Schoolfoto's en juridisering

Bizar ja

Tussen de regels door lezend vraag ik me ook af of vooroordelen meespelen.

Via Google kom ik uit op rode schoenen en reflectoren. Rode rechters kent Google niet.

Miriam

"Bieb ik vind dat je er wat wollige en elkaar in de staart bijtende redenaties op na houdt. Ik krijg de indruk dat je je ontzettend tekort gedaan voelt door het Islamitische volksdeel. Iets als "zij wel" klinkt er onmiskenbaar in door."

Wat een vreemde redenatie Miriam. Hoe kóm je erbij? Daar gaat het helemaal niet over.

Wat ik me verder afvraag: heeft de moeder toen zij vrij vroeg voor het Offerfeest, zélf wel eerst op de schoolagenda gekeken? Geconstateerd dat dan de schoolfotograaf er was en bij de verlofaanvraag dit ter sprake heeft gebracht, met de vraag of daar een oplossing voor was? Of kwam ze daar pas later/nadien mee en legt de bal volledig bij school?

bieb63

Jouw vragen zijn misschien uit filosofisch/borrelpraat-oogpunt aardig, maar gaan niet over het issue waar de rechter zich over heeft gebogen. Die heeft zich namelijk uitgesproken over over de plichten van de school. (Zoals Miriam omschrijft: "De kern is dat het de school in beginsel verboden is om te discrimineren, ook indirecte discriminatie is verboden. Daarmee ontstaat vanzelf bij de school de plicht om te bewijzen al het mogelijke gedaan te hebben om dat te voorkomen. Juist daar faalt de school Over het feit dát er sprake is van indirecte discriminatie is bij de school helemaal geen discussie. De school meent genoeg gedaan te hebben. ")

Dus ik ben benieuwd: vind je jouw vraag ("heeft de moeder toen zij vrij vroeg voor het Offerfeest, zélf wel eerst op de schoolagenda gekeken? Geconstateerd dat dan de schoolfotograaf er was en bij de verlofaanvraag dit ter sprake heeft gebracht, met de vraag of daar een oplossing voor was? Of kwam ze daar pas later/nadien mee en legt de bal volledig bij school?") relevant voor de rechter? Of is dit een vraag die los staat van de uitspraak van de rechter en gaat het over 'wat jij zou doen'?

Ik vind je formulering 'legt de bal volledig bij school' namelijk bijzonder in het licht van de verplichtingen die school heeft. Ik zie zelf dit voorbeeld van de schoolfoto namelijk in een breder kader en ik ben benieuwd of jij dat ook ziet.

gr Angela

In reactie op het allereerste bericht

namelijk, de juridisering van het onderwijs, de volgende blog op persoonlijke titel van Peter Hulsen van Ouders en Onderwijs:

https://www.oudersonderwijs.nl/nieuws/juridisering-scholen-kijk-in-de-spiegel/?utm_content=bufferb32b4&utm_medium=social&utm_source=twitter.com&utm_campaign=buffer

Juridisering? Scholen, kijk in de spiegel

Peter Hulsen 13-07-2017 Blog

In de afgelopen dagen is er veel te doen geweest over een kwestie waarin een rechter een schadevergoeding toewees aan een ouder. Deze ouder had een zaak aangespannen nadat haar kinderen de klassenfoto hadden gemist. In het verlengde van deze kwestie wordt door een enkele onderwijsorganisatie en door Tweede Kamerleden geklaagd over ‘juridisering’. Ik vraag me af of die trend echt zo alomtegenwoordig is en probeer de waarnemingen vanuit de scholen te duiden.
Juridisering

Hoe groot is het probleem? Om hoeveel juridische zaken hebben we het? In het TV-programma Editie NL noemt rechtsbijstandsverzekeraar Achmea voor 2016 een getal van 784 zaken. De Nederlandse markt telt 3 grote rechtsbijstandverzekeraars. Een ruwe schatting zou kunnen zijn dat er jaarlijks sprake is van 2.500 rechtszaken. Het onderwijs omvat - basis- voortgezet en middelbaar beroepsonderwijs opgeteld - zo’n 3 miljoen leerlingen. Dus voor 0,8 promille van de leerlingen is in 2017 een zaak aangespannen.
Ouders zonder perspectief

