Rijke kinderen veel vaker naar vwo

Nou p

Natuurlijk zijn er ouders die gewoon om hun eigen imago niet kunnen verdragen dat Felix-Alexandertje niet naar het gymnasium zou gaan. En andere ouders die denken dat je verplicht bent om die hulp te regelen als je dat kunt betalen omdat het je kind is. Ik denk zelf echter dat de meeste ouders gewoon realistisch zijn en inzien dat je kind veel betere kansen heeft in deze steeds ongelijkere en harder wordende maatschappij als hij/zij hogergeschoold is. Zo simpel is het tegenwoordig. Er loopt een haarscherpe breuklijn door de samenleving en jouw kind MOET aan de goeie kant terechtkomen. Alle andere redenen vallen daarbij een beetje in het niet.

Fabeltje

'Ik denk zelf echter dat de meeste ouders gewoon realistisch zijn en inzien dat je kind veel betere kansen heeft in deze steeds ongelijkere en harder wordende maatschappij als hij/zij hogergeschoold is.
Met een HBO maatschappelijke dienstverlening of een masters in frans zijn je kansen echt niet beter dan met een opleiding voor electro-monteur.
Mijn broertje met HAVO/MBO had na vier jaar én geen studieschuld én een baan waardoor hij op veel jongere leeftijd ging verdienen. Niet zoveel, maar daardoor kon hij wel een huis kopen met extra subsidie. Baan verdiende in de loop van de tijd beter, huis werd goed verkocht, geen studieschuld om af te betalen.
Kortom, hij zat er rond zijn veertigste rianter bij dan ik met een universitaire opleiding in een sector waarin geld verdienen niet het hoogste doel is.

Op dit moment is de oplopende werkloosheid onder hoogopgeleiden een groot probleem aan het worden. Zij hebben dan ook nog een zware studieschuld om hun nek hangen.

Wel zijn de mogelijkheden om later te veranderen van werksoort groter als je gewend bent om te leren, je kunt gemakkelijker om- of bijscholen en dat is in deze snel veranderende tijd wel weer een belangrijk voordeel.

Maar vooralsnog zou het motto eerder moeten zijn: kies techniek, maakt niet uit op welk niveau, als je goede kansen wilt hebben op de arbeidsmarkt.

Tsjor

Huiswerk

Ik verbaas me over al die fanatieke ouders die zich helemaal storten op het huiswerk van hun kinderen.... Wie z'n school is het nu eigenlijk?!
Maar goed, vandaar dat mijn kinderen ook op het VMBO zitten natuurlijk; ik laat ze hun huiswerk helemaal zelf regelen ....

Mar42 (o.t.)

Als ik me er niet (een beetje) mee zou bemoeien is het niet ondenkbaar dat mijn bovengemiddeld slimme dochter met cito van 549 op termijn ook een of twee treetjes lager zou uitkomen. Ik ga haar niet door het vwo heen sleuren, maar ik zou het mezelf kwalijk nemen als ze zou afstromen en ik er helemaal niets aan heb gedaan.

Organisatie

De organisatie van de school en de lessen is veel complexer geworden voor leerkrachten en leerlingen. Die complexiteit kan voor veel kinderen een hindernis zijn. Afstromen zou zonde zijn want daar zijn precies dezelfde organisatorische vragen en lessituaties.

Even voor de duidelijkheid p

' Ik heb nu wat gesprekjes gehad met andere ouders en ze gaven zelf ook wel toe dat ze veel hebben rondgezocht om hun kind te helpen. Je krijgt ook wel vaak te horen dat het duur is maar ja, je doet toch wel alles voor je kind? '

Begrijp ik goed dat jij het raar vindt dat mensen het beste willen voor hun kind en de middelen die ze hebben daarvoor gebruiken?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Psies

Hij moet het zelf doen, maar hij kan het niet alleen...

En met lanterfanteren op de Havo terecht komen en daar zo verder gaan gaat 'm ook niet helpen. Al was het maar dat daar inderdaad ook gepland etc. moet worden.

