profiteren loont bij groepsopdrachten

logica

"Jongste zit dus in de brugklas basis en ik begrijp echt niet waarom je je kind op VWO zo zou gaan helpen hierbij,"

De logica ontgaat me hier. Waarom mag iemand haar vwo kind niet helpen omdat jouw kind niet op het vwo zit?

Pug

Omdat ik vind dat je VWO kind het zelf moet oplossen. Het ging mij dus vooral om het mailen naar de meester dat de parasiet een lager cijfer moet hebben. Echt belachelijk! Je moet je kind leren dit zelf op te lossen met de meester of het gewoon zelf te doen en wellicht eens genoegen nemen met een lager cijfer.

De opdrachten die mijn kind krijgt zijn soms niet eens zelf te doen en ik verspil geen tijd in gemail met leerkrachten als het niet echte battles zijn die ik moet picken. Dan kun je maar beter je kind leren hoe je een opdracht doet met zo min mogelijk energie voor toch een leuk cijfer en natuurlijk de volgende keer weer met iemand anders samen werken.

Nee Hanne

Dat heb ik helemaal niet gezegd, helpen thuis is iets anders dan gaan mailen over het cijfer van het andere kind. Ik ga OOK de mentor EN de vakleerkracht niet mailen om te zeuren dat die andere twee een lager cijfer moeten hebben. Dat vind ik nu echt belachelijk.

Leer je kind het op tijd zelf op te lossen en help dan desnoods waar mogelijk en leer je kind accepteren dat een ander kan meeliften op je kind maar ga niet lopen zeiken over de parasiet en de cijfers.

Mén als ik dat gedaan had met mijn oudste had ik elke maand wel kunnen gaan zeuren maar dan had hij het lang niet zo leuk en gezellig gehad in de klas. Hij is wat afwijkend van de rest maar hij is reuze handig als er wat gedaan moet worden, als er iets gepresenteerd moet worden, als er iets bedacht moet worden en vaak zijn zijn klasgenoten heel blij als ze met hem in een groepje komen. Dat maakt zijn tekortkomingen weer goed en hij heeft het superleuk op school.

Jongste moet zijn plekje nog vinden, valt altijd uit de boot omdat het aantal jongens en meisjes oneven is en hij altijd met een meisje moet bij tweetallen (het meisje is dan overigens wel steeds een ander exemplaar). Laatst gingen de meisjes protesteren omdat ze het niet eerlijk vonden dat mijn zoon altijd buiten de boot viel en van de week was een jongen ontzettend blij omdat mijn zoon iets voor hem heeft gedaan. Verder verbaasde het mij dat die andere twee helemaal niet geklaagd hadden over de PPP en dat allemaal maakt dat mijn zoon beter in de groep komt te liggen.

Zeuren over het cijfer van de parasiet op het VWO zorgt daar niet voor! Ik zou daar ook als leerkracht daar niet blij mee zijn. He, we leiden deze kinderen op voor de universiteit en daarmee moeten ze accepteren dat samenwerken wel eens niet precies zo loopt als wat jij hoopt dat het gaat.

Veel kinderen (zoals mijn oudste) zijn te perfectionistisch voor dit soort gedoe en doen het dan maar liever zelf en anticiperen daar dan ook op. Na verloop van tijd weet je precies wat je van klasgenoot A, B of C kunt verwachten en daar leer je ook van.

Oja

En áls je als VWO-moeder je kind hierin wil begeleiden dan zorg je er dus voor dat die twee samen afspreken bij jou thuis en zorg jij voor die begeleiding. Dan hoef je niet te gaan zeuren over cijfers.

Mijn oudste moest een vrij groot project doen met precies de jongen die 7 km ten noorden van de school woonde waar wij ten zuiden zaten. Ik heb hem een paar keer daar op gehaald en die ouders ook (dus met fiets op auto) van hier. Was geen pretje, ik was een uur onderweg voor dit grapje rond spitstijd maar mijn oudste had hier veel meer van geleerd dan de dochter van dit draadje.

Kijk, dat gaat niet meer als je er twee dagen van tevoren achter komt dat die ander niets heeft gedaan maar dat is dus dan ook een fout van jouw kind.

Ik zou ook zeker niet mailen.

Ik zou echt niet gaan mailen om een ander kind een lager cijfer te gaan bezorgen of het cijfer van mijn kind op te krikken. Lossen ze maar fijn onderling op. Mijn prins op de erwt laat ook wel eens een steekje vallen en bij een mondeling overhoring krikt hij blij het gezamelijke cijfer omhoog voor anderen die met de mond vol tanden staan.

