Thuisonderwijs

Geld

Dat wist ik niet van die regeling. Ik ben dus degene met een laag inkomen, mijn vrouw niet. We hebben allebei (bewust) een aparte bankrekening dus niet gezamenlijk. Dat betekent in feite dat ik zelf voor mijn eigen zorgverzekering en zorgkosten moet betalen. Zij zorgt voor haar eigen zorgkosten en voor de zorgkosten (en alle overige kosten zoals kleding, benodigdheden enz) voor onze dochter en voor onze zoon op komst. Maar ze betaalt niet mijn zorgkosten. Dat moet ik zelf doen.

en verder

vraag ik me af of mensen alleen betaald een steentje bij willen dragen.
Door onze zoektocht naar onderwijs voor zoon ben ik ook in aanraking gekomen met particuliere initiatieven en ik stond versteld over het aantal vrijwilligers dat erbij betrokken was.
Een kind dat thuisonderwijs krijgt krijgt dit onderwijs vaak 1op1 of in een kleine groep. Om de basis te leren is het dan logisch dat dat veel minder tijd hoeft te kosten dan in een klas. De buurvrouw hoeft niet iedere dag les te komen geven maar kun je misschien vragen voor een bepaalde workshop, of he vraagt de neef die goed is in rekenen een paar keer mee te kijken. Het voordeel van thuisonderwijs lijkt me weer dat je zelf ook genoodzaakt wordt buiten gebaande paden te gaan denken.
Ik heb al eens benoemd dat mijn zoon in de bs leeftijd overwegend thuis leerde. Maar kreeg echt geen les thuis en zat echt nauwelijks in boeken. Ik kon zelfs weinig met hem doen omdat hij thuis alle vrijheid wilde en vooral wilde spelen, school kostte hem zoveel. En toch leerde hij, een kind kan lastig niet-leren. Het is de eerste jaren vooral ontdekken, onderzoeken idd en op school wordt dat in een kunstmatig jasje gestoken.

interessant

Ik vind de hele discussie reuze boeiend. Eerlijk gezegd is het nooit in mijn hoofd opgekomen om thuisonderwijs te geven, maar vind het wel interessant hoe jij er in staat. In mijn omgeving ken ik twee gezinnen die thuisonderwijs geven, maar dat is op religieuze grondslag.
Wat ik me wel afvraag: als je thuisonderwijs geeft ben je dan verplicht een bepaalde methode te volgen of mag je inderdaad biologie leren door de natuur in te gaan en dan ook uiteindelijk zelf beslissen wat je wel en niet onderwijst? Ik vind het eerlijk gezegd een beetje naïef gedacht dat je alles in de praktijk kunt leren. Er zal toch iets van theorie/boeken moeten zijn? Of is dat mijn (te) schoolse inslag die nu spreekt? Dit is geen aanval, maar ik ben oprecht geïnteresseerd hoe je dit voor je ziet.

En aangezien we geen problemen hebben gezamenlijk om rond te komen (dat wil zeggen, we kunnen de vaste lasten betalen, boodschappen doen en onze dochter onderhouden) lijkt het me niet dat we voor een bepaalde regeling in aanmerking komen.

En ik heb misschien binnenkort ook weer werk. Ik kreeg net een mail dat ik eindelijk (na weken van solliciteren) ergens door de eerste selectieronde ben gekomen en binnenkort gebeld word.

caton

Voor zover ik nu heb kunnen ontdekken mag je thuisonderwijs (nog wel) volledig indelen zoals je dat zelf wilt en dat kan dus zonder boeken. Maar reken maar dat we voor bepaalde dingen wel boeken gaan gebruiken. Maar dan niet op de schoolse manier van lees bladzijde 10 en maak daarna de vragen. Maar bijvoorbeeld dat ze een vraag stelt ergens over en we samen naar de bieb gaan waar ze het antwoord kan opzoeken. En een aantal goede encyclopedieen en dergelijke in huis halen. Leert ze ook meteen weer hoe ze snel dingen moet opzoeken, ook handig om die kennis te hebben.

goede encyclopedieën

dat is in elk geval super handig, zeker als je gezinsleden hebt die nogal eens in discussie gaan. Dan wint niet altijd de best gebekte de discussie.

maar mama van s

Ze zal toch eerst moeten leren lezen en schrijven voor je die boeken uit de bieb gaat halen toch? En inderdaad hoe ga je die saaie dingen aanleren? Persoonsvormen en grammatica in de natuur?

