Wat doe je als je kind geschorst is?

hier

zou dat toch wel heftig zijn, schorsen.
Dan gewoon kind laten leren, alsof kind gewoon naar school is, alsof er eigenlijk niks aan de hand is, dat zou ik zelf wel erg raar vinden.
Mijn kinderen zouden er ook van ondersteboven zijn, al zouden ze dat proberen te verbloemen misschien.
Dus ja, het zou wel een speciale dag zijn hier (hoe doe je dat als je werkt?)
waarin ik vooral in zou zetten op contact met kind.

Het hangt er een beetje vanaf

Ik kan me van een van de kinderen wel voorstellen dat ze zich laat meenemen in een spannend avontuur dat dan onverwachte vervelende gevolgen heeft, waarvoor ze geschorst worden. Zo'n vergrijp, uit onnadenkendheid, zou ik minder erg vinden dan bijv een pestincident met kwade opzet. Ik denk dat het in het laatste geval wel even kan duren voordat ik weer gezellig tegen het kind kan doen.
In het eerste geval ga ik thuis niet nogmaals straffen, en mag ze ook heus wel uitslapen alvorens aan haar huiswerk te gaan.

Nog even terug naar vroeger

Ik werd destijds geschorst voor spijbelen. Eén dag spijbelen leverde mij drie dagen schorsing op. Met wel een stapel werk, maar die was zo af c.q. door wat gesjoemel leek het alsof het af was en het werd gelukkig voor mij niet gecheckt. Ik glunderde dat één dag illegaal vrij mij nog eens wat extra vrije dagen opleverde. Heb ik daarvan geleerd? Neu.

skik

Eens met AnneJ en Fruittella

Ik zou wel van kind verlangen dat hij/zij even achter de gemiste stof aan gaat.

Maar schorsen op een middelbare, van een brugklasser? Dan moet het ernstig zijn, of het is op scholen ook al aan het devalueren. Bahbah, ik hou helemaal niet van zo'n strafcultuur.

hoezo verbaasd?

Hoezo verbaasd mirreke? Schorsen is op het VO toch veel gebruikelijker dan op het BO? Tja kind is een brugger maar zal het echt bont hebben gemaakt en moeder is het ermee eens. Dus ik zou 'm thuis laten werken net zoals iedereen. Zeker geen feestje van maken.

Schorsen is nou eenmaal soms nodig en is echt een signaal. Het is een eerste stap naar verwijdering bij op ons school, dus hopelijk valt het kwartje bij deze jongen en gaat het niet nogmaals gebeuren.

Ben ook verbaasd over de reactie dat sommige ouders een kind die iets stouts heeft gedaan niet nogmaals straffen. "Want dat hoort bij school". Mijn kind heeft ook een halt straf gehad voor een (kleine) winkeldiefstal en reken maar dat hij thuis van ons ook nog straf kreeg. Had ik dat moeten laten gaan omdat kind al gestraft was? Nee dat vind ik niet.

straffen en belonen

Je kunt zo iets zien als strafbaar of beloonbaar. Dat vind ik nou kortzichtig. Voor kinderen zie ik dat als een leermoment voor henzelf en naar de omgeving toe. Je gaat het gesprek aan en zorgt dat de verhoudingen hersteld worden.
Maar als je denkt in straffen/belonen dan is een gesprek aangaan en even warm contact zoeken door samen een ontspannende activiteit aan te gaan een beloning. Want het is geen straf.
Het is een kwestie van perspectief. Ik ga zo met mijn kind niet om.

Tja Mirreke

Op een school gelden regels net als in de maatschappij. En als een persoon zich daar niet aan wil houden dan zal je daar, afhankelijk van het "vergrijp", toch echt de consequenties van moeten ondervinden. Dat zal hij later ook moeten als hij volwassen is.