Inderdaad helpen

Ik vind school nu niet veel complexer dan vroeger hoewel me wel opvalt dat ze meer werkstukken en dergelijke moeten maken. Daarentegen hoeven ze veel minder uit hun hoofd te leren. Maar goed ik probeer ze wel gewoon die school door te slepen. Ik heb inderdaad het liefst dat ze VWO doen en als dat wel mogelijk is met bijlessen en andere hulp dan doen we het op die manier. Daarna kunnen ze dan elke opleiding volgen die ze willen en zijn ze niet begrensd door hun vooropleiding.

Ik ben me er wel van bewust dat dit soort dingen veel makkelijker zijn als je wat geld te besteden hebt en zelf ook redelijk met het schoolsysteem bekend bent.

Toen we nog in Nederland woonden kwam al het school werk en al het geregel voor het school op mij neer. Mijn man spreekt niet alleen vrij slecht Nederlands maar is ook niet goed genoeg bekend met alles rondom de school. Als je twee van zulke ouders hebt dan sta je als kind al op achterstand. Niet alleen omdat de ouders je praktisch gezien weinig kunnen helpen met huiswerk en dergelijke maar ook omdat ze het systeem niet goed genoeg kennen om de juiste ingang te vinden. Pushen voor een hoger schooladvies of alle scholen in de stad aflopen voor net die ene school die jouw kind wil accepteren gaat nou eenmaal makkelijker als je bekend bent met het systeem.

Mijn jongste dochter krijgt bijles in een paar vakken. Ze zou het zonder misschien ook net redden maar met is makkelijker. Dat kost mij 50 euro per week voor 3 uur. Dat moet je ook maar net op kunnen brengen. Het is dan ook nog eens zwart en niet via een officieel instituut want dan liggen de prijzen nog hoger. Daarmee creëer je dus wel een klassenmaatschappij.