Jemig Bavaux

Jemig Bavaux, wat doe je zuur. Mama van S. heeft een heel jong kind en is zich aan het oriënteren op de mogelijkheden. Ze heeft er al goed over nagedacht en zot vol ideeën. Moet ze nu echt ieder mogelijk stapje en te leren dingetje hier al kunnen benoemen inclusief de oplossing? Natuurlijk zal de praktijk straks anders uitpakken dan wat ze nu in haar hoofd heeft. Nou en? Jij zat vroeger vast ook idealen over hoe je je kinderen zou gaan opvoeden, dat je ze nooit voor de TV zou parkeren etc. En in de praktijk zetten vrijwel alle ouders hun kind wel voor de TV, want dan hebben ze hun handen even een uurtje vrij. Dat soort dingen. Zo zal het Mama van S. ook vergaan. Misschien ook niet. Maar daarvoor hoeft ze toch niet nu al alle ideeën en idealen opzij te zetten?
Ik vind je erg zuur en betweterig overkomen.

Bovendien

Weet Barveaux wanneer persoonsvormen en grammatica aan bod komen dan? Wist je trouwens dat dat geen verplichte lesstof is? Wist je dat er scholen zijn waar het nooit aan bod komt?

Haha

Mijn kinderen bleken inderdaad van niks te weten. Kon ik nog eens gaan uitleggen wat het verschil was tussen een werkwoord en een gezegde, toen ze vreemde talen gingen leren.

Lezen en schrijven

In al mijn jaren als gastouder ben ik nog nooit een kind tegengekomen dat niet op een gegeven moment interesse kreeg in letters. Vroeg of laat (de ene al met 3 jaar, de ander pas met 6 jaar) gingen ze allemaal vragen wat ergens stond geschreven en welke letters het waren, hoe hun naam geschreven word en tekentjes op papier zetten en vragen of ze dan wat geschreven hadden. Op dat moment kun je inspringen en de letters aan bod laten komen. Niet ieder kind hoeft netjes in groep 3 (6 jaar) lezen en schrijven te gaan leren en dat is een mogelijkheid die je met thuisonderwijs heb. Het kan eerder of het kan later. Ik denk dat we de einddoelen basisschool aanhouden, dus eind groep 8, en zorgen dat ze gedurende de jaren die einddoelen haalt. En op welke volgorde ze dat dan doet maakt me echt niet uit. Als ze met 4 jaar wil rekenen maar pas met 7 jaar interesse krijgt in lezen en schrijven, boeiend. Als ze het maar kan als ze 12 is.

prioriteit

Het is duidelijk dat je nadenkt over wat het best is voor je kind en hoe je dat zo goed mogelijk vorm kunt geven. En met idealisme is niets mis. Al vermoed ik dat e.e.a. in de loop der jaren nog wel wat zal veranderen. Daar bedoel ik echt niets negatiefs mee. Ik bedoel, bij mijn eerste was ik ook stukken idealistischer dan nu (mijn kinderen zijn inmiddels 13, 10, 7 en 5). Zo gaat dat nou eenmaal meestal

Maar onderwijs is natuurlijk maar 1 dingetje. Een ander heel belangrijk aspect in hoe een kind opgroeit is de leefomgeving waar het opgroeit. Een kind met bos, hei, duin of weide in de directe omgeving groeit toch heel anders op dan een stadskind, en al helemaal dan een stadskind uit een achterstandswijk...

Uit wat jij beschrijft over hoe je de opvoeding ziet, krijg ik de indruk dat een wat landelijker plek veel beter bij jullie zou passen. Ik kan je idealen eigenlijk moeilijk rijmen met het wonen in een omgeving zoals je beschrijft. Dus ik denk dat mijn prioriteit dan eerst en vooral zou liggen in het vinden van een beter plekje om op te groeien...

