Schoolkeuzestress
Wij staan voor een schoolkeuze die deze week gemaakt moet worden!
De keuze is tussen gymnasium of een kleine particuliere school waar veel aan creativiteit wordt gedaan, en aan ontwikkeling van de persoon. Ook klassikaal onderwijs, maar kleinschalig, heel weinig computergebruik, aandacht voor natuur, eigenlijk alles wat ons aanspreekt.
Maar geen Latijn en Grieks. Nu denk je misschien: dat zijn maar talen, maar het gymnasium leidt ook op tot kritische academisch denkende mensen. Je leert eerder dan op de andere school de tools die je nodig hebt voor een studie, en dat wil ik niet uitsluiten.
Bijkomstigheid is dat de kleine school niet per definitie opleidt voor een diploma. Kan wel, maar je moet ernaar vragen.
Oók kost de kleine school 350 per maand, gymnasium niet.
En kind zei een jaar geleden al uit eigen beweging: ik wil graag Latijn en Grieks, zonder dat we voor een schoolkeuze stonden. Als je kindvolgend bent, is dat dus een goede optie.
Maar... gymnasium is erg cognitief, de mensen zijn oppervlakkiger en onpersoonlijker dan op de andere school waar een bepaald mensbeeld aan ten grondslag ligt. De school is groter, gevoelig kind zal er wat verharden. Er staat een snoep- en frisdrankautomaat in de kantine, terwijl op de andere kleine, creatieve school met aandacht voor ambachten en natuur aandacht is voor gezonde voeding.
Daarbij komt dat de omgeving van gymnasium ons meer aanspreekt. Omgeving fijne kleine school die goed aansluit bij hoe wij in het leven staan is ook ok, maar wat minder.
Ik kom er niet uit. Inmiddels volgt kind mijn onzekerheid en weet het ook niet meer.
Wat is wijsheid?
mamanatuurlijk schreef op 20-09-2022 om 01:08:
[..]
Dit was niet z'n 1e keuze. Het gaat erom dat je een nieuwe ouder niet zomaar de deur wijst zonder uitleg. Kind binnen, feest zoals ie nog nooit heeft gehad, geen info en deur dicht. Raar.
Het gaat erom wat jouw kind van zijn nieuwe school vindt. Hoe zijn moeder de school ervaart doet er dan gewoon niet zo toe.
mamanatuurlijk schreef op 20-09-2022 om 01:17:
[..]
Nee dat zei ik niet. Ik zei iets van dat vanaf 18 hij alles helemaal zelf kan kiezen. Niet dat hij nergens mee in aanraking mag komen. Lezen is een kunst.
Feest start 20 en eindigT 00. heb al aangegeven dat heen en weer teveel is. Ik zie geen probleem erin dat ik ergens kan wachten ver van feest. Maar ik zit gewoon anders in elkaar. Ik zou het wel begrijpen en zeggen: tuurlijk, hier heb je stoel en tafel, ga maar even werken.
Dat komt omdat jij vanuit je privékader denkt, een school is een groot instituut dat te maken heeft met allerlei andere factoren dan alleen jou, dat vergeet je.
mamanatuurlijk schreef op 20-09-2022 om 01:17:
[..]
Feest start 20 en eindigT 00. heb al aangegeven dat heen en weer teveel is. Ik zie geen probleem erin dat ik ergens kan wachten ver van feest. Maar ik zit gewoon anders in elkaar. Ik zou het wel begrijpen en zeggen: tuurlijk, hier heb je stoel en tafel, ga maar even werken.
30 minuten is niet teveel.
Dan rijd jij voor het wegbrengen en je partner voor het ophalen.
plus, als je deze school hebt gekozen, dan heb je toch ook al ingecalculeerd dat er vrienden op dezelfde afstand wonen en dat die misschien wel eens jarig zijn? Hoe was je dat van plan dan?
De oudste heeft twee keer een verjaardag gehad van 19-22u of zo. De jongste heeft wel eens afgesproken op 30min rijden van ons van 12-15u.
Dan gaan we er toch ook niet bijzitten of wachten?
Maar, beste TO, hoe komt het dat je zo halsstarrig blijft vasthouden aan je eigen gelijk? Er is hier op allerlei manieren geprobeerd je om te laten zien dat je op een aantal punten een overtuiging hebt die niet past bij die van de moeder van een middelbarescholier. Sterker nog, jouw mening over bezoek van ouders aan schoolfeesten en de school zelf zou voor mij (en velen met mij) een dringende reden zijn om school aan te spreken op de veiligheid. Je visie op gezond eten is mooi, maar ook daar geloof je te veel in je eigen beeld van de wereld waar automaten alleen maar wortels leveren en supermarkten geen pubers bedienen.
