Zwemles (VO)

daarom zeg ik

Ik ken dit betreffende meisje van TS niet en kan dus niet inschatten hoe traumatiserend die zwemles is. Dus trivia als dat zo erg is zoals jij vertelt hoe je je voelde met die werkweek dan hebben we weer een ander gesprek. Nu lees ik alleen: nat haar en wllicht onzekerheid over haar lichaam. Hoe erg dan? hoe uit zich dat dan? Voor mij allemaal factoren om te kunnen beoordelen of ik er wel of niet in meega. Geen zin, nat haar en haasten? get over it. Zoek het lekker uit. Onzeker, liever niet, beetje moeilijk: 1 of 2 x een snipperdag en een goed gesprek. Zwaar onzeker, gepest, halve trauma's en nachten wakker liggen hierover dan zou ik een gesprek aan gaan met de mentor en kind en met elkaar tot een oplossing zien te komen. Maar zo maar een briefje schrijven nee.
En als kind zelf iets creatiefs heeft bedacht en er blijkbaar niet mee wegkomt zou ik in eerste instantie dat wel steunen ja maar niet zonder een goed gesprek van jongedame waarom vind jij dat dit nodig is. Afhankelijk van wat daar dan uitkomt zie ik wel weer verder maar nogmaals zo maar steun verlenen zit er dan niet in.

Ik vind de keuze van het gesprek niet aangaan vanwege een complex aanpraten ook een 'vreemde Ik snap het argument best maar je kunt het toch breder trekken?
Joh waarom wil je niet zwemmen? haren nat, neem een fohn mee. Doe een vlecht in weet ik veel. Je bent niet de enige.
Vind jet het niet fijn in bikini of badpak? waarom niet? etc etc.
Haasten? moet ook iedereen.

Ik vind het gewoon wat 'zwak' overkomen qua argumentatie. Maar misschien speelt er meer.

Anna G.

Voor sommige kinderen zijn een heleboel dingen al niet leuk en erg vervelend en moeilijk. Niemand die ze in bescherming neemt. We hebben het over een paar zwemlessen in het vo. Het erg dan erg fijn als je ouders je één of twee keer per jaar wél in bescherming nemen. Dat jij daar vroeger niet mee aan hoefde te komen bij jouw ouders vind ik geen argument om het zelf niet te doen.

Limi

Oei, voor jou is ze meteen dik? Ze is wel vrij zwaar, maar niet echt "dik".

En "Zou ze niet, als ze goed kan zwemmen, eens een keer goed willen zijn bij de gymles?"

Hoezo zou ze anders niet goed zijn? Omdat ze "dik" is? Je vooroordeel druipt er wel vanaf.

Ze is nl. juist wel heel sportief en dus goed met gym. Ondanks dat ze vrij zwaar is.

En ook met badpak zou ze niet willen zwemmen, dus eentje kopen lost dat probleem niet op.

Dank

Dank jullie wel voor al jullie reacties en overwegingen en inzichten.

Het gaat maar om een paar lessen, die ze n.m.m. prima kan missen.

Verder vindt ze de natte haren echt heel vervelend, maar inderdaad ook het enorme haasten. Volgens haar hebben ze te weinig tijd voor omkleden en fietsen naar school en komen de meisjes vaak te laat (meer tijd nodig dan de jongens, wel begrijpelijk denk ik) en moeten dan ook weer een uur inhalen. Dus voor het föhnen van het haar is al helemaal geen tijd!

Ik kan me wel voorstellen dat ze er dan van baalt. Verder is het vooral tijdverdrijf, doen ze maar heel kort (10-15 min) iets "serieus" qua zwemmen.

nog iets

Op haar school valt ook echt niets te regelen. Zelfs bij ziekmelden worden de ouders gebeld. Dus in die zin is ze echt afhankelijk van mij. Maar bovendien, stel dat ze het 3e en 4e uur les heeft, dan heb ik liever dat ze alleen tijdens gym afwezig is, dan dat ze ziek naar huis gaat en 5e t/m 8e uur ook mist.

Verder: hier is de regel dat je als je niet naar gym kunt, je in een bepaald lokaal een vervangende opdracht moet maken. Dan mag je geen huiswerk maken.