Daar waar in het kalenderjaar 2016 784 mensen naar Achmea belden, belt per maand een groter aantal mensen naar Ouders & Onderwijs. Die telefoongesprekken laten zien dat mensen rond onderwijsknelpunten vaak eerst en vooral wanhopig zijn. Ze zien dat het onderwijs niet aansluit op hun kind. Op uiteenlopende momenten in de schoolloopbaan van kinderen komt voor dat scholen kinderen niet bieden wat zij nodig hebben om zich te ontwikkelen. Soms wordt een leerling de toegang tot de vierde klas van de havo geweigerd, terwijl hij net het vmbo-diploma heeft gehaald. Als ouders sta je dan met lege handen: wat kan je voor je kind betekenen? Ouders van kinderen met specifieke ondersteuningsvragen horen te vaak dat scholen zich ervan vrijpleiten een passend aanbod voor hun kind te realiseren. Ondanks de wettelijke zorgplicht zijn er telkens weer gevallen waarin ze het zoeken van een alternatieve onderwijsoplossing aan de ouders over laten.
Een muur voor je neus

In situaties als deze voelt het voor ouders vaak alsof er voor hun neus een muur wordt opgetrokken. Ze krijgen vanuit scholen geen informatie over een oplossingsrichting. En er wordt ook niet duidelijk gemaakt welke professional samen met hen naar een oplossing gaat zoeken. Moet je het ‘juridisering’ noemen als een ouder dan zijn toevlucht neemt tot een advocaat?
Rol Informatiepunt Ouders & Onderwijs

In telefoongesprekken tussen ouders en het Informatiepunt van Ouders & Onderwijs blijkt dat ouders, als het rond hun kind misloopt, op zoek zijn naar een oplossing. In een dergelijke situatie informeert Ouders & Onderwijs de ouders over wat ze van de school van hun kind mogen verwachten. We adviseren ook met welke functionarissen rond de school ze in gesprek kunnen gaan om tot een oplossing te komen.

In gevallen waarin dat kan helpen, wijzen we ouders op de mogelijkheid van de inzet van een onafhankelijke onderwijsconsulent. Een heel enkele keer verwijzen we naar een klachtencommissie, een geschillencommissie of een juridische procedure. Meestal kan een ouder met ons advies zelf actief een nieuwe opening zoeken voor een gesprek.
Klassenfoto-gate

De kwestie rond de klassenfoto is een bijzondere. Voor zover dat op afstand is te beoordelen en zoals door beide partijen wordt beweerd, hebben ze zich allebei ingespannen om in een gesprek tot een vergelijk te komen. Door toch een rechtszaak aanspannen, heeft de betreffende ouder veel hoon over zich afgeroepen. Dat is een begrijpelijke, maar ook gemakkelijke reactie.

Het is belangrijk de zaak in proportie te zien. Het is een incident. Op basis daarvan alle ouders die een advocaat als laatste redmiddel zien tot zondebok maken, doet geen recht aan de werkelijkheid. We stellen immers ook niet dat alle scholen niet deugen omdat een enkeling de zorgplicht ontwijkt?
Onderwijs vraagt samenwerken

Vanuit de onderwijswereld werd in de afgelopen dagen gezegd dat het antwoord op juridisering is dat ouders vooral eerst de leerkracht of de schoolleider aanspreken. Daarmee houdt men de verantwoordelijkheid deels van zich af.

De relatie tussen kind, ouders en school krijgt vorm in de samenwerking. Van leerkrachten en schoolleiders mag professioneel handelen worden verwacht. Van ouders bereidwilligheid. Het behoort tot het vakmanschap van de professional om vanaf de eerste schooldag van een kind uitnodigend te zijn, een relatie op te bouwen en aanspreekbaar te zijn.

Bij opkomende vraagstukken kunnen school, ouder en kind samen aan tafel en gezamenlijk bouwen aan oplossingen. Als op deze manier wordt samengewerkt, zullen kinderen en ouders veel minder verloren lopen. En zullen minder ouders denken dat een juridische procedure de enige uitweg is die nog rest. Hoezo juridisering?

Handelingsverlegen versus klassenfoto

Een indirecte discriminatie is zo indirect tov directe discriminatie dat de meningen kunnen verschillen. Het is daarom ook niet zo verwondelijk dat niet iedereen dezelfde mening is toegedaan. Gevoelsmatig zullen die verschillen ook niet verdwijnen, hoe bizar een ander het ook mag vinden.

