Zoon krijgt op school Ritalin van ander kind

Hanne

Hanne, het gaat niet om jou persoonlijk, of jij die verantwoordelijkheid zou willen nemen.

Het gaat er om of je van een werknemer mag verwachten dat die verantwoordelijkheid neemt voor medische handelingen in omstandigheden die in de zorg ongeschikt worden bevonden om medicijnen te verstrekken. En dan niet voor 1 kind maar voor meerdere. En dat die werknemer daar dan wel voor verantwoordelijk wordt gehouden als er iets misgaat.

Om een vergelijking te trekken: jij mag ook thuis besluiten een lamp in een fitting te draaien terwijl je op een omgekeerde emmer staat. Gaat ook bijna altijd goed. Maar als je de juf vraagt een lamp in te draaien hoor je haar een veilige ladder te verstrekken en niet te zeggen "neem die emmer maar, dat gaat ook wel, maar als je valt ben je zelf verantwoordelijk".

verantwoordelijkheid

"Wel lijkt het me onverantwoord als een kind zelf aan medicijnen moet denken en het is ook zeker onverantwoord als leerkrachten dat moeten doen."

De ideale oplossing bestaat volgens mij niet. Het is inderdaad óf het kind óf de leerkracht. Ik snap eerlijk gezegd wel dat sommige scholen hun personeel de verantwoordelijkheid niet willen geven, maar daarmee leggen de bal wel volledig bij kind (en ouders). En aangezien die ouders verplicht zijn hun kind naar school te laten gaan, kom je in een soort pat-stelling.

Ik vind het trouwens niet per definitie onverantwoord als een kind zelf aan zijn medicijnen moet denken. Onze zoon kon dat prima op die leeftijd. Onze insteek was juist: we willen hem zo snel mogelijk leren zelf zijn medicijnen te regelen overdag. Het alternatief is namelijk (veel) slechter: continu afhankelijk zijn van de toevallig aanwezige volwassene: de juf, de invuljuf, de scouting-begeleider, de moeder van een vriendje of de judo-trainer. Dus toen hij begon met medicijnen (hij was net 8), hebben we direct een horloge voor hem gekocht met een alarmfunctie. 's Ochtends thuis een pil en overdag (op school, sport of waar dan ook maar) 2 x een pil. Een klein potje met de pillen voor overdag gingen toen altijd mee in broekzak of borstzakje oid. Is eigenlijk direct heel goed gegaan. Hij greep nooit mis (want hij had de pillen altijd zelf mee) en wij konden daardoor altijd checken of hij de medicijnen genomen had.
Maar het klopt: zo'n voorval als in deze draad werd omgeschreven, had hier dus ook kunnen gebeuren. Dat is heel vervelend. Maar moeten er daarom heel strikte protocollen gaan komen? (beheer altijd bij een volwassene). Ik denk het niet. Ik denk dat incidenten zoals deze gewoonweg niet te voorkomen zijn. Nou ja, misschien wel, maar daar krijg je allerlei andere problemen voor in de plaats.

Verpleegkundige

Voor zover ik weet is het niet verplicht dat het een gediplomeerd verpleegkundige is, maar er zijn wel bepaalde eisen. Je kunt je voorstellen dat er per locatie iemand aangewezen wordt voor medicijnverstrekking, die dan aan die eisen voldoet. Net zoals er per locatie ook BHV- ers en dergelijke moeten zijn.
Dan moeten medicijnen bewaard kunnen worden in een afgesloten kast, en moet die ene bekwame persoon elke dag aanwezig zijn, en die medicijnen op een rustig moment in een aparte ruimte kunnen geven zonder tegelijk ook een klas in de gaten te hoeven houden, neuzen af te vegen of ruzies te beslechten.

Dat kost dus geld. En tijd. En ruimte. Die allemaal niet aan iets anders besteed kunnen worden. Men moet keuzes maken in het leven.

EHBO-er

http://www.dagkampagnes.nl/FAQ.html#12

"Indien uw kind speciale aandacht of verzorging nodig heeft dan verzoeken wij u dringend dit schriftelijk op de eerste dag van deelneming aan de staf mede te delen. Het innemen van medicijnen zonder medeweten van de E.H.B.O.-er is niet toegestaan. Medicijnen dienen aan de busleiding te worden overhandigd en van naam te zijn voorzien."