Zijn we mee bezig

Ons huis staat al een hele tijd te koop maar we komen er niet vanaf. We hebben al een aantal woonplekken in een landelijke omgeving op het oog, maar zolang niemand ons huis koopt kunnen we daar niet heen. Landelijk en bosrijk is inderdaad wat bij ons past en ik heb ook in betere omgevingen gewoond. Ik moest alleen een paar jaar terug doordat mijn vorige relatie stuk liep met spoed een ander huis hebben en dan pak je het eerste wat je kunt krijgen. Ik was allang blij met een dak boven mijn hoofd en dat ik na een paar weken bij mijn moeder in huis weer heel snel een eigen plekje had. Nu pas komen we erachter wat een rot huis dit eigenlijk is. Ik blijf hopen op iemand die net als ik destijds gewoon heel snel een goedkoop huisje wil en dat van ons wel wil kopen.

Jippox

Dat is ook mijn gedachte en daarom ook vroeg ik naar de financiële situatie. Verhuizen, laat staan emigreren, kost een heleboel geld. En als ze willen verhuizen, zou dat vermoedelijk sneller en makkelijker gaan als ze hun huidige woning eerst opknappen. Ik zou eerst bedenken of je in NL wil blijven wonen en zo ja, waar. Zo nee, naar welk land zouden jullie dan willen. Rekening houdende met jullie wensen en idealen maar ook met onmogelijkheden. En dan heel veel informatie proberen te verzamelen en plannen maken. Niet alleen een plan A, maar ook een plan B. Dit hoeft natuurlijk niet op stel en sprong maar in deze situatie hebben beide evenveel prioriteit omdat ze met elkaar samenhangen. Buiten draagt het wonen in een oud, tochtig, te klein huis in een achterstandsbuurt waar je je totaal niet thuis voelt en waar je je kinderen niet kan geven wat jij vindt dat ze nodig hebben alleen maar bij aan de gevoelens van onvrede. Een prettige woonsituatie staat m.i. voorop, zeker als je kleine kinderen hebt.

Thuisonderwijs in een bredere context

Er is geen ontkomen aan: de leerschool van het leven is een harde. Overal loert het gevaar van tegenslag en teleurstelling om een klein, venijnig hoekje. En geen mens, die zich kan onttrekken aan het opdoen van frustrerende ervaringen! Slaat het leven wel erg hard toe, dan kunnen die zelfs tot trauma’s leiden. Niet voor niets getroost menig ouder zich de nodige inspanningen het nageslacht zoveel mogelijk te behoeden voor onheil. Allemaal puur uit liefde. Hartverwarmend niet?

Nu is geen mens en geen leven hetzelfde. En hoe wij in het leven staan en omgaan met ervaringen, kan nogal verschillen. Op de keper beschouwd zijn de lessen die men uit zijn eigen verleden trekt, hoogst persoonlijk.

Desondanks projecteert menigeen die individuele lessen al snel op het leven zelf. Door de werkelijkheid te vatten in generalisaties en universele waarheden proberen we grip te krijgen op de ons omringende wereld. Daar is niet zoveel mis mee; zolang als men maar een zekere voorzichtigheid betracht door kritisch te zijn op zichzelf en open te staan voor de verhalen van anderen.

Je eigen levenservaring verrijken met die van je medemens: als kind doe je niet anders. Eenmaal ouder draag je in de rol van opvoeder zoveel mogelijk van je kennis, inzichten en vaardigheden over op je kind. Ik denk, dat de meeste ouders zich redelijk goed kwijten van deze verantwoordelijke taak.

Maar wat nu als er, bijvoorbeeld door geestesziekte of traumatische ervaringen, iets grondig mis is gegaan in de beeldvorming van ouders van de werkelijkheid? Ook dat gebeurt!

Mensen van wie het vertrouwen in hun medemens en de samenleving ernstig is beschadigd; je komt ze overal tegen. Meestal hebben zij wel gegronde reden(en) om teleurgesteld te zijn. De conclusies die zij aan hun frustrerende ervaringen verbinden, zijn echter nog wel eens van twijfelachtige kwaliteit.
Soms stuit je op een regelrechte omkering en dus verdraaiing van de werkelijkheid. Denk aan voorstellingen van zaken als:
* Het onderwijs maakt je dom.
* De kinderbescherming brengt kinderen juist in problemen.
* De rechtspraak leidt slechts tot onrecht.
* Aan de overheid heb je helemaal niets; sterker: die is je vijand.
* Artsen maken je ziek en zijn levensgevaarlijk.
* We leven niet in vrijheid, maar in slavernij.
* Onze samenleving is niet pluriform, maar vertolkt nu juist een monocultuur.
* Er is geen mens die deugt; alleen God kan je helpen.
* Levensgeluk bestaat alleen na de dood.