Laat staan dat ik een kind een parasiet noem. Jeetje, zo belangrijk is het ook niet, er is je kind toch niet iets vreselijks aangedaan?

"Mijn kind wordt onrecht aangedaan", je krijgt het nog druk met mailen.

Juist goed voor het leerproces, later zijn er ook wel eens collega's die de lat minder hoog leggen.

Melden bij de docent

Dus elk kind moet al in staat zijn om samen te werken zodra ze in de brugklas komen? Of in staat zijn het zelfstandig aan te geven aan de docent zonder het gevoel te hebben dat ze klikt?
Het lijkt me juist iets om door te geven aan de docent, maar liefst niet achteraf. Ervan uitgaan dat iedereen zonder begeleiding al helemaal in staat is om samen te werken, of dit nu komt uit sociale onvaardigheid, faalangst of luiheid. Samenwerken is te leren, maar dan moeten kinderen wel handvaten krijgen om dat te leren anders blijven we ermee zitten, tot op de universiteit of werkvloer.

Samenwerken

Inmiddels is wel duidelijk dat samenwerken helemaal geen vaardigheid is die je als gemiddelde dertienjarige aanleert. Of er is gigantisch veel begeleiding nodig en dat zou je dan moeten faciliteren (en dat gaat weer ten koste van iets anders). Je geeft een tweetal bruggers zonder rijbewijs de opdracht een stukje te rijden. Brugger een heeft moeder als bijrijder en komt het ritje ongeschonden door, brugger twee moet het zonder bijrijder doen en veroorzaakt een crash. En dan is de moraal van het verhaal dat brugger twee ongedierte is of zich zo gedragen heeft... Tja, wel lekker makkelijk.

reacties

Ik heb nog even de exacte tekst van de mail nagekeken. We hebben in eerste instantie gevraagd of dochter de presentatie alleen mocht doen, omdat er door de partner niets was bijgedragen aan het gezamenlijk geheel.
In het antwoord van de docent stond de presentatie als duo gedaan moest worden maar dat ze individueel beoordeeld zouden worden.
Wij hebben niet gevraagd of de partner een lager cijfer zou krijgen. Nu ik mijn eerste post teruglees snap ik dat jullie het zo begrepen hebben waarvoor excuus.
Bruggers kunnen niet per definitie meteen goed samenwerken maar dat dochter het al niet voor elkaar kon krijgen om met dat meisje wat langer op school te blijven om taken te verdelen illustreert volgens mij wel dat het meisje er niet zo'n zin in had. Of dat om mijn dochter ging of om de opdracht dat weet ik niet. Ook op mail en watt'sapp werd niet gereageerd en op zich is dat niet heel verstandig want je kunt tegenwoordig zien of je bericht is ontvangen en gelezen.

Dochter kan altijd bij mij terecht voor hulp en ik heb geprobeerd haar het zoveel mogelijk zelf op te laten lossen. Maar ook een VWO kind heeft soms hulp nodig om zulke ingewikkelde dingen op te lossen, dat doe je als ouder niet alleen voor je VMBO kind.
Dochter wilde heel lang niet mailen naar de docent, omdat ze dacht dat het nog wel een keer ging lukken. Toen ze uiteindelijk de hele opdracht alleen gedaan had met wat praktische hulp van mij vond ze het wel terecht om de docent in te lichten, ze haalt zelf ook niet graag goede cijfers voor werk dat ze niet gedaan heeft.
Dat ik die poster heb geknipt geplakt en gekleurd zag ze al als oneerlijk, omdat ze het niet zelf gedaan had. Terwijl dat voor mij valt onder de categorie praktische hulp die maakt dat je en je presentatie kunt houden en je SO frans kunt maken op een dag. Die franse woordjes leren kon ik niet voor haar doen, dat SO moest ze toch echt zelf maken.

Ouders

die denken dat ze hun kind helpen door dit soort dingen onder de aandacht te brengen begrijpen weinig van het leerproces van samenwerken.
Ik ben ervan overtuigd dat ik bijna altijd goed in de gaten heb wie wat doet. Daar heb ik een ouder niet voor nodig (vind ik lastig- want het beeld van ouders kan ook sterk gekleurd zijn)

Ik vind dat het onderwijs doorgeslagen is met al die samenwerkingsopdrachten. Toch zie ik ook zeker goede aspecten; overleggen, beargumenteren, werk verdelen, afspraken maken, elkaar houden aan afspraken, samen emotie delen over het behaalde resultaat/cijfer enz.

