Probleem kinderen in de klas; hoe ver kun je gaan?

Gemiddeld

Sommige kinderen hebben zeker extra en andere begeleiding nodig. Daarom vind ik ook dat je een heel duidelijk signaal moet geven naar de school dat jij geen professional bent en dat als de school jouw veiligheid en die van de betreffende jongen niet kan garanderen je niet meer dit werk kan doen of althans niet op de groep van die jongen. Het beste zou zijn als alle vrijwilligers die samen zouden besluiten. De school verwacht nu dat jullie het maar redden zonder jullie de mogelijkheid te geven om werkelijk wat te doen (je mag immers de regels niet aanpassen speciaal voor deze jongen van de school) en zonder adequate begeleiding voor jullie en die jongen te regelen.
Ik zou in jouw geval echt weigeren om nog die verantwoordelijkheid te nemen. Niet omdat die jongen niet op school thuishoort maar omdat hij meer en andere begeleiding nodig heeft dan goedwillende vrijwillgers kunnen geven. De situatie is nu gewoon niet veilig. Deze jongen richt schade aan bij anderen maar andersom zal hij zich ook niet veilig voelen (anders schopte en sloeg hij immers niet zo om zich heen)

Als je eigen kind niet genoeg aandacht en begeleiding krijgt tijdens de les dan zou ik de school ook met die insteek benaderen. Ik zou het niet over andere kinderen hebben maar mijn insteek bij het gesprek zou zijn wat mijn kind X nodig heeft. Ik zou ook zeker dat gesprek aangaan.

Gemiddeld

Gemiddeld, je krijgt wel het nodige over je heen hier

Weet je, er zijn hier relatief veel ouders op OOL met een kind 'met iets'. En dan raak je gewoon al snel wat gevoelige snaren. ik heb een kind met relatief milde problematiek (in mijn optiek dan), maar ik merk ook wel eens dat anderen een mening over mijn kind hebben. Sommigen denken precies te weten wat ons kind nodig heeft, wat wij fout doen, hoe de school met kind moet omgaan. Oh ja, en vinden het niet eerlijk dat hun kind wel eens last heeft van ons kind, en dat hij ook wel eens extra aandacht van de leerkracht nodig heeft. Ik vind het heel vervelend als er ouders zijn die vinden dat het door mijn kind komt dat hun kind te weinig aandacht krijgt, of dat hun kind last heeft van mijn zoon. Maar.... ik kan er niets mee. En bovendien: het komt niet door mijn kind dat een ander kind te weinig aandacht krijgt. Dat komt door de manier waarop de school het heeft georganiseerd. Feit is nu eenmaal dat er zeker 25 kinderen in de klas zitten. Aandacht voor de een betekent minder aandacht voor een ander, zo werkt het. Maar het is niet fair om te stellen dat het door dat ene kind komt dat een ander kind, zoals dat van jou, bijvoorbeeld een achterstand heeft. Als jouw kind een achterstand heeft, dan moet je daar wat mee, je mag/moet opkomen voor jouw kind. Ik kom ook voor mijn kind op, ik wil voor hem het beste. Nou ja, het beste gaan we zeker niet krijgen, maar het gaat meestal goed genoeg. Het probleem is namelijk dat er - naast die twee andere stuiterballen in de klas - nog 25 'gewone' kinderen zitten. Goed beschouwd heeft mijn kind daar last van, het zijn er namelijk zo veel. Het zou voor hem veel fijner zijn als het er maar 15 waren, dan was er meer rust in de klas. Sommige van die 25 'normale' kinderen hebben ook nog moeite met leren, en hebben (extra) aandacht van de juf nodig. De dyslect heeft ook aandacht nodig. Het kind met suikerziekte ook. Mijn kind is niet alleen een impulsieve en explosieve stuiterbal, hij is ook heel slim, en zou graag moeilijker werk hebben. Dat krijgt hij maar beperkt, want tja, de juf kan niet alles. Dat snap ik allemaal best. En toch zitten we geregeld met de leerkracht om tafel, om te bespreken hoe we het voor hem zo goed mogelijk kunnen organiseren. Dat gaat dan over hem, niet over die andere kinderen. Want wie ben ik om te vinden dat zij te veel aandacht vragen/krijgen? Ze zijn er nu eenmaal, en hebben net zoveel recht op dat plekje in de klas als mijn kind. Ja, want mijn kind hoort daar ook gewoon. Omdat wij als ouders denken dat hij het op een andere plaats niet beter zal hebben.