Eens met AnneJ

nogmaals. De maatschappij is duidelijk aan het verharden. Kinderen krijgen de kans niet meer om fouten te maken... Gelijk straffen die handel, hadden ze maar beter moeten weten. Maar daar zijn het nou dus kinderen voor...

Enfin, zo ga ik ook niet met mijn kinderen om...

Mirreke.

Ik ben t niet met je eens. De laatste paar gevallen waarbij op mijn school kinderen extern geschorst zijn betrof het

- een paar jongens die maandenlang stiekem en moedwillig de herentoiletten op school besmeurden met uitwerpselen

- een leerling die een medeleerling met de dood bedreigde

Ik vond het heel terecht dat daar serieuze sancties aan verbonden werden. En we praten hier over 14-15 jarigen. Natuurlijk, kinderen, maar wel met enig besef van wat wel en niet door de beugel kan.

Ingrid

Vergrijp

Bij mijn zoon ging het om binnen smokkelen van vuurwerk en dit afsteken in een van de toiletten; weliswaar bij het raam maar toch. Dat was ook gewoon een hele stomme en heel illegale actie. Geen ramp verder maar wel strafwaardig.

En over dat praten

Ik ben nooit tegen een goed gesprek en zo'n ochtend thuis is dan misschien wel een goed moment. Ware het jet dat ik kinderen heb die je echt straft met 'erover' praten. Over straf gesproken dus....

Daarom laat ik het praten dus bij school. Kan er echter met de pet niet bij dat thuis het gemiste werk inhalen hier door sommigen als straf gezien wordt. Dan leg je er wel heel veel eieren onder....

Jet is

Niet...

Ingrid

Het gaat hier om een verse brugklasser, geen 14/15 jarige.

Straffen en belonen

Je kan uit angst dat je puber jou even niet meer zo aardig vindt en dat de slippery slope naar totale ontsporing en verwijdering is hem de dag dat hij niet naar school gaat lekker laten uitslapen en iets gezelligs gaan doen, maar er van uitgaande dat het gros der pubers een dag naar school mogen niet als een geschenk maar als iets dat er nou eenmaal bij hoort zien, hij dus een mazzeltje heeft terwijl hij iets heeft gedaan wat de ouders zelf ook niet goedkeuren?

Je puber een dag aan het werk zetten alsof het een schooldag betreft staat een goed gesprek niet in de weg en zorgt er voor dat er geen achterstand opgelopen wordt. Hoeft helemaal niet in termen als straf en beloning te worden gezien maar met het bijbrengen van het feit dat acties consequenties hebben. Kan heel warm en liefdevol.

skik

Rol van ouder

Juist als je kind idiote dingen doet als wc's besmeuren of anderen met de dood bedreigen wil ik heel graag weten waar dat vandaan komt dat je je gedraagt alsof er een steekje los zit. Een straf zou voor mij in het kader staan van leren en herstel. Mag je een dag meelopen met de schoonmaak die jou laat zien hoe je die toiletten weer brandschoon krijgt, dan weet je wat een werk er aan is.
En wat is daar aan vooraf gegaan. Hoe komt het dat je denkt je te kunnen permitteren om je zo te misdragen? Wat gaat er dan fout? Valt daar geen winst te behalen door zaken te normaliseren?
Idem doodsbedreigingen. Daar zou ik een een-tweetje zoeken met school. Wat beweegt een kind om dat te doen?
En ik zou ze in elk geval ook vragen wat ze zelf in alle redelijkheid zouden vinden van die misdragingen en wat ze daar tegenover zouden stellen.
Kinderen zijn voor zichzelf vaak nog strenger dan volwassenen. Daar hoef je ook niet zomaar in mee te gaan maar dan ben je bij de kinderen zelf actief bezig om ze te helpen daar zelf anders mee om te gaan.
Nou zoiets dus.
En uiteraard accepteer je de straf die school daarvoor oplegt. Al moet ik er bij komen staan.

Anne.

In beide gevallen die ik noemde is wat jij zei ook gebeurd.

