Schoolkeuzestress
Wij staan voor een schoolkeuze die deze week gemaakt moet worden!
De keuze is tussen gymnasium of een kleine particuliere school waar veel aan creativiteit wordt gedaan, en aan ontwikkeling van de persoon. Ook klassikaal onderwijs, maar kleinschalig, heel weinig computergebruik, aandacht voor natuur, eigenlijk alles wat ons aanspreekt.
Maar geen Latijn en Grieks. Nu denk je misschien: dat zijn maar talen, maar het gymnasium leidt ook op tot kritische academisch denkende mensen. Je leert eerder dan op de andere school de tools die je nodig hebt voor een studie, en dat wil ik niet uitsluiten.
Bijkomstigheid is dat de kleine school niet per definitie opleidt voor een diploma. Kan wel, maar je moet ernaar vragen.
Oók kost de kleine school 350 per maand, gymnasium niet.
En kind zei een jaar geleden al uit eigen beweging: ik wil graag Latijn en Grieks, zonder dat we voor een schoolkeuze stonden. Als je kindvolgend bent, is dat dus een goede optie.
Maar... gymnasium is erg cognitief, de mensen zijn oppervlakkiger en onpersoonlijker dan op de andere school waar een bepaald mensbeeld aan ten grondslag ligt. De school is groter, gevoelig kind zal er wat verharden. Er staat een snoep- en frisdrankautomaat in de kantine, terwijl op de andere kleine, creatieve school met aandacht voor ambachten en natuur aandacht is voor gezonde voeding.
Daarbij komt dat de omgeving van gymnasium ons meer aanspreekt. Omgeving fijne kleine school die goed aansluit bij hoe wij in het leven staan is ook ok, maar wat minder.
Ik kom er niet uit. Inmiddels volgt kind mijn onzekerheid en weet het ook niet meer.
Wat is wijsheid?
Leene schreef op 30-09-2022 om 00:32:
Mamma natuurlijk volgens mij heeft het geen zin meer om te blijven reageren. Je blijft in de verdediging schieten.
…
ALs ’ool-veteraan’ heb ik al heul veul draadjes gezien over scholen. Zelden is iedereen die de moeite neemt om 1, 2 of x keer te reageren het zo met elkaar eens: Wat jij denkt dat goed is voor je kind past niet bij de Nederlandse (misschien zelfs wel westerse) seculiere opvoeding met ideeën over zelfontplooiing, leeftijd waarop welk onderwijs passend is en afnemende rol van ouders.
Hoe hard je ook blijft roepen dat het niet zo is, alles wat je schrijft ademt controledrang en moeite met loslaten uit. En dat heeft haast iedereen die hier reageert je op zijn of haar manier proberen uit te leggen.
Maar ik begin er steeds meer van overtuigd te raken dat zowel lieve, begrijpende, vragende bijdragen zoals die van Leende hierboven (even kort geciteerd) als confronterende zoals ik zojuist, je niet bereiken. Je komt hier niet om iets te leren of te onderzoeken, je komt hier om als een repeterende plaat steeds je punt te maken dat jouw moeder-kind relatie geweldig is, ouders op de middelbare altijd aanwezig zouden moeten zijn en dat de scholen je kind zouden moeten leren koken, knutselen en de telefoon moeten verbieden. Tot hun 22e.
Mijn voorbeeld over de spookrijder heb ik al genoemd. Maar ik vraag me oprecht af of je altijd zo volledig overtuigd bent van je eigen gelijk en wat de rest van je gezin daarvan vindt. Of je strikte overtuigingen je ook hinderen in het normale leven, of dat je gedachtes je contacten met anderen verstoren. Ik gok dat ik weet wat jouw antwoord op die vraag zal zijn, maar ben heel benieuwd wat je omgeving daarvan zegt.
mamanatuurlijk schreef op 29-09-2022 om 21:08:
[..]
Zeker goed de ontwikkeling en doel in de gaten houden. Ik ben dan ook op zoek naar een school die misschien wel niet bestaat: voldoende uitdaging en aandacht voor de cognitieve ontwikkeling leidend tot een diploma,
maar ook gezonde school, met beweging, gezonde voeding, ruimte voor creatieve en sociale ontwikkeling.
Het hangt overigens van je sociale netwerk af wat andere kinderen meemaken. Wil je dat ze alles meemaken?
De angst dat je kind buiten de maatschappij komt te staan, deel ik niet. Kind komt ook op andere plekken buiten school.