Maar een conflict met school is een heel ingrijpend gebeuren. Met name als het een conflict betreft aangaande handelingsverlegen en gebrek aan samenwerking. Dan snap ik niet hoe een ander om een foto een zaak gaat aanspannen. Ik kijk hier tegen aan als een bagatellisering van de storm in je leven, en in het leven van je kinderen.
Het hakken in het zand, nee, in het verse beton, draaien, daar heb ik geen begrip voor. Ik zie het als je kinderen inzetten voor een persoonlijke strijd.
Ik vind het eigenlijk een schande dat de moeder die achtbaan is ingestapt. Juist als je zelf hebt ervaren hoe onprettig dit proces je dagen op zijn kop zetten, snap ik niet dat zij dit meent te moeten volhouden. En dat voor een klassenfoto, zo triest, zo bizar naar mijn mening.
De woorden: ' pick your battle' gieen hier door het hoofd. Maar ja, dat is mijn persoonlijke mening

De hoon is geen gemakkelijke reactie. De hoon kan ook uitgeproken worden wanneer mensen die deze daad niet kunnen begrijpen, van mening is dat dit kinderen gaat schaden en hier aan voorbij gegaan wordt vanwege een principe-kwestie.

Flanagan, precies

Het speelt diegenen in de kaart die vinden dat ouders overdrijven en "zomaar" rechtszaken aanspannen. In dit geval kon dat gewoon, in de veilige wetenschap dat een andere school klaarstond om de kinderen over te nemen.

Meestal staat een rechter helemaal niet te springen om ouders gelijk te geven. Maar oei, je zal als rechter toch beschuldigd worden van het vergoelijken van discriminatie? Te explosief, dus vind je maar een manier om de ouders gelijk te geven, al moet je de argumenten er met de haren bijslepen.

Zorgen dat een kind geen onderwijs meer zal krijgen is niet explosief, want dat ligt natuurlijk aan het kind. En aan de "eisende" ouders.

Deze zaak gaat ouders en kinderen beslist niet helpen en dat zie je nu al aan de reacties uit onderwijsland. Daar zal deze moeder lak aan hebben, die heeft lekker haar zin en haar kinderen kunnen gewoon naar school.

ik hoop dat deze zaak juist gaat dienen als jurisprudentie voor verzaakte plichten die voor veel meer ellende zorgen.
Jij niet?
gr Angela

Bieb

Wat ik me verder afvraag: heeft de moeder toen zij vrij vroeg voor het Offerfeest, zélf wel eerst op de schoolagenda gekeken? Geconstateerd dat dan de schoolfotograaf er was en bij de verlofaanvraag dit ter sprake heeft gebracht, met de vraag of daar een oplossing voor was? Of kwam ze daar pas later/nadien mee en legt de bal volledig bij school?===

Ik blijf erbij dat de moeder er eigenlijk op mag rekenen dat een school geen activiteiten inplant op belangrijke religieuze feestdagen anders dan christelijke feestdagen, tenzij een school kan uitsluiten dat er andere religies aanwezig zijn onder de kinderen. Dus als een moeder verlof vraagt voor haar kinderen, hoeft ze naar mijn idee geen rekening te houden met een fotograaf. Ik hoop dus dat scholen hiermee hun les geleerd hebben en voortaan beter opletten.

Op de een of andere manier voel ik wat wrevel door de reacties van Li. Het klinkt nogal verbitterd, waardoor ik de indruk heb dat Li vervelende ervaringen heeft ivm een eigen kind en als dat zo is, is dat vervelend. Maar is het een ander daarom niet gegund om gelijk te krijgen van de rechter?

Laatste alinea van bovenstaande

is niet aan Bieb gericht.

Helemaal eens met flanagan!

Zo zie ik het dus ook! Niets meer aan toe te voegen......

Bieb

Als je tijd hebt, reageer je nog op mijn vraag in posting 156?
Gr Angela

ik blijf het lastig vinden

Bij een van mijn kinderen zat een praktiserende jood in de klas. Dat betekende dat hij een aantal jaren achtereen (een deel van de) buitenlandreis moest missen. Ingrijpender dan een schoolfoto denk ik. Als je de uitspraak volgt is dat dus ook indirecte discriminatie.

Aan de andere kant gaat school al jarenlang altijd dezelfde week van het schooljaar op schoolreis. Op het moment dat je je inschrijft bij deze school weet je dus waar je aan begint.

Religie aub zoveel mogelijk prive

Ik blijf het gewoon met mijn autistische brein heel simpel zien: de school heeft een programma voor het hele jaar waarin van alles gepland staat, reisjes, fotograaf, cito-toetsen en al het andere.
Als je kind ziek is mist het daar iets van, niks aan te doen.
En als jij een bepaalde religie hebt en vanwege die religie vrij wil hebben voor je kind, kun je dat krijgen. Maar je kind mist dan iets. Je kunt er dan voor kiezen om dat reisje of die foto boven je religie te laten gaan. Of niet, of je laat je religie voorgaan, ook prima. Consequenties zijn voor jou zelf (dus je kind). Einde verhaal.
School heeft wat mij betreft geen enkele inspanningsverplichting om daar iets aan te doen.
Religie is voor binnen je eigen huis, de samenleving hoeft daar wat mij betreft niets of zo min mogelijk mee.