Jouw dochter werkt zich dus 3 slagen in de rondte. Dat is niet de bedoeling. Het is wel de bedoeling dat ze leert haar grenzen aan te geven. Dat is voor jouw dochter dus een duidelijk leerdoel. Dat leert ze niet doordat haar moeder haar hete kolen uit het vuur haalt.
Je had haar kunnen stimuleren om de andere leerling aan te spreken. Eerst mondeling, dan schriftelijk. Als dat niet werkt had je haar kunnen stimuleren om contact op te nemen met de docent, nadat ze dat aan haar maatje verteld had. Dan had je dochter de mogelijkheid gehad om te oefenen/ te leren haar grenzen aan te geven. En als ze dat niet durft dan leert ze daarvan dat de consequentie is dat je heel hard moet werken, dat dat oneerlijk voelt en dat er misbruik van je gemaakt wordt (net als in het volwassen leven). Als dat vaker gebeurt zal ze leren om eieren voor haar geld te kiezen en toch de stap naar feedback te maken.
Nu leert ze dat ze bij tegenslag/ niet durven grenzen aangeven dat haar moeder voor haar in de bres springt.

Jammer gemiste kans.

Trouwens; een ouder zal bij mij niet moeten aankomen met de term 'parasiet' over een andere leerling. Vind ik respectloos.

stimuleren

Stimuleren om de ander aan te spreken heb ik gedaan. En heeft ze ook gedaan, andere meisje had stteds een excuus dat ze nu niet kon maar morgen wel en als de school dan was afgelopen was ze nergens meer te vinden. Mailen, appen het meisje gaf nooit thuis of kwam weer met een smoesje of zoethoudertje. Kan nu niet reageren moet zo een wedstrijd spelen daarna neem ik contact met je op om dan rond 22.30 een mail te sturen sturen met niks.
Een volgende keer zal ik haar zeker stimuleren om eerder bij de docent aan de bel te trekken, ruim voor de deadline, zodat de docent kan coachen in samenwerken. Ik las hier eerder ook een tip van een soort logboekje bijhouden dat zal ik haar ook vertellen, dan kan de docent zien dat ze zelf vroeg genoeg begonnen is.
Nu konden we weinig anders dan samen de docent een mail sturen.

weinig vertrouwen

Ik krijg de indruk dat je wel heel erg weinig vertrouwen in je kind hebt. Waarom er zo bovenop zitten? Ik zie hier ook vaak genoeg dingen niet 'optimaal verlopen' (een understatement) bij samenwerk-opdrachten, maar heb helemaal niet de behoefte me daar nou zo tegenaan te bemoeien. Ik denk dat ze het zelf ook al doende wel leren.

Geef je je dochter zo ook niet een heel verkeerde boodschap?

Dochter kwam bij mij klagen en zeuren

Dochter kwam bij mij vragen hoe ze het op kon lossen, ik heb haar tips gegeven en proberen te sturen. Als ze niet bij mij was gekomen had ik er niks van geweten. Volgende week heeft ze voor een ander vak een duo presentatie en dat loopt gesmeerd, daar hoorde ik gisteren pas over omdat de nieuwe printer niet zo printte als zij had bedacht. Dat heeft ze met haar vader opgelost en verder kennen wij vorm noch inhoud van dat project.

maand

Ze had een maand de tijd en je vond dat reageren anderhalve week voor de deadline te laat was? Tuurlijk niet. Vaak geven ze juist veel te veel tijd voor dat soort dingen wat je ook met een beetje inzet in drie halve dagen kan doen of minder.

Je had inderdaad toen, dus anderhalve week van tevoren, je dochter naar de leerkracht moeten laten gaan voor een oplossing en niet de oplossing om het alleen te doen maar juist in gesprek gaan met z'n drieën.