Toch blijf je elke opmerking weerleggen. Ben je vaker zo ‘ijzeren-heinig’ als het gaat om je mening over iets? Wat maakt het zo moeilijk voor je om in te zien dat je met al je goede bedoelingen voor je kind, je op een weg bent waar je hem of kwijtraakt omdat hij zich heel heftig tegen je gaat afzetten, of je je kind tot de paria van school maakt?
In het begin dacht ik dat het je controledrang was, dat je alles van je kind wilde beheersen ondanks dat het een puber is. Maar nu zie ik je elke uitleg op iets volkomen normaals wat de school doet, weerleggen. Je staat niet open voor andere inzichten en vindt het nodig om iedereen die anders beweert een verhaal te geven waarom ze fout zitten. Daardoor lijkt het alsof iets anders je hindert om mee te bewegen met wat age-appropriate is voor je kind of passend bij een middelbare school.
Jammer, want met een iets mildere variant van jouw visie op pubers zou je misschien veel meer aansluiting vinden.
Het eerste stuk waarmee dit onderwerp werd gestart stond al vol tamelijk sterke vooroordelen. Ik zie in al die twintig bladzijden geen enkel meebewegen en ook geen zelfreflectie. Dat vind ik best opvallend. Ik vraag me dan ook af, maar ik heb van TO begrepen dat dit ons niks aangaat, hoe de verdere sociale omgeving eruit ziet. Het komt allemaal nogal halsstarrig over, alsof er niemand in de omgeving is die een ander beeld meegeeft.
TO, niemand heeft er bezwaar tegen dat jij een duidelijke opvoedvisie hebt - dat is alleen maar goed. Niemand vindt het gek dat je een school zoekt die daar zo goed mogelijk bij past. Maar als dat eenmaal zo is (of zelfs als het niet helemaal aansluit) wordt het tijd om een stapje terug te doen. Word niet “die moeder”. Houd de boel op een afstandje in de gaten en als er dingen echt niet goed gaan met je kind neem je via de normale wegen, die ook al meerdere keren uitgelegd zijn, contact op met de school. Dat jij de school niet in mag is normaal. Het verre rijden is jouw probleem. Rijd op en neer, ga in de auto werken, ga bij de Starbucks zitten. Maar “hier heb je een tafel en een stoel, ga werken”? Geen sprake van.
Ik ken jou niet TS, dus mijn hele beeld van jou is gebaseerd op wat je hier schrijft. Volgens jou klopt dat beeld niet, maar dat zal dan wel aan alle andere mensen op dit forum liggen.
Een half uur rijden is niet te ver om twee keer te rijden. Ik snap echt wel dat je hem in de avond brengt en haalt. Dat doen vast meer ouders. Dan kun je meerdere kinderen samen brengen/halen. De ene ouder brengt ze en de andere haalt ze weer op.
Er zijn ongetwijfeld meer ouders die een vergelijkbare reistijd hebben en die kunnen echt niet allemaal in de school blijven wachten. Nu zullen de meesten dat ook helemaal niet willen, maar het zelfs dan is het niet wenselijk.
Voor overdag zou ik hem gewoon zelf laten fietsen. Dan zit je ook niet met brengen en ophalen. Want als je zoon om half vier uit is en jij rijdt om half één toevallig langs school, dan vindt je het al niet de moeite om eerst nog naar huis te gaan en ben je boos dat je geen drie uur op school mag blijven wachten. Als je je kind gewoon zelf de verantwoordelijkheid geeft om van en naar school te gaan, hoef je ook niet heel je eigen leven daar omheen te plannen en de school ermee te vermoeien.
En inderdaad, als hij een verjaardag heeft van een vriend of hij spreekt ergens af, dan ga je daar toch ook niet bij zitten of die mensen vragen of je ergens in een kamertje mag gaan werken? Ik zou dat in ieder geval niet willen in mijn huis en ik weet zeker dat ik daar niet de enige in ben. Als in het huis van een ander aanwezig mogen zijn tijdens een afspraak of feestje van je zoon voor jou een voorwaarde is, dan verwacht ik dat hij op bijzonder weinig plekken welkom zal zijn. En dat vind ik vooral heel sneu voor hem.
