunnen we hier ook allemaal..

Mijk

bandplakken

Mijn vader had een bloedhekel aan banden plakken, een fietsenmaker was in onze omgeving ook niet voor handen. Hij heeft ons leren fietsen en meteen daarna leerde je de band plakken en ook de ketting er weer opzetten als die er afgelopen was.
Gelukkig woon ik dichtbij een fietsenmaker want ik heb er ook een bloedhekel aan.

Banden enzo

Hoi Lanza,
ik heb gewoon geen zin om te leren banden plakken.
Er zijn dingen die ik van mijzelf niet hoef (en dat zijn er niet zoveel, dus die koester ik).
Heeft er ook wel mee te maken dat ik het te zwaar vind om de band weer om het wiel te leggen met mijn handen, kennelijk heb ik daar niet genoeg kracht voor en met de bandenlichters lukt het me ook niet goed. Ik vind er gewoon niks aan.
Heeft niks met man/vrouw te maken overigens, al doet mijn schoonmoeder dat ook nooit zelf (mijn schoonzus wel trouwens). Ik vind het niet perse mannenwerk of zo. Ketting omleggen kan ik dan weer wel, moest ik vroeger vaak doen als kind (brakke fiets).
Nog iets dat ik vrijwel nooit doe: naaien. Wel ooit een mooie naaimachine gekocht, maar als er iets mee gedaan wordt dan door mijn oudste dochter of door mijn man. Zij zijn er heel erg handig mee en ik helemaal niet.
Als ik echt iets moet zomen (voor een surprise of zo) doe ik het wel met de hand.
Ik heb bij een buurvrouw naam opgebouwd omdat ik een keer een kikker uit haar kamer heb gehaald, telt dat wel? Muizen vang ik ook (alleen binnen, ik lust ze niet), spinnen liever niet maar als er niemand anders is en hij is niet al te groot, dan moet het maar.
Ik doe wel de was, want dat vind ik een overzichtelijk iets. En ik doe alle financiën en administratie, want daar is mijn man wat lakser in en dan gaan er dingen mis (bij mij ook wel eens maar dat ziet gelukkig niemand).
WIj hebben in de loop der jaren gemerkt dat het handig is om aandachtsgebieden te verdelen, dan kun je daar je werk op indelen zonder dat die ander zich bemoeit en dan krijg je inderdaad geen "taakjes". Maar uiteindelijk moet elk stel toch een weg vinden in wat bij ze past denk ik.
Als een van beide niet gelukkig is dan moet je om tafel en overleggen. Maar dan ook accepteren dat je je misschien ergens niet mee moet bemoeien, de voorbeelden van moeders die klagen dat hun man het kind de verkeerde kleertjes aandoen zijn legio en dan zou ik als ik een man was ook al snel zeggen "doe het dan lekker zelf". Als je iets uitbesteedt gaat het niet precies zoals je wou, als je daar niet tegen kan moet je het zelf doen.
En wij doen ook gewoon heel veel niet. Dat scheelt een stuk. Onze kinderen horen nooit van andere kinderen terug dat het bij ons zo vies is, wel dat ze zulke relaxte ouders hebben (wij dus). Dat proberen we ook zo te houden.

The woman who stayed in bed for a year

Voor wie het leuk vindt en in het Engels kan lezen, want ik weet niet of hij vertaald is, maar "The woman who stayed in bed for a year" van Sue Townsend (die ook Adrian Mole schreef) is zowel erg hilarisch als ook bij vlagen heel herkenbaar voor een moeder met onverschillige pubers en een man die zijn baan wel genoeg bijdrage vindt.
Om de oorspronkelijke vragenstelster (Bregje) nog een tip te geven: ga gewoon af en toe een weekje weg. Niks zo leerzaam voor de huisgenoten als merken wat er allemaal blijft liggen als jij er niet bent.
Ik ben begonnen met een corveerooster voor de kinderen toen mijn man een week naar Amerika was, want ik redde het echt niet meer zelf.
En dat rooster hebben we nog steeds (in aangepaste vorm).
Mijn man weet ook hoe het is om er alleen voor te staan, ik heb ook wel eens een of meer weken in het ziekenhuis gelegen en ik ben regelmatig een weekend of een midweek alleen weg. Daarna waardeer je het weer enorm dat die ander er is.
Laten we wel wezen, je kan ook een been breken, of er vandoor gaan met de postbode, en dan moeten ze zich toch ook zelf gaan redden. Dan kan dat ook wel even als jij lekker een midweekje weg bent met vriendinnen...

