Dementie
ik weet niet of ik hier juist ben . Weet me geen raad...
Mijn verhaal.. ik ben 59 jaar en heb een ouder ( vader) met dementie hij is 83 jaar.
Vorig jaar is hij verhuisd naar een zorg centrum omdat mijn moeder eerst zei dat ze het niet meer helemaal aan kan hebben wij dochters gezorgd dat hij ergens een plekje kreeg, waar hij erg blij is want er wordt iedere dag wat met deze mensen gedaan.
Ons moeder neemt het ons nu kwalijk dat hij daar zit, en dat hij er niet thuis hoort,(wat wel zo is want hij gaat echt achteruit) terwijl ze er eerst over hem zat te klagen naar ons.
Ze hield ook van op vakantie gaan.. en daar komt ons probleem...
Ze heeft een reis geboekt naar Gran Canaria, ze hebben daar een huisje.
Het lig niet echt centraal.Hoog en van alles ver weg.
We kinderen vinden het niet echt verstandig wegens hun ziektebeeld, mijn moeder is slecht te been maar mijn moeder wil er niet naar luisteren ... Ze ligt echt dwars naar haar kinderen, de zorginstelling kan niets doen omdat hij niet onder dwang is geplaatst maar vrijwillig is gekomen .
Huisarts kan ook alleen maar zeggen dat het niet verstandig is om te gaan.. maar mijn moeder steekt haar kop in het zand.
We zijn erg bang dat het fout gaat, wat als ze valt, hij kan niet helpen hij weet niet hoe , raakt misschien in paniek omdat hij dementerend is, ze spreken de taal niet, ook geen Engels.
We gaan niet meer echt door een deur met mijn moeder twee zussen komen er al niet meer bij mijn moeder, bezoeken alleen nog mijn vader als zij er niet is.
Nu is mijn vraag....
Wat kunnen we doen om te zorgen dat ze niet mogen gaan.
Het is onverantwoord dat hun die reis gaan maken, maar huisarts en zorg centrum kunnen niets dan alleen zeggen dat het niet verstandig is 🥺
Heeft iemand zoiets gelijks meegemaakt?
Wilt ze daar naar toe vanwege het warme klimaat en de rust?
Leg haar uit dat ze dat kan beleven als jullie met z’n tweeën gaan, maar dat jij niet langer dan bv 10 dagen kan. Dat het vorig jaar niet leuk werd, kan ook het gevolg zijn van een te lange vakantie waardoor je zus er wel klaar mee was.
En als jij en je zus samen met je moeder daar naar toe gaan, dan hebben jullie nog wat aan elkaar en kan je elkaar steunen.
Flanagan schreef op 17-01-2024 om 11:16:
Wilt ze daar naar toe vanwege het warme klimaat en de rust?
Leg haar uit dat ze dat kan beleven als jullie met z’n tweeën gaan, maar dat jij niet langer dan bv 10 dagen kan. Dat het vorig jaar niet leuk werd, kan ook het gevolg zijn van een te lange vakantie waardoor je zus er wel klaar mee was.
En als jij en je zus samen met je moeder daar naar toe gaan, dan hebben jullie nog wat aan elkaar en kan je elkaar steunen.
Zou dat een optie zijn? Of wil je zus niet meer? Wat vindt jouw zus er eigenlijk van?
Mijn vader had ook alzheimer en daarna ook dementie. Door de alzheimer viel hij regelmatig. Binnen no time zat hij in een rolstoel.
Gran Canaria is niet vlak; grote kans dat je vader daar door de alzheimer, ten val komt. Je moeder, met haar slechte been, zal hem dan overeind moeten helpen. Praat dan op haar in dat jij ipv je vader met haar mee gaat.
troelahoep schreef op 17-01-2024 om 11:17:
[..]
Zou dat een optie zijn? Of wil je zus niet meer? Wat vindt jouw zus er eigenlijk van?
Ze wil niet zonder mijn vader, en ik denk niet dat mijn zus het nog een x wil , ze is er wel klaar mee en ik kan ook niet zomaar even weg..
Je hebt een aantal opties: je gaat mee, je boekt eventueel samen met iemand anders een reis daar in de buurt zodat je er bent als er iets misgaat, of je laat ze gaan onder het motto “Zoek het dan maar uit” en zorgt dat je stand-by bent om er eventueel heen te gaan als er iets mis gaat. Je kunt ze niet tegenhouden zolang ze handelingsbekwaam zijn en naar gezond verstand luisteren ze blijkbaar niet. Moeilijk, je kunt niet veel. Als ze zelfs naar de huisarts al niet luisteren…
Ik zou proberen een professional, liefst (samen met) een arts, uit het zorghuis van vader in te schakelen, niet om te zeggen dat het niet mag maar om te ‘helpen’ door een waslijst van instructies en zaken om rekening mee te houden op een rijtje te zetten. Wat mee moet. Welke zorg hij nodig heeft. Wat ze moet voorbereiden en organiseren. In de hoop dat ze dan ontmoedigd wordt. Mijn moeilijke ouder is soms gevoelig voor autoriteiten dus dat zou misschien kunnen helpen.