Ik lees in al jouw reacties enkel; ik wil, ik vind, ik, ik, ik. Is de mening van je zoon ook echt belangrijk voor je? Of ga je net zolang op hem inpraten tot dat hij " zelf" kiest voor de school van JOUW keuze? Je zoon moet het doen en als hij het op deze school naar zijn zin heeft, omarm dat en wees blij daarvoor.
De zaken die jij belangrijk vind kun je ook op andere manieren invullen; als je vind dat de school te weinig aan beweging doet, meld je kind aan bij een sportvereniging, is tevens ook goed voor de sociale ontwikkeling of een knutselclub/ scouting of ga in het weekend samen dit soort dingen doen als je de lessen op school te weinig vindt. Gezonde voeding is zeker belangrijk maar leren omgaan met keuzes maken ook. Je hoeft geen stress te krijgen van een snoepautomaat op school, een cateraar bepaald wat er verkocht wordt niet de school. Gewoon goede afspraken over maken. Als hij bij een vriendje huiswerk gaat maken/ chillen/ naar een feestje / op kamp gaat/ na het sporten nog even wat drinken met elkaar etc gaat eten ze misschien ook weleens chips of een andere snack....je kunt niet alles tegenhouden. Ik vraag me af hoe je dat dan voor je ziet? Je kan toch niet overal bij gaan zitten of ouders van te voren gaan inlichten wat hij wel of niet mag. Hij is straks een puber en moet dat zelf kunnen regelen.
Kijk, dat je over bepaalde zaken anders denkt is jouw goed recht. Maar je gaat eerst je zoon op deze school aanmelden, dan heb je je neem ik aan verdiept in de school: (online) open dag geweest, schoolgids/ website gelezen, intake gehad. Zoon had daar ook zijn zegje in. En nu ineens vind je het allemaal maar niks, dat begrijp ik niet. Bedenk ook wel; je bent zo kritisch de school die jij wil bestaat niet want zelfs scholen die beter bij jouw visie passen zullen ook niet perfect zijn. Je controledrang is echt extreem en ik maak honderden ouders mee in mijn werk, je spant echt de kroon met wat ik hier lees.
Wat is je sociale netwerk? Alleen mensen met dezelfde visie ? Leef je in een kleine geisoleerde kring? Wat vind je partner ervan? Sta open voor de mening van anderen!
De vragen van Leene zou ik serieus ter harte nemen. En in aanvulling daarop:
Stel dat kind die alternatieve school na een paar jaar toch niks blijkt te vinden of dat het niet meer bij hem past of dat jullie het niet meer kunnen betalen. Wat dan? Kan hij dan terug naar een reguliere school zonder al te veel problemen en achterstanden?
En verder: op een middelbare school heeft elke docent jouw kind maar een paar uur per week in de klas. Die kan iets zeggen over hoe het gaat met het vak dat hij of zij geeft, maar geen algemeen beeld. De mentor kan dat wel, maar die heeft ook meer te doen dan ouders constant op de hoogte houden. Cijfers staan in magister, die kun je als ouder gewoon zien. En als er problemen zijn, dan bellen ze wel. Geen bericht is goed bericht.
Het is geen basisschool meer, probeer dat er dan ook niet van te maken.
AlisonH schreef op 30-09-2022 om 06:51:
[..]
Hier op school had je het kind best even binnen af mogen leveren, en dan met kind en al afspraken maken bij de afdelingsleiding over gym, vervoer, eerder de les verlaten om niet door de drukte te hoeven etc.
Verder bieden wij: vijf ouderavonden, de ouderraad, de klankbordgroep.
En dat niet kunnen spreken van de docenten: een fulltime werkende docent heeft tussen de 250 en 350 leerlingen. Daar kan een school echt niet aan beginnen. Om die reden geef ik ook mijn (privé) mobiele nummer niet aan ouders. Ik wens niet te pas en te onpas te worden gebeld of geappt door ouders die willen weten waarom er een onvoldoende is gevallen, of melden dat ze te veel huiswerk krijgen. Als er ergens echt grote spoed bij is weet de school me wel te vinden.
Dan is jouw school wat oudertoegankelijker dan wat ik heb gezien tot nu toe in regulier vo en bij mijn eigen kinderen ervaar, alhoewel er wel verschil zit tussen de ene school en de andere. De school die ik noemde (van mijn oudste) heeft 1 ouderavond in het jaar, wel een ouderraad en leraren/mentoren zijn moeilijk te bereiken (alhoewel dat verschilt per docent). Zelfs toen zoon dreigde te blijven zitten en dat uiteindelijk ook deed had de mentor een houding - en zelfs letterlijk een keer gezegd - waarvoor wil u nu eigenlijk in gesprek? En toen het het jaar erop beter ging maar we toch even een vinger aan de pols wilden, werd een gesprek niet op prijs gesteld 'want het ging toch goed'.