Die juf, die directie

Wat die juf had moeten zeggen: 'Ik kan geen uitspraken doen over andere kinderen. U zou het ook niet prettig vinden als ik uw kind met andere ouders bespreek. Ik snap dat het moeilijk is voor u en ik weet ook niet direct een oplossing. Ik zal het met mijn leidinggevende opnemen en zorgen dat het niet nog een keer kan gebeuren.'
Mijn zoon is door een juf met andere ouders besproken. Het was zijn schuld, dat het slecht ging met die andere kinderen. Ik ben daar zo verschrikkelijk boos om geweest. Het was zo een breuk van ons vertrouwen in de school. Dat moeten ze gewoon niet doen. (vandaar mijn overgevoeligheid op dit punt)

Kijk, er ligt iets op jouw bord, op het bord van de overblijf, op het bord van de juf, wat daar niet hoort.

Jullie hebben een probleem, maar je mag het niet oplossen van de directie. Ja, dan blijft dat probleem bestaan.

Dat heeft helemaal niets te maken met zorgenkinderen. Dat heeft te maken met een zorgendirectie. Mensen met het syndroom van L.U.I., die hun werk niet doen.

De directie is heel verkeerd bezig. Als ze een zorgklimaat op de school willen hebben, zullen zij degenen zijn, die dit uit moeten dragen. En dat doen zij niet. Fout.

Als Passend Onderwijs enige kans van slagen moet hebben op een school, dan is een integrale aanpak, die schoolbreed wordt uitgedragen, door de directie onder andere, een kritische succesfactor. Zonder zal het nooit goed van de grond komen.

Ik hoop dat ouders van niet-zorgenkinderen, gaan zien dat dit ook in het belang van hun kind is. En de directie daarop aan gaan spreken.

Heb je al geprobeerd om via dit bij de MR bespreekbaar te maken? En dan niet zozeer dit specifieke kind, maar het feit dat er op deze school, kinderen die overduidelijk zorg nodig hebben, niet krijgen waar ze recht op hebben. En dat juffen, overblijfcoordinatoren en vrijwilligers daarbij hopeloos in de steek worden gelaten.

Overblijf

School is wel degelijk verantwoordelijk voor de overblijf. Dat is vastgelegd in de wet op het primair onderwijs. Ze kunnen dit dus niet afdoen met dat het geen schooltijd is.

gemiddeld, jouw kind

... kan inderdaad best tekort komen in de klas. Ik heb hier ook het gevoel dat mijn oudste zoon niet presteert zoals het zou moeten, en zijn concentratie en werktempo zijn (te) laag volgens de juf. Dat wijt ik aan de onrust in de klas; nog bijna dagelijks komen er verhalen van mijn zoon (en ook zijn vriendjes die hier komen spelen) van kinderen die de klas uit worden gestuurd, kinderen die schreeuwen in de klas, door de uitleg van de juf heen praten/schreeuwen. Bij het 10-minutengesprek vorige week nog naar de onrust in de klas gevraagd, maar juf zegt gewoon dat het nu weer rustig is. En dat er voor alle kinderen koptelefoons zijn zodat ze ongestoord kunnen werken, dus dat dat geen probleem moet zijn. Weetje, ik geloof dat gewoon niet meer. Als het gewoon rustig zou zijn, zijn die koptelefoons nergens voor nodig en ik hoor van de kinderen heel andere geluiden. Niet van een kind, maar van 4 verschillende.

Het kan ook nog zijn dat er op school een soort normvervaging is opgetreden. Dat zie ik hier wel; ik word bijna niet goed van al het geschreeuw en geren in de klas 's ochtends bij binnenkomst in de klas, maar niemand schijnt er last van te hebben. Ook het dagelijks kinderen de klas uitsturen, wordt gewoon gevonden, gezien de schoolpopulatie (!) Daarmee accepteert de school eigenlijk al de problemen die er m.i. zijn. Misschien is dat bij jou op school ook wel het geval.