Doen wat je goed kan

Toen onze oudste een peuter was had ik een keer een lekke band op vrijdagmiddag. Zaterdagochtend eerst de dingen gedaan die echt moesten gebeuren zoals boodschappen en de was en tijdens ontbijt, koffie en lunch gesprekken gevoerd met man over wie die band zou moeten plakken.
Hij vond dat ik zelfredzaam moest worden en het zelf moest gaan leren, ik vond dat hij het wel kon doen want hij was/is er echt goed in. De lek gereden banden van zijn racefiets waren altijd zo geplak, ik streek toch ook zijn overhemden? Ja maar als ik er eens niet ben dan moet je het ook zelf kunnen was zijn stellige overtuiging.
Toen oudste wakker was na haar middagdutje ging ze met papa naar het speeltuintje 2 straten verderop en ik ging morrend aan de slag.
Tegen de klok van vijven was man weer terug en vroeg of we op tijd konden eten, want dan kon hij nog even bij zijn vader op bezoek die in hey ziekenhuis lag.
Toen zei ik dat hij de courgetteschotel alvast mocht gaan maken, ik had mijn band nog niet klaar (die wilde niet van de velg af en er later niet op).
Man riep vertwijfeld uit dat hij toch niet kon koken met een kind aan zijn voeten, hoe doe jij dat iedere dag?

Sindsdien doen we ieder waar we goed in zijn. Hij plakt (met hulp van de inmiddels pubers) alle fietsbanden die lek zijn en ik kook en strijk.

Ik heb eerst

Vijf jaar op mezelf gewoond, dan is het wel verrekt handig als je zelf kunt koken en fietsbanden kunt plakken.

Ik vind het trouwens niet met elkaar te vergelijken. Met boodschappen doen en koken ben ik iedere dag 30 tot 60 minuten bezig, zeven dagen in de week. Een band plakken hoeft maar een paar keer per jaar en dan ben ik in een uurtje klaar.

Dat valt me wel vaker op.bij die mannen en vrouwentaken. De vrouwentaken zijn altijd de dingen die iedere dag een uur kosten en de mannen komen er mee weg door 1x in de week in 5 minuten de bak buiten te zetten. Of 3x per jaar een band te plakken.

Het ene staat compleet niet in verhouding.

Ook wij hebben beiden 4 respectievelijk 5 jaar alleen gewoond

In die tijd plakte ik mijn voorband 3 keer zelf, 1 keer heb ik voor de achterband de fietsenmaker ingeschakeld. Te slecht weer en te donker om op straat te pielen en de fiets naar boven sjouwen kreeg ik niet voor elkaar over die smalle draaitrap.

Man kookte toen ook gewoon iedere avond zijn potje maar sinds we samen zijn kook ik meestal, ik heb er meer talent voor en in tegenstelling tot man vind ik het ook gewoon leuk.

Er wordt hier door 4 personen op 5 fietsen zo'n 300 kilometer per week door weer en wind gefietst. Dat is zo'n slordige 15.500 kilometer per jaar. Aan onderhoud en banden plakken is man best veel tijd kwijt. Er staan ook nog 4 sportfietsen in de schuur waar bij elkaar per jaar ook nog zo'n 4000 kilometer op gefietst wordt.
Op de keuring na doet man ook het onderhoud aan de auto helemaal zelf, ook de zomerbanden wisselen voor de winterbanden en vice versa.

Ik vind dat koken prima in verhouding met dat onderhoud van de fietsen en auto. Maar goed dat is mijn mening.

Ik vind het ook

niet in verhouding staan: koken/boodschappen en banden plakken. Ook bij vele kilometers niet: hier ook 300 kilometer of meer per week. Heb in tien jaar drie keer een band moeten plakken.

Het valt me wel op dat de partij die huishoudelijk het leeuwendeel doet, vaak heel vergoeilijkend is tegenover degene die een niet te vergelijken kleine hoeveelheid klusjes doet. (gras maaien, een keer per jaar een band plakken, een plankje ophangen)

Wat is dat toch? Heeft men de strijd opgegeven, is er geen beginnen aan? Het komt mij voor dat men snel zegt 'oh maar ik vind het helemaal niet erg hoor' omdat de rolverdeling zodanig is vastgeroest dat je er druk over maken meer energie kost dan het maar gewoon zelf doen

huh?

Waarom zou je een fietsband moeten kunnen plakken?

Ik woon al jaren op mezelf, en als het moet dan zou ik het best wel kunnen maar ik heb er gewoon helemaal geen zin in om me daarin te verdiepen.
Fietsenmaker woont om de hoek, die doet het sneller en beter als ik.

