straffen basisschool

verschil uitleggen

Ik heb niet alle berichtjes gelezen dus misschien zeg ik iets dat al veel eerder genoemd is, sorry.

Ik begrijp je regel inzake weerbaarheid van je kinderen. Sommige kinderen hebben dat niet van nature en het is lastig om aan te leren. Als ze het eenmaal hebben geleerd, wil je het ze niet afleren.
Maar misschien heeft jouw kind een aanvulling erop nodig. De regel bij ons is dat je niet mag beginnen en hulp moet vragen als je ergens last van hebt. Werkt het niet met hulp vragen op een of andere manier mag je jezelf verdedigen. Doe dat wel op een handige manier die voor jou werkt (en soms vergt het zoekwerk om uit te vinden wat bij iemand past en wat niet: anders ondermijn je jezelf). En als je het doet, doe het dan goed (niet overtrokken gezien wat jou is aangedaan) en op een manier dat de boodschap naar de ander is dat als die dat nog een keer probeert, echt in de problemen komt. Zodat diegene dat de volgende keer zich wel twee keer bedenkt of uit zijn hoofd laat. Die boodschap gaat niet via de juf.

Wat je beschrijft over je kind aan werkhouding etc, herken ik wel. Ook lees ik wat impulsief gedrag. Ik kan me voorstellen dat door de impulsiviteit sociale contexten minder 3-dimensionaal ervaren worden.

Misschien moet de uitbreiding zijn dat je straf kan krijgen als je iets doet van de leerkracht, ook als dat een reactie is, maar dat niets afdoet aan de boodschap die je kind meegeeft aan de eerste gooier. Misschien had hij wat anders kunnen bedenken dan gooien en had hij zo beter voor zichzelf gezorgd. Op een manier die anderen beter kunnen begrijpen, waar een andere straf of minder straf op volgt. De leerkracht kan het niet zomaar over de kant laten gaan. Dat kan ook weer niet. Maar als er niets beters was of hij kon niets beters bedenken, kan het gebeuren dat je straf krijgt maar je moeder komt voor je op. Het is misschien niet leuk en niet eerlijk maar dit soort dingen gebeuren nu eenmaal. Maar het belangrijkste: is de boodschap naar je klasgenoten overgekomen? Of de leerkracht diezelfde boodschap begrepen heeft, is van een andere orde. Jij als ouder kan die dan uitleggen. Of die aankomt is vers 2.

Ik zou dus uitleggen deze straf geen oordeel velt over de door je kind gegeven boodschap (met mij valt niet te sollen). De boodschap is goed maar de manier waarop had misschien handiger gekund. Jongens doen dat door elkaar even een ram te geven in de gang, of zo. Zoiets had misschien ook gekund of gepast.

eerlijkheid niet bestraft

Even een bericht om mijzelf op te vrolijken. Mijn plichtsgetrouwe oudste ( ondanks dezelfde opvoeding heb ik er daar maar één van) zat gisteravond in zak en as, omdat wiskunde niet begrepen werd. Ik heb het, door ogenschijnljk domme vragen te stellen, voor een deel nog weer vlot kunnen trekken, maar kwam er ook niet uit.
Kind heeft dit gemeld en aangegeven waar het vastliep, er geprobeerd was en dat moeder het ook niet snapte ( en bedankt !).
Bleek nu net vandaag een huiswerkcontrole ingepland en kan een grote groep, behalve mijn kind, het 9e uur nablijven, om het op school te maken.....( eigenlijk geen verschil, want kind maakt het nu thuis, nu de uitleg nog vers in het geheugen zit, maar het voelt niet als straf). Kind helemaal vrolijk en ik ook, want niets zo vervelend als een humeurige puber die het huiswerk niet snapt.

Ik ben er nu klaar mee, zoveel mensen zoveel meningen. Ik weet wat me te doen staat om mijzelf recht in de ogen te kunnen kijken.

