Rijke kinderen veel vaker naar vwo
"Kinderen van rijke ouders belanden voor het overgrote deel op het havo of vwo. Tegelijk zijn kinderen van goed verdienende ouders veel minder te vinden op het vmbo. Het verschil in opleidingsniveau tussen kinderen van rijke ouders en kinderen van ouders met een lager inkomen wordt wel kleiner. Dat blijkt uit een analyse van cijfers van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap.
Van de kinderen van ouders met een hoger inkomen (minimaal 68.000 euro), die in 2005 zijn begonnen in de brugklas, zat 4 jaar later 29 procent op het vmbo en ruim 44 procent op het vwo. Ter vergelijking: van de kinderen van ouders die jaarlijks minder dan 37047 euro verdienen, gaat 70 procent naar het vmbo en slechts 13 procent naar het vwo.
Ook voor leerlingen met ouders die een bedrag tussen de 37.000 en 68.000 euro verdienen, geldt dat er meer naar het vmbo gaan, dan naar het havo of het vwo.
Volgens een woordvoerster van het ministerie van Onderwijs is er een aantal verklaringen, dat vooral samenhangt met het opleidingsniveau van de ouders. 'We weten dat het opleidingsniveau van de ouders zeer bepalend is voor de leerroutes van kinderen en dat inkomen en opleiding met elkaar samenhangen.''
Bij het verschil speelt volgens het ministerie mee dat hoog opgeleide ouders vaak meer kennis hebben van het onderwijssysteem en beter geïnformeerd zijn. Ook nemen hoger opgeleide ouders een sterkere positie in tegenover scholen en leraren en stimuleren zij hun kinderen meer om ook thuis, spelenderwijs te leren.
Sinds de jaren 60 van de vorige eeuw probeert het ministerie het verschil aan te pakken, bijvoorbeeld door te investeren in de kwaliteit van scholen en de aanpak van taalachterstanden bij jonge kinderen. Die aanpak blijkt succesvol, aangezien het verschil kleiner wordt. Nederland doet het bovendien internationaal gezien goed als het aankomt op het terugdringen van het verschil. Zo blijkt dat het algehele opleidingsniveau is gestegen en dat kinderen van 'arme' ouders vaker een hogere opleiding afmaken.
Elk jaar gaan er meer leerlingen naar het havo en vwo. Bovendien stromen er meer leerlingen het hoger onderwijs binnen. In 1960 besloot slechts 8 procent van de mensen tussen de 18 en 25 jaar naar het hoger onderwijs te gaan, in 2010 was dat 40 procent."
Interessante stof. Het ziet er heel alarmerend uit, maar als je goed tussen de regeltjes doorleest, zie je dat de kloof wel minder wordt.
Hier
Mijn man en ik hebben beiden vwo gedaan en onze kinderen zitten nu ook op vwo. Overigens hebben mijn ouders ambachtsschool en huishoudschool gedaan, en mijn mans ouders hbs en 2 jaar mavo, dus daar ligt die correlatie niet direct.
Laatst begrepen mijn kinderen precies op dezelfde avond allebei hun wiskunde niet (2 gym en 3 ath), ze zaten dus tegenover elkaar aan de eettafel en ik pendelde tussen de ene en de andere zijde van de tafel. 3 uur lang zijn we zo bezig geweest en uiteindelijk snapten ze het allebei (jongste haalde op haar so een 9,6). Ik denk dat veel ouders dit niet kunnen en daar heb je dus al een stuk verklaring. Je hebt nou eenmaal te maken met wat minder goede leraren en de enige oplossing is dan of zelf bijles geven of betaalde bijles regelen en dat laatste is natuurlijk ook weer weg gelegd voor de wat vermogender ouders.
Jongste heeft de volgende dag de hele middag door gebracht met een klasgenootje, om de door haar verworven wijsheid weer door te geven. Vriendinnetjes ouders kunnen haar namelijk niet helpen, die hebben beiden mavo (vriendinnetjes woorden).