Dat leraren niet met iedereen kunnen spreken is logisch natuurlijk, maar ze hebben dan ook krankzinnige aantallen leerlingen om bij te houden - een wonder als ze van al hun leerlingen überhaupt de naam weten, laat staan dat je de leerling kent. Dat mamanatuurlijk zo'n systeem niet aantrekkelijk vindt, kan ik héél goed begrijpen.
troelahoep schreef op 30-09-2022 om 17:37:
[..]
Dan is jouw school wat oudertoegankelijker dan wat ik heb gezien tot nu toe in regulier vo en bij mijn eigen kinderen ervaar, alhoewel er wel verschil zit tussen de ene school en de andere. De school die ik noemde (van mijn oudste) heeft 1 ouderavond in het jaar, wel een ouderraad en leraren/mentoren zijn moeilijk te bereiken (alhoewel dat verschilt per docent). Zelfs toen zoon dreigde te blijven zitten en dat uiteindelijk ook deed had de mentor een houding - en zelfs letterlijk een keer gezegd - waarvoor wil u nu eigenlijk in gesprek? En toen het het jaar erop beter ging maar we toch even een vinger aan de pols wilden, werd een gesprek niet op prijs gesteld 'want het ging toch goed'.
Dat leraren niet met iedereen kunnen spreken is logisch natuurlijk, maar ze hebben dan ook krankzinnige aantallen leerlingen om bij te houden - een wonder als ze van al hun leerlingen überhaupt de naam weten, laat staan dat je de leerling kent. Dat mamanatuurlijk zo'n systeem niet aantrekkelijk vindt, kan ik héél goed begrijpen.
Dat begrijp ik. Dat is ook het andere uiterste. Maar de zoon van mamanatuurlijk is niet geblesseerd en er is ook nog lang geen sprake van blijven zitten. Hij is net begonnen. Er was geen enkele reden waarom mamanatuurlijk de school in moest komen behalve omdat dat haar eigen behoefte is. Een behoefte die echt niet meer past bij de leeftijd van haar kind. Een middelbare school is een andere fase dan de basisschool. Je moet daar geen basisschool van willen maken en ook niet doen en je gedragen alsof dat wel zo is. Wat mamanatuurlijk zoekt is een basisschool met heel veel ouderparticipatie gebaseerd op haar ideologische principes en waarden waar een kind kan blijven tot het 22 is.
Bij de ruimte in soest kan dat trouwens wel las ik op de site. Daar zitten kinderen tussen de 2 en 22 jaar. En er zijn behoorlijk wat contactmomenten voor en door ouders.
De keuze zal altijd een stress zijn, maar op een gegeven moment moet je de keuze maken en grote stappen zetten!
troelahoep schreef op 30-09-2022 om 17:37:
[..]
Dan is jouw school wat oudertoegankelijker dan wat ik heb gezien tot nu toe in regulier vo en bij mijn eigen kinderen ervaar, alhoewel er wel verschil zit tussen de ene school en de andere. De school die ik noemde (van mijn oudste) heeft 1 ouderavond in het jaar, wel een ouderraad en leraren/mentoren zijn moeilijk te bereiken (alhoewel dat verschilt per docent). Zelfs toen zoon dreigde te blijven zitten en dat uiteindelijk ook deed had de mentor een houding - en zelfs letterlijk een keer gezegd - waarvoor wil u nu eigenlijk in gesprek? En toen het het jaar erop beter ging maar we toch even een vinger aan de pols wilden, werd een gesprek niet op prijs gesteld 'want het ging toch goed'.
Dat leraren niet met iedereen kunnen spreken is logisch natuurlijk, maar ze hebben dan ook krankzinnige aantallen leerlingen om bij te houden - een wonder als ze van al hun leerlingen überhaupt de naam weten, laat staan dat je de leerling kent. Dat mamanatuurlijk zo'n systeem niet aantrekkelijk vindt, kan ik héél goed begrijpen.
Volgens mij, is al een tijd geleden dus weet het niet meer precies, waren er 2 momenten per jaar om de docenten/mentoren te spreken. Er waren docenten die de ouders alleen wilden spreken als ze het nodig vonden maar ook docenten die er juist geen problemen mee hadden om vele ouders te zien, was ook afhankelijk van het vak waarin ze lesgaven, denk ik.
Ik heb nog deel uitgemaakt van de ouderraad maar verder kwam ik niet vaak op de middelbare school. Als er al afgehaald werd, dan buiten op de parking maar dan was het het omdat we erna gelijk door moesten naar een specialist of orthodontist zo'n half uur rijden hier vandaan.