Je hebt je dochter nu gewoon helemaal niets geholpen terwijl jij denkt van wel.

vastlopen

Het is altijd vervelend als de verdeling niet goed gaat. Zie ook mijn eerdere posting. Verder zou ik inderdaad de richtlijnen van docent volgen. Vooral die schriftelijke waarschuwing vind ik een goeie en zeggen van tevoren dat je naar docent gaat.
Verder ben ik nooit zo van het veel voor het kind doen. Posters etc maken doe ik niet, vragen van kind beantwoorden wel, evt intypen terwijl kind het dicteert, wijzen waar info te vinden is. Het op weg helpen zeg maar. Dat er ouders zijn die hier anders over denken, is me duidelijk geworden hier in de diverse draadjes die hier over gingen.
Gevolg is dat dus een kind van mij wel eens lager scoort dan kinderen die veel geholpen worden. Ze moeten van mij zelf de leraar benaderen als het fout dreigt te gaan. Oudste heeft dat gedaan en de leraar heeft dat heel goed opgepakt, jongste dochter trouwens ook. Zoon moet iets meer gestimuleerd worden maar na een keer onderuit te zijn gegaan doet hij het ook.

Katniss

#29: "Stenna, is dat een ASS-dingetje? Zelf alles doen omdat anderen het toch niet goed (of anders) doen?"

Dat weet ik eigenlijk niet, Katniss. Mijn ASS zoon had dat, maar eerlijk gezegd had ik het zelf in mijn studie ook wel. Dat was echter uitgesproken perfectionisme / streberigheid, ik heb geen ASS (echt niet .
Het kan een reactie van een ASS-er zijn denk ik, maar niet uitsluitend bij ASS-ers.

ontwerpen /knippen en plakken

Dochter had het ontwerp van de poster gemaakt, de plaatjes gezocht en geprint en de teksten gemaakt op de computer. Daarna heb ik geknipt en geplakt met schaar en lijm om het geheel passend op het A3 vel te krijgen. Dat vind ik niet echt maken, dochter had precies in haar hoofd hoe ze het wilde en omdat haar partner het liet afweten kon ze het zelf beslissen maar had behoefte aan wat praktische hulp zeg maar. Andere groepjes maakten die posters samen.

Ook ervaring hier, en over parasiet

Dochter hier zit in 2 VMBO-t. Ze werd toevallig, of niet, een paar keer bij dezelfde jongen ingedeeld om iets samen te doen. Ze liep daar dan ook flink over te klagen. Ik heb niet meer gedaan dan zeggen dat ze het met de mentor (die de groepjes had ingedeeld) moest bespreken. Jongen deed ook niets, of helemaal het verkeerde, maar uiteindelijk ging het toch wel goed. 1 keer is ze naar een docent gestapt toen er in een ander groepje waar ze eens in zat ruzie kwam o.i.d. Dat werd toen door de docent opgelost in overleg met de kinderen. Dit zijn dus de dingen waar ik me niet mee bemoei. Een goede leerschool voor je kind om zelf op te pakken.

En een kind dat je niet kent en van wie je de reden niet weet waarom het niet mee helpt parasiet noemen, vind ik echt niet kunnen hoor.

Katniss

Ik was ook zo'n leerling die met een zwakker klasgenootje in een groepje ging zitten die het wel prettig vond als ik het werk deed. En ik vond het prettig dat ik het op mijn manier en in mijn tempo kon doen.

Waar ik me wel aan stoor bij dochter op de lagere school is het zogenaamde leren samenwerken voor later. Ik werk al jaren, ook veel samen in projecten, maar dan heeft toch echt ieder een afgebakend deel of soecifieke verantwoordelijkheid. Zoals zij het samen moet doen hoef ik het nooit. Zou ik ook heel moeilijk vinden, laat staan voor een kind.

Parasiet

In mijn post heb ik de term parasitair gedrag genoemd, en gezegd dat niemand daar mee gebaat is. Sta ik nog steeds volledig achter. Ik heb niemand ene parasiet genoemd, volgens mij heeft niemand in dit topic dat gedaan als ik de rest zo even scan, maar lezen is nog steeds een kunst.
Meeliften op het werk van een ander - om wat voor reden dan ook - vind ik parasitair en ik denk dat niemand, dus ook het kind dat het doet, er beter van wordt.
In dit geval komt kind er dus mee weg, de oorzaak waarom het het werk niet gedaan heeft wordt niet opgepakt en kind leert niets.
Docent laat hier wat mij betreft flink wat steken vallen. Samenwerken zou begeleid moetten worden in plaats van maar te verwachten dat het vanzelf gaat.
Je kunt ermee tot op de uni komen, en zie het dan nog maar eens te doorbreken. Vriendin van me heeft avondopleiding Pabo gedaan, en daar werden dus gewoon werkstukken gestolen en gecopieerd door (jong)volwassenen die om wat voor reden dan ook het werk niet zelf wilden doen. En die dus wel voor de klas terecht zijn gekomen waar ze met hun gebrek aan kennis anderen mogen onderwijzen.
Gebeurde dus veel!
Ik denk dat het oeverloze samenwerken zonder begeleiding en zonder gevolgen bij klaplopen hier zwaar debet aan is.
Jong geleerd is oud gedaan, zoals de titel al zegt, profiteren van het werk van anderen loont en ik verbaas me erover hoe iedereen dat als een fact of life ziet, en niet iets dat een zeer ongewenste ontwikkeling is, die bestreden moet worden en waar de docent een grote rol in hoort te spelen.
Ooit zullen de meesten door de mand vallen en dan zijn de lessen en de gevolgen vaak vele malen harder dan toen in de brugklas waar et de juiste hulp en begeleiding iets aan gedaan had kunnen worden.

