Affaire in tropenjaren
Ongeveer twee weken geleden is uitgekomen dat mijn man en affaire had.
Een paar weken daarvoor kwam ik erachter dat mijn man met de dame in kwestie meer contact had dan ik dacht. Ze spraken elkaar soms bij haar thuis en gingen ook uit. Twee weken geleden bleek dat zij ook een aantal keer seks hebben gehad met elkaar. Ik kwam hierachter door zelf met de dame te bellen. Ze vertelde dat ze niet meer kon liegen erover, dat had mijn man haar meerdere keren gevraagd. Mijn man heeft zelf nooit iets toegegeven aan mij. Zelfs met bewijzen bleef hij ontkennen.
Toen ik hem confronteerde met het feit dat ik de dame gesproken heb kon hij niet meer ontkennen..
Volgens mijn man was het niet echt een affaire. Het was me FWB, een vlucht uit de sleur thuis. Beide hebben uitgesproken dat zij geen intentie hadden tot een relatie met elkaar. Inmiddels is het contact verbroken.
Mijn eerste reactie was om te scheiden. Dit gaat ver over mijn grenzen en ik zie niet hoe ik dit ooit zou kunnen accepteren. Echter blijft mijn man volhouden mij niet kwijt te willen. Dit is ook de reden dat hij zo krampachtig bleef liegen, omdat hij wist wat de uitkomst zou betekenen voor ons huwlijk.
Ik ben hierdoor ontzettend in de war. Uit boosheid wil ik niet verder met hem. Ik heb geen respect voor hem en ben bang dat dit opnieuw gaat gebeuren als ik hem nog een kans geef. Echter zie ik ook dat de tropenjaren ons heel erg uit elkaar hebben gedreven. Zeker de geboorte van onze jongste had een heftige medische nasleep.
In het dagelijks leven is mij man een ontzettend betrokken vader, een harde werker, doet veel in huis en ondanks het contact met de andere dame heb ik me altijd geliefd gevoeld.
Het ene moment voel ik me boos, het andere moment voel ik de kracht om hieraan te werken en ons gezin niet op te geven. Maar hoe kom ik tot en keuze?
Hoe kom je tot een keuze? Door de tijd. Niemand zet je onder druk, hij wil bij je blijven, dus het is jouw keuze. Neem de tijd die je nodig hebt.
Hey, gewoon shit meid. Je komt in een rollercoaster van emoties terecht want het is een traumatische ervaring. Degene die je het meeste vertrouwde of zou moeten kunnen vertrouwen, heeft verraad gepleegd. Dat is heftig.
In het topic Verder na ontrouw vind je gelijkgestemden. Met veel tips over wat je helpt of kan verwachten. Of uit je wisselende emoties. Van vrouwen die het een kans gaven maar ook die (uiteindelijk) zijn weggegaan. Mij hielp het.
Mijn man startte ook een affaire met een vriendin. Voor lust. Na het uitkomen moest hij wel bekennen maar bleef hij toch over veel liegen of maakte het kleiner. Uit angst mij kwijt te raken. Paar weken bleek jaren.
Afijn, belangrijkste wat ik leerde is:
- geef het tijd. Veel tijd.
- investeer in jezelf. Ga leuke dingen doen. Los van hem.
- therapie helpt (mits hij wil en niet daar liegt)
- juist het liegen vanaf nu schaadt jouw vertrouwen en gevoel. Maak dat goed duidelijk.
- je gelooft je man wellicht nu met contact is verbroken. Praktijk is dat meeste toch terugvallen. Affaire is zo verslavend. De bubbel. Juist nu jij t zwaar hebt en hij zich schuldig voelt. Kleine check doen binnenkort? Ik ontdekte weer contact.
- Woorden zijn anders dan daden.
- laat je man heel helder krijgen wat de affaire hem bracht. Wat dreef hem? Vraag door. Open vragen. Er zit altijd meer in.
