Zesjarige wiskundefanaat
Ons zoontje van 6 is al jaren bezeten van cijfers, moeilijke sommen en vooral astronomische getallen (weet u hoe een 1 met 180 nullen heet?). Niemand in zijn klas (groep 2) kan hem wat dat betreft volgen, en hijzelf voelt zich er wel eens alleen onder. Sociaal-emotioneel is hij grotendeels een kleuter, maar zijn (reken)hoofd zit al gauw in groep 6. Nogal een spagaat dus. Gelukkig zit hij op een Montessorischool waar elk kind zijn eigen snelheid kan volgen, en waar ook met gemengde groepen wordt gewerkt. Daardoor zit hij na de zomer niet in groep 3 maar in de middenbouw (combinatiegroep 3/4/5). Dat maakt de kans groter dat hij ook met zijn rekenen enigzins aansluiting vindt. Evengoed zal hij een uitschieter blijven.
Mijn vraag is: wie heeft/kent een kind dat ook zo’n wiskundeknobbel heeft en een maatje zou willen? Misschien kunnen we eens afspreken na schooltijd om te zien of het matcht...we wonen in het Gooi.
Hartelijke groet,
Pianopapa.
Je zoekt een speld in een hooiberg denk ik. Vind maar een kind van ongeveer zijn leeftijd die ook een cijferfascinatie heeft. Misschien kun je beter inzetten om hem te leren omgaan met iedereen, met kinderen die niet alleen met cijfers bezig zijn. Daarvan zijn er meer op de wereld. En dan kan hij zijn cijferhobby thuis uitvoeren, met jullie, met de computer, misschien met een wiskundecursus. Hoewel. Je zegt dat hij gefascineerd is door cijfers. Wiskunde houdt wel wat meer in dan cijfers, dus of hij ook echt van wiskunde houdt dat weet je misschien nog niet.
en dan zou ik daarnaast een hobby zoeken die er helemaal niks mee te maken heeft, een balsport, atletiek, noem maar op. Hij is ook nog maar een kind van zes he?
Volgens mij heb je een verkeerd beeld van autisme, beste pianopapa. Je zegt dat een autistisch vriendje ook prima zou zijn voor je zoon, als dat kind maar een beetje normaal contact kan maken. Het klinkt alsof je een 'rainman' idee hebt bij autisme?
Het eerste wat ik dacht was, misschien is jouw kind zelf wel autistisch. Tips qua vriendjes vinden heb ik verder niet, maa
Ik denk ook vooral aan schaken. Maar samen in de cijferwereld duiken is misschien wel helemaal niet zo leuk. Het lijkt me niet echt een activiteit om samen te doen, net als lezen bijvoorbeeld.
Ik zou ook breder kijken naar zijn interesses. Bijvoorbeeld een sport, scouting of muziek. Mijn ervaring is dat kinderen elkaar kunnen vinden in allerlei zaken. Dat is niet goed te voorspellen. De beste vriend van mijn hoogbegaafde zoon is een jongen op vmbo basis niveau. Terwijl mijn kind boeken voor volwassenen in het Engels verslond aan het einde van de basisschool , moest dit kind nog voorgelezen worden. Op de grootste hobby is een groter verschil niet mogelijk. Maar ze zijn al tien jaar echte matties.
Dus laat je kind lekker voetballen, op musicalles dansles, schaken, scouting, het maakt niet uit wat. Dan ontstaat er vanzelf wel een klik.
Er zijn zoveel spelletjes met cijfers, ook online. Bijvoorbeeld op boardgamearena: Lucky numbers en Tranquility en nog meer. Verder is het zeer verstandig om je kind ook andere interesses te leren en naar te kijken. Dus een sport, toneel, scouting (daar vindt hij ook veel gelijken) knutselen. Juist niet onder dompelen in die ene interesse. Je kind is meer dan cijfers.
Ja leuk, mijn kinderen zijn te groot maar op de basisschoolleeftijd deden we, als we onderweg waren niet 'ik zie ik zie wat jij niet ziet' , mijn dochter zag niet veel in de verte, maar we gingen worteltrekken en machtsverheffen.