Voor degenen die eraan mee zouden werken om je kind niet te laten zwemmen voor deze paar lessen: zouden jullie dan die vervangende opdracht laten doen of een dokters/tandarts-afspraak opvoeren zodat kind ergens anders de tijd nuttiger (nl. aan huiswerk) kan besteden? En dan daarna weer terug naar school voor de overige lessen natuurlijk.

Vervangende opdracht

Ik zou haar de vervangende opdracht laten maken. Goeie oplossing van de school!

ja natuurlijk

De vervangende opdracht doen. Er is toch geen enkele reden waarom ze dat niet zou doen? Ze vindt het zwemmen vervelend en er is dit alternatief. Wat wil je nog meer?

ook

de vervangende opdracht laten maken.

Tuurlijk

Je hoeft haar niet meer te 'pamperen' dan nodig: vervangende opdracht dus en een 'medische' reden opvoeren waarom zwemmen niet kan.

Thuis laten

Ik ben ooit eens een week ziek geweest omdat ik een voldoende moest halen voor een belangrijke toets. Deze bepaalde namelijk of ik wel of niet door mocht naar het volgende leerjaar.

Samen met mijn ouders hadden we toen afgesproken dat ik extra taken thuis zou doen en daarnaast hard leren voor de toets. Uiteindelijk gelukkig gehaald. Was mijn ouders toen erg dankbaar dat ze me de kans gaven om extra te kunnen leren.

Ik wil je, vanuit mijn eigen ervaring als puber destijds, adviseren te luisteren naar je dochter en samen tot een oplossing te komen wat voor jullie beiden acceptabel is. Als puber vond ik het ontzettend fijn om gesteund te worden door mijn ouders. Ik vond het leven toen soms al moeilijk genoeg en baalde vaak achteraf van mijn puberaal gedrag. Had ik weer spijt, schaamde ik me ervoor, ondanks mijn goede voornemens iedere keer weer opnieuw..

Smoes

Mijn ouders hadden zonder morren een briefje voor me geschreven. En ik ben toch een verantwoordelijk volwassene geworden. Ik zou het strikt zijn bewaren voor dingen die belangrijk zijn en twee keer een uurtje zwemmen missen lijkt mij niet bepaald belangrijk.

Zoals iemand anders al schreef, 'k zou er zelf ook niet aan moeten denken met mijn werk.

Nee,

hier zou mijn kind niet mee wegkomen, ik zou er zeker niet aan meewerken.

School is school en je doet aan alles mee tenzij je daar lichamelijk niet toe instaat bent. Klasgenootje met reuma vind ik een goed voorbeeld van een uitzondering.

fohnen???

Dat het kind geen tijd heeft om haar haar te fohnen, dat vind ik nou echt een reden dat ik geen briefje zou schrijven. Omkleden is zo gedaan (maar als het dametjes zijn die bang zijn dat hun haren niet meer perfect gestyled zijn en hun shirtje gekreukt is..) Juist heel leerzaam om gewoon mee te doen.

Schoolgym mijn jeugdtrauma

Als ik nu ruim 30 jaar na mijn laatste schoolgymles terugdenk aan al die uren in die muffe gymzalen, natte atletiekbanen en op de MAVO het veldje in het park waar ik gymles had kruipen nog steeds de rillingen over mijn rug. Wat heb ik al die uren verfoeid. Met mijn rugafwijking was ik gewoon nooit ergens goed in. Het gelach van de andere meiden, de soppende sokken in mijn natte gympen Dat veranderende lijf dat mij in de weg zat gymles was de hel op aarde zo ongeveer.
Wat was ik blij met mijn lieve moeder die briefjes schreef met flutsmoesjes als het mij echt teveel werd.
Toen dochter vorig jaar ging starten op VO heb ik dat ook duidelijk aangegeven, kind voor jou schrijf ik wel eens een briefje als je dat nodig hebt. Niet iedere week maar op een bad-hair day snotverkouden en ongesteld krijg je van mij een briefje.
Ze heeft er nog nooit om gevraagd, de school heeft als regel dat er tijdens de gymles niet gelachen wordt om de prestaties van anderen en ook daarna niet. Scheelt ook dat ze hier altijd per periode een thema hebben. Ze weten dus vantevoren wat ze gaan doen. De laatste periode was judo en volleybal geloof ik. Kon ze zich al vantevoren opladen voor de judoles.zich er op instellen dat er veel fysiek contact is met klasgenoten (niet echt haar ding) Als ze een briefje had gewild had ik dat echt gemaakt.
Wat hierboven ook al werd gezegd, als meedoen met die judoles emotioneel zoveel van haar had gevergd dat het haar hele dag overschaduwde dan vind ik een briefje gerechtvaardigd.