Ik zou zelf niet meegaan. Ik heb dus zelf ook zo’n dwingende ouder en ik vind het contact slopend. Ik zou er niet over piekeren om met mijn vader op vakantie te gaan. Is gewoon niet haalbaar voor mezelf. Dan kom ik zwaar overspannen terug van dagenlang mijn frustratie te moeten beheersen en aanpassen, aanpassen, aanpassen aan de fictie van mijn vader en tegelijkertijd in de werkelijkheid de zaken in banen te moeten leiden. Mijn zus zit er hetzelfde in als ik. We zien hem wel en mantelzorgen ook maar we proberen ook afstand te houden en elkaar goed te ondersteunen. Onze moeder leeft niet meer, dat scheelt wel. Ik zou verscheurd zijn als ik mijn moeder in een kwetsbare positie met hem mee zou moeten laten gaan.
Hoe zit je vader erin trouwens? Wil die gaan? Kan die de situatie nog enigszins realistisch beoordelen of denkt die dat het wel gaat?
Van mijn vader denken ook veel mensen naar aanleiding van de verhalen dat hij dementerend en zielig is. Maar juist professionals vinden hem vaak nog zo helder en sterk, als het hem goed uitkomt om zich op die manier te presenteren in ieder geval. Hij is dus een eersteklas manipulatieve betweter en wolf in schaapskleren. Altijd al geweest dus dat komt voor ons ook niet als een verrassing.
Je vader woont sinds vorig jaar in de zorginstelling en je moeder vindt dat hij daar niet hoort. Ze rijdt ook nog auto begrijp ik uit je verhaal. Heeft je moeder hem de afgelopen tijd regelmatig opgehaald naar huis of een dagje uit? Feestdagen, een verjaardag, is hij er dan bij? Ging dat dan goed? Had je vader dan geen speciale zorg nodig wat lastig voor haar was? De trip is geboekt maar ze zijn nog niet weg. Ik zou aangeven dat ik het onverantwoord vind en er verder niet veel over zeggen. Hopen dat ze zelf verstandig wordt. Ook door raad van anderen, van haar kinderen neemt ze het niet aan.
Zit je vader op een gesloten afdeling? Of kan hij gewoon in en uit lopen? In het eerste geval zou het denk ik wel verboden kunnen worden, omdat hij onder de wet zorg en dwang gaat.
Als je al van alles hebt geprobeerd en ze is echt zo eigenwijs dan denk ik dat ik het liet gaan. Duidelijk zeggen dat je er je handen vanaf trekt en dat ze zich maar moet redden. Wie niet horen wil....
Omnik schreef op 17-01-2024 om 12:33:
Ik zou proberen een professional, liefst (samen met) een arts, uit het zorghuis van vader in te schakelen, niet om te zeggen dat het niet mag maar om te ‘helpen’ door een waslijst van instructies en zaken om rekening mee te houden op een rijtje te zetten. Wat mee moet. Welke zorg hij nodig heeft. Wat ze moet voorbereiden en organiseren. In de hoop dat ze dan ontmoedigd wordt. Mijn moeilijke ouder is soms gevoelig voor autoriteiten dus dat zou misschien kunnen helpen.
Ik zou zelf niet meegaan. Ik heb dus zelf ook zo’n dwingende ouder en ik vind het contact slopend. Ik zou er niet over piekeren om met mijn vader op vakantie te gaan. Is gewoon niet haalbaar voor mezelf. Dan kom ik zwaar overspannen terug van dagenlang mijn frustratie te moeten beheersen en aanpassen, aanpassen, aanpassen aan de fictie van mijn vader en tegelijkertijd in de werkelijkheid de zaken in banen te moeten leiden. Mijn zus zit er hetzelfde in als ik. We zien hem wel en mantelzorgen ook maar we proberen ook afstand te houden en elkaar goed te ondersteunen. Onze moeder leeft niet meer, dat scheelt wel. Ik zou verscheurd zijn als ik mijn moeder in een kwetsbare positie met hem mee zou moeten laten gaan.
