Verplicht om mee te doen?

Mijn kinderen vinden langs de deuren gaan voor kinderpostzegels of grote clubsactie heel erg leuk! Ook moest oudste in groep 8 elektronisch afval (oude radio’s enzo) inzamelen, school die het meeste had kon een schoolreisje winnen. Ze is met een karretje langs de deuren gegaan. Jongste heeft dit jaar €700 opgehaald met de kinderpostzegels. Ze gaan ervoor als er zoiets is, geen stimulans van mijn kant nodig. Behalve misschien dat ze toen ze klein waren meegingen met collecte lopen. 

Decembermamma schreef op 16-02-2022 om 20:23:

[..]

Ja klopt maar mijn zoon heeft 1,5 jaar bij de kleuters gezeten op een plein wat oud en nauwelijks bruikbaar was. De huidige kleuters hebben een prima plein maar willen meer. Groep 3-4 hebben op de locatie een plein waar toen mijn zoon naar groep 5 ging een speeltoestel is geplaatst daarvoor moesten ze zich vermaken met touwen en nu wordt het groep 1/2 plein opgeknapt terwijl er op het groep 5-8 plein echt niets staat zelfs geen bankje ofzo

en daar heb je dus over aan de bel getrokken bij de MR neem ik aan? 

yette schreef op 17-02-2022 om 12:48:

[..]

Eens. Helaas gaat dat niet altijd zo. Bovendien gaat het niet alleen om hoe de school hiermee om gaat. Kinderen en ouders gaan onderling ook een competitie aan. Als je een flink bedrag zoals die €1.000,- aan een goed doel wil geven, doe dat dan los van de competitie die er op zo'n school is. Geef je kind €10,- en maak de rest over.

Je wil niet weten hoe groot de verschillen in uitkomst zijn als je kinderen/ouders vraagt iets te geven. Ik heb ooit op de basisschool een rugzakjes-actie voor kinderen in het asielzoekerscentrum hier om de hoek georganiseerd. Het ene kind kwam met een gloednieuw merktasje met de daarin een nieuwe knuffel en speelgoed en schoolspul dat nog in de verpakking zat. Het andere met een kleurboekje waarvan al een paar bladzijden waren gedaan of een oud tasje (met naam erin) of knuffel die ik weg deed of eerst in de was gooide.

Ik heb het allemaal even enthousiast ontvangen. Was zelf meer aangedaan door een stuk speelgoed dat een kind zelf weg gaf, dan door een nieuw doosje lego. Maar mijn reactie maakte niet dat elk kind even trots was. Daar had ik geen grip op. En dat was verdrietig.

Samen met de kinderen heb ik de hele opbrengst trouwens omgekieperd en tasjes gemaakt die allemaal even leuk waren. Daar ontstond wel wat meer een groepsgevoel. Maar ze bleven zich steeds bij mooie dingen afvragen wie dat had ingeleverd. En ik vroeg me bij een paar kinderen af of ze dat moois zelf ooit hadden gekregen.

Misschien komt het door mijn gereformeerde achtergrond, maar discreet zijn als je geeft, vind ik wel zo sympathiek.

Ik snap je helemaal. Ik moest vroeger voor de communie dus een doos met speelgoed voor Afrika inleveren. Die dozen werden gesloten ingeleverd, dus ik heb geen idee wat mijn klasgenootjes toen hebben ingeleverd. Die discretie is iets wat is soms wel mis tegenwoordig. Ook bijvoorbeeld met doneeracties op facebook voor mensen hun verjaardag. Je kunt dan via die actie geven zodat iedereen kan zien dat jij hebt gedoneerd. Ik houd daar niet zo van. Ik heb niet de behoefte om dat met de wereld te delen.

Daarnaast leert een kind niet om iets van zichzelf weg te geven als je als ouders gewoon nieuwe spullen koopt. Wellicht mooier, maar het kind heeft feitelijk niks gedaan en niks geleerd (bijvoorbeeld keuzes maken; waar speel ik nog mee, waar niet? welke spullen zijn voor mij echt belangrijk, welke mogen ook naar een ander?)