Wie dit soort van beweringen doet, zwengelt in principe interessante, fundamentele discussies aan. Helaas laat de manier waarop diegenen discussiëren vaak te wensen over. Een onwrikbaar geloof in het eigen gelijk kan een goede communicatie nu eenmaal danig in de weg staan.

Met enige pech komen zelfs ronduit bizarre interpretaties van de werkelijkheid een heel eigen leven te leiden. En dan is er altijd wel iemand die daar garen bij spint! Sterker: hele beroeps- en geloofsgroepen profiteren van ‘alternatieve’, valse voorstellingen van zaken. Het menselijke kuddedier valt echt niet alleen ten prooi aan misleiding vanuit ‘gevestigde’ hoek!

Arme ‘vogelvrij verklaarde’ arts, leerkracht, rechter, politieagent, ambtenaar, politicus, wetenschapper, goed bedoelende naaste! Dan kun je nog zo loyaal zijn aan je medemens; die loyaliteit hoeft bepaald niet wederzijds te zijn. Ik zal maar zeggen: slechts in een ideale wereld weten vraag en aanbod elkaar vlekkeloos te vinden.

Het onderwerp thuisonderwijs is overigens reeds eerder uitvoerig aan de orde gekomen in het draadje ‘School is er om de kinderen dom te maken’. Het lijkt mij niet nodig de aldaar gevoerde discussie nog een keertje over te doen.

Wat ik maar wil zeggen: is het in het algemeen zaak om op verantwoorde wijze kritisch te zijn op zowel jezelf, als de ander; dan al helemaal als het gaat om de keuze voor het (al dan niet) geven van thuisonderwijs.

Rode krullenbol

Woning

Ze zijn er wel hoor, die mensen Zoals mijn zus. Ze woonde eerst in zo'n zelfde soort buurt en huis in Charlois en nu in Delfshaven. Het is mijn ding niet maar zolang ze maar in hun volkstuintje kunnen verblijven (daar hebben ze een houten hutje gebouwd) en wroeten, haar kinderen vlakbij goedkoop kunnen paardrijden en ze een dak boven hun hoofd hebben vinden ze het best Ze heeft de hele wereld rondgezworven, gewoond in grotten, hutjes, op een vissersboot en onder de sterren geslapen dus ze is met weinig tevreden. Misschien is de vraagprijs voor je woning te hoog? Of is het een huurhuis?

Ik ben ook met weinig tevreden

Vandaar dat ik ook tevreden was met dit kleine huisje (eind jaren 20 bouw). We hebben 2 slaapkamers, één kleintje en één grote. Geen schuur of berging dus de kleine slaapkamer was berghok en de grote sliepen we met z'n drieën. Nu is het berghok uitgeruimd en gaat onze dochter daar binnenkort slapen. Verder een woonkamer, toilet en hele klein doucheruimte en een keuken met boiler die naar gas stinkt en steeds uitvalt (na 2 minuten al geen warm water meer onder de douche). Daar hebben we al zeker vijftig keer iemand naar laten kijken maar steeds als er word gezegd dat hij het weer moet doen valt hij gewoon na 2 minuten weer uit en ruik ik toch weer gas. Dus we zitten standaard met het raam open in de keuken omdat ik bang ben voor dat gas. In de keuken zit geen deur meer. De ramen waren enkel glas en daar hebben we vorig jaar gelukkig dubbel glas in kunnen laten zetten omdat het anders ijskoud werd in de winter. Geen centrale verwarming maar een kacheltje in de woonkamer die stinkt en verder slepen we in de winter een elektrische radiater door het huis om de boel te kunnen verwarmen. Vloerbedekking is in de hoeken beschimmeld en zit los. Er moet zoveel gebeuren en tot nu zie ik dat steeds niet zitten. Dan kunnen we waarschijnlijk voor een tijdje niet thuis wonen omdat alles overhoop moet en ik zie ons echt niet bij mijn moeder zitten met kind en nu ook zwangere vrouw. Mijn moeder heeft ook maar een appartementje en mijn jongste zusje woont nog thuis. Veel ruimte voor ons is daar eigenlijk niet. Dus tot nu toe is dat steeds uitstel. Maar goed als we ons huis willen verkopen zal het inderdaad echt eens van moeten komen. En dan nu en niet straks met een baby erbij.