Op dit vakantiekamp word de EHBO-er aangesteld om de medicatie uit te delen.

Ik vind het eigenlijk wel een soort dilemma waar niet makkelijk een antwoord op is. Zolang het een incident is, kun je een incidentele oplossing vinden, maar komt het vaker voor, dan zul je er toch een passend beleid op moeten maken.

precies

"Dat kost dus geld. En tijd. En ruimte. Die allemaal niet aan iets anders besteed kunnen worden. Men moet keuzes maken in het leven."

Precies, keuzes maken. Maar welke keuze is de beste? Wat jij beschrijft klinkt voor veel mensen als een ideaal, maar is dat het wel? Ik schreef al over mijn zoon, die het dus zelf regelde (toen hij nog kortwerkende medicatie had). Voor hem was het echt een stuk praktischer (en veiliger) dat hij het zelf kon regelen. Tijdens de les gaat zijn alarm, hij legt zijn pen neer, pakt pil uit potje in broekzak, neemt hem in, pakt zijn pen weer op en gaat verder werken.
Na school onverwacht met een vriendje mee? Geen probleem. Alarm gaat vanzelf weer af, hij heeft pil altijd bij zich, neemt deze in en gaat weer verder met spelen.

Als de medicijnen op school achter slot en grendel liggen: hoe zou je dat moeten doen met de voorraad? Iedere ochtend kind met pillendoos naar die leerkracht laten gaan? En 'middags pillendoos weer laten ophalen (al twee momenten waarop het fout kan gaan). En wat als kind zijn pil wil halen en de betreffende leerkracht is net even weg? (weer een moment waarop het mis kan gaan). Of moet er een voorraad op school liggen? Hoe kan ik als ouder dan controleren of kind vandaag wel/geen pil heeft gehad? En hoe weet ik of er nog genoeg voorraad is en of dat niet over de datum is? Moet die leerkracht dan aan voorraadbeheer gaan doen en ouders waarschuwen als de pillen bijna op zijn? (weer kans op een misser).

zelf doen

Zelf doen geeft wat mij betreft de minste kans op fouten, dus heeft de voorkeur.

maatwerk

Ik denk dat het vooral ook maatwerk moet zijn. Hier werkt de methode met met iedere dag een pillendoos met afgepaste hoeveelheid mee naar school en een leeg doosje retour juist perfect. In eigen beheer niet.

Heb net de wet BIG er even bijgepakt. Voor zover ik het begrijp mogen medische handelingen worden overgedragen. Mits het redelijkerwijs nodig is, er aanwijzingen worden gegeven en er redelijkerwijs aangenomen mag worden dat de persoon bekwaam is. Verder worden er geen eisen gesteld.

theekopje

Je haalt de opmerking over juf laten doen een beetje uit zijn verband. Het ging om een juf die niet wilde helpen omdat ze het 'gedoe' vond. Dan is mijn reactie dat het maar een klein klusje is.

verantwoordelijkheid kinderen

Opzich vind ik het niet gek dat kinderen van die leeftijd hun eigen medicatie nemen.
Ik denk dat kinderen zich er beter van bewust moeten worden wat de risico's van medicijnen zijn en moeten leren dat ze nooit van iemand anders pillen mogen aannemen (alleen na overleg met de ouders).
Hier is bijna hetzelfde voorgevallen. Dochter had zelf reispillen mee voor schoolreisje en had vriendinnetje die zich misselijk voelde ook gegeven. Meisje heeft echter ergens anders medicijnen voor die niet goed combineren met andere pillen. Moeder schrok uiteraard erg hiervan en wij waren beiden geschrokken van het gemak waarmee kinderen dus hetzij hun pillen delen, hetzij pillen van anderen aannemen. Belangrijk dus om elk kind te leren dit niet te doen.