Thuiscultuur, daar zit het verschil

Allereerst: ik ben wel benieuwd naar de stukken van het ministerie waarop het artikel gebaseerd is. Vooral naar de bewering 'dat het minder wordt'.
Ik heb het niet kunnen vinden, maar het is niet moeilijk om een optimistisch verhaal te maken van een - al decennia durende en na de jaren 60 toenemende - trend.
Ten eerste: in de jaren '60 (voor de mammoetwet) was er het standsonderwijs. Dat deelde gewoon in op de positie van je ouders.
Sinds de mammoetwet is dat officieel niet meer aan de hand, maar vergis je niet: gewoontes houden lang stand.
Bovendien is er sinds de jaren '90 een trend die opnieuw standsonderwijs in de hand werkt. De VN noemde ons onderwijs tien jaar geleden al discriminatoir.
De invoering van de wet Passend onderwijs, geeft daaraan een nieuwe zet.
Het ontwikkelingsperspectief.
Dat is primair bedoeld voor kinderen met een handicap, maar nu al is te zien dat scholen dat ook op 'gewone' kinderen toepassen: van kinderen van hoog opgeleide ouders wordt meer verwacht en ze krijgen meer kansen.
Hoe je dan toch een positief verhaal kunt maken ligt besloten in de gekozen grens. Rijk is meer verdienen dan 68:000 euro per jaar.
Begrijp me niet verkeerd, het is geen kattenpis maar het gaat om het gezinsinkomen. Om tweeverdieners. Een verpleegster en een monteur. Een leerkracht en een pedagogisch medewerker. Het hoofd schoonmaak en zijn schoonmakende vriendin.
Ieder zitten ze onder de grens van 'rijk' en bevinden ze zich in die sociale groep, maar samen zijn ze 'rijk'.
Door gezinsinkomen te tellen en door de toename van het fenomeen tweeverdiener, wordt de groep 'rijken' meer diffuus. Er zitten ook lager geschoolden bij, ook mensen uit gewone beroepen.
En feitelijk: Ja, er gaan meer leerlingen naar het havo/vwo.
In mijn ogen is dat maar een schijnverschuiving. Het is op geen enkele manier een 'bewijs' voor het succesvol gelijkwaardig toegankelijk maken van onderwijs.
Dat is het niet en dat wordt het steeds minder.
mar42 schrijft:"Ik verbaas me over al die fanatieke ouders die zich helemaal storten op het huiswerk van hun kinderen.... Wie z'n school is het nu eigenlijk?! "
Daar zit het echte verschil.
Scholen van vandaag, vooral het voortgezet onderwijs maar ook steeds meer het bo, rekenen op inzet van de ouders.
De minister noemt dat verhullend 'ouderparticipatie' en heeft het dan over zitting nemen in de MR of de schoolwas doen, maar in werkelijkheid gaat het over thuis aandacht besteden aan schoolvaardigheden.
Er loopt sinds jaar een dag een niet helemaal harde, maar toch redelijk duidelijke scheidslijn in thuiscultuur tav school.
'Gewone' mensen gaan uit van een alwetende school aan wie je alles over moet laten. Scholen, zeker basisscholen, gebruiken vaak ook dergelijke teksten in hun schoolgids (help maar niet met rekenen, dat is zo anders dan u gewend bent).
'Rijke' mensen (en dat gaat niet over geld), zijn van huis uit gewend om opvoeding als het veel bredere 'educatie' op te vatten. Inclusief toezien op taalgebruik, spelling, rekenvaardigheden, talen, muziek, sport, algemene ontwikkeling.
Scholing is in die opvatting een resultaat van educatie. In die opvatting hoort ook helpen met huiswerk (overhoren, agendabeheer, inzicht in hoe je ervoor staat).
Vanzelfsprekend hebben ouders die zelf gestudeerd hebben, het daarmee makkelijker dan ouders die alleen maar lagere school of een halve vo opleiding hebben gedaan.
Ouders die gestudeerd hebben zijn ouders met studie-ervaring die eerder zien wat er mis gaat, beter weten wat van belang is en beter voor kunnen doen hoe het moet.
Dat gaat geheel automatisch en zonder nadenken en bovendien op dezelfde manier waarop de meeste ouders toezien op hun kind dat ze schoon en gewassen naar school gaan.
Daar zegt niemand 'wiens school is het eigenlijk?' Dat wordt door vrijwel iedereen als een taak van de ouders gezien.
Een verschil in opvatting van taken dus.
Ik heb geen strak omlijnde mening over wat precies wiens taak zou moeten zijn. Ondertussen geldt wel steeds vaker dat scholen vinden dat toezien op het huiswerk, zitten de schoolboeken in de tas, is het werkstuk af, hoe is de planning, tot de taken van de ouders horen.
Nog sterker: de manier waarop huiswerk door scholen/leerkrachten wordt uitgedeeld, impliceert niet zelden dat zelfs de gezinsplanning daarop moet worden afgestemd. Geen familie uitje voorafgaand aan de proefwerkweek. Geen uitgebreide kerstvakantie als in januari de grote werkstukken moeten worden ingeleverd.
Nou ja, tenzij je een huiswerkinstituut kunt betalen natuurlijk.
En dan, niet onbelangrijk, het maakt nogal verschil of je bij problemen op school afhankelijk bent van onderhandelingen met school, of dat je dat allemaal links kunt laten liggen en je desnoods via het particulier onderwijs van dat gedoe kunt ontslaan.
Een concreet voorbeeld daarvan: doorstromen van vmbo naar havo is niet eenvoudig. Maar op een particuliere school kan dat heel makkelijk.
Groet,
Miriam Lavell