Gerry D

Alleen Pug heeft het over "de parasiet", maar ik vind "snoeien van dood hout" ook geen schoonheidsprijs verdienen. Gedeeltelijk een kwestie van smaak, gedeeltelijk een kwestie van associatie. Zo praat je in mijn ogen gewoon niet over mensen en al helemaal niet over kinderen. Vind je de "zonde" nou echt zo groot dat je zo hard oordelen wil? Zo schokkend is het toch niet? Nogmaals, een gemiddelde puber is helemaal niet in staat om de vaardigheden die met samenwerken samenhangen goed te beheersen, daar is nu in onderwijsland wel consensus over.

Gerru D

Mooi geschreven! Volgende keer als een groepsopdracht niet lukt zal dochter het zeker anders aanpakken en ik zal het anders sturen. We hebben hier beiden veel van geleerd.

ver mee komen

Dat valt nog te bezien. Je komt er vrij gemakkelijk nog mee tot op de universiteit of hbo, maar daar val je vroeger oflater toch door de mand, is mijn ervaring als UD. Niet alleen zien docenten het wel, maar rond die leeftijd zijn studiegenoten meestal zeer wel in staat dit zelf op te lossen en niet meer van zich te laten profiteren. Net als volwassenen in een werkkring vaak. Ik zag destijds twee typen binnen de "meedrijvers": degenen die het niveau eigenlijk niet hebben en bewust meedrijven op het werk van anderen om een goed cijfer te halen. Die zijn niet zo'n probleem want ze vallen er toch relatief snel uit. Halen individuele opdrachten en tentamens ookniet en studeren eigenlijk nooit af. Tweede type zijn degenen die het niveau wel hebben maar, zeg maar, "lui" zijn. Dat zijn opvallend genoeg vaak hele briljante studenten die lui geworden zijn op school omdat alles ze komt aanwaaien. Ze hebben niet geleerd ergens voor in te spannen, redden het individueel ook wel als ze nauwelijks leren of op het laatste moment beginnen, maar krijgen ook problemen met groepjes waar ze in moeten samenwerken. Precies die types die ik in latere werkkring ook wel eens tegenkwam en die daar ook snel vastliepen. Briljant zijn is leuk, maar op het werk wordt ook verwacht dat je daadwerkelijk wel eens wat (ook minder briljante klussen) doet. Deze groep is problematisch, want studeert vaak wel af maar kan relatief laat toch nog veel problemen krijgen en vastlopen in hun leven.
Tot slot dan toch nog een derde type: gewone studenten die door persoonlijke problemen tijdelijk wat uitvallen. Maar die zijn eigenlijk niet werkelijk het klaploper type en de meeste studiegenoten herkennen dat ook. Als ze op tijd naar decaan of studiebegeleider gaan kan het opgelost worden.

vergat

nog de groep die van goede wil is maar door iets met sociale vaardigheden niet goed kan samenwerken (ASS e.d.). Vergat ik omdat die, in mijn ervaring dan, op de uni niet meer zo'n probleem zijn. Studenten kunnen daar vaak inmiddels al aardig mee omgaan in een groepje, zijn wat volwassener en toleranter dan scholieren, en in de meer beta-technische vakken waar ik lesgaf is het ook niet bepaald uitzonderlijk.