Onderwijs

Wat onderwijs betreft, ik denk dat de levenshouding van jullie en die van mijn zus aardig overeenkomen. Maar mijn zus heeft om diverse redenen bewust gekozen om haar kinderen wel naar school te laten gaan en de Montessori- en zeker de Vrije Scholen in Rotterdam, waar mijn neefje en nichtje op zaten en zitten, bevallen prima. En daarnaast doen ze thuis en vooral in de natuur veel. Zo krijgen haar kinderen het beste uit twee werelden mee. Haar kinderen zijn trouwens wel ingeënt omdat mijn zus, en dat pleit voor haar, realisme als het nodig is verkiest boven idealisme. Daarom is ze uiteindelijk ook niet geëmigreerd.
Ik zeg eerlijk dat het absoluut niet mijn ding is, dat alternatieve bomenknuffelende gedoe, macrobio-idioterie en die overdreven maatschappijkritische houding maar mijn zus, mijn neefje en nichtje zijn gewoon wel fantastische mensen en we kunnen prima met elkaar opschieten ondanks al onze verschillen. En we hebben altijd voer genoeg voor fijne, leerzame discussies

klinkt als

een heel ongezonde omgeving voor een kind. Wist je bijvoorbeeld dat een kwart van de kinderen die in een vochtig huis opgroeien last krijgt van chronische luchtwegklachten? En dat schimmels voor een hoop ellende kunnen zorgen bij (kleine) kinderen?
En een gaslucht klinkt ook al niet erg geruststellend. Met een kind van nog geen anderhalf en nog eentje op komst, lijkt onderwijs me wel de laatste prioriteit op dit moment...

Ja ik weet het

Maar nadenken over thuisonderwijs zit niet in de weg van het zoeken naar een ander huis, dat kan prima tegelijkertijd . En we kunnen wel zoeken, maar zolang we ons huis niet kwijt zijn komen we niet ver. Het word gewoon tijd voor grote aanpassingen in ons huis maar ik heb geen idee waar we tijdens die verbouwing zelf dan moeten gaan zitten...

Ik reageer op je beschrijving van de wandeling door het bos

Je doet alsof het bij jullie anders loopt dan normaal.
Ik denk dat de methode prima is, maar niet anders dan bij anderen.
Tenminste niet anders dan die van ons. En ik denk ook niet anders dan heel wat andere ouders. Elk uitstapje is een leermoment, elke ervaring thuis maar buiten de deur nog veel meer. Een uitstapje kan aanleiding zijn tot allerlei informatie naar je kinderen, ze zelf laten denken en ervaren, etc.
Het is niet voor niets dat veel kinderen thuis meer leren dan op school.
In ons geval gaat het dan niet om lezen en rekenen, hoewel dat ook voorbij komt, maar vooral om allerlei weetjes, kennis, biologie, aardrijkskunde, economie, geschiedenis, etc.

Enige wat ik kan bedenken

Is dat we een tijdje bij onze beste vriendin (ook peettante en voogd van onze dochter) gaan logeren. Dat zou misschien een optie zijn en dan kan er bij ons verbouwd worden.

rode krullenbol

Prachtige posting, dank!

Ik snap het maar niet....

Mama van S, ik heb dit draadje sinds gisteren helemaal doorgelezen. Wat ik maar niét begrijp is het grote verschil tussen je vastberadenheid als het gaat om thuisonderwijs, het niet bezoeken van het cb, het niet vaccineren en ál je twijfels die je uit in je andere draadje. Je schrijft daarin hoe moeilijk je het moederschap vindt, dat je óveral aan twijfelt, aan simpele zaken van wanneer je kind met bestek moet gaan eten tot het schoeisel of de jas die ze aan moet.

