Zoon (16) weigert nog naar school te gaan

Moeilijk ik zou niet het gehele gamen afpakken. Maar wel afspraken. Gamen overdag wordt niet gefacilliteerd. Want dat zijn uren die je op school moet zijn.
Welke MBO opleiding doet hij nu?
Is hij bewust van de startkwalificatie? Hij geeft aan dat hij niet meer naar school wil. Hij zal in iedergeval , MBO niveau 2 moeten halen. Die is soms al in 1 jaar te halen
 Daarna hoeft hij inderdaad niet meer naar school, maar zal hij moeten gaan werken
 Ziet hij dat zitten?   

En ik zou zeker leerplicht inschakelen. Die kunnen bovenstaande ook bespreken en de consequenties bespreken.

Hoe is je relatie met je ex? Als zij dit moeilijk vindt om vol te houden. Kunnen jullie misschien afspreken dat op schooldagen hij bij jou slaapt. En bij haar door de weeks alleen na schooltijd langs gaat.   

Jer0en schreef op 07-04-2022 om 16:48:

Hij kan in principe altijd hier wonen als hij dat wil. Het is alleen maar de vraag of hij dat wil.
Van aggressie weet ik officieel niets, maar heb er signalen van zijn broertje over gekregen. Dat speelt een klein jaartje.

Mooi, zoals jullie zaken uit mijn verhaal oppikken die ik zelf niet zo helder zie/zag.

Misschien is, met wat verbale aggressie en fysieke dreiging, er nu wel weer grond genoeg om andere instanties in te schakelen via de huisarts.
Nu die wachtlijsten nog 😟

Dat 'als hij dat wil' is verraderlijk! Als hij niet bij jou wil wonen omdat hij ruimte voelt om zijn moeder te intimideren en daar voordelen uit te halen, is dat óók een grens die hem gesteld zou moeten worden. Dit moet je met moeder bespreken, niet om haar te bekritiseren maar om haar te ondersteunen en haar te laten zien dat jij desnoods vóór haar gaat staan als dat nodig is. Als jullie deze koers inslaan, moet hij duidelijk het signaal krijgen: "Je komt niet weg met (...), ook niet als je dreigt met (...). Sterker nog, dat jij dreigt met (...) vinden wij ook onacceptabel gedrag en dus (...)" Moeder kan dat alleen doen als ze weet dat ze de grens kan handhaven, ook 'als hij dat niet wil' en daar een staaltje intimidatie tegenaan zet. Het is echt belangrijk dat je bedenkt wat je gaat doen, als hij alle grenzen te buiten gaat. Ik zeg niet dát hij dat gaat doen maar het is een risico en hij kan jullie gaan testen. In dat geval moet je een duidelijk en rustig antwoord hebben. Maak een veiligheidsplan. 

Wat betreft die fysieke dreiging en die hulp die dan staat te trappelen, moet ik je helaas uit de droom helpen. Tenzij je huisarts een heel pro-actief iemand is die weet wat er in de jeugdzorg nog aan specialistische hulp beschikbaar is en daar tegen de druk van de gemeente in (die moet namelijk betalen) naar durft te verwijzen, wordt ook agressie-problematiek gebagatelliseerd en hulp niet ingezet 'omdat het kind het niet wil', 'omdat je je van een agressieregulatietraining niet al te veel voor moet stellen', 'omdat ze zo gauw niet weten wat dan zou moeten helpen', 'omdat je nou eenmaal moet accepteren dat het soms even minder gaat', '(geschokt) wil je dan soms dat hij uit huis wordt geplaatst?' 'omdat de jeugdzorg een uitgeklede sector is', 'omdat u hulp wíl en wij pas wat doen als men geen hulp wil' (Veilig Thuis!) enzovoorts enzovoorts! Dat is in ieder geval mijn (recente) ervaring. Jezelf empoweren is echt de beste route. Zoek daar desnoods zelf hulp bij. 

Hij doet een horeca opleiding. Is daar geen BBL-variant van? Dan kan hij werken en leren combineren. Vaak vier dagen werken en één dag school. 
Een bijbaantje in de horeca is anders ook een optie, ze hebben genoeg mensen nodig.
Maar dan moet hij natuurlijk wel solliciteren en er heen gaan. Als je ingeroosterd staat en je komt de helft van de tijd niet opdagen, dan hebben ze niks aan je. Maar dat geldt voor alle banen. 

Ik zou je ex ook aanbieden dat hij bij jou komt wonen als het bij haar niet meer gaat. Vanwege haar veiligheid en die van het andere kind. Soms moet je die keuze maken.

zoon moet hulp
Van ggz jeugd of verslavingszorg
Is de huisarts op de hoogte?

hoe is jullie contact
Doen jullie samen dingen

Jer0en schreef op 07-04-2022 om 17:08:

Ik vind het echt zo moeilijk, ik zie hem worstelen en zijn verdriet verbloemen met woede... ik wil niet dáárdoor nadenken over wat er dan misschien wel kan... maar doe het toch.