Hier

Hier hebben we formulieren moeten invullen en ondertekenen waar op staat welk medicijn zoon gebruikt en dat de juf van ons toestemming krijgt om het toe te dienen/aan te reiken. Ook hebben moeten tekenen dat de juf instructie van ons gehad heeft en hebben we in moeten vullen op welke manier het medicijn ingenomen dient te worden. Pilletje methylfenidaat innemen met wat water. De formulieren moesten verplicht ingevuld worden, school is het verplicht. (Speciaal onderwijs cluster 4) Ik weet even niet welke instantie er bovenaan de brief stond, maar het was niet van school zelf en opgelegd door één of andere instantie.

vanaf welke leeftijd

Vanaf welke leeftijd zou het dan verantwoord zijn om een kind zelf verantwoordelijk te maken voor het toedienen van medicatie?

Kan je van een 4 jarige verwachten dat hij zelf zijn astma medicatie bij zich houdt en beslist wanneer het wel/niet genomen moet worden? Is dat niet een stap te ver. Ik zie toch regelmatig dat er kleuters zijn die hulp nodig hebben bij het aantrekken van hun jas of het open maken van hun broek.

Dat kinderen moeten weten dat je geen medicatie van een ander neemt en je eigen medicatie niet uitdeelt ben ik het helemaal mee eens. Maar hoe zeker zijn we er van dat die boodschap aan komt.

Op welke leeftijd zijn kinderen zo ver ontwikkeld dat ze niet meer impulsief reageren maar echt eerst denken en doen? En dus snappen dat die roze 'snoepjes' die Pietje bij de lunch eet geen snoepjes zijn en dat je er daar niet stiekem eentje van mag pakken? Ook niet als je het heel oneerlijk vindt dat Pietje wel altijd snoep mee mag en jij niet.

van tweeën één

Theekopje:"Dan word ik namelijk ook verantwoordelijk voor de juiste verstrekking van de juiste pil op het juiste moment aan de juiste persoon, iets waar ik niet voor geschoold ben "
Dat klinkt redelijk, maar het alternatief zie je hier gebeuren: het kind gaat medicijnen verstrekken aan zichzelf en aan anderen. Omdat dat op school en zelfs in de klas gebeurt, is de leerkracht en de school nog steeds verantwoordelijk/aansprakelijk.
Jouw strak gevolgde redenatie of zo'n mooi gewichtig document als Adrienne vond, ontslaat de leerkracht en de school allerminst.

Hanne # 29 precies, zo is dat.

context

Hanne, het gaat niet over leeftijd, maar over context.
Medicijnen verstrekken of injecties zetten, dat zijn voorbehouden handelingen. Maar dat voorbehoud vervalt in de privé omgeving. Ouders en kinderen (diabetici), prikken, slikken, smeren en stomen zelf.

Met de keuze 'leerkracht doet geen medicijnen' is ervoor gekozen om de school als niet privé-omgeving te zien. En dat klopt ook wel weer als je het uit allerlei andere hoeken bekijkt. Maar als je het in de medische context bekijkt, dan is school de privé omgeving - de niet medische omgeving - van de patiënt.

In die omgeving is het verstrekken van voorgeschreven medicatie toegestaan aan de patiënt en zijn privé hulppersonen. Zelfs als er geprikt moet worden (diabetes).

Als je dat per se anders uit wil leggen, de school is een professionele omgeving dus mogen er geen voorbehouden handelingen verricht worden, dan mag de patiënt zelf op school (net als in het ziekenhuis) ook geen medicatie innemen.

De wet BIG is er om te voorkomen dat mensen ongediplomeerd doktertje over anderen gaan spelen. Die wet is niet bedoeld om te zorgen dat medicatie gebruikende kinderen eigenlijk niet naar school kunnen.

karretje

Ik kan me wel voorstellen dat het voor een juf wel wat is, die verantwoordelijkheid over medicatie. Op scholen voor Langdurig Zieke Kinderen (LZK) is er een speciale verpleegkundige die langs komt met een karretje.
Nu er steeds meer zorgkinderen bij komen op gewone scholen, zou zo'n speciale kracht hier en daar ook wel wenselijk zijn. Maarja, wie betaalt dat?

zelfde budget

Het budget blijft hetzelfde. Die verpleegster kan dus blijven.
Maar je kunt als school ook naar het wmo loket als het medicatiegebruik op school boven het hoofd groeit. Dan laat je wijkzuster Walstra langs de scholen gaan.