MamaE schreef op 29-09-2022 om 22:08:
... Maar de meeste mensen willen met 22 echt niet meer op de middelbare school zitten. Die fase zijn ze dan ontgroeid. Dat jij dat nu al wil voor je kind, zegt meer over jou dan over ons systeem. Je kunt wel gaan plannen op tien jaar, maar dan is het aanbod per jaar weer te weinig voor gymnasiasten en gaan ze zich vervelen. Natuurlijk kun je die tijd dan opvullen met kookles en buiten spelen, maar heel eerlijk gezegd denk ik niet dat er veel animo is voor wat jij wil.
En dan zit je ook nog met geld. Heel economisch gedacht: Elk jaar dat een kind langer op school zit, werkt het minder en betaalt het dus geen belasting. Dat is voor een enkeling geen probleem, maar als hele volksstammen pas op hun 22e aan een vervolgopleiding gaan beginnen en dan misschien nog een keer switchen van studie, een bestuursjaar doen, een semester naar het buitenland of om een andere reden vertraging oplopen, hebben we best wel een economisch probleem met zijn allen.
En dat school zegt dat kinderen hun ouders niet in school willen is heel terecht.
99,9% van de pubers wil dat ook niet. En die 0,1% die dat wel oké vindt om door mama in de werkruimte opgehaald te worden of naar binnen gebracht te worden, die beschermt de school op deze manier tegen de genadeloze mening van de rest van de school en tegen hun overbeschermende ouders.
Ik snap ook niet dat dat voor jou valt onder 'loslaten op het tempo van ouders en kind'. Een kind van 12 zou dit al heel lang moeten kunnen. Nogmaals; hier op de basisschool mogen ouders hun kinderen alleen op de eerste dag naar de klas brengen, daarna niet meer. Alle kinderen van vier, zonder uitzondering, kunnen dat al zelf. Als jij denkt dat jouw 12-jarige dat nog nodig heeft, dan wordt het tijd om de navelstreng eens definitief door te knippen.
Ik denk idd dat dat een economisch motief heeft. Terwijl het gezonder is om meer ruimte te te laten voor spelen, bewegen, andere vaardigheden keren, meer naar buiten. Zo geven bij wel meer zaken korte termijn denken en economische belangen op korte termijn de doorslag. Toch denk ik dat het geestelijk en lichamelijk gezonder het leren meer te spreiden.
Ik weer niet of 99% v/d pubers het vreselijk vind als ouders naar binnen lopen en zeggen 'Ben er, ga je mee'. Dat zou je moeten meten.
Mijn kind heeft geen probleem met zelf naar buiten lopen. Ook geen probleem met een ouder die over de schooldrempel stapt. Ik heb er een probleem mee dat de deur wordt dichtgeslagen. ie driehoek waar ze het altijd over hebben, is een schijnvertoning.
Ik ken scholen waar het anders gaat.
troelahoep schreef op 29-09-2022 om 23:26:
Ik begrijp Mamanatuurlijk wel dat ze niet blij is met het huidige onderwijssysteem. Ik zou ook liever zien dat er meer creativiteit was in het leven van mijn kinderen, ze minder bezig waren met hun telefoon en dat ze inspirerende activiteiten zouden ondernemen met hun vrienden (die nu óók allemaal op hun telefoon zitten).
Op een reguliere middelbare school zijn de lestijden behoorlijk lang (maar op een vrije school ook) en mijn kinderen hebben veel huiswerk. Dus ik begrijp ook dat je zou wensen dat je eigen kind meer vrije tijd heeft - en dus automatisch langer erover doet - al is het maar om het leven te leren wat er buiten school bestaat. Mijn kinderen zijn beide op de meeste dagen pas rond 4 uur thuis uit school, en moeten dan nog ongeveer 2 uur huiswerk maken per dag, soms nog meer. Mijn jongste zit in de 2e en heeft elke week wel 3 of 4 toetsen, mijn oudste in de 5e en dat is sowieso hard werken (ook veel leeswerk voor de lijst). Dus heel veel tijd is er niet meer voor spelen, muziek maken of andere hobby's, laat staan leren koken, tuinieren of klussen in huis. Andere kinderen van hun leeftijd hebben daar ook niet veel tijd voor.