Eens met Rafelkap

Ik ben het eens met Rafelkap: het leven is nu eenmaal niet eerlijk, voor niemand. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Het grote verschil is hoe je daarmee om gaat. Zie je het leven in termen als (on)eerlijk en recht in de ogen kijken dan stel je je op als slachtoffer en verbittering zal volgen. Wie heeft de waarheid in pacht? wie bepaalt of iets eerlijk is voor jou, voor een ander. Daarmee haal je de ander uit het verhaal. Zo'n instelling ook van iets arrogants weg.
Er zijn meer kleuren tussen eerlijk en oneerlijk. Hoe ga je met teleurstelling en oneerlijkheid om. Dan wordt je van slachtoffer iemand die meer zijn eigen leven in de hand heeft. En daarmee ben je niet meer zo afhankelijk van de (on)eerlijkheid van een ander.

Terug gooien

Ooit zei een jongen bij mij in de klas dat hij van zijn moeder mocht terug slaan. Toen ik dat een geweldig plan vond en hem vertelde dat hij de andere gerust thuis mocht uitnodigen voor een potje vechten met zijn moeder als scheidsrechter , bleek het ineens niet meer nodig.
Ik ben een groot voorstander van de volgende uitleg: als ik te hard rijd en gesnapt wordt krijg ik een bekeuring. Als jij op datzelfde moment ook te hard rijd en niet gesnapt wordt krijg je geen bekeuring. Wat maakt het voor mij uit? Niets, ik heb te hard gereden. Jij hebt geluk.
Maar het verbaasd me dar een hele klas zich stil houdt als het gaat om wie mee hebben gedaan en niet vertellen dat een ander erbij was.
Persoonlijk zou ik zo'n eerste keer niet nahouden, maar het bespreekbaar maken.
Bij ons op school is het ook de gewoonte dat je dar bespreekbaar maakt in de andere groepen die hebben meegedaan.
Trouwens sneeuw gooien is bij ons op een speciale plek geregeld. Wordt je daar gegooid, dan heb je pech. Je zit in de zone.
Verder, vergis je niet. Ik heb al jaren de bovenbouw. Er zit wel degelijk een groot verschil tussen de kinderen in groep 7 of groep 8. Allebei z'n charmes, maar de hormonen spelen wel degelijk een rol.
Als je er om welke redenen dan ook voor gekozen hebt om je kinderen op deze school te laten, dan heb je er, in mijn ogen, samen met de leerkrachten, ook de verplichting bij genomen, om samen te werken.
Iemand zei het al: wie heeft jou beloofd dat het leven altijd leuk moet zijn?

Maar boze moeder?

wat zou je ervan denken als je thuis je kind een straf gegeven had voor iets dat je erg slecht vond van hem/haar, maak niets uit wat, en de leerkracht je zou bellen met "mevriuw het is onzin dat u uw kind straf geeft, we komen het kind gewoon ophalen hoor". Draai het eens om, en bedenk ook dat 90% van de kinderen het verhal toch iets anders verteld dan het gebeurt is.
Sini

pedagogisch barbaar

Nou, Sini. Als school problemen heeft met mijn opvoeding kunnen ze het AMK op me afsturen. Andersom heb ik niet veel in te brengen.
Paal, als dingen besproken werden, was ik nu niet boos. Ik snap dat je tegen dingen aan kijkt vanuit je eigen achtergrond, maar er zijn plekken waar het anders gaat. Het probleem op school zit trouwens niet in groep 7-8.

Ik krijg de indruk dat ik gezien wordt als pedagogisch barbaar die haar kinderen aanmoedigt om er maar op los te slaan...
Voor de oudste steek ik mijn hand in het vuur, de jongste heb ik even gevraagd, want die heeft af en toe ruzie buiten de deur. ( altijd gerelateerd aan het verpesten van voetbalspel) Die heeft nooit geslagen, niet geïncasseerd, maar wel verbaal.
Ik heb mijn kinderen nog niet kunnen betrappen op serieuze leugens ( en ja, ze weten dat iets "handig" vergeten te vertellen ook onder liegen valt). Ik heb deze week nog uitgebreid gesproken met zijn juf en alle verhalen zijn kloppend. Juf verwachtte dat mijn kind wel flink gemopperd had over haar gedrag t.o.v. hem..., ( t.a.v.onderwijsaanbod) nou, nee. Hij weet dat ik daar met juf afspraken over heb en hij heeft met haar geen probleem.
Ik voel me wat aangevallen over mijn manier van opvoeden. Ik vind dat ik fantastische kinderen heb en hoor dat ook in mijn omgeving.
Vertel me eens hoe je zelf je kinderen opvoedt, wat vind je belangrijk? Ik begin. Mijn kinderen zijn 12 en 14, geweldige leeftijd. De oudste vergt op het moment wat aanpassing, omdat ik die af en toe ontoerekeningsvatbaar verklaar. Het is een beetje laveren, go with the flow, stemming aanvoelen wanneer kind open staat ( Mam ook thee?) of woedend is omdat favoriete broek nog aan de waslijn hangt, terwijl er wel 2 schoon in de kast liggen.
Als mijn kinderen een "conflict" hebben met elkaar proberen we niet éénzijdig straffen uit te delen. Mijn kinderen strijden niet om onze liefde of rangorde. Lastig uit te leggen.