De toilettenbesmeurders moesten na schooltijd de schoonmakers helpen met het sanitair te reinigen.

De leerling die iemand anders met de dood bedreigde was al onder behandeling voor vrij serieuze gedragsproblematiek. Er is onmiddellijke follow up gepleegd met ouders en behandelaar. In zijn geval was de schorsing ook nodig om de rust in de klas te herstellen.

Ingrid

Als ouder ga je verder

Ik denk dat je als ouder verder gaat dan de school omdat het jou kind is.
Voor de school is het mogelijk weer goed als de straf uitgevoerd is. En dat is prima. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Als ouder zou ik toch willen weten waarom je denkt dat te kunnen maken en wat we kunnen doen om dat om te buigen. Of zit er iets achter dat niemand weet aan pesterij van deze of gene.
En dat doe je niet door te straffen maar door je er samen met je kind in te verdiepen en te beoordelen of het een akkefietje is dat daarna weer over is of dat je hier een vinger aan de pols gaat houden en actief contact houdt met je kind.
Dat is het werk dat ik zou doen als ouder.
En ook daar lijdt straf of beloning alleen maar van af.

Evenzo

Jij noemt o.a. sexuele intimidatie als voorbeeld voor een schorsing. Je bent verbaasd dat ouders dit gedrag dus eventueel "belonen".
Nee, natuurlijk niet, ik zou een afspraak maken bij de jeugdpsychiater. Lijkt me zinvoller dan blad ruimen. Als er een steekje los zit aan je kind, zoals AnneJ het beschrijft, dan helpt een "gewone straf" echt niet.

Maar sexuele intimidatie, agressie enz. zijn niet de enige redenen voor een schorsing, dat zal verschillen per school. We weten nu eenmaal niet wat de zoon van Vogel heeft gedaan. We weten dat hij iets doms gedaan heeft en een brugklasser is.

Ik ga ook zeker niet alleen voor het belang van mijn eigen kind. Niet extra straffen betekent niet dat het een dagje naar de Efteling gaat worden.

Marianne

Maar Annej dat gesprek ga je toch aan op het moment dat je te horen krijgt van wat er gebeurde? Desnoods in stukjes, als je voelt dat dat beter werkt. Daarmee ga je toch niet wachten tot de dag van de schorsing zelf, zeker niet als daar een heel weekend aan voorafgegaan is? Die schorsingsdag is toch een gewone werkdag die veel beter met schoolwerk ingevuld kan worden dan met hangen voor de tv of andere vrijetijdsbesteding? Hij mist een dag les, en krijgt dus achterstand die hoe dan ook ingehaald moet worden. Dus die dag gewoon aan het werk, lijkt me vooral ook heel gezond.
Ik snap niet waarom je denkt dat boven de boeken zitten nou zo vreselijjk is. Nee, het is niet leuk, maar ja, kennis komt bij de meesten niet aangewaaid.

AnneJ

bovenstaande reactie was voor AnneJ

Gesprekken zijn eerder een straf dan huiswerk maken

Natuurlijk kan een puber heel wat gesprekken verwachten thuis over domme acties. Die beginnen direct na het vergrijp en zullen nog lang doorgaan als dat nodig is.
Die ene dag van schorsing is thuis een relaxte dag als kind alleen schoolwerk hoeft te doen en deze dag niet gebruikt wordt voor nog meer gesprekken thuis. Het gesprek op school is al moeilijk genoeg.

Mijn kind ruimt liever de tuin op dan al die gesprekken te voeren
Mijn kind ziet dit soort gesprekken als straf. En AnneJ ziet het andersom.

