Ouders niet blij met studiekeuze, wat vinden jullie?

Ja, dat vroeg ik me af. Wat is er mis met een economische studie? Het is niet zo dat je daarmee geen kans op een mooie carrière hebt. Integendeel zelfs.

Is dat wat vroeger heao IM was? Dat is wel een soort veredelde secretaresse-opleiding, net te generiek om een hogere functie in finance te krijgen, maar biedt daardoor ook kansen in verschillende branches. Ik zou zeker niet kiezen voor een opleiding alleen omdat je ouders dat willen. Studeren is al lastig genoeg als je iets volgt wat je leuk vindt. Bovendien wil je ook geen moeite doen voor een niet-leuke studie die later baangarantie geeft op een baan die je niet leuk vindt.

Ga iets doen wat je interesse heeft, wat je blij van wordt!  Na je studie moet je waarschijnlijk nog ongeveer40 jaar werken in die richting. 
Geneeskunde, leidt op tot een specifiek beroep waarbij het ook erg is voor de patiënt als jij niet gemotiveerd bent. Het afgelopen jaar hadden wij regelmatig te maken een haio in de groepspraktijk waar wij patiënt zijn, wat vreselijk, dat gun je niemand.
Bovendien, als je daar al aan mag beginnen, het is een numerus fixus studie, moet je een plan B hebben. 
Het is jouw leven jij moet het doen en niets is erger dan dingen moeten leren die je niet boeien. 
Ik heb 2 bèta kinderen die vooral geïnteresseerd zijn in techniek, licht geluid, dna onderzoek dat soort dingen. Oudste had ik echt niet moeten dwingen in de richting van geneeskunde of tandheelkunde, patiëntencontact lijkt haar de heel op aarde.  Zij is scheikunde gaan doen.  Jongste is nog niet klaar met de middelbare naar dat wordt iets technisch met machines of zo. En dat mag van ons.

Eerlijk gezegd klinkt de band met je ouders niet super goed, of je zou er niet zo over inzitten of je wel je eigen weg kan volgen zonder hen teleur te stellen of boos te maken.
Jammer dat ze zo weinig vertrouwen in je keuzes lijken te hebben, misschien denken ze dat  je ze daar in het verleden reden voor hebt gegeven. Dat weten we natuurlijk niet.
Als jij hen goed uit kunt leggen waarom je deze keuze wil maken, zou dat voor hen genoeg moeten zijn om vertrouwen te hebben in je keuze.
Het kan natuurlijk wel zijn dat ze even mopperen, maar dat mag.
Mijn moeder was het nooit eens met mijn studiekeuze, maar ik vond dat nou eenmaal leuk en heb er een goedbetaalde baan aan. Toch mopperde ze later nog wel eens dat ik beter Frans had kunnen studeren. Nou, nee. Maar mopperen mag.

Als er iets erg belastend is, dan is het wel dat ouders je blijven lastig vallen met hun verwachtingen en hoe je daarin tekort schiet. Ik heb er zelf erg last van gehad, en ik heb mijn schoonzoon er enorm mee zien worstelen. Zelf proberen we dat uitdrukkelijk niet te doen bij onze eigen kinderen, juist omdat we weten hoe schadelijk dat is. Hopelijk lukt het ons die valkuil te vermijden, en ik hoop dat jouw ouders dat ook doen.

Ga geen studie volgen waar je niet achter staat. Je zult onvoldoende motivatie hebben en er is ook nog een gerede kans dat je op een gegeven moment de studie op zal geven bij gebrek aan motivatie.

Ik heb een dochter die havo gedaan heeft en die vervolgens maar het mbo wilde en niet naar het hbo. Ik heb haar lekker haar gang laten gaan, mbo was zo binnen (dus een beroepsopleiding) en daarna is ze alsnog naar het hbo gegaan.

Deze keuze is aan jou! Je ouders mogen je best van advies voorzien maar uiteindelijk ben jij degene die beslist.

Maar ja het gaat nou over een studie waar wel werk ik te krijgen is, maar wat als je kind (zoals het mijne) op een kunstopleiding zit? Ik krijg hele rare reacties hoor: is toch geen werk in te krijgen, hoe kun je dat goed vinden.....
Ook voor mijn dochter geldt: doe wat je graag wil en zorg dat je goed bent. Dat is altijd beter voor je ontwikkeling dan alleen kijken naar werkgelegenheid of wat je ouders verwachten.

Volg je hart, echt, altijd!

 Ben ik blij met de beroepskeuze van mijn oudste zoon? Nee! (Hij heeft gymnasium gedaan, begonnen aan officiersopleiding bij de marine en toen overgestapt naar de opleiding bij het korps mariniers). 
Op dit moment is hij als marinier in Sudan om daar de evacuatie van Nederlanders te begeleiden en lig ik wakker in angst voor zijn veiligheid.

Steun ik zijn keuze? Ja! 
Want het is zijn leven en zijn keuze, en ik zie wat het hem brengt.

Wat je ook wilt doen, je ouders zouden je moeten steunen

Mijn kinderen mogen echt zelf weten wat voor opleiding ze gaan doen.
Mijn zoon (23) gaat volgend jaar een opleiding doen waar ik inwendig mijn wenkbrauwen wel even bij optrek maar hij zegt al twee jaar dat ie dat graag wil. Voorheen was ie minder gemotiveerd voor zijn opleidingen dus ik vind het echt prima. Zijn keuze. 
Mijn middelste (14) doet volgend jaar examen en ze is druk bezig met opleidingen zoeken. Ze denkt nu aan een mode-opleiding maar heeft ook al een heleboel andere opleidingen bedacht 😅. Zij moet het doen dus ik ben vrijwel overal enthousiast naar haar toe. 
Wat je ouders betreft. Ga rustig met ze in gesprek over wat jij wil en geef daarbij aan dat je het fijn zou vinden als ze je steunen. Bovendien is er voor de jou genoemde opleidingen die je ouders graag zouden zien een NF dus best kans dat je daar niet eens ingeloot wordt. En begin niet aan een opleiding waar je niet gemotiveerd voor bent. 

IMI-x2 schreef op 23-04-2023 om 20:48:

Ik heb mijn kinderen aangeraden vooral een studie te kiezen die ze interessant vinden. Alleen dan vind je de motivatie om 4 jaar lang hard te werken en goede resultaten te boeken. Dus volg je hart ga voor een economische of politieke richting.

En dan duren tandheelkunde en geneeskunde ook nog eens minstens 6 jaar. Daar moet je wel echt gemotiveerd voor zijn! 

Kies wat je wil.  Ik snap ook niet zo goed wat je ouders tegen de door jou gekozen studie hebben anders dat het misschien onbekend voor ze is. 

Bij de weg hiervoor genoemd naar het korps mariniers zou ik de weerstand heel goed begrijpen. Al werk je dat als ouders lijkt me. 

EmmaT schreef op 23-04-2023 om 23:41:

Maar ja het gaat nou over een studie waar wel werk ik te krijgen is, maar wat als je kind (zoals het mijne) op een kunstopleiding zit? Ik krijg hele rare reacties hoor: is toch geen werk in te krijgen, hoe kun je dat goed vinden.....
Ook voor mijn dochter geldt: doe wat je graag wil en zorg dat je goed bent. Dat is altijd beter voor je ontwikkeling dan alleen kijken naar werkgelegenheid of wat je ouders verwachten.

Dan zou ik kind ook steunen maar ik zou wel bij de oriëntatie op de opleiding samen goed onderzoeken wat voor werk mogelijk is na deze studie en of dat ook aansluit bij wat kind wil. Dat zou ik ook bij andere opleidingen doen hoor maar bij hele brede opleidingen zoals de kunstacademie of economie nog meer. Met de studie tandheelkunde heb je ook verschillende mogelijkheden maar is zeker smaller dan sommige andere opleidingen. 

Bij het lezen van de titel dacht ik dat je een 'pret'studie of studie waarbij de kans op een baan klein is wilde gaan doen. Dat zou ik mijn kinderen ook afraden. Maar dat is niet het geval. Ik zou het zelfs het asociaal vinden om geneeskunde of tandheelkunde te gaan studeren (beide toch loting?) terwijl je hetzelf niet wilt en je iemand anders die dat wel heel graag wilt de kans ontneemt om dat te gaan doen.

Wat een vreemd verhaal. Je ouders snappen toch zelf ook wel dat een studie gaan volgen waar je niet achter staat gedoemd is te mislukken?