Hoe zit je vader erin trouwens? Wil die gaan? Kan die de situatie nog enigszins realistisch beoordelen of denkt die dat het wel gaat?
Van mijn vader denken ook veel mensen naar aanleiding van de verhalen dat hij dementerend en zielig is. Maar juist professionals vinden hem vaak nog zo helder en sterk, als het hem goed uitkomt om zich op die manier te presenteren in ieder geval. Hij is dus een eersteklas manipulatieve betweter en wolf in schaapskleren. Altijd al geweest dus dat komt voor ons ook niet als een verrassing.
Wat u zegt.. een gesprek nog eens aan gaan met de verzorgers en arts van mijn vader met mijn moeder erbij om te vragen hoe zij dat voor ogen heeft..is eigenlijk ook mijn plan, ze heeft hem soms een nacht thuis en met kerst had ze hem drie dagen thuis maar dat zijn geen twee weken..
En wat u zegt het is idd. Niet te doen om met ze mee te gaan idd. Aanpassen naar hun en steeds op je tong te moeten bijten of tot tien te tellen om je in te houden, vooral mijn moeder is gewoon erg moeilijk en idd manipulerend..je bent ook dan mantelzorger steeds druk bezig heb het ook met ze gehad, en bij mijn zus was het vorig jaar dus echt uitgelopen op ruzie omdat mijn moeder erg onredelijk was.
Mijn vader gaat echt achteruit, hij begrijpt het niet meer.
En ja ook mijn moeder is altijd zo geweest, in mijn kindertijd al, nu begrijp ik waarom mijn vader soms zuchtend op de bank zat .nu geef hij soms een weerwoord en dat vind zij weer vervelend.
Wie niet horen wil moet voelen. Maar hoe kan je dat voelen zo laten gebeuren dat je grote ongelukken voor bent.
Wat hierboven al werd geschreven, laat je vader in overleg met het zorgcentrum eerst een lange dag, en dan als er nog niets 'gevoeld' wordt een paar dagen over aan de volledige zorg van je moeder.
Wat zegt de huisarts of verpleegarts over de wilsbekwaamheid van je vader? Als je vader niet meer wilsbekwaam is zou je kunnen onderzoeken of een van jullie kinderen de volmacht krijgen. Bij mijn schoonvader kreeg mijn man deze en niet zijn vrouw.
Omnik schreef op 17-01-2024 om 12:33:
Ik zou proberen een professional, liefst (samen met) een arts, uit het zorghuis van vader in te schakelen, niet om te zeggen dat het niet mag maar om te ‘helpen’ door een waslijst van instructies en zaken om rekening mee te houden op een rijtje te zetten. Wat mee moet. Welke zorg hij nodig heeft. Wat ze moet voorbereiden en organiseren. In de hoop dat ze dan ontmoedigd wordt. Mijn moeilijke ouder is soms gevoelig voor autoriteiten dus dat zou misschien kunnen helpen.
Ik zou zelf niet meegaan. Ik heb dus zelf ook zo’n dwingende ouder en ik vind het contact slopend. Ik zou er niet over piekeren om met mijn vader op vakantie te gaan. Is gewoon niet haalbaar voor mezelf. Dan kom ik zwaar overspannen terug van dagenlang mijn frustratie te moeten beheersen en aanpassen, aanpassen, aanpassen aan de fictie van mijn vader en tegelijkertijd in de werkelijkheid de zaken in banen te moeten leiden. Mijn zus zit er hetzelfde in als ik. We zien hem wel en mantelzorgen ook maar we proberen ook afstand te houden en elkaar goed te ondersteunen. Onze moeder leeft niet meer, dat scheelt wel. Ik zou verscheurd zijn als ik mijn moeder in een kwetsbare positie met hem mee zou moeten laten gaan.
Hoe zit je vader erin trouwens? Wil die gaan? Kan die de situatie nog enigszins realistisch beoordelen of denkt die dat het wel gaat?
Van mijn vader denken ook veel mensen naar aanleiding van de verhalen dat hij dementerend en zielig is. Maar juist professionals vinden hem vaak nog zo helder en sterk, als het hem goed uitkomt om zich op die manier te presenteren in ieder geval. Hij is dus een eersteklas manipulatieve betweter en wolf in schaapskleren. Altijd al geweest dus dat komt voor ons ook niet als een verrassing.
Wat u zegt.. een gesprek nog eens aan gaan met de verzorgers en arts van mijn vader met mijn moeder erbij om te vragen hoe zij dat voor ogen heeft..is eigenlijk ook mijn plan, ze heeft hem soms een nacht thuis en met kerst had ze hem drie dagen thuis maar dat zijn geen twee weken..