- goed dat je ziet waar t scheef ging. Dat zal.helpen in herstel.
Kun je bij iemand terecht? Een vriendin?
Sterkte lieverd!
Xxx
Hoi Blauwgeel.
Mijn eerste reactie was ook scheiden. Zijn ook meteen uit elkaar gegaan. Geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om hem terug te nemen.
Kwam voor mij als een complete verassing. Nooit aan zien komen.
Maar na 6 weken een gesprek. Hoe verder in verband met allesn regelen etc. En ja toen was ik inmiddels alweer iets rustiger. Mijn ergste boosheid eruit.
Toen gaf mijn man aan dat hij me terug wilde...jaja...dacht ik dat gaat je niet lukken. Maar ik zei..nou doe maar een poging. En hij heeft me terug veroverd. We hebben die tijd na het uitkomen 3 maanden appart gewoond en denk dat dit voor mij heel goed is geweest. Zo heb ik ook gevoeld dat ik nog liefde voelde en hem miste.
Het is hem gelukt. Maar het is echt heel moeilijk. Het is heel hard werken voor beide. Soms kan ik na 2 1/2 jaar nog steeds ontploffen. Pfff voel een boosheid dan die vroeger nooit had.
Ik heb er heel veel over gelezen hoe verder nadat je partner vreemdgegaan is.
Denk dat het belangrijk is om naar je gevoel te luisteren. Wat wil jij.
Ik heb veel gelezen en wat vaak naar voren kwam is dat de relatie nooit meer hetzelfde wordt. Je begint als het ware met je relatie 2.0.
Wat ik ook las is dat je relatie heel erg kan verbeteren omdat er heel veel opengebroken wordt. Je wordt open naar elkaar. Gaat op zoek hoe dit heeft kunnen gebeuren.
Het verwerken kan wel 2 jaar duren. En dit is dan met hulp van een therapeut. Het vertrouwen heeft een flinke knauw gekregen en dat is wel iets wat mij soms triggert.
Maar ik persoonlijk ben er sterk uitgekomen maar ja wij zijn al een tijd verder. Jij zit nog middenin een rollacoaster die zo heftig is
Wens je heel veel sterkte met je besluit.
Forever53 schreef op 08-08-2023 om 10:30:
Denk dat het belangrijk is om naar je gevoel te luisteren. Wat wil jij.
@blauwgeel ben jij iemand die echt iemand kan vergeven?. Als je dat niet kan blijft het “borrelen” in je hoofd en dan gaat het niet lukken. Eerst (even) uit elkaar is het beste zodat je los kan komen van hem en kan gaan nadenken wat jij voor hem voelt icm of je kan vergeven.
Sterkte!!
Om te beginnen hoef jij nu nog geen besluit te nemen. Geef het tijd en denk er goed over na. Wat je partner wil doet niet zoveel ter zake eigenlijk. Wat wil jij? Als je besluit te blijven is een aantal zaken van belang
- Besef dat herstel jaren kan gaan duren (1 a 2 jaar ben je zo verder) heb jij daar tijd en zin in?
- Professionele hulp is vaak echt noodzakelijk (wil jij dat en wil hij dat? Je moet echt flink de diepte in). Therapie heeft alleen zin bij volledige motivatie.
- Partner moet volledige openheid geven van alle pijnlijke details die jii vraagt (maar besef dat jij de volledige waarheid niet zult weten. Kan je dat aan?)
- Neem mensen in je directe omgeving in vertrouwen (partners die dit geheim willen houden zijn niet ok). Jij hebt steun rn een klankbord nodig.
- besef dat volledig vertrouwen waarschijnlijk nooit terug zal komen. De kans dat hij dit weer zal doen is altijd aanwezig. Hij heeft het nu ervaren en het beviel hem goed (het uitkomen niet maar de ervaring op zich wel anders was hij niet doorgegaan).
