Rekenproblemen dochter groep 5

Ik kan me na het lezen van de postings toch moeilijk aan de indruk onttrekken dat op deze school gewoon beroerd rekenonderwijs gegeven wordt. En dat ze niet de noodzaak voelen om daar wat aan te doen. 

Mijn dochter is net begonnen op het middelbaar onderwijs en is/was ook erg slecht in rekenen en heeft vrijwel haar hele basisschoolperiode (ver) onder het gemiddelde gescoord. Maar het kon mij en haar eigenlijk niet zo veel schelen, ze deed haar best en de school heeft het altijd goed aangepakt. Ze kreeg 2x per week remedial teaching samen met een paar andere kinderen. Het probleem bij haar was dat het heel lang duurde voordat de kwartjes vielen, en dat het tempo van het rekenonderwijs voor haar te hoog lag. Op het moment dat ze het net een klein beetje begon te snappen begonnen ze aan iets anders. RM heeft uiteindelijk goed geholpen en op haar allerlaatste cito schoot ze opeens omhoog, en was ze voor het eerst uit het rood. Om hier maatschappelijk werk voor in te schakelen vind ik heel raar. Ik dacht altijd: ze is niet goed in rekenen en er wordt alles aan gedaan om dat bij te spijkeren. Dat vond ik voldoende. Maar mijn dochter heeft hier overigens weinig last van gehad, ze heeft een vrolijk karakter en veel zelfvertrouwen en ze heeft zichzelf nooit een sukkel of loser gevoeld omdat ze qua rekenen niet mee kon komen. Ik kan me wel voorstellen dat het moeilijker is als ze daar wel last van heeft. 

Mijn dochter scoorde ook slecht(er) op rekenen. Als je als kind meekrijgt dat je iets 'niet goed genoeg kan', in een ander 'kleurgroepje' beland, ga je het rekenen minder leuk vinden en minder aandacht geven. Op school krijg je een aangepast programma, minder moeilijke sommen, dus minder uitdaging. Een spiraal naar beneden. 
Ik heb haar rekenboek aangeschaft en ben met haar gaan oefenen op een manier dat ze zelfvertrouwen en plezier in het rekenen kreeg. Ook veel tijd besteed aan het in stapjes leren denken. Wat ook mee hielp was dat ze een invalkracht kreeg, een ouder iemand met een hele relaxte en rustige uitstraling, die kinderen vertrouwen gaf. Ze ging met grote sprong vooruit, van een IV naar een II. Op het VWO koos ze voor wiskunde B en dat ging haar prima af. 
Pas een dagje ingevallen op het basisonderwijs, ik schrok van het rekenniveau. En dat heeft niets met de kinderen te maken. Mijn vermoeden is dat er gerichte aandacht (te grote klassen) en herhalende instructie ontbreekt. Als je kind in groep 5 zit, trek dan geen enkele conclusie over haar rekenvermogen.

Aardpeer schreef op 15-09-2022 om 18:22:

Mijn dochter scoorde ook slecht(er) op rekenen. Als je als kind meekrijgt dat je iets 'niet goed genoeg kan', in een ander 'kleurgroepje' beland, ga je het rekenen minder leuk vinden en minder aandacht geven. Op school krijg je een aangepast programma, minder moeilijke sommen, dus minder uitdaging. Een spiraal naar beneden.
Ik heb haar rekenboek aangeschaft en ben met haar gaan oefenen op een manier dat ze zelfvertrouwen en plezier in het rekenen kreeg. Ook veel tijd besteed aan het in stapjes leren denken. Wat ook mee hielp was dat ze een invalkracht kreeg, een ouder iemand met een hele relaxte en rustige uitstraling, die kinderen vertrouwen gaf. Ze ging met grote sprong vooruit, van een IV naar een II. Op het VWO koos ze voor wiskunde B en dat ging haar prima af.
Pas een dagje ingevallen op het basisonderwijs, ik schrok van het rekenniveau. En dat heeft niets met de kinderen te maken. Mijn vermoeden is dat er gerichte aandacht (te grote klassen) en herhalende instructie ontbreekt. Als je kind in groep 5 zit, trek dan geen enkele conclusie over haar rekenvermogen.