Ik ben wel verbaasd; niemand die aspect veiligheid opbrengt?
School wilt dus dat kinderen van groep onderbouw tot wrs groep bovenbouw in de buurt geld gaat ophalen? De onderbouw zal dit doen in bijzijn van hun ouders, maar de bovenbouw kan met hun lijst zelf op pad. Allemaal potentiële slachtoffers voor een beroving van de door hen binnen gehaalde centen.
Kijk, bij de kinderzegelacties worden nog machtigingsbrieven overhandigd. Niet interessant voor mensen zonder normen. Maar machtigingen maken voor een sponsorloop, is menig school te veel werk terwijl ze er niet bij stil staan  bij hun lln met een beetje pech in tranen en tuiten thuis komen.
Sinds de brutaliteit van rovers de kranten haalden, heb ik collectanten niet meer gegeven omdat ik hen niet de ervaring van een agressieve beroving wilde laten meemaken. Vroeger heb ik zelf een enkele keer met een collectebus gelopen, daar ben ik dus ook mee gestopt. Donaties doe ik alleen via overboeking. 
Alleen de collectant bij de ingang van de supermarkt, krijgt iets. Deze kan namelijk bij onraad de winkel in vluchten.

Kinderen leren iets voor een ander te doen is leerzaam. Ik waardeer altijd de schoonmaakprikacties of de verzamelacties van de kikadoppen.

yette schreef op 17-02-2022 om 12:48:

[..]

Eens. Helaas gaat dat niet altijd zo. Bovendien gaat het niet alleen om hoe de school hiermee om gaat. Kinderen en ouders gaan onderling ook een competitie aan. Als je een flink bedrag zoals die €1.000,- aan een goed doel wil geven, doe dat dan los van de competitie die er op zo'n school is. Geef je kind €10,- en maak de rest over.

Je wil niet weten hoe groot de verschillen in uitkomst zijn als je kinderen/ouders vraagt iets te geven. Ik heb ooit op de basisschool een rugzakjes-actie voor kinderen in het asielzoekerscentrum hier om de hoek georganiseerd. Het ene kind kwam met een gloednieuw merktasje met de daarin een nieuwe knuffel en speelgoed en schoolspul dat nog in de verpakking zat. Het andere met een kleurboekje waarvan al een paar bladzijden waren gedaan of een oud tasje (met naam erin) of knuffel die ik weg deed of eerst in de was gooide.

Ik heb het allemaal even enthousiast ontvangen. Was zelf meer aangedaan door een stuk speelgoed dat een kind zelf weg gaf, dan door een nieuw doosje lego. Maar mijn reactie maakte niet dat elk kind even trots was. Daar had ik geen grip op. En dat was verdrietig.

Samen met de kinderen heb ik de hele opbrengst trouwens omgekieperd en tasjes gemaakt die allemaal even leuk waren. Daar ontstond wel wat meer een groepsgevoel. Maar ze bleven zich steeds bij mooie dingen afvragen wie dat had ingeleverd. En ik vroeg me bij een paar kinderen af of ze dat moois zelf ooit hadden gekregen.

Misschien komt het door mijn gereformeerde achtergrond, maar discreet zijn als je geeft, vind ik wel zo sympathiek.

Zou die gereformeerde achtergrond er soms debet aan zijn dat je wel heel star oordeelt over ouders zoals ik die een beetje creatief met die lijsten omgaan door W van Oranje te Delft en L de Mol te Blaricum gul te laten doneren?  Hypocriet..de boel bedonderen... toe maar.  

Niet om te jijbekken, maar ik heb juist weer moeite met het soort dozenacties die je beschrijft, waar arme kinderen  een soort educatief projectje worden voor bevoorrechte leeftijdsgenootjes.  Ongetwijfeld goed bedoeld, maar het heeft voor mij een koloniale bijsmaak. Iets met kraaltjes en spiegeltjes enzo. 