Mamahippie

Als ik het zo lees hebben onze scholen best veel raakvlakken.
Allen bij het inschrijven van onze oudste was er al een wachtlijst! Deze school was 10 jaar geleden erg populair.
Het is ook nog best wel een witte school.
Ik weet niet wanneer dit beleid zo geworden is, en of dit invloed heeft.
Inmiddels heeft de school te maken met drastische leegloop. Groep 1-4 is nog niet vol. Er is sinds dit jaar ook een kleuterklas minder.
Misschien omdat dit beleid in de praktijk gewoon niet werkt?

Je kunt daar niet die kinderen zelf de schuld van geven.
En misschien zelfs de scholen niet.

We weten allemaal; het is crisis. En als iets geld kost, dan kan het niet. Daar zijn altijd al de zwaksten het slachtoffer van.

Maar wat bij mij wel vreemd overkomt is dat er wel geld was voor mooie digiborden en nieuw meubilair.

Gemiddeld

Mensen zeggen weleens: 'De kracht van een samenleving is af te lezen aan de bekommernis om de zwakken'.

Jouw verhaal toont mij: De kracht van een school is af te lezen aan de bekommernis om de zorgleerlingen. En dat zie je niet terug in de rapporten van de onderwijsinspectie. Want het zijn zachte, moeilijk meetbare factoren. Het Passend Onderwijs zal dit misschien wel aan de oppervlakte brengen.

Deze school doet het gewoon niet goed. De manier waarop ze niet met deze jongen om kunnen gaan, is een van de symptomen van een slecht functionerende school. Dat ligt niet aan hun toelatingsbeleid. Het ligt ook niet aan ' zorgleerlingen' of 'passend onderwijs'.

Volgens mij ligt het in die deuren die op slot gaan en niet open worden gedaan. Wat een symboliek zeg. Tjonge jonge. Dat voorval zegt zo veel! Mijn zus (ervaren juf) zou zeggen: 'Waar is de liefde voor het kind gebleven?'

En waarschijnlijk is dit de enige school die je van binnen kent. Ik kan je vertellen: Het hoeft echt niet zo te zijn. Deze school doet het slecht. Het kan echt veel en veel beter.

Ik vind het echt van de zotte, dat er zo weinig aandacht is voor de prestaties van jou kinderen. En ik denk dat Mamahippie gelijk heeft, als ze wijst op normvervaging. Het ligt in de aard van kinderen, om dingen heel snel 'gewoon' te vinden. En als alle volwassenen om hen heen, hun verantwoordelijkheid niet nemen, er samen voor kiezen om de situaties met pesten, schreeuwen in de klas en chaos, te laten voortduren, dan wordt dat 'gewoon'. Maar het hoeft echt niet zo.

oorzaak en gevolg

Laat ik voorop stellen dat ik echt wel snap dat je gefrustreerd ben. Ik zou dat in jouw geval ook zijn. Dat jouw kind onvoldoende is uitgedaagd op de basisschool is vervelend (ik ken het). Dat je daarvan bent geschrokken snap ik ook. En ik begrijp ook heel goed dat jouw kind last heeft van een kind met problematisch/agressief gedrag. Waar je echter voor moet uitkijken, is dat je oorzaak en gevolg ten onrechte aan elkaar koppelt. Als je hier vaker op dit dit forum leest, dan weet je dat ontzettend veel ouders bijvoorbeeld tegen het probleem aanlopen dat hun kind onvoldoende uitdaging krijgt op school. Dat komt niet omdat juffen het te druk hebben met 'moeilijke kinderen', maar er onvoldoende waarde aan hechten om een kind uit te dagen, slimheid als een luxe zien, het niet herkennen, te weinig mogelijkheden kennen om een kind uit te dagen of het gewoon lastig vinden om maatwerk te geven. Op het moment dat er 1 zorgleerling minder in de klas is, zijn die problemen absoluut niet opgelost. Dus: ga met de juf in overleg over de problemen die jouw kind ondervindt en wat jouw kind nodig heeft. Spreek de school aan op hun verantwoordelijkheid. "Mijn kind zit hier op school, en ik wil dat mijn kind goed onderwijs krijgt." Dat recht heb je, neem dat recht ook.

