School schakelt orthopedagoog in - niets te vertellen.....

Nog een Emma

Er zijn meer Emma's hier, niet zo leuk, zie ook het topic School gesprek niet tevreden. Ik heb de moderator ingelicht

meedenken

Ik denk dat je meer bereikt met meedenken dan boos te blijven, om je kind te helpen. School schakelt idd niet voor twee maanden achterstand een orthopedagoog in. School heeft meer zorgen en wil weten hoe het jouw kind het beste aan het leren kan krijgen - en niet met bijles maar gewoon in de klas. Meteen in groep 3 al achterstanden oplopen.. hoe moet het dan straks in groep 7/8 ?
Ik vrees dat je nu al bekend staat als een ouder die geen problemen bij haar kind wil zien. Vraag ook of ze alles met je willen delen. Je hebt het gevoel dat alles achter je rug om gebeurd. Maar ga wel uit van de juiste intenties.

Maar Els,

Als het om de leerkracht te doen was, zou de school eerder een 'ervaren' leerkracht de les laten observeren. Zo houden ze tekortkomingen ook binnenshuis. Er zijn ook scholen die een camera neerzetten om naderhand de rekenles te analyseren. Ik zie een observatie als iets individueels; hoe is de werkhouding van de leerling..

cito's

Hoe waren zijn cito's M3? Heeft hij deze voldoende gemaakt? Anders kan je ervan uitgaan dat je kind blijft zitten, net als die van mij. Die beslissing werd bij ons al in maart genomen. Ook vanwege niet schoolrijp zijn en dat lijkt toch ook het probleem van je kind.

Houd er ook rekening mee dat scholen tegenwoordig ook makkelijk aansturen op plaatsing in het SBO, ondanks passend onderwijs of misschien wel daardoor.

Of je werkt samen met school, of je kiest een andere school. Je moet nog lang samen door en als het nu al zo moeizaam gaat wordt dit een hele lange weg.

Je hoeft niet alles klakkeloos te accepteren en mag best kritisch zijn, maar wel constructief.

Ga naar een particuliere school

Emma: "Zo ver is het nog lang niet. Het gaat niet om een onderzoek door de orthopedagoog."
Wacht even, nu wordt het warrig.

In #19 schrijf je "Waar het mij om gaat is dat ik eerst alle ruimte krijg, afgelopen vrijdag vraagt de IB'er nog aan mij om de ortho te overwegen (wat ik ook heb toegezegd) en nu zet de directeur mij zomaar aan de kant en schakelt haar zelf in."

Ik ga er dus van uit dat er een orthopedagoog wordt ingeschakeld en dat je daar een probleem mee hebt.

Emma:"Daar [orthopedagoog M L] hebben ze mijn handtekening voor nodig."
Nee dus. Zie #27

Zet je gelijk even aan de kant. Je hebt het niet. Maar zelfs in situaties dat ouders wel gelijk hebben, is het verdomd lastig om op school dat gelijk te krijgen. Stampvoeten helpt niet.

Emma "Het gaat nu om observatie. Kijken of ze met wat extra hulpmiddelen hem beter aan het werk krijgen en dat hij de taken af krijgt, minder droomt/om zich heen kijkt."
Daar hebben ze jouw toestemming niet voor nodig. Het is fijn dat de school je vooraf informeert (zelfs dat hoeft niet).

Emma "De wet geeft niets aan over wel/geen toestemming en wat de school mag doen."

Dat doet de wet als geheel (totaal van relevante wetgeving) wel. Dat begint al in de grondwet art 23, waar je kunt lezen dat de vrijheid van onderwijs van onderwijsgevenden is (het geven van onderwijs is vrij) terwijl er over ontvangers of hun ouders niets wordt gezegd.
Onderwijs is ingericht als een kerk. Het bestuur is het bevoegd gezag. De overheid doet zaken met het bestuur. Samen houden ze het volk binnen de hekken (leerplichthandhaving). Overheid en schoolbestuur bemoeien zich nauwelijks met elkaar, behalve als het over geld gaat.

