Rekenproblemen dochter groep 5
Hallo iedereen,
Ik heb een dochter van 8 die in groep 5 zit. Het is een creatieve meid met een rijke fantasie, brede interesse, doet dingen op haar eigen tempo - wat voorheen een probleem was omdat ze heel traag was, maar inmiddels is dat een heel stuk verbeterd. Ze heeft een groep vaste vrienden en vriendinnen, ligt goed in de klas en met technisch en begrijpend lezen en spelling doet ze het hartstikke goed. Ze leest op M6/E6 niveau en heeft een I score voor begrijpend lezen en spelling. Dit moest even op gang komen maar halverwege groep 4 kreeg ze de smaak te pakken.
Alleen blijft rekenen voor haar lastig. Ze begon met een V score in groep 3, in groep 4 was dit een IV. Dochter heeft in groep 4 een jaar lang remedial teaching gehad en zat ook in andere instructiegroepjes (school werkte groeps doorbroken om voor iedereen een zo passend mogelijke instructie te realiseren).
Dochter heeft aangegeven dat ze met minder plezier naar school gaat omdat rekenen zo moeilijk is. In groep 5 komt er nieuwe rekenstof aan bod. Wij hebben deze zorg geuit bij de leerkracht die overleg heeft gehad met de ib-er om te kijken of er een onderzoek kon komen. Echter, de ib-er geeft aan dat er met de resultaten van dochter geen reden voor een onderzoek is. Dat verbaasde ons, aangezien we op de rapporten lage scores zien en met de juf van vorig jaar ook gesproken hebben over een kleine achterstand. En omdat het contrast met de talige vakken zo groot is. Nu denken we niet gelijk aan dyscalculie - we willen het ook niet uitsluiten, maar we dachten meer aan kijken naar de concentratie, kan ze alle rekenstappen onthouden, snapt ze de instructie, is er misschien een probleem met automatiseren, etc.
School biedt aan om dochter te laten praten met de school maatschappelijk werker en daar maken we graag gebruik van. Als dit dochter helpt met meer plezier naar school te gaan en met meer zelfvertrouwen gaat rekenen. Maar toch blijft die zorg dat het straks met rekenen slechter zal gaan. Dit hebben we ook aangegeven bij de leerkracht, wachten nog op reactie.
Op de achtergrond speelt ook mee dat onze oudste dochter met een rekenachterstand van 4 jaar van dezelfde basisschool kwam. Ze heeft altijd hoge toetsscores gehad en blijkbaar veel op inzicht en intelligentie gedaan.
Zijn er op het forum mensen die dit van hun kind herkennen en zo ja, wat lag er bij jullie kinderen ten grondslag aan de rekenproblemen? Wat heeft geholpen?
Ik herken het wel van mijn dochter die inmiddels 22 is. Als je moeite hebt met rekenen moet je eigenlijk gewoon hulp krijgen met rekenen. Een diagnose stellen duurt lang, praten met maatschappelijk werk nog langer. En ondertussen wordt de achterstand steeds groter. Het probleem dat ze geen plezier heeft in school zit hem in het rekenen, dus dat zou je moeten aanpakken. Als school dit niet oppakt zou ik zelf voor hulp zorgen
Herkenbaar dit!
Ik reken nog steeds super traag, kan het wel maar mis echt het inzicht. Dus bij sommige dingen maak ik de som eerst met makkelijke getallen om de formule te bedenken en daarna reken ik het uit met de werkelijke getallen. Op mijn werk heb ik als volwassene nog wel eens dingen uitgelegd gekregen waardoor er heel langzaam kwartjes begonnen te vallen. Getallen draai ik ook vaak per ongeluk om, maar heb het wel direct in de gaten.
Is het dus dyscalculie of een trage verwerking? Als het trage verwerking is dan denk ik dat thuis oefenen en succesjes daarmee boeken veel kan doen voor haar zelfvertrouwen. Ik kan me herinneren dat ik vroeger wel eens na mocht blijven van de juf (in de 5e klas) en dan mocht ik in alle rust sommen oefenen op het schoolbord want ik merkte dat oefenen wel hielp.
Misschien zou je met school kunnen overleggen en vragen of ze wat meer tijd mag krijgen om te oefenen?