En ja school is school en het is niet allemaal even leuk maar soms moet het toch. Een presentatie houden in het engels is eng maar moet toch daar krijgt ze van mij geen briefje voor. Gymles vind ik net even van andere orde heeft zeker bij judo, andere contactsporten en zwemmen ook te mkaen met lichamelijke integriteit. Als je er moeite mee hebt dat anderen jouw lichaam aanraken of kunnen zien op een manier die jij niet prettig vindt dan moet het van mij echt niet.
In het geval van de openingspost zou ik eerst een badpak adviseren en uitleggen dat iedereen die dag met natte haren loopt dus dat ze niet opvalt. Als kind echt niet wil krijgt ze een briefje.

Wauw

Wat een boeiend draadje dit. Opvallend dat veel mensen refereren aan vroeger. Zowel 'ze zagen me vroeger aankomen' als 'mijn ouders hadden me zo een briefje gegeven'. Wat dat als argument betekent weet ik niet want ik geloof dat ik jullie geen van allen ken dus of je van het één verantwoordelijker, geharder of leuker wordt dan het ander weet ik niet.

Voor de duidelijkheid: mijn kind zou zo'n incidentele zwemles van mij mogen skippen. Ze schaadt niemand echt, ook zichzelf niet. Het is niet zo dat de docent onwijs heeft moeten voorbereiden en er nu iets in de soep draait. Ik lees echt geen enkele negatieve consequentie van niet gaan. Het enige argument is dat het blijkbaar moet van school. Tsja, soms zijn er regels waar je je niet in kunt vinden. Ik vind het wel belangrijk dat je zelf blijft nadenken in het leven en niet blind iets doet wat je vreselijk vindt gewoon omdat het moet. Wel als er een duidelijk nut is of de consequenties voor anderen of jouzelf nadelig zijn. Maar dat valt hier dus reuze mee. Harder worden? Lijkt me niet iets uit de categorie 'oefening baart kunst'. Sommige dingen zijn goed om je te realiseren dat ze bij het leven horen maar kun je desalniettemin nog steeds best proberen te vermijden. Het leven brengt teleurstelling, pijn en verdriet met zich mee maar als ik mijn kinderen daarvoor kan behoeden, graag. En dat kan soms ook voor wat minder objectief of algemeen geaccepteerde dingen, waarom niet?

Maar -al tikkende- realiseer ik mij dat ik misschien iets drastisch over het hoofd zie, dus; wat is dan de belangrijke les die dochter van TS gaat leren als ze wel gaan zwemmen?

Aan de kant

Wie vroeger ongesteld was, moest wel komen maar mocht op de tribune plaats nemen. Verschillenden gebruikten die gelegenheid om na te gaan of er ook gezette meiden in het bad plezier hadden. Vaak gingen ze de keer er op wel zwemmen.
De schroom was geslonken.

Welke les leert dochter van TS?

Als dochter van TS wel gaat zwemmen leert ze dat ze met haar onzekerheid nergens terecht kan. Heeft ze in al haar onzekerheid alle moed bij elkaar geschraapt om haar ouders om een briefje te vragen, steunen zij haar niet maar ze moet gaan zwemmen. In het ergste geval worden in dat zwembad al haar angstvisioenen waarheid en wordt er naar haar gekeken/om haar gelachen, omdat de bikini net niet goed is in de ogen van de andere pubers. Na het zwemmen moet ze dan ook nog eens met die natte slierten haar verder op school. De bad-hair day die voorkomen had kunnen worden.
Zwemmen wordt zo een leerzame ervaring maar of die ervaring bijdraagt aan het positieve zelfbeeld van de onzekere puber betwijfel ik zeer ernstig.