In de wet en in folderteksten van de overheid vind je overal teksten als "naar het oordeel van de school/bevoegd gezag" of "de xxxprocedure van de school is leidend"

Er zijn geen onderwijswetten waar leerlingen en ouders rechten aan kunnen ontlenen. Er kan wel geleend worden van andere wetten, bijvoorbeeld die uit de gezondheidszorg (Wgbo) en privacy (WBP).

Emma "De wet geeft aan dat de school hulp moet bieden en in welke vorm dat kan."
Dat klopt. De overheid schrijft niks voor (behalve kwaliteitsregels, er moet controle van de voortgang zijn). De school mag het zelf weten. De school is de baas (het bevoegd gezag).

Emma:"Er is wettelijk gezien niets geregeld over dat de school de ortho in kan schakelen zonder toestemming."
Hier draai je de zaken om. De school mag alles tenzij het verboden is. Zolang het onderwijs is en geen zorg, zolang het om ondersteuning van de leerkracht gaat, mag de school onbeperkt de gang gaan.
Om scholen hierin nog meer ruimte te geven is in de wet PassendOnderwijs het begrip leerlingzorg vervangen door leerlingondersteuning.

"Dat is een grijs gebied. Dat heb ik al uit laten zoeken."
Nou ja, grijs. Volkomen blanco. Ik herhaal het nog maar eens: in Nederlandse wetgeving mbt onderwijs is niets opgenomen waar onderwijsontvangers rechten aan kunnen ontlenen. Zelfs het recht op onderwijs zul je niet in de wet terug vinden.

Zie ook Het rapport Ouders als partners van de Onderwijsraad.

Tegelijkertijd vind ik dat jij wel erg veel verwacht. Alsof je het onderwijs per maand geheel naar je eigen smaak in zou kunnen richten en de school zich daar maar naar zou moeten voegen.
Als je dat wil moet je niet bij het gesubsidieerdeonderwijs zijn.

Ga naar een particuliere school. Daar is meer te kiezen (als je maar betaalt),
24 jaar geleden werden ouders die die keuze maakten voor hun leerplichtige kinderen nog actief vervolgd. Dat is gelukkig al veranderd. Profiteer.

je moeder en kinderen wegbrengen - praktisch probleem?

In een eerder bericht schrijf je dit:

"Ik ben alleen, werk 4 dagen en mijn moeder zorgt voor de kinderen. Zij is niet in staat om buiten onze wijk de kinderen naar school te brengen."

Je hebt dus blijkbaar meer kinderen en zijn die ouder of jonger?

En waardoor kan je moeder je zoon en/of de rest van de kinderen verder weg naar school brengen? Ze kan zelf zover niet lopen/fietsen of durft niet met kinderen te fietsen? Geen auto tot beschikking?

Zelf denk ik dat het voor je zoon wellicht beter zou kunnen zijn om wel naar een andere school te gaan. Wellicht dat hij dan bij een juf/meester komt die hem wel begrijpt en hem stimuleert. Hij komt dan lekkerder in zijn vel te zitten en zal daardoor meer leren en vooruit gaan. Dat is dan ook nog eens goedkoper dan de externe bijlessen. Wat je daarmee bespaart zou je kunnen gebruiken om ervoor te zorgen dat je moeder je zoon en/of je andere kinderen naar de andere school te krijgen?

M.a.w. denk ik oplossingen, i.p.v. in problemen

zou hij add hebben

misschien kun je hem eens laten onderzoeken?
gr Angela

Emma

"Hij heeft gewoon geen zin."
Dat heb je nu een paar keer geschreven. Ik vraag mij af: waarom gebruik je steeds het woordje 'gewoon'? Bedoel je dat je het 'gewoon' vindt? Of dat je denkt dat er juist geen oplossing voor is? Of iets anders?