Een centraal persoon

Dan toch maar een medicijnkast in de kamer van de directeur.

Alternatief

"Dat klinkt redelijk, maar het alternatief zie je hier gebeuren: het kind gaat medicijnen verstrekken aan zichzelf en aan anderen"

Nee. Ik gaf nog een ander alternatief. #35.

handelingsverlegen

Mijn reactie was een reactie op de zin die ik citeerde. Het alternatief waar ik naar verwees meer strikt genomen inderdaad een van de alternatieven en bovendien de gebeurtenis waarmee dit draadje is gestart.

Jouw alternatief uit #35 in een optuiging vanuit de stelling dat leerkrachten niet zijn opgeleid om.... (BIG register en meer van dat). Als dat pad eenmaal bewandeld wordt, dan loopt het gedoe en de kosten meteen hoog op. Ik vrees dat die verpleegster er niet komt, ouders en leerlingen mogen blij zijn als die die er nu zijn (onderwijs aan zieke leerlingen) mogen blijven.

Ondertussen kun je vanuit dat standpunt een veel goedkopere stelling betrekken, namelijk dat de school handelingsverlegen is en leerlingen die medicatie nodig hebben overdag helemaal niet toe kunnen laten.

Het zou me niet verbazen als een rechter die bewering honoreert.

Extremen

"Jouw alternatief uit #35 in een optuiging vanuit de stelling dat leerkrachten niet zijn opgeleid om.... (BIG register en meer van dat). Als dat pad eenmaal bewandeld wordt, dan loopt het gedoe en de kosten meteen hoog op. Ik vrees dat die verpleegster er niet komt, "

De extremen met verpleegkundigen, big-register, gedoe en hoog oplopende kosten komen niet van mij. Werkelijk niet.

Ik heb gezegd dat je niet kunt verwachten dat een juf die ondertussen ruzies moet beslechten, rekensommen moet uitdelen en neuzen moet afvegen ondertussen ook verantwoordelijkheid kan nemen voor het correct verstrekken van medicijnen.

Je hebt er iemand voor nodig die een minimumbekwaamheid heeft, een apart plekje waar het ongestoord kan en een afgesloten kast. Dat kost weliswaar een beetje geld, maar dat geldt voor kindveilige sluitingen ook.

Ik vind het vrij bizar als je wel verwacht dat de chloor en de elektriekgroepen op slot zitten voor kinderhanden, maar dat het veilig en ongestoord verstrekken van medicijnen ineens "gedoe" is.

Net als thuis

Theekopje:"De extremen met verpleegkundigen, big-register, gedoe en hoog oplopende kosten komen niet van mij. Werkelijk niet."
Ik beschuldig je nergens van. Maar van het ene komt het andere. Dat is niet allemaal jouw schuld natuurlijk en komt zelfs niet alleen maar uit uit onderwijs.

Zie http://www.zorgprotocollen.nl/kadersbigwet.htm

of google eens op bekwaamheidsverklaring. Dat lijkt veel op wat je wil en dat heeft al protocollen en bureaucratie, wel degelijk ook voorzien van meningen over aansprakelijkheid en het BIG register.

"Ik vind het vrij bizar als je wel verwacht dat de chloor en de elektriekgroepen op slot zitten voor kinderhanden, maar dat het veilig en ongestoord verstrekken van medicijnen ineens "gedoe" is."

Thuis moeten de chloor en elektriekgroepen ook op slot zitten voor kinderhanden en moeten er ook medicijnen verstrekt worden. Meer gedoe dan dat zou het niet moeten zijn.

Maar dat is het wel, misschien wel ingegeven door vakbonden en verzorgende omgevingen die zich de kaas niet van het brood willen laten eten.
Ik vond er een ggd document over. http://www.ggdnog.nl/ExtraMenu/Scholen/Medicijnverstrekking-en-medisch-handelen-op-scholen/Protocol-medicijnverstrekking-en-medisch-handelen

Stel je een vergadering voor waar jij je voorstel doet en iemand op de proppen komt met zo'n document. Dan ben je subiet vooral ook niet meer bevoegd of geschoold om dat tegen te spreken. Als het zo moet, dan moet het maar zo, je (bedoel ik in het algemeen) hebt er niet voor doorgeleerd.