Zie het als een ziekenhuis, die mogen ook alleen operaties doen als ze het vaak genoeg doen.
Ik laat dit soort dingen graag aan een specialist over.

Daarentegen kan ik wel muurtjes metselen, cv aanleggen, lassen en allerlei ander handigs waar verbouwende vrienden graag gebruik van maken. Je hoeft niet alles zelf te kunnen, samen sta je sterk.

maar 3 lekke banden in 10 jaar tijd?

De pubers hier (die voor het leeuwendeel van de kilometers zorgen) zijn best zuinig op de fietsen maar hebben toch wel minstens 1 lekke band per schooljaar. Vorig jaar spande zoon de kroon, hij had er 4 in een week. Bleek een "lollige" schoolgenoot punaises een klein stukje in de buitenband te duwen en als je dan ging fietsen of soms alleen maar je fiets uit het rek trok was het psssst, platte band.

Het kan natuurlijk wel schelen waar je woont, hier in de randstad is toch wat meer vandalisme dan in plattelandsgebieden heb ik het idee.

Zeker waar Flavia

===Daarentegen kan ik wel muurtjes metselen, cv aanleggen, lassen en allerlei ander handigs waar verbouwende vrienden graag gebruik van maken. Je hoeft niet alles zelf te kunnen, samen sta je sterk.===

Als dochter van de loodgieter ben ik op het gebied van kraanleertje vervangen, afvoer ontstoppen en de vlotter van de stortbak bijstellen ook heel handig.
Hoewel het open krijgen van de sifon nu wat moeilijker gaat sinds ik wat artrose heb in mijn handigste hand.

Stel dat je in een gezin

van 4 personen allemaal 1x per jaar een lekke band hebt (dat is bij ons ongeveer het gemiddelde), dan zijn dat dus 4 lekke banden per jaar. Ik doe er een uur over om te plakken, dat is dus 4 uur per jaar.

Boodschappen en koken kost me in het meest gunstige geval 7x 30 min is 210 min + een uur boodschappen doen = 270 min/60 = 4,5 uur in de week. Er zitten 52 weken in het jaar, dus ik ben ruim 52x zoveel bezig met koken en boodschappen dan met banden plakken.

Zie je dat dan werkelijk als gelijkwaardige taken?

Quote:

Wat is dat toch? Heeft men de strijd opgegeven, is er geen beginnen aan? Het komt mij voor dat men snel zegt 'oh maar ik vind het helemaal niet erg hoor' omdat de rolverdeling zodanig is vastgeroest dat je er druk over maken meer energie kost dan het maar gewoon zelf doen

Ik denk het. En dan ook nog dankbaar en trots zijn als zo'n man eens een schroefje aandraait. Ik vind het iets enorm onderdanigs hebben je zo op te stellen, terwijl je met twee volwassenen een huishouden voert.

Helaas ken ik maar al te veel voorbeelden van volwassen vrouwen die wanneer ze over moeten werken om 6 uur s ochtends al een ovenschotel in elkaar staan te flansen met briefjes op de oven erbij, hoe die aanmoet en op hoeveel minuten en graden hij hem moet afstellen. Want ja, mannen kunnen nu eenmaal niet koken en dat kunnen ze ook niet leren.

ander onderhoud telt ook

9 fietsen waar veel kilometers op gemaakt worden, alle fietsen 1 lekke band per jaar is al 9 uur.
Dan heb je nog gebroken remkabels, kapotte lampjes, draadbreuk van de draadjes die van de dynamo naar de lamp gaan, smeren en strak houden van de kettingen, onderhoud van de versnellingen, los getrilde boutjes van de bagagedragers (vooral die van de puberfietsen met zware tassen achterop) en wat verder nog slijt als je veel kilometers maakt. Iedere schoolvakantie krijgen de fietsen een kleine check en in de grote vakantie krijgen de fietsen groot onderhoud.

Wij rijden allemaal op veilige fietsen waar niks aan mankeert. Door goed onderhoud gaan ze ook langer mee.

Ieder doet waar hij goed in is/ wat hij leuk vindt. Ik zie het probleem niet dat eten koken meer tijd kost dan dat onderhoud. Als dit onze deal is dan is het goed toch?

wat een gedoe met die fietsen

Dat is hier nooit een ding geweest. Zou maar snel de pubers leren zelf hun fiets te onderhouden.
Blijft het niet in verhouding vinden staan.
"Als dit onze deal is dan is het goed toch?" Tja ik weet het niet, voor jullie zelf wel natuurlijk maar je hebt ook kinderen die je een voorbeeld meegeeft. Uit onderzoeken blijkt dat heel veel jongens van nu ervan uitgaan dat hun vrouw later wel het huishouden oppakt. Meisjes denken daar anders over maar zullen dus van een koude kermis thuis komen. En wellicht allerhande argumenten over het wagenpark bij elkaar sprokkelen om te ongelijkheid te vergoeilijken.
Mijn vader kon nog geen ei koken. Mijn moeder en de kinderen waren band dat als zij als eerste zou overlijden hij totaal onbeholpen zou zijn. Dat is iets wat ik niet wil doorgeven aan de volgende generatie.