"Daarom zie ik de orthopedagoog als symptoombestrijding en niet als oplossing voor mijn kind"
Een orthopedagoog is geen oplossing en ook geen symptoombestrijding. Een orthopedagoog is een deskundige, die de leerkracht van extra inzichten en tips kan voorzien. Van die adviezen kun je vervolgens iets vinden, niet nu al.

"De leerkrachten hebben een hulpvraag"
Precies. Als jij een hulpvraag hebt, zoek jij daar een deskundige bij. Als de school een hulpvraag heeft, dan zoekt de school daar iemand bij. Wacht nou gewoon eerst af wat eruit komt. Het zou je nog wel eens kunnen verrassen, ook positief. En misschien komt er helemaal niets, dat kan natuurlijk ook. Of er komt iets wat je niet bevalt. Dan kun je op dat moment bepalen hoe je je verder opstelt.

Jouw thuisoplossing (bijles, 1-op-1-aandacht) laat zien dat je kind leerbaar is, dat is fijn. Maar je kind zit op een reguliere school met klassikaal onderwijs. De leerkracht heeft niet de ruimte om jouw kind 1-op-1 les te geven. En moet dus op zoek naar een andere manier om jouw kind wat bij te brengen.

Marie

"M.a.w. denk ik oplossingen, i.p.v. in problemen"

Dan moet je eerst wel helder hebben welk probleem er moet worden opgelost. En dat is mij niet duidelijk. Is het probleem dat het kind van Emma te weinig 1-op-1- aandacht krijgt? Is het probleem dat de directeur de suggestie heeft gewekt dat Emma alle regie heeft en dat niet waarmaakt? Is het probleem dat de leerkracht extra deskundigheid inschakelt? Os het probleem dat de leerkracht er niet alleen uitkomt? Is het probleem dat Emma wellicht niet de juiste verwachtingen heeft en daarmee op de stoel van school gaat zitten?

reactie

Hij moet inderdaad over naar groep 4. Dat vindt de school ook.
De school wil wel een orthopedagoog inschakelen voor rekenen in combinatie met alsmaar dromen en taken niet afmaken.

De leerkrachten weten niet meer wat ze moeten doen met hem.
Als ze bij hem blijven staan dan zeggen ze iedere keer dat hij weer verder moet gaan. Zodra ze weglopen dan stopt hij.

Als ik hem er naar vraag, dan zegt hij dat hij geen zin heeft.
Het is voor een groot deel motivatie en geen interesse.
Als het hem wel interesseert, dan doet hij het namelijk wel en kan hij zich goed concentreren.

Dat lost een orthopedagoog m.i. niet op.

reactie

Het probleem is dat hij niet zijn opdracht doet die juf hem geeft. Ze moeten hem iedere keer "wakker maken" omdat hij zit te dromen.
Hij heeft geen zin in leren.
Dat is niet gewoon, maar hiermee bedoel ik dat er geen medisch probleem aan ten grondslag ligt.

Ik kan inderdaad afwachten wat er uit het advies komt, maar dat betekent wel dat ik geen zeggenschap meer heb als ik het met één advies niet eens ben. En dat is mijn probleem.
Als ik zelf een externe othopedagoog inschakel, dan heb ik ook geen inspraak, maar wel in wat ik aan de school terugkoppel.

De leerkrachten hebben een hulpvraag maar ik moet de regie aan school overdragen. Dat vind ik de omgekeerde wereld.

IJsvogeltje - Oplossing m.b.t. vervoer

Ik bedoelde vooral een oplossing te zoeken voor het eventuele vervoersprobleem van de oma.

En natuurlijk heb je gelijk met jouw opmerkingen.