Verder denk ik dat de kloof zeker kleiner wordt, mijn moeder vertelt wel eens over vroeger (zij is van '48), dat er helemaal niet gekeken werd hoe goed je kon leren, voor het middelbare school advies, maar naar wat je ouders deden. Zij kwam uit een arbeidersgezin, dus werd het automatisch huishoudschool. Zij had een meisje in de klas van wie de vader een baan met hoog aanzien had en die ging naar het gymnasium, terwijl ze echt ontzettend dom was volgens mijn moeder. Mijn vader moest van de hoofdmeester naar de 7e en 8e klas, doorleren (ambachtsschool!) was niet voor zijn soort mensen en de hoofdmeester weigerde hem aan te melden voor de ambachtsschool. Dat heeft zijn moeder toen maar hoogstpersoonlijk zelf gedaan, hij viel er daarna wel echt buiten in het dorp want hij had "door geleerd".
Mijn zoon had een meisje in de klas van Iraanse afkomst die graag naar het tweetalig vwo wilde, ze had dezelfde cito als een andere klasgenoot van wie de ouders van autochtone afkomst waren en beiden goede banen (universitair niveau) hebben. Uiteindelijk moesten ze een toelatingsgesprek doen ook met de ouders. Rara wie is er niet toegelaten?
Hoezo wordt de kloof kleiner?
In het stuk (in Trouw vandaag een stuk met dezelfde inhoud) wordt beweerd dat het verschil kleiner wordt. Daar had ik dan eigenlijk wel graag cijfers bij gezien, want het is niet het geluid dat ik de laatste jaren gehoord heb. Maar goed, het zou best kunnen natuurlijk.
Groeten,
Temet
Voor een deel is dat toch logisch?
Dat men aangeeft dat hoger opgeleide ouders beter op de hoogte zijn van het onderwijssysteem en dergelijke geloof ik wel, maar het is toch ook domweg zo dat kinderen meestal redelijk op hun ouders lijken? Dus als je hoogopgeleide ouders hebt, dan heb je toch ook best kans dat kinderen van die ouders zo'n opleiding ook aankunnen. En omgekeerd: van ouders die geen hogere opleiding aan konden zullen de kinderen dat waarschijnlijk ook niet zo snel kunnen.
Dit alles met een vette korrel zout natuurlijk, want er zullen erg veel uitzonderingen zijn, maar over het algemeen gesproken is dat toch niet zo raar.
Het verhaal gaat NIET op als je 'slimme' ouders hebt die vanwege allerlei andere redenen dan IQ niet in staat waren een opleiding te volgen. Maar geldt dat nog voor ons? Toen wij jong waren, was het onderwijssysteem al algemeen toegankelijk. Mijn grootouders waren laag opgeleid, mijn ouders konden (met geluk) wel een opleiding volgen, maar voor mijn eigen generatie was er amper sprake meer van dat je niet zou kunnen studeren als je er wel de talenten voor had. Het studiefinancieringsstelsel was een rijkdom vergeleken met nu. Iedereen die het aan kon, kreeg de kans om het ook te proberen, over het algemeen. Wij, de kinderen van dit systeem, die voldoende opleidingskansen hebben gehad, zijn nu de ouders van de volgende generatie. Dus ik denk zeker dat onze kinderen meer dan vroeger het opleidingsniveau van de ouders weerspiegelen. En dat het dus logisch is dat kinderen van hoger opgeleide ouders meer naar het vwo gaan.
Margje
Margje
Ja, dat geldt wel voor ons. Als mijn man erkend was in zijn hoogbegaafdheid, dan was hij niet verzand in onderpresteren en had hij vwo gedaan ipv mavo. Als mijn ADD erkend zou zijn had ik meer kunnen bereiken dan mavo. Het systeem was toegankelijk, maar men wist nog zoveel niet destijds.
Margje
Nee, wat jij zegt klopt niet.
Succes heeft niet en zeker niet alleen met aanleg te maken. Dat is één.
Twee, voorzover succes wél met aanleg te maken heeft moet je bedenken dat de statistiek hier zijn allesvernietigende werk heeft. Er zullen nog steeds enorm veel kinderen zijn die niet het IQ hebben van hun ouders maar een hoger of lager IQ! Dat is het hele verhaal van Gauss en spreiding enzo.
Exact iq niet
Rodebeuk, ik snap wel dat een IQ niet als getal overerft zodat je precies hetzelfde IQ hebt als je ouders. Maar ik kan me niet voorstellen dat het iets is wat mede nogal genetisch bepaald wordt, net als de vorm van je neus of je manier van lopen.
