Voorlopig advies groep 7, kun je er tegen in gaan?
Beste ouders,
We hebben zojuist het voorlopig schooladvies voor groep 7 ontvangen, en ik ben behoorlijk aan het twijfelen nu.
Eerst dacht ik ach ja, volgend jaar is het pas definitief maar ik vind dit wel heel erg demotiverend. Zeker in deze coronatijd.
Haar voorlopig advies is havo/vwo, met de volgende resultaten.
Begr. Lezen : I
Rekenen: I
Spelling: II
Tech. Lezen: I
DMT: I
qua werkhouding, motivatie, concentratie en werkhuisattitude overal een ++ dus een 10.
En ze zit in de plus groep waar ze het ook buiten haar normale werk het heel goed doet.
Kind is enorm enthousiast en gemotiveerd en heeft al een bepaalde school in gedachte waar ze met dit advies niet heen zou kunnen gaan. Ik snap dat ze ook nog een definitief advies krijgt maar vind dit wel demotiverend voor haar.
Als ik naar de gegevens kijk vraag ik me dan ook werkelijk af wat ze zou moeten verbeteren om alsnog een vwo advies te krijgen.
Een eerder kind van ons had met mindere resultaten ook een voorlopig advies vwo en doet het hartstikke goed. (Zit inmiddels op de middelbare)
Dus mijn vraag is kun je hier wat aandoen? Ik kan er online niet zo snel iets over vinden. Zeker in deze tijd van thuiswerken en bijna geen school te hebben gehad vind ik haar resultaten superknap, maar het lijkt erop dat ze hier op dit moment niet voor wordt beloond.
'Niet alle leerkrachten zijn even slim en herkennen meteen een erg slimme leerling.' Dus toch een basis van wantrouwen ten opzichte van de leerkracht.
'En ja, ik vond het jammer dat er op de kleuterschool geen ruimte was
voor echt rekenen en taal voor een kind dat daar al mee bezig was.' Weet je hoeveel kinderen al bezig zijn met lezen of schrijven of rekenen voordat ze daar op school mee beginnen? Vraag is: waarom is dat erg? Ik denk dat je verkeerde verwachtingen had van school. Misschien was het duidelijker als het nog 'kleuterschool' had geheten. Want dat is groep 1 en 2.
Tsjor
Vraag is: waarom is dat erg? Ik denk dat je verkeerde verwachtingen had van school. Misschien was het duidelijker als het nog 'kleuterschool' had geheten. Want dat is groep 1 en 2.
Tsjor
Ik heb niet het idee dat je wil begrijpen wat ik schrijf, omdat je vastzit in je eigen ideeën.
Wat betreft erg: Er staat toch dat ik het jammer vond, en dat mijn kind er zich niet gelukkig bij voelde?
Misschien is het wel erg fout als ik van een leerkracht hoop dat die kinderen die graag willen leren niet ontmoedigt en afremt, al is het de kleuterschool. In plaats van moeilijkere werkjes, werd hij verwezen naar de jeugdarts. Ik krijg echt een soort déjà-vu bij jou: het is onmogelijk dat een kind verder is dan anderen, dat de ouder dat ziet, en nog erger, dat uitspreekt. Dat is eerder wantrouwen richting de ouder dan andersom. In iedere hogere klas begonnen ze mijn overtuiging meer te delen (ik bleef de neiging houden om dan te zeggen 'zei ik toch!' :-p)
Natuurlijk Valerie, toen jouw kind op school kwam hadden ze het systeem moeten aanpassen.
Tsjor
Natuurlijk is het aanbod van school gewoon een feit. Het is wat het is. Maar de roep om onderwijshervormingen is er niet voor niets. Blijkbaar vinden we onderwijs belangrijk voor alle kinderen en dan zul je het onderwijs ook moeten aanpassen als bruikbaar voor alle kinderen. Er zijn niet alleen steeds meer 'thuiszitters' maar ook kinderen die zonder voldoende vaardigheden op het gebied van taal en rekenen van school komen.
Daar wil je echt wel wat mee.
En verder als je dat niet doet dan zul je ouders meer ruimte moeten geven voor particulier onderwijs en thuisonderwijs. Simpel.