En wij hebben ook ervaringen met een kind dat moeite heeft met leren en leerkrachten die daar niet altijd goed mee om konden gaan. Ik had achteraf graag gezien dat er toen in groep 3 eens iemand was komen kijken. Dat had veel ellende kunnen voorkomen (wilde ze bij 1 juf niet meer naar school) Uiteindelijk heeft het tot groep 6 geduurd voordat ze getest werd en RT kreeg. Maar ja, wisten wij destijds veel. Achteraf gezien hadden we haar of naar de parallelklas moeten doen of een andere school.

positie & open communicatie

Tip: als je met een school te maken hebt, dan zijn twee dingen heel belangrijk: open communicatie en de juiste positie. Een ouder heeft een andere positie dan de school. Jij moet niet op de stoel van school gaan zitten, de school moet niet op jouw stoel gaan zitten. Daar moet je elkaar scherp op houden.

Wat jullie volgens mij nodig hebben, is een gesprek over wie waar over gaat. En wat precies de opdracht aan de orthopedagoog is. Volgens mij zit daar ruis.

ijsvogeltje

Ja, ijsvogeltje, dat is inderdaad het grote probleem hier.
Het gaat mij alleen om het feit dat ik ook gehoord wil worden als ik het niet eens ben met één van de adviezen en daarop inspraak heb.
De school doet niet anders dan niet meewerken en daarom is het vertrouwen in een goede afloop niet groot.

Voor een goede samenwerking en een goed overleg is het geen handige actie geweest van de directeur om de ortho op eigen initiatief in te schakelen.

Ik kan jullie vertellen dat meneer de directeur op zijn vingers is getikt voor deze actie door zijn eigen leidinggevende.
De observatie en het adviesgesprek zijn uitgesteld.
Er komt nu eerst een gesprek.

Bang

Waar ben je eigenlijk bang voor?

bang

Dat mijn kind geschaad wordt door het advies. Het komt in zijn dossier en gaat er nooit meer uit. Zie het andere topic hierover.

De school wilde bv. een timer op zijn bureau zetten en dat zou een averechtse uitwerking hebben gehad. De ortho kan dit ook adviseren.
En de hulp die mijn zoon nodig heeft om te veranderen wordt niet ingezet, er wordt alleen gekeken naar de juf en hoe ze met hem om moeten gaan.

Intrigerende laatste zin

Emma schrijft in je laatste zin "En de hulp die mijn zoon nodig heeft om te veranderen wordt niet ingezet, er wordt alleen gekeken naar de juf en hoe ze met hem om moeten gaan."

Opvallend vind ik de trend die er bij de meeste ouders heerst dat hun kind uniek is met al zijn nukken en eigenaardigheden en dat de juf zich daaraan moet aanpassen. Jij lijkt het om te draaien en wil dat je kind zich aanpast aan de juf. Tot op zekere hoogte moeten alle kinderen dat, dat is onderdeel van opvoeden, dat je je gedraagt zoals iemand anders het wil, ook al wil jij misschien iets anders.

Maar zou jij het niet kunnen omdraaien en hopen dat de hulp die nu wordt ingeschakeld ervoor zorgt dat de juf met jouw kind kan omgaan zonder dat jouw kind hoeft te veranderen? Misschien heeft de juf aan een paar tips genoeg om je zoontje bij de les te houden en hoeft je zoon zich niet afgewezen te voelen over hoe hij nu is.

Ja, dat zou inderdaad kunnen. Dat juf een paar tips krijgt zodat ze hem bij de les kan houden. Tot op heden heeft niets gewerkt en ze hebben al aardig wat geprobeerd. De orthopedagoog heeft tijdens ons kennismakingsgesprek ook nog wat dingen aangedragen, maar dat was meer gericht op minder sommen laten maken of even een pauze tussendoor. Wat er is geprobeerd, zou de ortho ook inzetten en dat hoeft dus niet meer want dat werkt niet.

Mijn zoon heeft een motivatieprobleem en gaat tijdens de les aan zijn speelgoed denken en wat hij straks allemaal gaat doen.
Of als juf iets vertelt, bv. over haar hondje of over een telefoon die gevallen is, dan blijft hij daarbij hangen (in zijn hoofd) en krijgt niets meer mee.