Verder blijf ik vinden dat je ten onrechte een soort tweedeling maakt in 'normale' en 'moeilijke' kinderen. En daarbij de suggestie wekt dat een school de deuren dan maar moet en kan sluiten voor de moeilijke gevallen, zodat op jouw school heel gezellig alleen maar gewone kindjes bij elkaar zitten en er geen problemen meer zijn. Dat is een utopie. Je kunt niet verwachten in een bubbel te kunnen zitten waar alles wat moeilijk of (waar Mammahippie het nogal eens over heeft) alles wat allochtoon of asociaal is buiten de deur wordt gehouden.

Laat ik de vraag eens omdraaien: wat moet er volgens jou gebeuren met kinderen die meer dan gemiddelde aandacht nodig hebben? Je geeft wel aan dat jij ze eigenlijk niet op school wil, maar waar moeten ze dan naar toe?

en daar draait het dus om

"Of je neemt ze wel aan maar zorgt dan ook dat er competente mensen voor de klas staan."

Precies, dit is waar het om draait. En dit is ook waar het vaak mis gaat. Want ook al kom je in jouw postings voor de school (of in ieder geval de juf) op: de school doet het gewoonweg niet goed genoeg. Ze doen waarschijnlijk hun best, maar het resultaat is onvoldoende. Daar heeft het probleemkind last van, maar jouw kind ook. Ze is namelijk onvoldoende uitgedaagd op haar niveau. En dat komt dus niet door dat zorgenkind, maar omdat de schooldirectie/bestuur het niet goed heeft georganiseerd.

noujaa...

zeg alcedo, op wat voor school zitten jouw kinderen eigenlijk? Natuurlijk moeten probleemkinderen ergens op school zitten, maar er bestaat wel degelijk iets als een tweedeling in de samenleving, en zo ook binnen basisscholen. De school waar mijn kinderen nu nog op zitten heeft een zelfde soort probleem met de populatie als een achterstandswijk. De school hier doet het ook zeker niet goed genoeg, maar ik zie hier ook een soort onmacht. Bij mijn zoon in de klas zitten 4 kinderen die écht een probleem vormen, en daarnaast nog een stuk of 10 die meer aandacht dan gemiddeld vragen, zeg maar 'gewone kinderen met een etiketje'. Niet alles wat asociaal en allochtoon is hoeft weg, maar het mag best wat beter verdeeld. De school een wijk verderop heeft een uitstroom van 50% gymnasium, 40% havo/vwo en 10% vmbo. Daar kom je na de 2e jaar met geen mogelijkheid tussen. Aso's en allochtonen zie je daar helemaal niet, hooguit een enkele expat die aan de uni werkt.

Hmmm

Ik ken ook scholen in achterstandswijken en daar gaat het niet zoals mamahippie beschrijft.

Volgens mij ligt het dus echt aan incompetente leerkrachten en directie. En daarbij kinderen krijgen bijna ALLEEN maar iets van thuis mee. Het enige wat ze op school leren is basis, alle extra's geef je als ouder mee in je opvoeding en ondersteuning van huiswerk, vragen die je stelt, dingen die je met kinderen doet, waar je over praat aan tafel. Volgens mij ligt daar het verschil tussen waar kinderen naar uitstromen.

Want als die school die jij beschrijft inderdaad zou mixen met de school waar je kinderen nu op zitten gaan de kinderen uit de sociaal economische klassen echt niet beter presteren en jou kinderen ook niet. TENZIJ bij die mix alle incompetente juffen vertrekken!

Wel, hier valt de bek mij dus van open....

Breng net één van de kinderen naar school.
Kom de gang binnen en de overblijfkracht heeft net de gang aangeveegd.
De overblijf kinderen hadden zich dus niet aan de regel gehouden dat ze niet in de tuintjes bij school mochten.
Eén van de kinderen begint hard te stampen in de gang, die net is aangeveegd, en de modder spat in het rond.
Kijk, zegt de overblijf kracht, wat kan die [pietje] hard stampen, en kijk eens wat een modder weer, we hebben net geveegd!
[pietje] gaat al stampend de klas in en maakt daar nogris een heel spoor. Kleuter juf reageert lachend met "kijk nou toch, die [pietje] wat kan jij mooi stampen zeg, je maakt er een heel kunstwerk van.