Ik denk dat een school die zij zoekt inderdaad nauwelijks bestaat in Nederland. En ja, moet je je daarbij neerleggen, dan maar je kind in een systeem stoppen waar je niet achter staat.... als je die luxe werkelijk hebt (dat je kunt verhuizen, je het jezelf kunt permitteren qua financiën, je kind niet geisoleerd opgroeit, werk hebt in de buurt van de school, het ook voor je evt. andere kinderen een goede optie is), dan zou ik zeggen: doen. Gooi er een smak geld tegenaan, verhuis naar de andere kant van het land voor die meest idealistische particuliere school waar je kinderen ook nog genoeg vrienden hebben die in dezelfde gezegende omstandigheden zijn. Koop evt. als je kind de 18 nadert nog even een jaartje Luzac in om dat papiertje te halen.
Maar dan had je dáár ook voor moeten gaan en je kind helemaal opvoeden richting dat pad, die idealistische bevoorrechte bubbel. Nu halfslachtig je kind een beetje keus geven en alsnog proberen je kind richting jouw voorkeur te laten bewegen is volgens mij een heel slecht plan. Daar kweek je een kind mee dat onzeker wordt, niet zijn eigen keuze durft te maken en zijn leven lang aan alles zal twijfelen en moeilijk zijn plek zal vinden. Ik spreek uit eigen ervaring: niet durven kiezen voor wat ik echt interessant vond en van de ene in de andere verkeerde studiekeuze belanden, mislukte banen etc. Datzelfde patroon zie ik bij een aantal vriendinnen en bekenden die hetzelfde hebben ervaren in hun jeugd: ouders die al te zeer bepaalden wat goed was voor ze. Ook zij beginnen nu als veertigers, vijftigers, weer eens aan een nieuwe studie, hebben nooit werk gehad wat ze echt leuk vonden, sommigen zelfs helemaal nooit gewerkt.
Kind koos voor die die idealistische school. Mij leek het te duur. en zou hij wel een diploma halen?
Had ik het maar gedaan, want het was zijn eerste keuze. Toch ging hij akkoord met gymnasium, want Latijn leek hem leuk.
Je hebt gelijk: ik breng nu mijn twijfel over op mijn kind. Dat is zo verrot, ik wil dat niet. Maar ik loop nu zo keihard tegen alles aan wat je in je eerste alinea benoemt en zie zijn speelsheid en creativiteit in 1 maand verdampen. Daar is ook geen tijd meer voor idd. En dat doet enorm veel pijn, alsof ik mijn kind geweld aandoe.
Los van de arrogante houding van de school die mij buitensluit en wel even weet wat het beste is voor mijn kind.
Ik heb het er met hem niet te vaak over. Probeer voor mezelf een knoop door te hakken en te beslissen wat nu het beste is voor hem. Ben daarom blij met de respectvolle reacties hier. De rest laat ik maar, niet iedereen begrijpt wat ik bedoel.
Leene schreef op 30-09-2022 om 00:32:
Mamma natuurlijk volgens mij heeft het geen zin meer om te blijven reageren. Je blijft in de verdediging schieten.
Het is overduidelijk dat de school waar je zoon nu op zit niet jouw keuze is. Of in ieder geval dat die keuze toch is tegengevallen.
Je zoon heeft het wel naar zijn zin lijkt het.
Jij wil liever een andere school waar hij het misschien ook wel naar zijn zin heeft maar waar hij geen diploma kan krijgen.
Dat laatste kan zijn hele verdere leven beïnvloeden.
Probeer nu eens voor je zelf te beantwoorden:
- Wat gebeurt er als je je kind op deze school laat? waar ben je bang voor? Lukt het je om je teleurstelling te verwerken en kun je je opvoedingsidealen op een andere manier vorm geven, met gelijkgestemde vrienden, vakantiekampen, wonen in een woongroep of weet ik het wat. Je zoon maakt deze school af en kan daarna zelf verder kiezen.
- Wat gebeurt er als je je kind naar de school van voorkeur doet? Wat ga je doen als dit toch ook tegenvalt? als bijvoorbeeld blijkt dat je ook niet zo vaak kan komen? wat ga je doen als je kind het toch niet leuk heeft? Gaat dat ook geen druk op je leggen? En dan misschien nog wel het belangrijkste. Zijn jouw idealen je zoveel waard dat je je kind peperduur onderwijs laat volgen wat hem niet de kans geeft om vervolgonderwijs te doen, waar je de kans loopt dat hij jaren gaat achterlopen en bijvoorbeeld niet en zeker niet gelijk kan gaan studeren?
Weet je hoeveel scholieren deze school überhaupt afmaken? weet je wat deze mensen vervolgens voor onderwijs gaan volgen?
Persoonlijk zou ik die laatste twee vragen heel, héél goed uitzoeken. En ik zou ook uitzoeken of je het financieel op kan brengen om al die jaren die 300 euro per maand op te hoesten.