Mijns inziens is een kindercoach geen slecht idee.

veranderen?

Inderdaad, het woord 'veranderen' is interessant.

Jouw zoon functioneert op dit moment duidelijk niet gemiddeld. De standaard gebruiksaanwijzing lijkt bij hem niet goed te werken, zeker niet op school. Vaak wordt dan geroepen: er is iets met het kind, kind moet maar naar een psychiater (oid). Met het idee dat een pilletje of therapie het kind gaat veranderen, zodat daarna de standaard gebruiksaanwijzing wel werkt.

Maar zo werkt het niet.

Wat je (lees: de school) nodig heeft, is een aangepaste gebruiksaanwijzing. Niet meer en niet minder. Maar die gebruiksaanwijzing heb je er bij de geboorte niet bij gekregen. Het is een zoektocht; wat werkt wel en wat werkt niet bij dit kind? Uit ervaring weet ik dat dat wel een paar jaar kan duren voordat je de gebruiksaanwijzing precies te pakken hebt. En dan komt je kind n de puberteit en blijkt er weer een aangepaste gebruiksaanwijzing nodig te zijn.

Een orthopedagoog is er niet om jouw kind te veranderen, dat kan hij helemaal niet, dat kan niemand. Hij kan wel meedenken over de gebruiksaanwijzing voor jouw kind. Je kind is nog heel jong, zit pas in groep 3, jullie hebben pas een paar maanden 'ervaring' kunnen opdoen met een echte les-situatie. De school zal de komende tijd dingen moeten gaan uitproberen. En of dat gaat helpen, dat weet je niet van te voren. Daar komen jullie alleen maar achter door het te proberen.

Misschien blijkt je kind zich vreselijk te vervelen op school en is hij juist gebaat bij extra uitdaging. Misschien heeft hij een andere manier van instructie nodig. Of wat dan ook maar. ik zou op voorhand niets uitsluiten.

Door een andere benadering kan je kind 'veranderen'. Op deze leeftijd moeten de meeste aanpassingen uit de omgeving komen. Hoe ouder je kind wordt, hoe meer hij zelf in de hand heeft.

Maar ik proef toch vooral een enorm gebrek aan vertrouwen in de school. En dat heeft als risico dat ook jij je niet beperkt tot jouw eigen 'positie'. Dat jij je bijvoorbeeld gaat bemoeien met de manier waarop de leerkracht de klas organiseert.

belang van het kind

Zullen we even uit de Lavell discussie over rechten van ouders en regels van scholen enzo gaan en weer even focussen op je kind? Ik vind ook dat je er erg negatief instaat en ben het eens met tijgeroog en anderen. Zo slecht is het juist niet om een orthopedagoog even verder te laten kijken. Blijkbaar was er toch in groep 2 ook al sprake van zeg je nu? (maar hield je het toen nog wel tegen). Het lijkt er op dat de leerkrachten toch iets meer zien dan alleen die twee maanden achterstand in rekenen. Leerkrachten kunnen erg ervaren zijn, ze zien ieder jaar weer veel kinderen, en kunnen daarom (soms) meer opmerken dan jij ziet of wilt/kunt zien. Je hebt als ouder nu eenmaal minder vergelijkingsmateriaal. Daarnaast wil je natuurlijk als ouder liever niet dat er iets met je kind is. Laat die orthopedagoog gewoon een paar keer observeren. Stel dat er echt meer aan de hand is: dan kun je het niet vroeg genoeg aanpakken, en is rekenbijles misschien niet de weg of niet genoeg. En als er daadwerkelijk niets meer achter zit, dan blijf je die bijles gewoon doen, toch niets verloren dan?