Overblijfkracht trekt de jas aan en laat de troep de troep en gaat de deur uit.
Kleuter juf laat [pietje] lekker NOG een paar keer de gang op en neer gaan en zegt verder niets.

En wij zijn verbaasd dat er onhandelbare kinderen op school de boel verstieren?

Sorry hoor, maar van mij had [pietje] een stoffer en blik in handen gekregen en had het, onder begeleiding, netjes op kunnen vegen.

Wel dat moest ik ff kwijt.

Mammahippie

Ik begrijp niet helemaal welk punt je wilt maken, zeker niet in relatie tot het probleem waar deze draad over gaat. Je komt opeens met uitstroomprofielen, en hebt het over expats. Ik zie de link niet meer de discussie. En wat bedoel je met zeg "alcedo, op wat voor school zitten jouw kinderen eigenlijk? ". Wat voor antwoord wil je horen? Dat ze op een openbare school zitten? Is dat relevant?

Nogmaals de vraag: als je een kind hebt dat meer-dan-gemiddelde-aandacht nodig heeft (waar je overigens vaak pas in de loop van de jaren achterkomt), wat moet er volgens jou dan gebeuren? Ik lees hier vooral dat 'moeilijke kinderen' als een bedreiging worden gezien van de 'normale kinderen' en daarom liever ergens anders op school zouden moeten. Hoe zie je je dat concreet voor je? En probeer nu eens te bedenken dat het je eigen kind is, en niet het kind van een ander.

alcedo

Ik vraag me af wat voor een soort publiek er naar de school van jouw kinderen gaat. Of er bij jouw kinderen in de klas ook zoveel moeilijke kinderen zitten. Dan zou je je misschien beter kunnen inleven in het standpunt dat er best wat minder probleemgevallen in een klas mogen zitten.

Of ik mij kan inleven in ouders met een probleemkind.... tja. Waarschijnlijk zou je dan vinden dat het de schuld is van school dat het kind zich slecht gedraagt, dat hij wordt gepest, dat ze hem kapot maken ofzo. Of je weet het zelf ook niet meer, of de school adviseert je om je kind te laten testen maar je wil geen etiketje op je kind geplakt hebben. Waarschijnlijk zou ik toch ook proberen van school te veranderen als mijn kind zoveel problemen heeft/geeft op school, want dat lijkt me dan geen gezonde omgeving voor je kind. De school kent hier overigens een doorstroom van kinderen die elders zijn uitgekotst en vervolgens vanuit deze school doorgaan naar speciaal onderwijs, of naar een andere woonplaats. Er zijn hier veel ontevreden ouders, ook onder de probleemgevallen.

Ik ben het overigens ook wel eens met MarSy dat een deel van het probleem wordt veroorzaakt door incompetente leerkrachten (waarschijnlijk een wisselwerking van moeilijke populatie - minder goede leerkrachten). Vorig jaar was er wat betreft gedragsproblematiek niet zoveel in de klas van mijn zoon. De kinderen die nu echt een probleem vormen waren toen ook al lastig, maar toch minder (alhoewel ik ook toen al wel een beetje schrok van wat er allemaal werd toegestaan aan gedrag - de 'normvervaging'). Ook in voorgaande leerjaren waren er vooral problemen die opdoken in de bovenbouw, en fikse problemen allemaal bij dezelfde juf. Het team bestaat hier voornamelijk uit (zeer) jonge leerkrachten, die een voor een zwanger zijn en dan worden vervangen door meisjes vers van de pabo. Dat geeft zowiezo wel veel onrust natuurlijk, en dan zijn de invallers ook nog onervaren.

Vers van de PABO

en dan ook nog met veel te weinig bagage, want dat krijgen ze daar niet. Dat moeten ze dus na jaren in de praktijk leren, of de schoolleiding zorgt voor cursussen, of ze hebben er affiniteit mee. Als dat er allemaal niet is, verbaast het me niet dat er probleemkinderen zijn - het verbaast me eerder dat er nog kinderen zijn die geen problemen hebben of geven.

Dat voorbeeld van Jasam wijst duidelijk op de houding: o jee, laat ik er maar niks van zeggen, anders heb ik een probleem. Dan is het in feite allang helemaal uit de hand gelopen in een klas.