Jongste maakt een foto van oudste met mobiel, oudste vindt dat ze er niet patent op staat, jongste heeft nog meer lol, oudste beklaagd zich. Dan kan je jongste opdracht geven om direct die foto te verwijderen. Geheid dat er een reactie komt dat oudste dat ook AAAAAAAAAAAAAAltijd doet en die weet dan ook nog wel ergens een oude koe te vinden....Daar doe ik dus niet aan mee. Ik kijk ze beide aan:" Regel is dat we geen foto's van elkaar nemen zonder toestemming. Wie er nu zulke foto's op zijn mobiel heeft staan verwijdert ze." Klaar.
Ze spelen samen een spel op de tv, waarbij je moet samenwerken om een resultaat te behalen. De één neemt dat wat serieuzer als de ander en begint te klieren. Ik stuur eerst een algemene waarschuwing naar beide, daarna gaat het apparaat uit. Als ze elkaar verbaal dan niet met rust laten krijgen ze een spreekverbod zodat er geen gal meer uit komt dat kan escaleren. Dat duurt een paar minuten en dan gaan ze over tot de orde van de dag. Ze gaan ieder hun eigen weg of doen samen wat anders. Ik stuur aan op het gewenste gedrag en keur niet een persoon maar het ongewenste gedrag af. Ik benadruk dus ook dat het veel prettiger is om een goede band te hebben, dan elkaars concurenten.
Zo doe ik het dus met alles. Mijn kinderen vechten dus niet ( meer, want dat leidt nergens toe), zoeken maar zeer zelden elkaars irritatiegrens op. Soms is het overduidelijk wie de grens opzoekt en daar houd ik dan rustig een onder4ogengesprekje mee, zodat dit kind geen gezichtverlies lijdt. Jongste vind het soms wat lastig, want door het pubergedrag van ouddste weet 'ie soms niet waar hij aan toe is ( Waar heeft die dan last van ?....)
Buiten ons huis is er de echte wereld, daar hebben ze te maken met kinderen die thuis heel anders met elkaar om gaan ( dat selecteert zich in vriendschappen wel uit) en om je staande te kunnen hoe moet je dan soms doen wat anderen ook doen. ( De "dan loop je maar weg, kom je maar thuis, vraag je maar hulpregel hebben we afgeschaft" ).
Wie volgt?

Je bent niet overal bij...

"Jongste maakt een foto van oudste met mobiel, oudste vindt dat ze er niet patent op staat, jongste heeft nog meer lol, oudste beklaagd zich. Dan kan je jongste opdracht geven om direct die foto te verwijderen. Geheid dat er een reactie komt dat oudste dat ook AAAAAAAAAAAAAAltijd doet en die weet dan ook nog wel ergens een oude koe te vinden....Daar doe ik dus niet aan mee. Ik kijk ze beide aan:" Regel is dat we geen foto's van elkaar nemen zonder toestemming. Wie er nu zulke foto's op zijn mobiel heeft staan verwijdert ze." Klaar."

Ik vind het een prima oplossing, iedereen tevreden. maar alle voorbeelden die je opnoemt zijn voorbeelden waarin jij corrigeert omdat je bij het conflict aanwezig bent. Dan mag je jou opvoeding in de strijd gooien en ik denk dat die prima is. Nu was er een conflict op school, jij was er niet bij om te corrigeren. Dan is het soms de kwestie om gewoon de maatregelen en het gevolg te accepteren van een andere volwassene of de kinderen zelf.