Ik heb dezelfde achtergrond als jij. Op mijn vroegere basisschool begon de maandagochtend met een discreet  rondje langs drie busjes op de piano van de meester, twee voor een liefdadig doel en een voor het schoolreisje zodat  er aan het eind van het jaar geld genoeg was dat iedereen  mee kon. 

Lieveheersbeest schreef op 17-02-2022 om 12:28:

[..]

 Ik snap wel dat juffen en meesters/scholen geen genoegen nemen met ouders die er geen zin in hebben.

Grapjas 😄. Wat gaan de juffen en meesters/scholen eraan doen als ze er geen genoegen mee nemen? Ze krijgen 5 euro van het kind van to, dat lijkt me meer dan voldoende. Hoe to zijn kind verder maatschappelijk bewustzijn bijbrengt is aan hem. Het is niemand verplicht om sponsoren te zoeken en al helemaal niet voor een doel dat ze zelf niet uitgezocht hebben. Dan mogen ze genoegen nemen met 5 euro in een envelop, zelfs dat is niet verplicht.

Hinoki schreef op 17-02-2022 om 13:29:

[..]

Dus omdat jullie er wel aan meedoen, maakt een ander zich er makkelijk van af?

Nee, dat staat los van elkaar. TO maakt zich er makkelijk vanaf omdat het de bedoeling was dat ze op zoek gingen naar sponsors en er ipv daarvan voor kiest om 5 euro in een envelop te stoppen.

Wieder schreef op 17-02-2022 om 14:08:

[..]

Grapjas 😄. Wat gaan de juffen en meesters/scholen eraan doen als ze er geen genoegen mee nemen? 

Niks, die moppert een keer op TO in de hoop dat hij het volgende keer doet zoals zij het wil. En ik snap wel dat zij een keer moppert, dat bedoel ik met mijn reactie.

De school verzint een leukigheidje, en dan moeten de ouders maar meteen meedoen? Kom nou toch! Ik ben het geheel eens met Wieder: ze hebben alles wat binnenkomt maar in dank te aanvaarden. Graag of niet. Educatie over zielige kindertjes in arme landen kan ook zonder sponsorloop, en als ze zo graag geld voor de school willen inzamelen, laat ze dan zelf rondjes gaan rennen en langs de deuren gaan! 

Ik moet het "onze" school nageven: ik heb nooit iets gehoord over enige competitie tussen leerlingen over de vraag wie er het meest had opgehaald, en vanuit de school werden er ook geen extra schouderklopjes voor de veelverdieners uitgedeeld. Althans, ik heb er nooit iets van gemerkt. Maar de school staat in een achterstandswijk en is zich er zeer van bewust dat niet alle ouders geld over hebben. Dus ze hadden een sponsorloop, daaraan werd aandacht besteed, maar verder geen druk op ouders noch kinderen. Dan valt er goed mee te leven.

De enige keer dat zoon op de lagere school geld heeft verzameld was in groep 8. Daar wordt van de leerlingen een bijdrage gevraagd voor de musical die ze als groep bij elkaar moeten sprokkelen. De actie ligt bij de groep. Ze kunnen zelf bedenken wat ze doen. Het doel is al jaren 250 euro (voor de hele groep samen, niet per kind) vaste prik is vaak: broodjes knakworst verkopen op het schoolplein op een woensdagmiddag, lege flessen inzamelen voor statiegeld, de kerststukjes die ze toch maken verkopen op de kerstmarkt in de wijk. 

Met die bijdrage worden dan de drankjes en koek en de bedankjes voor de helpende ouders van gekocht. Ze zamelen het dus echt voor hun eigen groep in. En is er minder dan voor de drankjes nodig is dan past de school bij. Is er meer kan bv het decor van de musical wat luxer uitgevoerd worden. 

kenfan schreef op 17-02-2022 om 14:06:

[..]

Zou die gereformeerde achtergrond er soms debet aan zijn dat je wel heel star oordeelt over ouders zoals ik die een beetje creatief met die lijsten omgaan door W van Oranje te Delft en L de Mol te Blaricum gul te laten doneren? Hypocriet..de boel bedonderen... toe maar.