Ik kan met zekerheid zeggen dat er echt geen goed rekenonderwijs wordt gegeven. En ik ben op veel verschillende scholen geweest. Methodes vliegen door de stof heen. Een kind heeft een uur rekenen, een kwartier gaat verloren aan spullen bij elkaar zoeken en instructie, dan werkt een kind effectief 10-15 minuten aan het te leren onderdeel. Dan wordt er samen nagekeken en heel veel minuten gaan op aan onzin. De tijd die effectief wordt besteed aan rekenen is gewoon veel te weinig om het goed in te laten slijten. Ik heb klassen gezien waar driekwart onder het gemiddelde zat. Het schort dan echt aan het onderwijs dat gegeven wordt. Ik betwijfel ook ten zeerste of realistisch rekenen wel de juiste manier is. 

Butterflywhy schreef op 15-09-2022 om 18:52:

[..]

Ik kan met zekerheid zeggen dat er echt geen goed rekenonderwijs wordt gegeven. En ik ben op veel verschillende scholen geweest. Methodes vliegen door de stof heen. Een kind heeft een uur rekenen, een kwartier gaat verloren aan spullen bij elkaar zoeken en instructie, dan werkt een kind effectief 10-15 minuten aan het te leren onderdeel. Dan wordt er samen nagekeken en heel veel minuten gaan op aan onzin. De tijd die effectief wordt besteed aan rekenen is gewoon veel te weinig om het goed in te laten slijten. Ik heb klassen gezien waar driekwart onder het gemiddelde zat. Het schort dan echt aan het onderwijs dat gegeven wordt. Ik betwijfel ook ten zeerste of realistisch rekenen wel de juiste manier is.

Twijfel ook heel erg aan dat realistisch rekenen. Zodra kinderen van de basisschool af zijn pakken ze meteen de rekenmachine of de rekenmachine-app van de telefoon als er iets gerekend niet worden.  Moeder met een kladblaadje en een pen wordt bijna uitgelachen. 

OnherkenbaarAnoniem schreef op 15-09-2022 om 19:02:

[..]

Twijfel ook heel erg aan dat realistisch rekenen. Zodra kinderen van de basisschool af zijn pakken ze meteen de rekenmachine of de rekenmachine-app van de telefoon als er iets gerekend niet worden. Moeder met een kladblaadje en een pen wordt bijna uitgelachen.

Weet je wat het is, kinderen beheersen de gewone dingen als keersommen, optellen en staartdelingen niet meer. Als je ze dat niet aanleert, dan kun je de som nog zo mooi verpakken in een verhaal, die som kunnen ze er misschien nog uithalen, maar ze weten dan niet hoe de som uit te rekenen. Dus dat ouderwetse tafels stampen, en rijtjes plus- en minsommen maken en staartdelingen is echt wel goed naar mijn mening om kale sommen te kunnen uitrekenen. Er wordt gehamerd op inzicht maar als je geen kale som kunt uitrekenen komt dat inzicht echt niet ineens aanlopen. 

OnherkenbaarAnoniem schreef op 15-09-2022 om 21:16:

[..]

Dat realistisch rekenen zijn die bus-sommen, kolomsdelingen en andere moderne onzin. Gewoon rijtjes plus en min sommen krijgen ze niet meer aangeleerd, de staartdeling ook niet. Als ze dat zouden leren dan kunnen ze beter rekenen volgens mij.

Ik weet nog dat mijn kind in groep 3 zijn rekenen boekje mee naar huis kreeg. Hij is een vrij sterke rekenaar, maar hij had best veel fouten.

Wat bleek. Hij moest de som uit het plaatje halen. Dus eerst zitten er 3 vogels op een nest en later 2.