Hoe zou het afgelopen zijn met de foto op de mobiel als jij er de hele dag niet zou zijn? Zou het conflict tussen je 12 en 14 jarige dan op dezelfde manier opgelost zijn? Of zou de jongste om te sarren het fototoestel buiten bereik proberen te houden en oudste misschien zijn geduld verliezen? Hier zou ik blij zijn als de telefoon het zou overleven in de strijd om de foto wel of niet te verwijderen. Bloedzuigen en sarren hoort jammer genoeg soms ook bij het broers zijn. Dat wil best eens uit de hand lopen als er geen volwassene in de buurt is.
Dus mijn conclusie is dat er met je opvoeding niks mis is, maar je bent niet overal bij om op te voeden. Ik denk dat dat ook goed is. Iedereen doet het anders, ook de leerkracht en daar leren je kinderen ook weer van. Niet alles gaat zoals thuis.

Paal (O.t)

Kan het even niet laten. Paal je zit in het onderwijs en hebt al jaren de bovenbouw schrijf je. Hoe kan het dan toch dat je schrijft 'het verbaasd me' met een 'd'. Hoe kan het toch in het algemeen dat ik ongeveer met de week meer van dit soort fouten zie, voornamelijk op internet (facebook, diverse fora). Waarom weten we zo massaal niet meer hoe het zit met 'd', 't' en 'dt'. Ik krijg er kromme tenen van en het maakt me ook een beetje triest, waarom precies weet ik eigenlijk ook niet.

Ik ben nu wel benieuwd

We hebben eigenlijk allemaal ongeveer hetzelfde gezegd, maar je blijft bij je mening en je blijft jezelf verdedigen ( waarbij ik me dus afvraag waarom je de vraag hier eigenlijk stelde, wilde je advies of wilde je bijval voor jouw mening. In dat geval moet het heel vervelend voor je zijn dat eigenlijk niemand je die bijval gegeven heeft.)
Maar goed, ik ben benieuwd. Is je zoon nou wel of niet nagebleven? Heb je hem wel of niet opgehaald?

Boze moeder

Maar niemand trekt toch hier jouw opvoeding thuis in twijfel? Ik geloof best dat je kinderen niet agressief zijn en geen vechtersbazen. (Terug) gooien met eikeltjes is nou ook weer geen enorme daad van agressie of zo. Gewoon kindergedrag. En thuis mag je daar mee omgaan zoals je wilt. Op school is blijkbaar de regel dat je niet mag gooien. Jouw zoon heeft wel gegooid en krijgt dus straf. anderen die ook gegooid hebben krijgen geen straf. Dat is niet eerlijk maar uiteindelijk niet belangrijk. Je zoon heeft het namelijk wel gedaan en de straf is dus terecht. Dat je hem zelf hiervoor geen straf zou geven is een ander verhaal. Je zoon zal vast verder een braaf en oplettend kind zijn maar dat doet er allemaal helemaal niet toe. Hij heeft bepaalde regels die op school gelden overtreden en daarvoor heeft hij straf gekregen. Hij is misschien niet begonnen, anderen hebben ook wat gedaan maar goed zo is het nu eenmaal.

@krasje

Helemaal mee eens, krasje. Zelfs een juf interesseert de taal blijkbaar zo weinig dat ze niet de moeite neemt haar tekst een keer over te lezen. (ik maak ook wel eens een d-t fout, maar meestal komt die er bij een herlezing wel uit).

Maar op een of andere manier zijn de zaken tegenwoordig omgedraaid. Niet de foutschrijver moet zich schamen, maar de hork die zo bot is om er iets van te zeggen. Voor je het weet krijg je ook met een dyslexieverweer te maken (maar misschien gaat dat voor een schooljuf nog wat te ver).

In search of excellence, zullen we maar zeggen...

Krasje

Je hebt helemaal gelijk, ik schaam me diep.
Durf het bijna niet te zeggen, maar het is gewoonweg niet geautomatiseerd bij mij. Ik stuur dan ook nooit iets weg zonder check, check en dubbel check, naar de ouders. En ook als ik iets voor lln opschrijf kijk ik het na. Want je hebt gelijk, het staat slordig. Maar helaas, ik ben net een mens.

hombre

Wow, wat een reactie.
Even geen woorden voor.