Niet om te jijbekken, maar ik heb juist weer moeite met het soort dozenacties die je beschrijft, waar arme kinderen een soort educatief projectje worden voor bevoorrechte leeftijdsgenootjes. Ongetwijfeld goed bedoeld, maar het heeft voor mij een koloniale bijsmaak. Iets met kraaltjes en spiegeltjes enzo.

Ik heb dezelfde achtergrond als jij. Op mijn vroegere basisschool begon de maandagochtend met een discreet rondje langs drie busjes op de piano van de meester, twee voor een liefdadig doel en een voor het schoolreisje zodat er aan het eind van het jaar geld genoeg was dat iedereen mee kon.

Ten eerste, maar daar wees MamaE ook al op: dozen met kralen?! 

Ik ben aan de slag gegaan met een vraag vanuit het AZC hier om de hoek. Ben die rugzakjes gevuld met spullen die ze vroegen (en nee, dat waren geen kralen en spiegeltjes) met een paar kinderen uit groep 8 gaan brengen - was indrukwekkend en gezellig, we zijn er een paar uur geweest. 

Ten tweede noemde ik mijn gereformeerde opvoeding mbt het voordeel van anoniem geven. Die achtergrond heeft verder helemaal niks te maken met wat ik wel of niet eerlijk vind - zoals jij suggereert. Ik vraag me gewoon af waarom je in godsnaam zo 'creatief' met zo'n lijst om zou willen gaan? Een beetje lopen liegen terwijl de waarheid ook prima is. Je geeft uit vrije wil en binnen jouw mogelijkheden. Dan is alles goed! Er een raar verhaal bij verzinnen, is nergens voor nodig. Wat zit daar achter? Ik snap dat echt niet. 

En verwacht je dan ook nog dat je kind op school net doet alsof die vrijgevige fictieve vrienden van jou echt bestaan? 

TO misschien kan je kind volgende keer de juf vragen hem te sponsoren

Decembermamma schreef op 17-02-2022 om 11:22:

[..]

Wat mijn zoon op dit moment hiervan leert is dat hij veel werk moet doen om niets voor elkaar te krijgen! Hij zoekt de sponsors bij kennissen en familie, gaat helemaal los bij het rennen van de rondjes en ziet vervolgens dat het kindje wat nauwelijks rondjes rende een eervolle benoeming krijgt in de nieuwsbrief omdat hij het bedrijf van zijn ouders 1000 euro heeft laten sponsoren. Vervolgens is hij van te voren gek gemaakt met wat ze allema.gaan doen van het ingezamelde geld maar na het klassikaal benoemen van de totale opbrengst en de klas met de grootste opbrengst is de kous af en zien en horen ze er niets meer van.

Ik vind dat heel leerzaam.

Dat de moeite die je doet, misschien een druppel op een gloeiende plaat is.
En dat er misschien efficiëntere manieren zijn. (bijvoorbeeld gaan stemmen als hij 18 is).

Of hij leert gewoon dat dingen in de wereld niet eerlijk zijn, omdat anderen makkelijk 1000 euro kunnen sponsoren.
(of een paar miljoen neerleggen voor een reisje in een raket, terwijl wij hier van het gas af proberen te gaan).

Ik woon in een kinderrijke buurt en word soms helemaal gek van al die kinderen die aanbellen met kinderpostzegels, de grote clubactie en de sponsorloop van (verschillende) scholen, voetbal, waterpolo, hockey en dan nog de zelfgeknutselde armbandjes voor kindjes in Haïti of droge cupcakes voor slachtoffers van een vulkaanuitbarsting/tsunami/andere natuurramp. Als ik overal aan mee zou doen, kan ik mijn halve inkomen afschrijven. Maar als ik nergens aan meedoe, krijg ik wrijving met de buren. Juf zou ook eens moeten bedenken wat ze de omgeving aandoet als ze de kinderen op pad stuurt om te bedelen.