Dan is dat 3-1 = 2

Het duurde bij mij ook even eer het kwartje viel bij sommige plaatjes.

Mantra123 schreef op 15-09-2022 om 14:30:

Wat betreft oefenen, dit hebben wij vorig jaar aan de leerkracht gevraagd. Wat kunnen wij thuis doen? De leerkracht zei dat het voldoende was om de plus -en minsommen tot 20 goed te automatiseren en dat dit voldoende was. Dit hebben we ook gedaan thuis.

Slecht advies. Je ziet het toch bij je oudste dat dat niet werkt. Elke dag oefenen dus. Het ene kind met lezen, het andere met rekenen, de volgende oefent elke dag iets lichamelijks etc.

Ik heb ook mijn twijfels bij de kwaliteit van de rekenlessen op die school. Als een vwo-kind al vier jaar rekenachterstand heeft, hoeveel achterstand hebben havo- en vmbo leerlingen dan wel niet? En dan als oplossing maatschappelijk werk aanbieden...
Automatiseren is toch echt veel stampen en heel veel oefenen. Niet altijd leuk, wel nodig. Ik denk dat het onderwijs wat te veel last heeft van het fenomeen dat tegenwoordig alles 'leuk' moet zijn voor kinderen. 
Ik heb vroeger trouwens kolom staartdelingen geleerd en ik snapte er geen hout van. Mijn vader legde het me op de ouderwetse manier uit en dat snapte ik wel maar mocht van school niet. Ze hadden liever dat ik het niet snapte dan op een andere manier.
Heb overigens na de basisschool nooit meer een staartdeling hoeven maken. 

hier een dochter (ondertussen 24) dat ook helemaal niks kon met dat realistische rekenen. Vooral dat gedoe met de getallenlijn. Ze wist na 2 boogjes al niet meer waar ze ook alweer mee bezig was. Dit in tegenstelling tot haar zus, die dat weer heel goed kon.
In groep 6 dan toch naar de remedial teacher en die adviseerde "ouderwets" cijferen. Dus zoals wij als ouders dat ook vroeger leerden. Gewoon weer de getallen onderelkaar zetten. Toen gingen de plus- en minsommen al een stuk beter. Met de keer- en deelsommen is het eigenlijk nooit meer goed gekomen. We hadden misschien achteraf nog meer de tafels moeten stampen, maar er is een periode geweest dat ze thuis niet meer wilde oefenen. Ze vond school door dit gedoe al niet leuk en dan moest ze thuis ook nog eens aan de gang......
Gelukkig hebben ze rekenmachines uitgevonden. 

Mijn tip is om vooral het automatiseren te oefenen. Dus de tafels opdreunen/zingen/stampen/etc. En ga samen met haar zitten en kijk wat er mis gaat. Telt ze bijvoorbeeld nog met de vingers?
Wat gebeurt er als je haar laat cijferen?. Dus geen wollige verhaaltjes, maar echt alleen sommen. Zoals je zelf vroeger rekende?

Toch even een aanvulling uit het onderwijs. 
Kale sommen worden wel degelijk veel aangeboden en geoefend. In de nieuwste methodes is wat dat betreft een flinke come-back. Ook worden er minder doelen per les behandeld zodat de kinderen beter kunnen inoefenen. Laten we ook niet vergeten dat de kinderen van nu een heleboel meer informatie (in deze online drukke wereld) hebben te verwerken in het werkgeheugen. Vanuit het werkgeheugen de juiste dingen naar het langer termijn geheugen verplaatsen kan wel eens een uitdaging zijn als er zoveel leukere dingen zijn als keersommen. 

Ook (no offense) groeit er nu een generatie op waarvoor alles vooral ‘leuk’ dient te zijn. Dus die dromen over het vroegere onderwijs zijn heel interessant maar er werd toen minder gemaald om schoolgeluk. Ouders van nu willen fijne resultaten maar nog liever gelukkige en ontspannen kinderen. Het oude schoolsysteem past niet bij de opvoedwensen van nu. Want binnen blijven als iets niet af is, is sneu. Nablijven is sneu. Extra huiswerk, ze hebben het al zo druk (en veel ouders ervaren enorm veel stress om hun kind thuis aan het werk te zetten). 