Paal

"Wow, wat een reactie.
Even geen woorden voor."

Terwijl je in wezen hetzelfde zegt als ik, even nalezen is noodzakelijk.

spelling ot

als je kijkt hoe slecht de kinderen tegenwoordig leren spellen op school is het niet verwonderlijk dat de juffen het zelf ook niet helemaal beheersen. In groep 5 nota bene leert mijn zoon pas dingen als poes-poezen en dat je dingen met een sch- schrijft en niet met sg-. Kinderen uit de bovenbouw (en niet eens de dommeriken) die het presteren om dingen als "de flessenactie heefd 20 euro opgebragd" Echt tenenkrommend, dan heb ik het nog niet eens over -dt fouten. En je maakt mij niet wijs dat de helft van de klas dyslectisch is.

Mamahippie

Toevallig heb ik van de week ook naar een prikbord met teksten van groep 8 gelezen en hier vallen echt alleen de (zwaar) dyslectische kinderen op. Ik kon bijna wel huilen toen ik het stukje van mijn zoon zag, het kind wat na anderhalf jaar dyslexietraining zo weinig fouten maakten in de laatste test. Als hij zomaar een stukje moet schrijven kost het hem te veel moeite om alle regeltjes ergens vandaan te halen.

Als het zo bar is op jouw school zou ik mijn kinderen er vanaf halen!

Overigens is

het wel vreemd dat als iemand heefd spelt hij/zij wel het woord flessenactie goed kan spellen?

schaam je niet Paal

Wat maakt het uit dat je juf bent? Net wat je zegt, je bent net een mens en dit is 'maar' een forum. Het d-t gebeuren is bij bij aardig geautomatiseerd en fouten vallen me redelijk snel op in een tekst maar voor mijn OOL teksten steek ik mijn hand toch maar niet in het vuur. We zijn hier onder elkaar toch.
Het gebeurt b.v. best wel dat ik eerst als onderdeel van een langere zin schrijf 'ik ben verbaasd' en dan even later die zin toch maar ombouw met 'het verbaast me' erin, zonder naar het woord verbaasd(t) te kijken want dat stond er al. Tja. Ik kan er niet mee zitten. In een officieel stuk gaat dat zo de deur niet uit en bij jou ook niet begrijp ik. Prima toch?

Waar gaat het om?

Sorry Hombre, dan heb ik je vast verkeerd begrepen.
Dank je Natalie.

Waar gaat dit eigenlijk over?
Een boze moeder die zich afvraagt wat haar rechten zijn.
Daar zijn de meningen over verdeeld. Maar eigenlijk nog meer over de vraag of deze moeder terecht boos is.
En (ot) over spelling, het is blijkbaar erg slecht gesteld met het spellen op school.

Maar de conclusie is, ben ik bang, dat boze moeder niet zoveel rechten heeft, als het om nablijven gaat. Tenminste niet als we het hebben over een kwartiertje vanwege een eikel incident.
Het enige recht is, ben ik bang, een andere school zoeken.
Niemand kan echt iets leren als je hoofd vol zit met andere dingen.
Let wel, we hebben het over rechten. Ik denk dat we allemaal, ook boze moeder, van mening zijn dat er ook andere mogelijkheden zijn.

Ik hoop voor boze moeder dat het goed komt. Zowel in de klas als met de juf. Want laten we wel zijn, het belangrijkste voor alle kinderen is: voel je je goed, veilig, in je groep en op school?

nog even (spelling, o.t)

Paal, je was een beetje de 'druppel' qua spelling, vandaar mijn reactie aan jou.Het valt me de laatste tijd gewoon erg op hoeveel fouten gemaakt worden. Ik woon al heel lang in het buitenland en heb bijna geen idee hoe het onderwijs veranderd is in Nederland. Maar op facebook heb ik contact met klasgenoten van de 'lagere school' en die eind veertigers die we nu zijn schrijven echt stuk voor stuk beter dan de generatie erna heb ik het idee. En dan zijn we daar met oudleerlingen van de huishoudschool, LTS, en mavo/havo/atheneum. Blijkbaar is er toen gewoon een goede basis gelegd op de lagere school.

Krasje

Dat iemand op social media niet goed Nederlands schrijft wil nog niet zeggen dat die persoon het ook niet kan!