Mijn dochter zit op turnen en die trainingen duren twee uur. Je mag daar niet blijven kijken behalve een paar keer per jaar met kijklessen. Dat weten we dus we doen meestal ondertussen boodschappen, als we iets moeten hebben uit de stad of van de bouwmarkt rijden we nog een stukje door om dat te halen, we maken een wandeling, man neemt de mountainbike mee en gaat een stuk fietsen of desnoods lezen we in de auto een boek of zo. In ieder geval maken we dat niet het probleem van een derde partij dat we niet op en neer willen rijden.
Je bent heel erg overtuigd van je eigen gelijk en toont weinig vermogen tot reflectie.
Je vroeg hoe het bij mij thuis ging. Nou, best heel aardig. Ik heb heus wel eens fouten gemaakt en te veel zwart/wit denken is mij echt niet vreemd, maar ik durf wel te stellen dat ik op mijn eigen houding en gedrag kan reflecteren, adviezen van het forum ter harte neem en daarmee aan de slag ga. Dat gaat echt niet vanzelf en ook niet zonder weerstand en soms kan het ook best schuren. Ouderschap en loslaten is ook een leerproces.
Kindvolgend onderwijs, vraaggestuurd onderwijs, Agora onderwijs, democratisch onderwijs - allemaal heel mooi en kan heel goed bij een kind passen! Misschien ook wel bij jouw zoon, dat weet ik niet. Maar laat het hoe dan ook wel zijn school en zijn onderwijs zijn. Wat jij wil, de ruimte om in en uit te lopen, geen strikte scheiding tussen school en thuis, dat past niet meer bij de leeftijd. Je kind heeft de ruimte nodig om verschillende rollen en identiteiten te proberen.
Dat betekent niet alleen dat jij er niet bij bent, maar dat je kind ook keuzes kan maken in wat je erover hoort, wat je erover weet, en waar jij een mening over mag hebben. De puberteit is het moment dat hij met jouw visie de wereld ingaat, en die visie gaat botsen en schuren, en daar moet hij een eigen weg in gaan vinden. Geef die ruimte nu hij nog elke avond thuiskomt.
Je zoon en jij hebben goed contact - dat is heel fijn, hou dat vast! Dan weet hij dat hij bij jouw terecht kan. Maar het is heel goed dat het contact tussen ouder en school beperkt is en de ouderbetrokkenheid strikt gekaderd is, en jij niet (uitgebreid) geïnformeerd wordt over alles wat er gebeurt en gaat gebeuren. Zo krijgt het kind steeds meer controle over het verhaal dat hij vertelt. Tieners hebben geheimen nodig, en een privé leven om hun identiteit te ontwikkelen. School is daar een groot deel van, omdat hij daar de meeste tijd doorbrengt buitenshuis.
Deel in ieder geval jouw negatieve gevoelens over de school niet met hem, want daar schiet niemand wat mee op. Steek positief in bij gesprekken over school. Als hij wil wisselen, laat hem er dan zelf mee komen.
MamaE schreef op 19-09-2022 om 09:54:
Maar Leene, gezien de geschiedenis van jouw zoon is dat gevoel best logisch.
En daarbij het feit dat je er dus niet langsgaat. Doe je dat wel, is de kans groot dat hij uitgelachen wordt.
Er is gewoon geen enkele reden dat een ouder onder schooltijd of tijdens een feest op school moet zijn. Er is geen enkele reden dat een ouder haar kind op de middelbare school ophaalt uit een werkruimte. Bij een sportclub loop je op die leeftijd ook niet meer de kleedkamer in om je kind op te halen.
Mijn moeder fietste toen ik op de basisschool zat heel vaak tijdens de pauze 'toevallig' langs het schoolplein om te kijken met wie ik speelde. Dat was niet toevallig, dat deed ze omdat mijn ouders nogal zorgen hadden over mijn sociale ontwikkeling. Er werd dan vaak wel iets geroepen door mijn klasgenoten van 'mamaEeee, je moedeeeer!'
Zat ik echt niet op te wachten. Ik vind het met terugwerkende kracht nog steeds beklemmend dat ze me kwam 'bespieden' op school.
Bij een schoolfeest is er cola en chips. Als er alleen maar water en wortels en komkommer staan, dan komen pubers niet. Bij energy heb ik wel mijn bedenkingen, maar dat is niet verplicht. Als er alcohol aan minderjarigen wordt geschonken, heb je wel alle reden om er wat van te zeggen en je kind thuis te houden. Maar ik geloof niet dat een school dat zou doen. Ze kunnen daar een dikke boete voor krijgen.