Eens met Marius

Wat een opgeklopt gedoe over die fietsen, daar gaat echt niet veel tijd inzitten, dat heeft je man je dan mooi wijsgemaakt, geen idee wat hij daar urenlang in de schuur heeft staan doen, maar het zal niks met de fietsen te maken hebben.

Eten koken is toch echt een basisvaardigheid die heel handig is om te kunnen. Je ziet inderdaad bij de oudere generatie dat dit vaak voor problemen zorgt als de vrouw eerder komt te overlijden. Een fiets breng je makkelijk naar de fietsenmaker, maar iemand vinden om iedere dag voor je te koken is toch van een heel andere orde.

Wassen, ook zoiets. Dat kost echt behoorlijk wat tijd als je ook nog wil dat het netjes gestreken in de kast ligt. Die taak is weer niet te vergelijken met zoiets als de auto onderhouden, of het vuilnis wegbrengen, of het gras maaien. Het ene kost dagelijks zeker een uur. Het ander eens per week 5 min, of twee keer per jaar een uurtje. Dat zijn taken van een heel andere orde.

Als je het dan toch graag wil verdelen zou je beter kunnen zeggen dat de ene van de keuken is en de ander van de was, dat is enigszins te vergelijken qua tijd, maar meestal doet de vrouw al deze tijdrovende klussen en de man de klusjes die in 5 min opgelost zijn en 2x per jaar moeten gebeuren.

ach met die emancipatie zit het wel goed

Pubers leren van hun vader de fietsen onderhouden, al opgroeiend steeds iets meer. Het moet namelijk wel veilig blijven, dus de versnellingsapparaten doen ze nog niet zelf. Ze leren ook van vader hoe de naaimachine werkt, ik kan dat niet zo goed vader kan het beter.

Van mij leren de pubers koken en bakken. In schoolweken kook ik maar in de vakantie moesten ze altijd helpen en nu kunnen ze zelf ook wat maken.
Het ontstoppen van de wastafel op hun kamer hebben ze van mij geleerd. De taken hier in huis zijn niet allemaal verdeeld in mannelijke en vrouwelijke taken

Het zit totaal niet goed met de emancipatie

In de groep van 12-19 besteden jongens gemiddeld 5 uur aan huishoudelijke taken. Meisjes besteden hier bijna het dubbele aan 9 uur.

Dit verschil gaat zo het hele leven door. Vaders besteden bijvoorbeeld 15 uur per week minder aan huishouden en zorg dan moeders.

Lanza, heb je een bron?

12-19 jarigen die 5-9 uur besteden aan huishoudelijk werk lijkt mij flink overdreven.

De taken die ze hier hebben:
bed afhalen voor ze naar school gaan 1 keer in de week (ik was en droog het)
bed opmaken voor ze er weer in kruipen
eigen kamer opruimen en stoffen en zuigen 1 keer per week
tafel dekken voor het avondeten 3 x per week
tafel helpen afruimen iedere dag
broodtrommel en dopper vullen voor mee naar school

in de vakanties komt daar bij:
afwassen (tijdens de kampeervakantie) of thuis vaatwasser inruimen/uitruimen
was ophangen
een warme maaltijd koken 1 keer per week

Dochter is wat preciezer dan zoon, dus zij is iets langer bezig met het bed opmaken, ze wil alles helemaal glad getrokken hebben en maakt nettere stapels van de borden als ze de vaatwasser uitruimt.
Maar 5 tot 9 uur dat gaan ze hier allebei niet halen. Allebei 3 uur per week maximaal, tijdens schoolvakanties misschien 4 uur maar echt 9 uur is volgens mij schromelijk overdreven.

Dit blijkt uit een onderzoek

van het Sociaal Cultureel Planbureau uit 2016

https://digitaal.scp.nl/eenweekinkaart1/zorg-voor-het-huishouden-en-anderen

statistieken

Dus ik moet mijn puberzoon wat meer laten doen volgens de statistieken. Dochters heb ik niet. Zelf moet ik ook meer doen Mijn man weer wat minder (ik mag niet koken).