zelf laten oplossen

Mijn dochter zit in de tweede en heeft precies dezelfde ervaringen. Ze klaagt soms steen en been. We zijn verhuisd en we gingen op zoek naar nieuwe scholen. Het enige wat ze wilde weten: "moet er veel samengewerkt worden?" Denkt de docent leuk te antwoorden: "jaa, heel veel, leuk hè." Haha, die school is het dus niet geworden. Ik bemoei me er niet mee, behalve dat ik als praatpaal fungeer. Mijn dochter gaat, als het echt te bont is, zelf naar de docent. Het enige waar ik met haar over gepraat heb, is dat ze wat gehaaider moet zijn als er samengewerkt wordt bij het zoeken van de partner. Zij heeft nu met twee meiden een lijntje waar ze gelijk mee zit te seinen dat zij samengaan. Die werken alledrie even hard. laat ze het maar gewoon samen oplossen hoor. Ik denk dat docenten meer zien dan jij denkt.

samenwerken

Ik had van de week een gesprek met de mentor van mijn zoon en vroeg of de leerkracht niet wat vaker de groepjes kan indelen want mijn zoon is dus niet gehaaid, niet snel en heeft geen 'lijntjes' en daar erger ik mij dus weer aan.

slim geworden

Mijn zoon is door schade en schande slim geworden in samenwerken. Tegenwoordig zorgt hij ervoor dat alles vastgelegd wordt in een what's app groep, dit kan natuurlijk ook via de mail. Wie doet wat wanneer. Het fijne is dat er geen verwarring meer is wie wat doet. Het is Regelmatig voorgekomen dat er meerdere hetzelfde hadden gedaan . En diegene die niets doet of genoeg meewerkt wordt flink opgejut door de rest.

barvaux

De leerkracht de groepjes laten maken gaat weinig oplossen denk ik. Het niet zo gehaaide kind zonder lijntjes komt dan in een groepje terecht, dat is waar maar of dat een groepje is dat werkt dat weet ik niet.
In de klas van mijn dochter zit een queen-bee die veel invloed heeft op haar werksters. Die meiden komen uit hetzelfde dorp en kennen elkaar al van de basisschool/sportclub/kerk/buurt. Dat groepje heeft het niet zo op de meiden uit de buurgemeenten.
Leerkrachten die groepjes maken doen die bee en werksters niet bij elkaar, die zijn al teveel een groepje. De werksters worden verdeeld over andere groepjes waar ze verder gaan met onrust stoken, niet werken en ruzie maken.
De docent Nederlands maakt groepjes, 3 weken later de leerkracht frans en dan de leerkracht biologie. In 2 van de 3 groepjes heeft dochter te maken met zo'n werkster.
Voor de opdracht van de openingspost waren ze een tweemanschap en dat werkte helemaal niet. In een groepje van 3 ging het beter en aan het begin van het jaar in een groep van 5 viel het niet eens op dat 1 van de meiden niks deed. Dat was ook een gemengde groep met jongens en meisjes.
In een basisschoolklas kan ik me trouwens voorstellen dat het wel werkt als de leerkracht de groepjes maakt die kent de kinderen vaak veel beter dan de VO docenten die de kinderen maar maximaal 3 uur per week zien.

tja

Dat was al duidelijk van Femkemaria dat sommige kinderen juist voordeel hebben bij het samen kiezen van groepjes en andere kinderen (die van mij) dus niet. Als je als leerkracht van mening bent dat het belangrijk is om te léren samenwerken dan moet je dus de kinderen niet zelf groepjes laten maken want daar leren ze niets van en er zijn dan altijd kinderen de l*l.

Als het gaat om een opdracht waarbij samenwerken nodig is anders lukt de opdracht niet dan kun je kinderen zelf laten kiezen want dan is er altijd een voordeel.

Ik wil gewoon niet dat mijn kind dus altijd in een groepje wordt toegevoegd omdat groepjes al zijn gevormd en hij niet alleen mag want dat willen die andere kinderen dus niet. Hoe zou jij (en Femkemaria) het vinden dat er altijd kinderen zijn die buiten de boot vallen bij het groepjes maken en dan later aan een al bestaand groepje moeten worden toegevoegd (bijv om het simpele feit dat het aantal leerlingen oneven is en groepjes vaak even zijn)? Als dat dan steeds een 'werkster' is werkt dat niet. Als de leerkracht vooraf de groepjes indeelt is het probleem minder groot en een leerkracht op de middelbare kan heus aan de cijfers wel zien of een bepaalde combinatie slim is of minder slim. Ergens in dit draadje reageerde een leerkracht al met 'ik weet precies wie er veel en minder energie heeft in gestopt'.