En nog een klappie erbij: familiecultuur

Ik kom uit een familie (beide zijden) van 'opgestudeerden'. Alles van mijn generatie aan neven en nichten heeft iets gestudeerd, al dan niet succesvol Voor mij is dat de norm, als in 'normaal'. Als je aan kinderen begint zeg maar, ben je tot hun 25e onder de pannen met school-gedoe
Als ik om me heen kijk, zie ik dat dat een (groot) verschil maakt. Ik heb twee vriendinnen uit een arbeidersmilieu, waar 'LTS' al 'doorleren' betekende. Als je niet op je 14e de fabriek of de linnenkamer inging, had je gestudeerd. Beiden een dochter die het heel goed deed in de brugklas, geen cijfers onder de 8. Dus hop, naar 2 havo. Eén van hen struikelde na de 2e: ze vond het moeilijk dat de 8+ veranderd was in een magere 7 en kreeg alleen maar te horen dat al dat leren nergens voor nodig was. De andere dochter (van andere vriendin) zette door. Rondde de havo af en daarna het HBO. En ze ligt dus buiten de familie. Elke verjaardag afgezeken worden over studenten-en-opvreters-en-maar-doorleren-op-mijn-kosten door je ooms die kromlopen van het harde werken gaat niet in je koude kleren zitten. Met een soort minachting bejegend worden (ach ja, snotneus die niet weet wat werken is) is niet altijd leuk. Nooit eens kunnen vertellen over je studieperikelen (nou, dan stop je er toch mee), geen aansluiting meer hebben met je nichten en neven (leeftijdsgenoten) omdat zij besloten hebben dat jij je te goed voelt: niet leuk.
En de andere kant is net zo waar: weinig aansluiting hebben met je studiegenoten, omdat die uit andere milieus komen. Die gaan wel gewoon op wintersport en gezellig lunchen en theetjes drinken, waar jij dus allemaal geen geld voor hebt. En het zal allemaal wel goed komen hoor, maar ik heb me eigenlijk nooit zo gerealiseerd hoe dat van invloed is.

Tirza

Tirza

Je beschrijft mijn verhaal.

Ik ben nu 40. Ik was de enige in het arbeidsgezin en -familie en een van de weinigen die ging studeren. Ik had een MBO-vriendje uit een arbeidersgezin. En nergens voelde ik me thuis: niet in mijn gezin (mijn vader ergerde zich dood aan mijn studiebollerigheid), niet in mijn dorp, niet in de wereld van mijn vriendje maar ook niet op het atheneum of in het studentenleven.

En zelfs nu heb ik het er lastig mee. Een groot aantal vriendinnen hebben gestudeerd en komen uit families dat dat vanzelfsprekend was inclusief wintersport, studententverenigingen, etc. Het is zo'n andere wereld. En aan de andere kant voel ik me ook helemaal niet meer thuis in mijn oude dorpje en de vriendinnen van toen. Je kunt het meisje wel uit het dorp halen maar het dorp niet uit het meisje... zo voelt het voor mij. Ondanks baan, inkomen, wintersport, etc voel ik me nog steeds vaak dat meisje uit het dorpje. En ik vind het steeds meer bijzonder dat ik WEL ben gaan studeren. Het was zoveel makkelijker geweest voor mij (virendjes, vader, dorp) om niet te gaan studeren en gewoon naar de PABO te gaan ofzo.