Dan nog de vraag wat je kind wilt. Durf je het aan om je kind zelf die keuze te laten maken?
Hoe zie jij de toekomst van je kind voor je? Welke school heb je zelf gevolgd, Heb jij een 'gewone' middelbare school gevolgd en ben je zelf gaan studeren? zo ja waarom moet je zoon straks dan allerlei andere routes gaan volgen. Gaat het nu zo slecht met je dan?
Waarom maak je er zo'n wereldprobleem van??
Heeft je zoon nog een vader die betrokken is, wat vindt hij er van?
En als er geen vader bij betrokken is, heb je dan andere familieleden die willen meedenken? Jij draait je compleet vast in je eigen denken... ik denk dat je even wat reality checks moet gaan doen.
Die vragen probeer ik inderdaad voor mezelf te beantwoorden. En het is fijn om er met anderen over te hebben. Heb zelf op een regulieren school gezeten en wat had ik het fijn gevonden als mijn moeder voor iets anders had gekozen!
Andere school (iets als ik nu voor ogen heb) had me meer gegeven en minder schade berokkend (onverschilligheid docenten want snel systeem, hardheid leerlingen).
Maar mijn zoon is mij niet. Toch zie ik hem in korte tijd veranderen. Door de veranderende omstandigheden. Te weinig ruimte voor naar buiten gaan, voor spelen, voor creativiteit. Teveel neus in beeldscherm. Teveel mensen om hem heen. Drukte, te weinig rust. Er is te weinig tijd over om wat hij mist in vrije tijd te compenseren.
Financieel zal wel gaan. Maar wil zeker weten dat hij eenzelfde diploma kan halen. Op de scholen die ik voor ogen heb, kun je wel degelijk naar binnen lopen. Niet om kind te controleren, maar omdat je betrokken bent en een team, samen met de school.
Als het voor kind niet goed is of niet leuk, ja, dan zullen we weer moeten veranderen. Daarom maak je die keuze niet lichtzinnig en moet kind erachter staan.
Biebel schreef op 30-09-2022 om 08:57:
[..]
ALs ’ool-veteraan’ heb ik al heul veul draadjes gezien over scholen. Zelden is iedereen die de moeite neemt om 1, 2 of x keer te reageren het zo met elkaar eens: Wat jij denkt dat goed is voor je kind past niet bij de Nederlandse (misschien zelfs wel westerse) seculiere opvoeding met ideeën over zelfontplooiing, leeftijd waarop welk onderwijs passend is en afnemende rol van ouders.
Hoe hard je ook blijft roepen dat het niet zo is, alles wat je schrijft ademt controledrang en moeite met loslaten uit. En dat heeft haast iedereen die hier reageert je op zijn of haar manier proberen uit te leggen.
Maar ik begin er steeds meer van overtuigd te raken dat zowel lieve, begrijpende, vragende bijdragen zoals die van Leende hierboven (even kort geciteerd) als confronterende zoals ik zojuist, je niet bereiken. Je komt hier niet om iets te leren of te onderzoeken, je komt hier om als een repeterende plaat steeds je punt te maken dat jouw moeder-kind relatie geweldig is, ouders op de middelbare altijd aanwezig zouden moeten zijn en dat de scholen je kind zouden moeten leren koken, knutselen en de telefoon moeten verbieden. Tot hun 22e.
Mijn voorbeeld over de spookrijder heb ik al genoemd. Maar ik vraag me oprecht af of je altijd zo volledig overtuigd bent van je eigen gelijk en wat de rest van je gezin daarvan vindt. Of je strikte overtuigingen je ook hinderen in het normale leven, of dat je gedachtes je contacten met anderen verstoren. Ik gok dat ik weet wat jouw antwoord op die vraag zal zijn, maar ben heel benieuwd wat je omgeving daarvan zegt.
Hoe hard je ook blijft roepen dat ik een probleem heb met loslaten, ik weet dat niet het probleem is. Kind doet veel dingen zelfstandig.
Inderdaad, ik ben maatschappijkritisch en dan bots je weleens. Dat hoort er nu eenmaal bij. Ik ben niet iemand die zich er gemakkelijk bij neerlegt dat 'het nu eenmaal zo is.' Er zijn teveel mensen die dat wel doen en om die reden gaan we met z'n allen totaal de verkeerde kant op.
Ik wil het beste voor mijn kind. En dat is niet het reguliere onderwijssysteem. Dat is nu wel duidelijk. Er zijn veel vragen die ik probeer te beantwoorden. En dat ik tot een kritische minderheid behoor en niet aansluit bij de heersende norm, wil niet zeggen dat ik fout zit.