Als je echt verder wilt (en dat is vaker het geval als er kinderen zijn en nog liefde is) moet je kritisch naar jezelf en jullie relatie kunnen kijken. Hoe is dit ontstaan? Wat miste hij bij jullie of jou (zeer pijnlijk maar er zal iets geweest zijn). Is een relatie met meer openheid wellicht meer iets voor hem (denk daarbij aan zaken die jij hem niet of niet meer kunt bieden)? Er was geen sprake van liefde of een relatie willen tussen beiden. Dus dan zijn daar toch andere zaken op gebied van intimiteit of seks die hij elders zocht. Als je niet door deze pijnpunten heenkomt en genoegen neemt net geruststellende woorden (ik wilde alleen maar jou, ik miste niets, zij nam het initiatief en ik kon niet weigeren) kom je niet tot de kern en is de kans op problemen later (en herhaling) groter.
Maar ook als je uit elkaar gaat duurt het herstel jaren. Maar dan van jezelf.
Laat het gaan. Die sleur is voor niemand leuk en hij dealde er op zijn eigen manier mee om het thuis te kunnen volhouden. Als hij die affaire niet had moet je eens kijken wat er dan was gebeurd. Misschien veel meer ruzie en verwijten. Tis jouw ego dat in de weg zit. Hij heeft spijt van zijn manier en jij bent altijd zijn nummer 1 geweest. Hij wil je niet kwijt. Sommige gaan zuipen andere vreemd en andere jouw beschuldigen van een sleurig leven. Tis naar om te horen maar het verlvaagd voor beide als het gestopt is vast wel. Hij moet wel een andere manier zoeken. Misschien wat relatietherapie. Dit werkt voor mij en mijn partner na vreemdgaan.
S.ndra schreef op 07-08-2023 om 20:32:
Hoe kom je tot een keuze? Door de tijd. Niemand zet je onder druk, hij wil bij je blijven, dus het is jouw keuze. Neem de tijd die je nodig hebt.
Dankjewel, je hebt gelijk. Ik voel de druk om te moeten kiezen. Omdat mijn keuze in eerste instantie (zo had ik het altijd gedacht) zou zijn om de scheiding in gang te zetten. Ik merk nu dat ook een scheiding een keuze is die ik niet zomaar kan maken. Ook dat is een ontzettend ingewikkeld proces met veel heftige gevolgen voor ons gezin. Ik probeer nu meer ruimte te maken voor de situatie waarin we zitten. We blijven ouders van onze kinderen en vormen een gezin. De vraag is of we als partners weer samen verder kunnen? Dat zal de tijd hopelijk uitwijzen.
Anna Cara schreef op 07-08-2023 om 22:31:
Hey, gewoon shit meid. Je komt in een rollercoaster van emoties terecht want het is een traumatische ervaring. Degene die je het meeste vertrouwde of zou moeten kunnen vertrouwen, heeft verraad gepleegd. Dat is heftig.
In het topic Verder na ontrouw vind je gelijkgestemden. Met veel tips over wat je helpt of kan verwachten. Of uit je wisselende emoties. Van vrouwen die het een kans gaven maar ook die (uiteindelijk) zijn weggegaan. Mij hielp het.
Mijn man startte ook een affaire met een vriendin. Voor lust. Na het uitkomen moest hij wel bekennen maar bleef hij toch over veel liegen of maakte het kleiner. Uit angst mij kwijt te raken. Paar weken bleek jaren.
Afijn, belangrijkste wat ik leerde is:
- geef het tijd. Veel tijd.
Ik kom steeds meer tot de realisatie dat dit niet nu duidelijk hoeft te zijn hoe nu verder. Dat is fijn. Mijn motto wordt steeds meer 'scheiden kan altijd nog'. En bij alles houd ik het belang van de kinderen voor ogen, dat is het belangrijkste voor mij.
- investeer in jezelf. Ga leuke dingen doen. Los van hem.