'Blijkbaar vinden we onderwijs belangrijk voor alle kinderen en dan zul
je het onderwijs ook moeten aanpassen als bruikbaar voor alle kinderen.'
Maar het is de vraag of we het zodanig moeten aanpassen, dat het voor elk individueel kind optimaal bruikbaar is.
Tsjor
Juist Tsjor. Vroeger gingen kinderen dan van school en bij hun vader in de zaak werken of van de bedeling leven, geeft niet. Nu pesten we ze steeds terug met de schoolplicht en er kunnen jaren van ellende volgen. En dat lijkt me ook geen methode om te zorgen dat kinderen zich aanpassen.
Vroeger was er speciaal onderwijs, waar mijn pleegdochter bijvoorbeeld naartoe ging en goed werd opgevangen.
Ik blijf me afvragen, waarom het niveau voor lezen, schrijven en rekenen over de hele linie hoger was, toen we nog in klassen zaten met 40 kinderen, geen aandacht voor labeltjes, geen kringgesprekken, nauwelijks of geen oudergesprekken, geen cito's etc. In mijn klas slechts 1 kind dat naar speciaal onderwijs ging.
Het onderwijs steeds meer en steeds verfijnder aanpassen aan het kind levert tot nu toe geen resultaten op waar je blij van wordt. Op geen enkel front. Noch de resultaten, noch minder pesten, noch beter werkklimaat voor leerkrachten, noch betere verhouding tussen ouders en school.
Tsjor
Vroeger had je ook kinderen die het niet trokken Tjor. Alleen dat accepteren we nu niet meer.
En over dat niveau. Was dat echt beter. En hoe komt het dan dat het nu minder zou zijn? En had je echt standaard zulke grote klassen.
Die heb ik toch zelf niet gehad. Voor de basisschool zat ik twee keer in een nieuwbouwwijk die pas opgeleverd werd en de klassen waren niet te groot, misschien 20-24 kinderen of zo maximaal.
Nog vroeger was de selectie op grond van sociale klasse, daar wil je ook niet naar terug maar dat ouders toen zelf konden beslissen welke school zij passend achten voor hun kinderen lijkt mij wel wat.
Gelukkig was dat bij mijn kinderen het probleem niet. Daarin was ik het eens met de leerkrachten. Alleen dat geknok over het speciaal onderwijs was nog wel wat.
Ik denk ook dat er veel getracht wordt op te lossen met commissies, beoordelingscommissies, indicatiecommissies en weet ik wat voor omstanders.
Terwijl kinderen meer gebaat zijn met extra handen voor RT of ambulante begeleiding, individuele begeleiding. De extra handjes worden op veel plaatsen fout ingezet.
'En over dat niveau. Was dat echt beter.' Je hebt veel nationale en internationale rapporten gemist.
'En hoe komt het dan dat het nu minder zou zijn?' Dat zou ik ook wel eens willen weten.
'En had je echt standaard zulke grote klassen.' Of het standaard was weet ik niet, ik zat op een dorpsschool waar alle kinderen naartoe gingen. Ik geloof zelfs dat we 41 kinderen in de klas hadden. Geen onderscheid naar sociale klasse
'.... dat ouders toen zelf konden beslissen welke school zij passend achten voor hun kinderen lijkt mij wel wat.' Ik weet niet waar je dan op doelt. De keuze voor de kleur van de school is altijd aan ouders geweest (in het dorp kwam later een openbare school op instigatie van ouders; daar zat wel iets van 'andere sociale klasse' cq. instromers in het dorp achter; overigens heeft die school nu wat lager uitstroomniveau dan de 'oude' basisschool.). Voor het middelbaar onderwijs kon je niet zelf kiezen. De leerkracht gaf advies, er kwam later een cito in groep 8 en als er twijfel was moest je een toelatingsexamen doen voor het voortgezet onderwijs.