Gingergirl schreef op 30-09-2022 om 09:18:
[..]
Ik lees in al jouw reacties enkel; ik wil, ik vind, ik, ik, ik. Is de mening van je zoon ook echt belangrijk voor je? Of ga je net zolang op hem inpraten tot dat hij " zelf" kiest voor de school van JOUW keuze? Je zoon moet het doen en als hij het op deze school naar zijn zin heeft, omarm dat en wees blij daarvoor.
De zaken die jij belangrijk vind kun je ook op andere manieren invullen; als je vind dat de school te weinig aan beweging doet, meld je kind aan bij een sportvereniging, is tevens ook goed voor de sociale ontwikkeling of een knutselclub/ scouting of ga in het weekend samen dit soort dingen doen als je de lessen op school te weinig vindt. Gezonde voeding is zeker belangrijk maar leren omgaan met keuzes maken ook. Je hoeft geen stress te krijgen van een snoepautomaat op school, een cateraar bepaald wat er verkocht wordt niet de school. Gewoon goede afspraken over maken. Als hij bij een vriendje huiswerk gaat maken/ chillen/ naar een feestje / op kamp gaat/ na het sporten nog even wat drinken met elkaar etc gaat eten ze misschien ook weleens chips of een andere snack....je kunt niet alles tegenhouden. Ik vraag me af hoe je dat dan voor je ziet? Je kan toch niet overal bij gaan zitten of ouders van te voren gaan inlichten wat hij wel of niet mag. Hij is straks een puber en moet dat zelf kunnen regelen.
Kijk, dat je over bepaalde zaken anders denkt is jouw goed recht. Maar je gaat eerst je zoon op deze school aanmelden, dan heb je je neem ik aan verdiept in de school: (online) open dag geweest, schoolgids/ website gelezen, intake gehad. Zoon had daar ook zijn zegje in. En nu ineens vind je het allemaal maar niks, dat begrijp ik niet. Bedenk ook wel; je bent zo kritisch de school die jij wil bestaat niet want zelfs scholen die beter bij jouw visie passen zullen ook niet perfect zijn. Je controledrang is echt extreem en ik maak honderden ouders mee in mijn werk, je spant echt de kroon met wat ik hier lees.
Wat is je sociale netwerk? Alleen mensen met dezelfde visie ? Leef je in een kleine geisoleerde kring? Wat vind je partner ervan? Sta open voor de mening van anderen!
Als ik niet open stond voor de mening van anderen, kwam ik hier niet.
Die ouders die jij in je werk spreekt, zijn niet anoniem en laten natuurlijk niet het achterste van de tong zien. Bovendien is er wellicht sprake van een machtsverhouding, dat bepaalt ook de toon.
Ja, ik heb me verdiept in de school. Mocht er twee keer werken in de kantine terwijl ik op mijn zoon wachtte. Dat is nu hij er is ineens anders. Ik heb sinds hij er zit van jongeren dingen gehoord die ik echt niet wist, die niet ok zijn en die school niet verteld tijdens een open dag. op de website worden die dingen ook niet vermeld.
mamanatuurlijk schreef op 02-10-2022 om 02:08:
[..]
Ik denk idd dat dat een economisch motief heeft. Terwijl het gezonder is om meer ruimte te te laten voor spelen, bewegen, andere vaardigheden keren, meer naar buiten. Zo geven bij wel meer zaken korte termijn denken en economische belangen op korte termijn de doorslag. Toch denk ik dat het geestelijk en lichamelijk gezonder het leren meer te spreiden.
Ik weer niet of 99% v/d pubers het vreselijk vind als ouders naar binnen lopen en zeggen 'Ben er, ga je mee'. Dat zou je moeten meten.
Ze spelen nauwelijks meer op die leeftijd. Bewegen doen ze op de fiets er naartoe en bij het sporten na school.
Mijn kinderen zou je overigens absoluut geen plezier doen met meer schooltijd voor niet-theoretische vakken. Ook dit kun je na school voor een kind regelen als er interesse is. Idem voor 'naar buiten', wat neem ik aan geen rondje door de stadse omgeving is. Ze zijn hier in het begin van het schooljaar overigens wel een klasseactiviteit gaan doen buiten de stad en dat was een uur heenfietsen en een uur terug. Je bent alleen wel een lesdag kwijt als je dat structureel in het lesprogramma zou zetten 
Ik vraag me ook af hoeveel er zin hebben om pas op hun 22e klaar te zijn met school (door alle 'nuttige' extra opvulling) en dan nog iets te moeten gaan studeren. Zoiets zou echt voor een minuscule minderheid zijn.