Een en al onzekerheid en twijfels in het ene draadje en hier ben je vol overtuiging. Ik begrijp het niet!

Als je echt zo'n onzekere moeder bent, die elke beslissing honderd keer overdenkt en het dan nóg niet weet...hoe kun je dan ooit je kind thuis gaan onderwijzen? Zul je dan niet twijfelen aan je capaciteiten op dat gebied?

Buiten het feit dat ik denk dat je het thuisonderwijs vreselijk romantiseert, denk ik ook dat de Mama van S die ik in het andere draadje las, dit helemaal niet kán! Als je niet dezelfde nickname had, had ik nooit geloofd dat dit om dezelfde persoon gaat. Ik las dat Katniss een paar pagina's terug zich hetzelfde afvroeg en toen zei je dat ze het antwoord al drie keer had kunnen lezen. Nou...ik snap het niet, je beschrijft in beide topics (heel) veel over jezelf, je karakter en je denkwijze, maar die stroken in beide draadjes m.i. totaal niet met elkaar. Kun je zelf het verschil in deze vastberadenheid enerzijds en enorme onzekerheid anderzijds verklaren?

En nog iets...je schrijft dat jij en je partner binnenkort een tweede kindje verwachten. Je kinderen schelen dan straks 2 jaar. Hoe denk je dat thuisonderwijs aan de oudste te gaan doen als zij bijvoorbeeld 5 is en de jongste 3. Ga je die jongste overal mee naartoe slepen? Denk je dat die stil aan een tafel naast jou en je dochter gaat zitten als jullie samen een boek lezen of letters oefenen?

Jeetje

Een mens mag ook weleens zijn onzekerheid laten zien en de vragen die je hebt zonder dat je dan beoordeeld wordt als niet vaardig.
Lijkt me juist goed om daar uitdrukking aan te geven. Juist daardoor hanteer je jezelf.

Onzekerheid niet overal alles

Goed, voor de 4e keer dan. Er zijn een hoop punten waar ik onzeker over ben en die hebben vooral te maken met haar gezondheid. Eet ze gezond? Groeit ze goed? Heeft ze het niet te warm of te koud?

Maar er zijn ook punten waar ik wel zeker over ben en dat zijn de punten die te maken hebben met de cultuur waar mijn parter vandaan komt en dat is de cultuur en levensstijl die ik volledig omarmd heb en waar ik me helemaal thuis in voel. En dat thuis voelen komt vooral omdat zij me daar zoveel over kan vertellen en uitleggen waardoor ik gewoon geen enkele reden heb ik daar over te twijfelen. Ik weet gewoon zeker dat we dat goed doen. Ik vertrouw mijn partner en mijn eigen gevoel voelt hierbij ook helemaal goed.

Dat zijn totaal andere punten dan de kleinere dingetjes als hoeveel fruit ze moet eten en wat ze allemaal mag drinken en wat voor kleding ze aan moet en of ze niet te zwaar is. Daar weten we beiden niets van en modderen maar wat aan. Ik denk zoals elke ouder bij een eerste kind en daar hebben we (en vooral ik die het meeste met onze dochter thuis is) zoals elke ouder vragen over.

Weet je wat ik ga doen

Gewoon geen vraag meer stellen op dit forum. Het is toch nooit goed. Ik zoek wel weer een ander forum maar ik ben bang dat er nergens een te vinden is waar onze levensstijl en onze ideeen gewoon worden gerespecteerd ipv dat ik het steeds moet gaan verantwoorden. Daar word een mens pas onzeker van.

jammer

Jammer, mamma van S. Volgens mij heb je hier al goede tips gekregen waar je info kan vinden en meer mogelijkheden je aan kan denken. Dat je kritiek krijgt lijkt me beter dan dat iedereen met je mee blaat, je kan je eigen ideeen toetsen en aanscherpen zodat je eea helderder krijgt.

En zo uniek is je 'levenswijze' niet. 'Wij', die kinderen naar school laten gaan, lopen ook net als jij met je kleine meisje door het bos en leren onze kinderen wat wij weten.