Halfatwin

Ik vind dat je nu veel te ver gaat. Alsof ze het enige meisje is met nat haar. Juist dat haar vind ik een reden om géén briefje te schrijven. Verder had je kunnen lezen dat dit al voor het derde jaar op rij is en dat ze elk jaar smoezen verzint dus dat 'al haar moed bijeen geschraapt om een briefje te vragen' is ook al schromelijk overdreven. Verder kan dit meisje goed zwemmen dus dat moet ook meegenomen worden. Als mijn kind een slechte zwemmer is zou ik dat dus ook mee nemen in de beslissing.

Ik kijk naar mijn kind en als ik zie dat mijn kind er 'aan onderdoor dreigt te gaan' schrijf ik een briefje maar niet omdat het haar nat is na een zwempartij.

huh?

Ik ben ook verbaasd zeg. Het gaat maar om zwemmen! 's Zomers ligt hier het hele openluchtzwembad vol met pubers (ook die met een maatje meer) en ze moeten toch ook elke week douchen na de gym? Of is dat tegenwoordig niet meer? Wat is er sinds afgelopen zomer gebeurd met de jeugd dat iets als zwemmen met je klasgenoten potentiële trauma's oplevert? Een briefje schrijven voor dit soort gevallen komt ook bij mij over als pamperen, sorry.
Kun je je kind niet overtuigen dat iederéén waarschijnlijk onzeker is over zijn/haar zwemkleding en vooral met zichzelf bezig is? Ga voor de grap maar eens over straat met een slecht kapsel, of een grote vlek in je kleding en verbaas je je erover hoe weinig mensen het interesseert hoe jij erbij loopt.

Ik vind die enge spreekbeurt in het Engels wel een goede, schrijven jullie daarvoor ook een briefje? Daar kun je je tenslotte ook heel vervelend over voelen van tevoren en je kunt ook vreselijk afgaan voor de klas.

lieverdje

Ik schrijf dus wel een briefje maar niet voor nat haar Ik pick ook mijn battles.

Je Engelse spreekbeurt is niet te vergelijken. Vergeet niet dat je hier op een forum zit met veel hoogopgeleide ouders die over het algemeen gemiddeld gezien minder last hebben van Engelse spreekbeurten dan van de gymlessen. De spreekbeurt is ook op niveau, de gymles niet altijd. Ik had ook een enorme angst voor spreekbeurten maar ik vermoed dat dat toch minder is nu dan in onze tijd. Mijn kinderen hebben de ene na de andere presentatie voor in de klas dus nu nog (15 jaar) bang zijn voor spreekbeurten is wel lastig en dan heb je er dus ook al een heleboel gemist. Overigens wel raar dat mijn kinderen hier geen angst voor hebben aangezien verplichte spreekbeurten verboden waren op hun basisschool Was dat tóch een goed idee wellicht!

Triva

Wat maakt het uit dat het al het derde jaar is en dat ze niet de enige is met nat haar? En wie zegt dat voor de derde keer een briefje vragen aan de ouders makkelijker is dan de eerste keer?
Dat meisje heeft puberale problemen met haar lijf, haar natte haar en weinig zin in die zwemtoestand. Het is haar lijf en zin bepaald wat daar mee gebeurt, als daar hulp van ouders voor nodig is dan moet dat maar. Een kind met koemelk allergie dwing je niet om melk te drinken. Een puber met (irreëele)angsten ga je dwingen te doen waar het zo bang voor is? Dat is volgens mij de wereld op zijn kop. Eerst wat doen aan die angst en dan pas weer zwemmen en met nat haar door school lopen. Jij kan vinden dat die angst van een puber niet klopt maar dat ziet die puber zelf niet! Die hersenen zijn nog volop in ontwikkeling en hebben hier en daar wat steun en support nodig. Als ze nu geholpen wordt moet ze er misschien over 10 jaar om lachen dat ze zo zat te tutten. Als ze nu wel moet zwemmen heeft ze misschien over 10 jaar een nare herinnering dat ze niet gesteund werd. Wie zal het zeggen?