Ik denk dat de meeste ouders helemaal niet nodig hebben dat iemand meet of kinderen nog willen dat je mee naar binnen gaat; de meesten beginnen op de basisschool al te zeggen dat de ouder niet mee hoeft naar binnen (of zelfs brengen/halen), en bij sporten is dat ook al gebeurd. Ik zie daar ook geen ouders meer die een kind van ouder dan 7 uit de kleedkamer komen halen.
mamanatuurlijk schreef op 02-10-2022 om 02:51:
[..]
Als ik niet open stond voor de mening van anderen, kwam ik hier niet.
Die ouders die jij in je werk spreekt, zijn niet anoniem en laten natuurlijk niet het achterste van de tong zien. Bovendien is er wellicht sprake van een machtsverhouding, dat bepaalt ook de toon.
Ja, ik heb me verdiept in de school. Mocht er twee keer werken in de kantine terwijl ik op mijn zoon wachtte. Dat is nu hij er is ineens anders. Ik heb sinds hij er zit van jongeren dingen gehoord die ik echt niet wist, die niet ok zijn en die school niet verteld tijdens een open dag. op de website worden die dingen ook niet vermeld.
Wat hoor je dan van die jongeren? En hoe weet je of het feiten zijn. Kijk jij bent het achteraf niet eens met deze schoolkeuze en dan moet je uitkijken dat je niet alles gaat uitvergroten en in het negatieve gaat trekken.
Maar wat ik nog steeds niet goed snap is waarom je zo graag die school in wilt als het volgens jou niks met controle te maken heeft? Er is al door velen uitgelegd waarom dat is,; o.a. veiigheid en dat de meeste pubers het echt niet prettig vinden. Dan is dat toch ook logisch dat het niet mag. Ging je op de basisschool ook nog telkens mee naar binnen? Hier mag dat vanaf groep 3 al niet meer. Het verbaasd me gewoon dat jij dit zo normaal vind terwijl ik geen school ken die zo werkt.
De ouders die ik spreek laten prima het achterste van hun tong zien, zijn wel een stuk realistischer en snappen dat een school runnen niet gaat als je met alle persoonlijke gevoelens en meningen van ouders rekening moet houden.
Als je een school zoekt waar ouders meer betrokken zijn, besef wel dat dit niet de keuze van de leerlingen zelf is. Nu vind je zoon dat nog leuk misschien maar pubers moeten zich ook kunnen ontwikkelen, dat is niet fijn als je ouders constant overal bij zijn.
Zelf heb je school vroeger als heftig ervaren en had je het liefst op een andere school gezeten. Maar je weet niet of het daar beter was gegaan als je ouders die keuze gemaakt hadden. Het gras bij de buren lijkt altijd groener dan het is.
Je praat ook erg over je zoon alsof het nog steeds een basisschool kins is, pubers veranderen nou eenmaal, krijgen andere interesses, dat hoort erbij en hebben ze ook recht op: zelf dingen beslissen en meemaken.
mamanatuurlijk schreef op 02-10-2022 om 02:32:
[..]
Die vragen probeer ik inderdaad voor mezelf te beantwoorden. En het is fijn om er met anderen over te hebben. Heb zelf op een regulieren school gezeten en wat had ik het fijn gevonden als mijn moeder voor iets anders had gekozen!
Andere school (iets als ik nu voor ogen heb) had me meer gegeven en minder schade berokkend (onverschilligheid docenten want snel systeem, hardheid leerlingen).
Maar mijn zoon is mij niet. Toch zie ik hem in korte tijd veranderen. Door de veranderende omstandigheden. Te weinig ruimte voor naar buiten gaan, voor spelen, voor creativiteit. Teveel neus in beeldscherm. Teveel mensen om hem heen. Drukte, te weinig rust. Er is te weinig tijd over om wat hij mist in vrije tijd te compenseren.
Financieel zal wel gaan. Maar wil zeker weten dat hij eenzelfde diploma kan halen. Op de scholen die ik voor ogen heb, kun je wel degelijk naar binnen lopen. Niet om kind te controleren, maar omdat je betrokken bent en een team, samen met de school.
Als het voor kind niet goed is of niet leuk, ja, dan zullen we weer moeten veranderen. Daarom maak je die keuze niet lichtzinnig en moet kind erachter staan.
Hoho! Andere doelen, prioriteiten en keuzes waarschijnlijk. Die onverschilligheid kan jij helemaal niet zien.
Maar wat zegt je zoon nou over zijn nieuwe school? Het gaat nl niet om jouw beleving maar om zijn beleving van zijn net nieuwe school.