De vraag is vooral hoe de sollicitatiebrieven van die generatie er uit zien, niet hoe er op forums en facebook geschreven wordt. Ik denk overigens dat die generatie vaker woorden verzint en opschrijft (typt) dan wij vroeger!

dat mag om antwoord te geven op je vraag. Of je daarmee het juiste voorbeeld afgeeft aan je kind is voor mij de vraag. Je kan nu eenmaal niet van een school verwachten dat deze zich gelijk steld aan een ieders opvoeding. In dit geval heeft het kind, zoals de andere kinderen, gegooit met eikeltjes en dat mag niet. Punt. Heeft niets te maken met de wang toekeren, weglopen is ook een optie. Dat heeft hij niet gedaan en dus volgt straf.

Dalarna

Voor mij maakt het niet uit of het een sollicitatiebrief is of dat het om een krabbel in de sociale media gaat. Echt helemaal niet. Het leest akelig, staat slordig en verandert soms de betekenis van de zin. Het is verloedering van de taal. (En dan heb ik het heus niet over dat ene foutje van Paal). Gewoon jammer als dat op school niet meer goed wordt aangeleerd.

Krasje

Ik ben het volledig met je eens dat het niet prettig leest maar de meeste van dit soort berichten zijn ook bedoeld voor anderen van hun leeftijd. Als ik zie wat mijn neven allemaal posten dan vind ik dat ook niet normaal Nederlands, ik wil ook eigenlijk niet dat mijn zoon dat doet (mag hij zelf weten maar hij is het met mij eens) maar niet omdat ik denk dat ze geen Nederlands meer kunnen schrijven. Ik zie dit als een soort dialect, ze beheersen óók het Nederlands als ze hun best doen en ik weet zeker dat ze het op school goed krijgen aangeleerd.

Ik vind niet dat jij of ik echt iets te zeggen hebben over wat zij op Social Media neerzetten en of dat wel Nederlands is. Het is gewoon hun taal, net zoals in onze tijd je al 'jongerentaal' had. Verder denk ik dat de jongeren van nu veel meer 'schrijven' (typen dus) dan wij vroeger. Ze zijn de hele dag bezig met woorden neerzetten, hoeveel brieven schreven wij vroeger per week?

spellingfouten - o.t.

Ik herken de ergernis van generatiegenoten en-net-wat-jonger. Neem tekst ook net wat minder serieus als er 'hij betaald' staat.

Was ook in de veronderstelling dat wij vroeger op school beter leerden. Tot ik onlangs een schrift van ooit onder ogen kreeg. Daar stonden toch ook heel eigenaardige spellingfouten in.

bromvlieg

Leeftijdgenoten van mij kunnen soms ook vreselijk spellen (of zelfs praten) dus die illusie had ik al niet meer. Verschil is denk ik dat je vroeger gewoon niet zoveel alledaagse teksten van anderen onder ogen kreeg. Je las de kranten, boeken, tijdschriften en misschien kreeg je soms wel eens een briefje van iemand.

Het meeste van die teksten was geschreven door professionele schrijvers en soms zelfs ook nog eens geredigeerd. Een oude vriend van mij was ooit hoofd van een 'collatie-afdeling' (?) van een gemeente. Daar werden alle uitgaande brieven en stukken blijkbaar gecheckt op taal- en spelfouten.

Dat soort checks zijn inmiddels waarschijnlijk grotendeels afgeschaft. Zelfs in kranten zie je de stomste fouten die een beetje corrector er zo had uitgehaald. Dat mag nu de spellingschecker doen en die deugen nog steeds van geen kant.

Hombre

"Dat mag nu de spellingschecker doen en die deugen nog steeds van geen kant"

ai ai Hombre...

Prima als je je druk maakt om de fouten van anderen, maar wel een beetje lachwekkend als je dat dan niet foutloos doet.

Jippox

Zo is dat, Jippox. En ik moest 'm nog wel twee keer teruglezen voor ik 'm zag. Zo werkt dat soms blijkbaar. (zelfs bij HB-ers)

Aan de andere kant is het wel prettig dat jij nu die kans kreeg om me terug te pakken, want daar was je wel even aan toe, he?

Even lachen

nee hoor

Dat had ik toch vorige keer allang gedaan, gekkie!