Qua hulp biedt een leerkracht ondersteuning op meerdere niveaus. Met een IV score mag je verwachten dat een leerling extra ondersteuning krijgt in de klas van de eigen leerkracht. Als je geluk hebt heeft de school ondersteunend personeel die in een kleiner groepje aan de slag kunnen. 

Onderzoeken worden bekostigd door de gemeente. Onderzoek op dyscalculie wordt niet door alle gemeentes vergoed. Even ter vergelijking: voor een onderzoek naar dyslexie moet een leerling 3 x een E/V score halen en moet de school aantoonbaar ondersteuning hebben geboden op ondersteuning niveau 3 (1 uur per week buiten de klas in een groepje met max. 4 leerlingen). Dat betekent dat als je op het allerlaagste niveau scoort je op z’n vroegst na anderhalf jaar in aanmerking komt voor onderzoek en vergoede zorg. 
Onderzoeken naar zaken als concentratie/ bewegelijkheid/ andere mentale processen vraag je aan bij de huisarts. 

Dankzij de NPO is er meer geld dan ooit om extra ondersteuners te betalen. Helaas zijn er niet voldoende mensen om deze vacatures in te vullen. In de praktijk moeten mensen die extra zijn aangetrokken in de ondersteuning de gaten opvangen die ontstaan door het uitvallen van leerkrachten of bij gebrek aan personeel. 

Al deze informatie helpt uiteraard niet jouw kind. Op mijn school brengen we met het rekenmuurtje van Bareka in beeld welke rekenvaardigheden de kinderen beheersen en welke nog onvoldoende beheerst zijn. Hierdoor kunnen we doelgericht oefenstof aanbieden. Ik zou aandringen op een diagnostische toets, dat zou een basisschool wel moeten kunnen uitvoeren. 
Wat betreft de redactiesommen, op de site wijzeroverdebasisschool vind je een goed stappenplan en aandacht voor de signaalwoorden die de kinderen moeten herkennen. 

En ja, heel eerlijk zou het niveau van de leerkrachten zeker hoger moeten liggen. Veel sterke leerkrachten verdwijnen uit de klaslokalen omdat ze meer uitdaging zoeken. Ik zie de toekomst met nog veel meer tekorten somber in. Toch zie ik werkelijk vooral bevlogen en enthousiaste mensen in het onderwijs die het zo goed mogelijk proberen te doen met minimaal vijf verschillende niveaus in de klas en passend onderwijs. 

_Anoniem_ schreef op 15-09-2022 om 12:10:

Herkenbaar dit!
Ik reken nog steeds super traag, kan het wel maar mis echt het inzicht. Dus bij sommige dingen maak ik de som eerst met makkelijke getallen om de formule te bedenken en daarna reken ik het uit met de werkelijke getallen. Op mijn werk heb ik als volwassene nog wel eens dingen uitgelegd gekregen waardoor er heel langzaam kwartjes begonnen te vallen. Getallen draai ik ook vaak per ongeluk om, maar heb het wel direct in de gaten.
Is het dus dyscalculie of een trage verwerking? Als het trage verwerking is dan denk ik dat thuis oefenen en succesjes daarmee boeken veel kan doen voor haar zelfvertrouwen. Ik kan me herinneren dat ik vroeger wel eens na mocht blijven van de juf (in de 5e klas) en dan mocht ik in alle rust sommen oefenen op het schoolbord want ik merkte dat oefenen wel hielp.
Misschien zou je met school kunnen overleggen en vragen of ze wat meer tijd mag krijgen om te oefenen?
Ik heb echt een talenknobbel en een rekendeuk zeg ik altijd maar voor de grap.

Ha ha ik heb net anders om. Ik zeg altijd dat mijn rekenknobbel in mijn taaldeuk zit.