Mocht er nou een manier zijn om hem wél te beperken tot een paar uur per dag (na het eten, want overdag hoort hij met school bezig te zijn) op voorwaarde dat hij volledig gaat meewerken met een verslavingstherapie (én dat hij geen uur meer mist van school)... ben ik dan een zwakke vader die weer toegeeft aan zijn verslaving of is dat de gulden en daarmee misschien de juiste middenweg?

Woede is bijna altijd een omhulsel van verdriet. Pas als hij daar doorheen is, komt hij bij dat verdriet. En dat is niet fijn, voor hem niet, voor jullie niet, voor niemand. Maar het is wel nodig. En dat kan even duren. 

Een paar uur per dag gamen (vind ik nog veel trouwens) kan, maar niet nu. Hij zit nu in een weerstand en wil alle grenzen oprekken. Tien minuten gamen is nu al winst voor hem. Hij moet er eerst even helemaal van loskomen. Als je van de alcohol af moet komen, kun je ook niet één biertje per dag blijven drinken. Als je van de drugs af moet komen, kun je ook niet één lijntje of één jointje per dag blijven gebruiken.
Pas als hij niet meer afhankelijk van gamen en hij weer een zinvolle levensinvulling en dagritme heeft opgebouwd, kun je beginnen met af en toe een spelletje toe te staan. Maar daarvoor is het nu echt nog veel te vroeg.

Jer0en schreef op 07-04-2022 om 17:08:

Ik vind het echt zo moeilijk, ik zie hem worstelen en zijn verdriet verbloemen met woede... ik wil niet dáárdoor nadenken over wat er dan misschien wel kan... maar doe het toch.

Mocht er nou een manier zijn om hem wél te beperken tot een paar uur per dag (na het eten, want overdag hoort hij met school bezig te zijn) op voorwaarde dat hij volledig gaat meewerken met een verslavingstherapie (én dat hij geen uur meer mist van school)... ben ik dan een zwakke vader die weer toegeeft aan zijn verslaving of is dat de gulden en daarmee misschien de juiste middenweg?

 Is hij überhaupt alweer naar school geweest? Is er verslavingszorg?

Sta je een beetje gamen wel toe, dan moet je elke dag de strijd aangaan: 

Tijd om te stoppen Pietje. Maar pa, ik zit midden in dit level! 

Nee, je hebt gespijbeld, dus vandaag niet. Ja maar pa, ik ben 6 van de 7 u op school geweest... 

De keus is aan jou. Maar mij lijkt het beter de eisen en grenzen helder te houden.

Je kun nu, op dit moment, de paniek wat temperen door samen wat te gaan doen: boodschappen doen, koken, een klusje, een film kijken, een bordspel doen. Bied hem afleiding. 

Jer0en schreef op 07-04-2022 om 17:08:

Ik vind het echt zo moeilijk, ik zie hem worstelen en zijn verdriet verbloemen met woede... ik wil niet dáárdoor nadenken over wat er dan misschien wel kan... maar doe het toch.

Mocht er nou een manier zijn om hem wél te beperken tot een paar uur per dag (na het eten, want overdag hoort hij met school bezig te zijn) op voorwaarde dat hij volledig gaat meewerken met een verslavingstherapie (én dat hij geen uur meer mist van school)... ben ik dan een zwakke vader die weer toegeeft aan zijn verslaving of is dat de gulden en daarmee misschien de juiste middenweg?

Ik zou niet nu al beginnen toe te geven als je gisteren nog een keiharde voorwaarde hebt gesteld voor versoepeling. Als je hem voorwaarden gaat stellen waaronder hij bepaalde vrijheden terugkrijgt, moet je zeker weten dat je die ook kunt waarmaken. Zo'n verslavingstherapie bijvoorbeeld: heb je dat op de achtergrond klaarstaan of kan het net zo goed zijn dat je daar helemaal geen financiering voor krijgt of dat je er driekwartjaar op moet wachten? Als jij voorwaarden stelt en ze ook handhaaft, ben je uiteraard geen zwakke vader. Maar kún je ze ook handhaven? Zet alles wat je daarvoor nodig hebt van tevoren klaar want tegen de tijd dat hij je gaat uittesten, moet je kunnen handelen. 

Wat ik in ieder geval wel zou doen: in contact proberen te komen over dat verdriet wat jij waarneemt. Strengheid en ongevoeligheid zijn niet hetzelfde. Ik zou wel proberen te blijven aansluiten bij wat wél goed is tussen jullie, bij de jongen waar je van houdt, terwijl je tegelijkertijd duidelijk aangeeft binnen welke grenzen hij moet blijven. 

Jee JerOen, wat een drama blijkt er schuil te gaan achter je vraag... En wat moet je zoon het moeilijk hebben op dit moment. Daar sta je dan, als goedbedoelende ouder. En hoe nu verder, hoe kun je je kind helpen?