Ik heb echt een talenknobbel en een rekendeuk zeg ik altijd maar voor de grap.
ik heb dyscalculie. Althans dat vermoed ik. Alle vakken zaten op vwo niveau , behalve rekenen dat bungelde altijd ergens onderop. helaas is dat niveau wel vaak bepalend voor het vervolg onderwijs, dus ik zou er zeker werk van maken ( extra begeleiding)
ik kan nog steeds moeizaam grote getallen oplezen. Getallen onthouden ben ik ook heel slecht in. En het viel mijn kind laatst op dat ik getallen die hij opnoemt, vaak verkeer opschrijf. Negenentwintig Schrijf ik dan als 92, zonder dat ik het doorheb. Maar als ik zelf reken gebeurd dit niet.
Wiskunde was later een minder groot probleem, maar nog steeds geen hobby.
Paracelsus schreef op 15-09-2022 om 12:23:
ik heb dyscalculie. Althans dat vermoed ik. Alle vakken zaten op vwo niveau , behalve rekenen dat bungelde altijd ergens onderop. helaas is dat niveau wel vaak bepalend voor het vervolg onderwijs, dus ik zou er zeker werk van maken ( extra begeleiding)
ik kan nog steeds moeizaam grote getallen oplezen. Getallen onthouden ben ik ook heel slecht in. En het viel mijn kind laatst op dat ik getallen die hij opnoemt, vaak verkeer opschrijf. Negenentwintig Schrijf ik dan als 92, zonder dat ik het doorheb. Maar als ik zelf reken gebeurd dit niet.
Wiskunde was later een minder groot probleem, maar nog steeds geen hobby.
Dit is vermoedelijk ook bij mijn dochter aan de hand.
Net als dochter van to zit ze in groep 5, en de school houdt het streng in de gaten, want dyscalculie kan pas vanaf groep 6 getest worden, maar daar zitten wel en nog steeds veel haken en ogen aan. Dyscalculie is nog niet zo erkend als dyslexie (je krijgt testen en extra hulp niet vergoed, bij toetsen die er toe doen krijg je geen extra tijd en/of hulpmiddelen en het ligt aan de school of je die hulpmiddelen en tijd bij gewone toetsen wel krijgt) en kinderen met dyscalculie worden behoorlijk laag ingeschaald.
Onze dochter scoort nu op praktisch alles de hoogste score en rekenen juist het laagst. Wat dat betreft maak ik me wel zorgen, ingeschaald worden op je rekenvaardigheid ipv al die andere vaardigheden.
Mevrouw75 schreef op 15-09-2022 om 13:09:
[..]
Dit is vermoedelijk ook bij mijn dochter aan de hand.
Net als dochter van to zit ze in groep 5, en de school houdt het streng in de gaten, want dyscalculie kan pas vanaf groep 6 getest worden, maar daar zitten wel en nog steeds veel haken en ogen aan. Dyscalculie is nog niet zo erkend als dyslexie (je krijgt testen en extra hulp niet vergoed, bij toetsen die er toe doen krijg je geen extra tijd en/of hulpmiddelen en het ligt aan de school of je die hulpmiddelen en tijd bij gewone toetsen wel krijgt) en kinderen met dyscalculie worden behoorlijk laag ingeschaald.
Onze dochter scoort nu op praktisch alles de hoogste score en rekenen juist het laagst. Wat dat betreft maak ik me wel zorgen, ingeschaald worden op je rekenvaardigheid ipv al die andere vaardigheden.
Super rot. Mijn verhaal is helaas niet erg bemoedigend. Door mijn rekenscore werd ik z’n beetje op het laagste niveau geplaatst. Mijn ouders zijn er toen tegenin gegaan, maar het maximale wat ze eruit kregen was vmbo tl.
Ik heb eigenlijk alles vanaf vmbo tl tot hbo met twee vingers in mijn neus doorlopen. Zelfs boekhoudkundige vakken.
Alleen het rekenwerk van mijn kind, basisschool niveau , lukt mij nog steeds niet goed.
Bijv het automatiseren van de keersommen lukt niet en getallen schrijf ik soms verkeerd op.
ik vind het alleen absurd dat dit z’n grote stempel drukt op het vervolg onderwijs, terwijl wiskunde echt wezenlijks anders is dan rekenen.
als het dyslexie is krijg je daar hulp bij maar moet je thuis heel veel oefenen. Dus doe je dat zelf thuis ook? Mijn goede rekenaar viel ook altijd terug na bijv een zomervakantie. Slechte rekenaars moeten mijns inziens elke dag 10 minuten oefenen. Dat kun je doen met squla of dat soort sites. Dat helpt echt. Maak het leuk, beloon haar en ga er naast zitten zodat je ziet waar het fout gaat. Dat kan enorm helpen.