Omdat die documenten er al liggen. Omdat die trend er al is. Omdat je in rengalop langs de aansprakelijkheden kunt, daarom denk ik, zal een rechter de school die zich op handelingsverlegeheid beroept in het gelijk stellen.

Dat is dan weer op te lossen met een hele grote zak met geld of het aanstellen van een verpleegster desnoods ten koste van onderwijsformatieplaatsen.

Ondertussen ben ik ervan overtuigd dat het werkelijk ooit de bedoeling was dat de klas net als thuis was. Thuis van mama een pilletje, op school van de juf. Geen gedoe met bekwaamheidseisen etc.

School is anders dan thuis

In de links die je geeft staat niet dat het geven van een pil een voorbehouden handeling is. Noch dat alleen verpleegkundigen dat mogen.
In het GGD-document staan voor het geven van medicijnen op verzoek ook geen wezenlijk andere dingen dan wat ik al schreef. Alleen dat de ouders moeten tekenen dat ze de school gevraagd hebben medicijnen te geven, en hoevaak en hoeveel. Vind ik niet zo raar.

"Thuis moeten de chloor en elektriekgroepen ook op slot zitten voor kinderhanden en moeten er ook medicijnen verstrekt worden. Meer gedoe dan dat zou het niet moeten zijn."(...)"Ondertussen ben ik ervan overtuigd dat het werkelijk ooit de bedoeling was dat de klas net als thuis was. Thuis van mama een pilletje, op school van de juf. Geen gedoe met bekwaamheidseisen etc."

Hier begrijp ik niks van. School is niet net als thuis. Van mama thuis wordt geen schriftelijk vastgelegde pedagogische visie verwacht, evenmin dat ze op schrift heeft gezet in welke volgorde en volgens welke methode ze haar kind dingen leert, of dat ze de inspecteur langs laat komen om gebouw en veiligheid te laten controleren.
Juf heeft 15 keer zoveel kinderen om in de gaten te houden als mama thuis, en dat 40 jaar lang. Aanzienlijk meer kans dat er eens wat fout gaat.

Een paar duizend kinderen hebben per jaar thuis ongelukken met vallen, elektriek en vergiftigingen. Van scholen wordt zulks niet geaccepteerd; omdat daar veel kinderen structureel samen zijn zijn de veiligheidseisen hoger.

Als juf een verkeerde pil geeft, en het gaat fout, dan accepteer je ook niet dat juf zegt: "Welnee, we hebben niet opgeschreven wie er wanneer een pilletje krijgt, het gaat net als thuis, dat doe je even tussen de bedrijven door en de pillen liggen gewoon in het mandje op tafel".

Theekopje #50

De kinderen op die school moesten in de kamer van de directeur de pilletjes met water slikken. Dus buiten de klas en onder toezicht. En vaste tijden. Dit vraagt planning maar het werkt wel. Dit gebeurde op een school waar veel kinderen medicatie gebruiken, desondanks kon men het wel onder toezicht houden.
Ik geloof niet dat de directeur beschikte over een big- registratie of een opleiding verpleegkunde, misschien een cursusje ergens? Ik denk wel dat de ouders van die leerlingen een papier hebben getekend waarin ze de school niet aansprakelijk stellen.
Ze begrepen gewoon heel goed wat een onrust het in een klas kan geven als dit niet goed geregeld wordt. Dat is weer in het nadeel van de voortzetting van de les.

moeilijk kan het niet zijn

Theekopje, ik vind wel dat je bereid moet zijn om de verschillende betekenissen in de verschillende contexten te zien. Natuurlijk is school niet in alles als thuis, maar het is in medische context wel net als thuis, namelijk niet in een ziekenhuis of andere medische omgeving.

Ondertussen wordt ook van de thuissituatie een hoge mate van veiligheid verwacht: zou Pietje thuis op de bank zijn medicijnen uitdelen, of zouden de medicijnen in een mandje op de tafel liggen, dan is een onderzoek van het AMK te verwachten.