Het is steeds meer beleid dat "probleemkinderen" in "normale" klassen zitten (net alsof die normale kinderen niet het bloed onder je nagels vandaan kunnen halen!). Dus als die PABO opleiding daar niet op aansluit, hebben we met zijn allen een probleem. En dat sommige scholen alleen blanke kindjes wensen klaar te stomen voor het gymnasium, helpt natuurlijk ook niet. Maar het is lastig tegen te gaan.

Probleemgedrag versus gedragsstoornis

Probleemgedrag wordt gemaakt door de omgeving. Niet alle kinderen met een gedragsstoornis hebben probleemgedrag!!

Dus mamahippie teveel kinderen met probleemgedrag in de klas is toch echt de 'schuld'. Van de juf en niet van het kind!

MarSy

heb ik ergens gezegd dat het de schuld van het kind is? Laten we dan zeggen dat het systeem verkeerd is, dat zorgt voor een slechte verdeling van kinderen met een 'verhoogd risico' op probleemgedrag.

mamahippie

Volgens mij zijn we het daar allemaal wel over eens. Maar allemaal naar het speciaal onderwijs is te duur gebleken. Passend onderwijs moet ervoor zorgen dat ze mooi verdeeld gaan worden, maar ik denk dat de praktijk weerbarstiger is. En de PABO opleiding sluit ook nog steeds niet aan op de praktijk in dit opzicht. Dus we zitten nog jaren met deze problemen.

zo waar MarSy!

Zoon zit inmiddels op het Vo. Maar ik heb ook met een andere school te maken. Dat is een openbare school, met nogal wat gezinnen die niet heel veel geld lijken te hebben. Er is een grote groep kinderen met ouders die niet in Nederland geboren zijn. Niet alle ouders spreken Nederlands.

Mijn punt is: ik zou werkelijk niet weten, of er veel zorgenkinderen opzitten. Ik heb nog nooit een leerkracht, leerling of ouder, erover horen klagen, praten, of wat dan ook.

Er zitten twee meiden met het syndroom van Down. Dat kan ik zien. En die lijken het prima naar hun zin te hebben. En regelmatig hoor ik ouders op het plein over dyslexie, klas overslaan, blijven zitten, een hekel aan school hebben en adhd spreken. Dus ook op deze school moeten wel zorgenkinderen zitten. Maar of dat er veel zijn? Geen idee.

Daar merk je in de school, als brenger, haler en vrijwilliger, namelijk helemaal niets van. Ik zou zelfs niet weten of er in de klas van het kind dat ik zeer regelmatig breng en haal, waar ik ook soms meehelp met activiteiten, zorgenkinderen zitten. Er wordt helemaal nooit 'speciaal' gedaan over kinderen.
Ik zie nooit iets van heftig probleemgedrag. (en je snapt, dat is iets wat mij echt wel op zou vallen, been there, done that) In de hele school niet. Soms zitten er kinderen wat te klieren op het plein of zo, en dan wordt dat gelijk opgepakt door het personeel, dat erg alert en to the point overkomt.
Er wordt ook gepest (zoals op elke school), maar ook wat ik daarvan gezien heb, is het gelijk opgelost.
Het team komt over, als een hecht geheel. Als er iemand ziek is, of wat dan ook, springen de anderen direct in. Je merkt dat ze zich gesteund voelen. Ik hoor ze nooit over elkaar praten (laat staan elkaar afvallen).
De deur van de directie staat altijd open en de directeur of de ib-er, staat elke morgen en middag, bij het beginnen van de school, op een centrale plek in de hal. Waar ze iedereen vriendelijk groeten en je ze zonder drempel iets kunt vragen.

Zo kan het dus.

Even voor het contrast.

@Evanlyn

Beide vrouwen in kwesti zijn in de 50 en de kleuterjuf staat al meer dan 25 jaar voor de klas. Dus in dit geval niet vers van de PABO.

Karmijn

Ik kan niet geloven dat ze over kinderen die echt probleemgedrag hebben je, als je als vrijwilliger verantwoordelijk bent voor een groep, daar niet even op attenderen.
Niet dat dat hier ook gebeurt, maar dat leverde wel bij mij een probleem op.
Hier was een kind, wat inmiddels al van school is die wegliep als ze het ergens niet mee eens was. Die moest dus extra in de gaten gehouden worden.
Fijn dat ik dat niet wist. Ze was al 5o meter buiten het hek! En ik erachteraan rennen.
Dat had voorkomen kunnen worden als ik het wist.