Ik was al langzaamaan begonnen om meer aan mezelf te denken. Dit zal ik nog meer gaan doen, hoe het ook loopt, ik moet goed voor mezelf zorgen. Dat doet niemand anders.
- therapie helpt (mits hij wil en niet daar liegt)
Mijn man gaat volgende week naar therapie. Alleen, omdat hij zelf voelt dat hij met sommige omstandigheden verkeerd omgaat. Ik sta nu nog niet open voor relatietherapie.
- juist het liegen vanaf nu schaadt jouw vertrouwen en gevoel. Maak dat goed duidelijk.
Hij kan goed liegen, daar ben ik nu wel achter. Ook lijkt het alsof het niets met hem doet, hij is eraan gewend geraakt? Ik hoop dat hij tijdens therapie daar ook over in gesprek gaat. Liegen zal alles nog meer kapot maken tussen ons.
- je gelooft je man wellicht nu met contact is verbroken. Praktijk is dat meeste toch terugvallen. Affaire is zo verslavend. De bubbel. Juist nu jij t zwaar hebt en hij zich schuldig voelt. Kleine check doen binnenkort? Ik ontdekte weer contact.
- Woorden zijn anders dan daden.
- laat je man heel helder krijgen wat de affaire hem bracht. Wat dreef hem? Vraag door. Open vragen. Er zit altijd meer in.
- goed dat je ziet waar t scheef ging. Dat zal helpen in herstel.
Bedankt voor al je tips. Hier heb ik zeker wat aan. Ik ben ook bang dat er weer een terugval komt. Hetgeen hij miste in onze relatie kan ik niet zomaar bieden, zeker niet nu ik mij zo gekwetst en verraden voel.
Kun je bij iemand terecht? Een vriendin?
Ik heb het met twee vriendinnen gedeeld. Dat voelt goed maar ook belastend. Alsof ik mij moet verantwoorden over keuzes die wij nu maken. Ik zal het daarom verder voor mij houden.
Sterkte lieverd!
Dankjewel!
Xxx
Ja.. Het voelt als een nachtmerrie. Steeds weer als ik eraan denk. Ik had mijn vermoedens, maar dat het zó ver ging had ik niet gedacht. En dan ga ik ook aan mezelf twijfelen en word ik boos op mezelf. Zoveel heftige emoties elke dag weer, en tegelijk voor de buitenwereld doorgaan alsof er niets aan de hand is. Van binnen voel ik me gebroken.
Lieve blauwgeel, eerst maar eens een dikke knuffel voor jou 
, want het is nogal niet wat, erachter komen dat je zo verraden bent door iemand die 100% te vertrouwen zou moeten zijn.
Ik raad je aan om mee te lezen (en schrijven) in het draadje Verder na ontrouw. Er zijn velen die in hetzelfde schuitje zitten of zaten als jij nu. Je zult er begrip vinden en herkenning. En goede raad.
Om je vraag te beantwoorden hoe je tot een besluit komt: in ieder geval niet nu. Geef het tijd, laat de ergste emoties zakken, kijk wat je man doet (! Luister niet naar wat hij zegt, daden zeggen veel meer!) en kijk wat je gevoel dan zegt.
Jullie hebben kinderen samen, die moeten jullie eerste prioriteit zijn. Dat jouw vertrouwen gebroken is, en/of je ego gekwetst is, dat je man last had van sleur in de relatie, dat is niet het belangrijkste. Als er nog een kans is dat jullie er samen uit komen denk ik dat je het aan je kinderen verplicht bent om die mogelijkheid te onderzoeken. En het kán, verder na ontrouw. Je kunt er zelfs beter uitkomen samen dan voorheen. Dat kost veel tijd en energie en 120% inzet van jullie allebei. Maar het kan echt.
Sterkte!
Forever53 schreef op 08-08-2023 om 10:30:
Hoi Blauwgeel.