Heb nog even nagelezen echt zinvol zwemmen gebeurt geloof ik niet het is meer het vrij zwemmen wat kinderen doen. Van de glijbaan en bommetjes maken, dat soort dingen.
VesperLynd schreef hier iets over kind ziekmelden voor de modderspelen. Op de school van mijn dochter doen ze ook zoiets in een bepaald jaar. Baggerparcours heet dat geloof ik. Is verplicht, nou ik kan je nu al vertellen dat mijn kind die dag ziek is. Vorig jaar heeft ze als brugger het spektakel aanschouwd en gevrasgd of zij van mij moest als zij aan de beurt is. Nou echt niet! Als ze daar al jaren met afschuw naar toe leeft dan mag ze van mij een dagje spijbelen.

Halfatwin

Lees eerst eens #2 #9 en #29 voor je zo tekeer gaat Het ging mij er om dat ik niet geloof dat de natte haren hier echt het probleem zijn. Daar zou ik om lachen als ouder omdat ze dus niet de enige is. De andere argumenten kunnen wel steekhoudend zijn maar nogmaals: ik praat en kijk naar mijn kind, dat kan niet via een forum. Jij verbaasde je ook dat het nu zo anders gaat op de school van jouw dochter en toch bij voorbaat al dat modderparkours afserveren? Kijk eerst eens hoe de klas er mee om gaat voor je dat tegen je kind zegt.

Verder ging het niet om briefjes vragen maar om smoezen verzinnen door kind zelf. Ik ben er niet voor dat mijn kind smoezen gaat verzinnen of zoals hier ook werd gezegd: zelf briefjes schrijven uit naam van de ouder. Dát wil ik weer niet hebben.

welke les?

Welke les leert dochter van TS?
"Als dochter van TS wel gaat zwemmen leert ze dat ze met haar onzekerheid nergens terecht kan. Heeft ze in al haar onzekerheid alle moed bij elkaar geschraapt om haar ouders om een briefje te vragen, steunen zij haar niet maar ze moet gaan zwemmen. In het ergste geval worden in dat zwembad al haar angstvisioenen waarheid en wordt er naar haar gekeken/om haar gelachen, omdat de bikini net niet goed is in de ogen van de andere pubers. Na het zwemmen moet ze dan ook nog eens met die natte slierten haar verder op school. De bad-hair day die voorkomen had kunnen worden."

Als de dochter van TS wel gaat zwemmen leert ze dat dingen waar je tegenop ziet helemaal niet zo erg hoeven te zijn. Als ze goed kijkt ziet ze dat de andere jongens en meisjes ook onzeker zijn over hun badpak en wat nou, bikini niet goed genoeg voor de andere pubers?? Sinds wanneer bepalen die wat goed genoeg is? En verder leert dochter dat ze als het moet, best vaart kan maken met douchen, aankleden etc. Lekker handig, dan hou je nog eens tijd over als het nodig is en het is echt geen drama.
Als haar ouders wel een briefje schrijven wordt er over haar geroddeld als die ene die weer eens onder de zwemles uitkomt. Ze zal wel dikke vetrollen hebben, waarom wil ze anders niet in het zwembad?
En als je last hebt van natte haren op de fiets bestaat er altijd nog de muts. Leer je kind breien, dan kan ze haar eigen hippe zelfgebreide muts op op school:-p

Ik heb me vroeger ook wel eens gedrukt voor de gymles (met het excuus van ongesteldheid), maar ik was er bepaald niet trots op. Opvallend genoeg kan ik me die 2 keer dat ik op oneerlijke wijze niet heb meegedaan beter herinneren dan de gymlessen die niet leuk waren!
Mocht het meisje er echt onder lijden dat ze een keer moet gaan zwemmen met school, dan moet je dat aanpakken - dat overgewicht bijvoorbeeld- in plaats van de andere kant op kijken. Tegenstrijdig eigenlijk - kind is onzeker over eigen figuur, een beetje te dik misschien, en je laat haar dan dus níet sporten!

je maakt het wel heel zwaar!

"Dat meisje heeft puberale problemen met haar lijf, haar natte haar en weinig zin in die zwemtoestand. Het is haar lijf en zin bepaald wat daar mee gebeurt, als daar hulp van ouders voor nodig is dan moet dat maar. Een kind met koemelk allergie dwing je niet om melk te drinken. Een puber met (irreëele)angsten ga je dwingen te doen waar het zo bang voor is? Dat is volgens mij de wereld op zijn kop. Eerst wat doen aan die angst en dan pas weer zwemmen en met nat haar door school lopen."