Wat mij opvalt

Heb de hele discussie diagonaal gelezen en wat mij opvalt is dat jij het kennelijk acceptabel vindt dat je kind "gewoon geen zin" heeft in school. Nu is het nog maar een jong en speels kind maar wil je er dan in berusten? Je hebt kort door de bocht twee opties: of hij maakt maar zin en gaat door naar groep 4 of hij mag geen zin hebben en zal nog meer achterstand oplopen.
Verder ga je er van uit dat hij "gewoon" geen zin heeft. Hoe weet je dat? Wanneer ik jouw beschrijving van je kind lees zou het me helemaal niet verbazen als hij ADD zou hebben. Juist door het inschakelen van een ortho nu zou je dat kunnen laten uitzoeken. Een kind met ADD is namelijk niet zo gebaat bij de vormen van bijles die je nu biedt aan je kind. Je zegt dat je bang bent dat school je kind schaadt als je ze hun gang laat gaan. Ik denk dat jij misschien zelf je kind schaadt door het nu niet de mogelijkheid te geven het door school te laten observeren en op basis daarvan mogelijk verder te testen.

Steek onder water, belediging en slecht lezen.

Stenna"Zullen we even uit de Lavell discussie over rechten van ouders en regels van scholen enzo gaan en weer even focussen op je kind? "
Je lijkt wel een verpleegster (zullen we even gaan plassen).
Je steek onder water naar mij en je suggestie slaat ondertussen de plank volledig mis. Je impliceert bovenop alles ook nog eens dat Emma niet in het belang van haar kind wil handelen en je geeft er blijk van de discussie niet gelezen te hebben (of misschien begrijp je het niet)

Emma heeft moeite met het verlies van zeggenschap op school.
Haar vraag is werkelijk: wie heeft het voor het zeggen? Wie beslist?
Dat gaat over rechten.

Stenna"Laat die orthopedagoog gewoon een paar keer observeren. Stel dat er echt meer aan de hand is: "
Lees je bij. De orthopedagoog was niet van plan om iets over het kind te zeggen, maar om tips te geven aan de leerkrachten. Sinds de wet PassendOnderwijs wordt er in het onderwijs niet meer met (para)medische diagnoses gewerkt.

Overigens wek je de suggestie dat een diagnostisch onderzoek een gesloten antwoord kan geven alsof het om een zwangerschapstest gaat. Dat is niet waar. Wie kijkt ziet altijd wel wat. Juist om die reden mag er in het onderwijs niet meer met diagnoses gewerkt worden. Dat levert meer kwaal op dan soelaas.

Kindercoach?

@Emma, waarom heb je wel vertrouwen in een kindercoach maar niet in orthopedagoog?
De bevinden belanden in het dossier, dus ook de aantekeningen van de kindercoach.
Kindercoach is een cursus. Elk persoon kan zo'n cursus gevolgd hebben, een ortho dus ook.
Degene die je kind observeert, dient vooral open te staan voor de signalen van je kind.

Soms ligt de oplossing simpel in de wisseling van een klas, of de aanwezigheid van een vriendje waar hij zich aan ophaalt of een moeilijker rekenboek. In dat laatste geval is een IQ-test wenselijk om te begrijpen wat er door zijn hoofd gaat.

----
Als je de touwtjes in eigen handen wenst te houden, kan je uitwijken naar een vrijgevestigde orthopedagoog of kinderpsychiater voor een IQ-test. De laatste kan ook een persoonlijkheidsonderzoek afnemen. De uitkomst blijft dan tussen jullie.

Wanneer de uitkomst is dat je kind geen stoornis heeft, kan je dat gebruiken om de school duidelijk te maken dat ze het niet in die hoek moeten zoeken. Komt er wel een stoornis uit, dan kan je samen met de behandelaar en met school werken aan passende hulp.