Dankjewel! Mijn emoties en gedachten gaan inderdaad alle kanten op. Liefst zou ik afstand nemen maar dat lukt nu helaas niet. De dag voordat het uitkwam kregen wij een logé in huis(familielid man), deze blijft ruim 4 weken. Ik denk er wel over om mijn man daarna te vragen een paar weken weg te gaan. Hij zal dit niet willen, wil alles verberengen voor de buitenwereld ivm schaamte en gezichtsverlies...
Doordat ik er meer over gelezen heb zie ik inderdaad dat veel stellen wel bij elkaar blijven. Dat had ik eerder niet gedacht. Hierdoor ziek ik het ook steeds meer als een optie om het wél te proberen. Juist omdat uit elkaar gaan ook een zwaar proces is. Het is eigenlijk afwegen wat zwaarder wordt? En natuurlijk wat voor onze kinderen het beste is. Daarnaast vraagt dit 100% commitment van mijn man. Ik weet niet of hij hier sterk genoeg voor is, of hij het aan kan als dit een heel lang zwaar traject gaat worden. Hier zit ook mijn twijfel om het zelf nog een kans te geven..
Wat fijn dat het voor jullie wel gelukt is! Dat jullie beide wilden vechten voor de relatie 2.0.
Izza schreef op 08-08-2023 om 13:50:
Dankjewel voor al je tips! Ik neem het zeker mee. We hebben wel al ea besproken met elkaar maar het lukt nog niet goed om de diepte in te gaan. Mijn man geeft wel aan dat hij het plezier miste en de communicatie met elkaar. Verder zegt hij vooral 'niet te weten' waarom hij ermee doorging en het niet stopte, ondanks dat hij wist wat dit voor ons huwelijk betekend.
Ik weet nog niet of hij zich echt zo kan committeren als ik, of hij zich bewust is van het proces wat we met elkaar moeten doormaken. Ik ben bang dat hij wel zegt het te willen, maar er eigenlijk vooral snel vanaf wil zijn en hoopt het 'normale' leven weer op te kunnen pakken.
Moederkareltje schreef op 09-08-2023 om 09:11:
Laat het gaan. Die sleur is voor niemand leuk en hij dealde er op zijn eigen manier mee om het thuis te kunnen volhouden. Als hij die affaire niet had moet je eens kijken wat er dan was gebeurd. Misschien veel meer ruzie en verwijten. Tis jouw ego dat in de weg zit. Hij heeft spijt van zijn manier en jij bent altijd zijn nummer 1 geweest. Hij wil je niet kwijt. Sommige gaan zuipen andere vreemd en andere jouw beschuldigen van een sleurig leven. Tis naar om te horen maar het verlvaagd voor beide als het gestopt is vast wel. Hij moet wel een andere manier zoeken. Misschien wat relatietherapie. Dit werkt voor mij en mijn partner na vreemdgaan.
Ik ben het met je eens dat we pittige jaren hebben. En ook dat het mijn ego krenkt. Maar dan ook vooral omdat hij niet met mij heeft gepraat. én ik wel steeds thuis zat om voor de kinderen te zorgen zodat hij zijn plezier elders kon halen. Ik gunde hem de vrijheid om dingen met vrienden te doen. Dat hij mij in de tussentijd bedroog neem ik hem heel erg kwalijk. Ik wilde namelijk ook ontspanning en plezier met hem, dat heeft hij bij een andere vrouw gezocht in plaats van in ons huwelijk te investeren.
Het is wel zo dat ik het afweeg tegen de rest van ons huwelijk en gezinsleven. Ik zie dat ik op alle andere vlakken in mijn handjes mag knijpen met hem. Dat is ook iets wat mijn gedachten zo ingewikkeld maakt. Ga ik hem uit boosheid en zelfbescherming verlaten, of wegen de andere dingen zwaarder.
Ik hoop inderdaad dat hij door therapie een andere invulling vindt. Ik kan er niet mee leven als hij altijd aandacht van andere vrouwen nodig heeft om zich goed te voelen.
