Band met je broer/zus
Ik heb één broer (3 jaar ouder) en één half broer (18 jaar jonger) en als ik de broers en zussen om mij heen zie, dan hebben ze echt een vriendschapsband ontwikkeld. Ik vraag mij af of jullie dat ook hebben en of dat normaal is?
Mijn broer zie ik hooguit 1 x in de 3 maanden en daar is de band nogal zakelijk mee. We overleggen over cadeautjes en uitjes die wij met moeders kant met de familie doen en meer eigenlijk niet. Hij is wel een vriendelijke man, maar hij is zo druk met zijn eigen gezin (ik ook trouwens) dat wij nauwelijks een band hebben. Het voelt zo koud en onpersoonlijk.
Mijn halfbroer is bijna 20 jaar jonger en die zie ik hem meer als mijn jongere neefje. Daar is de band warmer mee, zie hem ook wel om de week omdat we dichtbij elkaar wonen. Maar door het leeftijdsverschil mis ik weer de gelijkwaardigheid. Zie hem ook meer als een jongere dan een volwassen man.
Al met al, zijn de banden met die twee niet slecht, maar ook niet zo goed dat ik ze als vrienden kan zien. Het is gewoon erg oppervlakkig, te minste zo voelt het.
Kent iemand dit gevoel?
Dus ik vraag mij af, hoe ziet jullie band met je broers/zussen eruit?
Theekopje schreef op 12-08-2022 om 15:32:
pfoeh waar te beginnen. Mijn broertje is 4 jaar jonger. Maar heb weinig contact met hem. Ik heb het echt geprobeerd maar t werkt niet. Hij is zo depressief als een deur en zal niet oud worden. Ik heb alles gedaan wat in mijn macht ligt, maar voor nu houd ik wat meer afstand. We zien elkaar op bv een bbq maar spreken elkaar verder niet.
Sterkte, Dat klinkt inderdaad zwaar. Is hij ziek of denk je dat zelfdoding een reele optie is?
Mona-xxx schreef op 12-08-2022 om 15:35:
[..]
Ik bedoelde het niet aanvallend, maar het is vaak zo dat ze dan zo in de leugens meegenomen zijn van hun partner dat ze hun eigen aandeel en fouten niet meer zien. Daarom ben ik verbaasd dat hij het licht heeft gezien en de schuld bij zichzelf heeft gelegd
Nou, ze gingen scheiden, en hij had toen niemand meer over. Gelukkig verwelkomden oude vrienden en familie hem met open armen. Want ondanks alles hadden we geen hekel aan hem. Het is toch familie hé
Temet schreef op 12-08-2022 om 07:19:
[..]
Misschien omdat veel mannen het onderhouden van sociale contacten aan hun vrouw overlaten en het omgekeerde minder voorkomt. Net zoals het ook vaak de vrouw is die cadeaus namens het stel moet kopen en kaartjes namens het stel moet sturen.
Ik heb trouwens een oom die met de familie brak na aanzetten van zijn vrouw, dus dat past in het beeld
Zou dat zoveel uitmaken? Mijn man heeft twee zussen met wie het contact niet veel verder gaat dan af en toe op de verjaardag komen (voor corona was het wel meer). Ik merk ook dat mijn man vrijwel niks onderneemt op dat vlak, maar ik denk altijd dat hij dat maar moet doen want het is zijn familie. Zou het contact dan maar matig zijn omdat ik niet genoeg kaartjes verstuur, kort door de bocht gesteld?
troelahoep schreef op 12-08-2022 om 21:18:
[..]
Zou dat zoveel uitmaken? Mijn man heeft twee zussen met wie het contact niet veel verder gaat dan af en toe op de verjaardag komen (voor corona was het wel meer). Ik merk ook dat mijn man vrijwel niks onderneemt op dat vlak, maar ik denk altijd dat hij dat maar moet doen want het is zijn familie. Zou het contact dan maar matig zijn omdat ik niet genoeg kaartjes verstuur, kort door de bocht gesteld?
Nee dat niet. Maar ik denk wel als jij er erg op zit en hem steeds zeg van bel eens of app eens dat het contact beter wordt. Als de genders andersom waren zodat waarschijnlijk ook zo gebeuren.
Dit hoef jij trouwens niet te doen en jij bent hier ook niet verantwoordelijk voor. Maar in veel gezinnen is de vrouw wel de spin in het web en vindt de man het allemaal maar oké. Maar hij is een volwassen vent dit moet hij oplossen met zijn zussen.