Maar omdat ik zo aardig ben heb ik ook nog een ander plan: aan het begin van het schooljaar (of indien mogelijk nog eerder) vullen alle ouders een lijst in met dagen dat ze religieuze verplichtingen hebben. Daarna gaat men op school aan de slag met het plannen van fotograaf en dergelijke. Komt een ouder er dan later achter dat er toch nog iets is dat samenvalt met fotograaf of iets dergelijks: pech.

Kowalski

Nou... da's toevallig! Een paar reacties eerder kwam ik ook met zo'n aardig plan

Kaaskopje en Angela

Nee, ik heb nooit een rechtszaak aangespannen, al ben ik er dichtbij geweest. Maar ik heb mijn ogen niet in mijn zak en zie wat er om me heen gebeurt. En deze zaak gaat zeker niet helpen bij serieuzere zaken.

Natuurlijk mag die moeder haar gelijk gaan halen, dat moet ze helemaal zelf weten. Ik vind het alleen belachelijk dat een rechter daarin meegaat. Als discriminatie wegens een handicap ook discriminatie werd gevonden (wat het in feite wel is, en van de ergste soort, want je sluit een kind voorgoed buiten de maatschappij), dan zou je mij niet horen. Laat iedereen dan maar lekker procederen over elke futiliteit, ik vind het prima.

Maar nu wordt bevestigd dat discriminatie vooral over religie/afkomst gaat. Ik zou het trouwens wel discriminerend vinden als het kind geen vrij had gekregen en de ouders in de problemen waren geraakt met de LPA. Nu kreeg het kind wel vrij en was het weer niet goed, dat is de wereld op zijn kop. Natuurlijk mis je dingen als je vrij neemt. Niemand heeft nog geantwoord op mijn vraag waarom een foto zoveel belangrijker is dan een rekenles, die het kind anders misschien gemist zou hebben. Omdat de moeder dat vindt?

Oók

Het gaat óók om afkomst en religie. Hoewel een rekenles uiteraard erg belangrijk is, lijkt het mij niet onmogelijk dat zo'n les ingehaald kan worden. Tenzij ze de fotograaf weer terug laten komen voor een paar kinderen, kan dat niet meer ingehaald worden dat jaar.

Je kunt een schoolfoto onbelangrijk vinden, maar jij en ik kunnen niet voor een ander bepalen hoeveel waarde die ander aan iets mag hangen.

Ik was al 9 jaar, Sinds een jaar niet meer Sint-gelovig, maar ik baalde ontzettend dat ik niet op school kon zijn tijdens het bezoek van Sint. Ik was namelijk een contactlens verloren en met één lens naar school dat ging niet werken. Tot mijn verbijstering was Sint en Piet helemaal van het ene dorp naar het andere gereden om mij thuis op te zoeken. Ik vond het geweldig. Moest school dat doen? Nee. Was het sympathiek dat ze rekening met me hielden? Ja, heel erg. 47 jaar later vertel ik dat hier, het heeft dus indruk gemaakt, dat ze die moeite genomen hadden.
Je wilt als ouder, maar ook als kind het gevoel hebben dat een school om de kinderen geeft. Het is niet alleen maar een leerfabriek.

Handicap?

Mijn kind heeft een handicap waardoor hij vaak feestelijke bijeenkomsten of bijzondere lessen op school niet kan bijwonen. Om er wel bij te kunnen blijven, zou er iets veranderd moeten worden aan de opzet van de festiviteiten of lessen. Kan ik aan school vragen om dat te doen?

Vanuit school?

Of had school misschien zelfs al het initiatief moeten nemen om voor die verandering te zorgen? Het gaat niet om een heel grote verandering maar om iets dat aangepast moet worden en waarop gelet moet worden.

Kijk

Hopelijk gaat deze discussie alsnog nut hebben voor de zoon van Nora. Ik ben benieuwd.