Pennestreek schreef op 09-08-2023 om 12:38:
Dankjewel!
Doordat ik veel ben gaan lezen, heb ik inderdaad gezien dat er meer opties zijn dan enkel één; scheiden. Ik ben ervan geschrokken hoeveel huwelijken er te maken hebben met een affaire, maar het geeft inderdaad ook nog een klein beetje hoop dat het goed kan komen.
Gisteren gaf mijn man mij een knuffel en de kinderen kwamen er spontaan bij. Toen we daar zo met z'n vieren stonden dacht ik ook, ik kan dit gezin toch niet enkel vanuit mijn eigen boosheid uit elkaar halen.
Echter ben ik ook bang, dat ik investeer en weer gekwetst wordt. Dat ik opnieuw in leugens en bedrog trap van mijn man, maar dat hij eigenlijk niet écht zijn gedrag wil veranderen. Dat hij nóg beter zijn best gaat doen om een affaire of ander contact voor mij te verbergen. Omdat ik op dit moment niets van zijn woorden geloof, heb ik de neiging om mijzelf dan maar te beschermen. Maar dat zou betekenen dat ik ons huwelijk eindig zodat hij mij niet opnieuw zo kan kwetsen..
blauwgeel schreef op 09-08-2023 om 13:05:
[..]
... Maar dan ook vooral omdat hij niet met mij heeft gepraat. én ik wel steeds thuis zat om voor de kinderen te zorgen zodat hij zijn plezier elders kon halen. Ik gunde hem de vrijheid om dingen met vrienden te doen. Dat hij mij in de tussentijd bedroog neem ik hem heel erg kwalijk. Ik wilde namelijk ook ontspanning en plezier met hem, dat heeft hij bij een andere vrouw gezocht in plaats van in ons huwelijk te investeren.
Het is wel zo dat ik het afweeg tegen de rest van ons huwelijk en gezinsleven. Ik zie dat ik op alle andere vlakken in mijn handjes mag knijpen met hem. Dat is ook iets wat mijn gedachten zo ingewikkeld maakt. Ga ik hem uit boosheid en zelfbescherming verlaten, of wegen de andere dingen zwaarder.
Ik hoop inderdaad dat hij door therapie een andere invulling vindt. Ik kan er niet mee leven als hij altijd aandacht van andere vrouwen nodig heeft om zich goed te voelen.
Dit inderdaad, blauwgeel!
Mijn advies: luister vooral naar jezelf. Wat wil je zelf. Anderen hebben vaak meteen hun oordeel klaar en als je daarnaar luistert, kan het je eigen mening te veel kleuren. Blijf dicht bij jezelf en luister naar wat je hart je ingeeft. Als er nog liefde is, is het wellicht de moeite waard om te proberen of relatie 2.0 erin zit. En dan zal je man zich daar inderdaad ook vol voor moeten en willen inzetten. Hij zal ook heel goed naar wat hij nou echt wil, moeten luisteren. Dicht bij zichzelf blijven en uitzoeken wat hem hiertoe heeft gebracht naast vluchten voor de sleur thuis. En hij zal moeten begrijpen hoe breed en diep de impact is van zijn ontrouw. Makkelijk gezegd, dat beiden niet de intentie hadden om een relatie met elkaar aan te gaan, maar dat is er geen excuus voor. Voor jou is het daarmee niet recht te trekken.
Sluit mezelf verder aan bij het advies van Pennestreek.
Ook ik heb daar heel veel aan gehad en ben er samen met mijn man goed uitgekomen. Mijn man is voor zichzelf in therapie gegaan, dat heeft hem echt goed geholpen en daarmee is het ook goed geweest om samen door te kunnen gaan en opnieuw een relatie met elkaar te beginnen.
Heel veel sterkte en kracht voor de komende tijd, blauwgeel. Zorg in ieder geval ook zeker goed voor jezelf.