En wat u zegt het is idd. Niet te doen om met ze mee te gaan idd. Aanpassen naar hun en steeds op je tong te moeten bijten of tot tien te tellen om je in te houden, vooral mijn moeder is gewoon erg moeilijk en idd manipulerend..je bent ook dan mantelzorger steeds druk bezig heb het ook met ze gehad, en bij mijn zus was het vorig jaar dus echt uitgelopen op ruzie omdat mijn moeder erg onredelijk was.
Mijn vader gaat echt achteruit, hij begrijpt het niet meer.
En ja ook mijn moeder is altijd zo geweest, in mijn kindertijd al, nu begrijp ik waarom mijn vader soms zuchtend op de bank zat .nu geef hij soms een weerwoord en dat vind zij weer vervelend.
Labyrinth schreef op 17-01-2024 om 13:23:
Wie niet horen wil moet voelen. Maar hoe kan je dat voelen zo laten gebeuren dat je grote ongelukken voor bent.
Wat hierboven al werd geschreven, laat je vader in overleg met het zorgcentrum eerst een lange dag, en dan als er nog niets 'gevoeld' wordt een paar dagen over aan de volledige zorg van je moeder.
Wat zegt de huisarts of verpleegarts over de wilsbekwaamheid van je vader? Als je vader niet meer wilsbekwaam is zou je kunnen onderzoeken of een van jullie kinderen de volmacht krijgen. Bij mijn schoonvader kreeg mijn man deze en niet zijn vrouw.
Ze heeft hem soms een weekend van zaterdag op zondag en met kerst had ze hem thuis gehad. maar dat is anders dan twee weken..plus zij wil het niet inzien dat mijn vader echt achteruit gaat iedereen ziet het maar zij wil er niet aan.
Fourtyfour schreef op 17-01-2024 om 13:19:
Zit je vader op een gesloten afdeling? Of kan hij gewoon in en uit lopen? In het eerste geval zou het denk ik wel verboden kunnen worden, omdat hij onder de wet zorg en dwang gaat.
Als je al van alles hebt geprobeerd en ze is echt zo eigenwijs dan denk ik dat ik het liet gaan. Duidelijk zeggen dat je er je handen vanaf trekt en dat ze zich maar moet redden. Wie niet horen wil....
Hij zit niet in een gesloten afdeling hij kan gaan waar hij wil, plus hij is daar vrijwillig heen gegaan niet onder dwang en dus kan kunnen hun geen actie ondernemen dan alleen maar zeggen dat het niet verstandig is...nou daar luistert ze dus niet naar en heeft geboekt
Als aanvulling op alles wat gezegd is...als ze daadwerkelijk gaan.......
Als je echt bang bent dat er bv iemand valt & en er geen hulp komt omdat je vader niet weet hoe hij moet bellen of iets regelen: Spreek af dat je iedere dag op een vast moment even telefonisch contact hebt met je moeder. Gewoon en alleen om te horen dat ze op de been is. Dan kun je er in geval v echte (medische) nood lokale hulp heensturen. Is in ieder geval goed voor je gemoedsrust.
Thuis met allerlei gemakken en voorzieningen is echt anders dan op vakantie in een ander land in een afgelegen bergachtig gebied.
Maar goed, mensen hebben het recht om stomme keuzes te maken en ouders nemen van hun kinderen vaak ook dingen niet aan omdat ze nog altijd in de ouder-kind rol zitten.
Zorgprofessionals maken soms meer indruk. Wat is het plan? Hoe gaat ze dingen aanpakken? Zeker als er geen kinderen mee gaan om de puinhoop te beperken en op de achtergrond allerlei dingen te faciliteren, tegen wil en dank.
Zelf mee gaan zou ik ook niet doen. Stomme keuzes mag je moeder immers maken, maar die hoef je niet te faciliteren. Daarbij zou ik mijn vakantiedagen ook liever gebruiken om zelf met mijn gezin op vakantie te gaan.
Iemand hier op het forum (ik geloof bakblik) schreef ooit dat ze haar kinderen altijd een plan liet uitschrijven als ze iets wilden. Die kwamen er dan vaak zelf al achter dat sommige plannen te optimistisch bedacht waren of simpelweg niet realiseerbaar of niet de moeite waard. Soms kom je dan misschien tot een alternatief, soms bedenk je dat je het hele plan beter kunt laten voor wat het is.
Mijn moeder ging ook vrijwillig naar een verpleeghuis maar kwam door de Alzmheimer toch echt op een gesloten afdeling terecht.
Heeft je vader wel de juiste indicatie?