-----
Ps. Zelf heb ik een hsp-kind. Na het lezen van een lijst met punten op de website van opdi-zodrenthe, Met name de fysische elementen als overgevoelig voor wasmiddel en geluid. Een hsp-er hoeft niet bij voorbaat emotioneel te zijn .
Niet dat daarna de oplossing voor het probleem 'werkhouding' uit de hoge hoofd vloog, maar het leerde mij mijn kind te begrijpen. Het dagdromen en niet door werken, klinkt mij ook bekend in de oren.
Ik denk dat een onderzoek bij een vrijgevestigde je antwoorden kan geven op de vragen waar je mee zit. Wij waren zo doende verbaasd te horen hoe hoog het IQ was. Maar ook dat kind die dame vertelde het op school niet leuk te hebben maar dat ons niet kon vertellen?! Iets oudere kinderen voelen goed aan wat ouders eigenlijk niet graag horen.

------
Je kind zit pas in groep 3, ik hoop dat hij wel met plezier naar die school gaat. De school ligt in de buurt maar past de methode bij hem? En voelt hij zich welkom?
Oef, nog meer vragen nog meer onduidelijkheden. Het maakt het ouderschap, als je kind geen standaard leerling is, niet eenvoudiger.

wat is het probleem nu eigenlijk?

Ik zie het probleem niet zo. De school laat een orthopedagoog een keer observeren, prima toch. Het is geen onderzoek, je kind heeft niet direct een stempeltje. Liever een school die uit zichzelf wat onderneemt dan andersom hoor, echt! Wij hebben al eens de ervaring gehad dat een kind ergens 3 maanden mee achterliep (3 maanden niks -echt niks- uitgevoerd) en dat we daar zelf achter moesten komen. En dan krijg je een hoop gezucht en gesteun van leerkrachten die speciaal voor jouw kind aan het werk moeten om de achterstand weer in te halen, m.a.w. ik ben een lastige ouder. Dat is ook alles hoor.

En dat je zoon 'gewoon' geen zin heeft, is denk ik niet zo gewoon. De meeste kinderen in groep 3 vinden het reuzeleuk om te leren lezen, schrijven en rekenen. Lijkt me op zich niet verkeerd als daar eens naar gekeken wordt. En wat is het verschil tussen een orthopedagoog en een kindercoach nu eigenlijk?

dus.... (ot)

het is druk, terwijl ik typte waren veel mensen mij voor....

Lastig

Ik herken je gevoel Emma. De school zit met een probleem: ze krijgen jouw zoon niet aan de gang.
Herkenbaar, ik heb het ook meegemaakt. Dat gevoel, dat van alles ingeschakeld wordt omdat er van alles aan de hand zou zijn. Externe experts kijken naar de klas en het blijkt dat je andere kind 'raar' gedrag vertoont. En ga zo maar verder. Ik ben nu drie jaar verder: kinderen zijn naar een andere school gegaan. Dat is heel goed gegaan. Maar of mijn zoon daar nu ineens wel motivatie heeft gekregen..... Ja, de eerste drie maanden omdat alles nieuw was maar daarna was het weer zoals voorheen.
Achteraf zou ik, ondanks het gevoel van slechte behandeling door de oude school, toch beter hebben kunnen blijven. Dan had ik mijn zoon een leerzame les kunnen meegeven: niet alles is altijd leuk in het leven en sommige dingen moeten nou eenmaal. PUNT
Nu dat ik het schrijf merk ik dat de pijnlijke randjes inmiddels verdwenen zijn want mij zoon zat werkelijk aan de grond en ik had toen echt het gevoel geen kant op te kunnen. Zo zie je maar, het loopt ooit gek in het leven. Maar laat je niet teveel leiden door je eigen emoties. Schenk de school je vertrouwen!

Tja Lavell

tjonge wat een aggressieve reactie. Heb ik een gevoelig punt geraakt?
Dat was dan ook geen steek onderwater maar gewoon bovengronds. Zal allemaal best hoor, erg interessant jouw stokpaardje over altijd foute scholen en ouders die hun rechten niet kennen, maar wat win je nu eigenlijk als je op jouw manier op je strepen gaat staan of zo'n soort rechtstrijd met school wint? Gaat het dan goed met je kind, daarna?
Ik had een andere interpretatie van de hulpvraag hier, na alles gelezen te hebben, nl dat het om het belang van het kind ging. Misschien interpreteert jij de vraag op jouw manier, gestuurd door jouw favoriete onderwerp, en ik op mijn manier, wellicht binnen mijn oogkleppen. Ook als dat laatste waar is vind ik dat het eigenlijk om dat kind zou moeten gaan, niet om ouders die hun gelijk tegenover de school moeten halen (nogmaals: ik interpreteer de vraag ook niet zo).