Mona-xxx schreef op 12-08-2022 om 15:36:
[..]
Sterkte, Dat klinkt inderdaad zwaar. Is hij ziek of denk je dat zelfdoding een reele optie is?
Mijn ouders denken dit ook. We verwachten dat hij de 40 niet haalt. Hij weigert elke vorm van hulp. Ik heb na een moeilijke periode besloten om meer afstand te nemen want anders ging ik er ook aan onderdoor. Depressie zit in de familie maar hij heeft ook een bijzondere persoonlijkheid.
Theekopje schreef op 12-08-2022 om 21:26:
[..]
Mijn ouders denken dit ook. We verwachten dat hij de 40 niet haalt. Hij weigert elke vorm van hulp. Ik heb na een moeilijke periode besloten om meer afstand te nemen want anders ging ik er ook aan onderdoor. Depressie zit in de familie maar hij heeft ook een bijzondere persoonlijkheid.
Oh jeetje, wat erg voor je. Digitale knuffel. Ik denk wel dat je het goede besluit heb genomen. Een relatie (ook die met familie) moet van twee kanten komen. Jij hebt gedaan wat je kon doen. Je moet jezelf niet verliezen hierin. Daar help je niemand mee. Sterkte.
Mona-xxx schreef op 12-08-2022 om 21:32:
[..]
Oh jeetje, wat erg voor je. Digitale knuffel. Ik denk wel dat je het goede besluit hebt genomen. Een relatie (ook die met familie) moet van twee kanten komen. Jij hebt gedaan wat je kon doen. Je moet jezelf niet verliezen hierin. Daar help je niemand mee. Sterkte.
troelahoep schreef op 12-08-2022 om 21:18:
[..]
Zou dat zoveel uitmaken? Mijn man heeft twee zussen met wie het contact niet veel verder gaat dan af en toe op de verjaardag komen (voor corona was het wel meer). Ik merk ook dat mijn man vrijwel niks onderneemt op dat vlak, maar ik denk altijd dat hij dat maar moet doen want het is zijn familie. Zou het contact dan maar matig zijn omdat ik niet genoeg kaartjes verstuur, kort door de bocht gesteld?
Nee hoor, dat/zo denk ik niet. Ik weet dat zij er de hand in had en hij is nu eenmaal met haar getrouwd. Dat hij haar kiest vind ik prima; je staat achter je partner.
Ik neem het hem meer kwalijk dan haar, want hij is mijn broer. Hij had kunnen afspreken dat hij ons of tenminste mij had kunnen blijven zien..apart, op welke wijze dan ook.
Zij was vijandig, had altijd negatief commentaar, dat is denk ik een groot verschil met passiever zijn, het is jouw zus niet; dat oplossen zou ik bij je man laten.
troelahoep schreef op 12-08-2022 om 21:18:
[..]
Zou dat zoveel uitmaken? Mijn man heeft twee zussen met wie het contact niet veel verder gaat dan af en toe op de verjaardag komen (voor corona was het wel meer). Ik merk ook dat mijn man vrijwel niks onderneemt op dat vlak, maar ik denk altijd dat hij dat maar moet doen want het is zijn familie. Zou het contact dan maar matig zijn omdat ik niet genoeg kaartjes verstuur, kort door de bocht gesteld?
Mijn man doet dat ook niet bij zijn eigen familie, maar wel bij die van mij. Ik bemoei me niet met contactmaken met zijn familie. We hebben zijn zus nu al 2,5 jaar niet gezien. Geen idee waarom niet, maar ik vraag er ook niet naar. Aan mijn kant zijn de kinderverjaardagen weer opgestart na corona, maar zij heeft geen kinderen.
ik heb 4 broers/zussen.
1 heeft het contact met mij verbroken omdat ik niet op de juiste manier met hem/haar omging, volgens hem/haar. Ik werd boos over iets wat hij/zij deed.
1 is psychisch ziek en beschuldigd mij van allelei nare zaken, daarom geen contact.
1 heb ik oppervlakkig contact mee, we praten eens per 3 maanden even over gezin/werk/het weer
1 heb ik iets minder oppervlakkig contact mee, maar gaan de gesprekken ongeveer eens in de 3 maanden bijna altijd over onze rare familiesituatie (zowel ouders als broers/zussen).
We vieren geen verjaardagen/feesten met elkaar. Feitelijk ontmoeten we elkaar vooral als ik initiatief neem.