En ook de overige factoren die nodig zijn voor succes zijn deels erfelijk.
Ik wil heus niet alles over de kam van erfelijkheid scheren, echt niet, maar ik kan me niet voorstellen dat er geen relatie ligt. Ik zou toch schatten dat het voor de helft van de kinderen WEL opgaat dat ze zowel qua aanleg als qua sociaal en ander vermogen kwaliteiten meekrijgen die toch zeker enigszins lijken op wat hun ouders hebben.
Maar ik baseer het inderdaad verder nergens op dus ik kan het geheel mis hebben.
Margje
Woord vergeten
Ik bedoelde: Maar ik kan me niet voorstellen dat het NIET iets is wat mede nogal genetisch bepaald wordt
Intuitie
Mijn intuitie sluit aan bij de eerste 2 reageerders (en ook andere reageerders). Namelijk de intuitie dat school heel veel van de ouders verwacht en dat daardoor de kloof juist groter wordt. Maar kennelijk wordt hij juist kleiner.
Statistiek
"Twee, voorzover succes wél met aanleg te maken heeft moet je bedenken dat de statistiek hier zijn allesvernietigende werk heeft. Er zullen nog steeds enorm veel kinderen zijn die niet het IQ hebben van hun ouders maar een hoger of lager IQ! Dat is het hele verhaal van Gauss en spreiding enzo."
Dat zegt Margje ook niet.
Maar aanleg speelt wel een rol. En dus zullen kinderen die ouders hebben met een grotere aanleg GEMIDDELD vaker op het vwo terecht komen, al zijn er uitzonderingen naar onder en naar boven.
Grappig
Grappig, ik was vandaag bij Pubertijd een zelfde draadje begonnen. Mijn zoon zit ook op het VWO maar wij zijn niet rijk. Mijn man heeft wel gestudeerd maar ik heb de Mavo gedaan. Op zijn school zitten gemiddeld wel rijkere kinderen maar goed, de stad waar de school staat daar wonen ook rijkere mensen. Wij wonen een eindje verderop en zijn dus niet rijk. Maar ik denk inderdaad ook dat het genetisch bepaald is: als je ouders veel verdienen hebben ze waarschijnlijk ook een hogere opleiding en de kinderen kunnen dan waarschijnlijk ook beter leren.
maar dat is ook al genoemd volgens mij. Als je meer geld hebt heb je ook meer middelen om e.e.a. in te huren. Dus komt je kind niet zo goed mee dan wordt er eerder bijgespijkert. Ik zie om me heen dat dit ook veel gebeurd.
Spelling bijspijkeren vanillia
" bijgespijkert" en " gebeurd" ... Foei!
Juf
Helpen?
Ik ben een echte alfa en heb mijn dochter toch echt met een volledig beta-pakket door het VWO heen gekregen. En hoewel ik zelf de alfarichting gedaan heb, had ik geen Grieks. Mijn zoon wel en die kon ik daar toch ook echt mee helpen, net zoals ik dat met informatica kon (en ik kom bij mijn computer niet verder dan het omzetten van de aan-uit-schakelaar).
Kunnen helpen met huiswerk heeft niet zo bar veel te maken (in mijn ervaring) met het weten waar het kind mee bezig is. Wat ik doe (deed) kwam hoofdzakelijk neer op structureren: okee, wat moet je maken? Wáár staat dat in je lesboek, pak die precieze alinea er eens bij? Lees hem eens even heel nauwkeurig voor, zodat ik het snap? Okee, en wat is nu precíes de vraag? Door het in stukjes te hakken en ze het aan míj uit te laten leggen, kwamen ze vanzelf bij de oplossing.
Tirza
Sorry juf
te snel aan het typen geslagen en de OOLcorrectie-maffia vergeten 
Helpen
Helpen is hier ook: onderscheid helpen maken tussen wat belangrijk is en wat niet. Zorgen dat ze beginnen met het huiswerk. En opletten en er zo achter komen dat ze hun sommen voor wiskunde ineens niet meer maken, omdat ze de leraar stom vinden. Dat gaat dus niet eens over de lesstof.