Tja

Punt is dat deze ouders de luxe hadden om deze zaak te kunnen aanspannen, juist omdat zij wel de keuze hadden om hun kinderen elders op school te doen. Daarom gaat het voor zwaardere zaken niet helpen. Daar heeft school altijd de optie om te zeggen: passend onderwijs is op die-en-die school, ga je niet dan komt de LPA erbij, vervolgens vrijstelling van onderwijs of VT-melding (want ouders weigeren passend onderwijs en verwaarlozen dus hun kind).

Die ouders zijn in een veel zwakkere positie, dus voor de zware zaken gaat dit niet helpen. Zodra een school roept "handelingsverlegen" gaat iedereen daarin mee. Bovendien is het de vraag of je een kwetsbaar kind de hele dag op een school wil houden waarvan je net een rechtszaak gewonnen hebt. Een andere optie is er niet, want geen school wil een kind met een handicap. "We hebbenen er zelf al teveel." Als scholen dat laatste zouden zeggen over meisjes met hoofddoeken, ja dan is er sprake van discriminatie. Niet bij een domme actie zoals er zoveel zijn op scholen.

Ik vind ook dat de lat voor discriminatie in het geval van een handicap best lager mag liggen dan bij religie. Je kiest voor een religie en je kiest voor vrij nemen, maar je kiest niet voor een ras of een handicap. Als school ervoor kiest een schoolfoto op zo'n manier of plaats te nemen dat een gehandicapt kind er sowieso niet bij kan zijn, zonder enig element van eigen keuze, dan vind ik dat wel discriminatie.

Maar dan is het toch goed dat deze zaak gevoerd is? Juist daardoor komen discussies op gang én zal het op termijnleiden tot betere nadenken en dus zorgvuldiger handelen én op serieuze, inhoudelijke wijze verantwoording afleggen door scholen. Het maakt ook de weg vrij voor gerechtelijke stappen voor andere situaties.
Gr Angela

Ach

Die discussie wordt al járen gevoerd en er zijn vast ook procedures geweest, al blijft schimmig hoeveel. En iedereen luistert naar de blabla van de scholen, want die zullen het wel weten. Ik zie dat niet veranderen, tenzij er goede waarborgen in de wet komen. Dat gaat niet binnen afzienbare tijd gebeuren, want het speelt nauwelijks in de politiek. Religie is een hot topic, handicap niet.

Rechtsgang

Lijkt mij de enige juiste keuze als je een geschil niet in de minne kunt schikken. Dat deze moeder dus naar de rechter is gegaan met dit verhaal lijkt mij in onze maatschappij een logische stap.

Dat er wat moet veranderen aan de vrije dagen in onze maatschappij is ook al jaren duidelijk. Dat lijkt mij alleen niet een zaak van school, maar een zaak van de politiek. Ga eens kijken naar de wettelijke 'vrije' dagen en naar de maatschappij. Feit is dat heel veel mensen in onze maatschappij geen idee hebben waarom we met Pinksteren een dag vrij zijn, evenmin als Hemelvaartsdag.
Maakt het mij uit of ik op Hemelvaartsdag of het Suikerfeest, Jom Kipoer of een Hindoestaans feest (sorry ben ik niet zo bekend mee) vrij ben. Nee, niet echt. Het lijkt mij dat de politiek moet gaan kijken welke dagen er bij de in Nederland voorkomende geloven belangrijk zijn en hoe wij als maatschappij ons daarin kunnen aanpassen. Daar zal natuurlijk wel een grens in moeten worden aangebracht, dan heb ik het over het aantal mensen die aangeven zich met die religie te identificeren. Dan is het voor de scholen ook meteen duidelijk.

10 vrije dagen zelf in te vullen, lijkt mij totaal onwerkbaar voor scholen in ons huidige systeem.

In mijn ogen is er dus een wetswijziging nodig om de vrije dagen in Nederland meer aan te laten sluiten op onze multiculturele samenleving. Een paar extra vrije dagen zullen de meeste mensen daarbij denk ik helemaal niet erg vinden.

Vrije dagen

zijn altijd mooi natuurlijk. Maar dan zou ik het liever loskoppelen van religie en voor "bank holidays" gaan, zoals in Engeland. Die vallen altijd op maandag en dan heb je meteen een lang weekend in plaats van een onhandige dag midden in de week. Dan hou je Pasen en Kerstmis omdat mensen dat nu eenmaal gewend zijn en de rest wordt omgezet in Bank Holidays. Lijkt me heerlijk.

Alleen moeten mensen die wel Hemelvaartsdag vieren dan natuurlijk niet gaan miepen omdat ze niet op de foto staan he...

neuh Li

Dan gaan de postbezorgers in staking met al die vrije maandagen waar ze niks aan hebben