Natuurlijk ook gesprekken

Het spreekt vanzelf dat we toen ook meerdere gesprekken hebben gehad met onze zoon. Niet perse op de dag van de schorsing maar wel de dagen daarvoor nadat we het nieuws hadden gehad en ook later zijn we er nog wel een keer op teruggekomen. Daarna was het ook klaar want er zat verder niks achter in dit geval. Gewoon stomme stoerdoenerij. Daar hoefde we niet eindeloos verder over te praten behalve hem er van te doordringen dat dit soort acties gevaarlijk zijn. Ik vond het wel straf waard en wij hebben hem thuis ook nog straf gegeven in de vorm van een periode huisarrest en geen zakgeld.

Op initiatief van zoon ging het uitgespaarde zakgeld naar de brandwonden stichting. Dat vond ik een heel goed idee van hem.

Marianne

De vraag was je op die betreffende dag zou doen. Natuurlijk kun je eerder een gesprek houden, waarschijnlijk begint dat zodra je kind thuis komt.
Mijn zoon kwam in paniek naar mijn werk. Ik zat te werken in een groep waarvan de meesten ook ouder zijn en echt niemand kwam, ook later niet, op het idee om van die kortzichtige dingen te roepen als straffen of kort houden, maar je gaat eerst even luisteren. En je kind kalmeren. Later kwamen de voorbeelden van andere ouders.
Maar als je vraagt wat je op die betreffende dag zou doen. Dan kan het best zijn dat je dan pas alleen bent met je kind. Het weekend is niet rustig genoeg voor zo'n alleen moment. Maar kan ook best wel het geval zijn.
En of ik nou moet werken of niet, je bedenkt samen met je kind wat die dan doet tot de afspraak 's middags. Ik kan me goed voorstellen dat je je hoofd niet bij schoolwerk kan houden. Of juist wel. Maar ik leg het niet als dwang op.

Hoofd niet bij schoolwerk kunnen houden

Zou voor mij toch echt geen reden zijn om het toch niet even te proberen.
Oh echt AnneJ, ik zou er echt niet met de zweep naast staan hoor, maar hoe je het wendt of keert, school heeft dan echt wel aandacht nodig. En daar moet dan samen een oplossing voor gezocht worden.

En tuurlijk maakt het verschil of je daar een kind hebt zitten dat zwaar onder de indruk is, of eentje die denkt dat ie het helemaal gemaakt heeft. Die laatste zou dan dus vast wel Het Gesprek krijgen.

Dank!

Voor alle reacties, meningen en gedachten, sommigen wat stelliger, anderen wat genuanceerder.
Zoon is een zorgenkind, maar ik wilde juist weten wat 'gewone' ouders in zo'n geval zouden doen.

Zoon is zeer schuldbewust, beseft goed dat dit een zware straf is en zijn vergrijp dus echt ernstig. We hebben uitgelegd dat je fouten mag maken en daar van kunt leren. En dat straf een manier is om de rekening te vereffenen en je daarna met een schone lei weer verder mag. Dat deze straf ook een signaal is naar zijn klasgenoten (dit tolereren wij dus niet als school) en docenten (als dit gebeurt nemen wij als school het van de individuele docent over, ter bescherming van de docent).

Toen we gisteravond de dag van vandaag even doorspraken pakte hij uit eigen beweging zijn leerstofplanner en legde hij zijn boeken voor vandaag klaar, al voor het ontbijt zat hij te werken. Hij somberde dat zijn mentor vast wel teleurgesteld in hem zou zijn.

Vanochtend heb ik hem laten slapen tot hij zelf wakker werd, hij heeft zijn rust hard nodig. Verder staat de dag in het teken van stressreductie (altijd met dit kind, maar we doen er vandaag een schepje bovenop) en als we thuiskomen na het gesprek op school eten we lekker de taart op die nog over is van de verjaardag van zijn broer.

Succes en sterkte

Succes en sterkte vandaag.
Klinkt goed zoals je de dag door gaat brengen.

Klinkt constructief

Het lijkt goed en naar wens uit te pakken, zowel de schorsing als jullie aanpak en de bewustwording van je zoon.

Ik wens je een goed gesprek op school toe, voor alle partijen.