En dat is nou juist zo jammer

Er wordt niet meer naar de behoefte van het kind gekeken... én wat bij het kind past. Je kan van nature zeer intelligent zijn, maar graag praktisch bezig willen zijn. Je kunt van nature meer moeite hebben met leren, maar koste wat kost iets willen bereiken. Je kunt het leuk vinden om met cijfers bezig te zijn (boekhouder), maar totaal geen behoefte hebben om leiding te geven, vergaderingen te leiden (fin.manager). Je kunt heel intelligent zijn en goed kunnen leren, maar totaal niet in het studentenplaatje passen en alles wat daar moet, ook op sociaal gebied. Een gymnasium opleiding is prima als je er de hersens voor hebt, maar je moet ook de motivatie hebben... Én niet geheel onbelangrijk, je moet je thuis voelen binnen het gymnasium. Datzelfde geldt voor de universiteit. Is dat jouw manier van studie? Is dat jouw manier van sociaal leven? Voel je je als persoon thuis tussen de studenten? En ben je het type persoon dat op dat niveau kan en wil werken (niet zozeer wbt opgedane kennis, maar als mens).
Een vriendin van mij is een goed voorbeeld, in die zin dat ze naar haar kinderen heeft gekeken en ze heeft laten kiezen wat bij hén past, niet alleen wat theoretisch vwb intelligentie mogelijk zou zijn. Het grappige is dat zij een tweeling heeft, 2 zonen, beiden behoorlijk intelligent. Kwamen met goed resultaat van de bs. Beiden hadden ze een passie voor tekenen en ontwerpen en konden dat ook goed en wilden daar allebei 'later' iets mee doen. Beiden gingen naar het VWO en sloten dat met goed resultaat af. Zoon 1 wilde een universitaire studie gaan volgen als industrieel ontwerper (of hoe dat op de universiteit ook heet). Zijn einddoel was om bij een groot reclamebedrijf te gaan werken en daar de touwtjes in handen te hebben en de boel te leiden op basis van zijn opgedane kennis. Zoon 2 wilde dat helemaaáal niet. Hij wilde juist praktisch en cratief bezig zijn. Hij wilde bij een reclamebedrijf o.i.d. werken, waar hij gewoon zijn creatieve ding kon doen. Niks leidinggeven (was hij soweiso al te verlegen voor), niks als commerciele man op pad om contracten binnen te halen, nee gewoon zijn vak uitoefenen. Hij wilde dus niet naar de uni (zou zich daar ook niet op z'n gemak voelen), wilde gewoon een gedegen MBO4 opleiding volgen om zijn vak te leren en met gelijkgestemden zijn opleiding doen. En vooral ook zich prettig voelen binnen de gemeenschap waar hij zijn opleiding deed. Beiden hebben hun doel bereikt en zijn daar blij mee. Ouders hebben hen beiden gesteund en hun keuzes gerespecteerd. Zijn niet achter zoon 2 aan gegaan, dat hij toch echt naar de uni moest, of HBO opleiding, nee zij hebben gekeken naar het kind.
Ik vind het echt jammer dat sommige kinderen gedrild worden naar studies/opleidingen en uiteindelijk werk, wat niet bij hen past.
Gr. Bibi

Miriam fileert het goed denk ik

Ik denk dat de analyse van Miriam correct is.

Dat is inderdaad het verschil dat ik hier aanschouw. En dat is volgens mij ook wat leerkrachten meenemen in hun schooladvies.
Inkomen heeft daar niet zo heel erg veel mee te maken. Dat is een afgeleide indicator. En zorgt hooguit in de marge voor wat verschil.

Overigens wordt hier dochter door juf aangesproken als ze huiswerk niet af heeft, gymtas vergeten is of te laat is. Maar indirect zal dit ook vast wel beeld geven van hoe wij erin staan. En wat wij aan ondersteuning kunnen bieden.

Bibi

"Er wordt niet meer naar de behoefte van het kind gekeken."
Je schrijft dit alsof het een feit is, een waarheid. Is dat wel zo? Wie kijkt er volgens jou dan niet naar de behoefte van het kind? En als dat dan wel/niet gebeurt, is dat nu zo anders dan vroeger? Op mij komt jouw opmerking vooral over als "andere ouders doen het niet goed - maar ik ben gelukkig verstandiger."

Inderdaad

Klopt RareDruif, maar volgens mij bedoelde Bibi inderdaad wat anders met haar opmerking.
Ik lees ondermeer "Én niet geheel onbelangrijk, je moet je thuis voelen binnen het gymnasium.". Ik krijg van zo'n opmerking eerlijk gezegd wat jeuk. Vroeger was het duidelijk. Op het gymnasium zaten alleen kinderen uit de 'gegoede klasse'. Slimme arbeidskinderen niet "want dat is niet voor ons soort mensen". In 1 of 2 generaties is daar volgens mij behoorlijk wat in veranderd. En dat lijkt mij alleen goed. Maar nog steeds - dat was ook de aanleiding van deze topic - gaan kinderen met hoogopgeleide ouders vaker naar de hoogste schoolniveaus. Ik hoop niet dat Bibi een pleidooi houdt voor 'terug naar vroeger', toen alle maatschappelijke klassen lekker veilig en vertrouwd bij elkaar bleven zitten.