Wat betekent: '.... het niet trokken'? Het aantal thuiszitters loopt nu elk jaar weer op. Thuiszitters, dat was indertijd een onbekend woord. In mijn herinnering was het rustig in de klas, en op het schoolplein (op een paar incidenten meidenvenijn na). Er werd wel minder geproblematiseerd. Toen mijn vader overleden was kwam ik te laat in de klas. De juf vroeg even aandacht om samen een onze vader te bidden. Ik ging zitten en de les ging verder. Was ik minder aanwezig? Misschien wel. Maar ik kreeg de tijd om mezelf te zijn, mijn eigen tempo te bepalen, op school schoolkind te zijn en thuis was thuis. Ik ben haar daar nu nog dankbaar voor.
Tsjor
Maar ouders kunnen zelf toch ook wel wat doen?
Als TS ziet dat haar kind een beetje moeite heeft met spelling, kan ze dat zelf ook oppakken. Mogelijk dat het kind niet in de gaten heeft welke fout het maakt.
Hier ging kind in groep acht naar een periode bijles en gaf aan gedurende die bijles in een groepje van 4, veel te hebben opgestoken. Dingen leerde die in de klas niet waren binnengekomen.
Nu had kind ook een minder mooie lijst als kind TS, maar een ouder kan zelf ook in actie komen als ze er geen goed gevoel bij heeft.
——
Geldt ook voor Valeria; als je kind meer uitdaging wenst, kan je dat ook buiten school om, aanbieden. Het nare van sommige erg slimme lln is, dat ze geen zin meer hebben om naar school te gaan. Niet omdat het te moeilijk is, maar omdat het juist te gemakkelijk is. Nu is niet iedere school en leerkracht van alle markten thuis. Dus ligt daar ook een taak voor de ouders.
Zo had een kind hier moeite met handschrift. Hoeveel oplossingen we buiten school om (o.a. type lijntjesschriften, uitgumpennen, lettertype etc), wel niet uitgeprobeerd hebben om het plezier in schrijven te vergroten en leesbaar te maken. School vond het prima dat wij die pogingen uit probeerden zodat ze daar geen tijd in hoefden te steken. Hoe dan ook, wil je iets verbeteren, dan doe je er slim aan dit zelf op te pakken. Hoe zeer je ook vindt dat dit een taak van school is, het is wel jouw kind.
tsjor schreef op 25-04-2021 om 14:17:Ik blijf me afvragen, waarom het niveau voor lezen, schrijven en rekenen over de hele linie hoger was, toen we nog in klassen zaten met 40 kinderen, geen aandacht voor labeltjes, geen kringgesprekken, nauwelijks of geen oudergesprekken, geen cito's etc. In mijn klas slechts 1 kind dat naar speciaal onderwijs ging.
Hier herken ik dit van één jaar. Eindeloos overleggen, eindeloos hetzelfde aankondigen bij de ouders en het niet doen, en tijdens de les was de juf dat jaar vooral aan het, nog netjes gezegd, ouwehoeren met de kinderen.
Tot er een ouder kwam en zei dat in plaats van maar blijven praten ze ook gewoon nu direct les kan geven en de kinderen aan het werk kan zetten.
Oh Tsjor, fijn, je laatste post, dat verheldert de boel wat.
Zo te lezen heb je een fijne schooltijd gehad. Mooi voor je.
Ik ben van ongeveer jouw lichting. Maar mijn schooltijd was helemaal niet fijn, het was de hel.
Rustig was het zeker nooit. Er werd flink geïntimideerd, gepest, getreiterd en gedreigd. Dat kleurde mijn schooltijd. En ik was zeker niet het grootste slachtoffer, met anderen gebeurde nog veel meer. Veel ellende.
Verder had ik een torenhoge Cito maar vonden ze mijn werkhouding slecht waardoor ik een lager advies kreeg. Dat doet wat met je zelfvertrouwen als het al niet hoog is.
Ik vind het verbazingwekkend dat je zo’n groot vertrouwen hebt in leerkrachten of vindt dat men dat moet hebben. Net zoals de nieuwe Cito’s al een hele poos meegaan is de samenleving ook al lang verandert: gezag wordt niet meer heilig geacht.
Wel ben ik het met je eens dat het maar de vraag is of het er beter door geworden is.
ik heb echt enorme gedrochten van leerkrachten meegemaakt de afgelopen jaren maar toch kon ik niet voorkomen dat mijn kind erdoor geschaad werd.