Voor medicijngebruik op school is juist niet veel meer kennis en voorzichtigheid geboden dan dat wat van thuis ook verwacht wordt.
Moet je thuis eens proberen trouwens, medicijnen uitdelen maar ingewikkeld vinden en het dus aan de kinderen zelf overlaten.

Ik begrijp wel dat dat jouw idee ook niet is, maar dat is in deze kwestie wel aan de hand geweest.

Het alternatief, een gewichtig protocol volgen, maakt de kwestie er niet makkelijker op en is volgens mij ook helemaal niet nodig. Juffen en meesters zijn niet zelden ook moeders en vaders. Hoogopgeleid, dat wel. Moeilijk kan het niet zijn.

hoe zit het dan met

Hoe zit het dan met een kind met diabetes of met epilepsie icm medicatiegebruik of medicatie toedienen op school? Mag een school een kind op die gronden weigeren?

haha

Een niet-storen hesje in de zorg? Die vind ik echt heel erg grappig. Zal er vast wel zijn, maar niet waar ik werk.
Ik werk als verpleegkundige in een psychiatrische kliniek. Ik geef zo'n 15 psychiatrische patiënten hun pillen tijdens een dienst. De patiënten bij ons krijgen heel erg veel pillen. Buiten pillen geven moet ik nog 1001 dingen doen. Zou heel mooi zijn als ik dat allemaal 1 voor 1 kon doen, maar de praktijk is totaal anders. De patiënten die bij ons zijn wachten niet. Ze kunnen doorgaans nog minder dan kinderen wachten. Ze wachten zeker niet met hun driftbuien, ook al laveer ik daar tussendoor met al m'n pillen. Ze klampen me aan, dwingen, vragen, zeuren, schreeuwen. Tussendoor gaat de telefoon non stop.
Oke, ik heb geen ervaring in het onderwijs, maar ik moest toch even melden dat er wel een heel rooskleurig beeld geschept wordt over de zorg. (en ja, juist in die enorme hectiek gaat het bij ons ook wel vaker mis, worden ook fouten gemaakt hoor)

Dat denk ik wel

#57 dat denk ik wel.
Theekopje heeft in die zin gelijk dat scholen inderdaad overspoeld worden met protocolplichten voor de meest triviale zaken. Als je die lijn recht doortrekt naar medicijngebruik, dan kan het niet anders dan dat je daar in het kwadraat gewichtig mee doet. En als je dat doet, dan is er al snel te weinig opleiding, niet voldoende rapportage, reinheid, rust of regelmaat, of wat er dan ook nog maar wenselijk wordt geacht.

Belangrijker eigenlijk: medicatie meegeven is een beetje behelpen. Een beetje gokken op een goede afloop. Een beetje hopen dat ouders en privé hulppersonen van het kind het goed zullen doen.
Maar je kunt 'vreemden', tantes, buurvrouwen en schooljuffen, moeilijk dwingen om mee te gokken.

Een rechter zal dat ook niet doen.

Verantwoordelijkheid

Op mijn school en de school van mijn zoon (beide speciaal onderwijs) moeten ouders een medicatieformulier invullen als een leerling medicatie op school moet innemen. Maakt niet uit of het kind het zelf uit zijn broodtrommel haalt of dat de juf een potje in het medicijnkastje heeft staan.
Heeft, voorzover ik me van scholingen kan herinneren (geen up to date kennis meer omdat op mijn school het geven van medicatie geen leerkrachtentaak meer is) te maken met de wetgeving rond BIG (Beroepen in de Gezondheidszorg). Destijds moest ik er een cursus voor volgen en kreeg ik een officiële aantekening.

Inderdaad wat Mirjam zegt

Het is een voorbehouden handeling, valt onder BIG daarom moest vogel ook een cursus doen, officieel hoort het ook zo in de zorg.

De kraamverzorgster mag ook geen vitamine D aan een baby geven, is voorbehouden handeling en krijgen zij niet mee in de opleiding.

Vervolgens kan je discussiëren of het wenselijk is dat juffen en meesters op scholen dat ook oet, is idd alleen maar meer bureaucratie terwijl het niet perse beter gaat als het zo is, zie voorbeeld gloria