Vier jaar achterstand na afloop van een basisschool is gigantisch. Hoe meet je dat? Met drie jaar achterstand is het al genoeg om naar praktijkschool te gaan in combinatie met een laag IQ.
Praten met maatschappelijk werk is geen oplossing voor een rekenachterstand. Dat lijkt me meer iets voor als een kind niet lekker in zijn vel zit, sociale problematiek, dat soort dingen. Ik vind het ook zorgelijk om te lezen dat je andere kind een rekenachterstand had van vier jaar en dat dat nooit opgevallen is. Hoe dan?
Persoonlijk vind ik het jammer dat je tegenwoordig eerst een heel onderzoek moet ondergaan voordat je recht hebt op hulp bij dat wat je moeilijk vindt. Naar mijn mening is onderwijs bedoeld om kinderen dingen te leren en als dat wat moeizamer gaat, dan geef je extra instructie, ongeacht diagnose.
Als minder plezier aan moeite met rekenen ligt is de kans groot dat als ze daarmee extra geholpen wordt, dat ze dan ook weer graag naar school gaat. Succeservaringen zijn belangrijk.
Ik ben 56 en absoluut cijferblind. Ik zie de cijfers, maar registreer ze niet. Een simpel optelsommetje van bijvoorbeeld 7+4 is al lastig. In de loop der jaren heb ik mezelf veel ezelsbruggetjes aangeleerd. Mijn uitgangspunt is meestal 5, omdat dat cijfer mij het meeste bijstaat.
Het heeft me best wel problemen opgeleverd, maar die waren altijd oplosbaar. Ook maak ik er geen geheim van. Zoals hier al werd geschreven, dyslexie is algemeen geaccepteerd en als het voor iemand vreemd overkomt dat ik niet kan rekenen, zeg ik gewoon dat ik woordblind ben, maar dan met cijfers.
Bepaalde andere dingen, die er op het eerste gezicht niets mee te maken hebben, kan ik ook niet onthouden. Bijvoorbeeld de puntentelling bij tennis. Dat is me zo vaak uitgelegd, en dan begreep ik het ook. Maar na de wedstrijd was ik het altijd weer kwijt. Of Duitse grammatica (woon en werk al 26 jaar in Duitsland). Terwijl Nederlands, Engels en Frans geen probleem zijn.
@Aiden: met betrekking tot oudste dochter: wij hebben dit laten onderzoeken bij een orthopedagoog gespecialiseerd in leerproblematiek. Daar kwam geen dyscalculie uit, maar dus wel een achterstand van 4 jaar. Gewoon niets geautomatiseerd. Gelukkig kwam er ook uit dat dochter heel leerbaar was en ze heeft dan ook mbv een student die heel trouw bijles geeft, die 4 jaar achterstand ingelopen. Dochter viel uit op de rekentoets in de 1e klas en zo is dus het balletje gaan rollen. Inmiddels zit ze in 3vwo en krijgt ze nog steeds bijles waardoor ze voldoendes voor wiskunde haalt. Ook weten we dat zij geen laag IQ heeft, maar juist een bovengemiddeld hoog IQ. Ze haalde voor rekenen op de Cito gewoon I scores. Tot ze versneld naar groep 8 ging en ze ineens uitviel op rekenen, dat vond school niet alarmerend. Toen dachten wij ook nog dat ze een hiaat van groep 7 had, maar het bleek dus veel erger te zijn.
Wat betreft oefenen, dit hebben wij vorig jaar aan de leerkracht gevraagd. Wat kunnen wij thuis doen? De leerkracht zei dat het voldoende was om de plus -en minsommen tot 20 goed te automatiseren en dat dit voldoende was. Dit hebben we ook gedaan thuis.
Instemming met het maatschappelijk werk heeft ook niet mijn eerste voorkeur, maar ik dacht: we moeten in de tussentijd iets. Helaas kan het ook pas in november starten. Middenin de feestperiode. Wanneer school alsnog geen rekenonderzoek wil, kan ik dit extern laten doen. Ik weet al naar wie we dan zouden gaan en ik kan dit gelukkig ook bekostigen. Maar ik probeer het altijd eerst samen met school te doen, omdat ik in het verleden heb gemerkt dat ze rapporten van externe onderzoekers niet altijd serieus nemen.