Even ter vergelijk. Als mijn kind naar een sportclub gaat en ze heeft een blessure, dus moet voorzichtig doen, dan vertel ik dat toch ook aan de trainer?
Of mag je er niet over praten omdat het iets geestelijk (dus onzichtbaar) is?

Ik krijg dan meteen de pest erin, dat maakt me zo nijdig!
Ik heb zelf ook een poosje psychische problemen gehad. En die hadden een fysieke oorzaak, bleek achteraf. Nou dat kon ik echt met bijna niemand bespreken. Ik had beter een zeer besmettelijke ziekte kunnen hebben; zo gingen mensen ermee om. Laten we maar doen of er niks is; dan gaat het wel weg. Zoiets?

Zo vind ik het ook fijn als ik gewezen wordt op een kind dat erg verlegen is, of moeite heeft met bruin brood (maar dat moet ze toch eten van de ouders). Enzovoorts.
Juist door het weten van dit soort details kun je inspelen op die kinderen.
Een kind is geen massaproduct!
En het gaat niet om het etiketje "zorgenkind". Het gaat om maatwerk en dan voor ALLE kinderen.

Ik snap dat hele taboe niet.

En dat voorbeeld van Jasam, over Pietje. Dat zou hier echt afgestraft worden.
Het liep van de week juist zo uit de hand omdat die jongen bij zoiets helemaal door het lint ging. Hij maakte iets expres vies en mijn collega gebood hem dat op te ruimen.
Heel normaal, maar blijkbaar werkt dit bij deze jongen als een rooie lap.

Pietje

De achtergrond van Pietje vind ik niet onbelangrijk hierin! Ass, adhd of niet maakt wat mij betreft de kleur van de situatie wel uit.
Is het onwenselijk gedrag, ja! Is gepast(er) gedrag wenselijk? Ja. Of dat ook van dit kind in het bijzonder te verwachten is, weet je niet. Mogelijk dat de leerkracht dat wel weet en daarop inspeelt op een manier die voor haar, de klas en kind gepast is.

Judith

Dat wilde ik eigenlijk met dit voorbeeld aangeven.
En wie weet moeten we dit voortaan wel anders aanpakken.

Maar kinderen die er niet zo sterk op reageren zouden het echt wel moeten opruimen.

Bang?

Het is vragen om problemen als je bang bent voor de reactie van een kind op een berisping wanneer het zich niet goed gedraagd en het daarom dan maar laat.

Pietje

Maar dan moet je als overblijfkracht dus overdracht krijgen, je moet van Pietje weten of hij iets heeft waardoor een andere aanpak nodig is.
Dat Pietje de hele gang niet vies mag maken is duidelijk, dat de gang weer schoon moet ook, maar hoe pak je dat aan? Bij mijn kinderen kan ik gewoon iets zeggen als:'kijk nou, je hebt met je moddervoeten de hele gang vies gemaakt, ga je schoenen goed vegen op de mat en pak daarna de stoffer en blik en ruim het op'.
Bij sommige kinderen kan dat niet want die kunnen zoveel instructie niet aan, bij anderen kan dat niet omdat het een onverwachte afwijking van de gang van zaken is.
Als overblijfkracht moet je weten wie een wegloper is, wie anders aangepakt moet worden, wie een allergie heeft, etc.

[pietje]

Als je kinderen zo hun gang laat gaan, krijgen ze vanzelf een "etiketje".

Als een kind gebruiksaanwijzing heeft, dan doe je het in stapjes, je neemt het kind mee naar de hal, laat het de voeten vegen, vervolgens ga je samen een bezem halen enz.

Maar niets doen, en het maar laten gaan, omdat het kind anders misschien zou ontploffen? Nee, dat gaat er bij mij niet in.

Pietje

Het is onverstandig om op basis van één incident te oordelen. We weten gewoonweg niets over de context en over het specifieke kind.

Jasam, je schrijft: "Als je kinderen zo hun gang laat gaan, krijgen ze vanzelf een "etiketje"."
Heb je enig idee hoe kwetsend dit soort opmerkingen zijn voor ouders met een kind met een stoornis?