Ik zou mijn licht eens opsteken bij Brijder Verslavingszorg, 
Behandeling gameverslaving voor jongeren en volwassenen | Brijder
Daar weten ze van de hoed en de rand. Ik hoop dat zij je handvatten kunnen bieden. Verder zou ik je verhaal doen bij de huisarts. Die kan en moet doorverwijzen als het nodig is (zie verhaal van Omnik). Leerplicht achter de broek zitten, dat ze jullie niet onderop de stapel laten liggen. Meld maar dat school al een melding heeft gedaan maar dat je als ouder graag ziet dat ze snel in actie komen. Wie weet helpt het.
Als het enigszins kan zou ik inderdaad met je ex om de tafel gaan zitten en samen afspraken maken. Je zoon bij jou laten wonen zolang het zo slecht gaat, en zijn moeder en broertje bezoeken lijkt mij een goede route. Wel heel heftig, zo'n maatregel, maar ik denk op basis van je verhaal dat moeder het niet tegen hem op kan nemen.

En, heel erg belangrijk, blijf zelf hoe dan ook rustig, ga niet mee in zijn boosheid, neem desnoods zelf een time-out als het nodig is. Vertel hem dagelijks hoeveel je van hem houdt, no matter what, dat je dit doet voor zijn bestwil en dat je volhoudt tot hij beter is. Regel met je werk (als dat kan) dat je er op elk gewenst moment voor hem kunt zijn. Als hij echt zo verslaafd is als hij uit je verhaal overkomt, kan het eerst nog wel eens heel naar worden voor het beter wordt. Probeer hem over te halen om leuke dingen te doen. Dat zal de eerste week nog wel niet lukken, maar hou vol. Blijf aanbieden. Sport hij? Een fysieke uitlaatklep is heel belangrijk als je hoofd op exploderen staat. Heeft hij (naast gamen) nog hobby's? Iets waar hij zichzelf mee af kan leiden?

Er is weinig erger dan je kind zo in paniek zien, en weten dat hij de enige is die zichzelf er weer uit kan halen. Hier ging het om depressie en overspannenheid, als gevolg van ASS. Diagnose kwam pas met 16 jaar. Het is gewoon een hele moeilijke leeftijd voor kinderen met dat label heb ik het idee. Maar... ze komen daar gewoon doordat ze ouder worden weer doorheen. Niet dat daarmee alle problemen vanzelf oplossen, of dat de ASS over gaat, maar ze leren er zelf beter mee omgaan. 
Ik wens je ontzettend veel sterkte.

Ja, moeilijk om dan door te dringen.
Maar ik geloof wel dat de oplossing vanuit hem moet komen. 
Dat betekent met hem (samen met instanties ) in gesprek blijven. Wij faciliteren niet je spijbelen. We gaan je niet ziek melden. En geen wifi tijdens schooluren. 
Hoe wil hij ervoor zorgen dat hij de startkwalificatie haalt? Als daarvoor weer wisseling van school voor nodig is, naar MBO 2 (met combinatie leren en werken) dan is dat maar zo. Ook al had VWO er ook in gezeten. Eerst die startkwalificatie.
Meestal vind ik organisaties zoals breekjaar prima voor als je niet weet wat je wil. Maar ik denk dat het nu alleen maar dingen uitstelt. Eerst die startkwalificatie. Als hij de horeca richting leuk vindt, die zijn er ook op niveau 2. En zowel BOL als BBL (werken en leren).
En misschien is BBL voor hem motiverender. 

Een van de moeilijkste dingen om te beoordelen is of je kind de draagkracht heeft. Als het een disciplinekwestie is, moet je het ‘gevecht om de structuur’ aangaan. Maar als er iets onder zou zitten, draai je een kind / mens helemaal in de soep als je de druk hoog houdt (burn out). Er is eigenlijk niemand die daar een goed assessment voor doet bij kinderen/jongeren, is mijn ervaring. Als je die vraag stelt, of een professional de belastbaarheid kan beoordelen, kijken ze je glazig aan. Bizar toch? 

Heel goed trouwens dat je je niet blind staart op dat VWO. Leren kan hij nog zijn hele leven. Nu is het zaak dat leven weer op de rit te krijgen. Werken draagt daar makkelijker aan bij dan school, over het algemeen. Maar die startkwalificatie moet, dus daar kan hij zelf naar kijken wat hem dan het beste lijkt. Niet het leukste wellicht, maar de snelste route naar die startkwalificatie met de minst vervelende opleiding. Horeca is natuurlijk wel redelijk werkzeker op dit moment, dus wat dat betreft een goede optie. Doet hij toevallig zijn MBO in Den Haag? Hele goede school, het zou mij als ouder wat waard zijn als hij daar zou kunnen blijven. Maar zoals gezegd, als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan.