Pesten en school doet helemaal niks
Hoi Allemaal,
Ik heb een super lieve dochter van 5 en half, ze zit in groep 2 van de basisschool. Nu wordt ze al bijna anderhalf jaar gepest alleen de eerste drie maanden van school niet. Toen mijn dochter voor de eerste keer gepest werd zei de school “ je dochter is anders dus daarom word ze gepest.” Ik werd zo boos toen en zei meteen “ dus iedereen die anders is mag gepest worden? Bril dragen, rood haar, sproeten, noem maar op. Iedereen dus” hier gaven ze geen weer woord op. Maar mijn dochter moest maar veranderen. Ze moest therapie gaan volgen en een weerbaarheidscursus gaan volgen. Dat laatste kon niet een want ze was er te jong voor. Uiteindelijk belandde mijn dochter drie keer op de eerste hulp met ernstige buikpijn. Dit kwam door stress en was ze ook niet zindelijk meer. Ik heb toen alles geprobeerd maar liep constant tegen een muur aan en ik wist uiteindelijk niet waar ik hulp kon vinden. Intussen ging mijn dochter weer naar school en tekens werd ze door andere kinderen gepest. En school bleef maar zeggen dat ze er op zou letten. Echter bij de laatste pestperiode loopt het helemaal uit de hand, mijn dochter word uitgescholden voor de vreselijkste dingen die ik hier echt niet kan herhalen en ze wordt geschopt, geslagen en met de dood bedreigd. En school doet helemaal niks, heb de vertrouwenspersoon van school gebeld en die was kwaad op de directeur en ging hem bellen zodat hij meteen contact met mij moest opnemen, hij heeft nog niet gebeld en we zijn dagen verder. We hebben verschillende instanties ingeschakeld en die weten niet wat ze horen als wij het verhaal van onze dochter horen. Maar kunnen begrijpelijk niet a la de minuut iets doen. En wij weten niet meer wat wij in de tussentijd nog kunnen doen. Is er iemand die nog tips voor ons heeft.
berichtje van een erg bezorgde en verdrietige moeder
Maar jouw zoon is toch niet algemeen? Het gedrag van het meisje kan ook op andere plekken problemen geven voor het meisje. Je kunt de wereld eromheen niet zomaar veranderen. Dat gaat niet over 'verantwoordelijkheid', maar ook over de benodigde sociale vaardigheden om je staande te houden.
Ik noemde ook al andere dingen, muziek, sport, tekenen.
Blijft staan dat ik denk dat de structuur in de groep niet goed is, dat is een taak van de leerkracht. Met name slaan, schoppen en bedreigen met de dood zijn te ernstige dingen om toe te laten in een klas.
Tsjor
'haar vroeggeboorte ( geboren met 26 weken zwangerschap) een motorische achterstand heeft en dat lichamelijk niet aan kan'. Dat is zinvolle aanvullende informatie. Het is dan ook zeker zinnig om goed rond te kijken naar een goede plek voor je dochter. Zomaar een andere school zal niet helpen. Goed dat er instanties mee bezig zijn, ik hoop dat ze je kunnen helpen.
Er kunnen nog meer verdrietige ervaringen komen in het leven van je dochter (nou ja, elk leven van elk kind, maar jouw dochter is wel kwetsbaarder). Dat vraagt van jou niet alleen dat je verdrietig bent erom, maar ook dat je creatief meedenkt, telkens opnieuw.
Tsjor
We hopen dat we creatief zijn en we doen ons uiterste best om het haar zo makkelijk mogelijk te maken. We snappen dat ieder kind of volwassen persoon tegen slagen krijgt en dat is helemaal niet erg. Ook niet voor onze dochter. Het is gewoon jammer dat de school niets doet en mijn dochter niet veilig is.
Of een kind kwetsbaarheden heeft of niet zou niet moeten uitmaken. Als je op het eerste gezicht geen kwetsbaarheid hebt zou je je tegen pesten moeten kunnen ontwikkelen met sociale vaardigheden en judo?
Helaas gaat die vlieger niet op. Zaken die op deze manier uit de hand lopen zijn niet behapbaar voor kinderen of niet tegenop te ontwikkelen. Daar zijn de volwassenen voor om die veiligheid te bieden. Je stuurt je kind toch ook niet zo het fietspad op van dat kan ze leren om met fietsers om haar heen om te gaan? Nee, je zorgt dat ze zelf kan fietsen, je blijft erbij tot ze het zelf goed kan en je beoordeelt haar of ze al toe is aan zelfstandig zonder jou toezicht fietsen, en al die tijd compenseer jij wat zij tekort komt en helpt haar dat te ontwikkelen. Een taak van de volwassenen niet van een kind.
Het is zeker een taak voor een volwassen en wij zullen blijven vechten voor onze dochter, maar het is verdomd zwaar als het lijkt of je niet gehoord of tegengewerkt word door de instantie (school) die juist er voor je kind hoort te zijn.
AnneJ schreef op 19-06-2021 om 11:41:
Judo helpt over het algemeen niet, dat is een smoes om de verantwoordelijkheid bij het slachtoffer te leggen. Als het eenmaal zo ver is gekomen zijn de slachtoffers teveel geïntimideerd om te durven terug te slaan.
MIjn zoon zat op judo, hielp alleen geen barst en uiteindelijk kreeg hij zelfs flashbacks van de narigheid juist als hij aan het judoën was. En hebben we hem er af moeten halen.
Helemaal mee eens. Kunnen we het strafrecht dan ook afschaffen omdat als iedereen maar genoeg weerbaarheidstrainingen gehad heeft, er niemand meer beroofd of geslagen wordt op straat?
Als de sfeer onveilig is, dan moet daar wat aan gebeuren. Dat een kind raar doet en daarom gepest zou worden, is meestal het verwarren van oorzaak en gevolg - als je steeds op je hoede moet zijn en geslagen wordt, ga je daar vanzelf raar gedrag van vertonen. In een veilige klas wordt duidelijk gemaakt hoe iedereen zich hoort te gedragen, en wordt daar ook de hand aan gehouden.
Ik zou in jouw plaats het kind gewoon thuis houden tot de vakantie of tot er een oplossing komt van school. Als de leerplichtambtenaar dan bij je aan komt kloppen dan verwijs je die maar naar de vertrouwenspersoon. Je kind beschermen is de hoogste prioriteit. En volgend jaar op een andere school beginnen.
Heel naar. Pestprotocollen helpen niet voorkomen maar zijn er voor het idee dat er rekening mee wordt gehouden. Je zou kunnen vragen in welke fase van het proces zitten we nu?
Maar in dit geval en gezien het lange voortduren én dat er meer andere instanties bij betrokken zijn (waarom trekken deze niet aan de bel???) dan dat school zelf iets doet.
No way dat ik mijn kind zo naar school zou laten gaan en overlaten aan wat er niet kan blijkbaar. Ik zou de leerplicht gewoon op de hoogte stellen, je hebt alle reden en meerdere gevolgen die natrekbaar zijn (de stress die blijkt n a v ziekenhuisbezoek en de terugslag van zindelijk zijn) dat er eerst een mogelijk plan kan worden bedacht, zolang dochter niet naar school.
School blijft verantwoordelijk voor het onderwijs van je kind zolang ze daar staat ingeschreven en zal ook mee moeten doen indien het een andere plek wordt. Dus ze zullen je thuiswerk moeten geven of aan een oplossing moeten meewerken.
Echt zo raar dat nergens je stem dusdanig serieus wordt genomen. En wat je dochter zelf heeft persoonlijk is niet dat pesten goed te praten valt. Je kunt eigen problemen en weerbaarheid trainen maar dat maakt niet dat aan pesters en agressiviteit niets gedaan kan worden.
Wat een vreselijk verhaal zeg, ik word er helemaal naar van als ik het lees. Mijn eerste reactie is 'haal je kind daar onmiddellijk weg'. Deze problemen zijn te groot en te heftig en duren al veel te lang. Als de school al anderhalf jaar lang niks doet, gaan ze het niet nu opeens wel opgelost krijgen. Dat hadden ze allang gedaan moeten hebben. En dan ook nog de verantwoordelijkheid neerleggen bij een kind van vier, zijn ze helemaal besodemieterd?! Ook het continu afspraken niet nakomen schaadt het vertrouwen. Jullie kind wordt letterlijk ziek van school. Buikpijn, niet meer zindelijk zijn, stoppen met praten, ontwikkeling die stilvalt zijn hele ernstige signalen. Dat gebeurt niet als een ander kindje een keer een stuk speelgoed afpakt. Ik vind kleuters die elkaar met de dood bedreigen ook echt serieus heel ernstig. Je kind is op school fundamenteel onveilig en daardoor is er geen ruimte voor ontwikkeling. Ik zou haar gewoon ziek melden en op zoek gaan naar een andere school en therapie om dit trauma te verwerken. En sowieso een dossier opbouwen voor het geval de leerplicht moeilijk gaat doen. Ik ben normaal echt niet zomaar voor kinderen thuis houden, maar een kind in een dergelijke onveilige situatie laten kan ook niet. Deze situatie is heel schadelijk voor jullie dochter en heeft haar al beschadigd. Vervelende incidenten horen erbij in een mensenleven, maar dit is geen incident, maar structureel. En niet haar schuld. Nooit. Je kind weerbaar maken is goed, maar het kind mag nooit het gevoel krijgen dat het zelf schuldig is. Het is vooral ook andere kinderen opvoeden en verkeerd gedrag corrigeren. En daar mogen de ouders ook bij betrokken worden. Waarschijnlijk zeggen ze dan 'ja, was maar een grapje, mijn kind meent dat niet of bedoelt dat niet zo'. Kan zijn, maar als je iets niet meent moet je het niet zeggen en als je A bedoelt moet je niet B zeggen. Als een kleuter zegt 'ik maak je dood', moet er uitgelegd worden wat dood zijn is. Dat je er dan niet meer bent, nooit meer. En dat iemand dood maken niet mag, dat je dan naar de gevangenis moet, heel lang. Dat kun je niet afdoen met 'joh, is niet gemeend of niet zo bedoeld'.
Dat scholen onder dezelfde stichting of bestuur vallen zegt niet zoveel, het gaat vooral om de school zelf en de docenten.
Heel veel sterkte en wijsheid gewenst voor jullie en je dochter.
Dankjewel voor de lieve woorden. Bij de eerste gevallen van het pesten wilde ik de ouders er op aanspreken, maar dat werd me bijna verboden door school. Dat mocht ik zeker niet doen. Nu heb ik dat wel gedaan. Het geen waar mijn dochter voor uitgemaakt word is vieze vuile NSB’er en het jongetje wilde haar doodschoppen. Ik heb moeder hier op aangesproken en die zei “ Jah dat kan hij wel van thuis hebben.” En daar was de kous volgens haar mee af. De moeder heeft wel eens staan vertellen op het schoolplein dat hij wel eens een jongetje had aangevallen ze leek heel trots. En dus liet ik mijn kind achter op school met de angst dat ze in elkaar geslagen zou worden. Ik kon haar niet meenemen naar huis omdat we de instanties moeten laten zien dat er wel degelijk wat aan de hand is( we zijn met de instanties bezig om onze dochter te laten testen op echt van alles, motorisch spraak taal intelligentie enz enz zodat we kunnen kijken waar ze het beste op haar plek is). We hebben natuurlijk meteen toen ik thuis kwam school gebeld en alle instanties die bij ons betrokken zijn. Bij school kregen we niet echt medewerking en de de vertrouwenspersoon deed haar best maar ook zonder resultaat.
Naar de huisarts? Als die het ook ernstig vindt en jou adviseert kind nu, al is het maar tot aan de zomervakantie, thuis te houden, sta je misschien sterker. Wie gaat er nou tegen het advies van de huisarts in? Later kan misschien blijken dat het zo niet had gemoeten/gemogen maar dat is dan een ‘eerlijke vergissing’. En dan heb je toch alweer wat tijd gewonnen.
Ik zou ook geneigd zijn eens anoniem Veilig Thuis te bellen (nummermelding uitschakelen en alleen je voornaam noemen). Je kunt zeggen dat je er in dit stadium geen behoefte aan hebt man en paard te noemen. Ik zou dan ook de naam van de school niet noemen. Je vraagt gewoon advies in de situatie om het juiste te doen voor je kind. Wie weet hebben zij een idee of een ingang. Strikt formeel zijn ze natuurlijk niet voor de veiligheid op school maar bij degenen die daar wel van zouden moeten zijn, kom je niet verder. “Wat nu?” Ze zullen het gesprek wel in hun systemen documenteren. Als er zaken gezegd worden die jou steunen, kun je er eventueel later wel naar terugverwijzen (datum/tijd noteren)
En verder: andere school zoeken. Als je zover bent dat je mensen er bij de haren moet bijslepen, zijn de relaties verpest. Waarschijnlijk ben jij inmiddels die ‘zeurouder’, ‘te fanatiek’, ‘niet realistisch’ etcetera. Mensen die hun taak zo verzuimen laten zich daar niet ineens opgewekt op aanspreken, die gaan moeilijk doen tegen jou om maar te verhullen dat ze hun rol en positie niet innemen. Omwille van je kind moet je daar geen energie meer in steken maar van koers veranderen.
En intussen alles wat er gebeurt documenteren, zodat je je verhaal op een rijtje hebt.
We hebben alles op papier staan. Onze dochter was woensdag al heel de dag vrij om haar gust te geven. Dit is goed gekeurd door de kinderarts van het consultatiebureau. Deze heb ik afgelopen vrijdag want tot dan had ik school de tijd gegeven (directeur) om te reageren een mail gestuurd met daarin het feit dat we zo niet meer verder kunnen en dat school ons echt in de steek laat en dat we genoodzaakt zijn om onze dochter thuis te houden. Als zij dit goedkeurt dan is het geen enkel probleem anders wel. Maar ook daar moeten we op wachten. En het wachten is verschrikkelijk omdat er ondanks dat mensen echt wel hun best doen wij nu met een meisje zitten die zo onzeker en verdriet is.
Natuurlijk kun je anoniem gokken met Veilig Thuis. Helaas doen die niet aan scholen die onderpresteren en zaken onveilig laten, ze zijn alleen om ouders te beschuldigen. En als je je verspreekt heb je per direct een groot probleem.
Als ouder heb je geen positie tegenover het zogenaamde 'Veilig Thuis'. Dus blijf daar zoveel mogelijk uit de buurt.
Ben je soms Belgisch Fem? In Nederland zijn er consultatiebureauartsen, jeugdartsen, in het consultatiebureau, geen kinderartsen, dat is een andere opleiding en die vind je alleen in het ziekenhuis en op de poli van het ziekenhuis.
Mijn kinderen konden wel goed opschieten met kinderen op een natuurcamping. Daar kwam toch een wat ander publiek. Maar ook met kinderen van vriendinnen en familie. Dus je kunt dat aanmoedigen om wat te compenseren dat het met kinderen op school zo traumatisch is geworden.
Zwemmen ging hier ook goed, zit je dochter al op zwemles, kan dat al? Wij hadden een rustige particuliere les.