Ik denk dat wat jij verwacht van een school niet bestaat. Er zijn geen scholen waar je als ouder uren mag gaan zitten werken, je kind ophalen uit de klas of uit werkruimtes. En als die scholen wel bestaan, dan gaat daar iets heel erg fout. Dan krijgen kinderen het idee dat ze niet veilig zijn zonder mama, dat ze niks kunnen zonder mama. Dat is schadelijk. Scholen zijn geen opvang voor ouders en ook geen openbare bibliotheek.
En je gaat me niet wijsmaken dat je op de basisschool wel de hele dag aanwezig mocht zijn op school en te pas en te onpas overal binnenlopen.
Als iedereen het met je oneens is, mag je best eens nadenken over je eigen ongelijk.
Ook daarvoor is een forum. Om je eigen denkbeelden te toetsen bij mensen die je niet kent. Dat kan soms schuren en pijn doen, omdat je inziet dat je iets verkeerd hebt aangepakt (wees gerust, dat doen alle ouders wel eens), maar je kunt er zeker ook van leren.
Dank je voor je respectvolle reactie.
Joszy schreef op 20-09-2022 om 01:30:
[..]
Vind je dit nu écht een goed idee? Dat het voor jou handig zou zijn geweest snap ik. En dat jij zou gewoon rustig ergens zou gaan zitten typen ook.
Maar wat nou als de volgende gebracht wordt door een grote broer/neef/buurman? Die kunnen ze dan als school moeilijk weigeren want jij mocht het ook. Lijkt je dat een goed idee? Voor je het weet zit daar iemand een stiekem handeltje in alcohol, sigaretten of drugs te voeren... (en reken maar dat pubers wel zo slim zijn dat het even duurt voordat docenten dat doorhebben).
Idd, ga uit van mijn eigen referentiekader, maar die mensen zijn we misschien die zo slecht zijn dat ze aan jonge kinderen op een vieze manier geld willen verdienen.
Renmuis schreef op 20-09-2022 om 10:55:
Kindvolgend onderwijs, vraaggestuurd onderwijs, Agora onderwijs, democratisch onderwijs - allemaal heel mooi en kan heel goed bij een kind passen! Misschien ook wel bij jouw zoon, dat weet ik niet. Maar laat het hoe dan ook wel zijn school en zijn onderwijs zijn. Wat jij wil, de ruimte om in en uit te lopen, geen strikte scheiding tussen school en thuis, dat past niet meer bij de leeftijd. Je kind heeft de ruimte nodig om verschillende rollen en identiteiten te proberen.
Dat betekent niet alleen dat jij er niet bij bent, maar dat je kind ook keuzes kan maken in wat je erover hoort, wat je erover weet, en waar jij een mening over mag hebben. De puberteit is het moment dat hij met jouw visie de wereld ingaat, en die visie gaat botsen en schuren, en daar moet hij een eigen weg in gaan vinden. Geef die ruimte nu hij nog elke avond thuiskomt.
Je zoon en jij hebben goed contact - dat is heel fijn, hou dat vast! Dan weet hij dat hij bij jouw terecht kan. Maar het is heel goed dat het contact tussen ouder en school beperkt is en de ouderbetrokkenheid strikt gekaderd is, en jij niet (uitgebreid) geïnformeerd wordt over alles wat er gebeurt en gaat gebeuren. Zo krijgt het kind steeds meer controle over het verhaal dat hij vertelt. Tieners hebben geheimen nodig, en een privé leven om hun identiteit te ontwikkelen. School is daar een groot deel van, omdat hij daar de meeste tijd doorbrengt buitenshuis.
Deel in ieder geval jouw negatieve gevoelens over de school niet met hem, want daar schiet niemand wat mee op. Steek positief in bij gesprekken over school. Als hij wil wisselen, laat hem er dan zelf mee komen.
Ik begrijp helemaal wat je zegt. En ook al is het moeilijk, ik ben het helemaal met je eens en ga mijn best doen hem los te laten.
Wat ik vertelde heeft ook niet zoeer te maken met niet loslaten, wel met praktsiche overwegingen en dat ik gewoon anders in elkaar steek (en weet dat er scholen zijn waar het wel kan).
Mijn kind koos in eerste instantie voor vraaggestuurd leren met veel buiten zijn. We deden dat niet, want te duur en de regio van het gym sprak ons aan. Bovendien: je moet toch een diploma hebben? Maar ik denk dat die vorm van onderwijs beter bij hem past, zoals hij zelf ook al voelde.