Hoewel ik nu eindelijk, na dertig jaar, snap wat een meewerkend voorwerp is. Dat dan weer wel. Grammatica was ook mijn sterke kant nooit... Je steekt er zelf soms ook nog eens iets van op.
Kernzinnen zoeken in alinea's, dat kan ik nog steeds niet.
Beide natuurlijk
Ik geloof absoluut dat beide factoren een rol spelen: betere hulp in welgestelde gezinnen maar ook aanleg. Intelligentie heeft een zeer sterke erfelijkheidscomponent: ongeveer 80% van de verschillen in intelligentie tussen mensen is verklaarbaar door erfelijkheid.
Stel we maken de maatschappij zo dat elk kind helemaal perfect wordt begeleid en naar zijn maximale kunnen tot ontplooiing komt. Dan zullen er nog steeds meer kinderen van hoogopgeleide ouders naar havo en vwo gaan. Niet allemaal natuurlijk, maar wel meer dan de kinderen van lager opgeleide ouders. Dat is nou erfelijkheid. Je kunt niet met 100% zekerheid voorspellen voor elk kind naar welk type onderwijs het gaat, maar over groepsgemiddelden kun je wel degelijk iets zeggen.
Rijke kinderen en studenten
Nou beste mensen, ik hoor nu dat rijke kinderen nog veel vaker gaan doorleren, want de stufie gaat eraf.
http://nos.nl/artikel/427608-formatieleenstelsel-studenten.html
Mama5
Dat is meestal de 1e, 2e of laatste zin....
Ik ben van mening dat het voor een gedeelte aanleg is. Intelligentie is overerfbaar, binnen een bepaalde bandbreedte. En daarnaast is het ook een kwestie van het belang dat aan school gehecht en de mate waarin gestimuleerd wordt. Je kunt verwachten dat dit bij hoogopgeleide ouders vaak meer speelt. Maar ook bij laagopgeleide ouders die vroeger geen kans gekregen hebben en er nu heel veel voor over hebben om hun kind wel die kans te geven.
Geld hebben om in te huren zou ook best kunnen meespelen, maar als je zelf een beetje geschoold bent kom je ook al aardig ver. Je moet vooral het idee hebben dat het belangrijk is dat je er bovenop zit en er op vertrouwen dat je de capaciteiten hebt om te helpen. Als je zelf nogal wat scholing genoten hebt lukt je dat vaak makkelijker.
Ik ben het wel met je eens. Daarom schreef ik ook, dat zijn vriendinnetjes woorden (en waarschijnlijk die van de ouders), over dat die haar niet konden helpen met wiskunde. Sowieso lijkt mij dat het in de brugklas echt nog wel moet lukken hoor als je maar wilt. Ook ik moet eerst de uitleg lezen en maak vaak eerst een paar sommen fout, dan probeer ik opnieuw en opnieuw tot ik de juiste uitkomst krijg en snap waarom ik die krijg, daarom kost het ook zoveel tijd. Verschil is dat je op volwassen leeftijd misschien iets meer geduld hebt en het idee van verdorie waarom klopt dat nou niet en ik moet dat toch kunnen, dus dat je blijft puzzelen. Een puber boeit dat niet echt. Ik denk dat zulke ouders enorm tegen vwo opkijken en bij voorbaat veiligheidshalve maar roepen dat ze het niet kunnen.
Ginny (ot)
Maar dan heb je weer uitzonderingen (heeft zoon net moeten leren). De kernzin kan ook twee zinnen zijn, of er is helemaal geen kernzin, of hij staat toch midden in de alinea.... AARGH.
Dat maakt dat ik (hoewel ik gek ben op literatuur) Nederlands zo een vervelend vak vind. Er zijn regels, maar dan vervolgens ook zoveel uitzonderingen, dat je die regel net zo goed gelijk kunt vergeten. Het komt dan toch weer neer op: 'Doe maar wat, want ik kan er geen touw aan vastknopen.'
Ik had daar dertig jaar geleden al een bloedhekel aan en nu moet ik mijn zoon daarmee 'helpen'. Arm kind.
Ja klopt mama 5...