Ach kom zeg. Je kunt mensen op deze manier ook wel een complex aanpraten hoor. Dus jij regelt eerst een therapeut voor je kind zodat ze de keer erop wel weer mee kan naar het zwembad, of het baggerparcours?

de les

De les is dat al die meisjes in haar klas onzeker zijn over hun lijf en dat ze als ze zich hierover heen zet best lol kan hebben in het water.
Ik weet het ook nog goed hoor, dat zwemmen in de brugklas, ik was ook nog eens ongesteld. Ik kreeg van mijn moeder les in tampon inbrengen. Ook ik was onzeker over mijn lijf, maar het was gek genoeg toch best leuk.
Door je eigen traumaatjes op je kind te projecteren leer je dat ze voortaan alles beter kan mijden wat eng is.

therapie hebben we al gehad

Beide kinderen hebben al speltherapie gehad om met hun angsten om te leren gaan. In de oudergesprekken kregen wij handvatten hoe om te gaan met de angsten. Goede voorbereiding doen op een activiteit en door herhalen van de activiteit proberen de angst te reduceren.
Angst voor een Engelse presentatie wil ik coachen begeleiden voorbereiden, komt ieder jaar terug is dus een investering voor langere tijd. Met die angst voor dat zwemgedoe zou ik ook wel aan de slag willen, maar laat ik eerst zien dat ik mijn kind steun door het een briefje te geven om te laten zien dat ze met haar angsten bij mij terecht kan. Dwingen dat ze moet kan het vertrouwen schaden, daar waak ik voor.
Dochter aan dat baggerparcours laten deelnemen door intensieve voorbereiding, goede voorbeeld geven zie ik niet zitten. Voor een eenmalig iets vind ik het de moeite niet waard. Bovendien moet ik dan ook zelf iets in de bagger (het voorbeeld geven, laten zien dat het niet zo vies is en wel leuk kan zijn) dat is nou net niet echt mijn ding zeg maar. Dus dat briefje komt er.

lieverdje

Ja als er voor gymlessen of zwemgedoe weer therapie nodig is dan doen we dat.
Het kinder/puberbrein werkt heel anders dan het volgroeide brein van volwassenen. Die kleuter die je huilend komt vertellen dat er een krokodil onder zijn bed zit. Krijg je niet rustig door te zeggen zeur niet er is geen krokodil onder je bed ga maar slapen. Wij als volwassenen kunnen onder het bed kijken, zien geen krokodil en we slapen rustig verder. Bij een kind is daar wat meer theater voor nodig.
De puber denkt ook nog niet volwassen en heeft soms wat meer nodig dan een "stel je niet zo aan, ga zwemmen"
Ik praat mijn kinderen geen complex aan maar neem hun angsten serieus, ook als de angst niet reëel is.

de krokodil

nee, natuurlijk zeg je niet tegen een kind: "zeur niet, er ligt geen krokodil onder je bed". Maar er zit nog wel iets tussen dat en al teveel meegaan in de angst van het kind. Als je kind bij wijze van spreken na 3 weken nog een krokodil onder het bed heeft en jij je daar ernstig zorgen over maakt, kan je kind zelf ook gaan denken: ojee, ik denk aldoor dat ik een krokodil onder mijn bed heb. Mijn ouders vinden het heel erg, misschien is er wel wat ergs met mij aan de hand. En dat terwijl het kind niet bovengemiddeld angstig is en de helft van de kinderen in de klas elke nacht een krokodil onder het bed heeft. Kijk, als het kind nu elke avond 3 keer hysterisch krijsend uit bed komt of elke dag aan het eind van de middag al buikpijn krijgt omdat het over een paar uur naar bed moet, dan is het wat anders. Dan zou ik ook eens naar de huisarts gaan. Maar dat lijkt mij bij enige onzekerheid over het eigen lichaam en zorgen over 'zit m'n haar wel goed' niet nodig. Daar zou ik echt geen briefje voor schrijven.

Andere vraag: meldt jij je ook altijd ziek bij de jaarlijkse sportdag/afdelingsuitje op je werk, omdat je niet in een sportbroekje gezien wil worden door je collega's?