Ik houd van ze, maar heb wel besloten zelf minder te investeren....het kost teveel en levert te weinig op. Ik mis het wel.
In mijn omgeving zie ik ook veel ogenschijnlijk leuke families. Maar ik heb ondertussen wel door dat er maar heeeeeel weinig echt hechte families zijn....er is altijd (onder de oppervlakte) wel iets, lijkt het.
Fortuona schreef op 13-08-2022 om 10:06:
ik heb 4 broers/zussen.
1 heeft het contact met mij verbroken omdat ik niet op de juiste manier met hem/haar omging, volgens hem/haar. Ik werd boos over iets wat hij/zij deed.
1 is psychisch ziek en beschuldigd mij van allelei nare zaken, daarom geen contact.
1 heb ik oppervlakkig contact mee, we praten eens per 3 maanden even over gezin/werk/het weer
1 heb ik iets minder oppervlakkig contact mee, maar gaan de gesprekken ongeveer eens in de 3 maanden bijna altijd over onze rare familiesituatie (zowel ouders als broers/zussen).
We vieren geen verjaardagen/feesten met elkaar. Feitelijk ontmoeten we elkaar vooral als ik initiatief neem.
Ik houd van ze, maar heb wel besloten zelf minder te investeren....het kost teveel en levert te weinig op. Ik mis het wel.
In mijn omgeving zie ik ook veel ogenschijnlijk leuke families. Maar ik heb ondertussen wel door dat er maar heeeeeel weinig echt hechte families zijn....er is altijd (onder de oppervlakte) wel iets, lijkt het.
Ja in mijn hoofd denk ik dat ook. Maar er is altijd wel een soort van afgunst bij mij. Waarom zij wel en ik niet. Dat oppervlakkige contact dat jij hebt begrijp ik heel goed. Ik zou graag een diepere band met mijn broer willen, maar hij sluit zich volledig af van mij. Het is geen slechte band, maar ook niet goed. Dus ik ben blij dat ik iets van herkenning lees in je post.
och, die afgunst die herken ik hoor. Als een vriendin met kerst naar haar zus en zwager gaat en daar heerlijk op de bank kan ploffen. Of een andere vriendin vertelt over hoe haar ouders met haar meeleven.
Ik heb het zelfs bij films op tv, ik kan gewoon volschieten als ik iets van warme relaties bespeur tussen familieleden.
Het is heel pijnlijk en verdrietig. Dat ik accepteer (althans probeer) betekent niet dat het niet nog steeds pijn kan doen.
Sterkte meid. Het kan soms echt eenzaam voelen.
Fortuona schreef op 13-08-2022 om 10:45:
och, die afgunst die herken ik hoor. Als een vriendin met kerst naar haar zus en zwager gaat en daar heerlijk op de bank kan ploffen. Of een andere vriendin vertelt over hoe haar ouders met haar meeleven.
Ik heb het zelfs bij films op tv, ik kan gewoon volschieten als ik iets van warme relaties bespeur tussen familieleden.
Het is heel pijnlijk en verdrietig. Dat ik accepteer (althans probeer) betekent niet dat het niet nog steeds pijn kan doen.
Sterkte meid. Het kan soms echt eenzaam voelen.
Ik heb het met die kerstreclames. Die ene met de overleden moeder en de dochter die voor de familie kookt. Ik heb er echt goed om moeten huilen. Het voelde als een enorm gemis in mijn hart. Dat familiegevoel wat ik zelf nooit had. Het was gewoon te pijnlijk om te zien.
Oh, dat heb ik ook hoor! Zelf heb ik geen broers en zussen en mijn ouders komen beide uit wat je noemt disfunctionele families. Mijn man komt uit een tamelijk normale familie (hebben ook wel een geschiedenis, maar ze gaan niet slecht met elkaar om). Ik kan ook jaloers zijn op vriendinnen die wel een fijne familie hebben, zelfs op vakantie gaan met hun ouders en de gezinnen van broers/zussen erbij. Of die bevriend zijn met hun neven en nichten....
Ik begrijp goed dat je door die kerstreclames geraakt wordt. Er wordt gewoon een gemis aangeraakt en die gevoelens zijn maar al te reëel.
Zelf ga ik er altijd behoorlijk van in de weerstand, omdat het voor mij zo ongeloofwaardig lijkt. Mooi plaatje, maar niet realistisch, dus die raken me dan niet zo. Ik word meer geraakt door wat ik meekrijg van vriendinnen, qua familie. En van een goede film, een goed boek/verhaal.