De andere steken over planken, verpleegsters, niet lezen en dom zijn negeer ik maar want kinderachtig.

Dan leg ik het gewoon nog een keer uit

Weet je Stenna, ik word niet graag beledigd of gediskwalificeerd.
Al helemaal niet met een vluchtigheid die hardnekkig mij zaken in de schoenen schuift die ik juist niet beweerd heb. Ik probeer bovendien iets duidelijk te maken dat in het belang is van alle ouders met schoolgaande kinderen. Omdat jij er nu opnieuw iets van maakt dat ik juist niet heb gezegd, leg ik het nog een keer uit.

Stenna "erg interessant jouw stokpaardje over altijd foute scholen en ouders die hun rechten niet kennen,"

Ik zeg nergens dat scholen de rechten van ouders niet kennen. Ik schrijf dat ouders ( en leerlingen) geen rechten hebben. (Voor de zoveelste keer: lees ook Ouders als Partners van de Onderwijsraad).
Dat is belangrijk om te weten. Daarmee kun je je positie beter bepalen. Zie ook wat IJsvogeltje schrijft over posities. De meeste conflicten komen voort uit verkeerde verwachtingen en onduidelijkheid over postities.

Stenna "maar wat win je nu eigenlijk als je op jouw manier op je strepen gaat staan of zo'n soort rechtstrijd met school wint? "
Doe je het weer. Ik propageer nergens "op je strepen staan".
Emma is een rechtenstrijd begonnen. Lees het draadje. Nu heeft ze ruzie.
Emma wil zeggenschap op school bij het onderwijs van haar kind. Die zeggenschap heeft ze niet. Dat is wat ik zeg.

Stenna "De andere steken over planken, verpleegsters, niet lezen en dom zijn negeer ik maar want kinderachtig."
Zo kom je er niet mee weg. Ik heb trouwens niets beweerd over jouw geestelijke vermogens. Maar als je van mij een diagnose wil dan wil ik die best wel geven: ik denk dat je interpretatie gestuurd wordt door vooringenomenheid: de wens is de vader van de gedachte.

Je wil graag dat ouders wel rechten hebben op school. Je wil graag dat het onderwijs is ingericht om het belang van het (individuele!) kind. Met die bril op lees je en zeg je dingen als "vind ik dat het eigenlijk om dat kind zou moeten "

Dat is vooral een demagogische uitspraak. Wie kan er nou tegen zijn? Maar lieverkoekjes worden nu eenmaal niet gebakken. Onderwijs is georganiseerd voor en door onderwijsgevers.
Onderwijsontvangers komen in de vergelijking niet voor.

Ben ik zo duidelijk genoeg?

Nou niet emotioneel worden en allerlei beelden voor je zien van scholen die kinderen onderdrukken en ouders aan de kant zetten. De wereld is niet zwart wit. De meeste ouders en leerlingen merken niks van de wat archaïsche organisatievorm (al is verlofbeleid er een goed voorbeeld van).
Maar als op de man af de vraag boven komt wie er bepaalt wat er in het belang van het kind is op school, dan is de positie helder: dat doet school.

Als Emma dat geweten had dan was ze beslist anders met de kwestie omgegaan.
Op je strepen staan helpt niet. Met respect voor de positie van de school (op school is de school de baas) het samen eens worden (maar daar dan ook wel formele verslagjes van hebben) kan wel.
Dat wordt nooit wat je als ouders het liefste zou willen maar wel meestal een acceptabel compromis.
En anders moet je een andere school zoeken die wel wil bieden wat je zoekt.