Band met je broer/zus
Ik heb één broer (3 jaar ouder) en één half broer (18 jaar jonger) en als ik de broers en zussen om mij heen zie, dan hebben ze echt een vriendschapsband ontwikkeld. Ik vraag mij af of jullie dat ook hebben en of dat normaal is?
Mijn broer zie ik hooguit 1 x in de 3 maanden en daar is de band nogal zakelijk mee. We overleggen over cadeautjes en uitjes die wij met moeders kant met de familie doen en meer eigenlijk niet. Hij is wel een vriendelijke man, maar hij is zo druk met zijn eigen gezin (ik ook trouwens) dat wij nauwelijks een band hebben. Het voelt zo koud en onpersoonlijk.
Mijn halfbroer is bijna 20 jaar jonger en die zie ik hem meer als mijn jongere neefje. Daar is de band warmer mee, zie hem ook wel om de week omdat we dichtbij elkaar wonen. Maar door het leeftijdsverschil mis ik weer de gelijkwaardigheid. Zie hem ook meer als een jongere dan een volwassen man.
Al met al, zijn de banden met die twee niet slecht, maar ook niet zo goed dat ik ze als vrienden kan zien. Het is gewoon erg oppervlakkig, te minste zo voelt het.
Kent iemand dit gevoel?
Dus ik vraag mij af, hoe ziet jullie band met je broers/zussen eruit?
Mona-xxx schreef op 02-09-2022 om 21:32:
[..]
Weet ik niet. Het lijkt mij zwaar
Het is mij niet duidelijk wat je met zwaar bedoeld? Wat is dan zwaar?
Voor mijn ouders ja, ziekenhuis bezoek, onzekerheid wat er aan de hand is maar voor een dreumes, peuter niet, die leeft gewoon zijn leven, weet niet beter. Op de kleuter- en lagere school was ik vooral jaloers: ze kreeg mooier, want aangepast, speelgoed, hoefde niet naar school, wel elke dag paardrijden, zwemmen en zo, op de middelbare vond ik het vooral hinderlijk als ze thuis was, ze gilde en ik kan niet tegen harde geluiden.
Maar dat maakt het allemaal nog niet zwaar, ik hoefde niet te zorgen of zo.
Ysenda schreef op 02-09-2022 om 22:50:
[..]
Het is mij niet duidelijk wat je met zwaar bedoeld? Wat is dan zwaar?
Voor mijn ouders ja, ziekenhuis bezoek, onzekerheid wat er aan de hand is maar voor een dreumes, peuter niet, die leeft gewoon zijn leven, weet niet beter. Op de kleuter- en lagere school was ik vooral jaloers: ze kreeg mooier, want aangepast, speelgoed, hoefde niet naar school, wel elke dag paardrijden, zwemmen en zo, op de middelbare vond ik het vooral hinderlijk als ze thuis was, ze gilde en ik kan niet tegen harde geluiden.
Maar dat maakt het allemaal nog niet zwaar, ik hoefde niet te zorgen of zo.
Nee maar het lijkt mij zeker zwaar als je klein bent dat de aandacht van je ouders alleen maar naar je zusje gingen. En omdat jij gezond was maakte zich minder zorgen om jou. Dat lijkt mij vooral zwaar dat je ziet dat je zusje meer aandacht kreeg.
Mona-xxx schreef op 02-09-2022 om 22:55:
[..]
Nee maar het lijkt mij zeker zwaar als je klein bent dat de aandacht van je ouders alleen maar naar je zusje gingen. En omdat jij gezond was maakte zich minder zorgen om jou. Dat lijkt mij vooral zwaar dat je ziet dat je zusje meer aandacht kreeg.
Dat is een verkeerde aanname, want ik had mijn ouders 5 dagen per week voor mijzelf. En als peuter/kleuter toen mijn zus nog thuis woonde valt je dat verschil echt niet op dat komt later pas.
Mijn leven was niet veel anders dan dat van mijn vriendinnen. Ik had de luxe van een speelzolder, die hoefden we maar 1x per week op te ruimen in tegenstelling tot spelen in een slaap- of huiskamer bijvoorbeeld. Zwemmen deden we in het zwembad van de instelling, vriendinnetje ging altijd mee. Had je het hele zwembad met 2 gezinnen. Ik ging net als mijn vriendinnetjes op gym en paardrijden.