Ik ga aftasten of hij nog wil ruilen, want ik zie hem veranderen, afdwalen van wie hij is. En nee, dat komt niet door de puberteit, dat onderscheid kan ik wel maken. Hij past zich aan aan de situatie.
Binnenkomen bij afhalen 1 minuut om te zeggen dat ik er ben, was praktisch, maar vond het ook fijn te zien in één oogopslag of hij alleen zat of niet. Op basisschool te weinig aansluiting gehad om redenen die ik hier nkiet ga noemen. En voordat er weer conclusies worden getrokken, nee, dat lag voornamelijk niet aan hem.
Maar ik begrijp dat bij reguliere scholen je afstand moet houden en de school moet laten doen wat zij denken dat goed is voor kinderen. Ook al heb je daar een andere visie op. Dat dloen we nu dan maar, ook al ben ik het niet met deze gang van zaken eens.
Kijk, je kunt zeggen 'Zo is het nu eenmaal'. Maar we maken met z'n allen de wereld. Als iedereen altijd maar accepteert 'zoals het nu eenmaal is', verandert er nooit iets. Daarnaast, wil je in zo'n situatie verder? Maar goed daar heb ik al genoeg over gezegd.
En ja, je kunt ook te kritisch zijn waardoor het nergens goed genoeg is. Het is dus belangrijk op een rij te hebben wat nu het zwaarste weegt en waar kind zich het beste voelt.
Renmuis schreef op 20-09-2022 om 10:55:
Kindvolgend onderwijs, vraaggestuurd onderwijs, Agora onderwijs, democratisch onderwijs - allemaal heel mooi en kan heel goed bij een kind passen! Misschien ook wel bij jouw zoon, dat weet ik niet. Maar laat het hoe dan ook wel zijn school en zijn onderwijs zijn. Wat jij wil, de ruimte om in en uit te lopen, geen strikte scheiding tussen school en thuis, dat past niet meer bij de leeftijd. Je kind heeft de ruimte nodig om verschillende rollen en identiteiten te proberen.
Dat betekent niet alleen dat jij er niet bij bent, maar dat je kind ook keuzes kan maken in wat je erover hoort, wat je erover weet, en waar jij een mening over mag hebben. De puberteit is het moment dat hij met jouw visie de wereld ingaat, en die visie gaat botsen en schuren, en daar moet hij een eigen weg in gaan vinden. Geef die ruimte nu hij nog elke avond thuiskomt.
Je zoon en jij hebben goed contact - dat is heel fijn, hou dat vast! Dan weet hij dat hij bij jouw terecht kan. Maar het is heel goed dat het contact tussen ouder en school beperkt is en de ouderbetrokkenheid strikt gekaderd is, en jij niet (uitgebreid) geïnformeerd wordt over alles wat er gebeurt en gaat gebeuren. Zo krijgt het kind steeds meer controle over het verhaal dat hij vertelt. Tieners hebben geheimen nodig, en een privé leven om hun identiteit te ontwikkelen. School is daar een groot deel van, omdat hij daar de meeste tijd doorbrengt buitenshuis.
Deel in ieder geval jouw negatieve gevoelens over de school niet met hem, want daar schiet niemand wat mee op. Steek positief in bij gesprekken over school. Als hij wil wisselen, laat hem er dan zelf mee komen.
Renmuis schreef op 20-09-2022 om 10:55:
Kindvolgend onderwijs, vraaggestuurd onderwijs, Agora onderwijs, democratisch onderwijs - allemaal heel mooi en kan heel goed bij een kind passen! Misschien ook wel bij jouw zoon, dat weet ik niet. Maar laat het hoe dan ook wel zijn school en zijn onderwijs zijn. Wat jij wil, de ruimte om in en uit te lopen, geen strikte scheiding tussen school en thuis, dat past niet meer bij de leeftijd. Je kind heeft de ruimte nodig om verschillende rollen en identiteiten te proberen.
Dat betekent niet alleen dat jij er niet bij bent, maar dat je kind ook keuzes kan maken in wat je erover hoort, wat je erover weet, en waar jij een mening over mag hebben. De puberteit is het moment dat hij met jouw visie de wereld ingaat, en die visie gaat botsen en schuren, en daar moet hij een eigen weg in gaan vinden. Geef die ruimte nu hij nog elke avond thuiskomt.