En daarom vond ik Nederlands vroeger ook geen fijn vak. Gelukkig hoef ik me tegenwoordig beroepsmatig nooit meer met kernzinnen etc. bezig te houden
Zoon had trouwens vorig jaar iets over zinnen opdelen in zinsdelen. En daar snapte ik nu dus echt helemaal niks van. En hij ook niet. Ach gelukkig is het maar een onderdeeltje op het grote geheel...
Cabra (over amerika)
"We kunnen in Nederland op elke universiteit of hogeschool terecht, er is geen ballotagecommissie die kijkt of we wel uit het juiste nest komen. Zoals in Amerika bijvoorbeeld." Waar haal je deze "kennis" vandaan? Tuurlijk, er zijn prestigieuze (Ivy league) universiteiten waar studenten worden aangenomen wiens ouders ook naar die universiteit zijn geweest - maar alleen als die student een goed cv en goede schoolresultaten heeft. De ivy league universiteiten hebben ook programma's om arme talentvolle studenten een volledige beurs te bieden (incl collegegeld, een kamer op de campus, boekengeld) zodat ook zij kunnen profiteren van het goede onderwijs. Ook talentvolle minderheden worden op de meeste Amerikaanse universiteiten warm onthaald. Beurzen worden door de universiteit betaald met publieke giften, maar ook met het (hoge) collegegeld wat de studenten met rijke pappies en mammies betalen.
Nu schort er natuurlijk wel een hoop aan het schoolsysteem in Amerika (armere leerlingen wonen vaak in wijken waar de openbare scholen ook nog eens zeer slecht zijn, waardoor ze minder kansen krijgen, er is gern stufi, etc etc) maar dat ligt niet per sé aan die "ballotagecommissies." Dat soort commissies beoordelen in eerste instantie de kwaliteiten van de as student, onafhankelijk van de verdere achtergrond. Dat is niet veel anders dan de door veel Nederlandse universiteiten beoogde "selectie aan de poort."
De afschaffing van de stufi in NL zal vermoedelijk ook leiden tot een lager aantal "arme" studenten hier. Treurig.
Valkyre
Kleinere kloof (temet)
Ja, dat de kloof (veel) kleiner is geworden, wordt met cijfers gestaafd: In 1960 besloot slechts 8 procent van de mensen tussen de 18 en 25 jaar naar het hoger onderwijs te gaan, in 2010 was dat 40 procent. Elk jaar gaan er meer leerlingen naar het havo en vwo. Bovendien stromen er meer leerlingen het hoger onderwijs binnen.
Studiebeurs
De studentenaantallen stegen van enkele tienduizenden vlak na de oorlog, via honderdvijftigduizend studenten in 1970 naar driehonderdduizend in 1985. Met de Wet op de Studiefinanciering (WSF) van 1986 veranderde het uitgangspunt. Iedere student kreeg recht op een basisbeurs, ongeacht ouderlijk inkomen of schoolprestaties. Studeren was niet langer alleen voor de elite weggelegd.
Sinds de invoering van de WSF is flink aan de poten van het beurzenstelsel gezaagd. Duur en hoogte van de maandelijkse bijdrage zijn flink verlaagd. Ondanks deze maatregelen is het aantal studenten verder doorgegroeid. Rond het jaar 2000 telden hogescholen en universiteiten samen bijna een half miljoen studenten.
Effect sociaal leenstelsel
Het CPB heeft de effecten van een sociaal leenstelsel onderzocht, zie www.cpb.nl voor het hele rapport. Hier een samenvatting over het effect op de toegankelijkheid.
De overheid draagt in belangrijke mate bij aan de financiering van hoger onderwijs. De gemiddelde kosten per student in het hoger onderwijs bedragen ongeveer 8400 euro per jaar, studenten betalen op dit moment hiervan ongeveer 12%. Het volgen van een opleiding in het hoger onderwijs levert voor een student een flink rendement op: gemiddeld is het privaat rendement van een jaar hoger onderwijs in de orde van grootte van 9% voor HBO en 11% voor WO.
Wat zijn de effecten van een leenstelsel voor de toegankelijkheid van het hoger onderwijs?