Tjongejonge bibi63

Je bent wel héél erg stellig: er wordt niet meer naar de behoefte van het kind gekeken en wat bij het kind past. Dat is nog al wat.
Er worden per jaar zo'n 180.000 kinderen geboren, dus ga er effe van uit dat er elk jaar zo'n 180.000 uit groep 8 komen rollen. En die hebben allemaal twee ouders, dan zijn 360.000 mensen. En die zijn allemaal verkeerd bezig?
Je moet tegenwoordig in gr 8 al kiezen of je naar de theatermavo of sporthavo wil. En die ouders maar drammen.

Tirza

Thea

Triest eigenlijk he? Dat je zeg maar aan de buitenkant alle kansen hebt gehad en een product bent van mogelijkheden, terwijl de beperking eigenlijk aan de binnenkant zit. Niet leuk.

Tirza

Mooi gezegd!

Tirza

Maar p

Dat moet iedereen toch lekker zelf weten?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ijsvogeltje

Het is zeker niet zo dat alle ouders dat doen. Onzin. Dat zeg ik niet. Maar het is (tegenwoordig!, want 'vroeger' sprong de overheid niet bij) wel een trent: hersens dus doorleren en zo hoog mogelijk, ook al liggen de ambities ergens anders.
Bibi

Eens raredruif

Helemaal met je eens, dat is het nadeel van VMBO. Anderszijds, hoe moet het dan als je het niet lukt om HAVO of hoger te gaan doen?
Bibi

Klopt ijsvogeltje

Indereen moet doen wat hij kan én wat hij wil (indien mogelijk).
Bibi

Tirza

Ik zeg helemaal niet dat alle ouders verkeerd bezig zijn. Maar het is wel een trent.
En je 2e stelling klopt: moeilijke keuzes voor een groep-8'er.
Bibi

Vanzelfsprekend

Ik ben destijds al na een half jaar afgehaakt op de universiteit. Volgens mij had ik het best moeten kunnen, maar ik had geen idee wat en hoe ik het aan moest pakken (na zonder inspanning het vwo gedaan te hebben) en de studierichting trok me niet. Mijn ouders vonden het alternatief (Nederlands) onzinnig en vonden het beter als ik maar gewoon ging werken. Tja, wisten zij veel... Allebei de middelbare school niet afgemaakt, hoewel ik vermoed dat mijn vader een behoorlijk hoog iq heeft. Ik ben benieuwd of het de volgende generatie lukt om als eerste binnen de familie een universitaire studie af te ronden. Ze hebben er volgens mij (ook) de kwaliteiten voor, dus het moet toch een keertje lukken.

Anderszijds tirza

Is er geen enkel bs-kind dat móet kiezen voor een sportklas, theaterklas, vrije school model of wat dan ook. Je kan ook gewoon kiezen voor een gewone scholengemeenschap en daar je ding doen.
Uiteraard hebben kinderen met een niveau onder VMBO-T wel dat probleem: dan moet je na de bs al kiezen voor een zorg, technische, groen of wat doen ook richting. Dat lijkt me best lastig als dat voor het kind allemaal nog vaag is. Overigens was dat 'vroeger' ook al zo: als je niet naar de MAVO over hoger kon, dan ging je naar de LTS, LEAO of huishoudeschool enz.
Bibi

Bibi ot

Dat herken ik niet, dat je na de bs al moet kiezen welke richting je wilt, als je lager uitkomt dan vmbo-T. Alhier zijn er eerst twee algemene jaren. En dat vinden veel leerlingen jammer, want die vinden het knap lastig, twee best theoretische jaren.