Overigens hebben mijn kinderen autisme.
Dank voor alle reacties tot zover! Aan degenen die ons aanraden om niet alleen op cijfers te focusen: dat doen we ook niet. Maar al zouden we hem nog meer dan nu aanmoedigen om anderssoortige dingen te gaan doen, hij zit dan nog steeds vaak in z’n thuis cijfers/sommen te schrijven en allemaal YouTubefilmpjes te kijken waarin van 1 tot centiljoen wordt geteld. Met alle respect voor schaken, scouting en muziekles, maar cijfers en rekenen zijn gewoon zijn grootste fascinatie, zijn brandstof. Het zou gewoon leuk zijn als hij dát ook kon delen.
Kijk eens bij peers2play
Schelpenpaadje schreef op 23-05-2021 om 19:41:
Kijk eens bij peers2play
Leuk, ik ga eens kijken!
Mijn oudste! Alleen, inmiddels is kind 22 en student in Delft. Als 6-jarige net zo bezig met cijfers en getallen als die van jou. Onze aanpak: schaken en pianoles, wiskunde-olympiade en veel spelletjes. En verder veel spelen met vriendjes en vriendinnetjes die cognitief anders ingesteld waren. Werd kind wat sociaal handiger van!
'Het zou gewoon leuk zijn als hij dát ook kon delen'. Dat kan. Een andere weg is dat hij kan leren accepteren dat sommige dingen niet gedeeld kunnen worden en dat hij interesse kan opbouwen voor andere kinderen met andere interesses.
Toen mijn zoon op 10-jarige leeftijd naar Amsterdam ging om daar verder te gaan aan de balletacademie gaf ik hem een poster mee die de UVA toevallig had gemaakt voor een open dag: een meisje op een trapje met vleugels aan, op het punt om te gaan springen, met als motto: 'als je altijd al je eigen weg ging....'. Een jongetje dat vanaf zijn vierde ging voor ballet had ook weinig maatjes om dat te delen, sterker nog, het stootte af. Hij had overigens ook pianoles, speelde tafeltennis een tijdje, en wiskunde was en bleef zijn favoriete vak.
Tsjor
Lotje64 schreef op 23-05-2021 om 23:24:
Mijn oudste! Alleen, inmiddels is kind 22 en student in Delft. Als 6-jarige net zo bezig met cijfers en getallen als die van jou. Onze aanpak: schaken en pianoles, wiskunde-olympiade en veel spelletjes. En verder veel spelen met vriendjes en vriendinnetjes die cognitief anders ingesteld waren. Werd kind wat sociaal handiger van!
Hoi Lotje, dat klinkt ook als een bruikbaar ‘dieet’ voor onze zoon 
. Jouw oudste is nu ook een technische (beta-)studie gaan doen dus...
tsjor schreef op 24-05-2021 om 09:30:
'Het zou gewoon leuk zijn als hij dát ook kon delen'. Dat kan. Een andere weg is dat hij kan leren accepteren dat sommige dingen niet gedeeld kunnen worden en dat hij interesse kan opbouwen voor andere kinderen met andere interesses.
Toen mijn zoon op 10-jarige leeftijd naar Amsterdam ging om daar verder te gaan aan de balletacademie gaf ik hem een poster mee die de UVA toevallig had gemaakt voor een open dag: een meisje op een trapje met vleugels aan, op het punt om te gaan springen, met als motto: 'als je altijd al je eigen weg ging....'. Een jongetje dat vanaf zijn vierde ging voor ballet had ook weinig maatjes om dat te delen, sterker nog, het stootte af. Hij had overigens ook pianoles, speelde tafeltennis een tijdje, en wiskunde was en bleef zijn favoriete vak.
Tsjor
Een zekere eenzaamheid zul je zeker houden als je afwijkt van de rest. Ik kan erover meepraten als jongetje dat goed pianospeelde en van klassieke muziek hield. Omgaan met dat anders-zijn zal hij net als ik en net als jouw zoon ook zeker moeten leren. En of hij nu een klein beta-maatje vindt of niet, hij krijgt in elk geval steun van zijn ouders. Dat zal hem wel helpen overeind te blijven.