De toegankelijkheid van hoger onderwijs is gewaarborgd in een sociaal leenstelsel, omdat iedereen met voldoende aanleg in aanmerking kan komen voor een studielening. Als bij de introductie van een sociaal leenstelsel de private bijdragen worden verhoogd betekent dit een prijsstijging van hoger onderwijs. Empirisch onderzoek laat zijn dat studenten weinig gevoelig zijn voor veranderingen in de prijs van hoger onderwijs. Bij hogere private bijdragen kan de instroom in het hoger onderwijs daarom licht afnemen.
Voor 1986
'Studeren was niet langer alleen voor de elite weggelegd.' Ik ben in 1976 gaan studeren en hoorde zeker niet bij de rijke elite. In mijn tijd was er voor uitwonende studenten driedubbele kinderbijslag, dat geld kreeg ik van mijn moeder. Daarnaast kon je renteloos lenen. Ik eindigde mijn lange studie (9,5 jaar) met een schuld van bijna 20.000 gulden, terug te betalen in tien jaar, afhankelijk van je inkomen. Maar die schuld was wel renteloos, dus de lasten werden vanzelf lager in de loop van de tijd.
In die tijd deden studenten zoals ik overigens vooral vrijwilligerswerk. Echt tijd voor een baantje had je niet, teveel lesuren en nog veel meer studie-uren.
Natuurlijk is het niet leuk om pas op je 40ste klaar te zijn met betalen, maar mijn ervaring is dat het juist ook voor studenten met ouders met een kleine beurs goed te doen was.
Nu heb je rentedragende lening en ouders krijgen geen kinderbijslag meer.
Op de universiteiten zitten steeds meer buitenlandse studenten die maar liefst 25.000 euro neerleggen voor een tweejarige masters.
Tsjor
Driedubbele kinderbijslag
Dat hebben mijn ouders ook nog een tijdje gehad voor mijn zusje dat heel jong naar de universiteit ging en dus nog niet in aanmerking kwam voor de studiefinanciering.
Maar in mijn herinnering was dat bijna net zo veel als de basisbeurs destijds, iets van 500 gulden per maand of daaromtrent (basisbeurs iets hoger). Dat is/was eigenlijk wel een enorm bedrag wat je gewoon kreeg. Als je dat er ook nog bij had moeten lenen was je schuld nog veel hoger geweest. En inderdaad: dat renteloos lenen maakte wel heel veel goed.
Wij zijn er trouwens nog niet uit, bij ons thuis. Onze kinderen zijn over een paar jaar ook zover dat ze gaan studeren. Ik baal ontzettend dat die nu alles zullen moeten lenen (alles van ons krijgen zal niet gaan). Mijn man vindt het juist goed, 'zo moet het zijn', lenen en daarna naar draagkracht terugbetalen is de eerlijkste manier om te studeren.
Margje
Ja!
Daar werd mijn vader heel blij van, die had 2 kinderen maar voor de kinderbijslag op een gegeven moment 6......Ongelooflijk. Ik ging in 1978 studeren en weet helaas geen bedragen meer, ik weet alleen nog dat mijn kamer 87 gulden per maand kostte
Tirza
Wat een flauwekul zeg
Hier een gezin met een modaal inkomen. Oudste zit nu in 2vwo en de volgende gaat volgend jaar naar havo/vwo. Volgens mij heeft het gewoon met kunde voor leren te maken. Ze krijgen toch niet voor niets een advies van de basisschool?
Ik zelf ben niet verder gekomen dan het mbo. Maar ja...ik had ook geen rijke ouders haha!
Iets andere bedragen
Ik had zo'n 650 gulden, kamer kostte 200 gulden. Maar: ziektekostenverzekering wel nog bij de ouders. Wel reisgeld betalen, ongeveer 100 gulden per maand.
Ik zie wel dat met name rijkere ouders nu veel vaker allerlei testen etc. inschakelen om te onderzoeken wat er aan de hand is als het kind niet naar verwachting presteert. Ter vergelijking: een ouder die niet goed Nederlands spreekt vertelt trots dat haar kind de beste van de klas is. Ik kan me voorstellen dat een andere ouder zich zorgen zou gaan maken of het kind wel genoeg aangeboden krijgt op zijn/haar niveau.En daarvoor van alles in zou schakelen. Op eigen kosten als het kan.
Tsjor