De trend is segregatie

Bibi, ik begrijp je nog steeds niet. "Maar het is (tegenwoordig!, want \'vroeger\' sprong de overheid niet bij) wel een trent: "
Hoezo springt de overheid bij?
De trend is dat eenmaal afgestroomde lln niet eenvoudig meer opstromen, dat een misser in een schooljaar de rest van je schoolloopbaan bepaalt, dat een onvoldoende op een kleuterrapport dan al bepaalt wat je uitstroom en doorstroomniveau zal worden.
De trend is bovendien dat vmbo en mbo lln steeds vaker hun opleiding niet kunnen afronden omdat er geen stageplaats is. Dat er in de regio helemaal geen beroepskeuze is: In Zaandam kun je beveiliger worden, in Rotterdam haven arbeider en in Twente weten we het nog niet.
De meeste ouders weten daar helemaal niks van.
Met betrekking tot het onderwerp van deze discussie: de trend is NIET dat scholen meer en meer zich aanpassen aan de doelgroep om gelijke kansen te creëren. In tegendeel. De trend is dat je moet betalen voor passend onderwijs (hoogbegaafden, TTO, sportonderwijs). De trend is segregatie op afkomst (allochtoon/autochtoon), sekse (jongens hebben het moeilijker dan meisjes), opleidingsniveau van de ouders (kinderen van hoog opgeleiden hebben het makkelijker), geld (particuliere scholen schieten de pan uit).
In werkelijkheid zou bijvoorbeeld het verschil in afkomst, thuiscultuur of sekse niet zo'n probleem moeten zijn. Help een handje (allochtoon), leg uit wat er dan precies verwacht wordt van ouders (thuiscultuur), wees duidelijk zonder verborgen boodschappen (jongens). Maar dat gebeurt allemaal niet.
Het is alsof de drempels er expres zijn, onderdeel van de selectie, en alsof ze stiekem steeds een beetje hoger gemaakt worden. Alleen gehaaide ouders/lln hebben dat door.
De trend is dat onderwijs steeds langer duurt en steeds meer kost (kwalificatieplicht, gerommel met stufi).
De trend is dat je, om veilig en betaalbaar boven water te komen, zo vroeg mogelijk moet kiezen en aan die keuze vast moet houden en de opleiding zo snel mogelijk af moet ronden.
Ouders en leerlingen krijgen dat onderweg door.
bibi"hersens dus doorleren en zo hoog mogelijk, ook al liggen de ambities ergens anders."
De trend is dat scholen kinderen verplicht indelen op verwachtingen. Vanaf de kleuterklas al. Dat is expliciet onderdeel van het passend onderwijs. Scholen worden afgerekend op dat wat kinderen bijleren. Een slim kind dat niks bijleert aan harde meetbare vaardigheden omdat ie zich stort op creatieve dinges, levert de school een nadeel op.
De trend is dat je maar één kans hebt en dat is zo snel en goed mogelijk het leerplichtig onderwijs doorlopen en daarna een zo hoog mogelijke vervolgopleiding.
Wat vroeger kon, altijd nog studeren, altijd nog een cursus, een tweede studie, is ernstig beperkt door de veel hogere kosten.
Om bij jouw voorbeeld van die twee jongens te blijven: zonde geld, die opleidingen. Voor reclame heb je helemaal geen opleiding nodig. Zelfs niet voor bureaudirecteur.
Dat wil niet zeggen dat er voor iedereen werk is. In tegendeel zelfs, in deze tijd. Maar ook daar is er geen verschil tussen mensen met of zonder diploma.
Groet,
Miriam Lavell

Bibi

Misschien moet je je toch eerst beter laten informeren voordat je dingen over het vmbo schrijft. Leerlingen op het vmbo kader en basis hebben in de derde klas hun richting techniek, zorg en welzijn, economie of landbouw gekozen, en op de vmbo t is de keuze pas het vierde jaar.
Voor het vmbo t is het dus precies hetzelfde jaar en dezelfde leeftijd als de havo en vwo leerlingen. Voor vmbo kader en basis is het slechts 1 jaar eerder. Gemiddeld zijn de kinderen op kader en basis trouwens ouder dan de vwo en havo kinderen in de derde klas. Dus de leeftijf waarop de kiezen scheelt niet zo veel.

Schuld

"Op dit moment is de oplopende werkloosheid onder hoogopgeleiden een groot probleem aan het worden. Zij hebben dan ook nog een zware studieschuld om hun nek hangen. "

Huh? Hoe kan dat nou? Een hoge schuld heeft toch helemaal geen consequenties? Je kan je toch probleemloos in de schulden steken?

Da's wat Mark en Diederik me voorhouden.
(Misschien moet ik mensen die Diederik heten maar niet meer geloven..)