Je zoon en jij hebben goed contact - dat is heel fijn, hou dat vast! Dan weet hij dat hij bij jouw terecht kan. Maar het is heel goed dat het contact tussen ouder en school beperkt is en de ouderbetrokkenheid strikt gekaderd is, en jij niet (uitgebreid) geïnformeerd wordt over alles wat er gebeurt en gaat gebeuren. Zo krijgt het kind steeds meer controle over het verhaal dat hij vertelt. Tieners hebben geheimen nodig, en een privé leven om hun identiteit te ontwikkelen. School is daar een groot deel van, omdat hij daar de meeste tijd doorbrengt buitenshuis.
Deel in ieder geval jouw negatieve gevoelens over de school niet met hem, want daar schiet niemand wat mee op. Steek positief in bij gesprekken over school. Als hij wil wisselen, laat hem er dan zelf mee komen.
Ik vind het lastig dat school bepaalt in welk tempo kind zich moet losmaken. Dat is per kind verschillend en ik zou meer van het kind willen uitgaan dan de regekls van de school opvolgen.
mamanatuurlijk schreef op 20-09-2022 om 11:04:
[..]
Idd, ga uit van mijn eigen referentiekader, maar die mensen zijn we misschien die zo slecht zijn dat ze aan jonge kinderen op een vieze manier geld willen verdienen.
Maar moeten ze dan voor jou een uitzondering maken? Of is het toch beter om alle leerlingen, inclusief jouw zoon, een veilige omgeving te bieden? En dus geen externe mensen (ouders, broers, oma's, buurjongens etc) toe te laten in de school?
MamaE schreef op 20-09-2022 om 10:43:
Ik ken jou niet TS, dus mijn hele beeld van jou is gebaseerd op wat je hier schrijft. Volgens jou klopt dat beeld niet, maar dat zal dan wel aan alle andere mensen op dit forum liggen.
Een half uur rijden is niet te ver om twee keer te rijden. Ik snap echt wel dat je hem in de avond brengt en haalt. Dat doen vast meer ouders. Dan kun je meerdere kinderen samen brengen/halen. De ene ouder brengt ze en de andere haalt ze weer op.
Er zijn ongetwijfeld meer ouders die een vergelijkbare reistijd hebben en die kunnen echt niet allemaal in de school blijven wachten. Nu zullen de meesten dat ook helemaal niet willen, maar het zelfs dan is het niet wenselijk.
Voor overdag zou ik hem gewoon zelf laten fietsen. Dan zit je ook niet met brengen en ophalen. Want als je zoon om half vier uit is en jij rijdt om half één toevallig langs school, dan vindt je het al niet de moeite om eerst nog naar huis te gaan en ben je boos dat je geen drie uur op school mag blijven wachten. Als je je kind gewoon zelf de verantwoordelijkheid geeft om van en naar school te gaan, hoef je ook niet heel je eigen leven daar omheen te plannen en de school ermee te vermoeien.
En inderdaad, als hij een verjaardag heeft van een vriend of hij spreekt ergens af, dan ga je daar toch ook niet bij zitten of die mensen vragen of je ergens in een kamertje mag gaan werken? Ik zou dat in ieder geval niet willen in mijn huis en ik weet zeker dat ik daar niet de enige in ben. Als in het huis van een ander aanwezig mogen zijn tijdens een afspraak of feestje van je zoon voor jou een voorwaarde is, dan verwacht ik dat hij op bijzonder weinig plekken welkom zal zijn. En dat vind ik vooral heel sneu voor hem.
Mijn dochter zit op turnen en die trainingen duren twee uur. Je mag daar niet blijven kijken behalve een paar keer per jaar met kijklessen. Dat weten we dus we doen meestal ondertussen boodschappen, als we iets moeten hebben uit de stad of van de bouwmarkt rijden we nog een stukje door om dat te halen, we maken een wandeling, man neemt de mountainbike mee en gaat een stuk fietsen of desnoods lezen we in de auto een boek of zo. In ieder geval maken we dat niet het probleem van een derde partij dat we niet op en neer willen rijden.
Je bent heel erg overtuigd van je eigen gelijk en toont weinig vermogen tot reflectie.
Je vroeg hoe het bij mij thuis ging. Nou, best heel aardig. Ik heb heus wel eens fouten gemaakt en te veel zwart/wit denken is mij echt niet vreemd, maar ik durf wel te stellen dat ik op mijn eigen houding en gedrag kan reflecteren, adviezen van het forum ter harte neem en daarmee aan de slag ga. Dat gaat echt niet vanzelf en ook niet zonder weerstand en soms kan het ook best schuren. Ouderschap en loslaten is ook een leerproces.