Heeft je jongste dochter ook een bovengemiddeld iq? Mijn bovengemiddelde iq zoon ging ik niet lekker met rekenen op de basisschool. Deels doordat rekenen op de basisschool heel talig is. Je moet de som zien te vinden in heel veel "niet terzake doende" onzin.
Liesje heeft 7 groene appels, ze krijgt van Pietje 5 gele appels. Hoeveel appels heeft Liesje nu? Het antwoord is 12 maar mijn zoon dacht daar zo diep over na dat hij geen antwoord wist. Hij "durfde" groen en geel niet bij elkaar te tellen.
Verder sluit het realistisch rekenen niet aan bij zijn manier van denken. Hij heeft liever een staartdeling dan een kolomsdeling.
Misschien kan je daar ook eens naar (laten) kijken.
OnherkenbaarAnoniem schreef op 15-09-2022 om 14:44:
Verder sluit het realistisch rekenen niet aan bij zijn manier van denken. Hij heeft liever een staartdeling dan een kolomsdeling.
Misschien kan je daar ook eens naar (laten) kijken.
Dat wou ik zeggen, de methode en de uitleg kan ook nog een hoop verschil maken.
Op de school van een familielid van me waren de kinderen fantastisch goed in rekenen. Die school was oververtegenwoordigd in landelijke rekenwedstrijden. Tja, zit er dan iets in het drinkwater daar of zouden ze gewoon een goeie methode en een paar keien van docenten hebben?
@OnherkenbaarAnoniem: dat is ook wel een goede om mee te nemen, over de taligheid van de sommen. Bedankt!
Ik heb geen idee wat het IQ van jongste is. Ik heb zelf het idee dat ze niet veel verschilt van haar ouder zussen die beiden vwo doen. Tot nu toe is er ook nog geen noodzaak tot IQ onderzoek gebleken. Bij de oudste twee wel door uitlopende redenen.
Ginevra schreef op 15-09-2022 om 15:15:
[..]
Dat wou ik zeggen, de methode en de uitleg kan ook nog een hoop verschil maken.
Op de school van een familielid van me waren de kinderen fantastisch goed in rekenen. Die school was oververtegenwoordigd in landelijke rekenwedstrijden. Tja, zit er dan iets in het drinkwater daar of zouden ze gewoon een goeie methode en een paar keien van docenten hebben?
Ik ben nu wel benieuwd naar de methode?
Maar ik kan beamen dat de uitleg echt een groot verschil kan maken. Als mijn man een rekensom uitlegt snap ik hem direct.
en het grappig is. Veel snappen zijn uitleg dan weer niet en kunnen er niets mee.
Hier een zoon (nu 22) met ADD, die ook door de tekst de sommen niet zag. Bij de 'bus'sommen had hij hele verhalen over wie die mensen in de bus waren, waar ze heen gingen, want ze gingen doen. Maar dat hij moest optellen en aftrekken, dat had hij niet door. Hij was ook gebaat bij gewoon rijtjes met cijfers. Ik denk echt dat de methode en de leerkracht van doorslaggevend belang zijn bij (goed) leren rekenen. De methode moet bij je kind passen. En de ene leerkracht kan precies het muntje laten vallen, waar je er bij de ander de ballen van snapt.
Edit: zoon is absoluut goed in (begrijpend) lezen en behoorlijk talig, naast dat hij ook goed is in de exacte vakken en ook een technische knobbel heeft. Het is dus niet dat hij de beschrijving van de som niet begrijpt!
Ik zie het nut van maatschappelijk werk in deze situatie ook niet zo, maar een goed gesprek is nooit weg. Wie weet wat die persoon nog bij je dochter los weet te peuteren. Maar aan de andere kant moet je ook oppassen dat er geen problemen worden gecreëerd die er niet zijn. Lastig. Misschien toch maar gaan voor zelf gefinancierd onderzoek als je op school niet de juiste hulp krijgt.
Je schrijft over je oudste dat daar vooral het automatiseren een probleem was? Als dat ook een van de oorzaken is van de rekenproblemen van de jongste zit dan zou ik ondanks haar scores op begrijpend lezen misschien niet denken aan dyscalculie maar gewoon aan dyslexie. Bij begrijpend lezen kunnen ze dan uit hun slimheid heel veel uit de context halen en valt het niet direct op. Maar de automatiseringsproblemen die horen bij dyslexie geven gewoon ook problemen bij rekenen.
Hier viel dochter die destijds pas in 2 VWO het stempeltje dyslexie kreeg in de basisschool veel meer uit op rekenen dan op de taalvakken, en dan met name ook het automatiseren.
